On sam nie wiedział dlaczego zaprzątał sobie nią głowę. Było minęło i chyba czas pójść do przodu.
-A no- Mruknął cicho i przeczesał sobie palcami włosy. Kiedy zobaczył, że ta opróżniła kolejną szklankę uśmiechnął się lekko. Czy to możliwe, że on, że ona...nie. On miał dwadzieścia dwa lata ona szesnaście. Chyba zbyt wielka różnica wiekowa. Ludzie w dzisiejszych czasach byli naprawdę okropni. Wystarczyło, że ktoś związał się z kimś starszym i od razu robili problemy. Jak chłopak zwiąże się z młodszą dziewczyną jest dobrze, ale jak dziewczyna weźmie starszego, to od razu mówią, że sponsora szuka. Wielkie niesprawiedliwość na tym świecie. Tak więc dzięki tym przemyśleniom szybko oderwał spojrzenie od dziewczyny, i udał, że bardzo zainteresował się jakimś typem siedzącym gdzieś w kącie.

Wpatrywała się w pustą szklankę milcząc. To wszystko było pokręcone. Kame był bardzo fajny i polubiła go, był przystojny ale i starszy od Niej. Starszy i to o 6 lat! Gdyby zaczęli się spotykać ludzie mogli by sobie coś pomyśleć. Znaczy w szkole raczej nikogo by to nie interesowało, ale ktoś inny mógł by sobie coś pomyśleć. Przełknęła bezgłośnie ślinę i odgarnęła niesforny kosmyk rudych włosów z policzka, po czym wetknęła go za ucho. Spojrzała na chłopaka w milczeniu.

Gryfon odchylił do tyłu głowę zamykając delikatnie oczy. Cały czas myślał, jednak po chwili ponownie spojrzał na dziewczynę. Podrapał się w tył głowy, jak to miał w zwyczaju kiedy była czymś zdenerwowany i jęknął cicho.
-To takie denerwujące- Powiedział w sumie to bardziej do samego siebie niż do dziewczyny. Tak naprawdę to nie miało zostać wypowiedziane na głos. Dopiero po chwili zdał sobie z tego sprawę.
-Eeee....to znaczy, no...ten.- Nie potrafił znaleźć żadnego dobrego kłamstwa które by potwierdzało to, że coś jest denerwujące.
-Z resztą nie ważne. Tak mi się wyrwało- Najlepsza linia obrony, to skutecznie się wycofać.

Spojrzała na Niego gdy powiedział, że coś jest denerwując. Wzruszyła jedynie ramionami.
-Tak, to milczenie jest denerwujące. -dokończyła i westchnęła cichutko. Zmierzyła go czekoladowymi tęczówkami i wzięła kolejną szklankę ognistej.
-Dwie są Twoje, jena moja. Jak nam braknie to się zamówi. -powiedziała posyłając mu uroczy uśmiech. Upiła maleńki łyczek trunku i westchnęła cichutko.

-Co...czemu tak nie sprawiedliwie- Powiedział wstając lekko z krzesła i wskazując na szklanki.
- To ty chciałaś się upić a nie ja- Opadł ponownie na krzesło i wziął jedną szklankę. Kiedy tak sobie sączył, coś mu wpadło do głowy.
-Ooo...wypijemy tą na spółkę- On zawsze ma jakieś rozsądne wyjście z całej sytuacji.
-Pół ty, pół ja. I wszyscy będą szczęśliwi- Powiedział i postawił szklankę na środek stołu.

-Niech będzie. -powiedziała patrząc na Niego. Uśmiechnęła się delikatnie i upiła maleńki łyczek trunku.
-Czyli jednak mam się upić? No dobrze. Jak skończymy to jeszcze coś zamówię, żeby mnie zwaliło z nóg bo jak na razie jestem trzeźwa. -dodała rozbawiona. Dopiła swój trunek i odstawiła szklankę na stół. Jej oczy powoli zaczynały błyszczeć co oznaczało, ze była już troszkę pijana.

-Chciałaś się upić. Ja tylko pilnuję abyś dotrzymała danego sobie słowa- Po chwili zaczął wystukiwać na stole palcami jakiś rytm. Przy tym sam zaczął lekko się kołysać. Dopiero po chwilce zdał sobie sprawę z tego co robi.
-Oooo...przepraszam. Czasami się zapominam- Wziął dopił ze swojej szklanki.
-Jak tak zacznę robić wystarczy mnie przystopować- Na każde szaleństwo było jakieś lekarstwo. Mu wystarczyło zwrócić uwagę. Podsunął dziewczynie szklankę którą mieli wypić na pół.
-To nie jest sok. Dajesz, dajesz- Powiedział klepiąc lekko otwartą dłonią w stół.

