First topic message reminder :

Lowell bacznie doglądał kolejnych starań uczniów i studentów, by mieć pewność, że wszystko zostało dopięte na ostatni guzik. Lawirowanie między dwiema grupkami było nieco problematyczne, niemniej jednak z czasem się w tym wszystkim odnalazł, spoglądając bardziej przychylnie w kierunku tego, że wcale nie szło mu to wszystko aż tak źle. Jedni wykonywali notatki, inni zajmowali się tworzeniem odpowiednich zaleceń lekarskich, bawiąc się w uzdrowicieli (oczywiście tylko pierwszoklasiści), on natomiast miał zadbać o bezpieczeństwo. Snuł się zatem po sali może nie niczym cień - w wolnej chwili, oczywiście - który przesuwa się po ścianie dość dyskretnie, a prędzej niczym osoba, którą można z łatwością zawołać i poprosić o pewne porady. W międzyczasie też dawał kolejne szanse dla innych uczestników, którym jednak ten etap nie poszedł jak najlepiej, jak również zajmował się tymi, co przystąpili do tego małego sprawdzianu umiejętności nieco później.
Nie wątpił w to, że Rylan potrzebuje nieco więcej praktyki, w sumie jak każdy z tutaj obecnych - z czasem umiejętności radzenia sobie ze stresem, gdy człowiek znajdzie się poza czynnikami wymagającymi tej umiejętności, zanikają, stając się jedynie subtelnym, znaczącym tyle co nic wspomnieniem. Chcąc prowadzić luźniejsze zajęcia, gdzie umiejętności znajdowały się zależnie z poziomem chęci, nieco trudniej było wystawiać oceny bądź cokolwiek innego. Dodatkowo, jakby nie było, dochodził jeszcze czynnik wcześniejszego zwolnienia, podczas którego może i odpoczął, ale nadal pewne problemy nieco się utrzymywały.
- Na spokojne, bez pośpiechu. Może i czas cię dogania, ale to jest tylko praktyka. - uśmiechnął się nieco, zauważając błędy, które wpływały koniec końców na działanie uroku. Po czasie udało mu się jednak doprowadzić zaklęcie do używalnego poziomu, w związku z czym nic dziwnego, że podniesienie kącików ust do góry się powiększyło, a próba została zakończona sukcesem. Lowell przeszedł tym samym do sprawdzenia biednego brata Ziutka, zauważając pewne niedociągnięcia, niemniej jednak wynikające przede wszystkim z konieczności praktyki. - Pod koniec poszło ci dobrze, masz dryg. - pochwalił go, by przejść do diagnozy pacjenta. - Nadal są widoczne lekkie pęknięcia, o tutaj. - wskazał poprzez Surexposition, chcąc zwrócić uwagę na istotę problemu. - Jak chcesz, to możesz jeszcze poćwiczyć na tym manekinie. Co ty na to? - dał mu tym samym wybór, nie chcąc napierać na jakiekolwiek niepotrzebne próby, jeżeli ten nie czuł się na siłach.

Mechanika:

Po tym - jak żeby inaczej - ponownie stawiał kroki, pozwalając na to, by ich stukot przechodził nieco dalej, a samemu stał się z powrotem dostępny dla kolejnych śmiałków chcących poćwiczyć własne umiejętności. W sumie nie narzekał - może i było nieco patrzenia dookoła na wszystkich, aczkolwiek wykonywał swoje zadanie w pełni.

Punkty z uzdrawiania: 7
Fantom: rana tłuczona
Leczenie: 56 + 7 = 63
Modyfikatory:
Nauka zaklęcia? 4, 4 - dispareo oedema

Rozejrzała się po sali, by przyobserwować pracę innych ludzi nad ich fantomami. Szukała wzrokiem szczególnie manekinów z ranami przypominającymi tę, z którą sama miała się rozprawić. Zauważyła, że jedyna podobna do stłuczenia była na fantomie przynależnym znacznie młodszej Krukonce - nie wątpiła, że dziewczyna była mądra i znała się na zaklęciach uzdrawiających, ale odpuściła podpytywanie trzynastolatek, co by zrobiły w tej sytuacji. Na Merlina, musiała się wziąć w garść i sama sobie poradzić.
Postanowiła więc ponownie spróbować zaklęcia zmniejszającego obrzęk. Poprosiła nauczycielkę jeszcze raz, by pokazała jej dokładny ruch różdżką i zorientowała się, że jej pierwsze podejście było nieudane prawdopodobnie dlatego, że robiła obrót w zupełnie przeciwnym kierunku. Miała ochotę palnąć się w głowę, ale zamiast tego podziękowała profesorce z uśmiechem i rzuciła dispareo oedema na stłuczenie manekina. Obrzęk tym razem zmniejszył się znacznie, ale efekt nie został osiągnięty w stu procentach, bowiem siniec wciąż jarzył się jaskrawym fioletem na tle alabastrowej sztucznej skóry. Cóż, musiało wystarczyć.

Punkty z uzdrawiania: 12
Fantom: E - poparzenie
Leczenie: 17,41 + 12 + 20 = 49
Modyfikatory: wiecznie struty, wymienienie więcej niż 2 zwierzęta
Nauka zaklęcia? 4, 4 - Interior Depletura

Kiedy już się napatrzył na to, jak Nora Blanc operuje nad fantomami, nabrał weny na to, co zrobić ze swoim. Poparzenie nie było może największym wyzwaniem, ale nigdy nie wiadomo, co się kryje pod skórą chorego! Zaczął dokładnie macać i badać fantoma, który pojękiwał w odpowiedzi, chyba pamiętając, jakiego klapsa prosto w kuku zarobił chwilę temu.
- Już tam nie marudź. - burknął, byłby wspaniałym uzdrowicielem, niechybnie wpisze to sobie na tę nieistniejącą listę wymarzonych zawodów przyszłości.
Oczyścił ranę zgodnie z tym, co pokazywała Blanc, po czym zastosował kroki wymienione we własnym potoku słów wymądrzania. Ochłodził i znieczulił powierzchnię zaklęciami. Nie byłby jednak sobą, gdyby nie spróbował podczas lekcji chytrze poćwiczyć jakiegoś ekstra zaklęcia spoza rozdziału.
- Profesor Blanc, jest takie zaklęcie, którego chciałbym spróbować. - podniósł rękę, kiedy skończył z poparzeniem - To właściwie dość osobiste, chciałbym je opanować dla własnego bezpieczeństwa. - wyjaśnił, kiedy nauczycielka podeszła bliżej, mając nadzieję, że nie będzie musiał przy klasie tłumaczyć szczegółów. Nora pokazała mu odpowiedni gest i jak należy inkantować zaklęcie, podsuwając mu fantoma o odpowiednich obrażeniach, by mógł się nim zająć.

