Stan: obecny
Kostka - Accio: 1
Glasbe - kategoria i kostka: II 5

Svensson nie zwracała uwagi na wchodzących. Była tak zmęczona, że prawdopodobnie zasnęła rozłożona na ławce, czekając na profesora. Ale siara. Na szczęście Rasheed obudził ją zawczasu, co skomentowała z głośnym jękiem.
- Nie masz serca - warknęła, niedbale odganiając jego ręce ze swoich włosów. Gdy zdała sobie sprawę, co ma na głowie, podniosła się wściekła i próbowała ogarnąć swoją fryzurę, przeklinając pod nosem na durne pomysły Sharkera.
- Właśnie widzę, że zdążyli podrzucić - fuknęła, spoglądając na niego oskarżycielsko. Poprawiła swoją prostą grzywkę, a potem prędko zaplotła włosy w luźnego warkocza. Już nie będzie ich tarmosił. Łudziła się, że nie usiądzie przy niej, bo nie chciała mu pokazywać, jaką jest ofermą z zaklęć. Niedługo po tym pojawił się Blythe, a Gittan przeciągle westchnęła. Nie rozumiała swojego zapału do tego przedmiotu, ale nie mogła po prostu wyjść na wagary. Rzuciła w Freyę zwiniętym pergaminem, witając się z nią w ten sposób. Oczywiście uśmiechnęła się szeroko, a potem pomachała do niej. Słuchała o tym, że miała niewerbalnie przywołać pióro i to już wydało się jej cholernie trudne. A wszystko przez to, że przysiadł się Sharker. Niestety nie wychodziło jej. Ledwie słyszalnie wymówiła formułę zaklęcia, mając nadzieję, iż Rasheed, ani tym bardziej Blythe, tego nie zauważył. Bojąc się, że innym idzie świetnie, nawet nie spoglądała w ich stronę. Tak bardzo się denerwowała! Wszystko było widać po jej zarumienionych policzkach. Teraz przyszedł czas na zamrożenie pióra, a Gittan miała pustkę w głowie, nie wiedziała nawet, jaki ruch wykonać różdżką. Wypuściła ciężko powietrze, powtarzając w głowie: glasbe. I nagle sie udało! Czubek pióra wciąż nie był zamrożony, ale odniosła swój wewnętrzny sukces.
- Wow - szepnęła, dotykając zamrożonych części pióra.

Kiedy tylko profesor wszedł do sali, Aiden wyprostował się na krześle, aby wysłuchać dokładnie poleceń i nie uronić żadnego słowa. Oczywiście, Ślizgon zaliczył u Archibalda poprzedni etap zajęć, na które dziwnym zbiegiem okoliczności nie udało mu się dotrzeć. Zaklęcie powiększające wyszło mu całkiem znośnie, czego niestety nie można było powiedzieć o Jezlepie. Niemniej jednak przesiedział trochę czasu nad wypracowaniem na ich temat i które teraz wylądowało przed nim z budzącą szczęście oceną "zadowalający".
Odchrząknął lekko, niecierpliwie podrygując nogą. Przed zaklęciami Aiden sporo ćwiczył. Ba, więcej niż gotów byłby się przyznać. No bo Aiden pilny? To aż się ze sobą gryzie!
Accio wypowiedział zaklęcie w myślach z odpowiednim zaangażowaniem. Z kamienną miną spoglądał na piórko, które powoli leciało w jego stronę. Każdy kto spojrzałby teraz na niego zapewne pomyślałby, że Ślizgon od początku pewien był swego i nie mógłby się domyślić, jaki wielki ciężar spadł właśnie z jego serca. Nie pozwolił sobie nawet na typowy uśmieszek.
- Skup się - syknął sam do siebie tak cicho, że nikt nie mógł go usłyszeć. Wziął głęboki oddech przygotowując do kolejnego zaklęcia. Glasbe!
Cichy śmiech wydobył się z gardła Aidena, gdy dostrzegł, jak piórko zamarza. Chłopak przesunął palcem po jego gładkiej powierzchni, która mroziła opuszki. Niesamowite. Czy to na pewno było jego dzieło?...
Rozejrzał się po klasie z zaciekawieniem. Większość radziła sobie podobnie jak on, ale zdarzali się i tacy, co im szło topornie. Mimo to nie potrafił powiedzieć, że jakoś bardzo im współczuje. Wystarczyło tylko trochę więcej wysiłku, a zapewne właśnie przeżywaliby wewnętrzne spełnienie, tak samo jak on.

Zadanie 1: 4
Zadanie 2: 1
Wypracowanie: 6

Stan: obecny
Kostka - Accio: 6
Glasbe - kategoria i kostka: kat. II - dużo ćwiczeń i 2 oczka

To nie miały być proste zajęcia. I nie tylko dlatego, że zaklęcia niewerbalne są z reguły trudne do ogarnięcia. Nie, akurat zaklęcia, to była ostatni rzecz, o jaką w tej chwili martwiła się Alexis. Teraz, teraz siedziała sztywno w ławce, pilnując by żaden mięsień jej nie drgnął. Pilnując, by nie poruszyła się i by przypadkiem którakolwiek część jej ciała nie dotknęła siedzącego obok Cezara. Jedynym pozytywnym aspektem całem tej sytuacji był fakt, że Weatherly był tak samo zły jak ona. I to on był tym bardziej poszkodowanym, bo przecież nawet na czas się zjawił nie to co ona. Ona przyszła spóźniona, kompletnie niepotrzebnie. Mogła zostać w dormitorium. Dodatkowe zajęia przeprowadzone przez Blytha i tak nie wyszły jej za dobrze. Udało jej się tylko raz rzucić zaklęcie niewerbalne, po czym nic więcej się nie zdarzyło. Nic, zero, nul, kompletna przepaść. No i nie oddała wypracowania. Troll wmaszerował więc w jej oceny tanecznym krokiem. Westchnęła na to wspomnienie.
Milczeć. Przecież kazała mu milczeć. Ale nie, bo on, wielki pan i władca będzie robił po swojemu, a to zazwyczaj oznaczało, że na przekór Alexis. Odwróciła więc głowe w jego stronę z krzywym, a może raczej kwaśnym uśmiechem. Miała na końcu języka odpowiedź, naprawdę miała, przysięgam! Ale kompletnie zapomniała języka w gębie na chwil kilka. Bo akurat gdy odwróciła głowę jej oczy trafiły wprost na spojówki Cezara, tak niesamowicie niebieskie dziś i znajdujące się tak niedaleko. Ten cholery ślizgon jak zwykle nie potrafił stosować się do próśb i gróźb, a siedzenie w zanim w jednej ławce sprawiło, że mogła patrzeć na jego oczęta z całkiem bliskiej perspektywy. Przełknęła więc ślinę i miała wrażenie, że cała klasa to słyszy choć wszyscy zdawali się być zajęci sobą. Uratował ją Blythe, który przemówił i wydał im polecenia i rozesłał prace.
Alexis oczywiście nie otrzymała swojej, bo żadnej nie oddała, za to zauważył jak napuszył się Cezar na swoje PO. Zacisnęła pięści i poczuła jak szaleje w niej krew i gna w żyłach. Archibald kazał niewerbalnym przywołać przedmiot, ale Alexis rozkojarzona, zła i jednocześnie podniecona oraz mało skoncentrowana w żaden sposób nie była w stanie przywołać niewerbalnie nic, pewnie nawet ziarenko piasku by do niej nie przyfrunęło. Zrezygnowana więc wypowiedziała formułę zaklęcia głośno, czując, jak jej humor pogarszał się z sekundy na sekudnę bowiem jej "koledze" zaklęcie wyszło. Oczywiscie że wyszło! Los musiał działać przeciw niej, a jakże. Zgrzytnęła zębami, czując jak rodzi się w niej wręcz mordercza chęć, albo pomysł wsadzenia mu tego pióra w nos. Dalej wcale nie było lepiej. Zamrażanie też jej nie wychodziło. W ogóle. Podczas gdy piórko jej towarzysza już zaczynało się topić.
Miała ochotę krzyczeć, ryczeć, walić i rzucać czym popadnie i wtedy poczuła dotyk na swojej dłoni. Lekkie muśnięcie, budzące w niej grom nowych odczuć, sprawiające że kompetnie zapomniała o tym, co czuła jeszcze chwilę. O całej złości. Spojrzała szeroko otwartymi oczętami na chłopaka. Nie tego się spodziewała. Nie tego. Bardziej tego dreszczu który odczuła ostatnio, nie dotyku sprowadzającego spokój, ulgę i cholera wie co jeszcze. Atak, atak był najlepszą ochronę.
-Nie dotykaj mnie. - wydarła się na całą salę. Zadziwiając siebie, pewnie jego, jak i wszystkie osoby w klasie. Sekundę później zasłania dłonią usta, jakby nie wierząc że coś takiego zrobiła. Ona nie traciła panowania. Odpowiadała zimnym komentarzem, dorzucała ciupkę ironi i szczyptę sarkazmu. Nie darła się jak rozchwiana emocjonalnie panienka. Nawet nie zauważyła, że wstała, gdy tak się darła. Szok, zdziwienie, strach, to wszystko w jednej chwili zastąpiła ponownie zimną pogardą. Zajęła swoje miejsce ponownie z długim skrzypieniem przysuwając się na powrót do biurka. Wpatrzyła się w punkt przed siebie. - Przestańcie się gapić.
Warknęła na kilka osób, które nadal patrzyły w ich stronę. Odwróciły się, a ona czekała nie spuszczając spojrzenia z jakiejś plamy na ścianie. Czekała na jedną wielką długą i trafną wiązankę ironii i sarkazmu z jego strony owianą tym leniwym uśmiechem. Przegrała. Przegrała i to z kretesem. Splotła dłonie na stolę, paznokcie prawie wbijając w wierzch dłoni. Dalej Cesaire, dobij ją. Szach mat. Nie ma się już jak bronić.