Zachichotała cichutko obserwując Jego poczynania.
-Przecież to nic takiego.- powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. Wzięła szklankę, którą jej podsunął/
-A jak wypije całą szklankę? Ty nie będziesz wtedy miał. -powiedziała mrużąc delikatnie oczka.

Chłopak przechylił lekko głowę i wyciągnął sobie spokojnie nogi do przodu.
-O mnie się nie martw. Z każdej opresji wychodzę bez szwanku. Więc i na to coś poradzimy- Wyszeptał i ułożył ładnie ręce na stoliku a na nich głowę. Wbijał cały czas wzrok w swoją towarzyszkę.
-No do dna- Dodał i czekał aż dziewczyna zrobi to o co poprosił. Cóż też już mu trochę szumiało w głowie, więc nie ma co się dziwić, że miał coraz bardziej twórcze pomysły. A kiedy jest naprawdę wlany potrafi wymyślać naprawdę jeszcze dziwniejsze rzeczy. A jak historia tego wieczoru będzie się dalej tak toczyła jest duża szansa, że Faye będzie mogła przekonać się o tym na własnej skórze.

-Dobrze już dobrze, nie marudź! -powiedziała rozbawiona. Uniosła szklankę do ust, odetchnęła głęboko i wypiła wszystko jednym duszkiem. Odstawiła szklankę na stolik i spojrzała na Niego. Zakręciła jej się w głowie, przez kilka sekund widziała rozmazaną twarz Kame, zamrugała kilkakrotnie powiekami i odetchnęła głęboko.
-Coś czuję, że jutro będzie ogromny kac. -powiedziała i zachichotała cichutko.
-No i co teraz? Alkohol się skończył nie ma zabawy. -dodała kręcąc głową na boki.

Kame uśmiechnął się lekko i powiedział.
-Chyba mnie nie doceniasz- Powiedział spokojnie i wstał ze swojego miejsca. Cóż trzeba przyznać, że wyglądało to całkiem ciekawie. Bo za wszelką cenę starał się utrzymać jakoś równowagę. Podszedł do baru coś tam nagadał i po chwili wrócił z całą butelką tego samego trunku. Dlaczego tego samego. Cóż lepiej nie mieszać. Postawił ją na stół i uśmiechnął się widocznie bardzo zadowolony z siebie.
-Tak nie będziemy musieli latać w lewo i prawo. I nie będziemy się kłócić kto ma wypić ostatnią szklankę, bo takowej nie będzie- Powiedział odkręcając butelkę i wlał najpierw dziewczynie a potem sobie.
-No to zdrowie- Uniósł lekko szklankę i wypił jej zawartość do połowy.

Popatrzyła na Niego uwaznie. Kiedy przyniósł calą butelkę wybuchnęła cichutkim śmiechem.
-Oszalałeś, zaraz będę tu leżała. -powiedziała rozbawiona. Uniosła szklankę do ust i wypiła mniej więcej połowę. Odetchnęła głęboko i spojrzała na Niego.
-Możemy wziąć tą butelkę i pójść gdzieś indziej? -spytała zerkając na drzwi.
Chłodne powietrze dobrze nam zrobi i nie upijemy sie tak szybko. -dodała uśmiechając sie delikatnie.

Pomimo tego, że był wlany zachował nadal jeszcze trochę zdrowego rozsądku.
-Wiesz nigdzie na ulicy lepiej nie pić. Nie chcę żadnego nauczyciela spotkać, ale tak się składa, że wiem gdzie można się schować. Znalazłem to miejsce kiedyś przez przypadek- Powiedział i dopił resztkę tego co miał w szklance i wstał ze swojego miejsca. Chwycił butelkę w rękę i czekał aż jego towarzyszka również podniesie się z miejsca.

Zmrużyła delikatnie powieki. Dopiła resztę trunku ze szklanki, odstawiła szklankę na stolik i wstała. Spojrzała na Niego i podążyła powoli za Nim. Wyszli z Pubu. Spojrzała na Niego.
-Dobra, jestem trochę pijana a Ty mnie gdzieś ciągniesz. Nie mam pojęcia gdzie i co mi tam zrobisz. -powiedziała rozbawiona idąc za nim.

-Spokojnie nic złego- Powiedział spokojnie i położył jej delikatnie rękę na ramie. Oczywiście w geście przyjacielskim. I zaczął iść powoli w tylko sobie kierunku. Szli coraz dalej i dalej, i dalej. Aż wyszli z tak zwanego centrum, i skierowali się mniej uczęszczane miejsce.
z/tx2

