Szukanie jajek: Próba V: nieudana
Znalezione jaja: 2/5

Kostki: 4 4. Skupiasz się na rozgrzewce, starając się wszystko wykonać prawidłowo. Wydaje ci się, że poszło świetnie i czujesz się bardzo dobrze. Mógłbyś przysiąc, że teraz możesz góry przenosić! Tylko, że są to jedynie wyobrażenia w twojej głowie. Ot zwykła, standardowa rozgrzewka.
Efekt: brak

Nie mogła uwierzyć, że się spóźni; to było niczym zły sen, z którego nie umiała się wybudzić. Pochłonięta pracami domowymi i innymi dodatkowymi rzeczami, jakie wzięła na swoje barki, zupełnie straciła poczucie czasu. Nienawidziła się spóźniać, dlatego kiedy tylko zorientowała się, że do rozpoczęcia treningu zostało kilkanaście minut, pędem ruszyła w stronę łąki nieopodal lasu, którą Nancy wybrała na pierwszy trening drużyny. Nie chciała zawieść przyjaciółki dlatego trzymając w dłoni miotle, zupełnie ignorując smagający twarz wiatr, który roztrzepywał również jej blondyn włosy na wszystkie strony, zziajana wpadła na łąkę, ledwo łapiąc oddech.
- Prze… Prz…. Prze… Przepraszam za spóźnienie, stra…. straciłam poczucie czasu - wyjaśniła, kładąc dłoń na piersi, która unosiła się i opadała gwałtownie. Posłała w stronę @Nancy A. Williams przepraszający uśmiech, a widząc jak wszyscy wzięli się za rozgrzewkę, pospiesznie do nich dołączyła, choć wciąż poprzez morderczy bieg ciężko było jej złapać oddech. Czuła się dziś naprawdę świetnie, już dawno tak dużo endorfin nie krążyło w jej żyłach, zdecydowanie bardzo mocno wpływając na nastrój Puchonki - czuła się, jakby mogła przenosić góry.

Kostki: 1
Efekt: - 1 do ataku i uniku :')

Ofelia posłusznie podeszła do miejsca wyznaczonego przez Nancy. Nie miała zielonego pojęcia, którą miotłę powinna wziąć. Zdecydowała się na tą, która jej zdaniem, wyglądała na najładniejszą, mimo, że wszystkie wydawały się zużyte. Dziewczyna wróciła na swoje poprzednie miejsce i przywitała się ze wszystkimi przybyłymi uśmiechem albo czymś więcej, jeżeli wykazali taką chęć.
Gdy jej przyjaciółka zaczęła wygłaszać przemowę, Willows stanęła z boku i zaczęła uważnie słuchać. Trzeba przyznać, że Williams ma gadane! Sama Ofelia poczuła się lekko zmotywowana, mimo że nie należy do szkolnej drużyny i najpewniej nigdy nie będzie należała.
Przyszedł czas na rozgrzewkę! Dziewczyna odłożyła gdzieś z boku miotłę i przystąpiła do wykonywania ćwiczeń. Efekty przedwczorajszej imprezy nadal się utrzymywały, więc ruchy Ofelii były wyjątkowo niezgrabne. W pewnym momencie dziewczyna źle postawiła nogę na kamieniu, przez co straciła równowagę, a następnie doprowadziło to do potknięcia się o wcześniej położoną na ziemi miotłę. Willows przewróciła się, jednocześnie wywracając osobę obok niej (@Aleksandra Krawczyk). Dziewczyna szybko wstała, nie zważając na to, że jest lekko poturbowana i pomogła wstać młodszej koleżance.
- Na Merlina, przepraszam Cię bardzo. Nic Ci nie jest? - Spytała czerwona jak burak i liczyła, że nic nie stało się drugiej puchonce. Poturbowana i obolała będzie musiała dokończyć trening, co z pewnością odbiję się na dalszej praktyce.

Szukanie pisanek: 1 nieudana próba
Kostki: 2
Efekt: -1 do ataku

Zmrużyła minimalnie oczy, opierając się o zawieszoną w powietrzu miotłę i słuchając wprowadzenia Nancy. Kącik ust jej drgnął, kiedy Puchonka wspomniała o tym, iż ich przeciwnik jest silny. Nie mogła powstrzymać pewnej dumy. Drużyna Gryffindoru faktycznie jest porządna. Mocna i zgrana. Morgan dobrze wypełnia swoje zadanie jako kapitan. Ale rywalizacja nie ma sensu, kiedy przeciwnicy grają w osłabionym składzie. Hem umiała zachować się honorowo w sporcie i dlatego wspierała przeciwników w ich rozwoju. Tak, by starcie mogło być prawdziwym wyzwaniem, a nie kopaniem szczeniaczka.
Nie powiedziała nic, zamiast tego prostując się i wzdychając. Kiepsko widzi ten trening. Wczoraj zdążyła porządnie oberwać w pracy i mięśnie nadal ją bolały. Nie wspominając o siniakach, schowanych pod ubraniem. Potarła kark i spróbowała rozciągnąć się w miarę możliwości. Zwykła ćwiczyć obolała, ale to nigdy nie było przyjemne. Tak i tym razem przekonała się po paru minutach upartej rozgrzewki, że to będzie latanie wbrew sobie i wbrew zmęczonemu ciału.
Trudno. Zaciśnie zęby i da radę. Najwyżej będzie odrobinę słabsza niż zwykle. To i tak tylko trening. Nie czuje aż takiego parcia jak na meczu.

