- Ja też już pójdę - spojrzała na Aarona ze zrozumieniem - Miło było cię poznać, pa!
Kiedy chłopak poszedł, siedziała jeszcze chwilę. W końcu, gdy zobaczyła, że na moście pojawia się coraz więcej osób, założyła kaptur, rozczochrała grzywkę tak, by zasłaniała większość jej twarzy, w tym oczy, i ruszyła do zamku.

Arthurowi nie umkneło to uwagi i spojrzał za dziewczyną:"Hmm, widocznie komuś rpzeszkodziłem..."pomyslał:" Ciekawe..." analizował kroki osoby. Wydawały się pozornie niespiezne, wiec ta osoba nie lubi towarzystwa, chyba ze ludzi, których dobrze zna... Ciężko będzie do takiej trafić... Westchnał i zamknał książkę:- chyba niepotrzebnie tu rpzyszedłem...

Gabrielle speszyła się trochę zachowaniem chłopaka, dlatego nie odpowiadała od razu.
- Gabrielle Papillon - przedstawiła się, gdy odzyskała już zdolność mówienia.
- Kocham czytać książki... a przychodzę tu niezbyt często - dodała. Wspomnienia ciągle nękały ją, jednak odganiała je od siebie.
- Czyżbym trafiła na kolejnego w tej szkole Krukona? - spytała badawczo.

-Agadłaś..-odparł Arthur. Zamyslił się przez chwilę:"Dziwnie tu... jakby ludzie tacy... chłodni... przynajmniej niektórzy"pomyslał. Po chwili spojrzał na dziewczynę:-Miło mi poznac..-usmiechnał się:- Aż tak widać, że Krukon??

- Stereotypowy Krukon nie robi nic innego, jak siedzi w książkach - zaśmiała się serdecznie.
- Ale tak po prawdzie... Gdyby nie to, że z taką pasją czytasz tę książkę - zaczęła, wskazując na "Hrabiego Monte Christo" - nie poznałabym, że jesteś Krukonem - zreflektowała się.

-Lubie czytac.. tak właściwie to uwielbiam zagadki, rebusy, sekrety..-usmiechnał się nieznacznie. Schował książkę i odparł:- a Ty? jakie ksiązki lubisz? ja płaszcza i szpady

- Hmm... zamyśliła się. Nie miała jakiegoś ulubionego gatunku.
- Lubię takie książki, które mają ciekawą akcję, wciągającą fabułę i język zachęcający do czytania - powiedziała to, co pierwsze przyszło jej na myśl.

Arthur odparł:- Zawsze coś...-po czym wstał. Otrzepał się:- Wybacz, ale idę chyba ptorenowac... w razie czego, zobaczymy się pewnie w Pokoju Wspólnym.. miło było poznac..-usmiechnał się czarująco i mrugnął do niej, po czym poszedł w stronę zamku.

- Mnie też. Do zobaczenia - rzekła, po czym odprowadziła chłopaka wzrokiem.
Pogrążyła się znowu w lekturze, jako że nie miała nic innego do roboty.
Po jakimś czasie przerwała czytanie. Wstała z ławki. Popatrzyła jeszcze chwilę na błonia, po czym udała się w stronę zamku.

Uwielbiała tu przebywać, a w szczególności przez to, iż słyszała stąd lecącą wodę do jeziorka.
Oparta była dłońmi o poręcz mostu zaglądając w dół, w stronę przezroczystej, gdzie na dnie pływały przeróżne stworzenia, z którymi miała się chęć zapoznać. Aczkolwiek wiedziała, iż jest to niemożliwe dla niej.
W pewnym momencie schyliła się tak, by ukucnąć, a zaraz po tym wywiesić swoje nogi poza most. Zaczęła nimi wymachiwać w tą i we te lustrując swoimi bezczelnymi tęczówkami postacie przemijające za nią, czy też pod nią.
Dosłyszała kroki zbliżające się w jej kierunku, przez co machinalnie spojrzała w tamtym kierunku.
Ujrzała chłopaka o delikatnych rysach twarzy i ciemnych włosach.
Uśmiechnęła się do niego delikatnie unosząc kąciki swych warg ku górze, po czym złączyła swoje dłonie w jedność na udach.
-Pięknie tu, czyż nie?-Spytała cicho kierując się w jego stronę swoim głosem.

