Uśmiechnęła się, widząc kolejną osobę. Uniosła kubek z kawą, gdy usłyszała propozycje.
- Nie, dziękuję, mam tutaj swój napój życia. Jestem Cass - przywitała się miło i podała jej dłoń. - Przyłączyć się do posiłku.

- Och... No i po co mi o tym przypominałaś? Właściwie, czym ty go w końcu przykleiłaś? Do tej pory nie zechciałaś mi zdradzić...
Właściwie, na miejscu Vivi postąpiła by podobnie, bo znając zaklęcie, mogła poszukać jakiegoś przeciw zaklęcia.
- Niezdaro, ty - zaśmiała się, trącając lekko Viv łokciem.

Spojrzałam na gorącą czekoladę.
- Ja raczej też - powiedziałam z uśmiechem. - Jakiego posiłku?
Stoczyłam się na poziom zerowy. W sumie nigdy nie myślałam, ale teraz to był szczyt moich możliwości.

Natalie:
- W porządku. - powiedziała po czym wlała gorącą czekoladę do swojego kubka.
Uśmiechnęła się do obu dziewczyn.

Spojrzała na Avillę zaskoczona. Wydawało jej się, że umiejętność myślenia Krukoni mają w małym paluszku. Westchnęła ciężko.
- Tobie to by się przydał jakiś eliksir na otrzeźwienie umysłu - jęknęła i spojrzała na Natalie - Która klasa? - spytała, popijając wrzącą kawę. Och, nic ją nie postawi bardziej na nogi niż ten napój.

Natalie:
- Piąta. - odpowiedziała Cassie, rozkoszując się smakiem czekolady. - Jesteś z Hufflepuffu, prawda? - spytała. Miała nadzieję, że w końcu da jej się poznać kogoś ze swojego domu.

Cass:
Zaśmiała się i spojrzała w dół na swoje szaty. Była wręcz pewna, że je założyła i w dodatku nie zamieniała się z nikim z innego domu. Chociaż ciekawił ją fakt, jakby wyglądała w szacie wykończonej czerwienią, niebieskim czy zielonym. Odstawiła kubek i postanowiła wziąć pomarańczę.
- Tak, jestem z Hufflepuff. W dodatku siódma klasa. Aż dziwi mnie fakt, że nie zauważyłaś wspólnego koloru szaty. - pokręciła głową z niedowierzaniem i zaczęła obierać pomarańczę.

Natalie:
- Szczerze, nie analizowałam tego tak dogłębnie. - przyznała, uśmiechając się. Wzięła spory łyk czekolady.
- W siódmej? Jesteś kolejną osobą, którą poznaję, właśnie z tego rocznika.

Cass:
Obierki kładła równo na swoim talerzu.
- Doprawdy? - spytała zdziwiona, unosząc lekko brwi - Możliwe, że mój rocznik był najliczniejszy, choć po tym co widzę... Harmider na korytarzu, zaczynam wątpić. Może skusisz się na witaminę C? Podobno dobrze smakuje z czekoladą - spytała, podsuwając do niej obraną część pomarańczy. Sama przecież nie będzie jadła, a poczęstunek wydawał się jej być jedynym logicznym wyjściem z tej sytuacji. Ach, nie powinna po nią sięgać.

Natalie:
- Nie, jedz spokojnie. Mnie wystarczy czekolada. - na potwierdzenie swoich słów upiła łyk z kubka.
- Jeśli chodzi o harmider, to jakoś nie rzucił mi się w oczy. - powiedziała. - Przynajmniej nie na korytarzach. - dodała, przypominając sobie wczorajsze zdarzenie.

Cass:
Położyła obraną pomarańcz na talerz.
- Serio? Osz, te dzieci są tak okropne. Ciągle biegają, wpadając na Bogu winne osoby i rozrzucając książki. Raz, cały eliksir runął na posadce. Zapewne biały puch odbiera i mózg. Nie na korytarzach? - spytała zaciekawiona - To jeszcze gdzieś rozrabiają małe gnomy?

