First topic message reminder :

Skąd ona niby miała wziąć liść mandragory? Nie wiedziała, czy takie rzeczy się gdzieś kupuje, czy coś, ale nie robiło to większej różnicy, bo nawet jeśli, to szkoda by jej było galeonów na jakiś szajs do szkoły. Nie po to spieniężyła w pociągu podręcznik z astronomii, żeby to teraz na jakieś zielsko wydawać. Hogwart miał swoje cieplarnie i składziki na składniki, a uczniowie liście musieli se gdzieś narwać? Pomerliniło. Ewentualnie mogłaby podpirzyć z cieplarni i chociaż właściwie mogłaby to zrobić, to jej się niespecjalnie chciało.
Pryskać z pierwszej lekcji w semestrze jakoś tak nie wypadało, więc zaryzykowała i poszła nieprzygotowana. Nie ma co się od razu spisywać na straty - może ktoś będzie miał dwa? A jeśli nie, to była mentalnie przygotowana na jakiś ochrzan. Od rana czuła, że dziś straci jakieś punkty. Takie już brzemię jasnowidza - znała przyszłość, ale nie mogła nic na nią zaradzić.
Z niechlujnie podwiniętymi rękawami i byle jak zawiązanym krawatem weszła do klasy eliksirów, z zaskoczeniem stwierdzając, że jest pierwsza. W pierwszym odruchu chciała się cofnąć, ale jej wzrok padł na gabloty składników stojące pod ścianami.
- No i kierwa, po problemie - rzuciła sama do siebie. Ostatni raz wyjrzała przez drzwi, sprawdzając czy na pewno nie zbliża się nauczyciel, albo jakaś menda, która mogłaby ją podkablować, pizła torbę pod nogi jakiegoś krzesła i podbiegła do półek. Byłoby łatwiej jakby wiedziała jak wygląda liść mandragory, ale tragedii nie było, bo pudełeczka i buteleczki były podpisane. Szybko ściągała kolejne, oglądając etykietki, po czym byle jak odkładała z powrotem, co jakiś czas zerkając na drzwi do klasy.

Punkty z eliksirów: 0 pkt
Eliksir: zwykły
Kości: 90
Wynik: 90 + 10 (skorzystałem z podręcznika) = 100
Punkty dla domu: 10 pkt

Nie był dobry z eliksirów, dlatego nie zamierzał bawić się w eksperymenty. Nie chciał się pobrudzić, wysadzić czy spalić brwi i wyglądać jak ostatni debil, dlatego postanowił podjąć się stworzenie zwykłego eliksiru. Pierwsza część zajęć poszła mu genialnie. Jak on się przykładał do nauki jak nie on! Piękny, inteligenty, z wiedzą nic dziwnego, że wszystkie na niego leciały.
Miał pojęcie, co należało zrobić, zaopatrzył się we wszystkie potrzebne składniki, tak więc zabrał się do przyrządzania zwykłego eliksiru. No, Payton to jest, jak z gotowaniem tylko trzeba bardziej uważać. Dodał sobie otuchy w duchu, a następnie idealnie, bardzo staranie, z cierpliwością godną podziwu niczym prawdziwy wirtuoz magicznych wywarów, stworzył arcydzieło. No tak Sanford coś wspomniała, że jakby nie posiekał ogona jaszczurki, to gówno by z tego było, tak więc skorzystał z rady nauczycielki i dzięki temu mógł cieszyć się eliksirem, jak i punktami dla domu.

(Proszę mnie nie bić, bo dopiero teraz znalazłem czas na ogarnięcie tematu)

Punkty z eliksirów: 5
Wylosowane składniki: j
Rozpoznanie: 3

Wchodząc do znajdującej się w lochach sali, zdziwił się, gdy stojąca przy drzwiach nauczycielka podsunęła mu koszyk ze znajdującymi się w nim rulonikami pergaminu. Uniósł brwi, wyciągając jeden z nich, po czym zajął miejsce przy wylosowanym stoliku. Wyciągnął podręcznik, by z jego pomocą rozpoznać poszczególne składniki, rozłożone na stole. Pierwszym składnikiem, jaki rozpoznał, był rumianek lekarski, więc zaraz napisał na pergaminie jego nazwę. Drugi to zapewne miód trzminorka. Zagłębiając się w podręcznik zdołał rozpoznać kolejny - figę abisyńską. Zostały mu jeszcze dwa. Wziął je do ręki, oglądając ze wszystkich stron, jednak trudno mu było rozpoznać, co to za składniki, gdyż nie mógł ich znaleźć w podręczniku.

Punkty z eliksirów: 0
Eliksir: eksperyment
Kości: C
Wynik: C
Punkty dla domu: brak

