Chrząknęła, będąc bardziej zawstydzona faktem, że zrzuciła książkę niż tym, że dała się tak szybko złapać. No gówniana sprawa, ale poradzisz. Szkoda tylko, że nie nie znalazła. Podniosła strącony tom i odłożyła go grzecznie na miejsce. Dopiero potem odwróciła się w kierunku prefekta, do którego w tej chwili czuła jeszcze mniejszą sympatię niż zazwyczaj.
Personalnie nic do Drake’a przecież nie miała, ale aparatczyk systemu to wciąż jej wróg.
- Aktualnie to przede wszystkim wyjścia - wzruszyła ramionami, patrząc z obojętnością na rzędy książek. Skoro Nico pisał, że ktoś patrzył mu się na ręce, to spokojnie mogła założyć, że nikomu nie powinna ufać. Uśmiechnęła się do niego ironicznie, splatając palce za plecami.
- Niech zgadnę. Minus tuwstawliczbę punktów dla Krukonów i na dywanik do profesora Voralberga? I konserwacja mioteł dla drużyny Gryfonów w ramach pokuty? - Grymas na jej twarzy jasno sugerował, że gorszej kary dla niej nie będzie. Niemniej wszystko zniesie z godnością, bo taki miała charakter. Choćby sam Baxter się z niej potem śmiał, ona wciąż uniesie podbródek z dumą i przyjmie upokorzenie bez zbędnych komentarzy. Szkoda tylko, że jej cierpienie pójdzie całkowicie na marne.

Regulamin był to po, żeby się go przeważnie trzymać. Nie był ustanowiony też bez powodu. W Dziale Ksiąg Zakazanych można było natrafić na naprawdę paskudne księgi. Gorsze od potwornej księgi potworów. Tamta mogła cię najwyżej pogryźć. A niektóre z tu obecnych potrafiły nawet miotnąć w czytelnika przekleństwem, jeśli otworzył je na nieodpowiedniej stronie. Czemu w ogóle je trzymali? Sam nie był pewien. Zwłaszcza że osobiście był w posiadaniu czarnomagicznego tomiszcza starego tak jak ten zamek. Jeśli nie starszego. A mógł je bezpiecznie czytać tylko po paru wstępnych zaklęciach, żeby osłabić jej męczący wpływ.
-Tylko nie mów że przypadkiem zabłądziłaś do zamkniętego na kłódkę działu ksiąg zakazanych. - Chociaż naprawdę dziwił się ze Zamek nie postawił na jakieś lepsze zabezpieczenia. Z drugiej strony... Nie było takich, których obejść się nie dało. Jeśli nie możesz użyć alohomory, to zawsze pozostawało pierwsze zaklęcie otwierające. Otwórz się sezamie, które dosłownie wyrywało drzwi z zawiasów. - W sumie to tak. Ravenclaw traci 15 punktów. - Nie mówił tego zbyt chętnie, ale taką miał pracę jako prefekt. Do Alexa też napisze, chociaż myślał przez moment czy nie iść ze sprawą do Pattona, skoro dziewczyna miała takie a nie inne nastawienie. Ale nie był też dupkiem żeby do tego się posuwać. - O tym czy dostaniesz szlaban czy nie zadecyduje Voralberg. - Rzucił słabym uśmiechem. Naczelnikiem już nie był, wiec nie w jego mocy szlabany. Poza tym i tak by jej nie dał. Jak dla niego, to utrata punktów jest wystarczającą karą. Nawet jeśli waliła w ogół.

@Veronica H. Seaver

- Tak nie powiem. Nie wierzę w przypadki - odparła, czując na sobie jego uważne spojrzenie. Była świadoma, że jej kara w dużej mierze zależy od tego, jak bardzo będzie pyskata. Ale jako że miała taki charakter czy inny nie zamierzała się głupio tłumaczyć, że wcale nie chciała. Nie była jakimś pierwszoklasistą, choć oczywiście nie zamierzała mu zdradzać, czego tutaj szukała. - Można powiedzieć, że książki w zwykłym dziale się mi już znudziły. A o zgodę trudno, to takie niesprawiedliwe.
Westchnęła, powstrzymując machnięcie ręką na utratę punktów. Obchodziło ją to tyle co zeszłoroczny śnieg, śmieszny system na miarę mugolskiego przedszkola.
- Z pewnością pan profesor będzie zachwycony - mruknęła, już trochę mniej zadowolona. Mimo wszystko lubiła opiekuna swojego domu, toteż z niechęcią przyjmie od niego reprymendę. Co do uśmiechu, który pojawił się na twarzy Drake’a, przez myśl przemknęło jej milion sposób, aby go z niego mu zedrzeć. Żaden z nich nie był zbyt mądry, żadnego nie powinna próbować.
- Tak w ogóle, tak szczerze. Nie kusi cię to czasami? Taka wiedza na wyciągnięcie ręki. Na twoim miejscu nie zastanawiałabym się dwa razy - mruknęła, kierując się za nim już powoli w stronę wyjścia. Spoglądała tym samym na grzbiety książek, próbując wyhaczyć jeszcze coś o tej nieszczęsnej figuracji.