Natalie:
- Fakt, potrafią być irytujący. - zgodziła się z dziewczyną.
- Na błoniach, ale to już właściwie nie do końca małe gnomy. - uśmiechnęła się lekko. Była wręcz pewna, że prędzej czy później skoczą sobie do gardeł. Oby później.

Cass:
- Czekaj, mówisz o tej sytuacji nad jeziorem? - spytała i popiła ponownie kawę. - Z Hanną jeździłyśmy na łyżwach - zaczęła się rozglądać po sali - o tam siedzi - pomachała jej, wskazując na rudowłosą dziewczynę - Niezbyt obserwowałam sytuację, jednak wiesz... Wiele osób skaczę sobie do gardeł, zwłaszcza ze Slytherinu. Chyba tam trafią tacy ludzie z zadziornym charakterkiem. Choć nie powiem, właśnie taki jest fajny. Mają swój pazur.

Natalie:
Pokiwała głową.
- Tak, właśnie o tę sytuację mi chodziło. Dokładnie, tacy już są Ślizgoni. - uśmiechnęła się. Pomachała do Hanny.

HANNA GLAU:
Obserwowała puchonki od dłuższego czasu i kiedy pomachały jej niewiele myśląc uniosła rękę w górę w geście powitania. Zrobiła to jednak tak niefortunnie, że strąciła piwo kremowe, które stało zaraz obok jej talerza.
- No pięknie. - Skarciła siebie głośno i westchnęła głośno kiedy wyjmowała różdżkę.
- Chłoszczyć - Mruknęła kierując delikatny strumień światła w stronę swojej szaty, a plama momentalnie zniknęła.

Zaśmiała się.
- Tak, tu kryje się ich urok. Powiedz mi, kochana, skąd tak naprawdę jesteś? Twoje imię wcale nie zdradza mi Twojego pochodzenia. - rzekła i nalała sobie jeszcze kawy, czując jak napój życia się kończy.

Natalie:
Przechyliła kubek i opróżniła jego zawartość.
- Urodziłam się w Paryżu. - odpowiedziała koleżance. - Ale jakiś czas mieszkam już w Londynie. - dodała. - A Ty? - spytała zaciekawiona.

Cass:
- Paryż? To takie piękne miasto! Zapewne musisz mieć wspaniałe wspomnienia, mam nadzieję, że kiedyś opowiesz mi o nim. - rzekła z nadzieją w głosie - Właściwie to jestem stąd

Natalie:
- Jasne, że opowiem. - uśmiechnęła się przyjaźnie. - Może nawet zabiorę Cię tam na wakacje. - dodała po chwili.
- A ja zakochałam się w Londynie. To miasto ma coś w sobie..

Przysłuchiwałąm się rozmowie tępo patrząc się na kubek kawy Cass.
- przepraszam na chwilę- powiedziałam i podążałam za zapachem kawy. Znalazłam ją przy jakimś stoliku. Nalałam do kubka i z wesołą miną podeszłam do miejsca, w którym właśnie siedziałam. Usiadłam i niemal przyssałam się do kubka.

Delektowała się smakiem oraz zapachem świeżo sparzonej kawy. Czyż było coś piękniejszego? Zapewne skoszona trawa, zimna woda z wodospadu. No, niechże się ta zima skończy! Nie mogła znaleźć nic fascynującego w białym puchu. Był piękny... na gałęziach drzew. Jednak... Cass wyrwała się z przemyśleń i spojrzała na puchonkę. Stanęło na... ach, tak pochodzenie. Uśmiechnęła się na propozycję Natalie.
- Dziękuję, to bardzo miłe z Twojej strony - rzekła wesoło. Gdy Ailla wróciła z przygody pod tytułem "znajdź kawę", spojrzała na nią. Brązowe tęczówki próbowały odnaleźć jej wzrok tuż pod kaskadą czarnych, długich rzęs. Cóż, kawa zapewne była ciekawsza. O jakim czarze Londynu mówiła Natalie? Chciała się stąd wyrwać, doprawdy doceniała jego piękno i język, lecz cywilizacja miejska zakłócała jej myślenie. Ten szum, hałas, harmider. To nie miejsce dla niej. Gdyby tylko mogła zamieszkać opodal Hogwartu... Westchnęła.
- Aillo, a Ty? Skąd pochodzisz?