Punkty z uzdrawiania:2
Fantom: Poparzenie
Leczenie: 68 + 2 =70
Modyfikatory: -
Nauka zaklęcia? nie

Poszperał głęboko w pamięci, żeby sobie przypomnieć, jak się opatruje oparzenie drugiego stopnia. Nigdy nie miał z nimi do czynienia, ale czytał dosyć, żeby wiedzieć, że należy uważać, aby nie naruszyć pęcherzy, bo może to spowodować zakażenie. Oczyścił więc powierzchnie skóry zaklęciem, pilnując, aby nie było zbyt intensywne. Potem wyszukał w klasowych zapasach odpowiednią maść, którą nałożył na sterylną gazę, i dopiero wszystko razem umocował na ranie za pomocą niezbyt mocno zawiązanego bandaża. Miał nadzieje, że wszystko zrobił przynajmniej poprawnie, bo jako się rzekło, nie miał w kwestii tak silnych poparzeń zbyt wielkiego doświadczenia, a właściwie było ono zerowe. W przeciwieństwie do Ani, która brzmiała i działała, jakby była w swoim żywiole, bo w zasadzie była, uzdrawianie było jej konikiem w końcu.

Punkty z uzdrawiania:5
Fantom: Ukąszenie
Leczenie: 92 + 5 =97
Modyfikatory: -
Nauka zaklęcia?

O ile diagnoza była łatwa, o tyle już opatrywanie nie było wcale takie oczywiste. Oczyiście od razu odrzucił wszelkie wysysanie jadu, bo było zwyczajnie niebezpiecznie i dla niego i dla ofiary. Tak właściwie jedyne co mogł zrobić, to unieruchomić ukąszoną kończynę poniżej poziomu serca, po chwili założył jeszcze opaskę zaciskową powyżej zranienia, było to nieco ryzykowne, bo mogło spowodować martwice, ale jednak spowalniało wchłanianie jadu do organizmu. Lepiej nie mieć nogi i żyć, skonstatował dość chłodno jak na dziecko.
- Teraz należałoby podać antytoksynę, ale nie wiem czy mamy taką w sali. Niestety nie znam żadnego odpowiedniego zaklęcia dla tego typu ran. Może drętwota by pomogła, żeby bardziej spowolnić proces zatrucia.

Punkty z uzdrawiania: 13
Fantom: zmiana alergiczna
Leczenie: 29 + 13 + 40 = 82
Modyfikatory: wiecznie struta, więc gorszy wynik, ale +40 za więcej zwierząt
Nauka zaklęcia? nieudane

Aneczka zabrała się do leczenia z pełną werwą, choć nie pokazywała tego po sobie jakoś wyjątkowo mocno. Po prostu z puchońską pracowitością ruszyła do roboty, a choć jej się nie udało rzucić bardziej zaawansowanego zaklęcia, nie zrażała się. Rany co prawda nie były głównym tematem jej zainteresowań, w końcu sama brylowała w temacie chorób przewlekłych, ale to nic nie szkodziło. Uzdrawianie pasjonowało ją całościowo, a reakcje alergiczne były czymś, z czym mogła się stykać jako osoba uwielbiająca pracę ze zwierzętami. Kiedy ukończyła swoje zadanie, spojrzała na Tima i uśmiechnęła się ciepło. Czy poszło jej wybitnie? Niekoniecznie. Ale z pewnością była powyżej przeciętnej.

Punkty z uzdrawiania:6
Fantom: stłuczenie
Leczenie: 96 + 6 + 10 = 112
Modyfikatory: +10 za trzecie zwierzę
Nauka zaklęcia? nieudane

Jenna była córką lekarki i było to widać. Ze stłuczeniem radziła sobie perfekcyjnie, choć głównie po mugolsku, bo po prostu takie rozwiązania spiła z mlekiem matki. Była z siebie zadowolona, chociaż obawiała się to tak ewidentnie po sobie pokazać. Ostatecznie zbyt duża duma z własnego sukcesu mogła nie zostać pozytywnie odebrana, prawda? Ale to nie tak, że radziła sobie wyłącznie po mugolsku. Zaklęcia też rzucała. Ograniczone, bo jeszcze się w nich nie wyspecjalizowała jak należy, ale po malutku ciułała naprzód swoje drobne sukcesy.
- Skończyłam - powiedziała wreszcie cichutko, kiedy nauczycielka pojawiła się w pobliżu, a potem zerknęła na kuzyna. On też radził sobie naprawdę nieźle. Uśmiechnęła się do niego nieśmiało, a potem siupnęła sobie na krześle, czekając na bardzo bliski już koniec zajęć.

Punkty z uzdrawiania: 3
Fantom: poparzenie
Leczenie: 39 + 3 + 20 = 62
Modyfikatory: +20 za dwa dodatkowe zwierzaki
Nauka zaklęcia? nieudane

Aoife trochę słuchała kuzyna, a trochę miała go gdzieś. Patrzyła na Hex, mając ochotę zająć miejsce obok niej. Mrugnięcie przypadło jej do gustu, chociaż było absolutnie bezczelne. A może właśnie dlatego? Ależ miała ochotę zaciągnąć tę silną gryfonkę do zakazanego lasu i sprawdzić jak by sobie poradziła z prawdziwymi ranami. Z bryzgającą krwią, z kłami wbijającymi się w ciało i pazurami rozrywającymi skórę. Czy zachowałaby tę siłę i opanowanie?
- Już się tak nie spalaj nad tymi ranami - prychnęła, słysząc pytanie kuzyna o maść. - To tylko fantom. Przedmiot. Powiedz, że użyjesz maści i wystarczy.
Wywróciła oczami i zabrała się za opatrywanie innej rany, równie paskudnej co ta gejlowa. Pracowała jednak na pół gwizdka, spojrzeniem wciąż uciekając w stronę Hex, w myślach snując wyobrażenia o tym, jak razem gnają przez dzicz, niczym nie skrępowane i po prostu wolne. Zdecydowanie wolała być gdzieś tam, niż tu, w klasie, zamknięta w czterech ścianach, oddzielona nimi od orzeźwiająco mroźnego powietrza.

