Kupuję: sportowe rękawice ochronne ze skórki cielęcej, magiczna koszulka quidditchowa. sportowe ochraniacze, gogle quidditchowe, kompas miotlarski

Większość sprzętu, jaki posiadał Ike do miotlarstwa miało swoje czasy świetności dawno za sobą. Nie planował wcale wymieniać go na nowy. Czuł pewien sentyment do tego, co posiadał, a ponadto dodatkową adrenalinę z faktu, że korzysta z wyposarzenia dużo bardziej zużytego niż inni członkowie drużyn, co dawało mu poczucie walki ze sobą i z losem podczas meczów. Kiedy jednak zaczął pracę w Markowym sprzęcie do Quidditcha, naoglądał się nowych koszulek na wystawach, nówki rękawice aż lśniły cielęcą skórką, a googli i ochraniaczy jeszcze nigdy sobie nie kupił, wcześniej uważając je za przypałowe. Tym razem jednak nie mógł skorzystać z okazji i posiadając zniżkę dla pracowników, nie odmówił sobie wziąć wszystkiego, na co było go stać. Szczególnie, że szykowały się przed nim półfinały rozgrywek w Bludgera. Wykorzystał więc swoją zniżkę do cna po jednej ze zmian w pracy, zapominając nawet spytać Imogen, czy może ona też czegoś nie potrzebuje.

| zt

   Praca nudziła go niemiłosiernie. Już prawie położył się na ladzie przy kasie, rozważając zastąpienie sprzedawcy. Nikt nie przynosił mioteł do konserwacji. Oczyścił po raz enty swoją własną, która robiła sztuczny tłum na zapleczu, jakby ktoś pytał go, co dzisiaj robił – to był bardzo zarobiony. Bo jedno, to umierać z nudów, a drugie, nie dać sobie zrzucić na głowę roboty dla samej zasady. Więc chociaż był już bliski zapuszczenia korzeni na sklepie, to nie zamierzał tego przyznawać głośno. Oficjalnie głośno marudził na zajeb w robocie. Obrócił się po raz setny na obrotowym taborecie, po raz trzynasty chwytając się lady, bo zrobił to ze zbyt dużym impetem. Zignorował dzwonek do drzwi sklepowych, bo nie w jego kwestii leżała obsługa każdego klienta detalicznego, był tu od bardziej specjalistycznej wiedzy i pomocy. Niech klientami pierwszej potrzeby martwi się mało rozmowny gburek-sprzedawca, z jednej zmiany.
   Pewną zmianę dało się w nim wyczuć, kiedy w zwierzęcym instynkcie zwrócił spojrzenie na drzwi. Nie wiedział, co to była za magiczna umiejętność, ale wyniuchał Benjamina Bazory'ego nosem. Tak po prostu. Ożywił się, choć ożywienie to nie sięgnęło jego nonszalanckich, leniwych ruchów, ale było wyraźnie widoczne w Skylightowych tęczówkach oczu, teraz przelewających się entuzjastycznym srebrem.
   — Zbłądziłeś?
   Stymulacja dla głowy. Tego właśnie potrzebował. Jeśli ciała Benjamin nie mógł mu stymulować równie skutecznie.

@Benjamin O. Bazory

Przygotowania do rozpoczęcia sezonu quidditha u większość uczniów były już dawno rozpoczęte, u niego zaś szły jak flaki z olejem. Nie wiedział czy to dlatego, że kapitanka drużyny niespecjalnie upominała się o atencje w temacie, czy to jego naturalne niezaangażowanie w sprawy sportu wypływało na powierzchnię. Sądził, że przy tym jak często zlatywał z miotły w ostatnich miesiącach, powinien lepiej przygotować się do pierwszego meczu między domami niż na przysłowiową "wiarę". Szukając jakiegoś prostego i nie wymagającego zaangażowania sposobu, jedyne co przyszło mu na myśl to kupienie kasku, ochraniaczy lub innego cuda. W końcu wydawanie pieniędzy było dużo prostsze niż spróbowanie się na boisku, prawda?
Przechodząc przez próg sklepu nie był przygotowany na oglądanie tej samej kłamliwej mordy co w domu. Jakoś niespecjalnie przejmował się karierą zawodową kumpla, uznając, że każda będzie go chciała w roli męskiej prostytutki. Zdawałoby się, że do tego miał naturalne predyspozycje wynikające z metamorfomagii.
Spojrzał na niego z pewnym rozbawieniem na twarzy, gdy uświadomił sobie, że on to na pewno jedyne co ma mu do zaoferowania to ochraniacz na jaja, po czym słysząc kierowane do siebie krótkie pytanie, podszedł bliżej lady.
- Nie. - odpowiedź była wystarczająca, jednak jako klient nie zamierzał być bardziej upierdliwy niż dla każdego innego sprzedającego, którego zastałby na tym miejscu. Mógłby, ale po co? W przepychanki słowne mogli pobawić się w domu.
- Potrzebuje sprzętu, który zamortyzuje mój brak talentu miotlarskiego. - nie wyraził się jasno, ale przecież nie to miał w zwyczaju. Sądził, że by naprawdę mogło się to udać, nie starczyło asortymentu w tym miejscu.