Wrócił na pozycje obrońcy. Miejsce było wolne, chyba ostatnio puchoni nie garnęli się do Quidditcha, albo to miejsce po prostu czekało na niego, może ktoś odszedł z drużyny? Nie miał pojęcia. Nie za bardzo angażował się w życie szkoły. Chyba nie miał po prostu siły. Widocznie przyszedł za wcześnie, ponieważ nie zjawiło się za wiele osób, ale powoli łąka nieopodal lasu zaczęła wypełniać się członkami drużyny jak ich przeciwnikami. Trening był otwarty, więc każdy mógł sobie polatać na miotle. Mało go to obchodziło. Kennedy'emu było bez różnicy, kto właściwie wygra. Przychylnie patrzył na Nancy niż Jack, który widocznie postanowił, przypomnieć, z czym to stanowisko się wiązało. Miał racje.
- Seth. - Skierował te słowa do @Jack Moment i machnął ręką, nie za bardzo mając ochotę na uściski dłoni. - Obrońca jak trzeba kto inny. - Powiedział, dając tym samym znać, że widocznie nie za bardzo zależy mu na czymkolwiek.
Właściwie to chyba, aż tak nie było. Seth może po prostu był wszechstronny, jeśli chodzi o Quidditcha. Nie był przeciętnym uczniakiem na miotle, ale również nie należał do mistrzów.
Jego uwagę zwróciła @Bonnie Webber śliczna dziewczyna, która ledwie wydukała powitanie. Przyjrzał się jej przez chwile i uśmiechnął, odpowiadając "cześć", skierowane osobiście do niej. Właściwie Seth był swojego rodzaju jakimś tam dżentelmenem i odpowiadał niemal wszystkim miłe "hej", czy "cześć". Oni wszyscy byli sporo młodsi od niego. Nie za bardzo ich znał, może bardziej kojarzył. Jego rówieśnicy od jakiegoś czasu pracowali, robili swoje kariery, a on nadal tu tkwił niczym wieczny student.
Widział, że @Nancy A. Williams się denerwowała. W końcu przyjaźnili się, a jako dobry przyjaciel wiele potrafił dostrzec, nawet teraz otumaniony lekami. Miała dobrą samokontrolę i widział w niej świetną kapitan od samiutkiego początku. Jeśli tylko skierowała na niego wzrok, uśmiechał się do niej pokrzepiająco, aby wiedziała, że nie jest sama. To był jej czas.
Jego uwagę również zwróciła @Yuuko Kanoe drobna Azjatka i najlepsza przyjaciółka Nancy. Nie miał pojęcia czy po prostu przyszła dla Williams, czy może gra w Quidditcha? Seth nie za bardzo rozeznawał się w składach drużyny. Dobrze, że wiedział na jakiej pozycji on gra. Chociaż było mu to bez różnicy.
Przystąpił do rozgrzewki i z każdą sekundą czuł się coraz lepiej. Może faktycznie zaangażowanie w sport pomoże mu wrócić do normalności. Senność jakby zaczynała ustępować. Serce pracowało szybciej, oddech delikatnie przyspieszył, karmiąc jego płuca powietrzem. Rozciągnął barki, nogi i rozgrzał resztę odpowiednich części ciała. Chyba wykonywał wszystko, jak należy, a może nawet lepiej. Myślał o tym, że poszło mu to świetnie. Nie mógł wiedzieć, że to wszystko mu się wydawało i żadnych gór dzisiaj nie przeniesie, a przecież mógł.

Kostki: 4
Efekt: brak

Kostki: 4 (normalna rozgrzewka)
Efekt: -

Spojrzała po twarzach osób z innych domów niż Hufflepuff zaskoczona ich obecnością. Nie sądziła, żeby mieli za zadanie podglądać, bo też i nie mieliby za bardzo czego. Drużyna żółtych się odbudowywała, a raczej dopiero rozpoczynała ten etap, i tak jak powiedziała Nancy, potrzebowali czasu na poznanie własnych ruchów i zgranie się. Szanse na wygranie zbliżającego się, ostatniego już meczu były nikłe i musiałby zdarzyć się cud, żeby do tego doszło. Co nie znaczy, że było to kompletnie niemożliwe.
Zgodnie z instrukcjami pani kapitan rozpoczęła rozgrzewkę. Miała właśnie przejść z biegu do marszu, kiedy poczuła jak ktoś na nią wpada, a następnie niemal pocałowała trawę. Jęknęła, przewracając się z brzucha na plecy i patrząc na sprawcę całego zamieszania.
- Nic nie szkodzi, jestem cała. Boli mnie tylko tyłek, ale to nic poważnego i zaraz przejdzie. - odpowiedziała dziewczynie, którą okazała się być @Ofelia Willows. - Lepiej powiedz, czy z Tobą wszystko dobrze. - spojrzała na minę koleżanki sugerującą, że jednak odczuła upadek. Niedobrze by było, gdyby już teraz nabawiła się niepotrzebnej kontuzji. Upewniła się, że nie stało się nic faktycznie poważnego i powróciła do przerwanej rozgrzewki. Obyło się na szczęście bez kolejnych przykrych zdarzeń. Po jej zakończeniu czuła się bardzo dobrze, wręcz jakby jakimś magicznym sposobem przybyło jej sił na dalszą część treningu. Liczyła, że był to dobry znak.