Zauważył idąc mostem, że dziewczyna lustruje go wzrokiem, również na nią spojrzał, przy okazji również delikatnie się uśmiechając.
- Ależ jak najbardziej... - odpowiedział, spojrzał na dziewczynę. Pierwsze wrażenie, o rok młodsza. Kilka osób minęło Williama i Sevi. - Pozwolisz - wskazał teatralnie na miejsce obok niej, wcześniej postępując kilka kroków w jej stronę.

Kiedy chłopak się spytał o miejsce obok, Sevi kiwnęła jedynie do niego znacząco głową na tak, by mógł przysiąść blisko dziewczyny.
Potrzebowała teraz towarzystwa, choć jeszcze o tym nie wiedziała. Aczkolwiek zdawała sobie z tego sprawę.
Uniosła charakterystycznie jedną brew ku górze spoglądając na Williama.
-Chciałabym czasami z nimi popływać.-Wyszeptała rozmarzonym głosem przymrużając swe powieki, a także i oparła się dłońmi belki mostu.
Bowiem wolałaby się wyłożyć, ale nie mogła zawadzać drogi przechodnim.
-Co ty tu tak w ogóle robisz?-Spytała znienacka uśmiechając się w stronę chłopaka. Wiatr porwał nieco jej jaskrawe włosy, tak że ich koniuszki opadły na jej przednie ramię.

Usiadł obok niej. Spuścił nogi, za poręcz, tak że wisiały mu w powietrzu, a dłonie położył na belkach mostu.
- Popływać... lubisz pływać? - zapytał... swe oczęta wlepił gdzieś tam w dół, w jezioro. Spojrzał na nią, odwzajemnił uśmiech, który mu posłała.
- Właściwie to nic... po prostu spacerowałem... - odpowiedział jej. Spojrzał na jej włosy, które zostały porwane przez wiatr.

Szła zamyślona. Oparła się o drewnianą poręcz mostu i popatrzyła na pagórki otaczające Hogwart. Przypominały jej okolice chatki w górach w której spędzała z rodziną wakacje jak była mała. Zatonęła we wspomnieniach.

W końcu znalazła spokojne miejsce. Ubrana była w bluzkę z logiem Metallici, mini w kratkę, kabaretki i trampki. Dziwnym widokiem były rubinowe włosy upięte w luźny koczek, zwykle Nique wolała mieć je rozpuszczone. Ale dzisiaj postanowiła tym uczcić początek wakacji.
Zapaliła papierosa i zaczęła iść na przód, choć nie patrzyła przed siebie. Czerwone oczy śledziły niewielkie chmury na niebie.

Mark poruszał się cicho na moście. Postanowił skupić się na jednej czynności, więc wybrał szum wiatru. Co chwile drżał z zimna co spowodował brak koszuli. Miał na sobie jedynie bluzę. W końcu zauważył Ślizgonkę. Kojarzył ją ze wspólnych lekcji. Postanowił się z nią przywitać. Podszedł do Ślizgonki i powiedział:
-Cześć

Wypuściła dym z ust, nagle usłyszała czyjeś kroki. Zadowolona z ów odgłosu zbytnio nie była, ale jej twarz nie ukazywała tego. Była mistrzynią w ukrywaniu emocji.
Słysząc przywitanie, niechętnie odwróciła czerwone oczy w stronę chłopaka.
- Cześć - odpowiedziała beznamiętnie.

Także wyjął papierosa z kieszeni, i zapalił go jednym zaklęciem. Stał oparty przez chwilę w milczeniu. Po chwili postanowił się jednak odezwać:
-To koniec roku szkolnego... Cieszysz się z tego powodu? - Zapytał obojętnym tonem. Wypuścił dym z ust, po czym znowu go zaciągnął, czekając na odpowiedź.

