Eric Henley był bez specjalistą w dziedzinie nekromancji. Poważnie, wiem, że możecie być zdziwieni, ale w poprzednim zdaniu nie było nawet krzty ironii. No bo przecież jakże mógłby nie znać się na tej owianej złą sławą sztuce, skoro regularnie ogląda z siostrą horrory, prawda? Już od dziecka obcował z zombiakami na ekranie telewizora i szczerze mówiąc wolałby by tak pozostało. Nie uśmiechała mu się wizja spotkania z chodzącym trupem, który nie dość, że jest chodzącym trupem, to jeszcze jest chodzącym trupem próbującym pożreć Ci mózg. Co te stwory w ogóle widziały w mózgach? Były aż tak apetyczne? I skąd wiedziały, że mózgi są smaczne dopóki jeszcze ich nie spróbowały? Znajomi im polecili czy o co chodzi? Czasem dobrze jest być nieświadomym mugolem i  mieć dzięki temu spokojniejszy sen, ale posiadanie wiedzy o sposobach obrony też nie brzmi tak znowu najgorzej. Bądź co bądź, lekcja zapowiadała się całkiem ciekawie, przynajmniej w odczuciu naszego, zasypiającego już nad książką, Gryfona. Na swoje nieszczęście nie zdawał On sobie zupełnie sprawy z faktu, że oto przysiada się do niego kumpel z roku, dlatego na powitanie aż podskoczył na krześle.
- Hej, Warr- przywitał się przecierając twarz po czym ziewnął przeciągle - Hombjaki, brzmi nieźle, nie? - dodał skinąwszy głową w stronę otwartej przed nim księgi - Będziemy się tłuc z zombiakami, zawsze o tym marzyłem - stwierdził wciąż nieco niewyraźnym głosem i jeszcze raz ziewnął - Chcesz? Zostało mi chyba sporo dobrych, bo ciągle trafiam na jakieś pyszności - powiedział wyciągając z kieszeni sfatygowaną torebkę fasolek wszystkich smaków i sam wszamał jedną - Myślisz, że robią  takie o smaku mózgu...? W sensie wiesz, bo zombiaki - dodał nie będąc pewnym czy kumpel załapał żart, i to bynajmniej  nie dlatego, że mógł mieć niewielką styczność z mugolską popkulturą, lecz raczej z przyzwyczajenia. Wyjaśnianie własnych dowcipów było dla Gryfona codziennością, czego zresztą nigdy nie mógł zrozumieć, we własnym odczuciu był mistrzem humoru. Wróćmy jednak do akcji, bowiem gdy profesor skończył swój monolog, wysłuchany przez Erica od początku do końca, chłopak podniósł rękę i poczekał aż zostanie mu udzielony głos.
-Ale to jak można zabić Inferiusa? W sensie wie pan, dezaktywować, wyłączyć czy coś... rozwalenie mózgu pomoże? Po śmierci czarnoksiężnik wciąż będą działać? Tylko skopcenie ich cielska zadziała? - zarzucił psora serią pytań przypominając sobie nocne maratony filmowe z siostrą. Naprawdę zależało mu na tym przedmiocie.
Gdy już otrzymał odpowiedź stanął pod ścianą oczekując na swoją kolej do wykazania się w praktyce.
-Wiesz, że zaraz prześcigniecie nas w punktach? Serio, nie sądziłem, że kiedykolwiek upadniemy aż tak nisko - odezwał się do kumpla ze złośliwym uśmiechem  - I nie musisz dziękować za pomoc, już dawno straciłem rachubę - dodał kiwając głową jakby z niedowierzaniem - Ostatnio na transie ten stary wrzód Craine odjął mi chyba z 15 i nawet nie raczył mnie uświadomić za co - powiedział i wystąpił naprzód, bo właśnie przyszła kolej na jego starcie z kukłą. Zadziałał instynktownie i trzasnął błyskawicznym "Relashio" w cel, który zaczął się lekko kopcić.
-Serio nie cierpię tego starucha  - powiedział półgłosem do stojącego obok kumpla, po czym spojrzał w stronę nauczyciela w oczekiwaniu na jakieś uwagi. Nie doczekał się jednak żadnych, bo Ettie właśnie zarzygiwała mu buty. Wspaniale, nareszcie mu coś wyszło, a psor zajęty był oczywiście czyszczeniem własnego obuwia. Witajcie w świecie Erica Henley'a. Początkowe rozczarowanie ustąpiło jednak miejsca uczuciu troski o koleżankę z domu, a następnie zainteresowaniu przebiegiem całej dyskusji. Henley nie był wprawdzie mistrzem spostrzegawczości, ale miał wrażenie, że coś było nie w porządku, zwłaszcza gdy już połączył fakt obrzygania i obniżenia oceny. Wątpił, żeby nauczyciel dawał normalnie "Zadowalający" za tak bezbłędne wykonanie polecenia. Bardzo wątpił.
-Jakby coś, to Ja też nie wyleczyłem jeszcze do końca Vomilli panie psorze, proszę o tym pamiętać przy ocenianiu - powiedział zanim zdążył ugryźć się w język. Tak, miało być znacznie subtelniej, ale bycie Henley'em zobowiązuje. Fire po prostu zatłucze go na śmierć, zwłaszcza po ostatnich groźbach zaserwowanych mu na obiad, i żaden, nawet turbopotężny  czarnoksiężnik ze swoja nekromancją nic tutaj nie wskóra. Bez względu jednak jak niewiele z niego zostanie, nie mógł  odpuścić, Ettie była jego przyjaciółką.

Wynik 7(6 za kostkę + 1 za odgadnięcie tematu lekcji)

Michaela nie uważała Hariette za w pełni normalną od samego początku, ale to, co teraz odwaliła było chyba szczytem szczeniactwa i niedorozwoju. W każdym zabrali ją, na co Dear tylko mentalnie wzruszyła ramionami. Może to i lepiej, że wyszła i Harr i kretyńska Fire. Przecież wiedziała, czym jest nekromancja, więc nie uznawała zadania za coś trudnego, podeszła do tego bez stresu, ze swoim zwykłym opanowaniem i spokojem. Od razu pomyślała o zaklęciu Lumos Solar, które, nie chwaląc się zresztą, miała bardzo dobrze opanowane. W jej mniemaniu dała sobie radę i była z siebie zadowolona, a gdy ustępowała miejsca przy manekinie kolejnej osobie, nawet pomachała ledwo widocznie Warrenowi.

Kostka: 4 + 1 (za ogarnięcie tematu) = 5

Spojrzała na Amelię, która się do niej przysiadła i uśmiechnęła się niepewnie.
- Chciałabym się uczyć - odparła, patrząc z rezygnacją na podręcznik. - Ale kompletnie mi wyleciało, co to nekromancja. Nie mam pojęcia. A jestem pewna, że to wiedziałam.
W końcu profesor postanowił skrócić jej męki z wysilaniem umysłu i wszystko wytłumaczył, a Jean mentalnie strzeliła się w czoło za swoją niewiedzę. Nie zwróciła nawet za bardzo uwagi na dziewczynę, która narobiła wokół siebie sporo zamieszania i została wyprowadzona z sali. Gdy nadeszła jej kolej w walce z kukłą, całkiem się zestresowała. Jedynym, co przychodziło jej do głowy było Relashio, które rzuciła, żeby nie przedłużać za bardzo. Co prawda nie było to zbyt ambitne zaklęcie i Shawn popatrzył na nią krzywo, przez co miała ochotę zapaść do pod ziemię. Jak tak dalej pójdzie, co będzie z egzaminami?