Kostki: 4
Efekt: -

Poczerwieniała aż po koniuszki uszu, gdy jakiś Puchon (którego nie znała) podniósł ją niczym worek ziemniaków tuż po tym, gdy jakieś śliczne zwierzątko zaplątało się między jej nogami. Rozważała czy przewrócenie się byłoby lepsze niż branie w ramiona. Poza tym chłopak nie odezwał się do niej ani słowem, a to stawiało ją w takim świetle jakby była jedynie przedmiotem, który można przestawiać z miejsca na miejsce. Bąknęła coś pod nosem, ale jej nie usłyszał bo był zajęty pesymistycznymi zagrywkami rzucanymi do Nancy, która przecież pierwszy raz była odpowiedzialna za drużynę. Odsunęła się od chłopaka na tyle daleko, że wpadła na @Seth I. C. Kennedy, który przecież tak miło się z nią powitał. Przeprosiła go i czmychnęła w bardziej swobodne miejsce. Po wyjątkowo ładnej przemowie Nancy rozpoczęła rozgrzewkę. Wykonywała wszystkie podstawowe ćwiczenia, rozciągnęła mięśnie aż do chwili złapania zadyszki. Nie spieszyła się, robiła to stopniowo, aby przypadkiem niczego nie naciągnąć. Odtwarzała cały pakiet standardowych ćwiczeń i po paru dłuższych chwilach była już gotowa, aby wsiąść na miotłę.

Kostki: 3 i nieparzysta
Efekt: +10G

Naprawdę nie wiedziała co teraz robiła na tym treningu, ale w sumie głupio byłoby teraz wyjść skoro Nancy od razu przeszła do omawiania ważnych spraw i rozpoczęła rozgrzewkę. Nie bardzo widząc inne wyjście po prostu postanowiła się też nieco rozgrzać skoro już tu stała i chyba musiała się wpasować w tłum. Dlatego chwilowo posłusznie wykonywała wszystkie ćwiczenia zgodnie z instrukcjami Williams, starając się jak tylko mogła, a w końcu nie była typem sportowca.
Mimo wszystko jakoś wkręciła się w to wszystko o wiele bardziej niż się spodziewała. Możliwe, że była to zasługa całej tej atmosfery treningowej, która emanowała od całej reszty. Plus naprawdę jej się poszczęściło, bo w czasie któregoś skłonu dostrzegła w trawie błyszczące 10 galeonów, które trafiły do jej torby. Wciąż jednak nie była do końca przekonana co do tego czy chce faktycznie wskoczyć na miotłę. Jednak wolała podziwiać wszystko z poziomu ziemi. Jakoś nie bardzo cieszyła ją perspektywa bycia zawieszoną wysoko w powietrzu.

  Nie było już żadnych złudzeń, z Pucharem w obecnym sezonie rozgrywek quidditcha mogli się oficjalnie pożegnać, bo wraz z przegraną w starciu z Krukonami całkowicie przestali się liczyć w tabeli. Porażka smakowała podwójnie gorzko, gdyż w zeszłym roku właśnie na rzecz Ravenclawu stracili trofeum. To najwyraźniej nie był ich sezon, bo może i rozpoczęli go mocno, ale potem… aż szkoda gadać. I choć wszystko to wprawiło Fitzgeralda w podlejszy nastrój, który zapewne utrzyma się co najmniej przez kilka najbliższych dni, aż wszystko po męsku przeboleje, to – jak na szanującego się miotłozjeba przystało – możliwości latania nie miał zamiaru sobie odmawiać, nawet jeśli chodziło o wepchnięcie się trochę na krzywy ryj na trening innego Domu.
  W tym przypadku Puchonów i to pod okiem nowej pani kapitan; podobnie wieści szybko się w końcu rozchodzą, szczególnie wśród quidditchowego półświatka Hogwartu.
  Nawet się nie zastanawiał, kiedy Strauss na niego wpadła i wspomniała, że właśnie wybiera się na trening borsuczej drużyny. Will zebrał tylko swój sprzęt i wraz z dziewczyną ruszył na miejsce zbiórki, jednocześnie rezygnując z próby schwytania jednej z barwnych pisanek, z którą męczył się od dłuższej chwili. Trafił mu się bowiem egzemplarz o wyjątkowo złośliwym poczuciu humoru i ilekroć próbował je złapać, zaczynało lewitować by radośnie mu umknąć, bawiąc się z nim w kotka i myszkę, co zaczynało się robić coraz bardziej frustrujące i nawet bez spotkania brunetki by sobie pewnie odpuścił.
  Na miejsce dotarli spóźnieni, załapując się jedynie na końcówkę przemowy świeżo upieczonej kapitan Puchonów. Rudzielec jedynie zasalutował krótko w kierunku @Nancy A. Williams, by zaraz potem przystąpić do rozgrzewki, na której mocno się skupił. Nigdy nie robił jej na pół gwizdka, świadom jak ważne jest należyte rozgrzanie mięśni i rozruszanie stawów przed właściwymi ćwiczeniami, żeby chociażby uniknąć głupich kontuzji niejako na własne życzenie. Ślizgon czuł się bardzo usatysfakcjonowany po jej zakończeniu, mając pewność, że odpowiednio rozruszał wszystkie partie mięśni i dzięki temu był przygotowany do docelowej części treningu.