No przynajmniej nie grała głupa że zawędrowała tu przypadkiem, bo ma kiepską orientację w terenie. Tak. Spotykał się i z takimi wymówkami w które oczywiście nie uwierzył. Powstrzymał się od przewrócenia oczami w momencie w którym usłyszał o tym że zwykły dział się jej znudził. Mógł podejrzewać że dziewczynie chodzi o czarną magię której kilka pozycji można było w dziale ksiąg zakazanych odnaleźć. - Nie zawsze tak ciężko o zgodę. - Przede wszystkim zależało to od nauczyciela do którego kierowało się prośbę oraz o tytuł wypożyczanej książki.
Alex raczej miał więcej zmartwień na głowie niż studentka która postanowiła się zapuścić w zakazane miejsce. Nie spodziewał się żeby kara była sroga, ale z drugiej strony niebyło z nim ostatnio najlepiej więc ciężko się domyślić co mu w głowie siedzi. - Czasem kusi. Jednak są inne sposoby niż nieudany włam. - Na przykład udany włam. - I też szczera rada na przyszłość. Dział ksiąg zakazanych też ma katalog. Pod kluczem, ale nadal. Tak na wypadek gdybyś w przyszłości szukała czegoś konkretnego zamiast po prostu zwiedzać. - Dał jej radę i jego mniemaniu przydatną. Nie negował włamów do DKZ, ale mimo wszystko swoją rolę musiał pełnić. Więc nie miał nic przeciwko nim. Tak długo jak nie dadzą się złapać.
Tak czy inaczej gotowy był odprowadzić ją do wieży Ravenclawu. Na wszelki wypadek.

- Och, to ciekawe. Zapamiętam sobie na przyszłość. Może uda się kiedyś wyprosić to, żeby wejść tu na legalu. Bo prefektem raczej nie zostanę – rzuciła, przemierzając wąskie korytarze pomiędzy wysokimi regałami książek. Nic o figuracji oczywiście nie dostrzegła. Trochę się ociągała, ale wyszła w końcu z DKZ, a niedługo później również ze szkolnej biblioteki.
Dała się odprowadzić aż do pod drzwi krukońskiej części zamku, gdzie spojrzała wyczekująco na Drake’a. Owszem, zagadka zawsze była inna, ale to też nie jest powód, aby zdradzać mu sekrety swojego domu. Gdy prefekt poszedł już w swoją stronę, odpowiedziała na pytanie magicznej kołatki i weszła do środka z głębokim westchnieniem.
Nic nie znalazła, co za porażka. Poszła spać bardzo niezadowolona, licząc po cichu na to, że w ramach pokuty nie przydzielą jej jednak pucowania gryfońskich mioteł.

+

Aneczka przykładała się do obowiązków prefekta z najwyższą starannością, chcąc w ten sposób udowodnić, że Brandonowie są najodpowiedniejsi do pełnienia tak odpowiedzialnych i zaszczytnych funkcji. Od momentu uzyskania odznaki nie ominęła, ani nie przegapiła żadnego dyżuru i nawet nadchodzące święta nie mogły niczego w tym temacie zmienić. Dzisiejszego popołudnia patrolowała teren przed Działem Ksiąg Zakazanych, bardzo dumna, że znów może swą ciężką, puchońską pracą zapewnić ład i porządek w tak uświęconym miejscu jak biblioteka. I właśnie kiedy snuła marzenia o tym, jak sama dyrektorka wręcza jej na koniec specjalną nagrodę dla najpilniejszych i najbardziej zasłużonych prefektów, przybiegła do niej jakaś krukoneczka, opowiadając o skandalicznych wybrykach w innej części zamku. Panienkę Brandon bardzo to zaskoczyło, bo w tamtej części patrolował obecnie zupełnie inny prefekt, no ale cóż, najwyraźniej nie każdemu można było powierzyć tak odpowiedzialną funkcję.
Ponieważ bieganie nie należało do zwyczajów damy, zwłaszcza takiej wątpliwego zdrowia, Aneczce zajęło sporo czasu przedostanie się w miejsce rzekomej bójki. I równie wiele, by z tej bójki wrócić z paskudną świadomością, że została bezczelnie wykiwana. I to przez kogo?! Przez jakąś małolatę! Rozumiała głód wiedzy, to się naprawdę ceniło, ale dział ksiąg zakazanych nie nazywał się tak bez powodu. I teraz do niej jako do prefekta należało upewnienie się, że ta cała zmyłka nie niosła za sobą poważniejszych konsekwencji.
Niestety kiedy dotarła z powrotem na miejsce, z którego odwołała ją wcześniej winowajczyni, okazało się, że sprawy mają się fatalnie. Szybko wezwała bibliotekarkę i razem udało im się ustalić zniknięcie kilku cennych woluminów. Najwyraźniej dziewczynce nie chodziło o nic konkretnego, po prostu zgarnęła to, co było w zasięgu ręki. Aneczka z ciężkim sercem ruszyła w stronę wieży krukonów, gdzie poprosiła jedną ze swoich kuzynek o pomoc w identyfikacji młodocianej przestępczyni, a następnie z jej pomocą odzyskała skradzione materiały.
Konsekwencje takiego naruszenia regulaminu były bardzo poważne. Nie skończyło się jedynie na ujemnych punktach i ustnym pouczeniu uczennicy. Takie zachowanie było groźne i nosiły znamiona predyspozycji, które należało bezwzględnie tępić. Dlatego Aneczka po ustaleniu z bibliotekarką, czy wszystkie woluminy wróciły na swoje miejsce w nienaruszonym stanie i potwierdzeniu kompletności stronic, zaprowadziła krukonkę prosto do opiekuna domu, gdzie został jej przydzielony dotkliwy i długoterminowy szlaban. Tutaj rola Ani się skończyła, jednak panienka Brandon nie była usatysfakcjonowana. Popełniła błąd, a chociaż go naprawiła, w innych okolicznościach mogłoby się jej nie powieść tak elegancko.
Właśnie dlatego zaraz po ukończonym dyżurze wróciła do pokoju wspólnego Hufflepuffu i zaczęła pisać list do starszej kuzynki z prośbą o kilka wskazówek w temacie zaklęć ułatwiających pracę prefekta. Kto jak kto, ale Victoria z pewnością wiedziała, jak usprawnić pełnienie tak odpowiedzialnej funkcji.