Punkty z uzdrawiania: 25
Fantom: ukąszenie
Leczenie: 9 + 25
Modyfikatory: +10 za wymienienie stworków

Nie miała okazji radzić sobie jeszcze z przypadkiem ukąszenia, ale jako długoletnia kujonica zdążyła się już względnie nauczyć przynajmniej teorii względem kolejnych kroków postępowania. Nie brała pod uwagę, że jej obecny pacjent zejdzie z tego świata na jej zmianie, więc tyle było jego szczęścia, że od początku nie żył. W związku z użyciem zaklęcia Sugervirus, nie mającego wbrew pozorom nic wspólnego z cukrem i słodkością, czekałoby go pewnie sporo bólu i nieprzyjemności. Na szczęście był to wyłącznie ból fantomowy...
A raczej byłby, bo uznała, że do swojego amatorsko i bez wyczucia stosowanego Sugervirusa będzie potrzebowała niewielkiej pomocy w postaci uśmierzającego choć trochę cierpienie Levatur Dolor. Teoretycznie powinno choć odrobinę się sprawdzić. W praktyce... cóż. Może jednak powinna była poprosić Norę o jakiś kojący eliksir?

Nauka zaklęcia (post 2): 2,4 - Interior Depletura

Wysłuchał z uwagą wskazówek nauczycielki, dotyczących zaklęcia, które go interesowało. Blanc wyglądała, jakby wiedziała dokładnie, co mu chodzi po głowie i jej spojrzenie połowicznie sprawiało wrażenie wyrażania zrozumienia. Zdał swojego poparzonego i opatrzonego fantoma, po czym zabrał się za pracę przy drugim, przygotowanym obok, którego jasna skóra nabierała brunatnego koloru w bardzo szybkim tempie, obrazując rozległy wylew wewnętrzny.
- Interior Depletura. - powiedział, wykonując gest nad skórą, po czym z głębokim skupieniem zaczął powtarzać te słowa w odpowiedniej intonacji, z odpowiednią gestykulacją, by utrwalić i wyćwiczyć siłę i nacisk magii na to zaklęcie. Magia lecznicza przychodziła mu z ogromnym trudem, jednak nie zamierzał się poddawać. Miał wrażenie, że już mu pot po skroni cieknie, jednak ostatecznie odniósł sukces a fantom powrócił do normalnego ubarwienia, na co nauczycielka zareagowała uśmiechem i skinieniem głowy. Więcej mu nie było trzeba.

Obserwowała z uwagą postępy przy każdym z fantomów, podchodząc do uczniów, kiedy potrzebowali z czymś szczególnej pomocy. Jednym szło sprawniej, innym trochę mniej. Uśmiechnęła się widząc, jak niektórzy uczniowie praktykowali rozmowy z fantomami, jako że to bardzo dobry zabieg i rozmowa z pacjentem mogła stanowić wielki procent sukcesu, by współpracował podczas leczenia. Podała uczniom, którzy poprosili o maści, odpowiednie preparaty, doceniając, że myśleli nieszablonowo i nie opierali swojego leczenia jedynie na zaklęciach, bo nie tylko zaklęciami uzdrawianie stało.
Na konkretne pytania dotyczące konkretnych zmian, takich jak obrzęki, czy krwawienia wewnętrzne, podała odpowiednie inkantacje, zachęcając uczniów, by próbowali swoich sił w nauce nowych zaklęć, podkreślała jednak, że nie jest to łatwa sztuka.
- Moi mili, dziękuję. Poradziliście sobie w dużej mierze doskonale. Pamiętajcie o pracy domowej, jesteście wolni. - powiedziała do uczniów, kiedy już sprawdziła jak wszyscy sobie radzą i każdy uporał się ze swoim zadaniem. Tylko jeden zgon to bardzo dobry wynik!

Nora oczekiwała na uczniów w klasie magii leczniczej, segregując dokumenty określające ich wyniki i postępy przez zeszły semestr. Na podstawie ogólnych wyników była w stanie określić, jaki poziom osiągnął który rocznik i na jakim poziomie trudności byli w stanie podjąć się końcoworocznych egzaminów, które zbliżały się wielkimi krokami.
Każdego z wchodzących uczniów witała uśmiechem i uprzejmym "dzień dobry", każdego z uczniów witając z imienia, co dawało jasny sygnał, że nie byli anonimowymi jednostkami na jej zajęciach.
- Drodzy Państwo. - zaczęła, kiedy wszyscy zajęli już miejsca przy swoich stanowiskach do nauki uzdrawiania - Będziemy dziś ćwiczyć bardzo przydatne zaklęcie z grupy tych wczesnoszkolnych, które powinno być Państwu dobrze znane. Wymaga ono jednak precyzji i dobrej praktyki, w związku z czym proszę podejść do zadania z rozwagą i powagą. - uśmiechnęła się zachęcająco - Magia lecznicza wymaga cierpliwości i uwagi, to właśnie pozwolą przetestować przygotowane wam dziś manekiny. - wskazała na fantomy, leżące przed każdym z uczniów.

Etap 1

Znana chyba wszystkim gra "Operacja".
Każdy uczeń dostaje do pracy przygotowanego wcześniej, magicznego fantoma, który ma w swoim ciele kilka ciał obcych. Należy użyć odpowiedniego zaklęcia, by wyjąć je na tyle ostrożnie, aby nie uszkodzić tkanek bardziej i nie skaleczyć naczyń krwionośnych. Jeśli się nie uda, nos fantoma zapala się na czerwono i wydaje charakterystyczne brzęczenie!