Kostki: 5
Efekt: +1 do ataku

Jajko wielkanocne: C → 30% (nieudana) + efekt: A, próba II

Kostki: 4
Efekt: brak

Czyli pałkarzy znowu komplet. Skinął dziewczynie głową, odchodząc gdzieś na bok, jako iż zaczynało pojawiać się coraz więcej osób, a wcale nie chciał się pokazywać na starcie z tej najgorszej strony. Szczególnie iż kilkoro gości pochodziło z innych domów. Poza tym, nie obchodziło go dlaczego przyszli - chociaż na jego oko wyglądało to odrobinę jak akt współczucia. Lub też po prostu Nancy była bardzo popularna? To również możliwe. Nie umiał zdecydować, nigdy nie miał problemów z nadmiarem znajomości, zaś treningi z poprzednią kapitam nie były aż tak tłumne.
- Hej - Również machnął dłonią, na przywitanie Setha, nie bawiąc się w większe wylewności. Po posturze chłopaka, można było wywnioskować, że faktycznie nadawałby się do wielu zadań. Tych przyjemnych i nieprzyjemnych. Pewnie przedstawiłby się ponownie, ale nie był jakimś przesadnym atencjuszem. Zresztą, jakby śmiał konkurować z tą lisią kulką, podążającą na trening razem z drugim rudzielcem? Można odnieść wrażenie, że puchoni już dawno przestali traktować te mecze na poważnie. Jednak tak naprawdę wszelkie emocje odzywały dopiero podczas meczu. Nawet jeśli aktualnie nie było tego po nich widać, to tak naprawdę lubili rywalizację.
- Z takim podejściem, to na pewno. - Skrytykował @Neirin Vaughn. Jack nigdy nie pogodził się z przegraną. Jednak każdy z meczy mógłby nazwać dobrym. Po prostu nie mieli szczęścia. Ot tyle. Jak w życiu.
Zaczął się rozgrzewać. Czując jak ta odrobina sportu pozytywnie wpływa na jego ciało i samopoczucie. Mając te świadomość, że faktycznie coś robi. Jeśli nie dla drużyny to dla siebie samego. Dawno mu się tak nie chciało jak teraz. Czy to z powodu publiki? Rzucił kilka niezbyt długich spojrzeń w stronę zebranych, czy aby na pewno są tak bardzo zaangażowani jak sugerują.

Neirin nie był typem, który dobrze rozumie działanie społeczeństwa czy relacji międzyludzkich. Przez jego rudą głowę nawet nie przeszło, że może to być dla Bonnie krępujące bądź obraźliwe. Liam zwykł się z podobnych sytuacji śmiać. Chyba Vaughn uznawał je za normalne. Zatem nie poświęcił dziewczynie zbyt wiele uwagi, drapiąc lisa za uszami. Za chwilę też pozwolił Nancy chwilę go pieścić.
- Nazywa się Akomachi - powiedział do dziewczyny, kiedy lis wywalił brzuch do góry i czekał na drapanie.
- To tylko realizm, Jack. W tym roku możemy najwyżej przeszkodzić czerwonym. Może w następnym. Żółty pasuje do piachu w oczach - uznał. Ciężko uznać, czy jako proroctwo kolejnych porażek, czy raczej jako wstanie z kolan. Ale nowa kapitan wygłosiła swoją przemowę rozpoczynającą. Tutaj Moment miał rację... Chłopak nie traktował tych treningów zbyt poważnie. Ale trzeba było wstać. Wziął zatem lisa i przywiązał go do drzewa na skraju polany, zostawiając mu dość długi łańcuch, by mógł trochę się pobawić.
Rozgrzewka była... Ciężka... Widać było, że dawno nie ćwiczył i po prostu się zastał. Mięśnie odmawiały współpracy, dawno nieruszone. Mógł wrócić do biegania... Nawet powinien. Na razie jedyny efekt jego działań był taki, iż wszystko zaczęło go boleć.
To tylko kolejny powód, aby nie traktować tego treningu zbyt poważnie. Nawet by fizycznie nie dał rady.

Kostka: 2
Efekt: -1 do ataku

Patrzyła po kolei na wszystkie mniej lub bardziej znane sobie puchońskie twarze zastanawiając się jakie wrażenie zrobiła. Będa chcieli z nią współpracować czy wręcz przeciwnie? Nie miała doświadczenia w byciu liderem i nie bardzo wiedziała jak powinna się zachowywać i co mówić, dlatego robiła to co podpowiadało jej serce. Wiedziała też, że wszystkich nie da się zadowolić, ale może chociaż ciężką praca i zaangażowaniem zdobędzie uznanie drużyny.
Kiedy stres po przemówieniu trochę już opadł zabrała się za rozgrzewkę razem ze wszystkimi. Nie wiedziała jeszcze, czy będzie mogła wziąć udział w kolejnej części treningu, bo planowała podzielić uczestników na dwie równe drużyny, ale nie zamierzała też stać i nic nic robić. Wykonywała właśnie serię skłonów, kiedy zauważyła kolejne zbliżające się osoby. I tak była zaskoczona frekwencją, a okazało się, że to wcale nie koniec! I jak widok Gabrielle i Violi jej nie zdziwił, bo obie bardzo serdecznie zapraszała, tak na drugiego krukona, którego nie znała, spojrzała pytającym spojrzeniem. Wraz z Violą przyszedł również William, co dawało im w sumie komplet wszystkich domów. Było to spotkanie zapoznawcze, więc nie widziała nic złego w przygarnięciu paru zawodników na gapę. Warto zapoznać się również z przeciwnikami, bo to z nimi właśnie przyjdzie im się mierzyć. Przywitała się wesoło ze wszystkimi spóźnionymi, a kiedy złapała z Violą dłuższy kontakt wzrokowy podciągnęła nieco w górę swój sweter, by pokazać jej, że zgodnie z obietnicą ma na sobie swój urodzinowy prezent i mrugnęła do niej ukradkiem.
- Dobra, myślę, że jesteśmy gotowi. Na pierwszy trening przygotowałam małą zabawę! Potrenujemy ataki i uniki grając w zbijaka! Wskakujcie na miotły, już wszystko tłumaczę.
Gdy wszystkie zasady zostały wyjaśnione, Nancy wyczarowała linie mające na celu wyznaczenie podzielonego na pół boiska, skoczyła na miotłę i kiedy wszyscy znaleźli się na swoich pozycjach i wyrzuciła kafla w górę, by rozpocząć rozgrywkę.