Leo umówił się ze swoim kolegą Jesperem. Leon miał naprawdę mało kolegów. A najmniej to miał kolegów gejów. Nie wiedział jakim cudem za kumplowali się z tym Szwedem. Ale jakoś nie koniecznie chciał się zastanawiać czemu do tego doszło. Może miał gest i uznał że raz w życiu nie będzie antyhomo. Nie wiem co sie roi w głowie tego chorego na ludzkość Czecha.
Pubów w Hogesmead czy jak to się tam nazywało było naprawdę sporo. Leo wiedział że Polacy czy Rosjanie są okropnymi alkoholikami no ale Anglicy. Herbatka tak. Ale tyle pubów. No kto by się spodziewał.
Příborský, chyba potrzebował się komuś wyżalić. Od trzech, trzech pieprzonych dni opiekował sie tym zwierzakiem. Znaczy no z opiekowaniem się nie było problemu, gorzej z robieniem mu tych wszystkich smarowideł, lekarstw i innych szmerów bajerów. Kompletnie się na tym nie znał. Nie mógł przecież odpaść, no halo. Musiał wygrać. Albo PRZYNAJMNIEJ odpaść po Zily. Tak, Rosjanka bardzo nadepnęła mu na ego. No ale nic to.
Czekał sobie więc na swojego kolegę pod pubem. Zimno coś w tej Anglii.

Wszystko co mogło odciągnąć jego myśli od Astrid i projektu było w tej chwili zbawienne. A wynajdowanie sobie zajęć w ostatnich dniach opanował niemal do perfekcji. Niestety nie mógł zatopić się w opasłych tomiskach, które znalazł w szkolnej bibliotece, bo jego myśli bardzo szybko wędrowały w niepożądanych kierunkach. Dlatego wyszukiwał inne, bardzo, ale to bardzo produktywne zajęcia, którymi nie warto się nawet chwalić. Zamek go przytłaczał. Był… tak inny od jego szkoły, że nie mógł się w nim odnaleźć. Nic, a nic. Dlatego i teraz przyszło mu się trochę spóźnić. Jakby nie mógł zamieszkać gdzieś w lochach, bo słyszał, że niektórych właśnie tam przydzielili. Zamiast temu musiał każdego dnia ganiać po tych wszystkich schodach. Z każdym dniem miał wrażenie, że wieża w której mieszka jest coraz wyżej.
- Było zaczekać w środku - powiedział na powitanie, chociaż jemu wcale tam zimno nie było. W ogóle jakoś pogoda w Anglii na razie nie robiła na nim większego wrażenia. Być może dlatego, że kochał wiatr. A do chłodu był przyzwyczajony. To cieplejsze temperatury go przerażały. Wszedł razem z Czechem do środka i od razu zmarszczył nos rozglądając się w środku. Nic jednak głośno nie skomentował, zamiast tego rozglądając się za jakimiś dobrymi miejscami.
- Miałeś już jakieś zadanie? - zapytał pierwszy, zanim Leo zdążył to zrobić. Wolał skupić swoje myśli na jego osobie zamiast roztrząsać się nad swoimi problemami.

Już przeklinał pod nosem, gdy Szwed się pojawił. No jasne, jemu zimno nie było, w końcu w tej Szwecji to wieje nonstop. I zimno jak w psiarni. Co nie zmienia faktu że nasz Leo w ogóle nie był do tego przyzwyczajony. No kurde w Czechach to dość ciepło jest no. I gorące źródła i w ogóle.
Nic nie powiedział jak Jesper w końcu zaszczycił go swoją obecnością. Gdyby nie to że sam dość dobrze odnajdywał się w nowym terenie, pewnie też cały czas by się gubił. Ale dzięki swoim wrodzonym umiejętnością terenoznawczym, dość szybko nauczył się co gdzie jest. I nawet mu się tu podobało. Projekt się rozkręcał, wszystko cacy. A do schodów był przyzwyczajony. Przecież jego macierzysta szkoła to prawie same schody! A jako że Jesperem byli w jednym domu i w jednym dormitorium to dobrze znał opinie tego niedoszłego wikinga na temat schodów.
Gdy weszli do pubu, chłopaka uderzył zapach kremowego piwa, ognia który buchał w kominku. Podobało mu się tu. Może to nie był stary, dobry czeski bar, ale miał klimat. Usiadł przy jednym ze stolików. Zamówił po kuflu piwa dla siebie i dla swojego kolegi. Dziś chciał być miły.:
-Zadanie? Chyba każdy miał. Pierwsze poszło mi gładko. Ale drugie, děvka do tej pory się z nim męczę. Niby jestem dobry z ONMS, ale tu to faktycznie wysoki poziom. Děvka, nie ma łatwo- sięgnął po kufel i upił łyk.- A co u Ciebie?