Stan: spóźniony
Punkty: całe trzy
Kostka - Accio: 1(nieudane)
Glasbe - kategoria i kostka: Kategoria 3,3(nic się nie dzieje)

Zadanie 1: udane
Zadanie 2:nieudane
Wypracowanie: troll

Spojrzała na Profesora, który wszedł do klasy i westchnęła. Słuchała uważnie jego poleceń mrużąc lekko oczy. Nie było jej na pierwszych zajęciach więc będzie musiała nadrobić materiał z pierwszych zajęć. Pierwszym zaklęciem Engorgio, które powiększało przedmiot. Niestety nie udało się jej to. Kolejne zaklęcie Jęzlep udane! Jak na razie nie było tak źle.. Chyba.
Przeszła do kolejnego zadania. Musiała przywołać pióro niewerbalnie. Udało jej się! Udało. Zadowolona z siebie odetchnęła z ulgą i zabrała się za kolejne zadanie. Nic jej się nie udało i w dodatku Archibald prawie wyrzucił ją z klasy! Cały dzień był okropny, najgorszy z dotychczasowych dni. Miała już tego dość.

Zadanie 1: 6
Zadanie 2: 2
Wypracowanie: 4

Stan: obecny
Punkty: 6
Kostka - Accio: 3
Glasbe - kategoria i kostka: III i 1

Maria DeTank tym razem pojawiła się na zajęciach, nie chciała mieć kłopotów ale też bała się że jak zwykle jej próby z zaklęciami będą nieudane, to dlatego nie pojawiła się na poprzednich zajęciach, przeraziły są zadania z zaklęciami niewerbalnymi oczywiście nigdy się do tego nie przyzna. Z poprzedniego wykładu oba zaklęcia jej wyszły które nadrobiła w późniejszym terminie. Była z siebie bardzo zadowolona i gdyby nie to że nie wypada to pewnie skakała by z radości ale i tak widać było że jest zadowolona. siedząc przy biurku próbujesz przywołać piórko niewerbalnie niestety jej się nie udało. Próbowała i próbowała nie chcąc tracić całej lekcji na jedno zaklęcie ze smutnym zrezygnowaniem użyła Accio werbalnie. Słysząc śmiech swojego przyjaciela Aidena odwróciła się w jego stronę a kiedy zobaczyła że jej przyjacielowi zadanie to wyszło , to z jednej strony była zła że jej się nie udało a mu tak a z drugiej była szczęśliwa że choć jednemu z nich to przeklęte niewerbalne zaklęcie wyszło.

Zadanie 1: 4
Zadanie 2: 2
Wypracowanie: 5

Stan: spóźniona
Punkty: 0
Kostka - Accio: 1
Glasbe - kategoria i kostka: 5 i 4 (pierwsza i druga kostka)

zt

Kiedy przybył nauczyciel Nina wysłuchała dokładnie co miał do powiedzenia i następnie zabrała się za zadanie. Nie było jej na pierwszych zajęciach więc najpierw musiała nadrobić tamto. Oba zadania się nie powiodły. Wypracowanie też wydawało się być tragiczne. Ale nie łamiąc się postanowiła przejść do drugiej części zadania.
Accio! Pomyślała ale pióro ani drgnęło! Jak zwykle musiała się wygłupić i używać zaklęcia werbalnego i to na zajęciach z niewerbalnych. Ale i tak bardziej obawiała się drugiego zaklęcia bo prawie w ogóle go nie ćwiczyła.
Glasbe! Cholera, nic, dosłownie NIC się nie stało. Nawet kawałek pióra się nie zamroził. Nina myślała, że zaraz zrówna to miejsce z ziemią. Chyba potrzebowała korków...

Stan: obecny
Punkty: 6
Kostka - Accio: 1
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria 1  kostka 3


Zadanie 1: 6
Zadanie 2: 4
Wypracowanie: 5

Stan: spóźniony
Punkty: 8pkt
Kostka - Accio: 2
Glasbe - kategoria i kostka: III, 1

Oczywiście na zajęcia się spóźnił. Nie kwapił się jednak przeprosić nauczyciela za spóźnienie, przecież to był Scorpion. Na litość boską, czy oni chcieli jeszcze od niego wymagać tego by za coś przepraszał? Jego nawet ciężko byłoby zmusić do takiego czegoś, a co dopiero wymagać od niego tego. Nieważne zresztą. Wpadł do klasy zupełnie jakby znalazł się tutaj przez pomyłkę. Na szczęście udało mu się podpatrzeć u innych co mają robić. Rzucił niewerbalne zaklęcie na pióro, które o dziwo było udane mimo iż wcale nie ćwiczył zaklęć niewerbalnych? No a dlaczego? Ponieważ nie miał na to czasu. Większość dni spędzał na grze na gitarze, albo na flirtowaniu z seksownymi blondynkami. To one były dla niego esencją życia i to dla nich żył z dnia na dzień. Uwielbiał budzić się w łóżku obok pięknej i gorącej niewiasty. Teraz jednak musiał wykonać dalszą część zadania, to mu jednak coś nie wychodziło. Postanowił więc oszukiwać. Co się spotkało z gniewem profesora. Odwarknął mu tylko coś w stylu, że sam pozwolił na oszukiwanie, a teraz się go uczepił jak rzep psiego ogona. Coś mu się popsuł humor i wszystko przez zaklęcia i naukę zaklęć niewerbalnych. No pięknie. Sięgnął po swoją torbę, zarzucił ją sobie na ramię i opuścił zajęcia.

Siedziała w ławce czekając na profesora, który miał prowadzić lekcję z zaklęć. Ostatnio nie było jej na zajęciach wiec będzie musiała dziś nadrabiać. Miała nadzieję, ze uda jej się wszystko zrobić poprawnie. Wzięła się za zadanie 1 w którym musiała użyć zaklęcia Engorgio. Udało jej się. Kolejne zadanie z zaklęciem Jęzlep. Niestety nieudane. Westchnęła cichutko i odgarnęła rude włosy z policzka. Kolejne zadania z użyciem Accio nieudane! Co się działo? Nic jej się nie udawało. Kolejne zadanie skupiła się na nim, ale znów nic się nie stało. Była zła, bardzo zła. Nic niestety nie mogła zrobić była bezradna i to ją najbardziej denerwowało. Ta bezradność. Westchnęła głęboko i spojrzała na profesora.

