First topic message reminder :

Kości / Litery / Przerzuty: 4
Kuferek: 72
Własny sprzęt: Varápidos (+6)
Wykorzystany sprzęt drużyny: kask (+1), ochraniacze (+1), koszulka (+1), kompas (+1)
Łączna liczba punktów: 82
Pozostałe przerzuty: 7/8

Chociaż starała się bardzo, nie była w stanie niczym zastąpić tej adrenaliny, która towarzyszyła jej podczas rozgrywek. I właśnie dlatego tak bardzo kochała Quidditcha. Rywalizacja i zabawa, które świetnie ze sobą współgrały - uwielbiała to. Dodatkowo wrzawa widzów na trybunach w tle, dodatkowo zagrzewała ją do walki i nie wyobrażała sobie ich zawieść.
Po przejęciu piłki, wiedziała, że nie ma wyjścia i musiała zdecydować się na podanie do Gryfona, który po chwili również został otoczony i wrócił kafla ponownie w jej dłonie. Sprawnie go przyjęła i wystrzeliła ku obręczom, aby szybko rozeznać się która z nich jest jednocześnie najbardziej dostępna dla niej, ale też najmniej w zasięgu O'Connora. Celując w jedną z bocznych poderwała się z miotły, aby wyskoczyć ku górze i stosując Łomot Finbourgha wykonać szarżę na pętle.

K6: 4 -> 2
Kuferek: 96pkt
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), koszulka (+1), rękawice (+1), kompas (+1), gogle (+1), ochraniacze (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów:107pkt
Pozostałe przerzuty: 9/10

Niestety jego akcja została zablokowana. Chyba przyszedł czas na zmianę taktyki gry, bo tę już przeciwnicy zbyt dobrze znali i zbyt łatwo potrafili pokrzyżować im plany. Trudno, nie on był kapitanem, żeby się tym przejmować, a już na pewno nie teraz, kiedy znicz wciąż był w grze. Co prawda krukoni już prowadzili jednym golem, ale można było jeszcze jakoś to obronić i przynajmniej bramkowo wyjść z twarzą. Max musiał liczyć na kolegów i koleżanki z drużyny. Nie mógł wykonać roboty za nich, a jedynie im ją ułatwić. Tak też zamierzał zrobić, po raz kolejny stając naprzeciw Jennie, jednak coś go tknęło i postanowił zmienić plan.
- Śmierdziel! - Krzyknął do Lockiego, z nadzieją, że ten zrozumie, po czym ustawił się pod tłuczek i podał go kumplowi z nadzieją, że ten trafi w ścigającego.

K6: 6
Kuferek: 32 GM
Własny sprzęt: koszulka
Wykorzystany sprzęt drużyny: cała reszta
Łączna liczba punktów: 43
Pozostałe przerzuty: 3/4

Nie ganiał po boisku jak pojeb, bo nie musiał. Ganiać to musieli ludzie, których piłki od nich uciekały, albo które trzeba było łapać. Tłuczek miał te zaletę, że sam się rozpędzał, wystarczyło więc mieć dobrą taktykę, a takiej mu i Solbergowi nie brakowało. Obserwowali sie wzajemnie, zapamiętując położenie drugiego pałkarza na boisku i przesuwali się jak pionki szachowe, tak, by zawsze mieć się w zasięgu i jednocześnie mieć jak najszersze pole manewru. Skrzywił się, widząc, jak koszmarnie im szło. Niby człowiek w końcu przyzwyczai sie do wszystkiego, a węże cały rok pokazywały jak miernie im idzie miotłowanie, a jednak, człowiek sie łudził. Swansea miał zero oczekiwań, a i tak sie zawiódł.
Widząc nagłą zmianę płynności lotu Solberga, zanurkował, zmieniając położenie na przeciwległą stronę boiska i obserwując jego ustawienie. Przerzucił pałkę do drugiej ręki i kiwnął głową, słysząc "śmierdziel" bo w tym meczu śmierdziel był tylko jeden. Ta kupa gnoju, która strzelała pętle za pętlą.
Zawrócił się i wystrzelił jak z procy na czołówkę z tłuczkiem, by w ostatniej chwili z całej siły posłać go w ścigającego krukonów. Rest in peperoni, pizza americana.