Może gdyby Jesperowi było zimno to pomyślałby o tym, że Leo może również marznąć. Ale, że tak nie był to nie śpieszyło mu się za bardzo. Wiedział, że był spóźniony, ale jakoś nie biegł szalenie. Gdyby umiał się teleportować to pewnie nie było żadnego problemu, ale po dwukrotnym oblaniu egzaminu nie śpieszyło mu się zbytnio do kolejnego. Może kiedy innym razem, w innym życiu.
Jaki dziś ten Leo dobry. Ostrzegam, że jeszcze Jesper się przyzwyczai do tego. Ale pewnie nie na długo, bo zaraz Czech pokaże, że to tylko taki wyjątek.
- Chyba nie każdy - powiedział znad kufla z piwem. Bardzo go to irytowało, że każdy dostał już pierwsze zadanie, a on nadal nie. Być może wszystko zależało od tego w jakiej było się grupie? Nie wiedział i na razie pozostało mu tylko czekać. Bo co innego mógł zrobić? Napisać do komisji, że o nim zapomnieli? To głupio brzmiał nawet w jego głowie. Zamiast jednak roztrząsać się nad tym jak to było czy będzie skupił się na słowach chłopaka. Nawet się ucieszył, że pierwsze zadanie poszło mu dobrze i bez większych problemów się z nim chłopak uporał - Pewnie nie Ty jeden. Też dostałeś chorego elfa? - trochę był ciekawe czy wszyscy za każdym razem dostają takie samo zadanie. A z tego co pisała mu Astrid jej stworzenie takie było i nie chciało jeść. Zresztą może zaraz Czech wpadnie na jakiś inny pomysł przebrnięcia przez zadanie. Czasem nawet głupie pytanie może naprowadzić innych na odpowiedni trop.
- Nie wiem czy to w ogóle dla mnie. Poza tym wszystko tutaj jest… - rozejrzał się wymownie po pubie w którym siedzieli. - …tak bardzo różne od tego co mam u siebie. Dobra już nic nie mówię. - przerwał niemal od razu, uświadamiając sobie, że odkąd tylko tutaj przyjechał narzekał. Nie, chwila. Zaczął już wcześniej jak w końcu udało mu się dostać do tego projektu. A przecież bez zająknięcia mówił, że to jedno z jego marzeń. A teraz nie umiał wykrzesać z siebie, ani krzty entuzjazmu. - Lepiej nie pozwalaj mi dzisiaj dochodzić do głosu na więcej niż kilka słów. A tak w ogóle masz dziś dzień dobroci? - wskazał głową na kufel z piwem, którego sam sobie przecież nie zamówił. Dobra, dobra dopiero przyszli i na pewno Jesper się za chwilę zrewanżuje koledze.

Leo też nigdy nie był dobry z teleportowania się. Może dlatego że nigdy nawet nie próbował się tego uczyć. Jakoś nie ufał tej formie transportu. Miotły, to było to. A nie jakieś znikanie i pojawianie się. Bez sensu. O ale jakby się dowiedział że Jesperowi wcale się nie śpieszyło, to skończyłaby się godzina dobroci dla gejachów. Bo Leona się nie lekceważy od co!
Chyba to co mówili o Szwedach było prawdą. W wiecznej depresji. Może i sam Příborský nie był zawsze tryskającą optymizmem owieczką, ale porównując go do Szweda był naprawdę pogodnym chłopakiem. Ten to tylko cały czas narzekał. Jak baba. Nie może i Czech trochę przesadnie zwracał uwagę na męskość, ale w tym wypadku nie ma się co dziwić. Odkąd się dowiedział, sypiał z chochlikiem, coby Tähti przypadkiem nie pozbawił go dziewictwa analnego. No serio, trochę się tego obawiał. Ale nie dawał nic po sobie poznać.:
-Nie miałeś jeszcze zadania? My to w sumie z innej grupy jesteśmy, więc nic dziwnego. Chociaż Jarka, też już dostała zadanie. Nie wiem.- znów zalał sobie gardło kremowym piwem- Mogłem mieć elfa?! Děvka, a ja się męczę z Lunaballą. No nie wierzę. Uzdrawianie jest okropne. Kompletnie się na tym nie znam, a ta Lunaballa nie chce współpracować. Cholerne nieśmiałki. Jestem coraz bliżej tego aby poprosić kogoś o pomoc..- wywrócił swoimi niebieskim oczami. Nie lubił przyznawać się do słabości. Ale z drugiej strony nie był też tak skończonym idiotą, aby przez swoją dumę odpaść z projektu.  Oh, te konflikty wewnętrzne. Spojrzał z uniesioną brwią na towarzysza. Bardzo daleki był od poprawianiu komukolwiek humoru, no halo:
-Děvka, ne souložit. Znawca się znalazł. Jest inaczej i zajebiście. Co ty okres děvka masz? Nie narzekaj jak baba. U Ciebie to wieczny śnieg, zaspy, mróz i wikingowie. Co prawdy cycki kobiet wikingów są super. Ogólnie cycki są super. Cieszę że jesteś na tym Projekcie i możesz popijać piwo za moje zasraný pieniądze. Bądź facet.- wychylił do końca kufel i od razu pstryknął na kelnerkę aby przyniosła następne. Co się będzie rozdrabniał:
-Jaki znów zasraný dzień dobroci? Nie mam chusteczek żeby ci oczka wytrzeć jak płakać zaczniesz. Dlatego nie narzekaj. Gest mam, powinieneś się cieszyć- znów wywrócił oczami- I co wyrwałeś już kogoś? Pozbawiłeś dziewictwa? Chędożyłeś?

