Nie wierzył w zajączka Mikołaja, ale na wszelkie alchemiczne pojęcia, nie mógł uwierzyć, kiedy wszedł i zobaczył to miejsce. Tyle możliwości nawet pajęczyny w zestawie trochę odkurzyć, szedł pomiędzy kominkami, tu można umieścić retory, tu nawet zmieści zestaw do destylacji, tam kadź zacierowa, Tam urządzi sobie miłe miejsce do czytania, w końcu na niektóre mikstury trzeba czekać jak dojrzeją. Widział masę możliwości, Zajrzał do schowka na składniki, no to już znalazł się w Niebie. Teraz tylko ściągnąć sprzęt z Domu miał przecież nowszy w zapasie. Stanął przy pulpicie i czuł się jak dyrygent, który wszedł do swojej nowej filharmonii. Zatarł ręce i w podzięce za dary tak hojnie przez los dane, porwał kociołek, i z pieśnią na ustach, zaczął warzyć po raz pierwszy od długiego czasu, na ścianach sali zatańczyło światło płomieni, wokół roztaczał się zapach delikatnych ingrediencji, czas by sala ożyła.

Sama się sobie dziwiła, że zaniosło ją do lochów. Jedyne co tutaj było, to klasa eliksirów, gdzieś tam wejście do pokoju wspólnego Slytheriniu... poza tym pewnie mnóstwo, stęchłych, opuszczonych klas, całych pokrytych pajęczynami, bo kto mądry ich używał? No ale jakoś tak poszła, chyba w ramach zwiedzania zamku. Zresztą kto ją tam wie, nie zastanawiała się za bardzo gdzie idzie, a nogi same zaprowadziły ją w plątaninę podziemnych korytarzy.
Kiedy tak się odrobinę zgubiła, zauważyła, że zza jakiś niedomkniętych drzwi wypływa na posadzkę struga światła. Poszła więc sprawdzić kto to tam siedzi, w ogóle weszła od razu do środka i zobaczyła jakiegoś kogoś, który najprawdopodobniej warzył eliksir. Bo chyba żadnej inne opcji z tym kociołkiem nie było. Chłopaka nie kojarzyła, był starszy, to niewątpliwe, jednak jego yy twarz, ubiór i tak dalej, sprawiało, że właściwie dziwnie byłoby go przeoczyć. Ale przecież nie takich ludzi się widywało. Pomyślała, że nie będzie mu przeszkadzała w tworzeniu, którym wyraźnie był pochłonięty, i po prostu się popatrzy.

Nucił pod nosem dodając ingrediencji, po wejść wiedział już co uwarzy Amortencja, jej zapach od razu doprowadzi do wprowadzenia tu miłego nastroju, wygląd sali mu się podobał, ale zapach kurzu wilgoci i stęchlizny, już nie. Praca praca praca chochlą w lewo chochlą w prawo, obrót stuk, teraz kilka kropli, wymieszaj, odstaw, i odczekaj. Wytarł ręce odchylił się do tyłu odetchnął, cały rok już nie uwarzył Amortencji, a jednak przepis pamięta, zamknął oczy i skupił się na zapachu jest, zapach wrzosowisk, perfum matki, i zapach korzeni i ziół. Jednak wyszła mimo składników które mogły zepsuć teraz schłodzić i gotowe. Otworzył oczy i ją zauważył, spojrzał na nią i się uśmiechnął nic mu dziś humoru nie zepsuje.
- W czym mogę pomóc zgubiłaś się- Zwrócił się do niej

Przysiadła na starej ławce, uprzednio ścierając z niej kurz dłonią. Co prawda, to spowodowało, że była brudna, ale przecież przeżyje. Wytarła ją o szatę i przyglądała się dalej, podparłszy się z tylu na ramionach i machając wolno nogami do przodu i do tyłu. Lubiła patrzeć, jak ktoś tak pogrążony w lubianej czynności nie zwracał uwagi na świat dookoła, zapominał o wszystkich który mogliby go w tej chwili obserwować i wręcz ujawniał na twarzy wszystkie targające nim emocje. Zadowolenie, zazwyczaj... Chłopak miał zamknięte oczy, jakby wszystko robił jedynie na wyczucie, tym bardziej nie dziwne, że jej nie dostrzegł. W końcu musiał skończyć i ją zauważyć. Odwzajemniła jego uśmiech, nie ruszając się wcale ze swoje miejsca.
- Właściwie to tak, aż zauważyłam światło, to zajrzałam. Co warzyłeś? - spojrzała w stronę kociołka.

