Erika nigdy wcześniej nie słyszała o tej szkockiej grze miotlarskiej, - bo interesowała się wyłącznie quidditchem - dlatego kiedy Eanruig zaproponował jej udział w meczu, z początku nie była przekonana do przyjścia. Sądziła, że to nie będzie gra dla niej... Gdyby była efektowna bez wątpienia by o niej usłyszała, prawda? A potem zagłębiła się w zasady i niemal od razu przesłała Puchonowi pozytywną odpowiedź. Wreszcie coś ciekawego miało dziać się w tej szkole.
Weszła na boisko, ubrana w swoje drużynowe, czarne szaty ze szkarłatnym nietoperzem na piersiach. Co zrobić, że Erika lubiła się popisywać i mieć dobre wejścia? Bycie graczem Nietoperzy było jej największą chlubą i ani jej się śniło przebierać w jakieś wypożyczone stroje, które przed nią nosiły dziesiątki innych osób. Jej szata, nie dość, że wygodna, to towarzyszyła jej w najlepszych rozgrywkach w życiu i Erika uważała ją za dosyć szczęśliwy kawałek materiału.
Eanruigowi, który zorganizował cały ten mecz, co bez wątpienia wymagało od niego sporo wysiłku i znajomości, podała rękę, a nawet się do niego uśmiechnęła. Miło. Jakby go lubiła! Reszcie natomiast tylko skinęła głową, nie uznając ich za wartych podejmowania wysiłku bycia sympatyczną. Nie w jej naturze były jakieś uściski.
Wybrała jakąś miotłę i oparła się o nią, słuchając uważnie zasad, które przedstawiał chłopak i rozglądając się mimowolnie za @Izzy C. Eden, przyjaciółką z drużyny, którą zaprosiła na mecz. Eanruig wspominał, że mają jedno wolne miejsce, więc stwierdziła, że nic nie stoi na przeszkodzie... Ale może powinna go wcześniej zapytać?

Przerzuty: 18
Wykrycie: 34+3=37

Dzień był naprawdę ładny. Słoneczko lekko grzało, wychylając się zza chmur, a śnieg już odszedł w niepamięć. Izzy lubiła zimę, jednak taka pogoda wyzwalała bardziej optymistyczne myśli chyba u każdego.
Kiedy @Erika L. Frisk wspomniała o jakiejś zakazanej grze miotlarskiej, Izzy nie przyłożyła do tego szczególnej wagi. Jakoś jej nie interesowało złapanie poważniejszych kontuzji, nie w tak istotnym sezonie. Ale padło nazwisko @Eanruig Chattan i Izabela nie mogła się powstrzymać - ot tak, pokazać się chłopakowi, którego przecież odrzuciła. Jej zdaniem postąpiła wobec niego niesamowicie sympatycznie i łagodnie. Powinien się cieszyć, ponieważ normalnie jej odmowy były bardziej pogardliwe i dobitne. Tak czy inaczej, była ciekawa czy Puchon chowa do niej urazę, czy też jest ponad to.
Poszperała w książkach, kojarząc nazwę Creaothceann. Naturalnie, szkocka gra - czyżby Chattanowie świata poza swoją ojczyzną nie widzieli? Dowiedziała się jakichś podstaw i uznała, że warto się zjawić. Nie była pewna, czy nie zostanie wyrzucona, bo w końcu oficjalnego zaproszenia od organizatorów nie dostała. Mimo to zjawiła się na boisku w swojej klubowej szacie, z daleka wyłapując identyczny strój u przyjaciółki czekającej już na miejscu. Zdjęła płaszcz, którym zakrywała charakterystycznego nietoperza na stroju, aby nie przyciągnąć zbytniej uwagi. Nie zabrała swojej miotły, bo przechadzając się z nią po zamku mogła wzbudzić jakieś podejrzenia. Skierowała się do miotełek do wypożyczenia i złapała jedną, mrugając przyjacielsko do Eriki. Cóż, sama myśl o lataniu na miotle dodawała jej energii.
- Słyszałam, że macie wolne miejsce. Mogę się dołączyć? - Spytała po prostu, głośno i wyraźnie, patrząc przy tym na Eanruiga. Mógł ją odrzucić, a jej raczej jakoś bardzo by to nie ruszyło. Miałaby jednak proste potwierdzenie, że ich relacja dobiegła ostatecznego końca.