Jesper niech lepiej ze swoimi zdolnościami nie idzie na kolejny egzamin z teleportacji, bo jeszcze tak się rozszczepi, że już w ogóle nie poskładają go do kupy nawet i najlepsi magomedycy. A oni przecież dużo umieją i powinno to zrobić z zamkniętymi oczami, ale Tähti to takie zdolne stworzenie, że nawet oni nie mieliby szans. W sumie może jeszcze kiedyś spróbuje, ale nie prędko, bo chodzenie w sumie było fajne. Co prawda czasem chciał się gdzieś szybko pojawić, ale zawsze mógł albo liczyć na pomoc innych, albo kombinować w inny sposób. A i od mioteł ostatnio trzymał się z daleka, bo jeszcze go bolało po tym jak ostatni raz spadł.
Przy nim ostatnio każdy wychodził na wesołka. Ale co się dziwić skoro dowiedział się niedawno tylu rzeczy o których wiedzieć nie chciał. A może i chciał tylko to wszystko go przytłoczyło i teraz za dużo o wszystkim myślał. Tak jakoś niefajnie mu było, bo czuł, że te wszystkie tajemnice to nie dla niego. A szczególnie takie skrywane przez lata. I nie jak baba. Narzekał jak Jesper. Tak po prostu i po swojemu, i tylko trochę, bo jak zaczynał to zaraz kończył nie mówiąc wszystkiego. Gdyby tylko wiedział, że Leo się boi o swój dziewiczy tyłek…
- Nie miałeś, nie miałeś - mina mu trochę zrzedła, bo skoro ktoś inny z jego grupy miał to on chyba też… a może coś przegapił? Za dużo myślał o wszystkim i teraz wywalą do z tego wszystkiego dlatego, że przegapił zadanie. Ale nic nie mówił, bo w sumie niefajnie jest mówić o tym, że się obawiał, że się mimo wszystko nie nadawał. - Elfa lepiej? Astrid miała… tak mi przynajmniej napisała. Nie znam się na tych stworzeniach. Mnie by pewnie pogryzło i skończyłbym bez palca albo nosa, albo jeszcze gorzej. Może powinieneś. W końcu inni chyba tak robią? - co prawda nie miał pojęcia czy tak się dzieje. Ale przecież chyba nie byłoby w tym nic złego? Upił niewielki łyk i trochę się skrzywił. Nie ważne, że piwo to piwo i wszędzie jest takie samo. W Szwecji było lepsze.
- Leo, Leo… Chędożyłeś? Skąd Ty to wziąłeś? W ogóle coś Ty taki ciekawy? Przez to, że gadasz o cyckach kobiet wikingów tylko jedno Ci w głowie. I nawet jeśli to czy chcesz słuchać wszystkiego ze szczegółami? - tak, tak Leo na pewno był chętny na słuchanie o podbojach Jespera. Pewnie zaraz rzuciłby na niego jakieś okropne zaklęcie, które miałoby w sposób brutalny zamknąć mu usta. A Tähti mimo, że nie gadał zbyt wiele to wolał nie być pozbyty głosu - Ty pewnie już kilku zawróciłeś w głowie… I pewnie dlatego nie możesz wykonać zadania skoro myślisz tylko o cyckach.

Dla Leona każde narzekanie było babskie. Tylko baby narzekały. To jasne jak słońce. Ale potrafił jakoś to narzekanie wybaczyć Jesperowi, bo był w końcu homosiem. Czyli w rozumowaniu Leosia to taka baba z jajami? No mało ważne. Zawsze miał wrażenie że Jesper trochę przelewa się przez palce. Zaraz jednak robił coś co wzbudzało szacunek u Leośia. Respekt. Dziwny był ten Szwed.
- Pewnie dostaniesz. Nikogo to nie ominie. Nie ma opierdalania się. Elf? Pewnie że lepiej Lunabella jest strasznie nieśmiała, trudno ja ogarnąć. Czasem chce żebyś ją dotknął, zaraz chowa się w pościeli i nie możesz jej wyciągnąć przez dwa dni. Elf lepszy.- spojrzał na niego z uniesioną brwią- Aż tak beznadziejny jesteś z ONMS? Zawsze mogę Ci pomóc. Ale wiesz ty też mnie podszkolisz z zaklęć czy z czego Ty tam jesteś dobry.- upił kolejny łyk. Puścił mimo oczu to jak Jesper skrzywił się popijając piwo. Faktycznie miał dziś dzień dobroci. I był dość mało zgryźliwy, i nawet mu nie dokuczał. Lubił go, tylko nie chciał być zbyt miły. Co by ten się nie zakochał.:
-Dobra, zamoczyłeś czy nie? Seks jest dobry. Nie mam nic przeciwko seksowi. Kobiety w łóżku są niemożliwe. A cycki to bardzo istotny element. Już jako dzieciak razem z mlekiem wysysasz fascynację na ich punkcie. Proste. Tak jak kobiety kochają zakupy, tak faceci kochają cycki- kiwnął głową i znów wypił trochę piwa. Ostatnia uwaga dziwnie podziałała na Czecha. Nie wiedział do końca co ma myśleć:
- Krukonki są niedostępne. Ale pracuje nad tym. Cycki nie mają tu nic do rzeczy. Lunaballe nie mają cycków.