Kostka: 2 + 1 (12 punktów w kuferku) = 3

Z braku lepszego zajęcia obserwowała smarkulę, robiącą wokół siebie hałas. Doprawdy godne pożałowania zachowanie. Larissa rozumiała, że w tym wieku ludzie chcą zwracać na siebie uwagę różnymi głupotami, no ale bez przesady, w tej chwili zirytowana najchętniej powiedziałaby coś niemiłego tej młodej. Ale nie będzie się zniżać do poziomu rozmawiania z nią. Bardzo dobrze, że się jej pozbyli.
Nie była w żadnym wypadku zaskoczona tłumaczeniem nauczyciela, w końcu kończyła studia, wypadało wiedzieć to i owo. Westchnęła przez lekką nudę i kiedy nadeszła jej kolej szybko rzuciła zaklęcie Flamego, a z podłogi wystrzeliły płomienie, czyli zaklęcie wywołało pożądany efekt. No i świetnie, niech reszta się uczy.

Kostka: 6 + 1 (za ogarnięcie tematu lekcji) = 7

W gruncie rzeczy dziwiłem się nauczycielowi. Na jego miejscu już dawno wywaliłbym tego szczeniaka. To było idiotyczne z jej strony. Sam może nie byłem święty, ale Carver właściwie to był w porządku. Miałem wrażenie, że dziewczyna desperacko poszukuje uwagi. Ojej, biedna mała dziewczynka, której rodzice nie kochają?
Od razu poczułem, że coś ląduje w moich włosach. Nie trudno było się domyślić kto był tego inicjatorem. Ona chyba naprawdę potrzebowała uwagi. Wyciągnąłem różdżkę i szybko rzuciłem chłoszczyść. Nie miałem zamiaru się odzywać, nie dopóki Carver skutecznie gasił dziewczynę. Musiałem przyznać, że coraz bardziej go lubiłem.
Odwróciłem się tylko i pochwyciłem jej wzrok. Niezauważalnie poruszyłem ręką i niewerbalnie rzuciłem legiliment. Długo uczyłem się niewerbalnej legilimencji, nadal nie była ona perfekcyjna. Wystarczyło to jednak żebym zobaczył to czego było mi potrzeba. Biedna, mała Wykeham. Nie żałował jej, wkurwiała go tak bardzo, że zamierzał grać nieczysto bez żadnego poczucia winy.
Nie słuchałem nauczyciela. Skupiłem się na tym co właśnie zobaczyłem. Wykonałem jednak polecenie i wstałem. Podszedłem do Reeda i rzuciłem flamego. Słupy ognia wzbiły się w powietrze, ale nie przeszkodziły mi w obejrzeniu cyrku, który urządzała Wykeham. Oparłem się o ścianę i niedbale patrzyłem na to co się dzieje. Parsknąłem kiedy Fire próbowała uratować całą aferę, ale potem Zakrzewski wtrącił swoje trzy grosze, a zaraz po nim jakiś dzieciak, którego nawet nie kojarzyłem.
Cóż, może z tego powstać niezłe kino.

Kostka: 3
Bonusy: +3 za kuferek i +1 za temat
Razem: 7

Patrzyłam na ten cały cyrk w klasie ze zmarszczonymi brwiami. Nie rozumiałam dlaczego Wykeham wzięła sobie za punkt honoru upaść tak nisko jak teraz. To było wręcz idiotyczne i na nikim nie robiło wrażenia. Nie wnikałam jednak, nie zamierzałam się tym przejmować dopóki nie stracimy punktów.
Skupiłam się na słowach Carvera i szukałam w głowie najlepszego zaklęcia, które mogłabym użyć. W końcu mnie olśniło żeby użyć flamego. Podeszłam do asystenta i skinęłam mu głową. Wypowiedziałam inkantację zaklęcia. Ucieszyłam się, bo wyszło mi bezbłędnie, więc mogłam liczyć na dobra ocenę i może jakieś punkciki?
Kiedy Harriette znowu zaczęła robić wokół siebie szum, mój wzrok mimowolnie tam powędrował. Skrzywiłam się na to co zrobiła dziewczyna. To było żałosne, nie rozumiałam jak można upaść tak nisko. Dziewczyna wyleciała z klasy, a pomogła jej wyjść Fire.
Myślałam, że już po wszystkim, ale wtedy usłyszałam głos mojego brata. Wmurowało mnie. Wiedziałam, że lubił tę dziewczynę, ale naprawdę musiał się narażać na sam koniec roku? Coraz częściej dochodziłam do wniosku, że z naszej dwójki to ja otrzymałam mózg. Jakby nie wystarczył mu szlaban życia, który niedawno dostał.
- Lys... – jęknęłam zażenowana, patrząc na @Lysander S. Zakrzewski.

Kostka: 6

Delikatnie pogładziła swój krzyż na łańcuszku. Miał za zadanie odstraszać poltergeisty, jednak nosiła go w każdej możliwej chwili. Tak samo jak pelerynę niewidkę. Podobno wygrana przez Lucasa na jakimś .... jarmarku, chyba.... Delikatnie wsunęła torbę pod ławkę nogą. Dopiero wtedy mogła się skupić w stu procentach na swoim rozmówcy.
- W takim razie nie mam już zamiaru wspominać o twojej marnej obecności na zajęciach. - ironiczny uśmieszek ozdobił jej usta, jednak nie na długo - Sama przepadam za tymi zajęciami i nie wyobrażam sobie ich opuścić. Tym bardziej, że za kilka dni koniec szkoły i ... - odkaszlnęła, po czym uniosła rękę przed siebie jakby miała zamiar dać dość poważne przemówienie - Skończy się bycie dzieckiem, skończą się wygłupy i żart. Wkroczymy w życie dorosłe, gdzie każda decyzja będzie niosła za sobą konsekwencję. I... Kogo ja oszukuję. - roześmiała się opuściła dłoń - To tylko początek nowego rozdziału w naszym życiu. - wzruszyła ramionami, dając tym samym znać, że nie chce ciągnąć tego tematu. Nawet nie wiedziała po co go zaczynała.
Sama również wsłuchała się w słowa nauczyciela i oniemiała. Inferius? Może to i dobrze, że mogli stanąć naprzeciwko takiej istoty i spróbować swoich sił z nią, jednak nadal nie była przekonana aby były to zajęcia dla młodszych osób. Studenci owszem, jednak uczniowie poniżej siedemnastego roku życia nie powinni brać w nich udziału.
Biorąc głęboki oddech zamieniła się miejscami z Lucasem. Teraz to ona stała przeciw stworowi. I jak sam powiedział kilka sekund wcześniej To ONA była tą mądrą w tym związku. Aż na samą myśl o tym uśmiech sam cisnął się na jej usta.
- Flamego - zaraz po wypowiedzeniu zaklęcia z ziemi wzbiły się ogniste słupy. Było to dość imponujące zjawisko i nader piękne, jednak sama wiedza w jakiej sytuacji może zostać użyte wywoływało dreszcz na jej ciele. Mimo to uśmiechnęła się na sam koniec i wróciła do chłopaka. Oczywiście zauważyła jego wzrok w stronę Mikkela jednak nie chciała tego komentować. A może i powinna. W końcu Mikkel był jej przyjaciele.
- A właśnie, coś mi się przypomniało. - przechyliła głowę w bok chcąc spojrzeć na niego. - Obiecałeś powtórzyć wszystkie nasze randki i sytuacje w których byliśmy razem. Kiedy idziemy na pierwszą? - było to bardzo poważne pytanie chodź jej oczy śmiały się niczym małe ogniki.
kostka: 3
kuferek: 33
razem: 3+ 4=7