K6: 6, skuteczna obrona
Kuferek:  20 GM
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), gogle (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: reszta
Łączna liczba punktów: 30
Pozostałe przerzuty: 2/3

Jenna nie mogła dłużej obserwować innych graczy. Akcje z tłuczkiem zaczęły nabierać tempa i naprawdę trudno było jej się skutecznie orientować w akcji. Podanie do Mai okazało się błędem, ale trzeba było z tym żyć. Drugi raz nie zamierzała oddawać swoich obowiązków innej osobie, w końcu miała miotłe od Brooks i śmigała na niej jak szalona. A Brooks była najlepszą pałkarką wszechczasów. Kiedy Jenn zobaczyła, że Solberg podaje do Locka, a Lock zamachuje się z siła wariata, nie wahała się ani chwili. Zasłoniła ścigającego, a potem z okrzykiem szalonego ninja odbiła tłuczka. I zrobiła to skutecznie. Morderczy atak został odesłany. I to był moment, w którym dziewczynka poczuła się na swoim miejscu, jako heroiczna obrończyni drużyny.

K6 + przerzuty: 1
Kuferek: 12 GM
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: (ekwipunek szkolnych drużyn)
Łączna liczba punktów: 12
Pozostałe przerzuty: 0/1
Oberwania tłuczkiem: X

Cała robota należała teraz do naszych ścigających. O tych od znicza zapomniałem już dawno. Skupiłem się na meczu jak jastrząb szykujący się do przejęcia swojej ofiary. Strasznie chujowe porównanie, zwłaszcza że byłem wężem z krwi i kości, a nie jakiś zasranym ptakiem. Pomyślałem, że w emocjach dziwne, głupie myśli przychodzą do głowy. Zignorowałem je. Obserwowałem, jak Schruud zostaje osaczony i podaje do Aoife, a ta ma dziurawe ręce, wyglądała, jakby ją coś opętało. Krukoni mieli kafla, no cóż, wytężyłem zmysły i przyszykowałem się na kolejną obronę. Nie rozglądałem się za tłuczkami, wiedziałem, że każdy robi swoje i ja też musiałem to zrobić. Obronić! Na szczęście nagle na ścigającego niebieskich leciał tłuczek, niestety został ocalony przez gównarzerie, a ja trochę zluzowałem gacie. Co nie było zbyt dobrym pomysłem, kiedy przepuściłem kolejną szmatę. Merlin mi świadkiem, że już mnie to chuj obchodziło.

K6: 2
Wykorzystany sprzęt drużyny: full ekwipunek
Łączna liczba punktów: 10 (za sprzęt)
Pozostałe przerzuty:1/1

Dwhite Schruud mimo swojego lekko żenującego debiutu, nie zamierzał się poddawać. W końcu nie mógł przynieść wstydu swojej rodzinie, poza tym mimo wątpliwych wyników, uważał siebie za wybitną jednostkę, która jest w stanie ponieść Slytherin do zwycięstwa.
Chłopak, pełen entuzjazmu przejął kafel od obrońcy i poszybował w stronę pętli, omijając tłuczki i innych zawodników. Poszło mu brawurowo, szczególnie biorąc pod uwagę jego bardzo nieskoordynowane kończyny, niemniej w finalnym rozrachunku poległ - został otoczony, więc nie pozostawało mu nic innego jak podać kafel do kolejnego ścigającego. Life is brutal and ful of zasadzkas.

Pisane przez @Adela Honeycott

K6: 2, rzut na pętlę
Kuferek: 9 GM
Własny sprzęt: magiczna koszulka quidditchowa (+1), gogle quidditchowe (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: miotła (+4), kask (+1), ochraniacze (+1), kompas (+1), rękawice (+1)
Łączna liczba punktów: 19
Pozostałe przerzuty: 0/1

Żądza mordu, która się wymalowała w oczach panny Dear powinna dać Christianowi wyraźnie do zrozumienia, że powinien obawiać się o własne życie. Tym bardziej, że po jego podaniu następił strzał i... Kolejna szmata? Gdzie Laurent miał głowę kiedy się zapisywał do drużyny?! Aoife tym razem się nie powstrzymywała i posłała obrońcy swojej drużyny wściekłe spojrzenie. Chyba się zasugerował, bo zamiast do niej podał piłkę do drugiej ścigajki, ale tamta na szczęście przerzuciła do niej. Aoife cisnęła kaflem na pętlę, wkładając w ten rzut całą swoją złość. I miała nadzieję, że nawet jeśli August obroni, to przeleci przez pętlę razem z kaflem i sobie ten głupi ryj rozwali.