- Prawda. Nawet jak wysadzisz klasę, to można uzasadnić, że miał być wybuchający, więc działa, czyli powyżej oczekiwań - zgadzam się oczywiście z przyjaciółką, nie mając wcale zamiaru odtwarzać kolejny raz jakiegoś nudnego eliksiru, kiedy raz w życiu ktoś nam daje wolną rękę i widzi w nas potencjał na poważnych naukowców.
Zacieram ręce, sięgając do składnika, którego nie znam, aby potem dodać rozgnieciony składnik, którego nie znam i posiekać roślinę nie przypominającą mi absolutnie niczego. Tym sposobem mój kociołek zapełnia się w większości losowymi rzeczami. Mam jednak dobre przeczucia, co do całości. Zawartość kociołka jest nieco mętna i nie wygląda apetycznie, ale przecież nie chodzi o smak, ale o działanie. Kątem oka dostrzegam, że i Ruby idzie całkiem znośnie, prawie jakby się na tych eliksirach znała. - Deal. Ale jak umrę, to ty finansujesz mój nagrobek i ma być dojebany - instruuję przyjaciółkę. Nie pamiętam, czy mówiłem jej, że nie została przeze mnie uwzględniona w testamencie, bo zabrakło mi już fantów (zabrakło ich po pierwszej rzeczy, więc nie szalejmy), więc uznaję, że może mając wielkie nadzieje, faktycznie mi ten pomnik ładny postawi. Także się nie odzywam. Kiedy jednak mam spróbować jej dzieła, to moje zaczyna wychodzić z kociołka i formuje się tak, jakby chciało mnie zaatakować brutalnie. - Myślisz, że stworzyłem życie? - pytam przyjaciółki, nie bardzo wiedząc co robić. Jeszcze raz spoglądam na eliksir Ruby, z większym powątpieniem. - Nalej go do fiolki. Jak nie wybuchnie przez dwa dni, to wtedy wypiję - szepczę do niej, gasząc ogień pod kociołkiem i próbując wachlować powstały elksir, z nadzieją że wróci do dna kociołka. W końcu jednak na wywarem formuje się czarna dziura, a potem jakby nagle ktoś pogasił wszystkie lumosy - robi się mega ciemno, tak ze nawet własnych rąk nie widzę. Przez chwilę myślę, że oślepłem i dopada mnie wewnętrzna panika, ale zaraz wszystko wraca do normy. Tyle że w moim kociołku już nic nie ma... - Aha. Chciałbym żeby wszystkie kociołki się tak czyściły po nieudanym eliksirze

Punkty z eliksirów: 9
Eliksir: zwykły
Kości: 78
Wynik: 87
Punkty dla domu: 10

Zdecydowanie nie była osobą chętną do eksperymentów na tych zajęciach. Aż taka szalona nie była. Znając swoje możliwości podjęła więc próbę przygotowania jakiegoś prostego eliksiru ze składników, które leżały przed nią na blacie i które dosłownie chwilę temu udało jej się rozpoznać. Zaczęła od otworzenia podręcznika na odpowiedniej stronie, bo bez tego ani rusz i zabawa się rozpoczęła na całego. Chyba z trzy razy czytała dokładnie każdy punkcik, żeby mieć pewność, że wszystko robi tak jak powinno być, chociaż i tak nie ufała sobie w pełni i gdzieś z tyłu głowy miała myśl, że zaraz coś wybuchnie i na tym się skończy. Dodawała jednak kolejne składniki, mieszała i nic złego się nie działo, więc zadowolona z nieco większą pewnością siebie kontynuowała, aż nie przerwała jej profesor, która znalazła się przy niej nie wiadomo kiedy. I bardzo dobrze się zresztą stało, bo Krawczyk była bliska przeoczenia jakiegoś małego kroku, który zapewne w ostatecznym rozrachunku okazałby się niewyobrażalnie istotny, a tak to skorygowała swój błąd i koniec końców chyba nawet wyszła jej poprawna mikstura. No kto by się spodziewał, że ta lekcja będzie dla niej tak udana?

Punkty z eliksirów: 10, ale -10 za Avalon = 0
Eliksir: eksperyment
Kości: H
Wynik: G (obniżam o jeden za podręcznik)
Punkty dla domu: 10

Słuchał z uwagą instrukcji co do dalszej części zajęć, nie mogąc w pełni uwierzyć, że profesor pozwoliła im na eksperymentowanie ze składnikami. Jasne spojrzenie zabłyszczało z ekscytacji i Jamie czuł, że dłonie aż go świerzbią, aby sięgnąć natychmiast po wszystkie składniki, jednak czekał, aż kobieta skończy ich instruować. Jak tylko to nastąpiło, sięgnął ponownie po podręcznik, szukając w nim ciekawostek dotyczących składników, które leżały przed nim na stole. Mógł oczywiście przygotować jeden z prostszych, znanych eliksirów, ale po co, skoro mógł zrobić coś nowego.
Zapalił pod kociołkiem zaczynając wrzucać do niego składniki, co chwilę zerkając do podręcznika, aby upewnić się, czy to, co zamierzał zrobić z danym składnikiem wpłynie na jego właściwość. Zadziwiające, że inaczej zachowywały się posiekane, a inaczej rozgniecione. Kierując się wskazówkami z podręcznika wykończył swój wywar, który nagle zaczął cicho syczeć. Jamie przyglądał się jak zawartość kociołka zaczyna się unosić, jak powstają bąble, które wybuchły z cichym trzaskiem. Eliksir zaczął gwałtownie gęstnieć, zmieniając się w coś dziwnego. Ślizgon dotknął zawartości kociołka, która okazała się być dziwnie kleistą gumą, którą można było czyścić zabrudzenia. Nie zachęcali co prawda do używania, ale zdecydowanie było czymś nowym.

Przyglądała się temu, co się dzieje, zastanawiając się nad tym, czy większość uczniów była naprawdę tak odważna, że skłonna była poszukiwać jakichś nowych rozwiązań, czy może jednak ciągnęło ich do psot. Pilnowała tego, żeby nie zrobili czegoś nierozważnego, żeby nie popełnili błędu, jakiego później mogliby żałować, który ciągnąłby się za nimi w nieskończoność albo zmusił ich do tego, żeby wybrali się do skrzydła szpitalnego. Nie chciała również, żeby uczestnicy jej zajęć przypadkiem zrobili jakąś krzywdę swoim kolegom, ale na szczęście obyło się bez takich problemów. Co ciekawsze, wyglądało na to, że całkiem spora część z nich osiągnęła interesujące sukcesy na polu, którym się zajmowali, co bardzo ją ucieszyło.
- Kończymy na dzisiaj - powiedziała, kiedy dostrzegła, że większość osób miała faktycznie przygotowane eliksiry. - Dobrze się dzisiaj spisaliście. Jestem pewna, że zdobyliście również nową wiedzę i liczę na to, że zechcecie się nią ze mną podzielić. Jeśli zechcecie jeszcze kiedyś eksperymentować z eliksirami, służę wam pomocą - dodała, skinąwszy głową, tym samym dając im znać, że lekcję uważała ostatecznie za zakończoną. Liczyła na to, że faktycznie wkrótce przekona się, że jej uczniowie z pasją rozwijali swoje zainteresowania związane z eliksirami, ale też nie zamierzała na nich szczególnie mocno naciskać.