Podniosłam gwałtownie głowę. Popatrzyłam sie na Cass. Wypadało by odpowiedzieć na pytanie. niechętnie odessałam się od kubka kawy
- ach tak... Ja jestem z Ferrary. Takie małe miasteczko we Włoszech.- powiedziałam i ponownie zaczęłam pić gorący napój.

Nie rozumiała, skąd nagle w Krukońskim charakterze tyle nieśmiałości. Westchnęła. Coś czuła, że będzie musiała otworzyć bardziej dwie dziewczyny. Odłożyła kubek na stół, uważając na niego.
- Czyli mam rozumieć, że masz włoski w małym paluszku, a Ty - zwróciła się do Natalie - francuski? Wow, to takie ciekawe! Czasem Anglia wydaje się być taka nudna - westchnęła ciężko. Kawa ponownie wystygła, a pomarańcza prosiła się o zjedzenie.

Natalie:
Natalie słuchała z uwagą rozmowy dziewczyn, bawiąc się pustym już kubkiem. Spojrzała na Cass, uśmiechając się przyjaźnie.
- Dokładnie. W tym roku kończysz szkołę, więc będziesz miała okazję trochę podróżować. - skwitowała. - Wtedy to my będziemy mówiły, że tu jest tak nudno, a Ty widziałaś kawał świata. Nigdy nie wiadomo.

Cass:
Zaśmiała się szczerze.
- Nawet nie wiesz, jak bardzo żałuję, że to ostatni rok... To tak szybko minęło! Nie mogę uwierzyć, że lada chwila zostaną tylko wspomnienia po Hogwarcie! Może wrócę tu jako nauczyciel? - uśmiechnęła się cwaniacko - I będę Was gnębić, moje drogie. Nie wykluczam najpierw tego, że będę cały czas podróżować. Jednak jeśli będziemy w bliższych stosunkach, nie obawiajcie się, będę Was odwiedzać i może zabierać gdzieś na weekend, jeśli dyrektor pozwoli.

Natalie:
- Mamy się bać? - zaśmiała się. - Sroga psorka, to chyba do Ciebie nie pasuje.. - zmrużyła oczy. - W takim razie muszę zasłużyć na weekendowe nagrody. - uśmiechnęła się lekko, sięgając po dzbanek z kawą.

Cass:
- Doprawdy? - spytała zdziwiona. - Myślisz, że jak nie wyjdą podróże to zdesperowana i sfrustrowana osoba nie może być srogą nauczycielką, która wyżywa się na uczniach? - uniosła brew, czekając na jej odpowiedź. Zauważyła chłopaka, którego zdążyła poznać dzięki Eff(Narciss). Od razu widać było, że ma dopracowany wygląd do perfekcji. Uśmiechnęła się do niego.

Hayley odłączyła się od dyskusji z Krukonkami i powędrowała z powrotem w stronę swojego stołu, dziękując pobieżnie za tort. Przemierzyła Wielką Salę, rozglądając się po niej uważnie.
Z cichym westchnięciem usiadła przy stole Gryfonów i chwyciła tosta. posmarowała go dżemem i wgryzła się w niego, patrząc przed siebie pustym wzrokiem.

Zerwałam się nagle ze stołu. Ponownie zasnęłąm, jednak jak widać nawet kawa mi nie pomogła.
- Ja przepraszam- powiedziałąm nieco zawstydzona. Nie wypadało mi raczej zasynać na każdym kroku. Wstałam i sięgnęłąm po kawę. Usiadłąm w tym samym miejscu i powoli sacząc kawę przyglądałam się z ciekawością wszystkim zebranym.

Uznawszy, że nie dojdzie do porozumienia z Avillą, przysunęła się do Nathalie. Doprawdy, jak po tylu kawach nie można się obudzić? Nie zauważyła, żeby była koniem... Westchnęła. Przymykając oczy, zmieniła swój kolor włosów na brązowy.
- Nathalie, nie wiesz przypadkiem za co nasz zacny dom stracił tyle punktów? I w ogóle co to była za przeproszeniem oferma? - spytała i skusiła się na kawałek pomarańczy.