Spojrzał na nią i wskazał by podeszła do kociołka- Powąchaj i powiedz co ci to przypomina, nie jest może najwyższych lotów, ale cóż krawiec kraje jak mu materiału staje- mówił kiedy zbliżała się do kociołka- właściwie uwarzyłem go ze względu na zapach, ale jeśli trafnie odgadniesz co to za eliksir może dostaniesz go trochę.

Siedziała jeszcze chwilę, ale w końcu zeskoczyła z ławki i zrobiła co prosił. Dobra, nie prosił, a mówił, rozkazywanie jednak to nie było, więc mogła posłuchać. Miała nadzieję, że to jakiś eliksir odurzający nie jest i nie padnie na ziemię, chwilę po jego powąchaniu. Przybliżyła głowę do kociołka i machnęła ręką, jakby łapiąc opary (charakterystyczne, zresztą...), tak, by mogła lepiej poczuć jego zapach. Mmm, pięknie.
- Mięta, konwalie... książki... - było coś jeszcze ale nie mówiła, w końcu nie musiała zdradzać wszystkich swoich ulubionych zapachów, prawda? Właśnie, domyśliła się co to jest, przerabiali ten eliksir na lekcjach w tym, czy też zeszłym roku, nie pamiętała dokładnie, ale na pewno był. Jeden z najsilniejszych eliksirów miłosnych... - Amortencja? Jeszcze przez przypadek ktoś by wypił, gdybyś tak postawił jak odświeżacz powietrza i wtedy by było...
Odwróciła się do niego przodem.

- Brawo moja panno, buteleczka dla ciebie tych perfum się znajdzie. A kto mówił przy okazji że ja go mam tu zamiar zostawić na widoku.- uśmiechnął się zawadiacko- jak już to buteleczkę może ukrytą, mocno, jak ktoś będzie szukał to niech się wysili- Spojrzał na nią -przy okazji Aleksander z kim mam przyjemność- wyciągnął z torby pustą buteleczkę, i zaczął ją napełniać.

- Łał, dzięki. Na pewno, kiedyś... może do czegoś się przyda - już chciała zaczął fantazjować, jak to zaraz komuś wleje eliksir do napoju albo poleje nim jedzenie i będzie śmiesznie. Tyle, że za bardzo takiej osoby nie miała. To znaczy niby była, ale.. och, nie ważne. Znowu o tym myślała i zaczynało ją to okropnie męczyć.
- I tak może zostać znaleziona i wypita - uśmiechnęła się. - Chyba, że się po prostu niby skropisz, będzie ciekawy efekt - poruszyła brwiami, wyobrażając sobie przy okazji co takiego by to wywołało. No bo jak dziewczyna reaguje, kiedy facet pachnie tym, co uwielbia?
- Bell jestem. Studiujesz, Aleks? - pomyślała przez chwilę, że może jest nauczycielem... no ale bez przesady, wyjątkowo dziwnie by się wtedy zachowywał, poza tym eliksirów, jeśli dobrze pamiętała, uczyła ta Ch-coś tam, zresztą od niedawna opiekunka Ravenclawu.

- Tak studiuje, tylko musisz pamiętać że akurat to co masz w buteleczce to carte blanche, jeśli chcesz by ten kto to wypije wielbił kogoś to musisz dodać część obiektu westchnień włos, itp. na przykład Ale chce uwieść Bena, tak wiec żeby Ben polubił Ale to ona musi dodać do eliksiru swój włos w końcu chodzi o kierowane działanie a nie żeby poleciał za pierwszą lepszą zobaczoną po wypiciu- mrugnął znacząco,
- jeśli chodzi o zastosowanie perfumowe, szczerze nie polecam, raz strzeliłem ten numer kumplowi z wodą kolońską, jak jechał w odwiedziny do rodziny, stop lepiej nic już nie dodaje. Ujmę w skrócie używanie go jako perfum jest w dużym ryzykiem, to tak jakbyś poturlała się w kocimiętce a potem poszła między koty. Bogu dzięki że zawsze mam tod ręką odtrutkę, aha nie daj temu leżakować dłużej niż miesiąc. Masz jeszcze jakieś pytania w sprawie tej Fiolki- Podał jej zapieczętowaną woskiem, buteleczkę a sam zaczął napełniać mały słoiczek.