Przerzuty: 18
Wykrycie: 37+2=39

Nie śpieszyło mu się zbytnio, ubrał się nieco cieplej i po prostu wziął ze sobą jedną z mioteł treningowych. Był za tym że nie liczy się jaką ma się miotłę, a jakie umiejętności się posiada więc jemu to było szczerze mówiąc obojętne. Ziewnął głośno i ruszył w stronę boiska, powolnym krokiem. Miał nieco mieszane uczucia co do tej gry, znał ją dosyć dobrze jednak świadomość że będzie tam większa grupa sprawiała że trzeba będzie się pilnować. Nie wiedział kto konkretnie tam będzie, prócz prefekta którego średnio tolerował.
W końcu był prawie na miejscu, z daleka widział parę znajomych twarzy. W tym osobę o której przed chwilą myślał, gdzieś w oddali stała też Daisy oraz Ria. Zacisnął pięść na miotle, gdyby miał więcej siły i chęci pewnie by złamał ją w pół. Ugryzł się w język i podszedł do grona, czuł się zaproszony dlatego też milczał nie witając się z nikim. Stanął na przeciwko Eana i po prostu czekał na początek rozgrywki która za chwilę miała się rozpocząć. Ziewnął tylko przy okazji i poprawił różdżkę włożoną za pasek spodni. Była na tyle dobrze wyprofilowana że miała jak się o niego zaczepić. Strzelił tylko palcami i zerknął też na jedną, dobrze jej znaną Ślizgonkę. Wpatrywał się w nią dobra kilka minut po czym po prostu skoncentrował się odwracając tym samym wzrok na jednej z obręczy na boisku, fakt faktem nie wiedział kompletnie jak się za to zabrać i nieco go to frustrowało z dnia na dzień doprowadzając do pewnego rodzaju bólu.

Wykrycie: 39+5 = 44
Przerzuty: 8

Pogoda była idealna. Ale od kiedy gracze quidditcha zawracali sobie głowę takimi drobnostkami? Nawet jeśli akurat dzisiaj mieli grać w coś innego. W coś o nazwie tyle tajemniczej co niemożliwej do wymówienia. O ile łatwiej byłoby wszystkie sporty na miotle nazywać quidditchem!
Jeśli już sama nazwa sprawiała jej kłopoty to zasady tym bardziej. Co prawda nie byłaby sobą gdyby nie przygotowała się do rywalizacji, czytając o tym całym Creaothceann (skopiowałam to ludzie, spokojnie nie ma nadnaturalnych zdolności!). Ale wciąż wydawało jej się to absurdalne. Sagę bynajmniej nie interesowała kultura Szkocji, ani sama Szkocja, ani w ogóle cała Wielka Brytania. Chciała się tylko trochę rozerwać i przy okazji przytrzeć nosa niektórym osobom. Na przykład Hat. No dobra, Saga wzięła udział głównie ze względu na nią. Przecież miotły to była tylko jej działka! Przynajmniej w zeszłym roku szkolnym.
W każdym razie meczyk, z nieznanych jej jeszcze powodów był nielegalny. Osoba, która zamierza w przyszłości zająć się prawem powinna wystrzegać się takich rzeczy jak ognia. A jednak, odczuwała tylko lekki niepokój z ogromną dozą adrenaliny. Młode to i głupie. Gdyby nie wzięła udziału, najpewniej podkablowałaby komuś dyskretnie o „przedstawieniu”, ale cieszyła się, że Chattanowie jej zaufali. Chociaż właściwie nic w tym dziwnego, przecież wszyscy wiedzieli jaką dobrą i grzeczną była dziewczyną.
Na boisko wślizgnęła się niepostrzeżenie obserwując uważnie przeciwników. Już na pierwszy rzut oka widać było, że większość ma znacznie większe doświadczenie z miotłą niż Saga. Ale przecież to żaden powód by się zrazić. Idąc po miotłę posłała Hat lodowaty uśmieszek.
Słuchała gospodarza tego całego przedstawienia coraz mocniej marszcząc brwi. Jakby te wszystkie odmiany angielskich akcentów nie były dostatecznym koszmarem. Westchnęła kiedy w końcu dobrnął do końca. Dobrze, że wcześniej zdążyła przejrzeć zasady, dzięki temu doprecyzowanie drugiego Chattana było jej zbędne.
- Tak – odezwała się, podnosząc dwa palce na wysokość głowy. – Jaka jest nagroda dla zwycięzcy? – Uśmiechnęła się niewinnie, bo w końcu jakaś musiała być, prawda? Chwała i sława, okej. Satysfakcja ze zmiażdżenia Hat, jak najbardziej okej. Ale chyba klub Ostu i Jednorożca miał coś więcej do zaoferowania.

Przerzuty: 5 <3
Wykrycie: 44+3=47

Sposoby ubierania się Corteza już chyba nikogo nie dziwiły w szkole. A już tym bardziej jak Aleksander chodził w stroju do treningów, jedyną nowością tutaj była miotła którą niósł. Jednak w połączeniu ze strojem był ignorowany.
O co mu też chodziło.
Wiadomo było, że zawsze pchał się tam gdzie działo się coś nielegalnego, zwłaszcza jeśli mógł być pierwszym zwycięzcą pierwszego nielegalnego meczu, czy co tam organizatorzy wymyślili. Chociaż to raczej pozostawało mało realnym marzeniem patrząc na jego umiejętności latania. Ale i tak przede wszystkim liczyła się dobra zabawa i adrenalina napędzająca jego znudzone i ospałe serducho.
- Cześć wszystkim - rzucił do ogółu bowiem wyglądało już na to, że była cała ekipa. Usiadł na miotle i unosząc się lekko czekał na szybkie wyjaśnienie zasad i rozpoczęcie zawodów.