Zadanie 1: 3
Zadanie 2: 3
Wypracowanie: 1

Stan: obecny
Punkty: 3
Kostka - Accio: 5
Glasbe - kategoria i kostka: I i 3

No dobra, te zajęcia wydały się trudniejsze niż się spodziewał ale Matt postanowił podjąć te zadanie. Najgorszy był fakt, że musiał szybko nadrobić pierwszą część zajęć. No oczywiście, że oba zadania z poprzednich zajęć mu się nie udały. W końcu jak się czarodziej śpieszy to się Sam Wiesz Kto cieszy haha. Nie załamując się przeszedł do drugiej części. No przecież nigdy nie czuł potrzeby zostania prymusem więc czym niby miał się przejmować? Nawet go śmieszył tragiczny poziom jego wypracowania. Współczuje profesorowi, który będzie czytać te wypociny.
Accio mu się oczywiście nie udało więc bez stresu przywołał sobie pióro zaklęciem werbalnym. Przecież to nie żadne przestępstwo, prawda? Za to dużo ćwiczył drugie zaklęcie więc bez większego problemu zamroził pióro. Haha, coś tam jednak potrafił!

Zadanie 1: 2
Zadanie 2: 3
Wypracowanie: 5
Stan: obecny
Punkty: 0
Kostka - Accio: 1
Glasbe - kategoria i kostka: II i 3

Psiakrew! Jane znowu się spóźniła. Nie jej wina, że tego dnia to chyba postanowiła nadrabiać zaległości z każdego przedmiotu... Nie wyszło jej to na dobre, latała od klasy do klasy. W wyniku była już głodna i trochę wkurzona. Zastanawiała się czy w ogóle przyjść, a nie najeść się i odpocząć. Ale tak lubiła Zaklęcia... Ostatecznie pobiegła korytarzem, przez co spóźniła się chyba trochę mniej niż gdyby szła.
Zdążyła, żeby usłyszeć słowa wypowiedzi profesora. Próbowała wcisnąć się tyłem, po cichutku, ale profesor pewnie i tak ją zauważył. Miała ochotę zakląć. Oby tylko nie odjął punktów Gryffindorowi...
Jane musiała nadrobić zaległości, bo nie udała się na poprzednie zajęcia z zaklęć niewerbalnych. A bardzo jej na nich zależało. W końcu to się może przydać w życiu! No i jak przewidywała - kompletna katastrofa. Wszystko poszło źle. Nie udało jej się ani Engorgio ani Jęzlep, a wypracowanie też było masakryczne. Jane przychodząc na te zajęcia, liczyła, że pójdzie lepiej. Nie podejrzewała nawet, że zaklęcie może jej się udać, skoro tak beznadziejnie poszło jej na tamtych zajęciach! I dobrze, bo się nie myliła. Accio wcale nie działało, więc musiała cicho je wypowiedzieć i dopiero wtedy miała pióro w garści. 
W sumie to dużo ćwiczyła, kiedy dała klapę. Musiała, bo nie chciała wyjść na jakąś idiotkę, która kompletnie nie zna się na magii niewerbalnej! Skupiła się i przypomniała sobie wszystko co powtarzała.
"Glasbe"szepnęła w myślach, wskazując różdżką na pióro. Powoli, kroczek po kroczku pokryło się lodem. Ono zamarzło. Zamarzło! Merlinie, naprawdę ci się to udało, Stark! Zadowolona uśmiechnęła się do siebie. No po prostu miodzio, zaklęcie całkiem pozytywne. 


Zadanie 1: 5
Zadanie 2: 4
Wypracowanie: 2


Stan:spóźniony
Punkty:  7
Kostka - Accio:  5
Glasbe - kategoria i kostka: Kategoria II / 2

Prawdę mówiąc Isolde nie miała specjalnie czasu na ćwiczenia zaklęć niewerbalnych. Prawdę mówiąc nie miała go wcale, pochłonięta nauką innych przedmiotów i romansem z Vanbergiem, który wciągnął ją bez reszty, więc ćwiczenie jakoś wypadło jej z pamięci. Spojrzała bez specjalnego zainteresowania na asystenta profesora Blythe, zastanawiając się, dlaczego ma pilnować akurat gryfonów? Nie spodobało się jej to specjalnie, ale nie miała zamiaru robić z tego problemu. Facet nie wyglądał na wiele starszego od niej samej, zastanawiała się, skąd pomysł, żeby ktoś tak młody bawił się w pilnowanie własnych rówieśników jako asystent.
Zajęła się więc własnym zadaniem - niewerbalne Accio wyszło jej wzorowo, pióro leciutko zawirowało i znalazło się przed nią, przy czym Is nie wydobyła z siebie żadnego dźwięku. Była zaskoczona własnym sukcesem, bo naprawdę nie przypuszczała, że nie ćwicząc będzie miała tak dobre wyniki!
Glasbe okazało się uroczo prostym zaklęciem - a może to był po prostu fart? Isolde z zachwytem patrzyła jak jej pióro pokrywa się białym szronem, by po chwili zupełnie zamarznąć. Dotknęła go z niedowierzaniem, po czym cofnęła dłoń - zimno szczypało w opuszki. Zadowolona z siebie odetchnęła głęboko i uniosła wzrok na profesora Blythe, oczekując dalszych wskazówek.


Stan: obecny
Punkty: 19 pkt
Kostka - Accio: 1
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria III (zero ćwiczeń), kostka: 1, ale przerzut 4

Nie chciał tu być. To oczywiste. Ale co miał zrobić, nadal chciał grać w Chimerach z Londynu, a jednym z warunków było właśnie uczestnictwo w zajęciach Blytha jako jego asystent. Pf! Też mi dobre, asystent. On miał być asystentem. Niedoczekanie jakieś wielkie.
Niestety, musiał sobie swoje ego wsadzić głęboko w skarpety. Bo takie zadanie przydzielił mu trener i takie miał wykonać. Koniec kropka, zero gadania. Już i tak miał dosyć wysłuchiwania, że od jakiegoś czasu jest oziębły i trudny w kontaktach grupowych. I co, bycie asystentem miało to zmienić? Niedoczekanie.
Spotkał się z Archibaldem w jego gabinecie, gdzie tamten wyjaśnił mu na czym polegać będzie jego praca, po czym smętnie ruszył za nim do klasy targając karton z piórami. Oczywiście, że wielmożny Blythe sam nie mógł. Albo zaklęciem nie mógł. Ale nieważne.
W końcu profesor go przedstawił klasie, czy tam grupie, whatever. Niektórych już znał przecież sam nie tak dawno był uczniem, nie. Jedynym pozytywnym aspektem tego całego asystowania był chyba fakt, że działał Archibaldowi na nerwy tak samo jak on jemu. Gdy mężczyzna wyjawił klasie, że Storm zajmie się Gryfonami sam zainteresowany uniósł kącik ust w lekkim półuśmiechu. Na więcej nie było co liczyć. Po prezentacji zaś przytknął dwa palce do czoła i zasalutował obecnym w klasie. W ustach zaś można było zobaczyć wystającą wykałaczkę. Taki nawyk chory. Zawsze coś trzymał w tej gębie, albo przeżuwał, no cóż.
-Jakby z łaski swej największej Gryfoni na chwilę unieśli łapę w górę byłbym zgoła wdzięczny. - powiedział spokojnie, z dłońmi w kieszeniach. O dziwo go posłuchano, a może zrobiono mu kawał i ktoś podał się za Gryfona a nim nie był. Co tam go to interesowało. Rozejrzał się i zapamiętał osoby który już zdążyły opuścić podniesione ręce i zająć się ponownie zaklęciami.
Lekcja zaczęła się i w klasie słychać było wypowiadane zaklęcie przywołania. Storm nie czekając na pozwolenie profesora zaczął przechadzać się po klasie. Gdyby ktoś oszukiwał miał zamiar pstrykać go boleśnie w ucho czy coś. Jednak jego pierwsza ofiara radziła sobie całkiem dobrze. Stanął nad Leonardem i palcem pstryknął w zamrożone pióro.
-Nieźle kudłaty. - powiedział klepiąc go w ramię jak kumpla. Jeśli Archibald to słyszał, to pewnie Storm zostanie pierwszym upomnianym.