Mechanicznie:
1. Rzuć k6 na to, ile elementów masz do wyjęcia w trakcie zajęć. Wynik podziel przez 2 zaokrąglając w górę (tj, jeśli wypadnie Ci 3 to 1,5 zaokrąglij do 2).
2. Rzuć taką ilość k100 ile masz do wyjęcia ciał obcych. To Twoja "idealna liczba" dla każdego z nich.
3. Wyciągając ciało obce rzuć k100, by dowiedzieć się, jak dobrze Ci idzie.
Zakres sukcesu (bez zapalenia nosa manekina) to: od wynik k100 z pierwszego rzutu odjąć Twoje punkty z uzdrawiania do wynik k100 z pierwszego rzutu dodać Twoje punkty z uzdrawiania.
(tj. jeśli masz 10 pkt z Uzdrawiania, a  w pierwszym k100 wypadło Ci 50, zakres sukcesu to od 40 do 60)

Kod:

<zgss>Widziadła:</zgss> [url=link]kośćlitery[/url]
<zgss>Scenariusz:</zgss> [url=link]tarot[/url]
<zgss>Ilość elementów:</zgss> [url=link]wynik k6[/url] / 2 = ile elementów
<zgss>Zakres:</zgss> [url=link]wyniki k100[/url]: od (wynik k100 - Twoje punkty z uzdrawiania) do (wynik k100  + Twoje punkty z uzdrawiania)
<zgss>Modyfikator:</zgss> czy wykorzystany? jaki?
<zgss>Powodzenie:</zgss> [url=link]wynik k100[/url] sukces/porażka

Modyfikatory:
Jeśli Uzdrawianie jest jedną z 3 najbardziej rozwiniętych kategorii w Twoim kuferku, możesz rozszerzyć wszystkie swoje zakresy o 5 pkt w obie strony.
Jeśli masz postać młodszą niż 3 miesiące, możesz rozszerzyć jeden zakres sukcesu o 10 pkt w obie strony.
Jeśli byłeś  w przeciągu ostatnich 3 miesięcy pacjentem Skrzydła Szpitalnego, Świętego Munga lub innej placówki, gdzie pobierałeś pomoc medyczną, możesz rozszerzyć jeden zakres sukcesu o 10 pkt w obie strony.
Modyfikatory sumują się.

Drugi etap pojawi się 24.03 po 20:00.

| prowadzi @Lockie I. Swansea, w razie wątpliwości czy pytań, zapraszam.

Widziadła: B nie
Ilość elementów: 5 / 2 = 3 w zaokrągleniu
Zakres: 31, 39, 3: zakres [17-45], [25-53], [0-17]
Modyfikator: -
Powodzenie: 63, 76, 4; porażka/porażka/sukces

Chodzenie na lekcje zaczynało budzić w niej dość spory lęk, niekoniecznie nieuzasadniony, bo biorąc pod uwagę, jak wiele ostatnio miała problemów z nagle atakującymi ją halucynacjami podczas zajęć, nie było nic dziwnego w tym, że przekraczając próg kolejnej klasy jej żołądek wykręcał się na różne strony. Dotychczas spotykające ją wizje nie były szczególnie nieprzyjemne, ale jednak zaczynała się niepokoić, czy przypadkiem nie była na nie zbyt podatna lub czy nie zaczynała pomału wariować od stężenia wróżkowego pyłu w powietrzu. Starała się nie tracić swojego pozytywnego nastawienia, choć ostatnio na transmutacji ledwo zaliczyła wejściówkę przez to wszystko. Uzdrawianie wymagało precyzyjnej pracy, więc wolała być przy niej stuprocentowo skupiona.
Przywitała nauczycielkę grzecznym "dzień dobry", po czym udała się na jedno z wolnych miejsc, by przysiąść na nim i poczekać na faktyczny początek zajęć. Rozstawione fantomy były już widokiem, do którego przywykła. Zdecydowanie bardziej wolała ćwiczyć na nich, niż gdyby mieli testować swoje umiejętności na sobie nawzajem. Usłyszawszy temat ich zadania, nie była jakoś specjalnie przerażona. W zeszłym semestrze chyba dwu lub trzykrotnie musiała usuwać ciała obce z fantomów, więc nie zakładała, że pójdzie jej źle. Życie jednak szybko ją zweryfikowało, bo okazało się, że ich praca musiała być hiperprecyzyjna, by fantom nie zaświecił nosa na czerwono i wszem i wobec nie obwieścił, że usunięto ciało obce niedokładnie. Kate do pierwszego wyciągania podeszła trochę zbyt luźno i gdy tylko tkwiący w fantomie odłamek drgnął, jego nos zrobił się czerwony. Zmarszczyła brwi, pochylając się nad drugim odłamkiem, już z większym spokojem i pomału próbując wyłuskać go z tkanek tak, by ich nie uszkodzić. Niestety nie udało jej się, bo drżąca ręka posłała go nieco za bardzo na prawo, przecinając naczynko. Kate zaklęła pod nosem. Podniosła głowę z lekkim przestrachem, czy przypadkiem akurat nie stała obok niej profesor Blanc.
Trzecie podejście wykonała już na stuprocentowym skupieniu, podtrzymując rękę z różdżką drugą dłonią oplecioną na nadgarstku, by przypadkiem jej ona nie zadrżała w kulminacyjnym momencie. Przygryzła język i bardzo precyzyjnymi ruchami ewakuowała ciało obce przy użyciu zaklęcia astral forcipe. Odetchnęła z ulgą, zaliczając przynajmniej jedno z trzech podejść, które były jej dane.

Ilość elementów: 3 / 2 = 2 po zaokrągleniu
Zakres: 54,95: sukces w zakresie [51-57], [92-98]
Modyfikator: czy wykorzystany? jaki?
Powodzenie: 29,23 porażkax2
Widziadła: tak - do końca lekcji jestem piękniejsza niż wila, można się ślinić