ETAP 2 - ZBIJAK NA MIOTŁACH

Za pomocą kafla staramy się trafić w przeciwnika i go zbić, powodując tym samym, że odpada on z gry.
Wyszło mi CAŁKIEM SPORO modyfikatorów, więc bardzo proszę, przeczytać kilka razy, zanim przejdziecie do obliczeń, bo jest sporo efektów, które trzeba brać pod uwagę. Szczególnie pamiętajcie, żeby sprawdzać jakie efekty ma osoba przed wami (osoba atakująca) i uwzględnić to w obliczeniach! Have fun!

drużyna 1:

drużyna 2:

Za każde 10 pkt w kuferku przysługuje 1 przerzut, ALE maksymalna ilość przerzutów to 3. (Przepraszam, jeśli ktoś się czuje poszkodowany, ale jest za duża różnica punktów między puszkami, a gośćmi. Sorry not sorry )

ATAK
Rzucamy kaflem w przeciwnika, aby go zbić i wyeliminować z gry. W tym celu wykonujemy rzut literą (przyjmujemy, że A=1, B=2, C=3, J=10 itd)

atak:

UNIK
Osoba atakowana rzuca kością k6 i rozpatruje wynik:

unik:

W przypadku odpadnięcia podajesz piłkę komuś ze swojej drużyny.  
W przypadku przejęcia piłki wybierasz osobę, w którą celujesz i atakujesz.
Jeśli atakowany nie odpisuje przez 48h uznajemy, że odpada i piłkę przejmuje ktokolwiek z jego drużyny.
Czytajcie dokładnie efekty, które ma atakujący was gracz!

Kod do zamieszczenia w poście, jest długi, więc proponuję wrzucić w spoiler. :3

kod:

Bardzo prosze w miarę możliwości kontrolować kto w poprzedniej turze odpadł i wykreślać te osoby!
Wygrywa drużyna, która wyeliminuje wszystkich przeciwników.

Zaczyna ktokolwiek (kto pierwszy ten lepszy), potem już kolejność taka jak będziecie się oznaczać.
Nie daję żadnego konkretnego czasu na odpis, poza tym, że 48h bez odpowiedzi na atak skutkuje odpadnięciem. Zobaczymy jak pójdzie, najwyżej będę modyfikować w trakcie.

Drużyna: @Hemah E. L. Peril @William S. Fitzgerald @Seth I. C. Kennedy @Rasmus Vaher @Yuuko Kanoe

Rozgrzewka była naprawdę pomocna, Gab czuła, że jej mięśnie po długim okresie stagnacji zaczęły znowu pracować, a dzięki temu ona czuła się znacznie lepiej. Oczywiście, kiedy Nancy zabrała głos, że czas najwyższy zacząć zabawę uśmiechnęła się do niej pokrzepiająco, bo dziewczyna radziła sobie naprawdę dobrze, a sam pomysł zbijaka był świetny! - przynajmniej w odczuciu Puchonki.
Wsiadła od razu na miotle dołączając do swojej drużyny, po jednej ze stron boiska. Prawie od razu pochwyciła kafla w dłoń kierując się w stronę najbliżej znajdującej się osoby, którą była @Aleksandra Krawczyk, zamachnęła się i już miała puścić kafel, kiedy w ostatniej chwili zrobiła zwrot i wycelowała w @Jack Moment.

Spoiler:

Zirytował się na te słowa, nie żeby jakoś przesadnie brał do siebie brak zaangażowania… ale taki pesymizm na pewno nie pasował do rudzielca. Już prędzej do Momenta. Tyle, że Jack nie miał na liście swoich priorytetów gry w quiditcha. Wykreślił ją z życiowych achievementów tuż po pierwszych porażkach Hufflepuffu. Gra to jedno, ale dostanie się do jakiejś dobrej drużyny i układanie sobie pod to życia, powinno być zaowocowane jakimiś minimalnymi sukcesami. Zaś tych od długiego czasu żaden puchon z drużyny nie doświadczył. No chyba, że grał gdzieś na boku poza Hogwartem. Niemniej…
- Żółty faktycznie wpada w oczy… może ubierzmy się następnym razem na czarno? Będzie bardziej adekwatnie? - Jak na własny pogrzeb. Skomentował, przestając marudzić i wskoczył na jedną z przytarganych, szkolnych mioteł.
Można powiedzieć, że w tej chwili myślał naprawdę o wszystkim. Tylko nie o tym, że nowe osoby przy piłce faktycznie mogłyby nabrać morderczych intencji - jak podczas prawdziwego meczu. Albo i to było nad wyraz? Zwyczajnie nie spodziewał się zmyłki, samemu przyglądając się Aleksandrze, która ostatecznie nie została celem.
Piłka trafiła go boleśnie w udo, sprawiając że jego rozmyślania natychmiastowo ukierunkowane zostały w stronę brutalnej siły, jaką zostały obdarzone kobiety, a jaką skrzętnie skrywały w tych wątłych ciałach. Co za pozerki! Jakby mało bywał na co dzień.
- Tsk! - Skrzywił się, gdy nie udało mu się wykonać uniku. I odrzucając rudzielcowi piłkę, sam zleciał na ziemię. - Grajcie. Przypilnuję tego piachu na dole. - Powiadomił sarkastycznie @Neirin Vaughn. Najwyżej będzie łapać tych co postanowią spaść z mioteł.

Spoiler:

Pesymizm pesymizmem. Ktoś powinien trzymać ich przy ziemi. Już raz Neirin widział, jak Cherry nadmierne nadzieje i ambicje zniszczyły. Szkoda by było, aby kolejną Puchonkę spotkał ten sam los. Rudzielec wolał już szykować się na najgorsze i pozytywnie się zaskoczyć. O ile w jego wypadku można mówić o jakimkolwiek zaskoczeniu.
Spojrzał na lisa i rzucił mu ciasteczko. Na razie sobie zwierzak radził całkiem nieźle. Zajmował się sobą lub skakaniem za trącaną podmuchami wiatru trawą. Takim to nie trzeba wiele do szczęścia... Skoro ze zwierzakiem jest wszystko w porządku, Neirin zerknął po osobach w swojej drużynie, wzlatując w powietrze. Nie powinien się pomylić. Większość osób z innych domów jest w przeciwnej. Okej.
Jack szybko odpadł. Rudzielec przejął od niego piłkę i zaraz po tym zaatakował jednego ze Ślizgonów. Czy raczej jedynego Ślizgona? A mniejsza. Jakiegoś kolorowego.
Widać było, że nie za bardzo chce mu się brać udział w tym treningu.
   