Przerzuty: 2 xDD
Wykrycie: 47 + 4 = 51

Katherine również miała się tutaj pojawić. Średnio lubiła takie upadlające człowieka gry ale uznała, że warto zrobić cokolwiek aby móc wybić się na miotle i odrobinę zabawić. Na boisko wbiegła odrobinę spóźniona ze swoją miotłą Nimbusem 2015. Obecnie jeszcze nie wyprodukowano nowszego modelu. Jako nieliczna miała tą miotłę najszybciej wszak rodzice dla swoich dzieci potrafili zrobić bardzo wiele, by te nie poczuły się gorsze. Włosy związała w kitek, a na sobie miała strój do Quidditcha w barwach Slytherinu. Otóż to.
Dostrzegła tutaj @Lucas Kray , można nawet rzec, że ich spojrzenia się skrzyżowały i tutaj poczuła dziwny ból w żołądku. Odwróciła się na pięcie i skierowała w stronę wyjścia z boiska. Nie ma ochoty nikogo w gniewie tutaj zabijać. W ostatniej chwili dostrzegła jednak @Aleksander Cortez więc cofnęła się i ruszyła w jego kierunku starając się udawać , że fałszywy Lucas nie istnieje i jest tylko wytworem jej chorej i nadwrężonej psychiki.

przerzut: 6
wykrycie: 51 +6 = 57

Obiecał sobie, że cokolwiek się będzie działo, będzie profesjonalny i opanowany. Dlatego też, gdy przyszła @"Hariette Wykeham", zacisnął zęby i tylko mruknął do braci
-Patrzcie, ubrała się na cel.
Wiedział już, kto będzie obrywał tłuczkami non-stop. Z rozbawieniem przywitał @Daisy Manese, która miała fantazję. Cóż, albo brak, albo nadmiar ciuchów! Obecność @Oriane L. Carstairs była mu neutralna, ale jej reakcja i fakt, że sama nie miała własnego Nimbusa.. Zszokował go. Tylko teraz nie mógł za bardzo zareagować, więc skinął jej tylko z niezręcznym uśmiechem. @Leonardo O. Vin-Eurico otrzymał również skinienie głową na przywitanie, skoro nie chciało mu się pofatygować uścisnąć koledze rękę. Spokojnie stał, czekając, aż reszta się zbierze i wtedy też doznał szoku. To, że tyle było tu Ślizgonów, go nie dziwiło, natomiast to, że dwie bezczelnie pojawiły się w strojach klubowych, już tak. Z niechęcią podał dłoń @Erika L. Frisk, a już kompletnie posłał jej nieprzyjemną minę, gdy przylazła za nią druga nietoperzyca.
-Ta, cel na tłuczki się przyda.
Odparował zirytowany do @Izzy C. Eden. Był już tak zirytowany, że resztę Ślizgonów tylko przywitał skinięciem. Następnie, wygłosił swoją przemowę, a potem spojrzał na @Saga Demantur. Nagroda? Jaja se robiła?
-Brak jakiejkolwiek. Może następnym razem zrobimy zrzutkę, jeśli się Wam spodoba. Tymczasem..
Machnął na każdego ręką i zaczął podnosić kociołki. Montowało się je bandażem owijanym wokół głowy, który pozostawiał na widoku jedynie twarz. Musiały być ciasno i dobrze owinięte. Pomógł wraz z kuzynami każdemu chętnemu założyć, pozostawiając dla @Ainsley Chattan i @Tadhg Chattan obydwie Nietoperzyce i Hattie. Nawet jeśli by podeszły, to odwrócił się plecami i obsługiwał kogoś innego.
Gdy każdy był gotowy, machnął różdżką od Fairwynów, uwalniając tłuczki. Te ruszyły w niebiosa, a on poczekał, aż każdy na ten sygnał się zerwie. Liczył, że będą na tyle mądrzy, by nie faulować się bez asysty uzdrowicieli. Gdy każdy się zerwał, rzucił zaklęcie.
-Uisge deàrrsadh clachan!
I samemu ruszył w przestworza. Usłyszał, jak kamyczki wpadają do jego kociołka, a okiem zauważył pędzącego w niego tłuczka. Widział @Harriette Wykeham, więc bez zastanowienia machnął pałką, by ten w nią uderzył. Zaśmiał się pod nosem, widząc, że trafił, ale nie marnował czasu i zaczął na nowo manewrować, coby łapać jak najwięcej kamyczków. Cholera, gdyby nie grał w tę grę w dzieciństwie, pewnie za cholerę by nie potrafił złapać balansu. Liczył, że da mu to przewagę nad innymi.




Wykrycie: 57 - nie zostajemy wykryci!
Kamyczki: 4
Tłuczki: 6 2
Przerzuty: 16-1=15


Wyjaśnienie: Zdobyłem 4 kamyczki. Wyrzuciłem 6, czyli uderzam tłuczkiem w Hattie, więc traci 7 kamyków. Z racji, że to pierwsza runda, traci wszystkie kamyki, co zebrała(bo mniej, niż 7). Drugi tłuczek, to wykorzystanie szansy na zdublowanie akcji. Wyrzuciłem 2, więc nic się nie dzieje, ale straciłem punkt przerzutu. W takim wypadku prosiłbym wrzucić to w tej samej formie, co ja wrzuciłem.