Na krótko przed przyjściem nauczyciela Ivy rozmyślała nad dniem, w którym nadrabiała nieobecność na poprzednich zajęciach. Same w sobie nie były najgorsze, ale jej samej nie poszło wtedy zbyt dobrze. Nie udało jej się opanować ani Engorgio, ani Jęzlepu. Jedynie wypracowanie – to, co zawsze lubiła najbardziej – napisała całkiem nieźle. Miała nadzieję, że tym razem jej się poszczęści. Blythe w końcu się pojawił, ciągnąc za sobą jakiegoś gościa. Ivy nieco to rozbawiło. Ta scena była naprawdę absurdalna.
- Dzień dobry – rzuciła krótko na powitanie nauczyciela przechodzącego obok. Szybko wybrała wolną ławkę i usiadła, słuchając Blythe’a. Złapała pergamin ze swoim wypracowaniem, który lada moment miał legnąć na blacie ławki. Uśmiechnęła się, widząc „powyżej oczekiwań” wysmarowane zgrabnym pismem nauczyciela. Po wysłuchaniu wszelkich wskazówek, Ivy skupiła wzrok na pudełku z piórami. Z łatwością wyciszyła całe otoczenie, ignorując wszystkich innych w klasie. Teraz liczyło się tylko powodzenie.
„Accio”, pomyślała, wyobrażając sobie, jak lekkie pióro lewituje w jej kierunku. Widziała je przedzierające się przez drobiny kurzu w powietrzu. Już niemal mogła go dotknąć… Ze zdumieniem odkryła, że całkiem fizyczne, prawdziwe ptasie pióro znajduje się tuż przed jej twarzą. To było doskonałe. Uśmiechnęła się lekko, myśląc o swoim akcencie. Coś musiało być z nim nie halo, skoro ostatnie werbalne zajęcia nie wychodziły jej zbyt dobrze. Albo po prostu pierwszy raz od jakiegoś czasu tak bardzo przyłożyła się do zajęć. Była gotowa uznać te jedne zajęcia za równie dobre, jak magiczne gotowanie. Tonąc w lekkim samozachwycie, a jednocześnie korzystając z wciąż utrzymującego się skupienia postanowiła wypróbować drugie zaklęcie. Ćwiczyła trochę. Miała więc nadzieję, że tym razem też jej wyjdzie.
„Glasbe”, pomyślała, kierując różdżkę na pióro. Ku jej zdumieniu pióro pokrywało się od dołu drobnymi, lodowymi kryształkami. Było coś niesamowicie pięknego w całym tym spektaklu. W błyszczących oczach Ivy odbijała się błękitna gra świateł. I nagle… „Kurwa”, pomyślała, a czas prysł tak szybko, jak szybko się pojawił. Lodowe kryształki zatrzymały się dokładnie w połowie pióra. Cóż, nie było najgorzej. Samozachwyt nie pomagał jednak najwyraźniej w skupieniu.

Zadanie 1: 2
Zadanie 2: 4
Wypracowanie: 4

Stan: obecny
Punkty: 4
Kostka - Accio: 2
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria I (4) i kostka 4

Chapman tym razem nie poradził sobie z dotarciem na zajęcia na czas. Trudno, nie będzie przecież rozpaczał, prawda? Archibald powinien się cieszyć, że w ogóle pojawił się na tej lekcji. W końcu był Ślizgonem, prawda? Wywrócił tylko oczami, gdy wszedł na lekcję, bo wiedział, że będzie musiał powiedzieć coś na swoje usprawiedliwienie.
- Przepraszam za spóźnienie, poprzednia lekcja się przeciągnęła - powiedział cicho, widząc jednak, że pozostałym jej uczestnikom udało się dotrzeć na czas. Kiepski pretekst, jednak nie było go dziś stać na nic lepszego. Uśmiechnął się lekko do znajomych twarzy i zajął miejsce z tyłu klasy, coby nikomu nie przeszkadzać. Na sam początek dostał do ręki swoje wypracowanie, za które dostał koszmarną ocenę. Wywrócił oczami i odłożył je na bok bez przeglądania swoich błędów. Przecież i tak nic to nie zmieni, prawda? Później, gdy wysłuchał instrukcji profesora, starał się przywołać do siebie pióro zaklęciem niewerbalnym, niestety bezskutecznie. Zmartwił się odrobinę, ponieważ bardzo chciał posiąść tą jakże cenną umiejętność. Wywrócił jednak tylko oczami, starając się nie zdenerwować zbyt mocno.
- Accio! - powiedział tak głośno, że kilka osób siedzących najbliżej niego z pewnością usłyszało, że jego próba zaklęcia niewerbalnego zakończyła się katastrofą. Szkoda. Gdy pióro wylądowało przed nim z gracją, Chapman skupił się najbardziej jak mógł i wypowiedział w głowie formułę kolejnego zaklęcia. Glasbe! I o dziwo coś się wydarzyło! Co prawda całe pióro nie zostało zamrożone, ale połowa. To całkiem dużo, prawda? Tanner rozejrzał się po klasie, szukając kogoś, kto powiedziałby mu, że całkiem dobrze sobie radzi. Wbrew pozorom czasem potrzebował pochwał. Właściwie potrzebował ich cały czas - w dużej ilości.

Stan: spóźniony
Punkty: 10
Kostka - Accio: 6
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria I i 2

Stała, opierając się o ścianę, a jej oddech powoli uspokajał się po panicznym biegu dziewczyny do klasy. Nie zamieniła z nikim słowa, ale to akurat było u niej normalne, a że nikt jej nie zaczepił, to czemu miałaby się odzywać?
W końcu klasa była zapełniona, a po chwili pojawił się także nauczyciel. Dziewczyna szybko usiadła w ławce i zajęła się słuchaniem profesora. W tym momencie przypomniało jej się też, że odrabiała pierwszą część zajęć z zaklęć niewerbalnych u Blytha, tak więc gdy nauczyciel wspomniał o wypracowaniach, wyczekiwała swojego i uśmiechnęła się szeroko na widok pięknego Powyżej Oczekiwań. Co prawda z poprzednimi zaklęciami poszło jej średnio, bo o ile z powiększeniem przedmiotu zaklęciem Engorgio sobie poradziła, to niestety z Jęzlepem nie miała tyle szczęścia. Liczyła, że dzisiaj pójdzie jej przynajmniej tak dobrze jak poprzednio.
Spróbowała przywołać pióro. Accio pióro!, starała się myśleć, ale nic z tego nie wyszło. Próbowała jeszcze przez minutę, a gdy dalej jej nie wychodziło, przywołała obiekt werbalnym Accio, mając niezadowoloną minę. Powinna była ćwiczyć więcej - niestety, z praktyką nie szło jej tak dobrze jak z teorią. Może gdyby przyszła na poprzednie zajęcia... eh.
Gdy już miała przed sobą pióro, odetchnęła głęboko. Zamknęła oczy, nie myśląc o tym, jak głupio może to wyglądać i postarała się skupić. Po około 10 sekundach spróbowała rzucić zaklęcie. Glasbe!, zawołała w myślach, a gdy otworzyła oczy, zobaczyła, że przed nią leży w całości zamrożone pióro. Przyjrzała się mu z zachwytem - lodowe pióro wygląda ładnie, co się dziwić. Uśmiechnęła się złośliwe, widząc, że wiele osób ledwo co zamroziło pióro, bądź też wcale, nawet nie myśląc o tym, że chwilę temu sama nie umiała rzucić zaklęcia. Egoistka, prawda?
Z zadowoleniem czekała na następny etap lekcji, mając nadzieję, że nauczyciel pozwoli im zabrać ze sobą pióra. Wyglądało ślicznie, już myślała, jak ładnie będzie wyglądało na jej szafce. "Ciesz się z małych rzeczy", powiadają.

Stan: obecny
Punkty: 3
Kostka - Accio: 4 {nieudane}
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria I {kostka z jednym oczkiem}, 5 {udane w 100%}

+ nadrobione
Zadanie 1: 4 {udane}
Zadanie 2: 3 {nieudane}
Wypracowanie: 4 {Powyżej Oczekiwań}

W końcu zajęcia się zaczeły. Gadanie o jakiś asystentach tylko ją zirytowało. Chciała już ćwiczyć! Uczyć się! Co ją jakiś asystent obchodził. W końcu padło pierwsze polecenie. Przywołać pióro. Dobrze. Skupić się. To planowała. Zamknęła oczęta, wzięła kilka wdechów i wymruczała w myślach zaklęcie. Zaraz jednak skarciła się, że przecież mruczeniem nawet na głos cięzko wykonać zaklęcie. Otworzyła więc ślepia i krzyknęła w myślach formułkę z uśmiechem obserwując jak pióro leci w jej stronę.
-Super- powiedziała z entuzjazmem i posłał uśmiech do koleżanki z ławki.
Wzięła się za drugą część zadnia, nie szła jej ona jednak najlepiej. Próbowała i próbowała, ale pióro nadal się nie zamrażało. Westchnęła i rozejrzała się po sali i dopiero teraz uświadomiła sobie, że przed nią, siedzi Leonardo. Zastanawiała się tylko chwilę, i gdy asystent już od niego odszedł odsunęła swoje krzesło o przesiadła się do niego.
-Cześć- powitała go z uśmiechem. Spojrzała na piórko przed niem - cholera, mnie się nie udaje.
Powiedziała niezadowolona. Miała nadzieję, że nie jest jakiś zły i normalnie z nią rozmawiać będzie, chyba.