z.t dla wszystkich

punkty: 2
modyfikatory: -
teoria: 3,5 zaokrąglając w dół 3 (nędzny)
praktyka: 80 (5)
oszustwo: -
ocena: 5+3+2= 10 (Powyżej oczekiwań)

Weszła do sali i już na sam początek wzięła głęboki oddech na uspokojenie, pani profesor na pewno da jej zdać, co nie? Ona po prostu była gotowa już na wszytko, gdy tylko pergamin pojawił się przed jej oczami, wzięła się za pisanie, patrząc na to jak na niektóre pytania się rozpisała, miała całkiem obszerną wiedzę z eliksirów.

Spoiler:

Gdy tylko skończyła pisać, oddała pergamin pani profesor, a następnie stanęła przed kociołkiem gotowa namieszać eliksir zdatny do użytku. Taką przynajmniej miała intencję, stojąc przed kociołkiem. Fakt faktem stresowała się, przez co mogła popełniać większe lub mniejsze błędy, przez co nie wyszło idealnie. Koniec końców wyglądało na to, że pani profesor była zadowolona, a przynajmniej na taką wyglądała. Gdy tylko skończyła swój eliksir wróciła na swoje miejsce.

punkty: 5
modyfikatory: +1 za wspomnienie w karcie/fabule zainteresowania postaci eliksirami lub za eliksiry jako najwyższą statystykę w kuferku (w sumie oba z wymienionych kryteriów wspomniane)
teoria: 5 (+1, więc 6)
praktyka: 65(4) ale za najwyżej punktowaną statystykę w kuferku może przeskoczyć na poziom wyżej niż wylosowany!, czyli (5)
oszustwo: Szlachectwo zobowiązuje, panienka Brandon nie ściąga.
ocena:11pkt Powyżej Oczekiwań

Anna Luna Brandon była mocno związana ze światem eliksirów i wiedział o tym każdy, kto miał choć niewielką styczność z Puchonką. Eliksiry umożliwiały jej względnie normalne funkcjonowanie, dlatego poświęciła sporo czasu na zgłębianie tej dziedziny. Mistrzostwa, mimo zaangażowania, nie udało jej się osiągnąć, a Anna z uzasadnionych względów zrzucała winę za to na swoją różdżkę. Jodłowe drewno gryzło się z eliksirowarstwem, ale póki co dziewczyna nie miała serca by ją zmienić.
Różdżka jednak nie przeszkadzała jej w nauce teorii, co zaowocowało bardzo eleganckim wynikiem. Może nie sypała ciekawostkami z rękawa, ale i tak była bardzo usatysfakcjonowana swoimi odpowiedziami. Napisała wszystko co trzeba i mogła z czystym sumieniem przejść do części praktycznej. Tutaj już popełniła parę drobnych błędów, ale  efekty były i tak całkiem zadowalające, a eliksir zdatny do użytku.
Całość przebiegła bez komplikacji i Anna wyszła z sali cała dumna. No, teraz nic nie stało na przeszkodzie by pochwalić się siostrzyczce wynikiem!
z/t

punkty: 0
modyfikatory: 0
teoria: 1
praktyka: 74
oszustwo: -
ocena: 5 - nędzny


Był załamany idąc na egzamin z eliksirów. Wiedział, że był z tego przedmiotu skończonym głąbem kapuścianym, ale Sanford zawsze spoglądała na niego łaskawszym okiem za to, że w ogóle próbował. Próbować, to on na zajęciach próbował nie umrzeć, nie zatruć się, nie wysadzić kociołka, a czasem rozśmieszyć prowadzącą, z pewnością jednak nie próbował umieć tego przedmiotu.
Cieszył się, że wie, którędy się do kociołka wlewa, a gdzie się podgrzewa i z taką oto wspaniałą wiedzą usiadł do pytań. Patrząc na nie wyglądał jakby miał umrzeć, bo zupełnie, ale to zupełnie nic nie przychodziło mu do głowy w związku z nimi, coś na pergaminie skrobał, ale były to wierutne bzdury, głupoty i dramat. Byłby zaskoczony, gdyby więcej niż jedna odpowiedz była poprawna, ale nie chciał oddawać pustej kartki.
Kiedy zaczęła się część praktyczna, miał nadzieję, że uda mu się coś przycwaniakować przy gotowaniu. Zapamiętał ile mógł z przepisu i zebrał składniki, by zabrać się za warzenie. Coś mieszał, czegoś innego dosypywał, jednak z pewnym żalem widział, że kolor zupki w garnku niekoniecznie jest taki, jak powinien.
Uśmiechając się przepraszająco przyjął ocenę nędzny, całkowicie sie z nią zgadzając i wyszedł.

zt

punkty: 42
modyfikatory: +1 za lekcję oraz +4 za punkty z eliksirów
teoria: 2 + 5 = 7
praktyka: 49 - przerzut: 81 (próg wyżej, dzięki wynikowi z teorii)
oszustwo: nie dotyczy
ocena: 7 + 6 = 13 (Wybitny)