W zeszłym semestrze uciekła z ostatnich zajęć z uzdrawiania i szczerze powiedziawszy nie sądziła, że w tym nowym podejmie się tych zajęć na nowo. Nie była to jej ulubiona dziedzina, uczęszczała na te lekcje głównie z rozsądku, który podpowiadał jej, że chociaż podstawy magii leczniczej powinno się znać, by móc normalnie funkcjonować w magicznym świecie. Prawdopodobnie byłoby jej wstyd, gdyby nie potrafiła podczas OWUTEMów zasklepić prostego rozcięcia lub wyciągnąć drzazgi z palca, czego poniekąd miały dotyczyć ich dzisiejsze zajęcia. DeeDee na widok fantomów przełknęła z trudem ślinę. Zazwyczaj były naprawdę zmasakrowane, a tego typu widoki potrafiły jej nieźle przewrócić śniadaniem w żołądku. Musiała się skupić na tym, że choć były bardzo realistyczne, nie były ludźmi i ich obrażenia również nie były prawdziwe w tym sensie.
Trafił jej się gagatek z dwoma ciałami obcymi do usunięcia z organizmu. Musiała się bardzo skupić, by w ogóle odnaleźć zatopiony w fantomowych tkankach element, który miała wyciągnąć. Był tak głęboko... Zrobiła do tego jedno podejście i niestety drżąca ręka uniemożliwiła jej zaliczenie tego etapu zadania. Rozległ się dźwięk zwiastujący niepowodzenie, a Dee wzdrygnęła się, zwalniając zaklęcie, przez co wszystko wpadło jeszcze głębiej niż początkowo się znajdowało. Chciała zrobić drugie podejście, ale coś ją zagilgotało w nosie i kichnęła prosto w tę otwartą ranę.
Otworzyła oczy i ujrzała strumień z bystrą, błyszczącą wodą. Ogrzewały ją promienie słońca, a wszystko przyzywało ją, by zanurzyła choć palec w tej krystalicznie czystej wodzie. Poczuła jej mokrą fakturę na opuszkach... I nagle wszystko prysnęło, a ona sama maczała palec w bajorku sztucznej krwi, które zrobiło się w ranie dodatkowo rozwalonej przez jej nieumiejętne użycia zaklęcia. Zdusiła w gardle cisnący się na struny głosowe krzyk, wycierając rękę w szale w materiał, którym przykryty był fantom. Serce trzepotało jej w piersi, gdy próbowała wyciągnąć ciało obce z drugiej dziury w ciele. Ponownie nos fantomu zmienił kolor na czerwony, a wokół niej rozległ się dźwięk zwiastujący porażkę. Czując, że zaczyna robić się czerwona z nerwów, odeszła dwa kroki, by wziąć głębszy oddech i nie patrzeć na lejącą się po bladej "skórze" krwi.

Widziadła: A tak
Scenariusz: kapłanka - jestem w lesie i coś mnie przyzywa

Ilość elementów: 4 / 2 = 2
Zakres: 50,55:  (-15:115), (-10:120)
Modyfikator: -
Powodzenie: 9,62 same sukcesy

Po wizycie w klasztorze i rozjebaniu się na nartach, był zdeterminowany nieco się podszkolić z uzdrawiania. Co prawda wiedział na tyle, by wyciągnąć się z większości sytuacji, w jakie się pakował, ale jednak niektóre choroby i urazy wciąż pozostawały poza zasięgiem jego zdolności. Dość ochoczo pojawił się więc na lekcji magii leczniczej, a szczególnie, że prowadziła ją profesor Blanc. Tak, był to zdecydowanie przyjemny widok dla oka, więc nawet jeśli nie miał się dowiedzieć niczego odkrywczego, to chociaż nieco odciągnie sobie myśli od całego tego roboczego stresu, jaki wiecznie nad nim wisiał, od kiedy wrócił z Himalajów.
Gdy usłyszał, czym mieli się dzisiaj zajmować, już wiedział, że nie dowie się niczego nowego, ale poćwiczy dość przydatną umiejętność. Nie zliczyłby już nawet, ile razy wyciągał odłamki szkła z fiolek, ze swojego ramienia, czy drzazgi ze szkolnej miotły z ud, kiedy jeszcze nie posiadał własnego sprzętu. Był więc dość pewien swoich umiejętności w tym temacie i nie pomylił się ani trochę. Podszedł do manekina i dość nonszalancko wyciągnął z niego najpierw pierwsze ciało obce, a później drugie, nie powodując przy tym najmniejszej zmiany barwy nosa u swojego pacjenta. Spojrzał więc z uśmiechem na Norę, choć w jego oczach kryło się coś w rodzaju oczekiwania na prawdziwe wyzwanie.

Widziadła: G - nie
Ilość elementów: 1 / 2 = 1
Zakres: 10: od -16 do 36
Modyfikator: Pacjent, kuferek. po modyfikatorach zakres: -31 do 51
Powodzenie: 89 porażka

Przyszedł na uzdrawianie już właściwie odruchowo, czując, że magia lecznicza to coś, czego umiejętności były mu w zasadzie na chwilę obecną potrzebne najbardziej. Wszedł do klasy po cichu, schowany w swojej głowie, od czasu powrotu z Himalajów był znacznie mniej zainteresowany otoczeniem, skupiony na batalii sam ze sobą, na rozważaniu wszystkich niekończących się za i przeciw wyjazdu do Kolumbii, choć przecież już się na to zgodził.
Zatrzymał się przy jednym z fantomów, słuchając instrukcji profesor Blanc, jednak wyraźnie był nieobecny, bo kiedy zabrał się za wydobywanie odłamka ze swojego pacjenta, praktycznie wyrwał go z tkanki jak zaklęciem carpe retractum zamiast delikatnym astral forcipe, na co fantom zaświecił i zawył, oznajmiając wszem i wobec jego porażkę.
Oparł się dłońmi o blat, wyginając grzbiet jak kot i zwiesił głowę nad swym nieszczęsnym pacjentem, zamykając na chwilę oczy. Chyba w geście współczucia.

Widziadła: H, nie
Ilość elementów: 1+2 = 3 / 2 = 1,5 zaokrąglone do 2
k100: 91, 6 (rzuciłam tylko 2x10 0k [rzuciłam 3 razy, ale tylko dlatego, że się pomyliłam, więc nie wiem czy 3 rzut ma znaczenie] bo Vera ma 0 w uzdrawianiu. Uzgodnione z Lockim.