- Ehe - mruknęła spoglądając na błękitne niebo. Chciała już być w Paryżu i połazić po tamtejszych sklepach. Ale była jeszcze skazana na te całe kolonie. Ale jak coś jej matka rozkaże, to nie ma rady.
O dziwo, dzisiaj Niq nie miała aż tak złego humoru. Może przez myśli o zbliżających się wakacjach? W zasadzie sama nie potrafiła tego racjonalnie wytłumaczyć.
- Veronique Lardeux - powiedziała niespodziewanie.

Postanowił zapamiętać sobie jej dość trudne imię i nazwisko, a następnie samemu się przedstawił.
-Mark White. Chyba chodzimy do tej samej klasy, prawda? - Przedstawiłem się, i zapytałem, po czym wypuściłem po raz ostatni dym papierosa, zgasiłem go i wrzuciłem do wody czekając na odpowiedź.

- Chyba - zgasiła papierosa i gdzieś go wyrzuciła - Szósta, co nie?
Dziwne było, że ktoś już dziś poznał jej nazwisko. Zwykle ograniczała się do imienia, na dodatek nie wyjawiała skrótu. Choć teraz też tego nie zrobiła. Ale jeżeli chłopak powie do niej "Ver" lub "Vera" to zakatrupi. Zwyczajnie zakatrupi, nie patrząc na konsekwencje.

-Tak - Powiedział i się uśmiechnął. Zdjął torbę, i położył ją na ziemi, po czym oparł się o oparcie mostu.
-Gdzie wyjeżdzasz na wakacje? - Zapytał zaciekawiony.

- Najpierw na te całe kolonie, potem do Paryża i może gdzieś nad Lazurowe Wybrzeże - lekko się uśmiechnęła na myśl o kochanym mieście - Tego ostatniego nie jestem pewna. Jakie są twe plany?
Dopiero teraz, przy wypowiedzeniu większej ilości słów, można było usłyszeć charakterystyczny akcent Francuzki. Przy "ehe" nie było szans na dostrzeżenie tego.
Nadal dziwiła się, że jest dziś taka miła. No ale gdy miała dobry humor, już tak było. Wtedy zawsze ukazywał się kawałek tej lepszej strony Nique.

Mark rzeczywiście zauważył jej francuski akcent.
-Ja też jadę na te kolonie, a później może do Japonii. Tylko niewiem czy się uda. - Powiedział z niepewną miną. Zauważył że coś jest nie tak. Rozmawia ze Ślizgonką, a ta jest dla niego miła. Coś tu nie pasuje.
-Widzę że dziś masz dobry humor. - Zaczął Mark.

Uniosła prawą brew. Czyli się potwierdziło, że dzisiaj Niq była w dobrym nastroju.
- Oui, humor mam dzisiaj wybitny - powiedziała - I spotykając mnie dzisiaj masz niesamowite szczęście.
To była szczera prawda. Przecież zwykłego dnia nie zachowywałaby się tak spokojnie. Może i nie była nie wiadomo jak miła, ale nigdy nie należy się od niej spodziewać dużego śmiechu czy uprzejmości.

Chciała odpowiedzieć Williamowi, ale nagle za nimi zrobiło się głośno, czego nienawidziła w chwilach rozmownych.
Uniosła jedną ze swych wyciętych w delikatny łuk brwi ku górze, po czym wstała pociągając chłopaka za koszulkę do góry.
-Uwielbiam pływać, ale wiesz.. Może chodźmy do Hogsmaede..-Wyszeptała w jego kierunku schodząc z wiszącego mostu.
Sevi pragnęła spokoju, a szczególnie teraz, kiedy była w złym nastroju. Teraz jedynie jej przyjaciele mogli liczyć na to, by nie wybuchła.


--
William odpisz na drodze do Hosmaede