   Parsknął krótko, ale bardzo wyraźnie sardonicznie na słowa Benjamina. Nawet nie dlatego, że odpowiedział mu tak zdawkowo, jakby chciał go tym rozdrażnić, bo to Ike puścił mimo uszu. Rozbawiło go następne złożenie słów Bazory’ego. On? Na miotle? Zupełnie nieprzypadkiem? Myślał, że przebudzi w sobie bestie w ostatnich latach studiów? Na pierwszym roku? Zapominał, że przez podróże, Benjamin był rok niżej. W duchu jednak śmiał się z sytuacji bardzo długo i dopiero, kiedy ten wybuch rozbawienia minął, wyprostował się poważnie, traktując go faktycznie jak klienta, a nie jak kumpla, który trafił do sklepu zupełnym przypadkiem.
   — Na to, to nawet sam Merlin nie pomoże.
   Oparł się jednak na nowo o ladę i patrząc na Benjamina, otaksował go spojrzeniem.
   — Jaka pozycja?
   Mógł dodać, że na boisku, ale nie chciał. Wolał, żeby jego słowa wybrzmiały między nimi dokładnie w ten sam sposób, w jaki już zabrzmiały, spotęgowane bezczelnym uśmiechem na ustach. Trafiałby w obrońcę. Długie ręce, długie nogi, szeroki zasięg, ale to gdyby on miał być kapitanem krukońskiej drużyny. Jak wiadomo jednak – nie urodził się do tej roli, więc mógł się mylić.
   — Zacznij od kasku. Ja rzucam na niego zaklęcie niewidzialności przed meczem.
   Czasem Ike dbał o swój image bardziej niż to się mogło wydawać, a czasem było mu to wszystko jedno, dlatego tak ciężko było wyczuć go jako człowieka i jego granice dystansu, które nie przechodziły prostą linią, a jakąś zawiłą, zgodną z jego pojmowaniem.
   — Ochraniacza na dupę nie mam, ale jak wpadniesz po pracy do warsztatu ojca to mamy modele mioteł z Molliare, który utrzyma Ci dupę w siodle lepiej niż pas cnoty dziewictwo.  
   Kolejna lekcja historii autorstwa Ike Skylighta. Zawsze służył.

Spodziewał się śmiechu, rozbawienia i kpiny ze strony Skyligtha, nie inaczej. Wiedział jak bardzo beznadziejnym miotlarzem jest, nawet jeśli od jakiegoś czasu podejmował próby by być nim trochę mniej. Sądził, że akurat Ślizgona to najmniej interesuje. Przynajmniej do teraz, bo oto stali naprzeciwko siebie, dzieliła ich lada i nagła zmiana relacji, która w tamtym momencie nie mogła być wciąż kumpelska, przyjacielska, a może nawet braterska. Issac najwyraźniej, po chwili, również zrozumiał położenie w jakim się znajdowali, choć nie zdawało się Benjaminowi by zamierzał odegrać przed nim uprzejmego sprzedawcę.
- Defensywna. - mógł wypowiedzieć się normalnie, ale w świetle ich kilku dziwnych rozmów, ta wydawała się pewną zaczepką by strącić go z pantałyku. Ironiczny uśmiech również rozlał się po jego twarzy, choć przecież dopiero rozmowa miała przejść na konkretniejsze tematy.
- Jakby było co osłaniać. - rzucił na radę, która przecież była jak najbardziej na miejscu. W pewien sposób był nawet w stanie ją docenić. Co prawda nie obchodziło go zdanie potencjalnej widowni, ale może rzeczywiście to było ważne by podczas gry prezentować się właściwie? Choć z drugiej strony czy dbanie o swoje bezpieczeństwo właśnie takimi właściwym zachowaniem nie było?
- Nie przypominam sobie gry miotlarskiej z dupą na celowniku. - w zasadzie był pewny, że taka nie istniała, choć może Skylight znał jakieś pozycje w sypialni, które właśnie temu odpowiadały. Nic nie zapowiadało prywatnych lekcji w tej dziedzinie i dobrze, bo mieszkanie pod jednym dachem stałoby się niezwykle skomplikowane.
- Dobra, to jak z tym kaskiem? - wrócił do tematu, który wydawał się mieć najwięcej sensu z tej ich całej wymiany myśli.

   Splótł ręce na piersi, uwydatniając tym wyraziste żyły i ścięgna na przedramionach, jak typowy osiłek, jakim był w oczach Benjamina. Zaraz potem pokręcił z lekkim pobłażaniem głową. Znał trudne słowa, nawet jeśli nie był krukonem. A “defensywa” z kolei aż tak dużą trudnością nie była. Nie jeśli grało się w drużynie Quidditcha od trzeciej klasy, a latało na miotle, odkąd nauczyło się chodzić. Puścił tę uwagę mimo uszu, zamiast tego wymownie zaglądając, przez ladę, żeby obejrzeć Benowy tyłek, chociaż oboje wiedzieli, że obczajanie go nie trwało dłużej niż pół sekundy, bo nawet brudna podłoga w sklepie interesowała Ike bardziej niż pośladki Bazory’ego.
   — Zatęsknisz za tym, co mówiłem, jak pierwszy raz wyryjesz tym kościstym zadem o murawę.
   Ale nie zamierzał go namawiać do zakupy nowej miotły. Szkolne i tak wydawały się wystarczającym nabytkiem dla kogoś, kto zwykle na miotłach nie latał i nie miał dużego porównania. Ponadto, w domu Benjamina widział jakiś nabytek z Podlasia, znający może jeszcze ubiegły wiek, ale za to więcej niż wystarczający na Bazory’owe umiejętności.
   — Kask i ochraniacze, koniecznie w pakiecie, to dostanę premię. Policzę ci po swojej zniżce, ale stawiasz dzisiaj obiad. Pojebie mnie od kolejnej zdrowej potrawki Whinky. Tą trawą się w ogóle nie najadam.
   Tyle co spalił na treningach, nie dostarczał sobie wystarczającej energii tą skrzacią dietą, stworzoną pod Bazory’ego.

Gdyby Bazory uważał Skylighta wyłącznie za mięśniaka, którym od czasu do czasu chciał się kreować, pewnie ich znajomość nie trwałaby tak długo. Wolałby już palić zioło do swojego odbicia w lustrze niż próbować porozumieć się z kimś, z kim linia ta polegałaby na wzajemnym obrzucaniu się gównem. Sądził, że Ślizgon doskonale zrozumie co było do niego mówione i w istocie tak się stało, choć Benjamin zaczął odnosić wrażenie, że mógł urazić dziwnie kruchą dumę kumpla, którą dostrzegł w skrzyżowanych rękach na piersi i chłodnym komentarzu za tym idącym.
- Nie pierwszy i nie ostatni. - dla niego pytaniem nie było "czy" wyryje, a "kiedy", i zdawało się, że co do tego byli całkowicie zgodni. Od drzwi Benjamin nie udawał, że ma w temacie wiele sobą do zaoferowania i nie zamierzał tego zmieniać, przez co przytyk w swoją stronę wypowiedział lekko i bez jakiekolwiek potencjalnej pretensji w głosie. Ot, stwierdzenie faktu, który nie wnosił więcej niż przyznanie, że zdążą się jeszcze przekonać jak bardzo słowa Skylighta zapadną mu w pamięć.
Słuchał uważnie kolejnych słów kumpla, nie szukając w nich kolejnej zaczepki. W końcu dostawał to po co przyszedł - porada i konkretne idące za tym rozwiązanie. To, że te słowa były kierowane do niego przez osobę, której akurat w tym miejscu się nie spodziewał miało nie mieć teraz znaczenia. Benjamin wiedział przynajmniej, że rozmawia w temacie z kimś kto miotłę widział nie tylko na zdjęciach.
- Potrzebujesz znać rozmiar? - chciał być poważnym Benjaminem, ale słysząc swoje słowa i tak uśmiechnął się do Skylighta w nieco ironiczny sposób. W głowie nie brzmiało to pytanie tak źle, jak poza nią, a przecież było ono nieodłącznie związane z kupowaniem odzieży, nawet tej do quidditha.
W zasadzie nie potrzebował zniżki pracowniczej kumpla, ale samo to, że o niej pomyślał, było w pewien sposób rozczulające. Nie to by teraz Bazory miał mu to uzmysławiać, był w pewien sposób wrażliwy o czym oboje chyba? wiedzieli, ale nie na tyle wylewny by potrafić te uprzejmość skomentować bardziej niż zwyczajnie.
- Dzięki. - sądził, że w dynamice ich znajomości to słowo z jego ust wypadało zdecydowanie zbyt mało razy, biorąc pod uwagę to jak niewiele osób było go w stanie tolerować na co dzień. - Obiad, kolacje, co tylko chcesz. - nie wiedział na ile słowa o kuchni skrzatki to prawda, a na ile tylko wymówka by gdzieś wyjść na kumpelskie spotkanie, ale nie zamierzał dopytywać.