Weszła do klasy i przywitała się z panią Blanc, uśmiechając się na dźwięk swojego imienia. To bardzo miłe, gdy nauczyciel poświęca skrawek miejsca w swojej głowie, aby sprawić, że nie czujesz się jak jedna z twarzy w tłumie. Usiadła w ławce i oczekiwała na rozpoczęcie się zajęć.
Uzdrawianie, co ona właściwie tutaj robiła? Nie była w tym w ogóle dobra i to właśnie sprawiło, że wtedy, w pełną grozy i chłodu jesienną noc, gdy jej kuzynowi groziła śmierć, nie była w stanie samodzielnie udzielić mu pomocy. Owszem, wyczarowała jakieś tam bandaże i niezgrabnie owinęła nimi jego ręce, ale nie potrafiła zrobić nic ponad wezwanie pogotowia. Właśnie z tego powodu siedziała teraz w klasie, oczekując nerwowo na ich zadanie.
Westchnęła, gdy usłyszała co ich czeka. Być może dla jednych to była błahostka, ale nie dość, że nie była orłem z tej dziedziny, to na domiar złego cierpliwość była akurat tym, czego szczególnie jej brakowało. Podeszła do swojego manekina, chwyciła różdżkę w dłoń i… się zawahała. Nie było dla niej nic gorszego niż urażona duma, a to co musiała zrobić aby sprostać zadaniu było po prostu żałosne.
- Przepraszam, pani profesor. - Podeszła do prowadzącej, czując, jak rumienią się jej policzki. - Czy mogłabym prosić o pomoc? Jak pani pewnie wie, magia lecznicza to nie jest moja mocna strona.
Zerknęła nerwowo na uczniów znajdujących się w sali, mając szczerą nadzieję, że umknie im ten fakt.

Widziadła: I mam halucynki
Scenariusz: 16 wieża
Ilość elementów: 2 / 2 = 1
Zakres: 15: od (-10) do (15  + 10) przedział [5 - 25]
Modyfikator: -
Powodzenie: 80 porażka

Spoiler:

Weszła do sali nieco spięta, może dlatego, że chciała się wykazać i zależało jej mocno na tych zajęciach aby gdzieś w głębi serca dobrze jej poszło, lecz doskonale wiedziała, że praktyka wychodzi jej różnie i to ją bolało. Usadowiła się gdzieś z boku będąc przygotowana i swoje rudości związała w ciasny kitek, aby nie przeszkadzał jej na zajęciach.
Okazało się, że celem dzisiejszej lekcji jest wyciągnięcie jednego elementu z ciała manekina, w sumie to na samą myśl ręce się jej spociły, no ale mimo to miała nadzieję, że jej się uda dlatego też miała nadzieję, że może jak się przyłoży to jednak będzie sukces. Jednak... pomyliła się i mimo starania się nie potrafiła wyciągnąć tego elementu gdzie popełniłam błąd?, po chwili zawahania uniosła dłoń, a gdy nauczycielka spojrzała w jej kierunku z jej ust padło pytanie.
- Przepraszam pani profesor, może mi pani powiedzieć, gdzie popełniłam błąd? - spojrzała na swojego manekina marszcząc brwi, poczuła się zniesmaczona sobą, to miało być... proste, a takie nie było.

@Nora Blanc

Obserwowała poczynania każdego z uczniów, kiwając głową, bądź kręcąc nią, starając się jednak nie narzucać nikomu szczególnych uwag, bo chciała, by każdy spróbował podejść do zadania po swojemu.
- Bardzo dobreze, Kate. - uśmiechnęła się do niej ciepło, widząc, że pomimo początkowych trudności, gryfonka poradziła sobie świetnie.
Następnie podeszła do DeeDee by oczyścić jej stanowisko ze sztucznej krwi i dodała pocieszającym tonem:
- Po to właśnie ćwiczymy nawet proste zaklęcia, by mieć wprawę w trudnych sytuacjach. - pokiwała głową - Spróbuj jeszcze raz. - dodała, zaczarowując fantom na nowo.
Minęła stolik Maximiliana, który, zgodnie z jej oczekiwaniami, poradził sobie śpiewająco i odwzajemniła jego zadowolony uśmiech, by zatrzymać się przy drugim z wysokich ślizgonów.
- Lockie, musisz to zrobić delikatniej. - jego fantom znów wrócił do poprzedniego stanu, by mógł spróbować po raz kolejny.
Podeszła następnie do krukonki, która wydawała się nie do końca wiedzieć jak podejść do tematu.
- Nic się nie dzieje, po to tu jesteśmy, by się nauczyć. - zapewniła, zatrzymując się przy jej fantomie - Podejdź Allison, Tobie też pokażę. - powiedziała, zachęcając by druga dziewczyna podeszła bliżej. Na tych zajęciach nie było wystawiania ocen końcowych, to nie egzaminy, tu wciąz można było popełniać bezkarnie błędy, bo trzeba było je czasem popełnić, by się czegoś nauczyć.

Mechanika dodatkowa

Dla osób, którym się nie udało ani jednego elementu wyciągnąć bez uruchamiania brzęczyka, proponuję dodatkową mechanikę. Nie jest ona obowiązkowa, ale zachęcam do spróbowania, by zdobyć dodatkowe punkty.

Nora zaczyna opowiadać wam o tym, jak prawidłowo wydobyć odłamki z fantoma.
Rzuć k6:
parzysta, to słuchasz z uwagą,
nieparzysta - coś (ktoś?) cie rozprasza.

Następnie zachęca, do podjęcia próby pracy z fantomem mimo Waszych obaw i trudności.
Rzuć kość litery:
Jeśli słuchał*ś z uwagą - sukces jest na spółgłoskę.
Jeśli się rozproszył*ś - sukces jest na samogłoskę.

Modyfikatory:
Za wizytowanie w skrzydle szpitalnym, klasztorze, świętym mungu bądź u uzdrowiciela w przeciągu ostatnich 3 miesięcy można przerzucić k6 na słuchanie.
Za obecność na jakiejkolwiek wcześniej lekcji uzdrawiania można przerzucić kość litery.