K6: 4
Kuferek: 32 GM
Własny sprzęt: koszulka
Wykorzystany sprzęt drużyny: cała reszta
Łączna liczba punktów: 43
Pozostałe przerzuty: 3/4

Był zaskoczony, że mała Hastings odbiła tłuczek posłany niczym kula armatnia. Podejrzewał, ze bark będzie się jej dawał we znaki jutro, ale nie było tu czasu na pianie zachwytem. Saskia dobrze nauczyła swoją małą kopię. Zawrócił się i kontrolnie rozejrzał po boisku, by połapać się w roszadach pozycji, zorientować się gdzie jest kafel i co się z nim dzieje.
Mogli kontynuować próby zdekoncentrowania atakujących, próby wykluczenia obrony albo skupić się na prawdziwym zagrożeniu tego meczu. Brandon zaczynała poruszać się coraz bardziej, co mogło wskazywać jedynie na to, że zaczęła śledzić znicza.
Obejrzał się na krążącego nieco wyżej Solberga i kiwnął na niego głową, po czym wetknąwszy pałkę pod Pachę pokazał mu ułożoną z palców dziewiątkę. Drużynowy numer szukającej krukonów. Nie zawsze byli w zasięgu wzroku, a nie mając kapitana, który by nimi kierował, kierowali się sami. Póki co względnie sprawnie.
Zanurkował za tłuczkiem praktycznie zaganiając go, czy może raczej wabiąc w stronę krawędzi boiska, po czym odbił mocno, wystawiając Maxowi jak na widelcu, prosto do uderzenia.

K6: 2  -> 3
Kuferek: 96pkt
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), koszulka (+1), rękawice (+1), kompas (+1), gogle (+1), ochraniacze (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów:107pkt
Pozostałe przerzuty: 8/10


Skoro obrona obrońcy niewiele dawała, bo i tak puszczał szmaty, trzeba było zmienić taktykę. A największym zagrożeniem u krukonów była ona - Victoria Brandon, mistrzyni złapania znicza. Max nie kojarzył meczu, w którym by przegrała i nie dopadła złotej kuleczki. Postanowił, że następny tłuczek będzie z dedykacją dla jej pięknej twarzy i chyba Lockie myślał podobnie, bo podając mu tłuczka, obydwoje dobrze wiedzieli, gdzie ten ostatecznie ma wylądować. Przyjął więc piłkę od kumpla i posłał ją całą swoją mocą w Panią Prefekt. Zrezygnował z popisowych kombinacji, stawiając na precyzję i siłę. Niestety, Jenna była o wiele lepsza, niż na to wyglądała i obroniła ich akcję, przez co Victoria złapała znicza. Cóż, nie powinno to Maxa dziwić, a jednak czuł, że powinni dać z siebie dzisiaj o wiele więcej.

K6: 4 przerzucone na 2, skuteczna obrona
Kuferek:  20 GM
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), gogle (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: reszta
Łączna liczba punktów: 30
Pozostałe przerzuty: 2/3
Dorzut na obrażenia: 5 - wybity łokieć

Szaleństwo. Tym słowem można było podsumować całą tę grę. Mecz był intensywny, pełen emocji, kafel latał to w tę, to w drugą stronę i mimo że przewaga punktowa była po stronie kruków, jeszcze wszystko mogło się zmienić. I wtedy to zobaczyła. Perfekcyjnie zsynchronizowani pałkarze ślizgonów wyprowadzili atak w stronę Victorii Brandon i Jenn wiedziała, że w tej chwili to od niej zależą losy całego meczu. Szukająca frunęła po znicz, po ich zwycięstwo, a jedynym co mogło stanąć jej na drodze był posłany w nią przez Solberga tłuczek. Hastings wystrzeliła na swoim Piorunie, zamachując się resztką kurczących się już sił, by obronić Viksę. I... udało się! TAK! Tylko że zamiast okrzyku zwycięstwa z ust trzynastolatki wyrwał się krzyk bólu, kiedy potężny cios, spotęgowany wariacką prędkością po prostu wybił jej łokieć. Krukonka zachwiała się na miotle, prawie z niej spadając, ale w ostatniej chwili wypuściła pałkę z ręki i odzyskała balans. Prawa ręka była w tej chwili kompletnie bezużyteczna, póki nie naprawi jej pielęgniarka, a oczy dziewczynki szkliły się łzami zarówno radości, jak i cierpienia.