Kolejny na liście zwierząt do ubicia był egzamin z eliksirów. Atmosfera w klasie nie była na pewno najprzyjemniejsza, ale mimo wszystko Max był pewien, że sobie poradzi z zadaniami. Ostatecznie mieszanie mikstur nie było dla niego już tak trudne, jak jeszcze kilka lat wcześniej i podchodził do tego zagadnienia w miarę spokojnie. Spojrzał bez większych emocji na arkusz z pytaniami, biorąc się właściwie od razu do pisania, zaczynając sprawnie od podania przepisu na eliksir przywracający. Przy zagadnieniu eliksiru wielosokowego napisał naprawdę wiele, zdając sobie sprawę, że przy większości pytań jest w stanie dopisać coś jeszcze, kilka ciekawostek, kilka uwag, które gdzieś kręciły mu się po głowie. Kiedy więc oddawał swoją pracę, był pewien, że teoria eliksirowarstwa poszła mu naprawdę nieźle. Zapewne właśnie dlatego, do zadania praktycznego podchodził z wielkim spokojem. Co, jak na niego, było w cholerę dziwne, ale ludzie mieli to do siebie, że się zmieniali.
Spojrzał na zwitek papieru, gdzie zapisano, że eliksir, o który chodziło, stosuje się do wyhodowania nowego zęba w miejsce poprzedniego. Zatem dente crescere, do którego potrzebował przede wszystkim imbiru, wody księżycowej i mleka jackalope. Wybrał więc wszystko, jak należało, we właściwej ilości, ruszając właściwie od razu do działania, nie zatrzymując się nawet na chwilę, co spowodowało, że profesor była pod niemałym wrażeniem. On zresztą też, bo nie spodziewał się po sobie takiej dokładności i staranności, która dała mu ostatecznie bardzo wysoką ocenę.

z.t

punkty: 5
modyfikatory: 1 (zainteresowanie w kp)
teoria: 3
praktyka: 31 (1)
oszustwo: nie no
ocena: 5 - nędzny

Wchodził do klasy zupełnie spokojny, bo przecież lubił eliksiry, interesował się nimi i zupełnie uczciwie uczył się do egzaminu; niestety szybko się okazało, że chyba niekoniecznie się nauczył tego co powinien. Część pytań teoretycznych zwyczajnie go zaskoczyła bo pochodziła z jakichś dziwnych części podręcznika do których najwyraźniej nie dotarł, na niektóre wydawało mu się że zna odpowiedź, ale profesor Sanford miała inne zdanie gdy je oceniała. Ostatecznie udało mu się prawidłowo zapisać ponad połowę informacji, a więc nie tragicznie, chociaż spodziewał się więcej. Liczył na to, że nadrobi praktyką, przekonany że wszystkie przerobione na zajęciach eliksiry ma w małym palcu. Musiał przygotować neonowy, rozpoznał go bezbłędnie i doskonale wiedział, jakich składników potrzebuje, ale zamotał się przy ich przygotowywaniu i z jakiegoś powodu był przekonany, że to co powinien posiekać należy zmiażdżyć i na odwrót. Zorientował się że schrzanił kiedy było już za późno, żeby go uratować, bo pod sam koniec warzenia płyn przybrał zupełnie inny kolor niż powinien, a do tego konsystencją bardziej przypominał błoto, co zdecydowanie nie powinno mieć miejsca. Ostatecznie Sanford oceniła jego wysiłki na nędzny, co było prawdziwym ciosem, bo przecież uważał się za przyzwoitego eliksirowara; cóż, w przyszłym roku ewidentnie powinien przyłożyć się bardziej do nauki, a mniej do świrowania z Rojsem.

punkty: 42
modyfikatory: +3 (najwyższa statystyka kuferkowa, udział w lekcjach, punkty w kuferku)
teoria: 5 + 3 => 8
praktyka: 68 (próg wyżej za teorię) => 5
oszustwo: Nie, po co?
ocena:8 + 5 => 13p. Wybitny

Nie wiedział w sumie, że dziś jest ten egzamin. Wszedł sobie na niego, będąc jak: dobra, niech się dzieje wola nieba z nią się zawsze zgadzać trzeba. Jednak bez żadnej presji. Był pewien swoich umiejętności. Na lekcjach nie uczyli go już niczego, czego by nie wiedział - takie uroki pracy przy tworzeniu eliksirów. Gdyby Wacek był gburem to nawet żachnąłby, że ostatnimi czasy to posiada większą wiedze praktyczną niż profesor Stanford, ale to już wielce pyszałkowate zachowanie. Dlatego tak nie zrobił.
  Część teoretyczna szła mu jak krew z nosa. No, przynajmniej te pytania, które tylko luźno wiązały się z samymi eliksirami rozumianymi jako ciecze o cudownych właściwościach. Szczególnie, gdzie w pytaniu o czyjąś biografię improwizował tak bardzo, że ubarwił jedynie życiorys Słowackiego, wymieniając tytuły dramatów na składniki do eliksirów. Kiedy spojrzał ostatni raz na swoją odpowiedź to stwierdził, że dobra. Może Stanford się pośmieje, a przecież nie cofnie mu oceny za jedna źle odpowiedziane pytanie. Poza tym! Słowacki wielkim poetą był! Tworzenie eliksirów jest jak poezja, więc w gruncie rzeczy Słowacki był eliksirowarem słów.
  Praktyka była już ciekawsza. Zawsze jest ciekawsze, jeżeli się się pewnym pochodzenia składników i zna się ich zastosowanie. No, niekiedy to u Wacka kulało, ale bardzo często nie. Chociaż należy się przyznać, Puchon prawie srał po gaciach ze strachu, że będzie musieć mieszać eliksir niewidzialności, że zamiesza coś w złą stronę i pół sali się zaczadzi. Ostał mu się jednak eliksir prosty w opisie. Pota na zapomnienie. Przez cały proces wyrabiania go spoglądał na profesor Stanford. Nawet się jej zapytał czy ona tak serio i czy egzamin idzie im aż tak źle, że sama będzie chciała o tym zapomnieć.