@DeeDee Carlton @Lockie I. Swansea @Veronica H. Seaver @Allison Grey

Widziadła: D
Scenariusz: -
Ilość elementów: 3 / 2 = 2
Zakres: wyniki k100: od 83 do 55
Modyfikator: -
Powodzenie: 71 i 14 sukces i porażka

Całkiem lubiła uzdrawianie. Być może dlatego, że kojarzyło jej się także z zielarstwem. Dlatego też starała się nie opuszczać zajęć z tego przedmiotu chociaż czasem wychodziło inaczej i nic nie mogła na to poradzić. Tym razem również pojawiła się w sali bez większego marudzenia i wysłuchała tego na jaki to kolejny pomysł wpadła Blanc. Troszkę zaskoczyła ją forma zadania w formie jakby nie patrzeć growej, ale nie zamierzała na to narzekać. Po prostu przystąpiła do pracy.
Nie udało jej się jakoś szczególnie sporo rzeczy do ogarnięcia. W jej manekinie tkwiły jedynie dwa elementy, które musiała usunąć bez wyrządzenia krzywdy pacjentowi. To powinna być łatwizna, prawda? No jednak nie do końca. O ile pierwsze ciało obce utkwiło w tkance w taki sposób, że całkiem łatwo było je wyciągnąć tak drugie jednak utknęło pod jakimś dziwnym kątem i chyba nawet o coś haczyło. Nic dziwnego, że sama Hawthorne postanowiła zrezygnować z dalszych prób pozbycia się przedmiotu, aby jednak nie zaszkodzić dalej pacjentowi.

k6: 5
litera: G -> E (przerzut za obecność na poprzedniej lekcji uzdrawiania)

Czuła, jak szybko biło jej serce, więc starała się spojrzeć gdzieś na bok, byleby nie patrzeć na rozorane rany fantomu, z którego tak nieudolnie wyciągała ostre odłamki. Miała dużą nadzieję, że jej niepowodzenia nie zostaną aż tak personalnie zaadresowane, lecz niestety profesor Blanc podchodziła do absolutnie każdego stanowiska. Nie dość, że mogła zobaczyć pobojowisko, które zasiała w fantomie, to jeszcze na pewno nie umknęła jej bladość twarzy Dee, walczącej ze sobą i widokiem krwi, do którego tak usilnie próbowała się przyzwyczaić. Uśmiechnęła się do nauczycielki przepraszająco.
Zaczynanie od nowa nie napawało ją ani optymizmem, ani entuzjazmem. Musiała ponownie stawić czoła przynajmniej jednemu ciału obcemu tkwiącemu pod sztuczną powłoką skórną, w dodatku na oczach pani Blanc, która tłumaczyła jej cały proces rzucania zaklęcia. Słuchała jej tylko częściowo, bo jej wzrok na moment wylądował na @Mina Hawthorne, która, przynajmniej wtedy, gdy Krukonka na nią patrzyła, radziła sobie znakomicie. Cholera, musiała się skupić...
Całą swoją uwagę skierowała na majaczące w głębi tkanek "coś". Rzuciła odpowiednie zaklęcie, werbalnie, poprawnie wymawiając jego formułę i z ogromnym skupieniem nawigowała nim w taki sposób, by wysmyknęło się na zewnątrz bez dodatkowych obrażeń. O dziwo udało jej się!

K6: 5 -> 2 (Vera leczyła hipotermię w klasztorze)
Literka: H, sukces

Veronica odetchnęła z ulgą, widząc, że profesor Blanc wcale się nie stroszy na jej brak niewiedzy. Starała się nie patrzeć na innych uczestników lekcji, po prostu skupiała się na jej słowach, choć nie było to wcale łatwe. Na szczęście nie tak łatwo było ją rozproszyć, gdy jej uwaga była już na czymś skupiona. Gdy dowiedziała się już wszystko, co można było dowiedzieć się o inkantacji astral forcipe, wzięła trzy głębokie wdechy i różdżkę do ręki.
Rzuciła zaklęcie, z uwagą kierując ruchami magicznego patyka. Okazało się, że nie jest niemożliwe, ale nie było to wcale łatwe zadanie. Dobrze wiedziała, że w jej fantomie utknęły dwa elementy, ale jako że nie była wprawna w magii leczniczej, udało jej się wyciągnąć tylko jeden z nich. Szczerze wątpiła, by starczyło jej czasu na pozbycie się drugiego z równie wielką precyzją. Była jednak zadowolona, gdy ujrzała, jak odłamek wydobywa się z rany bez ani jednego brzęczenia czerwonego noska. No cóż, może nie była aż takim beztalenciem, za jakie się miała.

Widziadła: H
Scenariusz: -
Ilość elementów: 5 / 2 =2,5 czyli 3
Zakres: 13, 28 i 64: od 11 do 15, od 26 do 30, od 62 do 66
Modyfikator: nie wykorzystuje, bo i tak mi to nic nie da xD
Powodzenie: 51, 80 i 98 porażka, porażka i porażka

Dotąd Adela niespecjalnie przykładała się do zajęć z magii leczniczej, ale przygody ostatnich miesięcy sprawiły, że zmieniło się jej podejście do tego przedmiotu - wpadanie w tarapaty w Hogwarcie, często kończyło się wizytami u niezawodnej pielęgniarki szkolnej, mistrzyni w swoim fachu. Niemniej, w Himalajach lub też poza zamkiem, żałowała, że nie jest w stanie samodzielnie uleczyć nawet prostych kontuzji, dlatego zdecydowała się bardziej przyłożyć do zajęć.
Zadanie okazało się bardzo ciekawe, choć przy jej zerowym doświadczeniu i roztrzepaniu, było jej naprawdę trudno, szczególnie, że dodatkowym czynnikiem odwracającym jej uwagę była @"Dee Dee Carlton", która tego dnia wyglądała wręcz oszałamiająco pięknie. Finalnie, mimo starań, Gryfonce nie udało się wyciągnąć ani jednego elementu.

Uśmiechnęła się, widząc, że zarówno Deedee jak i Veronica z sukcesem wydobyły odłamki ze swoich fantomów. Przeniosła pytające spojrzenie na Swansea i Allison, pozostawiając im wybór, czy chcą spróbować przećwiczyć zaklęcie, czy uznają swoją porażkę za ostateczny wynik pracy na tej części lekcji.
- Po wyjęciu z ran ciał obcych, zawsze należy sprawdzić, czy nie zostały one zakażone. Ktoś wie, jakie służą ku temu zaklęcia? - spojrzała pytająco na uczniów - Tylko po oczyszczeniu ran bierzemy się za ich zamykanie, by nie zaleczyć w ciele żadnej trucizny ani bakterii. - zaczęła tłumaczyć dokładnie proces oceny i oczyszczania rany, zaznaczając, że do tego mogą posłużyć nie tylko zaklęcia związane stricte z magia leczniczą.
Następnie przyszedł czas na dopełnienie swoich obowiązków względem fantomu.