Jesper jak już zaczynał narzekać o trudno było mu skończyć. Czasami nie robił tego bardzo długi czas, a później jak tylko jedno takie zdanie padło z jego ust. To biada temu kto znalazł się w pobliżu. A Leo miał po prostu pecha, że padło na niego. Zresztą Tähti od tygodni tylko narzekał i sam zaczynał mieć dość swojego nędzącego głosu. Takie smutne to było. Powinien się cieszyć przecież. Wyjechał ze Szwecji, brał udział w projekcie, który już dawno śnił mu się po nocach, poznawał wielu ciekawych ludzi. Ale nie, zawsze musiało być coś nie tak. A nawet wyjście do pubu, póki co nastroju mu nie poprawiło. Chociaż jak tak słuchał Czecha, to zaraz mu się robiło weselej. Ten to chyba tak już miał, że ludzie przy nim nie potrafili siedzieć znudzeni.
- Takie czekanie jest najgorsze. Też już bym wolał być po wszystkim i teraz opijać swój mały sukces, bo co innego. Obym tylko nie pił z rozpaczy, bo to się źle kończy - tak, tak pić na smutno nie można. A już na pewno nie tak jak Malte. Dobra, nie będzie teraz przecież o swoim ojcu, który był skończonym chujem. Na szczęście już Leo się postarał, aby skupił się na czymś o wiele przyjemniejszym - Weź się, Leo. Nie beznadziejny - trącił go lekko w ramię, w ogóle nawet się zastanawiał czy chłopak coś poczuł, bo nie drgnął, ani nic. - Po prostu zwierzęta mnie nie lubią. Nawet moja sowa mnie dziobie, a później wyglądam jakbym głaskał jeża. Nie wiesz na co się piszesz, bo… sam zobaczysz jak kiedyś wpadnę po pomoc - skoro już mu ktoś ją zaproponował to dlaczego miałby nie skorzystać? Może nie tak od razu, ale kiedyś na pewno się do niego zgłosi. Może uda mu się w końcu zobaczyć swojego patronusa. Dobra, to za wysokie progi dla niego. Ale małymi kroczkami… kto wie, może jeszcze zanim wyjedzie z Anglii będzie umiał go wyczarować? Fajnie by było!
- Merlinie! Leo… - ukrył twarz w dłoniach kiedy ten zaczął mówić o cyckach. Nie żeby mu to specjalnie przeszkadzało. Tylko jakoś po prostu nieswojo się czuł kiedy ktoś w jego towarzystwie wciąż mówił o jednym. A widać Czech się nakręcił i szybko przestać nie zamierzał. A jak już zaczął o mleku, matce i wysysaniu… może dlatego Jesper nie lubił cycków. Matki nie znał, zmarła przy porodzie, więc nikt go później piersią nie karmił. Ach, gdyby to było takie proste… Aż się trochę speszył kiedy uświadomił sobie w jakim kierunku powędrowały jego myśli. To takie niedorzeczne.
- Nad Krukonkami? Czy nad cyckami? - zaśmiał się, bo co innego mu pozostało. - Jak to nie mają? Rozpraszają Cię i już… - dopiero teraz skończył pierwsze piwo, zamówił kolejne, dla Czecha też, bo ten widać był spragniony i już był przy końcówce swojego.