- Na Wydziale Magii Kreowanej, tak? - Może była zbyt ciekawska... może. Ale tak jakoś wyszło, że kiedy ktoś nie za bardzo chciał o czymś mówić (i to zuupełnie nie rozumiała powodów) to tym bardziej się wypytywała. A Aleks tak szybko odpowiedział, po czym od razu przeszedł do czego innego, że właśnie takie wrażenie to sprawiało.
- Mhm, to nie wiem czy się przyda... w ciągu miesiąca.. chyba, że zdarzy się coś niespodziewanego - powiedziała, wziąwszy buteleczkę patrzyła się na nią, obracając w rękach. Chyba, że by wykorzystać to w zupełnie inny sposób, a ich z pewnością było sporo. Aż uśmiechnęła się do swoich myśli.
- Długo to działa? - Zapewne od ilości czegoś tam, to zależało, więc koniecznie musiała się dowiedzieć. W końcu taki szczegół wiele może zmienić.

- Tak WMK, ale czy to ważne,- spojrzał na jej mundurek,- Moja droga Krukonko, puścił oko- Ale wracając, do twojego pytania, szczerze zależy, od czasu ekspozycji bądź dawki, ile czasu leżakował, na kim zastosujesz itd, czynników jest tak wiele że musiałbym chyba napisać ulotkę- machnął ręką- Zaraz- rozejrzał się za tablicą, gdy już ją znalazł, potem kredę.- O podejdź tutaj lub siądź, i poczekaj momencik.- Odwrócił się, fakt jestem uodporniony w pewien sposób na amortencje ale co za dużo to nie zdrowo, gdybym był sam to jedno, ale jeśli ładna dziewczyna jeszcze tu przyszła, może zrobić się niezręcznie jeśli wkrótce nie zakryje tego gara z eliksirem, szlak gada o ekspozycji a ja nie wiem jaką ona ma odporność a to zamknięta sala. Eh znalazł pokrywkę przykrył eliksir i otworzył lufcik wpuszczając trochę świeżego powietrza- Dobra gdzie ja to byłem- podszedł znowu do tablicy- Aha jeśli chcesz długiego i subtelniejszego działania, polecałbym po kropelce przez pierwszy tydzień do posiłków celu, po czym systematycznie zwiększając dawkę co tydzień, wtedy cel będzie odczuwał to jako zauroczenie bardzo zbliżone do naturalnego, i nie będzie wydawało się to podejrzane, z drugiej strony ciągłe dolewanie może być niewygodne, można to skrócić do dawki łyżeczki do herbaty do posiłku, i jeśli nie leżakował zbyt długo, będzie okej, działał będzie intensywnie i szybko, ale to jeśli chcesz po prostu romansu, będzie Cię wielbił intensywnie po porcji łyżki stołowej do posiłku, w obu wypadkach dawek łyżeczkowej i łyżki stołowej to praktycznie z tydzień po czym efekt będzie słabł, oczywiście możliwość ekspozycji Węchowej to już inna para kaloszy, nie da się jej nakierować, użyje żargonu, mugolskiego Amortencja jest wtedy bronią masowego uwielbienia, prościej jeśli Ci to wyrysuje- nakreślił działanie węchowe na schemacie jak stosować, jaki promień działania, tabelą czasu ekspozycji itd.- Więc Widzisz w wypadku perfumowego ataku, czynników jest multum, a efekt tak bardzo niestały, plus do niego najlepiej stosować półrocznego, ma wtedy duży zasięg, i silniejszy zapach, i znacznie silniejsze działanie, i nie zapomnij że Amortencja to Najsilniejszy Afrodyzjak legalny na rynku aha Łap! - rzucił jej malutką fiolkę, również zapieczętowaną, z przeźroczystym płynem.- tu na wszelki wypadek masz antidotum, jeśli będziesz potrzebować czegoś innego daj znać i tak nie zamierzam się stąd ruszać bez większej potrzeby, więc wiesz gdzie mnie zaleźć, aha wybacz ten mój wykład o zastosowaniu, wielu mi mówi że przy ważeniu bywam nawiedzony, zwykle jestem opanowany.