Po wyjęciu ciał obcych ze swoich fantomów należy teraz zadbać o to, by oczyścić rany, upewnić się, że nie są zakażone żadną trucizną i rzucić zaklęcie leczące.
W zależności od swoich umiejętności, korzystając z zaklęć, które są Ci znane, rzuć przynajmniej jedno zaklęcie, by oczyścić rany oraz co najmniej jedno, by je zaleczyć.

Dla osób chcących nauczyć się zaklęcia z kategorii o jednej wyżej niż ich aktualny stan kuferka pozwala, należy napisać posta z próbami rzucenia tego zaklęcia z rzutem 2k6 gdzie dwie parzyste to powodzenie. - jeśli się uda, dostaniecie zaklęcie do kuferka.

By zaliczyć etap, należy napisać posta z próbą oczyszczenia i leczenia rany.
Za prawidłowe (sukcesywne) rzucenie obu zaklęć jest ocena Wybitny.  

Kod:

<zgss>Zaklęcie oczyszczające:</zgss>
<zgss>Zaklęcie leczące:</zgss>
<zgss>Nauka zaklęcia?</zgss>

Lista obecności:

Lekcję zamykam w sobotę 30.03 o 20:00

| prowadzi @Lockie I. Swansea, w razie wątpliwości czy pytań, zapraszam

Mechanika dodatkowa: kostki porażka x2   ;_;

Allison podeszła do pani profesor z dość kwaśną miną, miała nadzieję, że pójdzie jej lepiej, a jednak poczuła się rozczarowana samą sobą, co wcale nie poprawiało jej humoru. Westchnęła cicho pod nosem. Nie tylko nie za bardzo słuchała nauczycielki, ale na dodatek rozproszyła się przez rozmowę innych uczniów przez co nie do końca zapamiętała to co mówiła nauczycielka i nie pamiętała na czym ostatecznie stanęło. Nie tylko jej sie nie udało, ale i nie wyciągnęła z ciała manekina tego czegoś. Troszkę się podłamała tym faktem. Choć z drugiej strony to był lekcje i tutaj można było popełniać błędy, ale co w takim razie będzie na egzaminach?
- Nie wyszło mi pani profesor - odrzekła  Allison lekko przybitym tonem.
- Mam powtórzyć próbowanie wyciągnięcia tego przedmiotu? - zapytała po chwili z lekkim zawahaniem się w głosie.

@Nora Blanc

@Allison Grey

Nora zwróciła się bezpośrednio do Allison, która podeszła dając tym sygnał, że zależy jej, by przećwiczyć zaklęcie wystarczająco dobrze, aby odnieść do końca zajęć sukces. Uzdrowicielka uśmiechnęła się ciepło do krukonki.
- Po to studiujecie, by się nauczyć. - powiedziała, słysząc przybity ton dziewczyny - Nie wszystkie zaklęcia każdemu przychodzą łatwo, niektórzy mają większe predyspozycje to jednych dziedzin magii, inni do zupełnie innych. Czasami coś, co naszym kolegom przychodzi z łatwością, od nas będzie wymagało nieco więcej pracy. - nakreśliła, uśmiechając się.
- Jeśli chcesz przećwiczyć astral forcipe, zachęcam Cię do tego, byś spróbowała. Pozwól, że pokaże Ci raz jeszcze. - zaprosiła ją na bok, by nie zbierać niepotrzebnej uwagi od reszty uczniów, zajętych uzdrawianiem.
Spokojnie i skrupulatnie wyjaśniła odpowiednią wymowę inkantacji, intencję, jaką należało mieć w głowie podczas rzucania zaklęcia oraz wagę stabilnej ręki w sukcesie wykonywania tego ćwiczenia.

Jeśli chcesz jeszcze raz przećwiczyć zaklęcie:
Rzuć k6, by odnieść sukces musi wypaść Ci 4,5 lub 6.
Jeśli opiszesz w swoim poście jak skupiasz się na prawidłowym wykonaniu zaklęcia, możesz do wyniku dodać 1 pkt.
Za opisanie w poście jak podglądasz techniki pracy innego ucznia, by się nimi zainspirować, możesz dodać 1 pkt.

Jeśli Ci sie tym razem nie powiedzie, po prostu przejść do drugiego etapu zajęć.

| Lockie

Mechaniuka dodatkowa: porażka
Zaklęcie oczyszczające: plantae verto + absorptio
Zaklęcie leczące: Vulnus alere
Nauka zaklęcia? -

Jego fantom był już tak okaleczony, że Swansea nie miał siły się nim przejmować. Zaklęcia lecznicze nie zawsze szły mu zgodnie z planami, mimo osobistego, cóż, doświadczenia w tym temacie. Może to kwestia braku stabilnej ręki? Może to po prostu zły dzień na uzdrawianie.
Wysłuchał nauczycielki, która dała im dodatkowe wskazówki i trochę udając, że wie, o czym mówiła, spróbował raz jeszcze rzucić zaklęcie, po raz kolejny okaleczając fantoma, którego nos zabrzęczał, sygnalizując porażkę.
Westchnął. No kariery w Mungu nie zrobi - nie, że by chciał, ale i tak nie zrobi.
Usiadł, patrząc na swój model, z którego teraz powinien wydobyć wszelkie zanieczyszczenia i ranę zagoić. Wiedząc, że cóż, uzdrawianie nie było dziś jego mocną stroną, zaczął szukać w pamięci jakichś innych zaklęć, które mogłyby w takiej sytuacji pomóc.
- Bluszcz kurdybanek! - sapnął pod nosem. Po tym, jak tragicznie poszło mu na zielarstwie, spędził trochę czasu na przeglądaniu podręczników do zielarstwa i przypomniało mu się, że przecież była roślina, której magicznymi właściwościami było oczyszczanie krwi. Przywołał doniczkę z parapetu i rzucając plantae verto przetransmutował ją w listki bluszczu. Następnie nadał im właściwości wchłaniających i obłożył nimi poszarpane rany swojego fantoma, by wyabsorbowały z krwi wszelką potencjalną truciznę. Nad gojeniem rany zastanowił się chwilę dłużej. Nie miał pomysłu na inne niż uzdrawiające zaklęcie, więc ze zmartwioną miną rzucił Vulnus alere z nadzieją, że chociaż to jedno się uda.