Elena, jak zwykle z chłodnym i bezuczuciowym wyrazem twarzy wyszła z zamku by sprawdzić co nowego w Hogsmeade. Może przez ten czas otworzyli jakiś nowy bar, lub restaurację? Kto wie?
Tak więc szła jak zwykle odziana w długą czarną suknię główną ulicą miasteczka aż natknęła się na "Trzech króli". Nie znała zbyt dobrze tego lokalu, była tutaj chyba ze dwa razy, ale wiedziała, że mają dobre drinki.
Weszła więc do środka i podeszła do baru.
-Absynt.- powiedziała krótko i usiadła przy jednym ze stolików.
Lokal był prawie pusty więc miała ciszę i spokój. Czekając na drinka wyglądała przez okno zastanawiając się nad wieloma sprawami. Przez ten rok w Rosji zrozumiała, że choć jest zdolna i ma w sobie duży potencjał to nie da rady zrealizować marzenia swojego i swoich rodziców. Nigdy nie dorówna Czarnemu Panu, szczególnie w pojedynkę. Czas na zdobyci sprzymierzeńców straciła przez swój wybuchowy charakter. Zamiast starać się ich zdobyć, była wyniosła i okrutna. Chciała tylko brać nie dając nic od siebie. Fakt, było w tym dużo winy jej rodziców, bo wpajali jej niewłaściwe wartości. Zawsze powtarzali, ze litość i dobro to słabość. A to właśnie przez brak litości nie potrafiła zaoferować ludziom tego czego potrzebowali i przez to wszystkich traciła. Fakt, nie szukała przyjaciół, ale bez sprzymierzeńców i osób, które w jej towarzystwie czułyby się bezpiecznie nie mogła nic zdziałać. Zrozumiawszy to postanowiła zająć się studiami a potem może otworzy własny biznes, albo podejmie pracę w sklepie rodziców. Jeszcze sama tego do końca nie wiedziała.

To bez znaczenia, że teraz powiesz mu jak źle wygląda. Nie uwierzy w żadne słowo twoje, bo przecież doskonale wie, że i na kacu prezentuje się wyjątkowo dobrze. Może właśnie dlatego dzisiaj zachowuje się bardziej egocentrycznie niż zawsze. Jęczy od rana i narzeka na swój nędzy los, zamiast zrobić coś, aby sobie ulżyć. Nędzy z niego facet, kiedy znajduje się w takim stanie. Porzuca poszukiwania czegokolwiek na rzecz wylegiwania się w łóżku. Rozkopuje kołdrę, a w następnej kolejności zajmuje się swoimi myślami, które niczym czarne chmury zaczynają kłębić się nad jego głową. Rozgania je ręką i przewraca na drugi bok, bo każda pozycja jest dziś na niego najbardziej niewygodna na świecie. Później pod prysznicem przez chwilę próbuje zmyć z siebie zapach dziewczyny poprzedniego wieczora. Gwiazdy na kilka chwil, która nie wyróżniła się niczym na tle innych. Na pewno nie była najjaśniejsza.
Staje przed lustrem i z ironicznym uśmiech zarzuca na siebie kolejne cichu szukając tych najodpowiedniejszych. Ma się spotkać nie z byle kim. Nie z kolejną desperatką, która nigdy nie będzie świecić, ani swoją osobowością, ani cyckami. Camilla ma na niego czekać. Stop, znów źle. On ma czekać na nią. Ma ją pierwszym wrażeniem przygwoździć do podłogi. Wjebać w ziemię, sprawić, że już na wstępie będzie chciała jęczeć jego imię. Ma kaca, egocentryzm wychodzi z jego ciała każdym porem razem z alkoholem. Zapomina przez chwilę o tym, że to ona ma błyszczeć. Ma być gwiazdą tego wieczoru, a on tłem z którym będzie się komponować. Kac mija powoli, a on bierze kolejny prysznic. To go ma uspokoić i przywrócić do rzeczywistości. Sprowadzić na ziemię, aby nie spieprzył tego wieczoru, bo Camilla jest ważna. To nie jest absurdalne. Zna go lepiej niż całe rodzeństwo razem wzięte. Z każdym listem pozwalał poznać się jeszcze bardziej, aż w końcu stało się… Uzależnił się od niej. Była gorszym nałogiem niż papierosy, alkohol, przeklinanie czy seks. Nic nie mogło się z nią równać, więc nic dziwnego, że chciał zrobić dobre pierwsze wrażenie. Sterta ubrań rosła, wszystko było za mdłe albo zbyt krzykliwe. Nie takie jak być powinno.
Wie, że wygląda zajebiście. Mógłby trochę poprawić coś w swoim wyglądzie, to przecież żaden problem, ale tego nie robi. Nie będzie jej kłamał przy pierwszym spotkaniu, skoro ani razu nie zrobił tego w liście. Miał tysiąc sposobności do tego, aby zrobić z siebie pierdolonego bohatera. Kogoś kim nie jest, ale ani razu z tego nie skorzystał. Był dla niej prawdziwszy niż dla samego siebie i to przerażało. Tak samo jak jego ciągłe oglądanie się za ramię, kiedy drzwi pubu po raz kolejny się otwierały. To takie proste. Zielona sukienka. On się nie zdradził niczym. Nie wiedział zresztą czym miałby to zrobić, denerwował się. Cholera, mocno się denerwował, ale nie robił niczego, aby się z tym zdradzić. Nie zamierzał, bo to takie nie jego było. Obce i dalekie, że na samą myśl chciało mu się śmiać. I wtedy wchodzi ona. Camilla. Zielona sukienka powiewa, a Merkury taksuje ją spojrzeniem. Nie odmawia obłapiania jej wzrokiem, jeszcze chwilę i dwie kolejne. Dopiero wtedy wstaje z miejsca i w kilku krokach znajduje się przy niej. Powinna nastąpić teraz chwila której wszyscy zawsze się obawiają przy takich spotkaniach. Skrępowanie po przelatane z niezdecydowaniem jak należy się przywitać, co powiedzieć czy jak zachować.
- Zawsze pola wrzosowe robią na mnie ogromne wrażenie. Choćby nie wiem co się działo i gdzie bym nie był - spogląda na malutki bukiecik z wrzosów, który w teraz już należy do niej, a później wita się z Cam. Naturalnie, jakby robił to wiele razy. Choć na końcu języka ma niewybredne uwagi na temat tego jak wygląda w sukience to zachowuje je dla siebie. - Dwa razy absynt - nie wie czy dobrze robi zamawiając również za nią, bez wcześniejszego zapytania się jej o zdanie, ale przyszło mu to naturalnie. Nawet jeżeli denerwował się wcześniej tak teraz wszystko odeszło.