Kod:

<zg>Kamyczki: </zg>
<zg>Tłuczki: </zg>  [strike][/strike]
<zg>Przerzuty: </zg>

Czas na odpis to 48h. Proszę, rzucajcie po prostu kostką i walcie te przysłowiowe 5 linijek. Nie ma co przedłużać i się rozpisywać. Zróbmy to zgrabnie i szybko :)

Zapowiadało się nieźle. Leo uznał, że ogarnia wszystkie zasady - ale był osobą, która twierdziła, że wszystko i tak wyjdzie w praniu. Musiał się nieźle pochylić, aby uzyskać pomoc z założeniem tego stylowego kociołka, ale w końcu miał kumpla-organizatora, nie?
- Nagroda? Satysfakcja, że się przeżyło... - Zaśmiał się krótko jeszcze. - Powodzenia wszystkim! Wyglądamy cholernie stylowo. - Dodał, bo miła z niego istota i chciał zmiażdżyć wszystkich będąc z nimi w przyjacielskich relacjach.
Gdy wzbili się w powietrze Leonardo inteligentnie stwierdził, że wieki nie latał na miotle i nie czuł się na niej wcale zbyt pewnie. W dodatku kamyki wszędzie fruwały i jakoś tak ciężko było nad tym wszystkim zapanować. Leosiek uznał, że nie będzie to jego ulubiony sport.
Tak czy inaczej, miał już trzy kamyczki w swoim kociołku, gdy dostrzegł lecącego na niego z furią tłuczka. Leonardo był całkiem niezły w szybkim reagowaniu, tak więc po prostu zacisnął dłoń mocniej na pałce i z całą siłą przywalił w nadlatującą kulkę pełną furii. A fakt, że poleciała prosto na @Aleksander Cortez, to już nie była tak do końca wina Leo - w nikogo konkretnego nie celował, po prostu chciał się obronić.
Nie, żeby żałował... W końcu był to Ślizgoński panicz, który walczył z Fire na lekcji mugoloznawstwa! Taki mały drobiazg nie powinien mu zaszkodzić, o.

Kamyczki: 3
Tłuczki: 6 (odbite w @Aleksander Cortez)
Przerzuty: Wciąż mam 1!

Nie gniewała się na Puchona, że ten nie odpowiedział na jej pytanie. Doskonale go rozumiała. Musiał sam to wszystko ogarnąć. Może gdyby powiedział jej o pomyśle pomogłaby mu. A tak to musiał sam sie męczyć. Biedny. Chciała nawet zaoferować mu swoją pomoc, gdy na boisku pojawił się Lucas. Zmieszana spojrzała w jego stronę widząc jak uparcie się w nią wpatruje. Było to dziwne doznanie. Z jednej strony znajome, z drugiej... Jakby nigdy go nie zaznała. Albo traciła zmysły, albo już była chora i potrzebowała leczenia w mungu. Nie ważne.
Zaczęło się. Bez chwili wahania wzbiła się w powietrze oddychając w miarę świeżym powietrzem. Było to dla niej tak odprężające, że przez chwilę zapomniała po co tutaj jest. Widząc jednak jak inni zbierają kamyczki sama zaczeła to robić. Szło jej nawet dobrze, jak na razie miała dwa w swoim kociołku, jednak to się zmieniło chwilę później. Parszywy tłuczek, którego nie zauważyła uderzył w tył jej głowy przez co musiała na chwilę wylądować. Rozmasowawszy obolałe miejsce z powrotem wzbiła się w powietrze, jednak miało to swoje o wiele większe konsekwencje. W jej kociołku nie było zebranych kamyczków. Pewnie wyleciały, gdy tłuczek w nią uderzył. Zła na siebie wzbiła się wyżej niż zamierzała.

Kamyczki: 0
Tłuczki: 2
Przerzuty: 2

Czasem mówią że gorzej być nie może, jednak następna osoba która zjawiła się na boisku go nieco zdziwiła. @Katherine Russeau także planowała się nieco rozerwać przyjmując tym samym zaproszenie puchonów, uśmiechnął się krótko. Nadal wyglądała równie dobrze co jakiś czas temu, w tej chwili chciałby być z nią, bo mieć takiego wroga na boisku może się źle skończyć dla Lucasa, zwłaszcza po tym co się stało jakiś czas temu. Uczucia jakie mu towarzyszyły były dosyć podobne do dziewczyny, patrzył jak podchodzi do zbiorowiska i widział że ona też przez jakiś czas utrzymała na nim wzrok.
No, w końcu się to wszystko zaczęło. Założył nieco głupio wyglądający kociołek na głowę, wziął swoją miotłę pewnie w dłoń i usiadł na niej. Bez wahania tuż za dwójką zawodników ruszył ku górze by wygrać ten mecz. Nie szło mu tak źle, przez pierwsze parę chwil udało mu się zebrać trzy kamyki, ciężko mu było wyliczyć gdzie on poleci. Zwiesił wzrok znów na Oriane, zatrzymał się i patrzył nie mogąc nic zrobić jak dostała tłuczkiem.. to bolało, dosyć. Odprowadził ją wzrokiem do ziemi i w tym samym momencie sam dostał w ten sam sposób. Skrzywił się aż i szarpnęło nim na tyle żeby wszystkie kamyczki wypadły. Mruknął jakąś wiązankę pod nosem i zniżył lot by się zatrzymać w końcu na ziemi, poprawił kociołek i ponownie wzleciał do góry.
Kamyczki: 0
Tłuczki: 2  
Przerzuty: 7