Stan: obecny
Punkty: 15
Kostka - Accio: 3
Glasbe - kategoria i kostka: kta III i 3 przerzut na 3
mam dziś szczęście do 3 <3

Amelia wiedziała, że dzisiejsze zajęcia nie będą zbyt łatwe, jednak nie sądziła, że pójdzie jej tak koszmarnie. Gdzieś w duchu miała chyba nadzieję, że to, że nie ćwiczyła prawie w cale w przerwie między poprzednimi zaklęciami a dzisiejszą lekcją, nie wyjdzie na jaw. Jednak jak lenistwo miałoby się nie ujawnić? Przecież to oczywiste, że będzie je widać przy pierwszej lepszej okazji. Uśmiechnęła się blado do profesora, gdy ten wparował do klasy i rozdał im wypracowania. Marna ocena, jednak bez pomocy Jeanette z pewnością byłaby gorsza. Amelia zanotowała sobie w głowie, że koniecznie musi jej jeszcze raz podziękować. Słuchała słów Archibalda w milczeniu, zastanawiając się czy uda jej się wykonać popranie chociaż jedno z jego poleceń. Po pierwsze, musiała przywołać do siebie pióro. Drobnostka. Zaklęcie Accio miała opanowane do perfekcji, teraz wystarczyło tylko sprawić, żeby udało się je rzucić bez użycia słów. Accio! Powiedziała w myślach i z ogromnym zdziwieniem obserwował, jak pióro z gracją ląduje dokładnie przed nią. Odetchnęła z ulgą, uśmiechając się szeroko do samej siebie. Idealnie! Już, już chciała świętować swoje zwycięstwo, gdy okazało się, że Glasbe nie jest wcale tak proste, jak jej się na początku wydawało. Próbowała kilka razy, krzyczała je w myślach, wypowiadała ze stoickim spokojem, jednak pióro ani drgnęło. Zrezygnowana panna Wotery przestała próbować i zaczęła rozglądać się po klasie w poszukiwaniu jakichkolwiek wskazówek i pomocy.

Stan: obecny
Punkty: 6
Kostka - Accio: 6
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria I i 3

W tej sytuacji chyba wszyscy czuli się na zajęciach bardziej komfortowo niż nasza urocza dwójeczka Ślizgonów, pilnujących się, by ograniczyć do minimum każdy ruch, który mógłby ich narazić na jakikolwiek kontakt fizyczny. To było coś niezrozumiałego dla Kanadyjczyka, dlaczego tak bardzo unikał zetknięcia się z ręką czy bokiem Alexis, jakby co najmniej miała się pod nim rozstąpić ziemia i pochłonąć czarna otchłań, gdyby coś takiego nastąpiło? Weatherly niemalże wychodził z siebie, żeby mimo wszystko przybrać jak najbardziej nonszalancką pozę, mającą pokazać, że czuje się najzupełniej na świecie swobodnie i nic sobie nie robi z całej tej absurdalnej otoczki, w której pechowo się znaleźli, jednak wiadomo było, że jak na swoje normy, jest niesamowicie spięty. Nienawidził siebie za to. Chociaż Alexis i tak nienawidził bardziej, właśnie za to, że mogła robić tyle innych rzeczy, a postanowiła przyjść na te same zajęcia, co właśnie on.
Nic sobie nie robił z jej nakazów czy zakazów. Nie było to żadną nowością, bo przecież on, Cesaire Weatherly, jeśli tylko będzie miał ochotę, będzie robił całemu światu na złość, byleby tylko zaakcentować swoją niezależność i brak poszanowania dla jakichkolwiek zasad, które próbowały go ograniczać. Czekał na jej odpowiedź. Czekał z niecierpliwością na ripostę, wiedząc, że będzie ona niczym szpilka wbita w uwrażliwione miejsce. Chyba właśnie dlatego tak często wdawał się w dyskusje i sprzeczki z Alexis - jej przytyki były szczere i naturalne, w przeciwieństwie do tych wszystkich niby luzaków, którzy czuli wewnętrzną potrzebę dopieprzania ludziom naokoło w dość wymuszony sposób, tylko po to, by pokazać, że są ekstra albo tych super twardzieli, którzy potrafili zrównać z ziemią tylko pierwszorocznego Puszka. Te szpilki były jak woda na jego młyn. Za to kiedy owa riposta Sky utknęła gdzieś na końcu jej języka, kiedy ich spojrzenia się spotkały, uśmiechnął się nieznacznie. Wcale nie w ten niemiły, chłodny sposób. Ten uśmiech był naprawdę miły, choć krótki. Właśnie dlatego, że wystarczyło jedno jego spojrzenie, a ona nie była w stanie wbić szpilki.
Powinien triumfować. Unosić się trzy cale nad ziemią, bo jemu wychodziło wszystko, a jej nic. Bo jemu zaklęcia przychodziły z łatwością, z jaką ona zdobywała się dzisiaj tylko na przekleństwa. Ale wcale nie czuł się świetnie. Nie był pewny, jak powinien zareagować w takiej sytuacji, bo o ile normalnego śmiertelnika po prostu by zignorował, skupiając się na swoich zadaniach, tak oto obok siebie miał bombę zegarową i zero informacji o tym, jak ją unieszkodliwić. O ile z początku postanowił traktować ją jak wszystkich innych, tak szybko odkrył, że graniczy to niemal z cudem, a wiadomo, Cezar święty nie był. Kiedy niechcący dotknął Lexi, a ta odskoczyła, jakby ją poparzył i w dodatku zaczęła krzyczeć na całe gardło, że ma jej nie dotykać, jakby był jakimś popapranym gwałcicielem z krzaków. Nie rozumiał dlaczego zamiast syczeć wściekle, wchodzi od razu na wysokie decybele, ściągając na nich spojrzenia prawie wszystkich w klasie.
- Ogarnij się. – warknął nieuprzejmie, nie próbując nawet wyjaśniać, że to wypadek, że nie chciał. Nie zrobił nic strasznego i nie musiał się z niczego tłumaczyć, a sam fakt, że przybyło im gapiów, sprawiał, że krew w jego żyłach zawrzała. Nawet nie zarejestrował momentu, w którym również zerwał się z miejsca, przewracając przy tym krzesło. Nie myślał już zupełnie o tym, co robi, nie widział gwiazdy-asystenta, nie słyszał niczyich wypowiedzi, nie widział nawet Archibalda, chciał tylko odwrócić uwagę innych od całego zamieszania. Jego spojrzenie padło na kałamarz, stojący na ławce w rzędzie tuż przed nimi i nagle w jego ogarniętej szałem główce zrodziła się myśl, ze gdyby nagle ten pełny kałamarz wybuchł, z pewnością byłoby to efektowniejszym zajściem, niż ich teatrzyk. Bombarda, bombarda, bombarda. Trzy sekundy powtarzania jednego zaklęcia w myślach, niczym mantra. Trzy sekundy przesycone absurdalną złością i zupełnym niezrozumieniem kryjącym się pod słowem „dlaczego”. Właśnie te trzy sekundy później kałamarz wybuchł, obryzgując ciemnym atramentem wszystkich dookoła, poczynając od uczniów siedzących przy ławkach, poprzez Lexi i trochę również jego, a kończąc na boskim asystencie i Archibaldzie, który na swoje nieszczęście krążył właśnie pomiędzy złymi ławkami. Cezar, jakby nie widząc całego zamieszania, bez słowa podniósł swoje krzesło i przysunął je z powrotem do ławki, by wrócić na swoje miejsce, jak gdyby nigdy nic. Mieli ćwiczyć zaklęcia niewerbalne, nie? W takim razie powinien dostać Wybitny.