Mruknęła pod nosem coś o tym co co jest ważne a co nie, ale słuchała dalej, w końcu to ją interesowało. Usiadła sobie na ławce, żeby było wygodniej i starała się zapamiętać jak najwięcej. Jeszcze by tylko brakowało, żeby wyjęła ołówek i notes i zaczęła coś notować, hah. Uśmiechnęła się na jego słowa o ładnej dziewczynie i czekała aż otworzy lufcik. Swoją drogą, ciekawe skąd wziął się w lochach, zawsze jej się wydawało, że wszystkie te korytarze i pomieszczenia są pod ziemią albo pod jeziorem. Więc może to tylko dekoracja? Śmiesznie by było, gdyby przez to klasa wcale się nie wywietrzyła.
- W jaki sposób uodporniłeś się na amortencję? - podejrzewała, że tak jak ze wszystkim: brało się najpierw małe dawki, potem coraz większe aż nie przynosiło to żadnych efektów, ale wolała się spytać. A nuż czymś ja zaskoczy.
Kiedy Aleksander mówił, Bell wymyślała sobie komu i ile wleje eliksiru na napoju, żeby uzyskać ciekawy efekt. Od razu zdecydowała, że wolałaby popatrzeć na romans, bo przecież taka prawdziwa-nieprawdziwa miłość byłaby nudna, a poza tym gdyby amortencja jej się skończyła, to by głupio wyszło, jakby wszystko minęło. Albo wylać trochę buteleczki gdzieś w Pokoju Wspólnym, wszyscy kochaliby się jak nigdy.
Tak się zamyśliła, że ledwo-ledwo zareagowała w miarę wcześnie i złapała następna buteleczkę.
- Też tak ładnie pachnie czy wręcz przeciwnie?
Nie przeszkadzało jej, że tyle mówi, więc wcale tego nie skomentowała. Lubiła słuchać, oczywiście, pod warunkiem, że było ciekawe.

- Co do mojej odporności to sprawa wygląda tak, że większość eliksirów o niebezpiecznym działaniu które się waży zastosowałem różne techniki, podobne do mugolskiego szczepienia żeby nabrać na nie odporności, na Amortencje jestem odporny w dużym stopniu ale nie całkowicie niestety- westchnął- Co do smaku odtrutki, no cóż módl się żebyś nie musiała jej stosować na sobie, smakuje jak gorycz, pomieszana z wstydem, przynajmniej u mnie, a zapachu nie ma i Bogu za to dziękować, zawsze wszystkie eliksiry i ich odtrutki które potem komuś daje, lub warze po raz pierwszy dla innych najpierw stosuje na sobie, nie dam innym nie sprawdzonego eliksiru, a jeśli się nie powiedzie sam w ten sposób ponoszę konsekwencje, to też wiesz po części czemu się uodporniłem. Możesz uznać że jestem lekko szurnięty ale tu chodzi o życie lub zdrowie innej osoby, więc Eliksir musi być sprawdzony- uśmiechnął się smutno. Rozejrzał się w koło, i przymknął oczy. Otworzył je po chwili patrząc na Bell- Uważaj aby nie skrzywdzić tym eliksirem kogoś za bardzo, miłość potrafi ranić niekiedy za bardzo.

Nie miała pojęcia jak wygląda owe mugolskie, yy, szczepienie, więc było dość złym porównanie, przynajmniej dla niej, bo ktoś, kto miał z niemagicznymi większą styczność z pewnością by zrozumiał. Mimo to, nic nie powiedziała, niech będzie, że jest mądra, potem gdzieś to sprawdzi. Swoją drogą, szkoda, że już lekcji Mugoloznastwa nie było, ten ostatnio nauczyciel został dopiero co zwolniony, bo chyba nie przeprowadził ani jednej lekcji.
- Nie mam zamiaru, przynajmniej w najbliższym czasie - odparła. Jeśli w ogóle, hah. Jeśli o takie rzeczy chodzi, to ze stosowaniem na sobie samej była bardzo ostrożna.
- Tak dla odmiany, coś czego się naprawdę nie lubi. - Nie była jakoś stuprocentowo pewna, że ma rację, ale i tak bardziej stwierdziła niż spytała.
- Nie uważam cię za takiego... chociaż ja bym nie mogła tego robić - przyznała, patrząc na niego. Nie, nie odwracała wzroku, przecież nigdy tego nie robiła. - Jasne, postaram się o tym pamiętać. - To "postaram się" było niejako prawdą... poza tym, przecież to wiedziała. Było tyle rodzajów miłości, a każda potrafiła zranić tak samo bardzo.
- Pójdę już, nie będę ci dłużej przeszkadzała, bo chyba w ogóle nie możesz dalej pracować, nie? Jeszcze raz dzięki za eliksiry - uśmiechnęła się na pożegnanie i opuściła klasę. Musiała jeszcze znaleźć kuchnię, a potem dotrzeć aż na siódme piętro gdzie umówiła się z Angie...