- O tak - uśmiechnęła się do @Leonardo O. Vin-Eurico, jak dobrze było mieć tu chociaż jedną przyjazną twarz - Ettie jestem. Trzymamy razem, nie? - puściła do niego oko. Nie żeby się bała, ale troje na nią jedną, to trochę nierówne szanse. Najwidoczniej honor znali tylko z książek. Do tego dochodziła Demantur. Ettie nie przyznałaby się nawet przed sobą samą, że cieszy ją jej widok. Nic nie motywowało jej bardziej niż chęć udowodnienia jej, że jest lepsza.
- To akurat nie jest twoje zmartwienie - uśmiechnęła się złośliwie do Islandki. Swoją drogą, faktycznie, mogli pomyśleć o nagrodzie. Taka to właśnie była organizacja...
W końcu wzbili się w powietrze. Do jej kociołka wpadło kilka kamyków i od razu zauważyła, że nie jest tak źle. Kiedy za dzieciaka grali w to w Hogsmeade nie mogli używać magii. Dzielili się wiec na dwie grupy i jedna naparzała zebranymi wcześniej kamieniami w pozostałych. W porównaniu do tamtych rozgrywek, prawdziwy Creaothceann, wydawał się niewinny jak najzwyklejszy zbijak.
Zobaczyła nadlatujący w jej stronę tłuczek. Odruchowo chciała już zrobić zwis, ale przypomniała sobie o kamykach i zastygła na ułamek sekundy. Tyle wystarczyło, żeby pędzący tłuczek ją dopadł. Uderzenie zupełnie zbiło ją z tropu i zrobiła po nim dokładnie to, przed czym się powstrzymywała - zwis. Trochę pomógł jej w tym również tłuczek.
- O w dupę... - mruknęła pod nosem, gubiąc kamyki. Szybko wróciła do normalnej pozycji i zaczęła krążyć wokół Eanruiga Chattana. Czas zacząć zabawę. Widziała, że to on posłał w nią tłuczka, a i bez tego byłby jej pierwszym celem. Cieszyła się, że miała okazję zmierzyć się z nim na tym polu - odbijanie tłuczków było jej supermocą. Okazja nadarzyła się szybko. Niedaleko, trochę pod nimi, Leo sieknął tłuczkiem jakiegoś Ślizgona. Piłka rykoszetowała od chłopaka i poleciała do góry. Zwinnym ruchem, Ettie doleciała do niej i mocno odbiła w stronę znienawidzonego Puchona.
- Tak jest! - wrzasnęła do starszego Gryfona i znów robiąc zwis (do diabła z kamykami, żyje się po to, żeby naparzać tłuczkami) zbiła z nim piątkę.

Kamyczki:0
Tłuczki:6 (na pohybel @Eanruig Chattan <3)
Przerzuty: still 11!

To zdecydowanie był nadmiar ciuchów, a Daisy nie był przecież jakąś szarą myszką, coby przychodzić nijaką ubraną. Bardzo lubiła, kiedy wszyscy na nią patrzyli z zachwytem (nawet jeśli nie do końca zdawali sobie sprawę, że to własnie zachwyt).
Zaczęło się i zwinnie wskoczyła na Nimbua-jednorożca, poganiając go lekkimi uderzeniami łydki, aby szybciej się rozpędził. Dziwaczne kociołki wydawały jej się okropnie niepraktyczne, zupełnie jak niesienie kapliczek podczas procesji, a nie prawdziwi czarodzieje! Wstrzymała się jednak z narzekaniami i tylko zrobiła nadąsaną minę, kiedy chłopcy pomagali jej to-to założyć. Ostatecznie bardzo chciała grać.
Widać było od razu, że jest urodzonym quidditchowcem, bo w chwilę zebrała aż sześć kamyków. Potem miała małą gonitwę z tłuczkiem, niemalże zapomniała, że nie może, jak zawsze, odbić go pałką. W końcu jednak wygrała, wredny tłuczek poleciał nękać innych i mogła dalej zbierać kamioki.

Kamyczki: 6
Tłuczki: 2->2->4
Przerzuty: 14

Spojrzał się z zainteresowaniem na ten deszcz kamieni i cicho roześmiał. Ogarnął się jednak szybko i powrócił spojrzeniem nieco niżej by nie wyłapać żadnym kamieniem centralnie w twarz. To by z pewnością bolało.
- No cześć Kath, kogo zrzucamy z miotły? - powiedział do dziewczyny bowiem zauważył, że była w dziwnym stanie jakby przed chwilą zobaczyła jakąś zjawę.
Wystartował i zaczął zbierać kamienie kiedy zobaczył jak jeden z tłuczków leci w jego stronę. Skręcił gwałtownie w bok spychając osobę, która napisze pode mną na trybuny i zmuszając ją tym samym go gwałtowniejszych uników by nie wbić się wprost w wielką, drewnianą budowlę.
Nazbierał już kilka kamyczków ale właśnie poczuł jak w plecy wbija mu się tłuczek. Syknął coś z bólem wymalowanym na twarzy i odwrócił się. Dostrzegł prefekta Gryfonów.
- Kutas - rzucił w jego stronę i pomknął dalej po kamienie które starał się złapać do kociołka przymocowanego na głowie. Sam ten pomysł go cały czas strasznie mocno bawił.