   Kostki: C na atak
   Punkty w kuferku: 8
   Dostępne przerzuty: 0
   Efekt z rozgrzewki: -1 do ataku

   I. Unik
   Efekt: ---
   Wynik: ---
   Odpadasz?: ---

   II. Atak
   Osoby pozostałe na boisku:
   Drużyna 1: Hemah E. L. Peril, William S. Fitzgerald, Gabrielle Levasseur, Seth I. C. Kennedy, Rasmus Vaher, Yuuko Kanoe
   Drużyna 2: Violetta Strauss, Jack Moment, Neirin Vaughn, Aleksandra Krawczyk, Bonnie Webber, Ofelia Willows
   Osoba w którą celujesz: @William S. Fitzgerald
   Efekt: ???
    Wynik B - Nieźle trzymasz się na miotle, przejmujesz piłkę i rzucasz w wybranego przeciwnika. Niestety kafel mija się z celem i osoba, w która celowałeś przejmuje piłkę i od razu atakuje.
   Efekt do uniku dla atakowanego: Od razu łapie :E

  Nie da się ukryć, że idea zbijaka w edycji miotlarskiej od razu przypadła mu do gustu; dobra rozgrzewka już wprawiła go w znacznie lepszy nastrój, a to podbiło go jeszcze o kilka punktów, więc z werwą wskoczył na Błyskawicę i wzniósł się w górę, by dołączyć do swojej drużyny na ich części prowizorycznego boiska. Przesunął spojrzeniem po jej członkach, ale na nikim się nie skupiał dłużej, bo oto właśnie kafel poszedł w górę i gra się rozpoczęła, więc to na niej się skoncentrował.
  — Pięknie, Gabs! — rzucił w stronę @Gabrielle Levasseur, unosząc przy tym kciuk w górę, gdy dziewczyna w pięknym stylu dokonała zmyłki i zdołała dzięki temu już na dzień dobry wyeliminować jednego z przeciwników. Kafel trafił następnie w ręce rudowłosego Puchona, a tamten wymierzył w niego. Fitzgerald już gotował się do uniku przed lecącą ku niemu piłką, ale rzut okazał się tak niedbały, że kompletnie się z nim rozminął, w ogóle mu nie zagrażając. Nawet nie musiał się wysilać z unikiem.
  William zgarnął od razu kafla i bez zbędnej zwłoki zamierzył się, a następnie cisnął go w kierunku… Strauss. Wyszedł z założenia, że grunt to spróbować wyeliminować najmocniejszego gracza, a możliwości swojej przyjaciółki znał akurat bardzo dobrze. Pytanie pozostawało czy brunetka spodziewała się tak bezpardonowego ataku z jego strony, czy może jednak nie do końca i uda mu się ją tym zaskoczyć?

Spoiler:

Zbijak to zdecydowanie było coś co przypadło jej do gustu choć zdecydowanie nie był on tak brutalny i ekscytujący co bludger. Chociaż po tym jak zobaczyła występ Williams w tej ugrzecznionej wersji rozgrywki to jednak chyba połowa osób umarłaby na miejscu. Zwłaszcza te puchońskie kruszynki, bo niektóre z nich zdecydowanie nie miały z Quidditchem wiele wspólnego i nadawały się idealnie do odstrzału.
Nie spodziewała się tylko tego, że wyląduje właściwie w teamie całkowicie składającym się z Puchonów. Czy właśnie została przeniesiona do Hufflepuffu? Prędzej by się spodziewała tego, że ktoś przerzuci ją do Slytherinu, ale jak widać jednak niezbadane są wyroki magiczne. Chociaż zapewne podział dokonał się wedle poziomu ich umiejętności. Ten scenariusz był o wiele bardziej prawdopodobny.
Tak samo prawdopodobne było to, że gdy tylko @William S. Fitzgerald otrzyma piłkę to od razu się na nią rzuci. Oto prawdziwy duch rywalizacji pomiędzy prawdziwymi przyjaciółmi. Całe szczęście, że Strauss nie miała większych problemów z tym, żeby przechwycić rzut i uśmiechnąć się z triumfem do Ślizgona.
- Tylko na tyle cię stać, Fitz? - spytała po czym skręciła miotłę, zaczynając krążyć w poszukiwaniu swojej ofiary. I chyba dostrzegła odpowiednią.
I choć jej wzrok przesuwał się po całej grupie przeciwników to celnie wyprowadzony atak pomknął w kierunku Kennedy'ego z zamiarem wyeliminowania go z gry.

Kostki:

Z zadowoleniem obserwowała grę, która rozpoczeła się dosyć intensywnie. Aż zagwizdała z wrażenia, kiedy Gabrielle wykonała perfekcyjną zmyłkę wykluczając z gry Jacka już na samym początku. I ona nie chciała wstąpić do drużyny! Nancy pokręciła głową z niedowierzaniem, ale rozmawiały już na ten temat i nie mogła niestety nic na to poradzić. Po pierwszym udanym ataku nastapiła kilka podań, bez żadnego zbicia. Uważnie obserwowała piłkę i zawodników, śledząc każdy ruch. Wszyscy na razie dawali z siebie wszysto, tylko Seth chyba na moment przysnął na miotle i nie zauważył lecącej piłki i ilość zawodników w drużynach się wyrównała. Martwiło ją nieco, że na razie z gry odpadali jej puchoni, ale z bardziej doświadczonymi zawodnikami mogli mieć faktycznie ciężko.