za przyzwoleniem Archa, kosteczka 2, czyli parzyste = udane
UWAGA ZIOMKI WSZYSTKIE! Wiem, że nie czytacie, bo długość kosmiczna, ale może chcielibyście wiedzieć, że Alexis i Cezar mają spinę i właśnie wybuchł kałamarz, który obryzgał wszystkich atramentem! Koniec ogłoszeń parafialnych, dziękuję za uwagę i życzę miłego dnia

Katniss przed kolejnymi zajęciami z zaklęć niewerbalnych wiele ćwiczyła. Za punkt honoru postawiła sobie to, że tym razem jej się uda. Lepiej lub gorzej, ale uda. Przez to całe trenowanie spóźniła się na lekcję z profesorem Archibaldem. Przeprosiła za spóźnienie grzecznie, jak należało i zabrała się do roboty. Przed przywołaniem pióra zagryzła wargę. Pomimo ćwiczeń nadal nie była pewna swoich umiejętności. A co, jeśli zbłaźni się już na samym początku? Po raz kolejny? Gryfonka przymknęła oczy i wypowiedziała w myślach zaklęcie, a po chwili już miała pióro w dłoniach. Tak! Właśnie odniosła mały sukces. Rozejrzała się po klasie w poszukiwaniu Blythe'a, ażeby posłać mu promienny i dziękczynny uśmiech za te dodatkowe zajęcia, na których jej pomógł. Nie znalazłszy go, skierowała swoją uwagę na przywołane pióro. Teraz wystarczy je tylko zamrozić. TYLKO. Panna Johnson nigdy nie odpuszczała. Skierowała różdżkę na przedmiot i rzuciła zaklęcie. Kiedy tylko zobaczyła efekt, zacisnęła pięść i wyrzuciła ją w górę z niemym okrzykiem na twarzy. TAKTAKTAKTAK. Wyszło jej, wreszcie! Czy ktoś mówił, że praca nie popłaca? Tym razem musiała odnaleźć wzrokiem profesora, a że nie miała nic do roboty, zaczęła go szukać, czekając na dalsze polecenia.


Stan: spóźniony
Punkty: 20
Kostka - Accio: 1
Glasbe - kategoria i kostka: II i 3

Przyjemna? Och nie. Ta lekcja była koszmarem. Od samego początku. Samusieńkiego. Od czasu gdy weszła tu i gdy Blythe posadził ją obok Weatherly'ego. Cóż, ten wybór na pewno odbije mu się głowie i pewnie ich już razem więcej nie usadzi. Czuła, że niektórzy zerkają na nich, jakby byli jakimiś pieprzonymi eksponatami. Ale w tej chwili byli. Ona była. On dla niej nadal wyglądał nadal tak, jakby siedział obok niej bez większych problemów, z kompletną obojętnością na jej obecność. Ona zaś siedziała sztywna i spięta, jakby szykując się do ucieczki w najbardziej odpowiednim momencie, który jednak nijak nie nadchodził.
Lubiła ich sprzeczki. I wiedziała, że on też je lubi. Czuli to oboje, choć żadne nigdy tego głośno nie powiedziało. Wiedzieli to po prostu. Byli godnymi sobie przeciwnikami. Jedynymi w swoim rodzaju. Wymierającymi gatunkami. Nie kryli się za fałszywą ironią i nie silili się na wredne komentarze. One po prostu bez kontroli czasem wypływały z ich ust. Ta umiejętność nasilała się zwłaszcza wtedy, gdy rozmawiali ze sobą. wtedy, właściwie można było czuć wirującą między nimi aurę złośliwości.
Z początku mogli kłócić się dniami i nocami. Tygodniami i miesiącami, jeśli można by było. I teraz pewnie i też by tego dokonali. Gdyby nie druzgocacy fakt. Cezar był jej słabością, jej piętą achillesową. Nienawidziła go. Naprawdę i szczerze. Irytował ją każdym calem swojej osobowości i swojego jestestwa, a jednak. Jednak nie potrafiła utrzymać jego spojrzenia, zrywając kontakt wzrokowy niczym zawstydzona krukonka. Te same oczy sprawiały, że zapomniała riposty. Owe zdanie ginęło na końcu języka. A najbardziej, najbardziej nienawidziła go za to, że nawet nie zauważyła kiedy rozciągnął wokół niej sieć i złapał w magię swojego uroku. Gdy raz po raz sobie to uświadamiała miała ochote normalnie wybić mu zęby pierwszą lepszą rzeczą. która znajdzie pod ręką akurat.
I ten dotyk. Tak elektryzujący. Pociągający. Przynoszący spokój i niepokój jednocześnie. Zapowiadający rozkosz. Jedno krótkie muśnięcie, a jej pragnieni by dotykał jej rosło tak niemożliwie, że prawie sprawiało jej ból Nienawidziła. Nienawidziła go z całego serca. Ale czemu się na niego darła, zamiast zagrać w grę jak zawsze. Cóż, tego sama nie wiedziała.
Zasiadła już. I udała nawet że nie słyszy tego, co do niej powiedział Cezar. Teraz to on stał i po raz pierwszy chyba widziała go wytrąconego z równowagi. Chyba oboje siebie po raz pierwszy widzieli w takim stanie. Ale wybuchającego kałamarza to się nie spodziewała. Krople atramentu które trafiły prosto w jej policzek i ubranie zabarwiły materiał białej bluzki na ciemny granat. Alexis siedziała, nieruchomo. Wrząc w furii tak wielkiej, że widać to było tylko po dłoniach na ławce, które trzęsły się jak u kogoś na głodzie narkotykowym. Pieprzone pióra. Pieprzony Cezar. Pieprzone zajęcia. Pieprzone zaklęcia. Pieprzone niewerbalne. W ogóle pieprzyć to wszystko. A żeby pokazac to jak bardzo jej dzisiejszy tok zajęć nie odpowiada. Alexis machnęła różdżką i powiedziała spokojnie skupiając się na formule by dobrze rzucić zaklęcie.
-Fraxinus avis. - z końca różdżki wyleciał ognisty feniks. Ona zaś oparła się o krzesło i założyła dłonie na klatce piersiowej. O dziwo, widok feniksa palącego pióra pozwolił jej się odprężyć i poprawił zdecydowanie humor. Tak, że na jej usta wstąpił ten uśmiech, który mówił jak bardzo gdzieś ma te zajęcia i bezpieczeństwo i jak to wszystko ją w ogóle nie obchodzi. Chociaż obecność Cezara nadal irytowała ją niesamowicie. PRzez chwilę nawet zastanawiała się, czy i w jego stronę nie posłać fenisksa. Ale łaskawi stwierdziła, że szkoda jego twarzy więc dziś da mu spokój i skomentuje tylko jego zachowanie krótkim i wymownym:
-Idiota-taaaa. Przyganiał kocioł garnkowi, nie.

a ja dodam ogłoszenie parafialne, że po sali teraz lata sobie szalony ognisty feniks i PALI WASZ PIÓRKA! Macie łajdaki.
To też za pozwoleniem Arczowej, bo ona "powstrzyma tego ptaka"

Zareagował na jej słowa jedynie cichym śmiechem. Nie rozumiał tego, że tak uwielbiał ją drażnić, no, ale cóż zrobić, nie potrafił z  tym nawet walczyć. Obserwował spokojnie jak wiąże włosy i nie przeszkadzał jej dla odmiany, przysiadając się do niej. Oj, nie mógł sobie tego odpuścić!
- Nie jęcz. - zbył ją tymi dwoma słowami, ale zaraz przelotnie musnął jej dłoń palcami, chcąc jej dać znać, żeby się nie gniewała, bo przecież nie chodziło mu o to, aby ją bez przerwy wkurzać.
Hehs, założenie, że ćwiczyli. Archibald był chyba jednak niepoprawnym optymistą, skoro sądził, że wszyscy z nich mieli tyle samozaparcia, aby codziennie ćwiczyć te pieprzone zaklęcia. Rasheed co prawda cośtam próbował, ale w sumie wyszło na to, jakby nic zupełnie z tym nie zrobił. Niespecjalnie się tym przejął, a wręcz to zignorował, postanawiając spróbować dać z siebie wszystko i ukazać się w dobrym świetle. Wszak pochwała od Blythe zapulsowałaby na korzyść Ślizgonów (co by się im przydało, patrząc na to, że znowu ktoś się prosi o ujemne). W każdym razie podszedł do zadania z większym luzem, niżby trzeba było, ale bez obaw. Przywołanie pióra wyszło mu idealnie. Co prawda zwrócił też uwagę na starania Gittan, ale wcale tego nie komentował, postanawiając dać jej z tym święty spokój. Niech sobie poćwiczy bez krzykacza nad głową.
- Glasbe - mruczał w myślach niczym dziki kot i mając nadzieję, że jednak coś z tego wyjdzie. Rzeczywistość przekroczyła jego oczekiwania, bo pióro zostało zamrożone. Wowowow. Może chełpiłby się teraz dumnie, gdyby nie to, że KTOŚ z KIMŚ postanowili zrobić rozróbę. W normalnych warunkach jak nic by się wściekł, wszak zniszczono jego piękną szatę szkolną (mieli szczęście, że nie był ubrany w normalne ciuchy, bo jak nic poleciałyby avady), ale teraz jedynie coś burknął o półgłówkach w jego zacnym domu i oczyścił się zaklęciem, z irytacją stwierdzając, że jego pióro niemalże spaliłby jakiś feniks, gdyby nie porwał go sprzed swojego nosa z ławki, zaraz przed tym jak ptaszysko postanowiło siać zamęt i chaos.