/zt

punkty: 21pkt.
modyfikatory: +2 (kuferek) +1 (Lekcja) +1 (Druga lekcja)
teoria: 1 + 4 = 5
praktyka: 16 --> 58 --> 2 = Wybieram najlepszy wynik czyli 2pkt.
oszustwo:NOPE
ocena: 5+7=7pkt. (Zadowalający)

Skoro transmutacja poszła jej bardzo dobrze, wybitnie wręcz, to do eliksirów podeszła nieco bardziej optymistycznie, choć też była to jej kula u nogi, której miała nadzieję nie musieć rozwijać w przyszłości. Jakby nie było, miała znać się na składnikach i ich właściwościach, czego akurat była pewna, gorzej już było z samym przygotowywaniem magicznych mikstur, co po prostu nie było czymś, co jej "leżało".
Część teoretyczna już od początku sprawiła, że dziewczyna zrozumiała, jak ciężki będzie to dla niej sprawdzian. Co prawda kojarzyła wiele rzeczy, o których profesor Stanford pytała, ale nie była pewna, czy jest w stanie wyczerpująco udzielić odpowiedzi. Robiła w każdym razie co mogła i pod koniec wcale nie była tak tragicznie zawiedziona tym, co wyszło spod jej pióra. Co prawda kilka myśli mogła bardziej rozwinąć, była tego świadoma, ale ostatecznie nie rwała sobie jeszcze rudych włosów z głowy. Jeszcze, okazało się być tutaj kluczowym stwierdzeniem.
Gdy przyszło do warzenia eliksiru, sprawy nagle zaczęły się szybko komplikować. Oczywiście z wybraniem odpowiednich składników problem miała mniejszy niż zerowy, a i przygotowanie nie poszło jej wcale źle, gdy zaciągnęła do pracy zdolności, które wyrobiła sobie w kuchni, ale już sam proces magicznych inkantacji i innych procesów okołokociołkoowych po prostu jej nie szedł. Widziała, że początkowe etapy jeszcze zgadzały się z ogólną recepturą, ale im dalej w las, tym więcej rzeczy się nie zgadzało. Ostatecznie oddała zakorkowany w fiolce wywar, ale kompletnie nie była zadowolona ze swojej pracy wiedząc już, że na jej dyplomie pojawi się nieprzychylna (w jej mniemaniu) ocena. Gdy usłyszała wyrok w postaci Zadowalającego, skinęła tylko głową i opuściła salę, by w pokoju wspólnym przygotować się do kolejnych testów i jak najszybciej zapomnieć o tej porażce.

//zt

punkty: 32
modyfikatory: (+3) za kuferek
teoria: 4+3=7
praktyka: 77, ale przechodzę na wyższy próg dzięki pkt z teorii, czyli +5 pkt
ocena: 12 pkt, czyli W

Kolejny dzień egzaminacyjny nadszedł, a Julka stanęła przed wyzwaniem przeprowadzenia próby z eliksirów. Kiedyś to był jej ulubiony przedmiot, ale ostatnio coraz mniej czasu spędzała nad kociołkiem. Mimo to, wciąż czuła sentyment do mieszania składników i zapachów unoszących się z garnka. Jej wiedza, którą przyswoiła przez wiele nieprzespanych nocy spędzonych na uczeniu się, wciąż tkwiła w jej pamięci.
Najpierw przyszedł czas na teorię. Julka starannie przeczytała pergamin z dwunastoma różnymi pytaniami. Z zadowoleniem uśmiechnęła się, gdyż znała odpowiedzi na każde z nich. Ba, niektóre pytania skłoniły ją nawet do rozwinięcia wiedzy i wypisania dodatkowych informacji, jak przystało na prawdziwego nerd-a.
Następnie nadszedł moment praktyki. Julka wzięła do ręki mały karteczkę i zapoznała się z jej zawartością. Okazało się, że los się do niej uśmiechnął, ponieważ od razu wiedziała, z jakim eliksirem ma do czynienia. Przecież eliksir wiggenowy to coś, czym regularnie posługiwała się na co dzień. Bez wahania udała się do spiżarni, by zebrać niezbędne składniki i rozpocząć proces warzenia. Zaskakująco dobrze jej to szło, a do tego wykonała całość zadania niezwykle szybko. Na koniec z dumą zdała z najwyższą możliwą oceną, czując się spełniona i pewna siebie.

/zt

punkty: 0
modyfikatory: -
teoria: 1 - 1pkt
praktyka: 6 - -1pkt
oszustwo: -
ocena: 1 - 1 = 0 D jak debil skondensowany do potęgi trzeciej, ale dzięki litości Sanford (i za zgodą @Gordon Flynn) będzie Okropny