________________________________________________________________________________
OSOBY POZOSTAŁE NA BOISKU:
Drużyna 1: Hemah E. L. Peril, William S. Fitzgerald, Gabrielle Levasseur, Rasmus Vaher, Yuuko Kanoe
Drużyna 2: Violetta Strauss, Neirin Vaughn, Aleksandra Krawczyk, Bonnie Webber, Ofelia Willows

Uwaga: przyspieszamy, bo do meczu nie skończymy! Od teraz jest 24h na reakcję, w innym wypadku odpasz z gry! Posty mogą być króciutkie, naprawdę wystarczy te 5 linijek

Atakuje ktoś z drużyny 1! @Hemah E. L. Peril, @William S. Fitzgerald, @Gabrielle Levasseur, @Rasmus Vaher, @Yuuko Kanoe

Gra była przyjemna, chociaż mięśnie dawały o sobie znać. Ale nie chciała, by to ją powstrzymało przed dobrą zabawą, jaką na pewno było wzajemne zrzucanie siebie z mioteł. Jak prawie wszystko, co z grami powietrznymi związane, i to okazało się zgoła agresywne.
Początkowo nie rzucała się nadmiernie na piłkę. Ale w momencie, kiedy jeden z co bardziej rosłych Puchonów (nie wygląda jakoś staro?) przysnął w powietrzu i odpadł z jej drużyny, śmignęła, coby złapać piłkę. Nie chciała długo jej trzymać i dawać przeciwnikowi możliwości się przygotować na obronę, ale też chciała mieć pewność, że ktoś pożegna się z grą. Zatem dwie sekundy rozglądała się po twarzach i pozycjach na miotłach, nim zaatakowała... Pozornie to wyglądało, jakby planowała zbić @Aleksandra Krawczyk, ale piłka poleciała nie w stronę Polki, a prosto na @Ofelia Willows.
Gdyby tylko nie bolące ramię... Tego strzału nie dałoby się uniknąć.
 

Spoiler:

Spoiler:

Blondynka od początku miała problemy z miotłą. Ledwie była w stanie się na niej utrzymać. Swoją uwagę skupiała na kurczowym trzymaniu się jej, a nie na tym czy leci w jej stronę piłka. Uważała, że to cud, że nadal z niej nie zleciała. Widziała tylko kątem oka, jak spadają jacyś zawodnicy. Myślała, że będzie jedną z pierwszych, co spadną. W pewnym momencie, nadal zajętą miotłą, dostała kaflem w czoło. Poleciała gdzieś dalej, kręcąc się wokół własnej osi. Sama nie wiedziała, jak udało jej się utrzymać. Nie dość, że była obolała po treningu, to teraz ma guza. Podała piłkę do @Violetta Strauss i stanęła gdzieś na boku, gdzie rzuciła proste zaklęcie lecznicze na powstały obrzęk, a następnie podeszła do @Nancy A. Williams i wraz z nią skupiła się na oglądaniu rozgrywki z dołu.

Spoiler:

Nie szło im źle. Może i dosyć szybko stracili zawodnika, ale po celnym rzucie Strauss drużyna mieszana również zmniejszyła swoją populację o jednego człowieka. I wszystko byłoby okej, gdyby nie to, że piłka trafiła a ręce Hem, która z pewnością znała się na rzeczy i miała niezłą parę w łapach. Dlatego wcale nie winiła Ofelii za to, że nie poradziła sobie z obroną przed rzutem Gryfonki. Przyjęła jedynie podanego jej kafla i przez jakiś czas jeszcze latała, chcąc obrać sobie jakiś godny cel. W końcu jednak zdecydowała się na Rasmusa, który już w czasie meczu miał szansę z nią dosyć blisko współpracować. Dlatego też liczyła na to, że nie odpadnie tak szybko i pokaże na co go stać. Może też dlatego jej rzut nie był aż taki mocny i nie niósł ze sobą groźby zrzucenia Vahera z miotły. No cóż...

Kolejną osobą odpadającą z rozgrywki była @Ofelia Willows, która nie miała żadnych szans wybronić się przed atakiem Hemah. Dziewczyna ledwo siedząca na miotle, kontra profesjonalna zawodniczka? To starcie nie mogło skończyć się inaczej.
- Nie przejmuj się, następnym razem na pewno będzie lepiej. - Poklepała przyjaciółkę po ramieniu i wróciła do obserwowania sytuacji na boisku. Kafel trafił w ręce Strauss i zaraz poleciał w stronę krukona z przeciwnej drużyny, ale @Rasmus Vaher tym razem nie był tak skupiony jak ostatnio na meczu i dostał piłką nie próbując nawet jej uniknąć.
- Piłka dla drużyny pierwszej! - Krzyknęła kiedy Rasmus wylądował na ziemi i rzuciła kafla w górę, by ktoś mógł go złapać i ponownie zaatakować.

____________________________________________________________________________
Atakuje drużyna 1: @Hemah E. L. Peril, @William S. Fitzgerald, @Gabrielle Levasseur, @Yuuko Kanoe

Spoiler:

Kiedy tylko Krukon należący do ich drużyny odpadł nawet nie próbując się bronić Gabrielle od razu przejęła kafla. Duch rywalizacji mocno jej się udzielił, więc nie czekała na reakcję innych tylko od razu przystąpiła do ataku. Wzniosła się trochę wyżej, zielonymi tęczówkami szukając osoby, w którą mogłaby rzucić; wtedy spojrzeniem napotkała postać Bonnie.
Trzymając mocniej lewą dłonią trzonek miotły zamachnęła się i rzuciła kafla, tym razem nie stosując żadnego mylnego zagrania. Czy Bonnie uda się uniknąć tego ataku? Blondynka zastygła w oczekiwaniu.