K6: 1, 1
K100 / litery:
Kuferek: 86 GM
Własny sprzęt: wszystko
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko
Łączna liczba punktów: 98
Pozostałe przerzuty: 8/9

Jednak jej się nie wydawało. Błyśnięcie powtórzyło się w okolicach pętli i tym razem Victoria miała pewność, że to był znicz. Dlatego też, chyba nie do końca świadoma tego, że znajdowała się w zagrożeniu, przyłożyła się jeszcze mocniej do miotły, przyjmując tak aerodynamiczną postawę, jaka tylko była możliwa, by skierować się w stronę znicza. W miarę, jak się do niego zbliżała, nabierała pewności, że nie był jej przewidzeniem ani żadną grą świateł, a niewielką piłką, jaką usiłowała złapać, starając się to zrobić, nim mecz okaże się jedną wielką porażką. To było jej ostatnie spotkanie na tym boisku i zamierzała zakończyć je z klasą, co też uczyniła, bez większego problemu wyciągając rękę po znicza, by okrążywszy pętlę, unieść go w górę, w geście zwycięstwa. Uśmiechnęła się lekko, jakby chciała stwierdzić, że faktycznie na tym polu przez długi czas była niepokonana, ale to właściwie nie miało już znaczenia. Czy też może - właśnie stawało się historią, jaką zamierzała pamiętać, jaka zamierzała zapisać się w jej pamięci, ale nie było już tak naprawdę niczym więcej. Ostatnie zwycięstwo, które miało na zawsze zapisać się w jej pamięci. W końcu o czymś podobnym, nie dało się tak naprawdę zapomnieć.

Chris zauważył, że Jenn podała tłuczka zamiast atakować, a to był dobry pomysł, bo ostatnim razem trochę się zestresował, kiedy Max odbijał, bo gdyby wycelował w jego kuzynkę, mogłoby się to dla niej skończyć skrzydłem szpitalnym, sądząc po odległości na jaką wybił tłuczek. Nie pałał miłością do starszego ślizgona, bo tamten za bardzo kręcił się koło Jenn, ale czuł przed nim respekt, bo słyszał o jego "talencie" do bójek. Tym niemniej, tym razem ktoś inny będzie się narażał pałkarzowi zielonych. Potem zadziało się coś, czego Chris nie widział, ale zdążył zobaczyć tłuczka odbitego przez Lockiego, który pędził z siłą kuli armatniej w stronę Jenn. Serce chłopaka stanęło na ułamek sekundy, żeby zaraz zacząć walić z radości i dumy, kiedy jego mała kuzynka odbiła strzał, który mógł jej wybić rękę z barku. Jenn jednak była niesamowita.
Potem zadziało się coś, co znowu naraziło synapsy Chrisa na przepalenie, Bo duet pałkarzy slytherinu wział sobie za cel Vikse. Sprawność z jaką to rozegrali budziła cichy podziw krukona. Ale ten podziw szybko zniknął, kiedy zobaczył jak jego kuzynka mknie na spotkanie tłuczka. Pędził jeszcze szybciej niż poprzedni, nie było szansy, żeby dała rade to odbić. Ale jednak pokazała, że jest twardzielką i odbiła go. Ale zaraz potem chłopak usłyszał jęk bólu i zobaczył, jak dziewczyna prawie spada z miotły. Pognał w jej stronę jak błyskawica. Gdzieś po drodze, kawałkiem świadomości usłyszał gwizdek końca meczu. Pewnie Victoria złapała znicza, ale średnio go to w tym momencie interesowało.