Eliksiry były jej piętą Achillesową. Oczywiście to nie tak, że jakikolwiek inny przedmiot był jej mocną stroną, ale niestety z eliksirami miała się na bakier i to nie na żarty. Wzięła kilka głębokich wdechów wchodząc na salę, lękając się bardziej, niż kiedy wchodziła do Pattona na egzamin z transmutacji. I to nie dlatego, że Sanford była straszna, o nie, Sanford była kochaną nauczycielką i zapewniła swoich uczniów, że egzaminu nie da się oblać. Fowler uśmiechnęła się słabo na te słowa i pomyślała w duchu, że "no, zaraz zobaczymy..." po czym usiadła do teorii, jak zwykle mając nadzieję, że to właśnie teorią uda jej się zdobyć przynajmniej wystarczającą liczbę do zaliczenia przedmiotu.
Kiedy zobaczyła pytania najpierw pobladła, potem poczerwieniała, potem przestała oddychać więc zrobiła się sina jak topielica. Ani jedno nie brzmiało znajomo. Nawet nie tak, że coś dzwoniło tylko gdzie. Nic nie dzwoniło. Zupełna cisza. Przytknęła długopis do pergaminu z nadzieją, że chociaż pół zdania jakiejś bzdury uda jej się nakreślić, bo wstyd oddawać pustą kartkę, ale okazało się, że jedyne co mogła zrobić, to zrosić pergamin swoimi łzami i mieć nadzieję, że ich skład sprawi, że punkty magicznie zakiełkują w tabeli ocen.
Podchodząc do egzaminu praktycznego trzęsła się już ze strachu jak witka na wietrze. Wylosowała eliksir, starając się zapanować nad telepiącą dłonią, Alexa jednak już mogła przeczuwać, co się zaraz wydarzy. Trzęsące się ręce plus odmierzanie składników na pewno nie będzie równało się pozytywnemu wynikowi gotowania.
Jak można było przewidzieć, stało się najgorsze. Kilka kropel mleka jackelopep za dużo, a potem nieroztropne dorzucenie do wywaru ognistych nasion i tragedia gotowa. Kociołek pierdolnął widowiskowo, posyłając szczątki po kątach i ścianach sali, pozostawiając Dolores ze łzami w oczach, chlipiącą nad swoim losem.
Na widok tej ludzkiej tragedii i debilizmu na dwóch nogach najpewniej bezpiecznie byłoby odizolować ją od społeczeństwa, by nie stanowiła zagrożenia już pal licho dla siebie, ale dla innych studentów w szkole, Alexa jednak wydawała się pokładać w uczennicy jakieś nadzieje.
Dolly obiecała, że przez wakacje przyłoży się do ścisłej nauki eliksirów i napisze 3 samonauki z tego przedmiotu do września, by wtedy móc przystąpić do zajęć będąc już trochę mniejszą kretynką, na które to zobowiązanie nauczycielka zgodziła się dać jej okropny.

| zt

punkty: 8
modyfikatory: 1pkt do teorii za udział w lekcji
teoria: 3
praktyka: 81 - 5 pkt
oszustwo: -
ocena: 9pkt - zadowalający

Eliksiry nie były mi do końca obce, ale też nie mogłem powiedzieć, żebym był z nich szczególnie dobry. Ot, wiedziałem gdzie dzwoni i po jaką księgę sięgnąć, czy z jaką częstotliwością kroić dany składnik, albo mieszać bulgoczącą ciecz...tylko gorzej sprawa wyglądała w przypadku nieco bardziej zaawansowanych rzeczy. Test poszedł mi bardzo średnio. Byłem pewien, że odpowiedziałem poprawnie na połowę pytań, przy drugiej połowie albo udzielając odpowiedzi częściowych, albo nie robiąc tego wcale. Wolałem nie pisać kompletnych głupot i dawać Sanford powodu, by uderzyła się otwartą ręką w czoło. Wielokrotnie słyszałem, że lepiej napisać cokolwiek niż zostawiać puste pole, z czym w tym przypadku zgodzić się nie mogłem. Praktyka wypadła już znacznie lepiej, zdołałem uwarzyć eliksir nadający się do użytku, chociaż Sanford wytknęła mi kilka błędów. Były one o tyle małe i niegroźne, by nie zaszkodzić całości, ale były. Ostateczna ocena była pozytywna, co nie zmieniało faktu, że nie byłem z niej za bardzo, o ironio, zadowolony.

z/t

punkty: 2
modyfikatory: -
teoria: 1
praktyka: 65(4pkt)
oszustwo: 94 Okropny i -10 pkt dla domu xD
ocena: Okropny za ściąganie

Eliksiry zdecydowanie nie były tym, co Anastazja lubiła najbardziej. Na ten egzamin szła jak na ścięcie, czując że robi jej się słabo już na samą myśl o konieczności zejścia do obskurnych lochów. Może i nauczycielka była w porządku, ale wcale jej się nie uśmiechało stanie nad kipiącym kociołkiem, który zaraz mógł wybuchnąć. Świat mikstur zawsze był dla Krukonki grząskim gruntem, a im więcej się o nich dowiadywała, tym bardziej cierpła jej skóra na myśl o tym, jak jeszcze można nimi uszkodzić człowieka.
Kiedy zobaczyła pytania, zrobiło jej się niedobrze. Nie miała zielonego pojęcia co napisać. Coś wyskrobała, ale nie znała odpowiedzi właściwie na nic. Kiedy wydawało jej się, że pani profesor nie patrzy, zerknęła do koleżanki z ławki i... koniec. Została przyłapana. Ujemne punkty bolały ją bardzo, ale bardziej bolało ją ego. Okropny na świadectwie... Straszne. No, ale sama była sobie winna. Ściągała. Może czas się wziąć do roboty, skoro nauczycielka była tak łaskawa, by jej nie uwalić.
z/t

punkty: 8
modyfikatory: -
teoria: 6
praktyka: 12 (-1 )
oszustwo: -
ocena: 6 - 1 = 5 -> nędzny