Gdy Carver już doszedł do wniosku, że zażegnał problem, który sprawiała dziewczyna, ponownie postanowił się skupić na  wykonywanych przez uczniów zaklęciach. Pozwolił żeby Blaithin wyprowadziła Wykeham, która już na początku lekcji zdążyła go mocno zdenerwować. Nie wyprowadziła go jednak z równowagi, dla niego była bezczelnym dzieckiem, które prędzej czy później będzie musiało nauczyć się życia.
Aaron chciał przejść do lekcji, ale usłyszał głos, który był skierowany do niego. Powoli odwrócił się w stronę chłopaka, który miał czelność się odezwać, w dodatku broniąc szczeniackiego zachowania Wykeham. Utkwił w nim swój wzrok. Chłopak nie miał pojęcia o czym mówi. Zarówno Carver jak i Wykeham zdawali sobie sprawę, że główną przyczyną irytacji nauczyciela był udawany Glacialicistus, a późniejsze zachowanie dziewczyny tylko zwiększyło zdenerwowanie.
- Panie Zakrzewski, skoro tak bardzo pragniesz popisać się przed wszystkimi, może powiesz mi dlaczego inferius może zostać zniszczony za pomocą ognia? – zapytał beznamiętnym głosem.
Każdy, kto miał odrobinę zdrowego rozsądku nie podważałby decyzji Carvera. Nauczyciel nie wspomniał słowem o odpowiedzi na to pytanie w swojej wcześniejszej wypowiedzi. Zaczął dochodzić do wniosku, że uczniowie byli bandą idiotów, która wpychała ręce nie tam gdzie trzeba.
Po chwili usłyszał głos kolejnego Gryfona. Tak, zdecydowanie ci uczniowie nie grzeszyli zbytnią inteligencją. Powoli przeniósł na niego wzrok. Nie widział jak chłopak wykonywał zadanie, a może za to podziękować panu Zakrzewki. Powoli zaczął tracić cierpliwość do wszystkich zebranych w klasie.
- Panie Henley, skoro również jesteś tak mocno chory i masz ochotę zwrócić wszystkie zjedzone dzisiaj posiłki, myślę, że to dobry czas żebyś poszedł w ślady swojej koleżanki. – nie umknęły mu ostatnie słowa chłopaka, które podważały jego autorytet. – Minus pięć punktów.
Carver robił to na co miał ochotę. Gdyby chciał mógłby wszystkim postawić od góry do dołu trolle i nikt i tak nic by mu nie udowodnił.
Spojrzał wyczekująco na wszystkich zebranych w klasie. Może jeszcze jakiś dureń miał ochotę coś dodać? Zauważył, że Gryffindor miał wybitnie kiepski dzień, a on nie zawaha się odjąć więcej punktów.
Spojrzał na @Michaela A. Dear kiedy ta rzucała zaklęcie. Lekko pokiwał głową, zaklęcie było ładne i na pewno poprawne. Nie skomentował jednak tego i poprosił następną osobę.

____________________________________________________________________

@Lysander S. Zakrzewski rzucasz dwiema kostkami i jeśli suma będzie większa lub równa 8 – znasz odpowiedź na pytanie zadane przez Aarona.

odpowiedź:

@Eric Henley – krótko mówiąc, wylatujesz XD
ZASADY W TYM POŚCIE

Przygotowała się na spędzenie lekcji w samotności, kiedy nagle wyczuła obok czyjąś obecność.
- Jasne! - rzuciła bez zastanowienia, spoglądając na ciemnowłosego chłopaka. Pochodzili z tego samego domu i na pewno często się mijali chociażby w Pokoju Wspólnym, a do tego Evermore dostał się do drużyny Krukonów! Naeris uśmiechnęła się delikatnie, ucieszona, że być może będzie mieć okazję poznać lepiej kogoś z drużyny.
- Jak tam przygotowania do meczu? - spytała zaciekawiona, bo niedługo mieli grać z Puchonami i w sumie to nie wiedziała czy dadzą sobie radę. Sourwolf bardzo chciałaby wygrać, a już na pewno liczyła na złapanie znicza. Mimo wszystko nie mieli kapitana, do tego treningi też nie zapewniały żadnej aktywności i drużynę mieli w rozsypce... Kiepsko się to wszystko przedstawiało. Zwłaszcza, że ważyły się losy Pucharu Domów.
Wysłuchała uważnie słów profesora. Zanotowała też, że rozpętała się jakaś afera, ale nie zrozumiała nawet o co w ogóle chodziło... Zapowiadała się ciekawa lekcja z miłym nauczycielem, więc szkoda, że jacyś uczniowie postanowili ją ciągle zakłócać. Nic dziwnego, że profesorowie stawali się tacy zgorzkniali, jeśli nikt nie miał do nich ani odrobiny szacunku. Naeris w życiu nie postąpiłaby tak, jak zrobiła to Ettie. Miała też nadzieję, że nauczyciel zadba o ich bezpieczeństwo - z ogniem nie można było ot tak sobie igrać. Naeris była pewna, że nie chciałaby na żywo spotkać takiego inferiusa... Podniosła się i ustawiła w kolejce do kukły, zastanawiając się, jakie zaklęcie wykorzystać. Miała sporo możliwości, ale nie chciała ryzykować potężniejszych zaklęć, żeby nie popełnić jakiegoś błędu. W końcu nadeszła kolej Krukonki i wyciągnęła różdżkę.
- Fraxinus avis! - wyczarowała świetlistego feniksa, który jednak nie był czymś, co potrafiłoby powstrzymać inferiusa. Mimo wszystko zaklęcie wyszło świetnie, blask rozświetlił twarz Krukonki. Ustąpiła miejsca kolejnej osobie.

Bonus: + 1 za odgadnięcie tematu i +1 za kuferek
Kostka: 2 + 2 = 4

Zignorowałem @Bianca Zakrzewski - moja siostra była może inteligentna, ale brakowało jej gryfońskiej buty i honoru. Wolałem po raz kolejny oberwać niż patrzeć jak kolejna osoba z Gryffindoru traci niesprawiedliwie punkty oraz możliwość udziału w lekcji.
Wiedziałem, że profesor jest zły o udawanie infekcji, ale w moim mniemaniu to nie było fair - mógł ją wyrzucić z lekcji wtedy, a nie w momencie kiedy naprawdę się rozchorowała.
- Nieładnie jest odpowiadać pytaniem na pytanie, panie Profesorze - powiedziałem, tym razem zdecydowanie bardziej zirytowanym tonem, by po chwili z jeszcze większą złością wyrecytować - A inferius może zostać zniszczony przez ogień, bo nie wynaleziono dotąd zaklęcia, które uodporniłoby martwe ciało na spalanie.
Chociaż byłem leniuchem i nie znosiłem się uczyć, na zajęcia dotyczące zaklęć i obrony przed czarną magią chodziłem zawsze przygotowany, dlatego raziła mnie niekompetencja nauczyciela. Chociaż miał wiedzę potrzebną do nauczania przedmiotu zupełnie nie radził sobie w kwestiach wychowawczych. Wyrzucenie kogoś za drzwi z tak banalnego powodu (gdyby to była niewiedza to byłbym w stanie zrozumieć) było dla mnie dowodem, że ten człowiek nie ma pojęcia o podejściu do uczniów. Po chwili wywalił z klasy jeszcze @Eric Henley, co jeszcze bardziej mnie zdenerwowało. Zupełnie nie rozumiałem przesłanek Carvera.
- Może wyrzuci Pan całą klasę? Większość klasy była w Egipcie, więc możliwe, że sporo osób jeszcze nie doleczyło vomilii. Po za tym czy to przypadkiem nie jest zaraźliwe? Może lepiej powyrzucać wszystkich zanim reszta złapie choróbsko?- powiedziałem wściekły.