Ah leć leć już: patrzył jak Bell wyskoczyła z pokoju teraz tylko co zrobić z Amortencją, przecież nie wyleje a bez nadzoru nie zostawi jeszcze ktoś wypije, i zacznie się amok. Lepiej to już sprzedać pożytek z tego będzie. Wstał i znalazłszy odpowiednią liczbą fiolek rozlał je po 100 ml, zakorkowawszy wezwał skrzatkę by schowała je w domu, tam na razie będą bezpieczne i nikt się do nich nie dobierze. Usiadł i przy zapalonym palenisku zrelaksował się, w nosie wyczuwając jeszcze resztki woni wrzosowisk.

Czasami żałowałam, że nie trafiłam do Domu Węża. ze swoim wychowaniem i statusem czystej krwi byłoby to bardzo prawdopodobne i podejrzewam, lepsze dla mnie . Tiarę jednak przekonało moje zamiłowanie do wszelkich woluminów zalegających na zakurzonych pułkach bibliotek. Nigdy nie bałam się chodzić po lochach, nawet w samotności. Nadal na każdym kroku odnawiałam zaklęcie tarczy, nosiłam zapasową różdżkę i sztylet Nataniela. Ostatnio jednak do mojego malutkiego arsenału doszedł niepozornych rozmiarów, kryształowy flakonik z autorską miksturą Aleksandra. Miałam nadzieję, że dobrze zinterpretowałam list, jaki mi wysłał.
Wchodząc do starej klasy wyczułam słodkawy zapach migdałów zmieszany z górskim powietrzem i rześką bryzą unoszącą się nad fiordami . Jak nic musiał przygotowywać wcześniej Amortencję. Ona zawsze tak dla mnie pachniała. Uśmiechnęłam się do swoich myśli. W przewieszonej przez ramie torbie miałam niezbędne do maści składniki. Uszczupliłam swój niewielki zapas prawdziwych perełek niezbędnych do przygotowania substancji , ale pewne rzeczy były tego warte. Miałam tylko nadzieję, że przyjdzie i będziemy mogli zacząć. W głębi duszy chciałabym go oczywiście poznać. Czasami wspólne interesy mogą doprowadzić do ciekawej znajomości...

Siedział w głegokim fotelu który udało mu się znaleźć wśród starych mebli, no dobra nie jemu a Berth, pomału sala zaczynała przypominać sale do badania elikirów, kto by pomyślał że poukrywane są w szkole takie skarby, cały zestaw naczyń alchemicznych a nie tylko kociołki, nie żeby nie były przydatne, ale dają tak mało pola do popisu. Oho ktoś się zbliżą, spokojnie rozsiadł się pokazowo tyłem do wyjścia, ale nie od tego montował małe lustro które pokazywało mu kto wchodzi, żeby się przejmować, Spokojnie skoncentrował się na obserwacji kociołka z autorską miksturą dla Sigrid. poczekał jak wejdzie-
-Miło żę postanowiłaś odwiedzić badacza w jego laboratorium, muszę ci jeszcze coś powiedzieć Sig,- mówił do niej nie wstając z fotela, ciągle nadzorując ostatni etap wrzenia.- Przypomniało mi się że nie poinformowałem Cię o czasie działania tego specyfiku, a też pomyślałem że chciałbyś wiedzieć, jak szybko człowiek odzyska po nim sprawność.