Na egzamin z eliksirów przyszła chyba tylko i wyłącznie dla hecy. Nigdy nie przykładała się do tego przedmiotu i miała go w głębokim poważaniu, ale ostatnio spędzała tyle czasu z Gordim, który zgrabnie wplatał w ich rozmowy eliksirowe ciekawostki, że stwierdziła, że yolo, na pewno sobie doskonale poradzi. I faktycznie, teoria poszła jej śpiewająco, aż była w szoku, że na tyle pytań odpowiedziała bezbłędnie, co potwierdzało tylko, że głupi ma zawsze szczęście.
Kiedy dostała od Alexy kociołek i przepis na eliksir, szybko wyszło na jaw jak niewielką wiedzę ma na temat mikstur. Patrząc na świstek papieru, nie miała zielonego pojęcia o co chodzi, więc tym bardziej nie wiedziała co ma wrzucić do gara, żeby cokolwiek z tego wyszło. Postanowiła więc improwizować. Zgarnęła składniki, które wydawały jej się legitne i świrowała przy kociołku, wrzucając je po kolei, próbując choć trochę przypomnieć sobie podstawowe zasady jakie wbijali jej do głowy od pierwszej klasy.
Efekt był zdumiewający dla wszystkich poza nią. Całość wybuchła jej prosto w ryj, powodując zamęt, chaos i syf, który pokornie posprzątała i aż miała ochotę ucałować nauczycielkę w dłonie, kiedy dała jej nędzny a nie trolla, na jakiego w pełni zasługiwała.

/zt

    punkty: 6pkt
    modyfikatory: +1 za lekcję
    teoria: 5
    praktyka: 11, ale za teorię podnoszę do przedziału 15-29 (0pkt)
    oszustwo: -
    ocena: 6pkt (Zadowalający)

Kolejnym przedmiotem, którego Hawthorne nie mogła sobie odpuścić przy okazji egzaminów na pewno były eliksiry. Były one niezwykle mocno związane z dziedziną zielarstwa, które było jej tak bliskie. Wciąż wiele brakowało jej do tego, aby zostać wybitnym eliksirowarem, ale nie znaczyło to, że nie mogła wykonać podejścia do organizowanego przez Sanford egzaminu. Chociaż może lepiej byłoby, gdyby w ogóle odrzuciła podobną koncepcję.
Nie spodziewała się tego, że nauczycielka przygotuje tak trudny egzamin w części teoretycznej. Z pewnością powinna więcej czasu spędzać przy podręcznikach oraz nad kociołkiem. Chyba też poprosi Jamiego o to, aby pomógł jej z bardziej skomplikowanymi zagadnieniami, których wciąż do końca nie rozumiała.
W części teoretycznej naturalnie miotała się z udzielanymi odpowiedziami. Część z nich była dla niej zbyt trudna, a momentami nie miała pojęcia czy na pewno napisała to co chciała w zrozumiały dla innej osoby sposób. Nigdy nie radziła sobie szczególnie dobrze ze spisywaniem swoich myśli i często było to po prostu widać, gdy przychodziło do pisania czy to egzaminów czy pracy domowej.
Część praktyczna jednak była jeszcze gorsza. Niby dostała do przygotowania eliksir, który miał być jej znany, ale nie miała w zasadzie pojęcia jakie dokładnie składniki powinna zastosować do jego warzenia i w jakich ilościach powinny się one znajdować. Być może powinna winą za ten fakt obarczyć swoje eliksirowarskie eksperymenty z Jamiem, które nieco namieszały jej w głowie i sprawiły, że nie była w stanie odtworzyć w głowie oryginalnego przepisu na dany eliksir.
Niemniej jakimś cudem coś udało jej się przyrządzić i chociaż nauczycielka nie wyglądała na szczególnie zadowoloną to i tak jakimś cudem wystawiła jej pozytywną ocenę za ten pożal się Merlinie pokaz umiejętności.

z|t

punkty: 0
modyfikatory: -
teoria: 6!
praktyka: 71 = 4pkt
oszustwo: -
ocena: 6 + 4 = 10 (powyżej oczekiwań)

Powszechnie wiadomym było, że Remy i eliksiry jakoś nieszczególnie się lubiły. Kiedykolwiek by do nich nie podchodziła, zawsze kończyło się to jakimś wypadkiem. A tu coś wybuchnie, coś trującego się ulotni i trzeba ewakuować salę albo ona sama stanie się ofiarą działania eliksirów. Po prostu ta ścieżka kariery nie była jej pisana.
Więc jakim cudem wszystkie pytania jej podpasowały? Chyba miało to związek z tym, że dużo z nich dotyczyło nieprawidłowości w eliksirach, a o tym nasłuchała się tyle razy po zasmoleniu kociołka lub stworzeniu eksplodującej brei, że po prostu spisała wszystkie zasady i uwagi z pamięci z tych wielu, wielu ochrzanów.
Część praktyczna była za to niebezpieczna dla szczęścia, zdrowia i życia innych z jej umiejętnościami do schrzanienia eliksiru. Postanowiła zrobić ridikuskus licząc na to, że w najgorszym razie wszyscy zaczną tańczyć, ale… Chyba nie wyszedł najgorzej. W sensie, nie zrozumcie jej źle, kolor i konsystencja na pewno nie zapowiadały, że po wypiciu go nie będzie trzeba swojego odsiedzieć w toalecie, jednak AŻ TAK nie odbiegał od normy!

/zt

Jak mu tego kurwa brakowało...
Po obowiązkach i lekcjach, jakie spadły na niego w pierwszych dniach, nie mógł dłużej już się powstrzymać i wszedł do tej zatęchłej sali w podziemiach, gdzie spędził większość swojego dzieciństwa. Z czułością przeszedł się między kociołkami i półkami ze składnikami, by następnie stanąć w miejscu, gdzie zazwyczaj stała Beatrice. Delikatny uśmiech pojawił się na jego twarzy. Od razu odpiął kilka guzików koszuli i rozwiązał krawat, przerzucając go sobie niedbale przez szyję, by następnie zabrać się za przygotowanie wszystkiego, co miało być im dzisiaj potrzebne. A trochę tego było, bo miał zamiar przypomnieć wszystkim, że eliksiry to nie tylko nudne godziny mieszania chochlą.