Stan: obecny
Punkty: 39
Kostka - Accio: 1 (udane)
Glasbe - kategoria i kostka: kategoria III i 4 (udane)

Maurine naprawdę nie chciała się spóźnić. Obudziła się przecież dzisiaj wcześnie. Sprawdziła nawet czy nie ma nowych listów, a potem ubrawszy szkolne szaty zeszła powoli na śniadanie, co by wreszcie zjeść jakiś porządniejszy posiłek, a potem wylądować na zajęciach. Mimo tego, że koniec roku zbliżał się wielkimi krokami, to nie potrafiła sobie wyobrazić tego, że będzie studentką. Nie rozmawiała jeszcze z Seth'em o tym wszystkim, ale wyobrażała sobie, że powinna... Bo przecież studia to już inny etap. Możliwe, że ich ostatni wspólny rok jeśli Seth ruszy w dorosłe życie. W każdym razie skierowała swoje kroki do klasy Archibalda wcześniej zatrzymana przez opiekuna domu, aczkolwiek i tak już była spóźniona, więc przystąpiła do wykonania zadań. Najpierw Accio, potem Glasbe, które pomimo małej ilości ćwiczeń wyszło jej. I całe szczęście.

Stan: spóźniony
Punkty: 18
Kostka - Accio: 3
Glasbe - kategoria i kostka: Kategoria I, kostka: 4 (zaklęcie udane)

Zwyczajna lekcja w tej szkole mogła być tylko marzeniem. Być może to nawet lepiej, bo Archibald nudy nie lubił, ale były jakieś, cholera jasna, granice. Na przykład cierpliwości, która kończyła się niespodziewanie szybko, pod naporem różnych czynników. Zaczęło się niewinnie, Archibald zwyczajnie przemierzał kolejne centymetry pustej klasy, obserwując poczynania uczniów. Zgromił spojrzeniem spóźnioną Alexis, którą z bólem serca musiał posadzić obok kolejnego Ślizgona. Warunki tragiczne, ale klasa zaklęć niestety nie mogła być tego dnia używana.
- Bjorkson, dobra robota. Poćwicz jeszcze Accio - doradził, ignorując kudłaty tekst Storma. Świetna pomoc, właśnie takiej oczekiwał! - Fyodorova, widzę postępy, ale na pewno możesz przyłożyć się bardziej - skomentował. - Weatherly, gratulacje - powiedział krótko, potwornie dziwiąc się, że tak szybko mu poszło. Cwaniaczek. - Russeau, za spóźnienie łeb ukręcę, ale efekty ćwiczeń  bardzo dobre. Svensson, nie śmieć - zganił przyjezdną, czekając przy okazji aż weźmie się za zadanie. - Poćwicz jeszcze Accio. Widać, że ćwiczyłaś Glasbe, świetnie - skomentował. - Aiden, świetna robota. Saltzman, NIEWERBALNE - powiedział, podnosząc nieco głos. - Próbuj jeszcze raz, tym razem bez gadania. DeTank, Goldrey, Grey - zwrócił się do dziewcząt, odsyłając ich pióra na swoje biurko. - Przywołujecie pióra jeszcze raz, a potem próbujecie je znów zamrozić. Słabo, bardzo słabo. Scorpion, milcz - warknął niemalże, odwracając się w jego stronę. Odzywka wcale mu się nie podobała. - Najwyraźniej spóźnienie nie sprzyja logicznemu myśleniu i analizowaniu treści poleceń. Śmiało możesz opuścić klasę, nic na tym nie stracimy - skomentował, tym razem spokojnie. Świetnie, Slytherin chyba lubił tracić punkty. - Temples, poćwicz jeszcze Accio, Glasbe znakomite. Stark, to samo - dodał, obserwując jak Angelus wychodzi z klasy. Dzięki ci, Merlinie, jeden problem mniej. - Isolde, genialnie - dodał, nieco entuzjastyczniej, bo przynajmniej ona go nie zawodziła. - Haden, dobra robota, spróbuj zamrozić resztę - zachęcił Puchonkę. - Chapman, zamrozisz resztę i poćwiczysz Accio - dodał szybko, przechodząc obok niego. - Windstow, dobre Glasbe, ale nie pusz się tak i przećwicz Accio. Phoenix, przestań zmieniać miejsce i ćwicz dalej. Wotery, skup się na mrożeniu. Johnson, świetna robota, jak widać wszystko było kwestią cza... - ...su. Nie zdążył dokończyć zdania, a tym bardziej skomentować działań Alexis (oraz Sharkera, bo ogarnął co się dzieje więc trzeba jakiś ciąg przyczynowo-skutkowy zachować) , kiedy ta wydarła się na całą klasę, zadziwiając potwornie Archibalda. Szybko skierował się w stronę zamieszania, mrużąc nieco oczy. Mieszanka irytacji i wkurwu z prawdziwego zdarzenia rozlała się po klasie. Cudnie. - Sky, rozumiem, że chcesz opuścić klasę? - zapytał przez zaciśnięte zęby, skupiając na dziewczynie całą swoją uwagę, a reszta chyba podążyła jego śladem. Niedobrze, bo Weatherly i jego atrament zabarwili świat swoją czernią. Świetny duet. - Weatherly... - mruknął pod nosem, modląc się o cierpliwość. Wystarczyło ich wygonić z klasy. Pozbyć się i mieć z głowy cały problem. Pieprzone nastolatki z jeszcze bardziej pieprzonymi niestałościami. Ach, wróć, przecież byli dorośli! Tego mu brakowało do szczęścia. - Szlaban. Posprzątasz to wszystko na kolanach i ze szmatą, kiedy zaschnie. Minus trzydzieści dla Slytherinu. Sky, minus dwadzieścia za rozpraszanie i zakłócanie porządku - wygłosił, szykując się do czyszczenia chłoszczyść na swój biedny kapelusz, który ucierpiał. Nie zdążył, bo Ślizgonka już zaczęła wypowiadać formułę zaklęcia, ściągając na Archibalda jeszcze więcej nerwów. Może czas zmienić pracę?
- Expelliarmus! - warknął niezadowolony, ba, prawie wściekły. Niełatwo było go wyprowadzić z równowagi, im jednak udało się znakomicie. Nie zdążył wytrącić jej różdżki na czas, ognisty feniks został uwolniony, a Blythe skończył z różdżką dziewczyny w dłoni. Uderzył pięścią w stół, tuż przed nią, ale zaraz, posyłając jej najpierw spojrzenie godne bazyliszka, odwrócił się i prawie jęknął, widząc ogień. Kurwa, co on tu robił? Zachciało się zabawy w pedagoga. Szybkimi ruchami zaczął gasić pióra i, co gorsza, szaty oraz ławki, aby móc w końcu udać się na starcie z feniksem. Prawie się wypalił, więc porządne, NIEWERBALNE aquamenti pozwoliło na całkowite wygaszenie ognistego ptaka. Została po nim kupka popiołu. Zaś Archibald odwrócił się do Ślizgonki i, nie przejmując się wcale faktem, że oblewa ją wodą, lejącą się wciąż z różdżki, skomentował.
- Zapał ostudzony? - zapytał, nachylając się nad nią. Woda z różdżki skończyła płynąć, więc strzepnął ją szybko. - Pozbawiłaś Slytherin siedemdziesięciu punktów, dostajesz szlaban i udajesz się do dyrektora. Ze mną, po zajęciach. Widzę, że pragniesz wylecieć nie tylko z klasy - powiedział, obserwując ją jeszcze przez chwilę. Mało jej było wrażeń? A może wydłubywanie oczu żuków z ostatniego szlabanu było genialną rozrywką?
- Wracamy do lekcji. Owszem, teraz wasze rozemocjonowanie jest bardziej rzeczywiste niż zwykłe warunki lekcyjne. Kontynuujcie, skupiacie się na tym samym zadaniu, ćwiczycie Accio i Glasbe. Ci, którym wyszły poprawnie dwa zaklęcia próbują przywrócić pióro do poprzedniego stanu zaklęciem Reparo Ardens. Niewerbalnym. Nie chcę słyszeć żadnych rozmów, szeptów ani formuł. Jeśli ktoś jest poparzony, kieruje się do Storma albo do pielęgniarki.