/kontynuacja tego wątku

Być może pozostawał jeszcze pod wpływem wróżkowego pyłku, a może to kwestia dziwnej gry świateł, ale przez moment Puchon miał wrażenie, że Lockie odleciał gdzieś myślami, zupełnie jakby na kilka sekund znalazł się we własnym świecie, pochłonięty sprawami, o których jego młodszy kolega nie mógł mieć zielonego pojęcia. Trwało to jednak tak krótko, że Terry nie był pewien, czy sobie tego nie wyobraził, bowiem już w następnej chwili Ślizgon wrócił do swojej zwykłej nonszalancji, przez którą tak przyciągał do siebie młodszego kolegę.
- Jeszcze tego by brakowało, żeby to NAS karali za te wróżkowe anomalie. – prychnął zirytowany, po raz kolejny zniesmaczony zasadami panującymi w czarodziejskim świecie zasadami – Zupełnie jakbyś z własnej woli nawdychał się tego świństwa.. – urwał nagle, spoglądając badawczo na Ślizgona, bo zdał sobie sprawę, że w gruncie rzeczy nie może być pewien, czy wszyscy traktują halucynacje jak uciążliwą niedogodność.
- Czyste. – rzucił, omiatając kolegę szybkim spojrzeniem, w obawie, że dłuższa interakcja mogłaby narazić go na niekomfortowe pytania i domysły. Nie wstydził się swojej orientacji, ale ostatnie czego by chciał, to paść ofiarą nieprzyjemnych plotek – i bez tego był wystarczającym pośmiewiskiem.
- Hmm… niech pomyślę… - rad ze zmiany tematu, zaczął główkować, o cóż też mogliby się ze Ślizgonem założyć. To musiało być coś naprawę wow, coś co zapamięta na resztę swojej szkolnej kariery, i coś, dzięki czemu zyska w oczach Lockiego. Nie mógł zmarnować takiej okazji. – Słyszałeś o ślepych zakładach? Ktokolwiek wygra, może w dowolnym momencie powołać się na ślepy zakład i zażądać od drugiej strony… no właściwie wszystkiego. – zaproponował z błyskiem w oku, przypominając sobie niezliczone kłopoty, w które wplątał się w ten sposób, kiedy jeszcze mieszkał w Edynburgu. Oczywiście zazwyczaj w takich zakładach obowiązywał szereg niepisanych zasad – nie można żądać niczego, co naraziłoby drugą stronę na trwałą szkodę, nie można mieszać w zakład osób trzecich bez ich zgody itd. – ale to Puchon pominął, może w przypływie emocji, a może chcąc poczuć dreszczyk ryzyka. – Chyba że masz lepszy pomysł?

@Lockie I. Swansea

@Terry Anderson

Zaśmiał się, a śmiech miał podobny do szczekania psa, to pewnie przez te papierosy, które wciąż palił mimo bycia sportowcem, ale nikłe poszanowanie dla swojego zdrowia to coś, co mu zostało w spadku.
- A wiesz, że czytałem w The New York Ghost o tym, że aurorzy tropią szajkę szemranych biznesmenów, którzy zbierają nielegalnie pył w celach późniejszej sprzedaży jako środek odurzający? - uniósł brwi z miną będącą mieszanką politowania i niedowierzania - Artykuł wyszczególniał oczywiście, że nie wiadomo, jakie są długofalowe efekty tego pyłu, ale są ludzie, którym te haluny się podobają i nawet są gotowi za nie płacić. - przewrócił oczami. Osobiście odbierał te całą sytuację jako farsę, nie był w stanie ani zrozumieć, ani nawet myśleć o postępowaniu rady szkolnej względem zachowania szczątków bezpieczeństwa w Hogwarcie.
Ukontentowany oceną czystości swoich gatków, przywołał miotłę i wetknął ją pod pachę:
- Stoi. - wyszczerzył zęby, łasy na zakłady wilk - Daj znać, kiedy będziesz gotowy na ćpanie. Lubie mieć takie długi do wykorzystania. - puścił mu oko.
Może na chwilę obecną nieszczególnie miał pomysł na to, czego mógłby zażyczyć sobie od takiego Andersona, ale przecież lepiej takie życzenie mieć, niż nie mieć, a pewien był jak tego, że słońce wschodzi na wschodzie, że Max jest w stanie ugotować eliksir, który zmieni puchonowi postrzeganie rzeczywistości kto wie, czy nie na długi, długi czas.
- A tera cho, ja tam zgłodniałem. - kiwnął na niego - Po takim meczu trzeba zjeść białeczko, żeby mięśnie miały z czego się odbudowywać... - kiedy ruszyli do zamku, zaczął wielką tyradę o odpowiednim odżywianiu w sporcie, co było abstrakcyjne, wiedząc, że nie odnajdował się w kuchni ani odrobinę. Ale czy musiał umieć gotować, by być doskonałym konsumpcji konsumentem? Lubił żarcie i lubił żreć.

2 x zt

+