Doskonale się tutaj urządził. Zorientowałam się, że już czeka dopiero gdy wstał z głębokiego fotela. Ta pusta klasa była marzeniem każdego alchemika i miłośnika eliksirów.
- Witaj, również się cieszę, że przyszłam.
Nie było w mich słowach drwiny, ale dało się w nich wyczuć lekką dawkę ironii. Niektóre rzeczy nie ulegną tak łatwo zmianie. Westchnęłam.
- Masz rację czas działania jest równie istotny, co skutek. Jeśli się nie obrazisz to miałabym pytanie. Kiedy przygotowałeś Amortencję, jej zapach jeszcze unosi się w pomieszczeniu.
Oczywiście każdy odczuwał jej aromat w inny sposób. Wszystko zależało od ulubionych aromatów. Dla mnie było to o tyle istotne, że przy tym powietrzu nie będę mogła się dostatecznie skupić. zbytnio przypominają Norwegię, dom.
- Wiesz powinnam się raczej skupić ponieważ każdy błąd w przyrządzaniu maści może doprowadzić delikatnie mówiąc do zmiany wystroju pomieszczenia. i to w najlepszym wypadku.
Ostatnie słowa ledwie wyszeptałam. Byłam jednak pewna, że Aleksander je usłyszał.

- Fakt przyrządzałem tu Amortencje ale zapach pozostał, mimo że minęło trochę czasu, wybacz muszę jeszcze popracować nad wentylacją, niektóre szyby są jeszcze zatkany ale pracuje nad tym, zaraz postaram się coś na ten zapach poradzić.- Podszedł do fiolek ustawionych na pułkach- zaraz zaraz gdzie to postawiłem- mruczał pod nosem- Sigrid nie stój tak znajdź sobie jakieś miejsce i zamknij drzwi- szukał małego niepozornego słoiczka,- No jesteś wreszcie, - Podniósł go i otworzył z wnętrza zaczął unosić się zapach morza, likwidując wszelkie ślady zapachu Amortencji- Przepraszam że nie pomyślałem o tym wcześniej, przejdźmy do konkretów w tym kociołku, znajdziesz swoją porcję eliksiru, aha efekt utrzymuje się około 8 godzin, a teraz moja droga przejdźmy do innej kwestii- uśmiechnął się podchodząc do fotela.

- Dzięki. Naprawdę nie mogłabym się należycie skupić.
Podkasałam rękawy czarnej bluzki i rozpoczęłam wyjmowanie z swojej torby odpowiednich składników. Niektóre z nich były niebywale rzadkie, ale tak niewielkie uszczuplenie mojego zapasu nie będzie miało znaczenia.
- Nigdy nie musiałam nikomu tej receptury pokazywać, więc proponuję byś uważał. Najważniejsza w niej wydaje się prostota. Wszystkie ziołowe składniki są łatwo dostępne. Nawet w mugolskich sklepach . Wyobraź sobie, że czarodzieje szukają magicznych roślin i zwierzą by ich wywary były doskonałe. Czasami jednak to najmniej spodziewane rozwiązanie daje najsilniejszy efekt…
Uśmiechnęłam się po tych słowach a w moich czarnych oczach zaskrzyły się iskierki. Przez chwilę odpłynęłam w swoich wspomnieniach do dworu na zboczach fiordu. Widziałam matkę w ogrodzie zielnym z czułością pielęgnującą każdą, nawet tą najmniejszą roślinkę. Czułam słońce i wiatr we włosach. W powietrzu unosił się zapach migdałowego ciasta… Szybko jednak powróciłam do rzeczywistości.
- Postanowiłam , że struktura maści nie będzie odpowiednia. Lepiej przy pomocy źródlanej wody stworzyć silny eliksir. Mniej pracy a ty jako miłośnik sporządzania wywarów bez problemu odtworzysz całość już z uwzględnieniem procedury stosowanej do wyrobu kremu. Nie mamy teraz czasu na zabawy z tłuszczami, woskami i emulgatorami. Przepis jest prosty do gotującej się wody wrzucasz garść owoców jałowca. Gdy powietrze wypełni przyjemny aromat dodajemy korzeń czarciego pazura i odrobinę, tak z dziesięć gramów mandragory.
Komnata przestała mieć dla mnie jakiekolwiek tajemnice. Stałam nad parującym kociołkiem i wszystko co robiłam opisywałam w słowach zafascynowana barwą jaką przybrała woda.
- Na tym etapie w kociołku powinniśmy zauważyć delikatną zmianę barwy mikstury. Z całkowicie przezroczystej na niebieską, niczym niebo w pogodny dzień. Teraz musimy poczekać aż połowa wywaru wyparuje. Taka redukcja jest niezbędna by kolejny składnik nie wywołał dość wybuchowej reakcji.
Mając odrobinę czasu przyjrzałam się mężczyźnie. Był przystojny, ale równocześnie w jakiś tragiczny sposób naznaczony cierpieniem. Z fascynacją przyglądał się moim poczynaniom i zawartości kociołka, a mnie fascynowała jego maska. Wiem, że nie powinnam się o nią pytać, ale ciekawość mimo wszystko utorowała sobie drogę do mojego umysłu. Może kiedyś…
- Kolejnym krokiem jest dodanie sproszkowanego kwiatu Dyptamu i pięciu kropli smoczej krwi. Gdy wywar ponownie zmieni kolor. Tym razem na ciemno-granatowy szybko zwiększając ogień wrzucamy garść owoców belladonny i dwadzieścia gram sproszkowanych liści Ostrożenia.
Moje ruchy były naznaczone niebywałą płynnością. Dłonie przesuwały się nad odmętami kociołka z szybkością błyskawicy. Już nieraz przygotowywałam ten eliksir. Choć ani razu dla siebie.
- Eliksir zredukuje się pod wpływem temperatury ponownie o połowę . To już prawie koniec, musimy jeszcze dodać odrobinę owoców dzikiej róży. Z reguły dodaje się ich o połowę mniej niż owoców jałowca zastosowanych na początku. Gdy zawartość kociołka przybierze barwę mleczno-białą szybko ściągamy naczynie z ognia i odstawiamy do wystygnięcia.
Teraz w powietrzu unosił się delikatny, cierpko-słodki zapach przypominający czerwone wino. Nigdy nie potrafiłam wytłumaczyć, dlaczego właściwie tak pachnie.
- Po wystygnięciu dodajemy jeszcze kroplę jadu żmii zygzakowatej i trzy, cztery suszone kwiaty lipy . Ot cała filozofia. Niby nieskomplikowane, ale diabeł tkwi w szczegółach. Gdyby nie kolejność dodawania, fakt zwiększania ognia, zmiany koloru i redukcja moglibyśmy przypadkowo wysadzić całe pomieszczenie. A źle uwarzona substancja raczej spowoduje śmierć niźli inne przyjemności.

Każdym nerwem ciała czułam, że siedzę już tutaj ponad dwie trzy godziny. Czas przestał mieć dla mnie jakiekolwiek znaczenie. Pochłonięta byłam całkowicie pracą.

Przyglądał się jej poczynaniom z fascynacją, oto poznawał jedną z starożytnych, wpół legendarnych receptur, i to jeszcze od potomkini jej twórców, Stał skupiony notując jej każdy ruch, zapamiętując automatycznie każdy składnik, każdą instrukcje. Przełączył się w tryb intensywnej uwagi, nie zwracał uwagi na nic poza zawartością kociołka, i rękoma dziewczyny. Nie poruszył się o milimetr przez cały czas ważenia, zmieniając się w posąg.
Przebudził się i rozpoczął się ruszać gdy mikstura była ukończona, pochylił się nad kociołkiem:
-Kto by pomyślał nad taką prostą recepturą, będzie u mnie bezpieczna- pochylił głowę w geście uznania- Chylę czoło, przed twoją wiedzą- podniósł różdżkę po czym Orchideus w rękach Sigrid ukazał się bukiet szkarłatnych róż- a to dodatek do moich usług, chętnie powitam cię wśród osób którym proponuje naukę eliksirów tworzę właśnie kółko które będzie się zajmować nauką i badaniami nad nimi, będę zaszczycony jeśli przyjmiesz moje zaproszenie.

Nie przeczę, że bukiet szkarłatnych róż odebrał mi na chwilę mowę. Nie byłam przyzwyczajona do dostawania kwiatów. A co dopiero róży...Uśmiechnęłam się nieco zakłopotana, naprawdę nie wiedziałam co powiedzieć.
- Dziękuję są przepiękne...
Moje struny głosowe odmówiły mi posłuszeństwa. Poczułam się inaczej niż dotychczas, raczej przyjemnie. Naprawdę przyjemnie, ale równocześnie lekko zakłopotana.
- Oczywiście z przyjemnością przyjmuję zaproszenie.
Spojrzałam mu w oczy. W tym momencie byłam tylko Sigrid...i muszę przyznać, że niewiele osób widziało mnie właśnie taką.
- Pamiętasz może jak zadałam ci pytanie odnośnie specyficznego eliksiru-tarczy. Myślałam ostatnio o tym i jestem przekonana, że dałoby się coś takiego stworzyć. Wymagałoby to naprawdę sporego czasu i pewnych praktyk, które nie są raczej zaliczane do dziedzin dozwolonej magii. Jeśli miałbyś kiedyś ochotę możemy o tym porozmawiać. Masz w końcu większe doświadczenie niż ja.