Kostki: 8

Wysłuchałem słów Carvera i pogratulowałem sam sobie w myślach, że postanowiłem wyszukać informacje o inferiusach zanim lekcja w ogóle się zaczęła. Czekały nas ćwiczenia na kukłach - no cóż, wiadomo, że lepszych "inferiusów" by nam nie załatwił, aczkolwiek też nie wydawało mi się to super ciekawym rozwiązaniem. A jakieś iluzje? Może byśmy chociaż poczuli dreszczyk emocji widząc "prawdziwego" ożywionego truposza? Z drugiej strony chyba jednak wolałbym nie widzieć ich na żywo, jakoś tak dobrze mi się żyło do tej pory...
Przeszliśmy do faktycznego zadania. Przepuszczaliśmy z Ruth wszystkich przed siebie, stojąc z boku i rozmawiając ukradkiem. W którymś momencie zobaczyłem, że w jej włosach zakotwiczyły się jakieś kawałki papieru.
- Masz tu coś - powiedziałem cicho i przeszedłem za nią, by delikatnie wyciągnąć kulki spomiędzy kosmyków.
Ruszyłem do zadania jako przed przedostatni w grupie, jako że Ruth poprosiła mnie ukradkiem, by mogła spróbować na samym końcu. Nie chciałem się spierać, więc stanąłem przed kukłą i rzuciłem Flamego. Nie przewidziałem jednak, że zaklęcie będzie aż tak udane - z ziemi wybuchły ogniste słupy. Już niektórym wcześniej udało się tego dokonać i wzniecali naprawdę wysokie płomienie - jednak te moje sięgały praktycznie sufitu i gdy tylko udało się je okiełznać, popatrzyłem szeroko otwartymi oczami na @Ruth Wittenberg, mówiąc ciche "wow". Co prawda jeszcze jej tego nie mówiłem, ale byłem stuprocentowo pewny, że to przez tych kilka ćwiczeń z nią. Dziewczyna naprawdę nadawała się na nauczycielkę.
Po mnie spróbował jeszcze jeden chłopak (jakoś tak znajomo wyglądał, hm...), a zaraz potem została tylko ona i ze szczerym zainteresowaniem patrzyłem na to, co się dzieje. Kukła w jednej chwili znalazła się na dziedzińcu, a w drugiej chwili stanęła w wysokich płomieniach, które miały tak ogromny zasięg...
- Myślałem, że ja przykozaczyłem, ale zwracam honor - szepnąłem jej do ucha i zrobiłem minę pt. "not bad". - Załatwiłaś Reeda, mówię Ci. Minę ma, jakby wolał iść sobie trumnę strugać, niż ogarniać ten ogień - dodałem, brechtając się cicho.

kostka:6
kuferek: 18 (+2)
bonus: +1 (za doczytanie informacji)

razem: 9

Patrzyłam na @Lysander S. Zakrzewski twardym wzrokiem, a na mojej twarzy wymalowane było niedowierzanie. Byłam na niego wściekła. Wiele znosiłam przez te wszystkie lata, jego humorki i rozwalanie każdego małżeństwa ojca, ale dlaczego nawet w szkole musiał się zachowywać jakby posiadał wszystkie rozumy? Miałam wrażenie, że robił to dla funu, tylko szkoda, że tej zabawy nie było.
Zignorował mnie, a ja nie mogłam pozwolić żeby jeszcze bardziej się pogrążył. Był moim bratem i mimo, że w tej chwili miałam ochotę go udusić postanowiłam przywołać go na ziemię. Został mu jeszcze jeden rok w tej szkole, a jak tak dalej pójdzie to będzie musiał ją zmienić. Lepiej panowałam nad swoimi emocjami, ale w tej chwili myślałam że wybuchnę.
Może i to co robił Carver było niesprawiedliwe, ale nikt nie ma nerwów ze stali, a ja na jego miejscu uziemiłabym wszystkich, który znajdowali się w pobliżu. Zresztą był nauczycielem! A przy Crainie był niczym łagodny baranek. Musiałam to zakończyć zanim będzie za późno. Byłam zażenowana zachowaniem Lysa, czułam, że prędzej czy później odbije się to także na mnie.
- Lysander. Dość. - wycedziłam przez zęby, a mój wzrok wyraźnie mówił, że musimy potem porozmawiać.

Blondynka chyba nie miała problemu z tym, że otrzymała towarzystwo. Theo usilnie starał się przypomnieć sobie jej imię. Było oryginalne, niespotykane i pamiętał, że uznał je za bardzo ładne. Naeris? Wolał się nie ośmieszać, tak więc narazie zachował swoje wątpliwości dla siebie.
- Szczerze? - Potarł kark z zakłopotaniem, zastanawiając się nad meczem, który był teraz głośnym tematem i właściwie każdy o niego pytał. - Trochę nie wiem, co o tym myśleć, bo nigdy nie byłem wielkim fanem quidditcha iiii to taka trochę forma sprawdzenia samego siebie? Nie wiem jak to wyjaśnić. Trochę się martwię, że będę obciążeniem - przyznał, śmiejąc się krótko. Nie był zły! To nie o to chodziło, poważnie. Gdyby nie radził sobie na miotle, to nie dostałby się przecież do drużyny. Raczej brak porządnej praktyki dawał mu się we znaki i ujmował mu trochę pewności siebie. - A jak u ciebie?
Theo na szczęście nie należał do osób, które pozwalały stresowi się pożreć. Wiedział, że tak czy siak da sobie radę, a nad wynikiem nie ma co się teraz denerwować.
Jak się okazało, całkiem słusznie przeglądał książkę szukając informacji o inferiusach. Evermore zdziwił się, że profesor zajmuje się młodszymi, a jego asystent starszymi - niezbyt rozumiał tę zależność. Może młodzi potrzebowali więcej uwagi od strony doświadczonego czarodzieja, a do starszych miano więcej zaufania? Tak czy inaczej, Theo nie miał nic do gadania. Cieszył się nawet, że chodzi o inferiusy, bo nie było to bezmyślne rzucanie zaklęć aby kogoś skrzywdzić. W końcu mowa o martwych ciałach!
- Firestorm - machnął różdżką, a dookoła niego pojawił się płomienisty krąg. Theo był całkiem zadowolony ze swojego działania. Pewnie dałoby się wymyślić coś lepszego, ale to zaklęcie zdawało się być chłopakowi odpowiednio defensywny. Nie był to bezpośredni atak, a raczej obrona - w tym chłopak był najlepszy. Odsunął się na bok nie zwracając większej uwagi na to, czy ktoś go chwalił czy też nie. Zrobił swoje i był całkiem usatysfakcjonowany!

Kostka: 6
Mam też bonus, ale nie wykorzystuję i odejmuję 1 od kostki, bo wynik 5 w zupełności Theo wystarczy!

Rozbudziła się w momencie, kiedy profesor zaczął mówić o inferiusach, które teraz wydały się tak oczywistą odpowiedzią, że aż powinna się wstydzić, że wcześniej na to nie wpadła i wolała sobie przetrwać wolny czas w półśnie. Był on jednak na tyle regenerujący, że teraz z szeroko otwartymi oczami wsłuchiwała się w wykład profesora ani myśląc o śnie. A już szczególnie nie wtedy, kiedy Gryfoni urządzili swoje własne małe show pod tytułem "jak nisko można upaść". Evermore patrzyła na to, przyjmując taktykę milczenia, bo nie sądziła, żeby mogła powiedzieć cokolwiek, co nie ociekałoby poczuciem zażenowania i pogardy... Jasne, Tea miała wysoko rozwiniętą potrzebę sprawiedliwości i rozumiała, że decyzja Carvera mogła być trochę kontrowersyja. Z drugiej strony za taki brak szacunku i totalną samowolkę to w ślad za Etką powinno polecieć jeszcze parę osób - Carver też był człowiekiem i na pewno także był wykończony po całym roku użerania się z taką hołotą.
Pokręciła głową, przystępując do zadania. Spojrzała na kukłę, namyślając się, które zaklęcie będzie odpowiednie. Ogień był bardzo destrukcyjnym żywiołem, a atmosfera panująca w klasie sprzyjała jego powstawaniu. Tea była tak zażenowana swoim domem, że całą złość na nich przelała w zaklęcie - i tak z podłogi wystrzeliły płomienie i nawet asystent musiał przyznać, że poszło jej zaskakująco ładnie. Przynajmniej tyle dobrego.

Kostka:6
Sorki, że tak późno

Tutaj będzie post, kostka:5

Będzie post, jak wyżej. Postaram się dodać dzisiaj jak wrócę z zakończenia

Kostka: 4

Shawn słuchał uważnie Aarona, kiedy ten tłumaczył temat dzisiejszej lekcji. Wsłuchiwał się w każde jego słowo dokładnie, tak żeby sam nie pominął niczego ważnego. W liście miał wytłumaczone co i jak będzie wyglądać, lecz wolał utrwalić dzisiejszy materiał.
Reed wstał zaraz po profesorze i nie odezwał się ani słowem do żadnego z uczniów, nie zwracając uwagi na tych, którzy nie byli „pod jego opieką”. Miał nadzieje jednak, że nikt ze studentów nie będzie robić mu takich problemów jak jedna dziewczyna Aaronowi. Dla niego byłoby to koszmarnie uciążliwe i irytujące.
Kiedy jego grupa ustawiła się w kolejce, on stał z boku w bezpiecznej odległości z różdżką w dłoni w pogotowiu.
Pierwszym kandydatem był jakiś przerośnięty brodacz, który jednak się nie popisał. Zaklęcie, Relashio było okej, poprawnie działało, ale nie oszukujmy się, od takiej grupy oczekiwało się większych zdolności. Zwykle Shawn nie zmieniłby mimiki, lecz teraz skrzywił się nieznacznie, tak żeby Leonardo zobaczył grymas na jego twarzy. Shawn w tym przypadku nie musiał ingerować w ugaszenie kukły, zgasił ją jedynie lekkim podmuchem wiatru z jego różdżki. Następna osoba.
Krukon, który był następny był jeszcze gorszy. Mężczyzna naprawdę nie spodziewał się takiego… zaniżonego poziomu, lecz nie narzekał na niego głośno. Może to była dla nich dopiero rozgrzewka? Incendio, którego Ezra użył spaliło jedynie kartkę papieru, a Shawn patrzył na niego z lekko uniesionymi brwiami. To tyle? No dobrze.
Shawn nie zainteresował się zbytnio sytuacją, która zaistniała między Leonardem a Ezrą. Każdy mógł na siebie wpaść, a że ta dwójka szybko się pozbierała, nie odezwał się ani słowem.
W międzyczasie patrzył na Aarona i na jego grupę, zastanawiając się, czy oni byli lepsi. Co chwile słyszał tą irytującą dziewczynę, aż do momentu, w którym musiała wyjść z Sali. W duchu, Shawn się z tego nawet cieszył i rzucił prześmiewcze spojrzenie profesorowi, które mógł zobaczyć tylko on.
Następną osobą, która miała jakoś zareagować był Lucas, który jako pierwszy pokazał jakiś poziom. Gdy słupy ognia wybuchły w kilku miejscach, Shawn po niespełna dwóch sekundach szybko zareagował i zgasił płomienie wraz z prawie całkowicie spopieloną kukłą. Reed pokiwał lekko głową na znak aprobaty i rzekł:
- Brawo. Wydaje mi się, że mogę dać Ci 5 punktów dla Slytherinu. – Przy okazji spojrzał na profesora, jakby chcąc upewnić się w swoim przekonaniu. Nie widząc sprzeciwu, nie zmienił zdania i przyszła kolej na następną osobę.
Krukonka, Lotta już pokazała większą klasę od dwóch pierwszych kandydatów, lecz wciąż to nie było to, co było potrzebne do pokonania inferiusów. Fraxinus avis jest dobrym zaklęciem, lecz nie w tej sytuacji, nie przeszkodzi w dużej mierze chodzącym trupom, jedynie je odrobinę spowolni. Jakby to wszystko działoby się naprawdę, a to nie byłyby kukły, byłaby martwa.
Gdy przyszła kolej na Lysandra, ten również użył Flamego, możliwe, że podpatrzył od Lucasa, ale nie to Shawna interesowało. Zaklęcie było bardzo dobre i to się liczy. Zgasił je w taki sam sposób jak ostatnio.
- Pięć punktów dla Gryffindoru – rzucił tylko i już miał przejść do następnej osoby, gdy Gryfon zaczął się rzucać, że dziewczyna nie powinna być wyrzucona. Shawn już miał coś powiedzieć, gdy Aaron mu odpowiedział pytaniem i Reed uznał, że nie musi już nic dopowiadać.
Dopiero, gdy Lysander zaczął odszczekiwać do profesora, Shawn odezwał się zimnym jak lód głosem:
- Vomila nie jest zaraźliwa, więc nie musisz bać się o zdrowie swoje i swoich przyjaciół. A teraz jakbyś był taki wspaniałomyślny, ucisz się bo przeszkadzasz innym. – Miał nadzieje, że tyle wystarczy, żeby chłopak się zamknął i przy okazji nie wyprowadzał Aarona z równowagi.
Jeanette, która była następna, rzuciła to samo zaklęcie co pierwszy kandydat i Shawn znowu się lekko skrzywił, chcąc dać znać dziewczynie, że mogłaby się postarać.
Następna Ślizgonka poszła w ślady Lucasa i Lysandra i rzuciła zaklęcie, które najlepiej obecnie się sprawdzało. Larissa się postarała i Shawn szybko zgasił płomienie, które powoli by się rozprzestrzeniały, gdyby nie jego ingerencja.
- Kolejne pięć punktów dla Slytherinu.
Następnym uczestnikiem był Krukon, William, który również się postarał. Shawn jak na początku myślał, że klasa jest do dupy, tak teraz uważał ją za całkiem solidną.
- Pięć punktów dla Ravenclawu. – Powiedział i spojrzał na profesora. W duchu jeszcze raz dziękował, że to on miał studentów, lecz po części współczuł Aaronowi, że ma tam takie problemy. Cóż, był już bardziej doświadczony od Shawna, poradzi sobie.
Następne dwie osoby, Bianca i Oriane również pokazały, że umieją coś z zaklęć i wyczarowały również wielkie słupy ognia, które po chwili Shawn gasił i częstował dziewczyny pięcioma punktami dla swojego domu.
Następna była Naeris, która użyła tego samego zaklęcia co inna Krukonka, niestety było równie nieefektywne co tamto. Nie komentując tego, poprosił następną osobę, którą był kolejny Krukon, który już się postarał i tak jak inni, użył Flamego. Shawn nagrodził go pięcioma punktami i przeszedł do następnej osoby.
Theo, kolejny Krukon, który pochwalił się swoimi umiejętnościami, zresztą jak wielu w tej klasie. Firestorm nie był zły, jednak uniemożliwia ucieczkę co było dość dużym minusem zaklęcia. Studenci z początku słabi, z każdą następną osobą stawali się coraz bardziej doceniani przez asystenta. Opanował płomienie i przerzucił wzrok na następną uczennicę, Tequile. Gryfonka również bardzo ładnie czarowała, nie obyło się bez załapania pięciu punktów. Shawn zastanawiał się czy przypadkiem nie przesadzał z tymi punktami.
Kolejny Krukon, Damon również użył Firestorm, co było już lepsze od tych pierwszych zaklęć. Nie było złe, było nawet dobre! Lecz jak wcześniej wspomniano, odcina to jakąkolwiek drogę ucieczki. Shawn przeszedł do następnej osoby.
Ślizgon, który był przedostatni, wydawał się niezbyt zdrowy i pierwsze co na myśl przyszło Shawnowi to ta sama choroba co wcześniejsza dziewczyna. Wiedział jednak, że nie musi to być ta sama przyczyna, więc nie zainteresował się na co chłopak jest chory, gdyż nie była to jego sprawa. Interesowało go jedynie, że Mikkel poprawnie rzucił zaklęcie i efektywnie spopielił kukłę.
- Kolejne  punktów dla Slytherinu.
Ostatnią osobą była Ruth, którą kojarzył z ostatnich zajęć. Pamiętał też, że była dobra, więc był ciekaw jak jej pójdzie. Dopiero jak zaczęła do niego mówić, a nawet przechwalać się „skromnie”, mówiąc o swoich umiejętnościach, Shawn spojrzał na nią z politowaniem. Nie odezwał się do momentu, w którym dziewczyna szybko przeniosła kukłę przez okno na dziedziniec i tam rzuciła zaklęcie. Musiał przyznać, że była w tym dobra, ale to już wiedział. Zirytowała go swoją arogancją i bezmyślnością. Spojrzał na nią i rzucił tylko:
- Brawo, pochwaliłaś się. – I po tych słowach zajął się kontrolowaniem ognia, który spowodowała.
Szybko przemyślał sprawę i uznał, że nie wystarczy to, co wystarczało u innych. W pewnym stopniu mu pomogła wyciągając kukłę na zewnątrz. Wycelował różdżką w słupy ognia, które z każdą chwilą się powiększały i niewerbalnie rzucił: Tidrenas. Po dwóch sekundach, nad ogniem zaczęła się formować niewielka chmura, która kolorem przypominała zmoknięte spodnie jeansowe. Po chwili zaczął z niej padać deszcz, lecz Shawn chciał, żeby to nie był mały deszczyk, lecz niczym ulewa i tak się stało. Shawn patrzył beznamiętnie na to jak deszcz gasił płomienie, a wielki dym ulatniał się w stronę nieba. Dopiero jak płomieni już nie było, przerzucił wzrok na dziewczynę i ominął ją bez słowa. Jej nie da choćby punktu, za swoją bezmyślność. Spojrzał na Aarona pytająco czy powinien coś z tym zrobić czy puścić w niepamięć, nie ingerować znacząco. Nie był tego właśnie pewien i jako asystent mógł jeszcze mieć wątpliwości.
Ruth była ostatnia i teraz Shawn tylko czekał na profesora.

Bridget jakoś wysiedziała do faktycznej części lekcji, która okazała się z jednej strony interesująca, z drugiej nie za bardzo... Dziewczyna należała do strachliwych istotek, które na samą myśl o inferiusach już kuliły się w sobie, a co dopiero jakby miała spotkać to paskudztwo na swojej drodze w prawdziwym życiu... Makabra! W pewnej chwili wystraszyła się, że Carver jakimś cudem ściągnął do szkoły prawdziwego truposza, ale jak zwykle poniosła ją wyobraźnia - zamiast tego była kukła. Dobrze, że chociaż to...
Gdy przyszła kolej Bridget, dziewczyna wyciągnęła przed siebie różdżkę i powiedziała:
- Lacarnum Inflamarae.
Płomień pojawił się, ale zdaniem nauczyciela był zbyt słaby. Według niego mogłaby sobie poradzić z jednym inferiusem, ale z większą ilością nie miałaby już szans. Bridget wróciła do reszty uczniów z przykrą myślą, że jest zupełnie nieprzystosowana do życia poza murami zamku...

kostka: 5 (ale daję Bridget 4)

Ruth rozmawiała sobie w najlepsze, choć całkiem po cichu z @Calum O. L. Dear, co chwila komentując rzeczowo uczniów w ich grupie, pokazując przyjacielowi, że czasem wystarczy tylko wyżej podnieść różdżkę, albo zrobić trzy czwarte obrotu, zamiast całego, żeby zaklęcie wyszło perfekcyjnie. Uczyła się na własną rękę dość intensywnie od niemal sześciu lat, więc w jej głosie nie było żadnej przytyki, czy próby wyśmiania innych - zwyczajnie werbalizowała swoje spostrzeżenia, widząc w przyjacielu materiał na kolejnego niesamowitego czarodzieja, w końcu radził sobie naprawdę nieźle na zajęciach praktycznych.
Podziękowała za wyjęcie z jej włosów papierowych kulek (skąd one się tam wzięły?) i z uwagą przyjrzała się fenomenalnemu popisowi kolegi. Nikt przed nim nie wypadł aż tak dobrze, więc miał być z czego dumny.
Skinęła mu głową w geście uznania i wtedy do walki z "inferiusem" przystąpił nie kto inny tylko sam @Mikkel Carlsson. Ruth trochę otworzyła buzię ze zdziwienia, ale szybko się ogarnęła i już po chwili jej wzrok był wyłącznie uważny, skupiony tylko na występie Ślizgona. I musiała przyznać, że przeszły ją ciarki, kiedy mężczyzna rzucił jej to wyzywające spojrzenie - teraz nie mogła niczego zepsuć. Musiało wypaść idealnie. Mikkel chyba nie pamiętał jej umiejętności rzucania zaklęć, bo nigdy się nimi specjalnie nie chwaliła, a i ostatni rok był dla Ruth ogromnym skokiem w poziom zaawansowany, toteż tym bardziej chciała udowodnić - aczkolwiek przede wszystkim samej sobie - że czasu nie marnowała.
Jak wyszło jej zadanie mogli zobaczyć wszyscy, którzy mieli oczy, bo ogień buchał po całym dziedzińcu, a komentarz Caluma jeszcze utwierdził Ruth w przekonaniu, że nie zrobiła źle. Innego zdania był jednak - jakże by inaczej - asystent, który ostentacyjnie przyznał punkty dla domu niemal wszystkim - prócz niej samej. Ach i oczywiście słowem nie pisnął na temat równie dobrego występu Caluma, choć on punkty jakieśtam dostał. Bał się zdolnych studentów?
To jak, panie Reed? Może zagrajmy merytorycznie? Z logiczną argumentacją radzi pan sobie tak samo dobrze, jak z rujnowaniem wilgocią zabytkowego dziedzińca? Shawn powinien się cieszyć, że nie wyartykułował swojej opinii o domniemanej bezmyślności Ruth, bo ta lekcja skończyłaby się inaczej...
Niemniej jednak Szwedka nie była kretynką, domyśliła się, dlaczego tylko ją pominął w punktacji.
-To było wykonanie zadania zgodnie z poleceniem, panie Reed - rzuciła krótko, znużonym i właściwie dość zawiedzionym wzrokiem. Liczyła na trochę więcej rozumu w jego magicznej głowie.
-I mam rozumieć, że mimo wykonania zadania niemal dwa razy skuteczniej niż pozostali studenci, w pana mniemaniu był to po prostu akt bezmyślnej próby popisania się przed innymi, dlatego w ramach misji edukacyjnej Ravenclaw nie dostał żadnych punktów za moje zadanie? - zapytała chłodno, choć można powiedzieć, że było to pytanie retoryczne.
-Jako przyszły nauczyciel powinien pan mieć świadomość, jakie zagrożenie niesie rozprzestrzeniający się ogień w zamkniętym pomieszczeniu pełnym osób. Powtórzę, bo chyba nie do końca mnie pan zrozumiał ostatnim razem - zostałam poproszona o pokaz mojej wersji unieszkodliwienia inferiusa i to też zrobiłam. Przeniosłam kukłę na zewnątrz ze względu na bezpieczeństwo wszystkich obecnych tu uczniów, a odnoszę wrażenie, że pan zamiast odnieść się do najlepszych wykonań, tępi je lub pomija bez słowa. Kolega Dear wyczarował płomienie prawie do sufitu, może inni uczniowie chcieliby się dowiedzieć, w jaki sposób osiągnąć taki efekt? Jeśli natomiast miałabym to tłumaczyć ja, to chyba powinnam też pobierać pańską wypłatę - skończyła tym samym, metodycznym tonem, mimo że w środku gotowało się w niej. Reed pokazał zupełny brak profesjonalizmu tym nieprzyznaniem jej jako jedynej punktów i nie byłaby sobą, gdyby mu tego nie przypomniała. Teraz najlepszych uczniów się karało? Chyba ktoś podmienił szkoły i jej o tym nie poinformował... Tak czy owak, był jeszcze Carver, który na szczęście pozostawał bezstronny i  - oczywiście - nie mógł mieć pojęcia o tym, co Ruth myśli o Reedzie. A trudno jej było teraz nie przyznać racji, że zadanie wykonała - i to najlepiej jak potrafiła.

Szczerze powiedziawszy to... bałem się jak nie wiem co, było to dla mnie straszne przeżycie, ale jakoś udało mi się to obrócić w żart. ,,Sammy, jeśli chcesz przeżyć to nie trząś się jak galareta - za bardzo przypominasz mózg!" powiedziałem sobie w myślach i chyba pomogło. W sumie to szkoda, że Erica wywalili, naprawdę chciałem się za nim opowiedzieć, ale no cóż, chce żyć, a stratai jednego punktu skutkowałaby gniewem Gemmy - więc siedziałem cicho. Myślałem nad zaklęcem i przypomniało mi się tylko to Lacarnum Inflamarae, chyba kiedyś Michasia mi o nim wspominała. 
- Lacarnum Inflamarae - uniosłem różdżkę do góry i wystrzeliłem zaklęcie. Chyba pomogło.

kostka - 4 (może już jej nie być, bo przed meczem rzucałem)

Nadchodzący mecz spędzał jej sen z powiek i fakt, że poprzedniej nocy w ogóle nie spała nie był już niczym zaskakującym. Trudno ją też winić za to, że czekając na lekcję, zasnęła na ławce. Szkoda jedynie, że ominęło ją przedstawienie odgrywane przez Gryfonów. Zawsze omijały ją najlepsze przypały.
Obudziła się jakoś w trakcie wykładu, kiedy nauczyciel zaczął przechadzać się między ławkami. Wyprostowała się szybko, udając, że wcale nie spała i próbowała załapać, o czy w ogóle była mowa. Czyli musieli pokonać inferiusa światłe lub ciepłem i samemu wymyślić jak... W sumie to spoko, ale jeszcze się nie rozbudziła i jej mózg pracował na bardzo spowolnionych obrotach. W głowie miała zupełną pustkę, jeżeli chodziło o wymyślenie jakiegoś zaklęcia.
Podreptała za grupą, stając gdzieś na końcu. Na szczęście mogła sobie podejrzeć co robili inni. Najfajniejsze rzeczy działy się w grupie studentów, ale Gemma wątpiła, że będzie wstanie ogarnąć takie fajne słupy ognia. Za to Relashio już kiedyś rzucała. Mogłaby spróbować teraz, a jak nie wyjdzie to sobie szybciutko zmieni na coś prostszego. Może też jej zaliczy - inferiusy w naturze nie były pewnie jakoś niesamowicie szybkie i rzucenie zaklęcia za drugim razem też by pomogło.
Kiedy nadeszła jej pora niepewnie stanęła przed kukłą. Zestresowała się trochę słysząc jak nauczyciel zjechał Lorkę. Może jednak nie da jej tego zrobić na dwa zaklęcia?
Wzięła głęboki oddech i wyszła przed szereg. Skoro u Craine'a udawało jej się coś czasem wyczarować, to dlaczego teraz miałaby nie dać rady. Jej wiara w siebie tragicznie ostatnio podupadła.
- Relashio - rzuciła, starając się nie skupić tylko na wyobrażaniu sobie, że kukła jest potworem. Z jej różdżki wyleciał strumień ognia - Ha! - uśmiechnęła się do siebie i dodała pod nosem w stronę kukły - Yippie-ki-yay, motherfucker - podniosła różdżkę do twarzy i dmuchnęła w jej czubek.

Kostka 5 (+1) =6
Kuferek 9

Uważała, że egzaminy w tym roku idą jej średnio, to i ze średnim humorem wchodziła na każdy. Nie sądziła, że je zawali, ale wyniki były dla nie zdecydowanie zbyt niskie. Z zaklęć poszło jej nie najgorzej i nie najlepiej i sądziła, że tym razem też tak będzie. Wyszła i z automatu przywitała się z komisją, podając zaraz po tym swoje dane. Zasady były takie jak na jej poprzednich egzaminach więc wiedziała co robić. Pierwsza jak zwykle teoria, tak było jej wygodniej. Odpowiedziała na pytanie bezbłędnie, jedynie z drobnym zawahaniem. To poprawiło jej humor i z uśmiechem na twarzy wyciągnęła kolejną kartkę. Skoro jest tak dobrze, to nic tego nie zepsuje. No i się przeliczyła. Jak niby miała się ukryć? W końcu wymyśliła, ale nie wyszło jej tak jakby chciała. Nie wyszło, znaczy trochę, ale nie całkiem. Chociaż nie przekroczyła limitu trzech zaklęć. Całe szczęście uratowała się teorią. Ze skwaszoną miną pożegnała się z komisją i wyszła za drzwi. Stała jeszcze chwilę na korytarzu, myśląc o tym jak słabo jej poszło drugie zadanie.

//zt

Kuferek - OPCM: 4
Wyrzucone kostki - teoria: 5 i 5
Wyrzucone kostki - praktyka: 4 i 2
Suma: 5 + 2 = 7
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania:tutaj

Aaron wymienił z Shawnem spojrzenie i pokiwał głową na dodawanie punktów. Oczywiście, że nagradzani będą ci, który pokazali cokolwiek na tej lekcji. Ocena Wybitny mówi sama za siebie, więc to naturalne, że pięć punktów można za nią przyznać.
Carver spojrzał na Lysandra beznamiętnym wzrokiem. Czy ten chłopak naprawdę myślał, że zrobi na kimkolwiek wrażenie? Zamiast tego tylko się zbłaźnił, dobre dla niego to, że znał odpowiedź, chociaż Aaron i tak stwierdził, że to tylko szczęście.
- Gratuluję panie Zakrzewski, odpowiedziałeś na pytanie godne piątoklasisty. Mamy ci teraz bić brawa? – to było czysto retoryczne pytanie i Carver nie zamierzał wysłuchiwać odpowiedzi chłopaka.
Przeniósł swój wzrok na Reeda, kiedy ten wtrącił się do dyskusji. Zakrzewski pokazał na tej lekcji trochę zbyt duży tupet, ale Aaron miał nadzieję, że w przyszłym roku szkolnym trochę zmądrzeje. Nie obrał sobie za cel gnębienia uczniów, ale nie znosił cwaniactwa. Wszyscy, włącznie z Shawnem, byli dla niego szczeniakami, którzy nie maja pojęcia o życiu.
Spojrzał na uczennicę , która wykonywała zaklęcie. Aaron wymagał trochę więcej, ale nie mógł powiedzieć, że zaklęcie było złe. Bez słowa ją odprawił i skupił się na kolejnej osobie. Wypadła dokładnie tak samo jak jej poprzedniczka. Carver był trochę zażenowany poziomem uczniów, ale liczył na to, że w kolejnym roku szkolny się trochę ogarną.
Przeniósł wzrok na studentów w momencie kiedy zadanie wykonywała @Lorraine Needles. Żałował jednak, że to zrobił, bo wolałby na to nie patrzeć.
- Panno Needles, jest pani pewna, że studia były dobrym pomysłem? – zapytał i krzywo na nią spojrzał.
Skończył oceniać uczniów i znów przeniósł wzrok na studentów. Była to już ostatnia osoba - @Ruth Wittenberg. Aaron patrzył na przedstawienie, które urządziła. Nie wiedział jaki miała w tym cel, ale musiał przyznać, że dziewczyna znała się nie rzeczy, chyba jako jedyna w tej klasie. Aaron wstał i podszedł do niej, w momencie, w którym kończyła już swój monolog.
- Panno Wittenberg, gratuluję ci talentu. Gdybyś zechciała kiedyś porozmawiać, jestem do dyspozycji. – powiedział, lubił zdolnych uczniów, a następnie zwrócił się do całej klasy. – Mam nadzieję, że wszyscy widzieli jak powinno zostać wykonane to zadanie. Dzięki pannie Wittenberg, Ravenclaw otrzymuje piętnaście punktów.
Machnął różdżką i na tablicy ukazały się oceny. To był już koniec lekcji. Aaron wyszedł nie czekając aż uczniowie to zrobią i skierował się do swojego gabinetu.


z/t dla wszystkich
oprócz @Caesar T. Fairwyn -> nagnę dla Ciebie czasoprzestrzeń, więc możesz napisać post później i wtedy rozdam Ci punkty

TUTAJ MACIE OCENY

Dokańczam rozmowę z @Oriane L. Carstairs

- O ile dobrze wiem, dziećmi nie jesteśmy już od dawna. Natomiast w Hogwarcie jesteśmy studentami, możesz czuć się wyższa ponad wszystkimi bo należysz do ostatniej klasy, tak jak ja zresztą. - Oriane znów wykonała swoje zadanie bezbłędnie, chyba powoli zaczynał się przyzwyczajać. W sumie to właśnie dziewczyna pomogła mu wyjść na prostą z ocenami, kto by się spodziewał po Lucasie takiego przyłożenia w nauce? Po spotkaniu się z ów dziewczyną jego życie znacznie się zmieniło, co musiał przyznać szczerze. Odrzucił w pewnym stopniu alkohol, nie uczęszczał nałogowo do barów i palił okazjonalnie.. zupełnie inny człowiek.
Kiedy zapytała się o randkę uśmiechnął się mimowolnie, miał już coś zaplanowane szczerze mówiąc ale nie wiedział jak się za to zabrać. Musiał po prostu to jakoś rozgryźć, rozpisać sobie jak to było.. albo chociaż przypomnieć by dziewczynie wróciły częściowe wspomnienia związane z jego osobą. Po namyśle odezwał się tak by nie przeszkadzać w lekcji. - Porozmawiamy o tym po zajęciach, albo w najbliższym czasie. - Puścił dziewczynie oczko i oparł się o ławkę patrząc na nią w milczeniu, to będzie bardzo dziwne uczucie zobaczyć wszystko w ten sam sposób, dowiedzieć się tych samych informacji i udawać jakby to wszystko wcześniej nie miało miejsca. Rany, ten plan teraz wydaje się dużo bardziej skomplikowany niż wcześniej. Warto po prostu spróbować, żeby wiedzieć czy to rzeczywiście działa.

teraz z/t

Na mój ostatni egzamin wleciałam jak niesiona na skrzydłach - w końcu miałam się uporać z tymi strasznymi Owutemami i korzystać z dwóch miesięcy wolności.
Przywitałam się grzecznie z profesorem Ramirezem i resztą komisji, którą znałam już z egzaminu z zaklęć i zabrałam się za losowanie pytania. Pytanie z teorii średnio mi podpasowało - miałam podać trzy odmiany zaklęcia Protego i opisać każdą z nich. Westchnęłam cicho i wyrzuciłam z siebie nazwy zaklęć:
- Protego Horriblis, Protego Maxima i Protego Totalum - zawahałam się chwilę, bo za cholerę nie mogłam sobie przypomnieć różnic między nimi, więc w końcu zrezygnowana dodałam - Niestety nie pamiętam dokładnych różnic, ale są one mocniejsze niż Protego i przeznaczone do ochrony większego terytorium.
Niestety nie udało mi się wyczytać z twarzy Ramireza żadnych emocji, więc pośpiesznie wylosowałam drugie zadanie. Miałam z pomocą maksymalnie trzech zaklęć ukryć się przed egzaminatorami - użyłam zaklęcia kameleona, przez co straciłam jeden punkt, bo egzaminatorzy (po długich poszukiwaniach) w końcu mnie dostrzegli. Mimo to udało mi się uzyskać Powyżej Oczekiwań, co było wielkim sukcesem. Wybiegłam z sali ciesząc się wakacjami

3 – Podaj trzy odmiany zaklęcia Protego i opisz każdą z nich.
Ukryj się przed członkiem komisji, używając nie więcej niż trzech zaklęć.


Kuferek - OPCM: 12
Wyrzucone kostki - teoria: 3,3
Wyrzucone kostki - praktyka: 4,5
Suma: 3 + 5 + 1 (kuferek) = 9
Ocena: Powyżej oczekiwań
Strona - losowania: tu

Z zaklęciami jakoś udało się otrzymać jakąś pozytywną notę, toteż Bridget była raczej pozytywnie nastawiona do egzaminu z obrony przed czarną magią. Do czasu... Tuż przed wejściem do sali znów zaczęła się stresować i to chyba jeszcze bardziej niż przy pierwszych owutemach. Nigdy nie czuła się dobra z ofensywnych i defensywnych zaklęć, w klasie szło jej tak sobie i zazwyczaj knociła coś po drodze, toteż jej pewność siebie spadała z każdą minutą spędzoną na korytarzu przed klasą oraz z każdym wspomnieniem z lekcji opcm w tym roku. Wchodząc do sali czuła drżące kolana. Obdarzyła komisję słabym uśmiechem, czując, że to mógłby być jej ostatni uśmiech w życiu.
Wylosowała pytanie o zaklęcia niewybaczalne i wydawałoby się, że było to najprostsze pytanie świata - jednak nie dla Bridget, która szczerze powiedziawszy znała wyłącznie ich formuły, a nie do końca znała spektrum ich działania. Dodatkowo była niesamowicie zestresowana. Czuła na sobie wyczekujące spojrzenia członków komisji, więc zaczęła mówić trochę bez ładu i składu:
- Zaklęcia niewybaczalne są trzy, to znaczy uznaje się te trzy za niewybaczalne. Są nimi... Są nimi avada ke-kedavra, imperius oraz cru-crucio - zaczęła się nieco jąkać i w ogóle cała ta pogadanka o działaniu zaklęć niewybaczalnych nie poszła jej za dobrze. Chciała zapaść się pod ziemię i uważała, że wyłącznie się ośmiesza przed nauczycielami (no cóż, poniekąd tak właśnie było...)
Zadanie praktyczne okazało się być niewiele lepsze. Miała pokonywać boginy, a w obecnym stanie, gdy była roztrzęsiona i załamana swoim teoretycznym "popisem" było to bliskie niemożliwemu. Znała zaklęcie, lecz w tej chwili nie była w stanie przemienić w nic śmiesznego swoich martwych przyjaciół czy też ogromnej fali wody. Jedynie z wężem sobie poradziła, przemieniając go w balonowy odpowiednik. Ogólny bilans był bardziej niż tragiczny, a samej Bridget chciało się płakać przez całe to upokorzenie. Wyszła z oceną Nędzną, co i tak było chyba wyrazem łaskawości komisji niż jej faktycznych wyników.
Tego dnia Bridget tonęła w dyniowych pasztecikach, chcąc zagryźć wszystkie swoje smutki.

Kuferek - OPCM: 16
Wyrzucone kostki - teoria: 6, 1
Wyrzucone kostki - praktyka: 5, 1
Suma: 1+1+2 = 4
Ocena: Nędzny
Strona - losowania: #2