Jak zobaczył w zapowiedzi lab-medu, że Solberg nieironicznie użył zwrotu "nauka przez zabawę" to przecież, że nie mógł sobie odpuścić obecności w tym cyrku. Nawet przyszedł wcześniej, żeby zająć miejsce w pierwszym rzędzie, coby żaden clown ani foka z piłką na nosie go nie ominęły. Zakładał w osiemdziesięciu procentach, że to on będzie tym clownem, bo z eliksirów to on umiał jedynie je szybko konsumować jak mu klątwy wywracały wątrobę na lewą stronę, ale przecież czego się nie robi dla kumpla.
Kiedy wlazł do klasy eliksirów, rzucił "elo" w stronę Maxa, który miał tak rozanieloną minę, jakby się miał nad tymi kociołkami popłakać. Z jednej strony rozumiał tęsknotę chłopaka, bo sam miał dwuletnią przerwę w nauce, ale z drugiej wciąż uważał go za odrobinę pierdolniętego w temacie eliksirów, ale cóż by to był za świat bez kilku niegroźnych wariatów tu i ówdzie.
- Będziemy warzyć coś, co się przyda, czy znowu jakiś specyfik do udrażniania rur. - zapytał, siadając w jednym z wolnych krzeseł. Krawat cisnął go pod brodą, odzwyczaił się już od takich wdzianek. Ostatnią lekcję eliksirów pamiętał, bo uwarzył jakiś zajebisty specyfik, który wypalił dziurę w jego cynowym kociołku.

Aneczka uwielbiała spotkania labmedu za dwie rzeczy. Za lab i za med. Z pasją oddawała się zarówno sztuce eliksirowarstwa jak i uzdrawiania, choć obie te zamiłowania sporo miały niegdyś z przykrej konieczności. Tak to już było, gdy się chorowało na nieuleczalną chorobę.
Kiedy weszła do sali eliksirów, zatkało ją. Znała tego typa. Widziała go na warsztatach alchemicznych i pamiętała wzburzenie, które wywołało w niej jego wprost naganne słownictwo. Ale dobrze. Dobrze. Ona sobie poradzi. Była damą, była też prefektem, a regulamin w punkcie trzecim zakazów ucznia i studenta zabraniał wypowiadania się w sposób wulgarny.
Usiadła w pierwszej ławce, dumnie błyskając swoją odznaką przypiętą do szkolnego mundurka i przyjęła pozycję pełną elegancji i dostojeństwa. Nie. Nie będzie go łapać za słówka. Będzie wspaniałomyślna i swoimi obowiązkami nie będzie zakłócać przebiegu zajęć. Każdy miał przecież prawo do drugiej szansy, prawda?
- Dzień dobry. Miło widzieć, że labmed prężnie rusza już od pierwszego dnia zajęć. - zwróciła się do obu obecnych w klasie Ślizgonów, choć niewątpliwie jej słowa dotyczyły w tym przypadku bardziej Maxa.

@Maximilian Felix Solberg   @Lockie I. Swansea

Wchodząc do sali Puchon nie umiał czuć innych emocji niż radość. Z lab-medem miał same miłe wspomnienia od jedzenia na nim ciasta, popijanym kakao po robienie criminal offensive side eye do jakiś zjebiszczów, którzy nie umieli uwarzyć eliksiru bez niepotrzebnego brudzenia kotła.
  Wacek rozejrzał się przyjaźnie po sali, wskakując tyłkiem na pierwszą ławkę, która chciała zaprosić na siebie jego cztery litery po czym z szelmowskim uśmiechem szczeniaka spoglądał na @Maximilian Felix Solberg dopóki ten nie złapał z nim kontaktu wzrokowego. A kiedy tak się stało to po prostu było czuć w powietrzu cynamon.
  - Robimy dziś striptiz nad kotłami? - Zapytał wielce uradowany tym pomysłem, gdyż ten dzień nie mógłby być lepszym, gdyby rzeczywiście zaraz mieli udawać, że będą uprawiać nagą magię. Puchon z radości nawet zaklaskał w ręce, aby do wszystkich zgromadzonych dotarła informacja - jeśli będą robić coś innego to będzie mu bardzo przykro.
  Nawet nie powiedział do pewnego Ślizgona, że jeśli będzie tak dalej gadać to zaraz można mu udrożnić łeb, bo przecież eliksiry to świetna zabawa. Gdyby nie alchemia i właśnie eliksiry to świat nie poznałby smaku wódki. A wtedy z pewnością wszelkie życie byłoby do dupy. Szczęśliwie to myśl niegodna Puchona.
  - Jest zaklęcie, które robi lewatywę rurom, jeśli jest taka potrzeba - pochwalił się na głos swoją wiedzą z dziedziny zaklęć analnych, aby nie marnować czasu w tak miłym miejscu na głupotki.

Lubiła równie mocno eliksiry jak i uzdrawianie, gdyż tak została wychowana przez kobiety, dlatego też z pełnym zapałem poszła na pierwsze zajęcia z uśmiechem na ustach. Co jak co, ale te zajęcia zawsze są ciekawe nie zważając na to kto je prowadzi, dlatego była dobrej myśli. Weszła do sali, rozglądając się na boki, nikogo nie znała, a przynajmniej nie kojarzyła w pierwszej chwili, zważając na to, że widziała same plecy. Dlatego też podeszła do pierwszej ławki, w której siedział jakiś chłopak @Lockie I. Swansea uśmiechnęła się do niego czarująco.
- Cześć, tu wolne? - Ręką wskazała miejsce obok niego.