Pierwszy raz w życiu Taylor zbywała dzieciaki, praktycznie wypychając je siłą za drzwi. Niech wypytują nauczycieli, albo ruszą tymi małymi główkami, albo zrobią cokolwiek, byleby tylko nie zawracały jej głowy. Musiała w końcu wpaść jeszcze do domu i ubrać się jak człowiek, a nie jak bibliotekarka, bo dzisiaj chciała zrobić jedno - zwalić go z nóg, więc w końcu podniosła głos wskazując palcem drzwi i po chwili sama przez nie wybiegła, kierując się w stronę wyjścia ze szkoły. Do Hogsmeade na szczęście nie było daleko, więc niecałe pół godziny później Camilla mogła być już w drodze do pubu. Zielona sukienka podkreślała nie tylko jej talię, ale i oczy, powiewając lekko na wietrze. Brązowe włosy delikatnie wirowały wokół jej twarzy, gdy w niewygodnych, czarnych balerinach przemierzała ulice wioski. W końcu go zobaczy. W końcu usłyszy jego głos. W końcu do tej pory tylko ze sobą pisali, co z resztą zaczęło się przypadkiem, bo widocznie sowy wcale nie są najlepszymi pośrednikami, a Taylor uzależniła się od Leightona mocniej niż od alkoholu czy fajek. To o nim z reguły myślała, gdy sen nie przychodził i do niego pierwszego pisała, gdy miała problem. Wiedział o niej chyba wszystko, z resztą ona o nim też. Wcześniej w spotkaniu przeszkadzały im kilometry dzielące Anglię od Australii, a później... Właśnie, co im przeszkadzało później? No tak, to ona nie mogła zdobyć się na odwagę i wymyślała najgłupsze możliwe wymówki, byleby tylko uniknąć konfrontacji z obiektem swoich pragnień. Wszystkich pragnień.
Perfumy z nutą amortencji sprytnie ukrywały zapach papierosów, który mógłby drażnić Leightona. Rzucanie palenia? Camilla w życiu nawet nie próbowała się bawić w takie rzeczy, bo pewnie nie przyniosłyby oczekiwanego efektu. W końcu gdy siedzi się samotnie w małym mieszkaniu najlepiej jest wypić i zapalić, zapomnieć o wszystkich obowiązkach i o całym świecie, zasnąć siedząc na parapecie, demonstrując przez okno na parterze bieliznę. Dlaczego nie spędzała tych wszystkich wieczorów z nim? Och, tak, wstrętne tchórzostwo, które potrafi złapać nawet najodważniejszą osobę.
Weszła do pubu, od razu się rozglądając. Po co? Przecież i tak nie wiedziała, kogo szukać. Ktoś jednak przyciągnął jej wzrok. Bezczelnie w nią wgapiony, cholernie seksowny facet, który w końcu ruszył w jej kierunku. Mercury? Kurwa. Jej serce szybciej zabiło, gdy stanął tuż przed nią z bukiecikiem wrzosów. Takie rzeczy tylko w bajkach, drodzy państwo.
- Miło mi Cię w końcu zobaczyć, Mercury. Znudziło Ci się już patrzenie na moje nogi? - spytała niewinnie, uśmiechając się, gdy wręczył jej bukiet. - Dziękuję - dodała, odgarniając za ucho kosmyk brązowych włosów. Przez chwilę przebiegło jej przez myśl, że tej nocy mogłaby krzyczeć jego imię, ale szybko to od siebie odgoniła. Przecież byli tylko znajomymi. Może przyjaciółmi. A ona przecież tylko pragnęła go na każdy możliwy sposób zanim jeszcze go zobaczyła.