Kamyczki: 0 bo wyłapałem tłuczkiem od Leona
Tłuczki: 4
Przerzuty: Nadal 2

Uniosła brwi na dziwne zachowanie Puchona. Po słowach, które skierował do Izzy podejrzewała, że być może była to jej wina. Nie miała jednak pojęcia o żadnym spięciu tej dwójki. A poza tym, Erika i Izzy były dwiema niezależnymi osobami, które podejmowały własne decyzje. Ślizgonkę zawsze bawiła "odpowiedzialność zbiorowa" w takich sytuacjach. Uśmiechnęła się pobłażliwie, korzystając z pomocy jednego z braci Eana.
Wreszcie wzbili się w powietrze i Erika musiała przyznać, że od razu czuła się jakoś pewniej niż na ziemi. Uśmiechnęła się szeroko, zręcznie zbierając kamyki. Szło jej całkiem nieźle, dopóki @Aleksander Cortez nie wykonał gwałtownego skrętu, tym samym wymuszając na Erice ostry unik, przez co nie złapała kamyka, który sobie wypatrzyła.
- Kurwa, Cortez - nie zdążyła go w żaden sposób obrazić, bo tłuczek wcześniej lecący w stronę Ślizgona, teraz obrał sobie ją za cel. Skręciła miotłą, której brakowało trochę zwrotności, tym samym omijając dwa niebezpieczeństwa. Ledwie. O trybuny prawie zahaczyła stopą, a byłoby naprawdę słabo wypaść z gry jako pierwsza! Brakowało jej Izzy pilnującej jej od tłuczków. W taki sposób było o wiele ciężej.

Kamyczki: 5
Tłuczki:  4
Przerzuty: 17

Nie był to sport dla fanów mody, bowiem kto normalny nosił kociołki na głowach? Izzy jednak całkiem cieszył fakt, że osłoni się chociaż trochę przed kamieniami latającymi dookoła. Ciekawa była, jakie uczucie towarzyszy osobie pomykającej pomiędzy drobnymi pociskami.
Nigdy nie zastanawiała się nad pozycją szukającej, najlepiej czuła się z pałką, gotowa do odbicia każdego tłuczka. To dlatego trochę obawiała się zbierania kamyków. Ale w końcu nie była jedynym nowicjuszem na tym boisku! Kiedy już wszyscy się przygotowali i wsiedli na miotły, Izabela zapomniała o wszelkich zmartwieniach. Usta rozciągnęły jej się w uśmiechu pełnym szczerej satysfakcji, gdy pierwszy kamyk wpadł do kociołka. Nie było to zbyt przyjemne uczucie - pod względem fizycznym. Psychicznie każde uderzenie sprawiało jej sporo frajdy.
Latała tak sobie, zgarniając co tylko mogła i starając się nie stracić tłuczków z pola widzenia. Tuż przed nią Ślizgon popchnął Erikę, tak że właściwie wylądowała na trybunach. Izzy od razu zanotowała, w kogo odbijać tłuczki, jeśli nadarzy jej się okazja. Nie miała za wiele czasu na oglądanie się za przyjaciółką, bo mimo wszystko chciała wygrać... Ale zarejestrowała tyle: dziewczynie nic poważnego się nie stało. Jakoś tak dziwnie jej się zrobiło, jakby nie znajdowała się na swojej odpowiedniej pozycji.
Szybko skończyła swoje rozmyślania, bo wciąż była masa kamyków do zebrania!

Kamyki: 6!
Tłuczki: 4 (najpierw było 2. A potem 1.)
Przerzuty: 18-2=16

Po krótkim acz treściwym wstępie i wzajemnym zamontowaniu sobie na głowach kociołków, mecz mógł się nareszcie rozpocząć, choć było to raczej nielegalne i wszyscy uczestnicy mogli mieć kłopoty, po rozpoczęciu meczu Tadhg już nad tym nie rozmyślał, skupiając się na grze, już na początek łapiąc do kociołka kila kamyczków i omijając nadlatujący tłuczek. Nie interesowało go teraz co się dzieje dookoła poświęcając całą uwagę na łapaniu kamieni, a co tam, trzeba ponieść się zabawie, chociaż raz.

Kamyczki: 6
Tłuczki: 4
Przerzuty: 6

Widać było, że wszyscy zrozumieli po wypowiedzi Eanruiga, bo nikt nie zainteresował się jego wypowiedzią, ale to nic. Teraz liczyła się gra i to kto wygra, więc liczył na to, że uda mu się to. Widać było tutaj wielu doświadczonych graczy jednak jak to mówię "nie cuda czynią wiarę, ale wiara cuda". Pomogli sobie nawzajem ponakładać kociołki z kuzynami po czym zajął swoją miotłę i wystartował. Zebrał trzy kamyczki, nie wiele ale zawsze coś. Tym bardziej, że pierwszy raz grał w tą grę i liczył na to, że nauczy się wszystkie w jej trakcie.