---

Moje dzieciaczki mają radochę <3 Proszę WSZYSTKICH o przeczytanie postów Alexis i Cesaire'a oraz zastosowanie się do wprowadzonej akcji. Wasze postaci muszą jakoś zareagować na to, co się dzieje! A może inaczej, zrobimy kostki!

Kostki na feniksa:
Rzut jedną kostką:

Spoiler:

Poprawy poprzednich rzutów
Czyli kostki dla tych, którzy nie wykonali w całości pierwszego zadania. Można poprawiać nieudane Accio oraz Glasbe, w zależności od komentarzy Archibalda. Rzucacie kostkami, aby poprawić te zaklęcia według takiej samej rozpiski, oczywiście przy Glasbe nie rzucacie już na kategorię, a jedynie na samo zaklęcie. Bez przerzutów.

Zaklęcie Reparo Ardens
Tylko dla tych, którzy wykonali poprzednie zadanie w całości!
Parzysta - udane, nieparzysta - nieudane, bez przerzutów.

Kod dla poprawiających:

Kod:

<retroinfo>Kostka - feniks:</retroinfo> wpisz kostkę
<retroinfo>Accio</retroinfo> wpisz kostkę oraz efekt (udane/nieudane)
<retroinfo>Glasbe</retroinfo> wpisz kostkę oraz efekt (udane/nieudane)

Kod dla wykonujących Reparo Ardens:

Kod:

<retroinfo>Kostka - feniks:</retroinfo> wpisz kostkę
<retroinfo>Reparo Ardens</retroinfo> wpisz kostkę

---

Uwaga dla spóźniających się
Można się spóźniać, ale trzeba wziąć pod uwagę to, co się dzieje w klasie. Przypuśćcie że do klasy przychodzicie przed wyczarowaniem feniksa!

Ach, i jeśli ktoś był obecny ale nie zdążył napisać posta przed moim, w jednym poście nadrabia zaległe kostki z tego oraz rzuca obecne. To samo tyczy się spóźnionych.

Kiedy nauczyciel kazał jej więcej ćwiczć potwierdziła i zabrała się do nauiki niewerbalnie accio co w cale nie było łatwe zwłaszcza że latał wokoło feniks. Kto normalny i przy zdrowych zmysłach w klasie wysyła feniksa no ale po dzlugiej i cięzkiej pracy nad accio. Po ciężkich prubach w końcu Marii sięudało była z siebie zadowolona ale przez przypadek dotkneła swojej głowy która okazała się płonąć. Krzykneła z zaskoczenia i z lekkim przerażeniem ale na szczęście profesor szybko ugasił płomień, gorzej z jej dłońmi są poparzone. -Sky kiedyś cie zabije do cholery pomyślała po czym powiedziała -dziękuje profesorze za zgaszenie płomienia ale czy moge udać siędo skrzydła szpitalnego ze względu na poparzenie rąk?

Kostka - feniks: 4
Accio 2 oraz efekt udane
Glasbe poprzednio mi się udało zaliczyć

2.
Świetnie, naprawdę próbowała sie skupić na zaklęciach, które nie były jej mocną stroną, a dwójką ślizgonów postanowiła zrobić burdę. Na początku to olewała, bo przecież nie rzuci w nich klątwą, skoro w klasie jest i Archi i jego asystent, dwójka przystojniaków prowadząca zajęcia - super! Usłyszała, że ma nie śmiecić, ale przecież na pewno Freya sięgnęła po papierek. Wywróciła niezadowolona oczami, ale zaraz się uśmiechnęła jak została pochwalona. Później wydarzenia przybrały tak szybki obrót, że zastanawiała się, czy we wszystkich nie wstąpił jakiś paskudny diabeł. Ledwo zdążyła się nacieszyć zamrożonym (prawie) piórem, a już została oblana atramentem.
- Fy fann - warknęła po szwedzku, co znaczyło cholera, spoglądając jak bardzo ucierpiało jej ubranie. Nie wiedziała, kim jest ten ślizgon, ale sobie nieźle u niej pograbił! Już chciała chwycić za różdżkę, ale wtedy odezwał się do niej Rasheed, że ma nie jęczeć, a następnie dotknął dłoni. W tym czasie podły Feniks zaczął szaleć po całej klasie, a Gittan tego nie zauważyła przez Sharkera. Poczuła niewyobrażalne ciepło na rękawie. Nie wiedziała, czy zaczęła piszczeć czy latać jak szalona po sali, ale ciągle krzyczała: Jävla grisen (diabelna świnia), wyzywając tym samym dziewczynę, która rzuciła takie a nie inne zaklęcie. Blythe musiał przybyć jej z pomocą, aby cała się nie sfajczyła. Znów będzie się męczyła z paskudnymi oparzeniami. Dobrze, że Wojtek nawarzył eliksiru... Gdy spalił się jej cały rękaw, a skóra płonęła z bólu i szczypała, Gittan czekała, aż profesor rzuci jakieś zaklęcie łagodzące. Wtedy niewiele myśląc, chwyciła płonące częściowo pióro jakieś osoby, a następnie rzuciła w Alexis. Na szczęście w nią trafiła. Ciągle przeklinała po szwedzku i nawet przystojny Archibald w roli bohatera nie mógł ją uspokoić.

Panna Wotery ćwiczyła sobie zaklęcie Glasbe, niczego nieświadoma. Oczywiście profesor Archibald kazał jej powtórzyć próbę, ponieważ sama nigdy by się na to nie zdecydowała. Jeśli nie wyszło jej za pierwszym razem, to właściwie po co miała próbować dalej? Była ambitną Krukonką, jednak ambicja miała swoje granice. Nie chciała wyglądać na zdesperowaną dziewczynę, próbującą zrobić coś, co rak bardzo jej nie wychodziło. Tak więc w momencie, gdy wypowiedziała swoje niewerbalne Glasbe, a pół pióra zostało zamrożone, w klasie nagle rozległ się hałas i szum. Podniosła głowę, jednak było już za późno, feniks leciał prosto w jej kierunku.
- Co to kurwa jest?! - zdołała tylko wykrzyknąć, starając się umknąć temu ognistemu potworowi. Niestety, jej szata podpaliła się prawie od razu, tworząc na ciele panny Wotery bolesne poparzenia. Gdy już udało jej się ugasić płomienie i stała tak, zdezorientowana i wkurzona, zobaczyła na kogo drze się profesor Blythe. Z pewnością na sprawcę całego zamieszania, czyż nie? Amelia spojrzała nienawistnie w stronę Ślizgonki, zaciskając ręce na swojej różdżce. - Zabiję Cię, Ty pieprzona gówniaro - wysyczała cicho, powoli idąc w stronę Alexis. Nienawidziła tych podłych Ślizgonów. Przecież wyczarowanie ogromnego feniksa, który może zranić tak wiele osób jest taką świetną zabawą. Chciała coś zrobić, chciała dać nauczkę tej małej Ślizgoneczce, jednak stwierdziła, że zrobi to po lekcji. Napisze do niej jakiś list, w którym umówi się z nią na pojedynek. Nie teraz, nie w klasie. Należy zachować odrobinę honoru i zdrowego rozsądku, prawda? Zirytowana Amelia zerknęła na profesora Archibalda i gdy znalazł się dość blisko niej puknęła go ręką w ramię. - Przepraszam, czy może pan jakoś pomóc mi z tymi oparzeniami czy muszę wędrować do Skrzydła Szpitalnego?

Kostka - feniks: 3
Glasbe 4 (pół pióra zamrożone)