- Nigdy nie odmawiam pomocy, szczególnie jeśli niesie i korzyść dla mnie, służę Ci swoją wiedzą i doświadczeniem- usiadł w fotelu- co do tak zwanej legalnej i nielegalnej praktyki, powiem Ci szczerze że jeśli połączyłaś już fakt mojej znajomości pewnych specyfików, wiesz już zapewne, że podchodzę to definicji legalności dość elastycznie- Przypatrzył się Sig coś się w niej zmieniło, jakby wypiękniała i wychyliła prawdziwe oblicze, ale mogłem się pomylić, w sumie długo byłem wystawiony na działanie Amortencji, a moja odporność nie jest absolutna, ale zaryzykuję i nie będę sięgał po odtrutkę, choć mogę użyć słabszego antidotum, zwykle działa, a odtrutki na amortencje nie mam ochoty pić za żadne skarby świata, raz mu wystarczył. Wyciągnął malutką fioleczkę i pociągnął z niej łyczek.- Przepraszam leki musiałem zażyć, Tak więc mów w czym dokładnie mógłbym Ci pomóc.

- Myślałam o czymś co mugole nazywają sprzężeniem zwrotnym. Skoro eliksir miałby blokować wszelkie uroki i zaklęcia poza niewybaczalnymi. Gdyż na te jak wiadomo nic nie działa, to...
Umilkłam speszona.Do diabła, to o czym teraz pomyślałam mogłoby się udać tylko zdobycie składników...a raczej krwi byłoby dość niebezpieczne i prawie niewykonalne.
- Widzisz...
Moje policzki zapłonęły entuzjazmem.
-Wyobraź sobie, że głównymi składnikami eliksiru byłaby krew ludzka i być może cząstka ciała...
Byłam okrutna, a moja wyobraźnia pracowała na szalonych obrotach. Usiadłam na stole i kontynuowałam.
- Wiem, że jest to makabryczne, ale osoby będące pod wpływem niewybaczalnych raczej nie pomyślą o trym , że straciły parę kropel krwi. Może poza Avadą, tutaj trzeba by było zdobyć fragment ciała. Istotny wydaje się element pobrania składników ,musiałby być to moment dokładnie trwania zaklęcia. Wtedy w żyłach człowieka winna płynąć niszczycielska magia, która poddana specyficznej obróbce za pomocą ziół i innych składników mogłaby stać się tarczą dla słabszych o klasę zaklęć.
Umilkłam tym razem naprawdę speszona. Pojęcia nie mam, skąd w mojej głowie biorą się takie pomysły. Czasami sama się boję. W cieniu nie widziałam twarzy Aleksandra. Miałam tylko nadzieję, że mnie nie wyśmieje, ewentualnie nie odeśle do stu diabłów, bądź nie każe się leczyć...

- Brawo 10 punktów za wyobraźnie, ale tak to raczej się nie uda musisz wiedzieć, że tak to już próbowano czynić, ale się nie powiodło, sama myśl że tak można nabyć odporności jest specyficzny, wiem czytałem przypadek Potter- Voldemort, ale tam mieliśmy do czynienia z magią krwi, tu pragniesz wykorzystać praktyki,eh sam nie wiem- zastanowił się- w teorii jest to problem, który ciągle nie został rozwiązany, zwykle stosuje się zaklęcia obronne złożone w tych sytuacjach, ale was ich nie uczą taniej wyjdzie nauczyć Cię zaklęć złożonych, niż pozyskiwać takie składniki.-Czy jesteś tym zainteresowana, jeśli nie postaram Ci się pomóc z tym eliksirem, bo czy to zupełnie niemożliwe przekonamy się jak zawiedziemy, Nie należy się poddawać.- Uśmiechnął się, oj naprawdę z Ciebie Sig ciekawa osóbka pomyślał.