Kamyczki: 3
Tłuczki: 2
Przerzuty: 6

Gra była dynamiczna już od początku, a gracze się nie szczędzili. Eanruig odbił tłuczek w Hariette, ta mu się potem odwdzięczyła, zaś w międzyczasie podobny manewr wykonał Leo w Corteza, który zagroził innym graczom. Reszta obrywała tłuczkami, albo ich unikała, w tym harmidrze próbując zdobyć jak najwięcej kamyków. Tylko Katherine zdawała się latać bez celu i nie wiedziała co robi.

@Katherine Russeau 0
@Eanruig Chattan 0
@Leonardo O. Vin-Eurico 3
@Oriane L. Carstairs 0
@Lucas Kray 0
@Harriette Wykeham 0
@Daisy Manese 6
@Erika L. Frisk 5
@Izzy C. Eden 6
@Tadhg Chattan 6
@Ainsley Chattan 0


Po oberwaniu tłuczkiem od Hattie, krew się w nim zagotowała. Cholerna płaska mikruska! Zacisnął mocniej dłonie na miotle, rozglądając się za ludźmi. Jego braciom szło dobrze, ale podobnie to wyglądało w przypadku Izzy, co niekoniecznie mu się uśmiechało. Omijał tłuczki i leciał na chama zbierając kamyczki, aż zobaczył pędzący tłuczek. Z ustawioną pałką, usłyszał, jak wpada mu kolejny kamyczek do kociołka, uznając to za sygnał. Machnął i odbił tłuczka prosto w @Harriette Wykeham i zawył z radości, nurkując w dół.




Kamyczki: 5
Tłuczki: 6  3
Przerzuty: 15-1=14

Nie patrzyła innych. Uparcie dążyła do wyznaczonego sobie celu. Chodź nie wychodziło jej to najlepiej. Do tej pory nie zebrała ani jednego kamyczka. Nie planowała wygranej, co to to nie. Chciała jedynie dobrze się bawić, ale jak to będzie wyglądało przed innymi? Szukająca ślizgonów nie zdobyła nawet jednego kamyczka. Wylądowała tym samym na szarym końcu. Przecież to wstyd dla drużyny będzie! Zaciskając mocniej ręce na nóżce miotły zanurkowała w dół trzymając się blisko ziemi. Słysząc jak coś wpada jej do kociołka uśmiechnęła się zadowolona, jednak nie trwało to długo. Być może przez pryzmat małego szczęścia nie zauważyła jak w jej stronę leci tłuczek. Zdała sobie z tego sprawę po chwili, jednak było już za późno. Szturchnął ją w ramię przez co na chwilę straciła panowanie nad miotłą. To z kolei doprowadziło do utraty wcześniej zdobytych kamyczków.
- Cholera! Poważnie?! - wściekła zapomniała już całkowicie, że miała być to jedynie zabawa. Chciała wygrać za wszelką cenę.

kamyczki: 0
tłuczek: 3
przerzuty: 8 - 3= 5

Tadhg latał sobie spokojnie po boisku zbierając kamyczki do swojego kociołka, który powoli zaczął się nimi wypełniać. Nie zamierzał dołączać do pojedynków toczących się na boisku pomiędzy innymi uczestnikami z drugiej zaś strony, prędzej czy później i tak musiałby do tego dołączyć, ten czas nadszedł teraz, w momencie w którym wesoły tłuczek leciał prosto w trzeciego spośród Chattan. Ten nawet nie musiał wykonywać żadnego uniku wystarczyło w niego uderzyć i posłać siną w dal. Posyłając swój tłuczek w @Izzy C. Eden, dlaczego? Tadhg chyba sam do końca tego nie wiedział.


Kamyczki3
Tłuczek6 --->@Izzy C. Eden
Przerzuty6

Szło mu podobnie, w gruncie rzeczy z trudem zebrał trzy kamyczki do swojego kociołka. Ta gra wyglądała z jednej strony komicznie, z drugiej było spore ryzyko że ktoś oberwie. Jak to się mówi, bez ryzyka nie ma zabawy. W tym właśnie momencie prosto na niego leciał tłuczek, przymrużył oczy i bez wahania kiedy tylko był blisko przywalił w niego sprawiając że ten odleciał gdzieś daleko. Było blisko, dosyć bardzo mógł nawet powiedzieć. Zauważył tylko jak przelatuje gdzieś między innymi graczami, a szkoda że któryś z nich nie dostał. Ciekawie by było zobaczyć jak któryś z Chattanów spada w dół. Wzniósł się nieco wyżej by mieć więcej miejsca dla siebie, z dala od innych uczniów. Może tutaj będzie miał więcej szczęścia.
Kamyczki3
Tłuczek5
Przerzuty6

Wszyscy dookoła latali w powietrzu starając się zbierać kamyki. Nie było to proste zadanie jak myślał Ainsley. Myślał, że na spokojnie uda mu się zebrać na początku chociaż trochę, lecz mylił się. Tłuczki strasznie utrudniały zabawę, w szczególności, że ciężko było się skupić na jednym jak i drugim. Inni radzili sobie o wiele lepiej choć chłopak nie poddawał się i przez cały czas próbował złapać jak najwięcej kamyczków przy tym ich nie tracąc. Choć zaczął powątpiewać to nie był tym typem osoby, która szybko się poddaje, dlatego szybko wróciła mu nowa dawka motywacji i znowu fruwał po niebie.