Trening zdecydowanie nie przebiegał tak jak sobie to wyobrażała. Tylko kilku zawodników brało aktywny udział w grze, a reszta ewidentnie nie mogła się skoncentrować. Może następnym razem warto by było zorganizować coś z tłuczkami, wtedy nie mieliby czasu na bujanie w obłokach. Miała tylko nadzieję, że zawodnicy, tak jak i ona, wyciągną z tego treningu wnioski i następnym razem pójdzie lepiej. Pierwsze kuguary za płoty, następny trening przemyśli dwa razy, żeby nie doszło do podobnych sytuacji.
Kolejną gapą okazała się @Bonnie Webber, która również nie zareagowała w odpowiednim czasie i kafel posłany przez Gabrielle wyeliminował ją z gry. Spojrzała z uznaniem na blondynkę, bo dziewczyna radziła sobie dzisiaj świetnie i Williams coraz bardziej żałowała, że jej przyjaciółka nie chciała dołączyć do drużyny. Może po treningu zmieni zdanie?

_________________________________________________________
Piłka dla drużyny 2: @Violetta Strauss, @Neirin Vaughn, @Aleksandra Krawczyk,

Spoiler:

Kolejna osoba z ich drużyny odpadła, a piłka powędrowała na nowo w ręce Strauss. Przyjęła ją i postanowiła w miarę szybko przystąpić do kontrataku, by nie dać swoim przeciwnikom zbyt wiele czasu na reakcję. Sporo osób już odpadło więc zapewne ci, którzy się jeszcze trzymali na miotłach bardziej uważali na siebie i byli świadomi tego, że mogą zostać obiektem ataku.
Jej personalną ofiarą został Fitzgerald. Niestety szybkość nie zawsze idzie w parze z siłą przez co jej rzut nie należał do najmocniejszych i zapewne nie sprawi zbyt wielkich trudności Willowi w przejęciu piłki i odwdzięczeniu się jej drużynie za tak piękne podanie. No, ale mówi się trudno, prawda? Jakoś będą musieli sobie poradzić.

  Prychnął jedynie w odpowiedzi na słowa Strauss, skupiając się jednak na grze i obserwacji krążącego między stronami kafla. Zarówno po jednej, jak i drugiej stronie znalazło się kilku gapowiczów i coraz mniej osób pozostawało w zabawie. Piłka ponownie trafiła w ręce Viol i tym razem Krukonka zasadziła się na niego, czego w sumie powinien był się spodziewać – nie miał wątpliwości, że przyjaciółka prędzej czy później zdecyduje się odpowiedzieć mu pięknym na nadobne. Z tym, że… nie do końca tak się stało, bo tak się pospieszyła ze swoim atakiem, że rzut wyszedł jej jeszcze gorzej niż jemu wcześniej.
  — Dzięki za kafla, Strauss! — zawołał do burnetki z wyszczerzem, poprzedziwszy te słowa dość donośnym parsknięciem śmiechem, po tym jak bez najmniejszego trudu przejął piłkę. Przesunął szybko wzrokiem po pozostałych osobach w przeciwnym teamie, nie decydując się na odwet na Viol, bo to wydawało mu się zbyt oczywistym posunięciem. Jego celem stała się rudowłosa Puchonka, @Aleksandra Krawczyk. Wziął porządny zamach i rzucił piłką w jej kierunku… wkładając w to zdecydowanie więcej siły niż było naprawdę konieczne, a nie da się zaprzeczyć, że trochę pary w łapach jednak miał.
  — Sorry! — rzucił od razu, będąc wprost przekonanym, że biedna dziewczyna nie ma najmniejszych szans na uniknięcie tego rzutu, a naprawdę nie planował jej zabić ani nic. To w końcu tylko trening, nie mecz.

Spoiler:

Gołym okiem można było zauważyć, że ich drużynie coś kompletnie nie szło. Może i teraz mieli tylko jedną osobę mniej, ale to wciąż była strata, tak? Liczyła, że uda im się jeszcze odwrócić sytuację i wygrają zbijaka, bo w końcu przewaga nie była duża i dało się jeszcze coś z tym zrobić.
No i odleciała myślami zdecydowanie zbyt daleko i niepotrzebnie, tracąc tym samym skupienie na samej rozgrywce.
- Kurwa - jęknęła, odchylając się niebezpiecznie na miotle po mocnym uderzeniu kaflem prosto w czoło. W sam środek pieprzonego czoła. Udało jej się przytrzymać miotłę jedną ręką i tylko dzięki temu nie chybnęła się do tyłu, ratując się od upadku z całkiem ładnej wysokości. - Spoko, żyję - warknęła, w myślach dopowiadając "jeszcze" i mierząc chłopaka złowrogim spojrzeniem, kiedy już opanowała sytuację. Czy specjalnie tak wycelował, czy był to zupełny przypadek, to już nie miało znaczenia. I w tym i w tym wypadku przydałaby się jakaś pomoc lekarska, bo aż łzy jej się w oczach zakręciły, a czoło zapewne było całe czerwone i tylko patrzeć, jak pojawi się na nim pokaźny guz. Świetnie, genialnie po prostu.
Rzuciła kafla do @Neirin Vaughn i zleciała na ziemię, wciąż przeklinając pod nosem rudowłosego. Może lepiej, że została sprowadzona na ziemię. Przynajmniej uniknie kolejnego spotkania z piłką twarzą w twarz. Dosłownie.

Kod: