Oj tak, świat mugoli był niesamowicie nudny. Ludzie na okładkach gazet się nie ruszali. Tylko wpatrywali się tym nieraz przeszywającym wzrokiem w czytelnika danej gazety. Ben zawsze uważał, że jest to na swój sposób przerażające. Gdy człowiek na obrazku się porusza, nawet lepiej to wygląda. Na pewno bardziej naturalnie. On sam do mugolaków nic nie miał. On sam nie był czystej krwi i według niego każdy miał prawo być czarodziejem. Równie dobrze on sam mógł być charłakiem, wyrzutkiem pozbawionym mocy magicznych, prawda?
- Uwierz mi, nie chciałabyś się ze mną uczyć. Podczas nauki jestem wyjątkowo marudny i wszystko mi przeszkadza - odpowiedział zgodnie z prawdą. Potrzebował ciszy i spokoju. Bardzo szybko się rozpraszał i to... Cóż, to prędzej czy później doprowadzało do złych ocen. Takich jak właśnie tegoroczne. Jednak mimo wszystko nie potrzebował pocieszenia. Zawsze mogło być gorzej. Mógł dostać trolla i nie zdać, prawda? Trzeba myśleć pozytywnie, być niepoprawnym optymistą!
Słysząc pytanie potrzebował chwili na zastanowienie.
- Zaryzykujmy. Może nic nam nie będzie - odparł z radosnym uśmiechem i zerknął na swoją różdżkę. Nie wiedząc czemu przejechał po niej opuszkami palców lewej dłoni. Był podekscytowany na myśl o tym pojedynku. Uwielbiał, wprost kochał się pojedynkować. - Tylko bez Obliviate, okay? Chcę pamiętać jeszcze swoje życie - dodał po chwili, wracając rozbawionym wzrokiem do dziewczyny. Nie chciał nim dostać. Jeszcze trafiłby do świętego Munga i tylko zrobiłby problem rodzicom.
- Jestem pewien, że ktoś przemyci alkohol. Może tym kimś będzie nawet mój starszy brat, jeśli ładnie poproszę. - No ciekawe czy Axel przemyciłby z dwie butelki Starej Ognistej Whisky Ogdena? Jak wiadomo, po wypiciu tego trunku człowiek stawał się śmielszy i odważniejszy. To czasem przydałoby się Benny'emu. - Oby były Czekoladowe Żaby... - dodał. W sumie bardziej do siebie samego niż do dziewczyny, ale i tak brzmiało to tak, jakby mówił do niej.

O tak! To było okropne. Patrzysz na zdjęcie, a człowiek na nim nawet nie mrugnie. To prawie tak, jakby był nieżywy. Trupy ją przerażały, więc to zdecydowanie jedno z najgorszych skojarzeń. Aż ciarki ją przechodziły. Czarodziejskie, ruchome to jednak coś, co nadawało czytaniu przyjemności. Poza tym hej, charłak przejawia jakieś minimalne umiejętności magiczne, to i tak co innego.
- To w przeciwieństwie do mnie. Ja się lubię uczyć jak jest głośno wokół mnie. Na przykład przy muzyce - Jak widać w tej sprawie byli całkowitymi przeciwieństwami, więc tu nigdy się nie dogadają. Natomiast była świetną osobą do przeszkadzania mu w nauce. Nie raz to robiła w tym roku i muszę przyznać, że zastanawiała się, czy to czasem przez nią nie pogorszyły mu się oceny. Trochę go demoralizowała. Może nawet więcej niż trochę. Jednak jakoś nie miała wyrzutów sumienia. Życie ma się jedno, niech Beniu korzysta.
- Jasne. To co? Do trzech trafionych zaklęć? - To mówiąc wystawiła do przodu swój kijek zagłady i zrobiła kilka kroków do tyłu myśląc o zaklęciach, które będzie mogła używać bez problemu. Zanim jeszcze zaczęli planowała jeszcze trochę z nim pogadać.
- W sumie jeszcze go nie poznałam. Spoko jest? - Zapytała o Axela. Benek opowiadał o nim co jakiś czas, ale nie do końca kojarzyła wszystkie szczegóły. Może faktycznie pozna go na balu? O ile ostatecznie na niego pójdzie. Najbardziej ją jednak nadal dobijał brak partnera. Już na weselę szła sama. To trochę obciach pojawiać się wszędzie solo. Jakby nie miała znajomych... Nieważne.
- Te czekoladko, en garde! - Jej francuskie "ą gart" było zapowiedzą, że skoczyły się miłe pogawędki. Chciała go przygotować do tego, że lada chwila ciśnie w niego zaklęciem - Drętwota!

/Jako iż to przyjacielski pojedynek to proponuje kulać tak, że 1,3,4,6 - Udana obrona i 2,5 - Nieudana xD co ty na to? /

/ Zgoda! Wyrzuciłam 4 kostki, więc Benkowi się poszczęściło xD /

Trupy chyba każdemu źle się kojarzyły. Przynajmniej Benowi. Szczególnie wtedy, gdy wyobrażał sobie trupa własnej siostry, która zaginęła w akcji. Wyszła i nie wróciła. Co może myśleć nastolatek z taka wyobraźnią jak Benny? Cóż, nie są to zbyt przyjemne rzeczy. Głównie 1000 sposobów na to jak mogła zginąć. Naturalnie myśląc o trupach, Amy i tym czy żyje, w środku jego głowy mózg postanowił zapodać przyjemną nutę w postawi "Tyle sposobów by umrzeć". No cóż.
Potrafiłbym chyba tylko przy klasycznej. - raz próbował uczyć się Zielarstwa przy rockowych brzmieniach, takich jakie kochał. Niestety nie udało mu się. Z drugiej jednak strony, raz uczył się Transmutacji przy ulubionej muzyce i egzamin napisał tak, że wszyscy twierdzili iż jest jednym z najlepszych na roku. Widzieli w nim potencjał i tak dalej. Chyba zależy od przedmiotu.
Jestem pewna - i sam Benio też jest tego pewien - że nie tylko ona go w tym roku rozpraszała. Była jeszcze Ellie. Axel. Strach przed pięściami Atrii. Młodsze siostry, które nieraz zawracały mu tyłek o błahe sprawy. No i ciągłe wyrzuty sumienia z powodu Naeris, które ciągną się za nim od kilku lat, odkąd się pokłócili przez Adagio. Gdyby się tak uprzeć to wszystko w Hogwarcie mogło go rozpraszać.
- Jasne - odparł z uśmiechem. Ben nie miał jako takiego planu. Mniej więcej wiedział jakich zaklęć chciałby użyć i większość z tych zaklęć już trenował samodzielnie w Pokoju Życzeń. Na dobrą sprawę znał też już połowę zaklęć z ostatniego roku, choć był na przedostatnim. Tak to jest jak się w wakacje podbiera bratu jego stare podręczniki i wkuwa wszystko na pamięć, aby później w szkole ćwiczyć je póki nie opanuje się ich do perfekcji.
- Często niemiłosiernie irytujący, ale jednak rodziny się nie wybiera - To był swego rodzaju kod Bena. Najczęściej używał go w odniesieniu do starszego brata, który niby był fuj i w ogóle najgorszy, ale tak naprawdę był najlepszym starszym bratem pod słońcem. Nawet wtedy, gdy sobie dokuczali co... Zdarzało się dosyć często. Można by nawet śmiało stwierdzić, że zbyt często, ale takie są uroki posiadania rodzeństwa. Słysząc jej francuskie "ą gart" od razu się przygotował, wyciągnął różdżkę w pełnej gotowości do obrony przed jej atakiem. Słysząc jak rzuciła w niego drętwotą, jego reakcja była praktycznie natychmiastowa. - Protego! - rzucił zaklęcie obronne. I mu się udało. Ba, wyszło naprawdę dobrze. Po krótkiej chwili on sam stwierdził, że... Czemu nie rzucić jakiegoś śmiesznego zaklęcia? W dodatku takiego, którego nauczył się od ojca. - Risatolle! - jeśli zaklęcie trafiło w blondynkę, dodał jeszcze słowo "Slytherin". Jak to jest, gdy wybucha się niepohamowanym śmiechem po usłyszeniu nazwy swojego domu?

Strata bliskich może doprowadzić nawet do obłędu. Szkoda Benka, bo to na prawdę świetny dzieciak. Wprawdzie jedynie słyszała pogłoski na temat historii siostry, ale nigdy nie miała odwagi go o to zapytać. Nie wiedziała jak może na to zareagować, więc wolała być ostrożna. To jedna z niewielu chwil kiedy była taktowna. Trzeba było z nich korzystać.
- O nie. Przy tym to ja zasypiam od razu - Kiedy ktoś puszczał klasyczną, to praktycznie jakby dostała nagle narkolepsji. Przymykały jej się oczy, a ona sama była w stanie zasnąć na siedząco. Myślała tu bardziej o takich zespołach jak Giętkie Różdżki, czyli można powiedzieć, że gust muzyczny mieli pokrewny. Tak to podobno jest, że ludzie którzy słuchają podobnej muzyki dobrze się dogadują.
Innymi słowem jedna wielka kopalnia problemów i rozproszeń. I jak tu sobie radzić z czymś takim? Nikt nie miały chyba na tyle nerwów żeby móc wszystko ogarnąć i jeszcze do tego być w stanie świetnie zaliczać przedmioty.
Powinna znać Axela. Byli na jednym roku. Ona jednak była z nim maksymalnie na "cześć" i jakoś nie zamierzała tego zmienić. Był facetem, więc automatycznie unikała jego towarzystwa. Wiadomo, wilowe sprawy komplikują jakiekolwiek kontakty. Benek coś o tym wiedział, w końcu zdarzało mu się palnąć coś w jej towarzystwie. Dobrze, żę się nie zraził. Dzięki temu miała z kim ćwiczyć.
Drętwota było pierwszym i najprostszym zaklęciem na które wpadła. Na początku nie zamierzała kombinować. Wiedziała, że chłopak się obroni, dlatego uśmiechnęła się do niego. To co? Zaczynamy na poważnie! Sam pomysł zaklęcia, jaki mu przyszedł do głowy już wywołał w niej uśmiech. Może dlatego nie skupiła się i zaklęcie przeszło przez jej "Protego" jak przez masełko. Na początku nic się nie działo, ale wiedziała jak to się skończy...
- Spróbuj tylko! - Rzuciła wiedząc, że na każde jego Slytherin będzie się śmiała w niebogłosy. O nie. Nie będzie się sama wydurniać - Tarantallegra!


5
Benuś 1:0 Toriś

Jego mamę, mugolkę, strata Amy niewątpliwie doprowadziła do obłędu. Bo w końcu kto puszcza na maxa mugolskie disco, myśląc, że młodszego z dwóch synów nie ma w domu? Mimo wszystko, zawsze to poprawiało Benkowi humor, bo przynajmniej mama nie siedziała załamana na kanapie. Wciąż miała nadzieje, że Amy wróci po dwóch latach, stanie w drzwiach ich domu na przedmieściach Londynu, powie "przepraszam" i po prostu do nich wróci.
- Wiesz, niektóre utwory są naprawdę fajne. Osobiście kocham Sonatę Księżycową. Nie wiem kto jest jej autorem, nigdy nie miałem pamięci do nazwisk tych mugolskich kompozytorów. - Właściwie to Benny nie miał pamięci do mugolskich artystów ogółem. Czy to malarz, czy muzyk. Benjamin tak czy owak nie pamiętał ich wszystkich.
Za to pamiętał nazwy wszystkich swoich ukochanych zespołów i ich członków. Giętkie Różdżki, Fatalne Jędze, Diabelskie Sidła, Tęczowe Jednorożce, Fiuu Bzdziuu, Głodne Pufki czy chociażby Krzyk Mandragory. Łatwa sprawa. A to nie koniec, bo Ben kochał muzykę. Mógł jej słuchać non stop, oprócz czasu kiedy się uczył naturalnie.
Ben ogółem wydawał się być zazwyczaj człowiekiem bezproblemowym, który nie przejmuje się niczym z wyjątkiem ocen. Nie przejmował się też tym, że Tori była pół wilą i mógł w każdej chwili zacząć wygadywać głupoty o tym jaka jest piękna i tak dalej.
Za to Rogers był skupiony w stu procentach. Jedynie się uśmiechnął na samą myśl o tym, że słysząc nazwę swojego domu, dziewczyna wybuchnie niepohamowanym śmiechem. Na razie nie chciał jej rozśmieszać. Wykorzysta to w najmniej oczekiwanym momencie, tak. No ale jak wspomniałam, był skupiony. Bardzo skupiony, dlatego też skutecznie przeprowadził obronę, znowu zaklęciem Protego. Chyba nie trzeba się za bardzo głowić, żeby zdać sobie sprawę z tego, jak wielką frajdę sprawiał Benowi taki pojedynek? Tym bardziej, że prowadził już dwa do zera. Jednak teraz wszystko się mogło zmienić. Wszystko zależało od tego czy da radę trafić ją kolejnym zaklęciem, które też nie było zbyt groźne. Chodź niewątpliwie zabawne dla osoby, która je rzuca... - Levicorpus!

4
Benuś 2:0 Toriś

Nigdy nie wolno tracić nadziei. Nadzieja potrafi czynić cuda. Ratowała ludzi od wielu wielu lat. Nawet za czasów samego Voldemorta to ona była najważniejsza. Ważniejsza niż jakakolwiek potęga czy potężne zaklęcia. Dlatego jeśli kiedykolwiek będą mieli okazję porozmawiać na temat jego siostry, to Benek może być pewny, że Tori nie pozwoli mu się załamywać.
- Pokażesz mi to kiedyś? - Zagaiła chcąc spróbować. A nóż widelec okaże się, że jest to jednak faktycznie jakiś interesujący utwór. Mogłaby wtedy szczycić się tym, że zna choć jedną melodię tego typu. Poza tym do spokojnych utworów zdarzało jej się jeździć na wodzie. Najbardziej uwielbiała swój układ do "Jeziora Łabędziego", Czajkowskiego. Tego kompozytora to po prostu musiała znać i co najmniej tolerować.
Gdyby to, jak faceci się przy niej zachowywali ograniczało się tylko do "jesteś piękna" to była by wniebowzięta. Niestety jednak zdarzało się, że lecieli za nią jak ćmy do ognia. Nie ważne czy wolni, zajęci czy wręcz żonaci! Chcieli dla niej zrobić wszystko. Ranili swoje kobiety, a te w zamian go nienawidziły. Zdarzało się nawet, że spodobała się kobiecie heteroseksualnej! Nawet pamiętała jak ostatnio zazdrosny kark od właśnie takiej kobiety chciał jej zrobić krzywdę. Na szczęście obronił ją Gryfon. Od tego czasu nie panowała nad hipnozą ani trochę bardziej. Wciąż kończyło się to różnie.
O nie! Tym razem mu nie pozwoli tak łatwo się dorwać. Nie da mu się dorwać zaklęciem, szczególnie takim. Dlatego też swoje "Protego" wypowiedziała z należytą starannością. I udało się. Szykuj się Benek! Tori nie da Ci wygrać.
- Diminuendo - Rzuciła w jego stronę wiedząc, że to kolejne mało groźne zaklęcie, ale jego skutki mogą na prawdę spowodować wielką salwę śmiechu, który wydobędzie się z jej ust. Błagała w myślach by ono trafiło i by chłopak zmniejszył się do rozmiarów kota!

1
Benuś 2:1 Toriś

Sam Ben nie miał zamiaru tracić nadziei. Nie był jednym z tych ludzi, choć z początku naprawdę zaczął sądzić, że mogła umrzeć, że jeszcze istnieje jakiś śmierciożerca, który rzucił w nią jednym z zaklęć niewybaczalnych. Może cruciatusem? Może trafiła w ciężkim stanie do świętego Munga? Może dostała obliviatusem i zapomniała o rodzinie, zapomniała kim jest? Cóż, i takie myśli przeszły mu na myśl na samym początku, ale teraz, z czasem ma coraz więcej nadziei. Kurczę, może jak zostanie Aurorem, co jest jego wielkim marzeniem, znajdzie w jakiś sposób siostrę? Zawzięcie w to wierzył.
- Jasne, czemu nie. - uśmiechnął się przyjacielsko. Mógłby jej zagrać, ale... Własnie, zawsze jakieś ale. Umiał grac na gitarze. Umiał grać nawet na ukulele. ale na pianinie? Pianino nie było dla niego, choć obiecał sobie, że przed ukończeniem Hogwartu nauczy się na nim grać. Powodzenia życzę, Benny.
Bycie pół wilą było do bani. Jak tu liczyć na prawdziwą miłość, skoro większość chłopaków była zauroczona samym jej spojrzeniem i wyglądem? Ben, gdyby był kobietą - wilą, pół wilą lub nawet ćwierć wilą - chyba by nie wytrzymał. No nie wiem, zaszyłby się w schowku na miotły i siedziałby tam dopóki wszyscy jego prawdopodobni adoratorzy nie zniknęliby w jakiś magiczny sposób. Na pewno by się nie przeteleportowali. Warto pamiętać, że w Hogwarcie to nie działa...
Rogers zacisnął mocno usta, widząc, że tym razem jej obrona zadziałała. Kurczę, a już miał nadzieję na zobaczenie dyndającej do góry nogami Tori. Niestety, może następnym razem. Mimo wszystko wciąż był skupiony i, gdy dziewczyna rzuciła w niego zaklęcie zmniejszające, szybko użył zaklęcia obronnego - wiadomo jakiego, protego - i uśmiechnął się szeroko, widząc, że wszystko poszło zgodnie z jego myślą.
- Do ilu udanych zaklęć się pojedynkujemy? - zapytał, opuszczając na kilka sekund swoją trzynastocalową różdżkę, bo w sumie wcześniej całkowicie mu to wypadło z głowy. Myślał tylko o tym, żeby wygrać. No dobra, nie myslał tak zawzięcie o wygranej. Raczej chciał sobie samemu udowodnić, że nie jest we wszystkim słaby w tym roku. No ale wybitny z OPCM mówił sam za siebie.

6
Benuś 3:1 Toriś

Auror. To na prawdę ważne i odpowiedzialne zadanie. Benek jednak był dość zaangażowany w naukę nowych zaklęć i to był jego plus. Jednak wydawał się być mocno empatyczny. Pytanie, czy to nie będzie problemem. Czy ten słodki chłopaczek przed nią będzie w stanie kogoś dotkliwie zranić jeśli zajdzie taka potrzeba?
Oo ukulele jest zabawne. Na to by na prawdę chętnie popatrzyła i jeśli się o tym dowie, to będzie musiała go koniecznie przekonać. To na pewno wystarczy, żeby Tori zaimponować. W gruncie rzeczy to nie było takie trudne, choć wiele osób (nie tylko mężczyzn) uważało inaczej. Jeśli ktoś chciał ją poznać to dowiadywał się, że wiele pozorów które rozsyłała wokół były kompletnie nie prawdziwe. W tym własne ten, że uważa siebie za bóg wie kogo. Choć dumna... Oj dumna była.
Radziła sobie z tym, bo miała wokół siebie ludzi, którzy to ignorowali. Jedną z nich był Benek i dlatego bardzo go za to doceniała.
- Do trzech. Broń się! - Ooo zdecydowanie nie zamierzała odpuszczać i wykorzystała rozproszenie krukona i jego wypytywanie się żeby zrobić kilka kroków w jego stronę (jakby licząc, że odległość jej w czymś pomoże) i szybko rzucić kolejne zaklęcie. Skoro nie powiodły się poprzednie, to może teraz w końcu się uda? - Everte Statum!

Benuś 3:1 Toriś

Właśnie. Jego empatia była wielkim minusem, bo jednak do bycia Aurorem trzeba było być kimś na kształt jego ojca. Trzeba było być kimś nieugiętym i... Kimś kto nie cofnie się przed niczym. Ben miałby z tym problem, ale wierzyć i mieć nierealne marzenia zawsze można, prawda?
Owszem, jest zabawne. Dlatego nauczył się na nim grać. Taki z niego śmieszek. Poza tym, słowo ukulele zabawnie brzmi. Szczególnie, gdy wymawia się je z mocnym brytyjskim akcentem, właśnie takim jaki miał Benny. W sumie on sam nie wiedział jak przez te ostatnie 9 lat nabył tak silny akcent, skoro pochodzi z Australii, ale chyba za dużo się go nasłuchał. Żeby nie było, gdy się postarał umiał też mówić z australijskim, ale już nie tak jak wtedy, gdy przyjechał do Londynu z rodzinką.
- Obrona nie stanowi dla mnie żadnego problemu, Tori - powiedział z rozbawieniem i, mimo tego, że przed chwilą jeszcze był rozproszony, rzucił zaklęcie Protego, jego obrona ponownie była udana. Chyba po tym pojedynku zwiększy mu się ego, no bo błagam, rzadko kiedy ktoś ma takiego farta, prawda? Nawet, gdy jest się dobrym z Obrony Przed Czarną Magią. Chyba większość młodych i uczących się jeszcze czarodziejów chociaż raz rzuciłaby nieudana obronę. - Rictusempra!

1
Benuś 4:1 Toriś

Prawda. Przypomnijmy, że Troi marzy o posiadaniu własnego bazyliszka. Dlatego mogą sobie oboje szukać swojego marzenia gdzieś między nierealnym, a nieprawdopodobnym. Choć tak na prawdę jeśli oboje mieli by dość siły i samozaparcia może udało by im się? Dziewczyna już teraz załatwiła sobie nauczyciela wężowego, który miał ją nauczyć paru słówek. Zobaczymy co z tego będzie.
Tak, zdecydowanie zwracała uwagę na jego akcent. Nie mogła aż uwierzyć w to, że nie jest angolem. Sama wprawdzie lekko zatracała swój francuski akcent, ale jednak był on dość wyraźny. Uczyła się angielskiego dopiero dwa lata. To na prawdę niedługo. To aż dziwne, że posługiwała się nim bardzo dobrze.
- Oszukujesz. Na pewno - Mruknęła widząc, że znowu mu się obrona udała. Tori trochę nie potrafi przegrywać, a na to się zanosiło. Ciekawe jak zareaguje gdy nawet raz nie uda jej się trafić. Na szczęście jej "Protego" zadziałało - Nie będziesz mnie tu straszył Rictusemprą. Dobranoc Benek. Somnium! - Kolejne zaklęcie. No traf. No proszę. Traf, bo nam się studentka załamie i skoczy z wieży. Albo co bardziej prawdopodobne, pójdzie zapalić. A ona nie pali!
6
Benuś 4:2 Toriś

Oj, Ben chciał własnego hipogryfa i testrala. Jednakże znając jego podejście do zwierząt (i to, że testrala by nie widział) oba magiczne stworzenia uciekłyby tak szybko, jakby się pojawiły. Rogers miał właściwe podejście tylko i wyłącznie do swojego Puszka Okruszka. Którego swoją drogą wyjątkowo skrzywdził imieniem. Wszyscy na pewno patrzą na niego dziwnym wzrokiem, gdy woła na swoją włochatkę imieniem Puszek Okruszek.
Bardzo możliwe, że to przez czas jaki spędził w Anglii. Przez liczne kontakty z rodowitymi anglikami, których w Hogwarcie nie brakowało, a Ben był w końcu towarzyską osobą, więc w jego naturze leżało to, że lubił rozmawiać z innymi ludźmi, nawet z tymi całkowicie mu obcymi.
- Nigdy nie oszukuję. Gdybym oszukiwał, zrobiłbym ci coś z różdżką, żeby twoje zaklęcia były nieskuteczne. Możliwe, że jestem... po prostu lepszy. Nawet od ciebie, nie mówię, że nie jesteś dobra! - rozgadał się. Jak zwykle, gdy się nie kontrolował. Cholera. No ale, gdy rzuciła w niego kolejne zaklęcie, znowu chybiła. Albo nie tyle chybiła, co zaklęcie najzwyczajniej w świecie odbiło się od jego obrony. Czy nie szło mu przypadkiem zbyt dobrze? - Nie chcesz mieć łaskotek? Colloshoo! - Przynajmniej... Jeśli tym razem mu się uda w nią trafić, nie skoczy z wieży i nie pójdzie palić. Jej buty przylepią się do podłoża. No ale zawsze może je zdjąć. Cholercia.


1
Benuś 5:2 Toriś

O tak! Ona też nie miała podejścia do zwierząt. Nie wiem jakim cudem udało jej się uzyskać wysokie wyniki z ONSM. To chyba wiedza teoretyczna o różnych potworach. Ostatnio na przykład z Casmirem polowali na wielkie kałamarnice! I to bez dzid. Szalone. To zdecydowanie jest sprzeczne z "podejściem do zwierząt". Jednak bazyliszek. To było co innego. On był majestatyczny. Był niesamowitym potworem, który potrafił zabić spojrzeniem, trucizną, pożreć. Majestatyczne, piękne i szaleńczo niebezpieczne. Czasem sama właśnie tak się czuła widząc, co ludziom odwala gdy jest obok. Może dlatego czuła taką sympatię do węży. Miała nawet tatuaż, który przechadzał się co jakiś czas po jej ciele.
Tori akurat sądziła, że imię "Puszek Okruszek" jest bardzo udane. Sama jednak wybierała mniej zwariowane imiona. Dlatego jej sowa nazywała się "Fire". Bo miała wyjątkowo ognisty charakter.
Z takim talentem do nauki akcentów, to niedługo od niej złapie francuski. To by dopiero był z niego światowy krukon.
- Ćwiczysz beze mnie pewnie i to dlatego - Prychnęła choć po jej minie było widać, że jednak nadal jest rozbawiona tym wszystkim. Na razie nie miała tego swojego ślizgońskiego poczucia nadmiaru ambicji. Jednak ten zbliżał się nieubłaganie. Szczególnie, gdy znów obrona się nie udała, a jej buty przykleiły się do podłoża.
- Przyznaj się. Wilujesz mnie jak nie patrzę - Nawiązała do swojego daru wystawiając do niego język, po czym wzięła się za rozwiązywanie butów. Ściągnęła je kładąc bose stopy na zimnym betonie.
- Jezu zimno! - Pisnęła, ale to był tylko sposób na osłabienie jego czujności. Miała już bowiem gotowe kolejne zaklęcie w głowie - Glasbe - To zaklęcie nie było wycelowane w niego... Ale w podłogę! Skutecznie ją zamroziło i musiało spowodować upadek chłopaka, bo w końcu nagle zrobiło się bardzo ślisko, a ciągle się poruszali. Problem był taki, że zamarzła cała podłoga... Więc i ona wyrżnęła orła.
- Nie do końca to przemyślałam i boli mnie tyłek - Oświadczyła głośno leżąc na ziemi i wpatrując się w sufit z głupią miną.

2
Benuś 6:2 Toriś

I tutaj się bardzo różnili, bo Ben... Ben nie lubił węży. Nie chodzi nawet o to, że go przerażały, z pająkami było znacznie gorzej, ale czuł się nieprzyjemnie w obecności tych stworzeń. Zawsze miał wrażenie, że patrzą na niego morderczym wzrokiem pełnym jadu i w każdej chwili mogą go zaatakować. Do tej pory pamięta swoją pierwszą wizytę w mugolskim zoo, do którego zabrała wszystkie dzieciaki Rogersów mama. Wąż patrzył na niego takim wzrokiem, jakby naprawdę chciał wbić swoje kły w grubą szybę, aby tylko dostać się do chłopaka.
Fakt, imię jego sowy nie było takie złe. Mógł używać trzech wersji. Puszka, Okruszka i Puszka Okruszka. Nie ma to jak różnorodność!
- Coś ty, nie mógłbym! - chłopak nie potrafił ukryć rozbawienia. I po chwili duma aż go rozpierała, gdy jej obrona zawiodła po raz drugi. Tak dobrze! Lepiej być chyba nie mogło, co nie? No bo przecież to świadczyło o tym, że ten wybitny z OPCM jest całkowicie zasłużony. Jednak takie myślenie, rozproszenie go zgubiło i nim się zorientował, blondynka rzuciła zaklęcie, które zamroziło całą podłogę, a on sam upadł, przez chwilę starając się zachować równowagę. O, właśnie tak jak na załączonym przeze mnie gifie: KLIK
- Nienawidzę cię... - mruknął, czując wciąż ból po upadku prosto na brzuch. Leżał tak jak długi przez kilkanaście dobrych sekund. Każda jego próba wstania kończyła się fiaskiem.
- Slytherin. - powiedział, robiąc jej tym samym na złość. Jakże mógł sobie odpuścić. Naturalnie zrobił to w żartach, w końcu nie miał w sobie prawie nic z osoby wrednej. W końcu udało mu się wstać, choć czuł się jak na łyżwach. A nie potrafił jeździć na łyżwach. Także ciągle się chwiał i tak dalej. Pewnie nieraz był bliski wyrżnięcia po raz drugi, ale jakoś udawało mu się zachować równowagę. - Avis! - rzucił kolejne zaklęcie i stado kanarków pofrunęło w stronę blondynki. Broń się przed małymi ptaszkami, które mogą cię zacząć dziobać, Tori! W końcu nikt nie lubi być napastowany przez całkiem pokaźne stadko ptaków, które mogą narobić ci na głowę czy ubranie. Nawet jeśli nie dziobią, mogą być uciążliwe.

5
Benuś 6:3 Toriś

5
Benuś 7:3 Toriś
A de fakto
Benuś 3:1 Toriś
Benuś Winner

Jego przerażało to, co ją fascynowało. I jak to się dzieje, że dobrze się dogadują? Przeciwieństwa się najwyraźniej przyciągają. Choć tu działało to tylko na lini przyjacielskiej, bo Benek był dla niej zdecydowanie za młody.
Sposób w jaki on upadł był zdecydowanie bardziej artystyczny, niż jej upadek. Więc tak na prawdę nawet jeśli przegra, to dzięki niemu czuła się będzie jak zwycięzca. Warto dostać trzema zaklęciami dla takiego widoku. Na prawdę. I warto wyrżnąć samemu na tyłek, po czym majestatycznie położyć się na plecach i stwierdzić, że podłoga robi się całkiem wygodna, a jej się zdecydowanie nie chce wstać. Aż tu proszę państwa łyżwiarz od siedmiu boleści nagle dostaje skrzydeł i używa na nią zaklęcia. Gorzej! Mówi TO słowo. Zaczęła się śmiać w sposób głośny i niepohamowany co sprawiło, że po prostu nie miała szans się obronić. Ptaszki zaczęły ją maltretować, a ona sama jeszcze przez chwilę się śmiała.
- Atakować leżącego! Ty potworze. Zabierz to. Poddaję się no - Powiedziała czekając, aż ten odwoła swoje zabójcze wróbelki czy co to kuźwa było. Jeśli to zrobił to powoli podniosła się na kolana.
- Szkoda, że nauczyciele tego nie widzieli. Powinniśmy dostać dodatkowe punkty - Stwierdziła zastanawiając się, czy dało by się to jakoś załatwić. Na razie jednak miała ważniejszą sprawę - Chcę odzyskać moje butyyyyy - Wyjęczała przeciągając ostatnie słowo.

Owutemy... Kady stresowała się słysząc o nich już na początku jej nauki w Hogwarcie. Teraz weszła do klasy, w której miała je zdawać z obrony przed czarną magią. Co swoją droga było jej ulubionym przedmiotem. Potrafiła spędzać całe noce przeglądając księgi na ten temat. Jednak, gdy stanęła przed komisją zastygła. Już wiedziała, że coś pójdzie nie tak. Najpierw miała przystąpić do testu teorii. Niepewnie podeszła do czary i wyciągnęła wylosowany przez nią zwitek papieru z jej pytaniem.
"Jak bronić się przed dementorem? Opisz działanie odpowiedniego zaklęcia."
Dziewczyna doskonale znała odpowiedź na to pytanie. Zaklęcie, którego należało użyć w takiej sytuacji to expecto patronum. Sama nauczyła się go na początku tego roku, przyzywając postać polarnego lisa. Sprawnie opisała jego działanie i nawet pozwoliła sobie na mały uśmieszek. Następna była praktyka. To zdecydowanie bardziej ją denerwowało. Tym bardziej, gdy zobaczyła co wyleciało z czary ognia. Miała pokonać 3 boginy. Ostatnio, ledwo co dała sobie radę z jednym, a co dopiero z trzema. Nieumiejętnie trzymała różdżkę, czekając na pojawienie się boginów. Udało jej się pozbyć jednego, jednak resztą zajęła się komisja. Cóż, bynajmniej już wiedziała jaki ma wynik. Nie mogła raczej liczyć na nic wyżej zadowalającego. Miała jedynie nadzieję, że nie dostanie trolla.

Kuferek - OPCM:16
Wyrzucone kostki - teoria: 2,5
Wyrzucone kostki - praktyka: 5,2
Suma: 7+2=9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p750-losowania-na-egzaminy-i-oceny#348306

Ben to w ogóle był za młody dla większości dziewczyn, z którymi się przyjaźnił. Ba, dziewczyna która mu się podobała była od niego o kilka miesięcy starsza. No ale jednak, był z Ellie bardzo blisko, oczywiście jako tylko przyjaciele.
Ładnie to tak się śmiać z młodszego kolegi, który najzwyczajniej w świecie wywinął orła na lodzie? w butach, które definitywnie nie były dostosowane do łyżwiarstwa? Oj nieładnie! No ale sam Ben zaczął się chichrać. Doskonale wiedział, że nie śmieje się z niego, choć pewnie chciała. Co mogło zdziałać słowo Slytherin, no proszę. Kto by się spodziewał, że ślizgonka z krwi i kości będzie tak rozbawiona słysząc nazwę własnego domu.
- Jaki znowu atak! To tylko rewanż za te-en lód. - co to było to te-en, zapewne zapytacie? Noto już wyjaśniam. W tamtej chwili prawie stracił równowagę, zachwiał się i już był blisko upadku. W ostatniej chwili udało mu się opanować dziko pląsające nogi po lodowym podłożu. Powiedział zaklęcie finite(skąd mi się wzięło przysłowie z posta z balu, jezu XDDDDDD ja już nie ogarniam postów o tej godzinie) i odwołał małe kanarki, które niemiłosiernie ćwierkały. Nie jestem pewna, ale raczej lód z podłogi też zniknął, a buty Tori odkleiły się od podłogi. Ben podszedł do dziewczyny i wyciągnął w jej stronę prawą rękę, aby pomóc jej wstać. Aww, jak uprzejmie z jego strony. Jednakże... No niestety, nie mogło być tak pięknie. Już chciał mówić znowu słowo na "s", ale coś mu w tym przeszkodziło. Śliśliej rzecz biorąc tym czymś był urok wili. Niepotrzebnie popatrzył jej prosto w oczy. W jednej chwili stał twardo na ziemi, w drugiej poczuł jak miękną mu kolana na widok blondynki. Była tak piękna. Przepiękna. Jak mógł nie dostrzegać tego wcześniej. Czuł się tak jakby mógł zrobić dla niej absolutnie wszystko. Począwszy od przyrządzenia amortencji czy eliksiru wielosokowego, a kończąc na skoku z wieży astronomicznej. W jednej chwili zapomniał o całym bożym świecie i istniała dla niego tylko ona, Tori Lacroix. Piękna pół wila z jasnymi włosami.
- Zrobię dla ciebie wszystko. Co mam zrobić? Zrobię wszystko. Jesteś tak piękna. - zaczął mówić jak zahipnotyzowany. Jeszcze kilka razy, cicho powtórzył pod nosem słowa dotyczące tego jaka to ona piękna i w ogóle idealna pod każdym względem. - Kupię ci bazyliszka! Wyhoduję ci go! - powiedział z przekonaniem, patrząc na nią jak urzeczony jej wdziękiem. Wdziękiem, którego pokaz dała wywalając się na tyłek kilka minut wcześniej. Zdaje się, że Ben całkowicie zapomniał o swojej wygranej i o tym, że powinien jeszcze zniwelować działanie zaklęcia, przez które blondynka będzie się śmiała, słysząc nazwę swojego domu.

Gdyby Tori się dowiedziała, że Ben lata za jej kuzynką z piątej wody po kisielu, to nie minął by moment a postarała by się ich wyswatać! Może warto z tego skorzystać? Wystarczy się tylko pożalić, a randkę z tą dziewczyną masz jak w banku. Łączyły je w końcu dość pozytywne stosunki, choć z lekkim przejściem na neutralne. Mam jednak nadzieję, że ta dwójka krukonów poradzi sobie sama.
Gdy udało im się odwołać już wszystkie zaklęcia, a ona w końcu przestała się śmiać pozwoliła mu (wyjątkowo) podnieść się z podłogi. Kto by pomyślał, że mogła sama wyrżnąć skoro na co dzień uprawia jazdę figurową na wodzie? Woda i lewitujące buty to jednak nie jest lód. Ale i tak lepiej się do tego nikomu nie przyznawać jak i do faktu, że poniosła dziś klęskę. Przynajmniej ma powód do rewanżu.
Nawet nie zauważyła, że spojrzeli sobie w oczy. I to był błąd tego dnia. W pierwszej chwili się nie zorientowała. Myślała, że jego dziwna mina to jakiś żart, którym zaraz rozbawi ich oboje. Jednak jego maślane oczy nie znikały, a i po chwili zaczął mówić. Westchnęła pod nosem. No świetnie. Jak zwykle musiała wszystko zepsuć.
- Benek spokojnie, bo mi się zaraz oświadczysz, a ja zamierzam zostać starą panną z kotami - Nie wiedziała jak go otrzeźwić. Mogła jedynie zachowywać spokój. Jedyne, co mogła zrobić to odwrócić twarz w bok i liczyć, że mu zaraz przejdzie. Może warto zmienić jakoś temat, czy coś - Powinniśmy iść. Muszę poszukać czegoś na ten bal - Zaproponowała tęsknie zerkając w stronę drzwi. Musi się od niego uwolnić zanim zrobi coś głupiego. Przy jego charakterze to było na prawdę bardzo prawdopodobne.

O nie nie, nie potrzeba było Benowi kolejnej swatki! W pełni wystarczał mu brat, który ciągle rzucał jakieś aluzje co do jego przyjaźni z Eleonor. Axel w pełni mu wystarczał i nie zamierzał tego zmieniać.
Ben lubił pomagać. Jednak nie dajcie się zwieść, tylko przyjaciołom. Jak kogoś nie lubił lub, gdy z kimś rywalizował o cokolwiek, nie pomógłby nigdy w życiu. Patrzyłby na czyjś upadek i nie skinąłby nawet palcem. A jeśli nawet pomógłby takiej znienawidzonej przez siebie osobie, Atrii przykładowo, liczyłby na przysługę.
Niepotrzebnie był miły, uprzejmy i w ogóle kochany w przyjacielskim tego słowa znaczeniu. Gdyby nie podał jej ręki, nie spojrzałby jej w oczy, co za tym idzie nie dałby się urokowi wili.
- Mogę ci kupić te koty! Jakie byś chciała? Bombajskie? Syjamskie? Persy? - zaczął wymieniać i mógłby tak dalej, gdyby nie to, że nagle zaświtała mu myśl dotycząca bazyliszka. - Wyhoduję dla ciebie bazyliszka. Nazwę go Bazyli. Albo Amor! - dorzucił kolejne pięć groszy. Biedna Tori, pewnie była bliska załamania. Kto by nie był na jej miejscu? Ben jeszcze bardziej się ożywił, słysząc o balu, choć wciąż mówił jak zahipnotyzowany i wpatrywał się z uwielbieniem w jej piękną, nieskazitelną twarz. - Pójdź ze mną na bal. Poważnie, pójdź ze mną na bal. - powiedział z wręcz błagającym tonem dobrze słyszalnym w jego głosie. Cholera, do czego to doszło. To bardzo źle, bardzo. Wychodził na niesamowicie zdesperowanego w tej chwili.

Zawsze inaczej swata przyjaciółka, a inaczej brat. No, ale jeśli Ben nie chce dodatkowej pomocy to na pewno będzie musiał uważać, by Tori nie dorwała go razem z ów krukonką. W innym wypadku skończy się to na pewno wielką akcją "Związek Benka".
Benuś bardzo wciągnięty w urok wilowy denerwował ją. Na co dzień go uwielbiała, na prawdę. Jednak w momentach, gdy zachowywał się jak kolejny maniak chętnie wyrzuciła by go oknem. Może faktycznie powinna się nad tym zastanowić... Nie. Jednak nie. Jednak jej mina mówiła cały czas jedno "weźcie go ode mnie". Dziewczyna próbowała się wycofać i jakoś dostać do drzwi, jednak ten tak ją obskakiwał z każdej strony i tak dużo gadał, że nawet nie miała czasu zebrać myśli.
- Dobrze. Wyhodujesz mi - Kłócenie się z nim, kiedy był w takim stanie mijało się z celem. Postanowiła potwierdzać wszystko, co mówi. Co by nie starał się za wszelką cenę jej przypodobać w inny sposób. Im bardziej by się popisywał, tym bardziej mogło by być to niebezpieczne.
- Bal... E... E...Eeee... - Obdarzyła go ta jakże elokwentną odpowiedzią. Szczerze? Gdyby zaprosił ją tak normalnie, to pewnie by się zgodziła. Wiedziała jednak, że to jest tylko i wyłącznie jej hipnoza, a tak na prawdę chłopak raczej nie chciałby z nią pójść. Wprawdzie się kumplowali, ale była od niego starsza. No i mieli całkiem inne towarzystwo.
-Więc... Zastanowię się pod warunkiem, że teraz grzecznie weźmiesz swoje rzeczy i pójdziesz do dormitorium trochę się przespać - Nie miała innego pomysłu jak poradzić sobie z tą sytuacją, więc postanowiła na wysłanie go do miejsca, w którym przez dłuższy czas nie będzie jej widział. Może mu przejdzie.

No cóż, spotkać Bena z Ellie jest niezwykle łatwo, bo praktycznie ciągle kręcą się wszędzie razem. Naturalnie tylko jako najlepsi przyjaciele. Przynajmniej ze strony dziewczyny, bo on sam ostatnio nie był już tego tak do końca pewien, choć tak czy siak się przed sobą nie przyzna jeszcze przez jakiś czas.
Chyba taki Ben każdego by denerwował. No bo jednak ciężko było wytrzymać w towarzystwie osoby, która zrobiłaby dla ciebie dosłownie wszystko. Włącznie ze skokiem z okna i wyhodowaniem gigantycznego bazyliszka, zwącego się Bazyli.
Słysząc jej... cóż, ciężko to nazwać konkretną odpowiedzią, ale słysząc jej odpowiedź, zrobił minkę jak zbity piesek. - Nieważne, ze mną nie będziesz się dobrze bawiła. Nieważne, zapomnij. Pewnie nawet nie pójdę. Albo się spóźnię. - a pomyśleć, że gdyby nie urok, nawet by o to nie spytał. Ba, nawet by mu to przez myśl nie przeszło. Poza tym, od miesiąca już poważnie się nastawił na to losowanie. Był ciekawy tego, kto mu jest przeznaczony. Gdyby tylko wiedział, że to Ellie, to pewnie by nie poszedł, bo by się bał, że się zbłaźni i będzie niezręcznie. Słysząc kolejne słowa Tori od razu się zainteresował i uśmiechnął od ucha do ucha.
- Oczywiście! Oczywiście, zrobię to! Pójdę do swojego dormitorium, prześpię się z tym. Zrobię wszystko. Wszystko. - powiedział i praktycznie od razu zaczął się wycofywać. Pierwszym na co wpadł była ławka. Później kolejna. A czemu? Bo nie mógł oderwać wzroku od Tori, która w tym świetle wydawała się jeszcze piękniejsza. W każdym razie, chcąc wyjść, wpadł na drzwi i prawie się wywalił. - Idiota ze mnie. - mruknął i patrząc co chwilę na dziewczynę, wyszedł z sali, całkowicie zapominając o tym, że wygrał pojedynek i że normalnie to oni są tylko przyjaciółmi, a Tori jest od niego starsza o dwa lata.
/zt

Po egzaminie ze swojego ulubionego przedmiotu udałam się do klasy do Obrony Przed Czarną Magią. Podczas roku szkolnego te zajęcia również nie sprawiały mi trudności, jednak nie przykładałam się do nich jakoś mocno. Mimo to, tak jak się spodziewałam - zadania na egzaminie również nie okazały się być zbyt trudne. Co prawda nie znałam zbyt wielu sposobów na wykrycie trucizn i długo zastanawiałam się nad tym, co mogłam wymienić jako trzecie, ale udało mi się uzyskać w miarę znośną liczbę punktów.
W części praktycznej, przez dwie minuty musiałam uniemożliwić przeciwnikowi podejście do mnie, za pomocą tylko i wyłącznie zaklęć defensywnych. Użyłam zaledwie kilku zaklęć, między innymi Accenure, jednak to wystarczyło, aby obronić się przez wyznaczony czas i otrzymać kolejną ocenę Powyżej Oczekiwań.

Kuferek - OPCM: 11
Wyrzucone kostki - teoria: 4, 3
Wyrzucone kostki - praktyka: 6, 5
Suma: 3+5+1=9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: here

Maddie weszła do sali miękkim krokiem. Przechyliła głowę patrząc na swojego nauczyciela i pokazała zęby w drapieżnym uśmiechu. Radosnym, skocznym krokiem zbliżyła się na jego polecenie i wlepiła swoje przenikające, nieco obłąkane spojrzenie.
- Wylosujesz teraz pytanie i zadanie, a ja ocenię na ich podstawie opanowany przez Ciebie materiał z tego przedmiotu - zagrzmiał nie patrząc bezpośrednio na nią, ale gdzieś przez okno. Madeleine zmarszczyła brwi i ściągnęła usta jakby w niezrozumieniu, ale zauważyła stojącą na stole urnę, więc sięgnęła do niej ręką. Zawahała się na moment. Zerknęła zawadiacko w stronę nauczyciela i wyciągnęła różdżkę, żeby spróbować przejrzeć napisy na karteczkach. Wytknęła języczek i przygryzła go delikatnie. Jej oczy zapłonęły triumfem, już widziała... - Panno Swinton. - Stał tuż nad nią. Ogniki w jej oczach zgasły natychmiast, odsunęła się również od urny. Jej twarz - wiecznie ekspresyjna do granic przyzwoitości - teraz ułożyła się w wyraz niezadowolenia.
- PROSZĘ MI POWIEDZIEĆ CZYM CHARAKTERYZUJE SIĘ ZAKLĘCIE RIDDICULUS I W JAKIM CELU SIĘ GO UŻYWA? - Dziewczyna przewróciła oczyma i rozluźniła podstawę. Podparła brodę dłonią i spojrzała na ścianę.
- Przecież to banalne... czy to mają być te Okropnie Wyczerpujące... - zaczęła, ale ugryzła się w język, kiedy napotkała spojrzenie profesora. Znał ją i jej ojca i tylko dlatego jeszcze jej nie wyrzucił z sali. - Ridduculus to takie fajne zaklęcie, którym pokonujemy bogina. No wie Pan - te super fajne stworzonka, co żyją w szafach i innych ciemnych zakamarkach i ogólnie to tylko czekają, żeby się psocić - ale nie są w tym tak dobre jak ja oczywiście - otórz nikt nie zna prawdziwej formy bogina, którą przyjmuje, kiedy jest zamknięty sam ze sobą, ale... - jej monolog nie miał końca i chociaż język, którego używała, był kolokwialny to wytłumaczyła wszystko tak jasno, że nawet jej nauczyciel musiał niechętnie przyznać jej najwyższą notę. Chciał jej jednak utrzeć nosa i dlatego zagrzmiał nagle - STAŁA CZUJNOŚĆ PANI SWINTON! PROSZĘ UWAŻAĆ, BO W TYM POMIESZENIU ZNAJDUJĄ SIĘ TRZY MAGICZNE PUŁAPKI, KTÓRE MUSI PANI ODNALEŹĆ I ZNEUTRALIZOWAĆ! - Oczy Maddie znów się zaświeciły. Przerabiali to wiele razy na zajęciach, nie wzięła jednak pod uwagę jednego faktu - tym razem zadanie miało SPECJALNY poziom trudności, głownie ze względu na jej próbę oszustwa i brak szacunku do profesora.
Najpierw nastąpił mały wybuch, później poraził ją mały piorun kulowy, a za chwilę została praktycznie zamrożona zimnym powiewem lodowatego wiatru zamkniętego w małej puszce po sardynkach (Prosto z Antarktydy jak głosił napis na etykietce). Czuła się pokonana, ale nauczyciel doskonale wiedział, że tego zadania nie miała prawa przejść.
- I co ja mam z Panią zrobić? Tak fatalnie, tak fatalnie... - Cmoknął z udawanym niezadowoleniem wpisując najniższą możliwą notę z częsci praktycznej. Widział jak jej mina rzednie, a irytacja zostaje wyparta przez malujące się w oczach przerażenie. Znał jej ojca. - Zważając jednak na to jak dobrze sobie Pani radziła na zajęciach... - Powyżej Oczekiwań! Podskoczyła z radości, uścisnęła go serdecznie i wybiegła z sali, zatrzymując się na chwilę w drzwiach i grożąc mu na odchodne palcem. - Jeszcze raz mi Pan tak zrobi! Jeszcze raz! - Nauczyciel uśmiechnął się, kiedy opuściła salę. Nareszcie miał ją z głowy.

Kuferek - OPCM: 2
Wyrzucone kostki - teoria: 1 i 6
Wyrzucone kostki - praktyka: 2 i 1
Suma: 6 + 1 + 2 = 9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p850-losowania-na-egzaminy-i-oceny#365037

Weszła na egzamin pewnie. I gdy tylko usłyszała pytanie od komisji uśmiechnęła się pod nosem, powstrzymując śmiech. Riddikulus? Poważnie? Odpowiedziała na pytanie bardzo dobrze, niemal bez zająknięcia. Zawahała się tylko przy jednym.
Część teoretyczna poszła jej równie dobrze. Drętwota? Da się zrobić. Stanęła pewnie na dwóch nogach, gotowa do ataku, a właściwie to do obrony. Poradziła sobie prawie doskonale, prawie, nie robiło zbyt wiele w jej przypadku. Całość zaliczyła na PO i to zdecydowanie jej wystarczyło.

Kuferek - OPCM: 6
Wyrzucone kostki - teoria: 5
Wyrzucone kostki - praktyka: 5
Suma: 10
Ocena: Powyżej oczekiwań
Strona - losowania: #2

Kolejne zajęcia! Chyba tylko na nich miała spokój od życia i problemów jakie może mieć uczeń i nie tylko. Bo jej życie było nad wyraz skomplikowane pomimo to. Śpiączka, animagia, psycholog psychol, siostra, która chce się nauczyć oklumencji, druga siostra wila, Chloe, która zmusiła ją do terapii z psychologiem psycholem. Cóż za okropieństwo. Siedziała w klatce, kłóciła się z ludźmi, pływała praktycznie nago w jeziorze, prawie zamarzła. Najgorszy miesiąc na świecie! A to dopiero początek!
Tak więc zmęczona i zmarnowana, ale nadal z szerokim uśmiechem, panna Manen, weszła do klasy do obrony przed czarną magią i usiadła w losowym miejscu kładąc się na ławce i wzdychając teatralnie.

(tak bardzo nie chce mi się pisać o niczym xD)

Nauczyciel wszedł do sali nie rozglądając się po twarzach uczniów. Dzisiejsza lekcja była zorganizowana na prośbę pewnych uczennic. Po przemyśleniu sprawy stwierdził, że zamiast dawać im prywatne korepetycje woli przekazać wiedzę całej klasie. Poza tym ostatnio zauważył, że uczniowie przestają się uczyć. Nie chciał być szczególnie surowy... Ale czasem nie ma wyboru.
- Witam wszystkich. Dzisiejsze zajęcia zaczniemy od kartkówki z kilku ostatnich lekcji – To mówiąc machnął różdżką, a przed uczniami pojawiły się kartki z pytaniami.

Pytanie I Do czego służy zaklęcie Aquasudo?
Pytanie II Wymień znane Ci zaklęcia 'współdziałające' z Lumos (nawiązujące np. nazwą) i jednym zdaniem opisz ich działanie.
Pytanie III Do czego służy zaklęcie Caelator Lapis?
Pytanie IV Do czego służy zaklęcie Dimaksimendo?
Pytanie V "zaklęcie, które wywołuje sen. Jednak to nie byle jaki sen – czarodziej rzucający zaklęcie może ów sen kontrolować, sprawować władzę nad marami sennymi. "
O jakim zaklęciu jest tu mowa?

Uwaga! Wszystkie zaklęcia były wykorzystane na poprzednich lekcjach odbywających się z konta @Marco Ramirez.

Kartkówka:

Do lekcji można dołączyć bez konsekwencji do dnia 9.01 o godzinie 20:00. Po tym czasie osoby spóźnione tracą możliwość napisania kartkówki, ale będą mogły uczestniczyć w drugiej części lekcji. W razie pytań proszę pisać PW na konto @Vittoria Findabair :)

Dziewczyna weszła do sali z wielkim zadowoleniem. Zaklęcia to coś, co na prawdę uwielbiała! Poza tym musiała doszkalać się z nich coraz mocniej ze względu na naukę Oklumencji. Kartkówka? Nie ma problemu. Przecież chodziła na lekcje, powinna pamiętać to i owo.
Aquasudo powoduje, że osoba na którą je rzucono zaczyna się topić i dławić wodą.
Pierwsze pytanie za nią. Na drugie nie była pewna odpowiedzi, ale i tak postanowiła ją napisać. Najwyżej będzie źle.
Lumos Maxima - kula światła, z którą można robić co nam się żywnie podoba. Lumos Solar - z różdżki wydobywa się światło przypominające słoneczne.
Lumos Sphaera - kula światła podąża za czarodziejem, można zmieniać jej kolor.
Pewnie nie wymieniła wszystkiego, ale co tam! Jedziemy dalej!
Caelator Lapis - zaklęcie z magii artystycznej, służy do wycinania kształtów w kamieniu
Proste. Co mają jeszcze w repertuarze?
Dimaksimendo - zaklęcie powiększające działające na żywych
I ostatnie... Uuu, ostatnie było ciężkie. Mimo to zaryzykowała odpowiedź - Lucidum Somono. Po oddaniu kartkówki oczekiwała na następną część zajęć. Zdecydowanie wolała praktykę.

Pytanie I: 2
Pytanie II: 0
Pytanie III: 0
Pytanie VI: 2
Pytanie V: 0
Punkty dodatkowe: 4
Suma punktów: 8
Ocena: Powyżej Oczekiwań