Kamyczki: 2
Tłuczki: 1
Przerzuty: 6

Trafił tamtego Ślizgona tłuczkiem i ogólnie nie szło mu najgorzej. Zaczął się powoli przyzwyczajać do tej miotły, chociaż jednocześnie przypomniał sobie, czemu nie był to jego ulubiony sport. Zbieranie kamyków w ten sposób wcale nie było zbyt przyjemne, a Leoś nie potrafił wyrobić sobie zbyt dobrego cela. Cudem łapał kolejne kamyki modląc się, aby nie pozostał na szarym tyle w punktacji. Lubił rywalizację i mimo wszystko zależało mu, aby wszystko wyszło jak najlepiej.
Niestety uwaga Leosia była trochę zbyt rozproszona - nie zauważył nadlatującego podstępnie tłuczka i poczuł jedynie tępy ból z tyłu głowy. Zachwiał się na miotle i bez zastanowienia poszybował w dół, tracąc przy tym chyba parę zebranych kamyków. Przykucnął na ziemi, przykładając dłoń do pulsującego bólem miejsca. No, tego się nie spodziewał.

Kamyki: 5, ale...
Tłuczki: 2, czyli kamyków jednak 0 :C
Przerzuty: Mam jeszcze 1!

Cóż, nie dało się tego porównać do quidditcha, ale Izzy i tak się podobało. Przemykanie na miotle, wykręcanie się na wszelkie strony w celu zdobycia kamyków... Miało to w sobie jakiś urok. W dodatku te tłuczki! Śmigały w tę i z powrotem, raz po raz na kogoś wpadając. Edenowa bardzo nie chciała zostać zaskoczoną przez tę fruwającą kulkę, ale oczywiście chcieć wcale nie znaczy móc.
Odwróciła się zaskoczona, gdy coś na nią wpadło z impetem. Oczywiście, nie poczuła bólu - ale tłuczek ugodził ją w plecy, przez co na chwilę straciła równowagę. Jej sześć zebranych wcześniej kamyków wypadło z kociołka, podczas gdy Rosjanka wyrzuciła z siebie wiązankę przekleństw. Odszukała spojrzeniem @Tadhg Chattan, który bezczelnie ją zaatakował. Doskonale, skoro tak trzymał się pokrewieństwa i stawał murem za dziecinnym Eanruigiem, to niech tak będzie. Wzbiła się wyżej w powietrze i odbiła mocno przelatującego obok tłuczka, kierując go w Puchona, na którym przecież należało się zemścić. Widząc, jak traci swoje kamyki, Izzy już złapała cztery kolejne.
A ten uśmiech, który ciągle rozszerzał się na jej twarzy, był jak najbardziej szczery.

Kamyki: 4
Tłuczki: 6 - prosto w @Tadhg Chattan!
Przerzuty: 16

Tym razem szło jej gorzej. Starała się rozdzielić swoją uwagę na kamyki i tłuczki jednakowo, a przez to nie mogła się dostatecznie skupić na żadnym z zadań. Tym sposobem do jej kociołka trafiły kolejne trzy kamyki, co dawało wynik dość przeciętny. Była jednak zadowolona. Erika wiedziała, że nic nie dostaje się na zawołanie, a jak to mawiają mugole, ziarnko do ziarnka...
I w tym momencie do jej pięknego obrazka wcisnął się złośliwy tłuczek. W tym wypadku dziewczynie nie udało się zareagować wystarczająco zręcznie i piłka silnie zaczepiła ją w ramię. No i to by było na tyle ze zdobyczą, bo cztery kamyki wypadły z kociołka i wesoło poleciały sobie w dół. W dodatku poczuła w ręce chwilowy, tępy ból, przez który na kilka sekund zwolniła w tym wyścigu o kamyki. Zdecydowanie musiała być uważniejsza, jeśli chciała wygrać tę rozgrywkę.

Kamyczki: 3
Tłuczki:  3, więc z 8 kamyków tracę 4, czyli mam 4
Przerzuty: wciąż 17

/nie żebym się czepiała, ale jeśli Ainsley wylosował w tłuczkach 1 i nie zrobił przerzutu to odpada z gry. Czy to ja coś pokręciłam?/

W sumie trzy tłuczki to nie była jakaś porażająca liczba. Mimo to, miała wrażenie, że cały czas jakiś siedział jej na ogonie. Wyłączając oczywiście te sytuacje, kiedy bardzo jakiegoś potrzebowała do trafienia innego gracza.
Właśnie odbiła jednego lecącego prosto w jej twarz, kiedy w plecy oberwała drugim. Kamyki, które udało jej się jak dotąd zebrać znowu uciekły z jej kociołka. Za sobą kątem oka zobaczyła Chattana. Czyli ten drugi tłuczek znowu był od niego... Oddałaby mu od razu, ale oczywiście nagle piłki gdzies zniknęły.

Kamyki: 0
Tłuczek: 1 5
Przerzuty: 10