Natalie:
Przekrzywiła głowę, widząc nową fryzurę Cass.
- Robi wrażenie. - uśmiechnęła się lekko. - Nie mam pojęcia. Niedługo stracimy wszystkie punkty. - pokiwała głową z dezaprobatą. - A co do tej dziewczyny, może się stresuje.. - wzruszyła ramionami.

Cass:
Uśmiechnęła się.
- Nathalie, gdy człowiek się stresuje nie traci tylu punktów. Na stu dementorów! Przecież my nigdy tego nie nadrobimy. Takie nieodpowiedzialne zagrywki, sprawiają, że toczymy się na samo dno, a Ślizgoni triumfują - skrzywiła się - Helga się przecież w grobie poprzewraca! - rzekła załamana.

- a ile punktow straciłyscie?- zapytałam i powoli próbowałam dołączyć się do rozmowy. Popatrzyłam się z lekkim zdziwieniem na Cass, a potem nagle się uśmiechnęłam- ładnie ci w tych włosach.
Sięgnęłam po jabłko i zaczęłam je jeść pijąc jeszcze kawę.

Owe śniadanie nie różniło się niczym szczególnym w Hogwarcie, niż milion wcześniejszych. Tłum sów wleciały do Wielkiej Sali, lądując (z natury) zgrabnie przy swoich właścicielach, przekazując im korespondencję. Z natury były to drobne paczuszki, czasami listy o różnej treści, wyjce (również nie zawsze miłe)... Jednak nie obyło się też bez Proroka. Należy pamiętać, że dość duża liczba osób regularnie je dostaje. Z natury nie było w nim nic istotnego - masa głupich plotek nie popartych żadnymi faktami.
Jednak tym razem było nieco inaczej. Ogromny napis głosił "Tajemnicze zniknięcia". Po Sali rozeszły się szepty i nieco przerażone spojrzenia, bowiem pod zdjęciem osób zaginionych, które uśmiechały się, szydziły i patrzyły z wyższością znajdował się dość obszerny tekst:
Wieczorem 13 stycznia 2010 roku zgłoszono zaginięcia czterech osób: dwóch Mugoli, ucznia Hogwartu z domu Slytherin i pracownicę instytucji. Ostatni raz Thomas'a Mithlon'a (uczeń) i Ameline Loverder(bibliotekarka) widziano w wiosce Hogsmeade przy Wrzeszczącej Chacie. Nie wiadomo gdzie się obecnie znajdują, Aurorzy przeszukują każdy kąt, jednak dotychczas nie ma po nich śladów. Co się dzieję? Czy będzie się to powtarzać?
W Wielkiej Sali zapadła wrzawa. Wszyscy zastanawiali się, czemu to miało służyć. Hogwart nie był bezpieczny. Jeśli kiedykolwiek był..

Wytrzeszczyłam szeroko oczy i zaczęłam czytać z uwagą proroka. Śledziłam po kolei każdą kropkę, każdą literkę i zdanie.
- Trzeba im pomóc - powiedziałam z entuzjazmem i szybko wstałam, jednak potem leniwie usiadłam - ciekawe czy nam pozwolą - powiedziałam monotonnie i łyknęłam trochę kawy.

Natalie:

Do Wielkiej Sali przywiódł Natalie wilczy głód. Zdała sobie sprawę, jak bardzo ma już poskręcany żołądek. Pokiwała głową z dezaprobatą dla samej siebie po czym zajęła miejsce przy jednym ze stołów. Sięgnęła ręką po kiść winogron i zaczęła je skubać. Myślami była daleko od tej monumentalnej Sali.

Emma:

Emma weszła do wielkiej sali, rozgladajac się dookoła. Za każdym razem kiedy tu przychodziła dziwiło ją piękno sufitu. Dla niej był on magiczny, codziennie inny. Zaczęła obserwować uczniów z różnych stołów. Dzisiaj wyjątkowo nie miała ochoty siedzieć sama, wiec szukała towarzystwa. W końcu jej wzrok spoczął na brązowowłosej puchonce. Nie zastanawiajac sie juz dłużej ruszyła w jej stronę.
- Cześć, jestem Emma. - przedstawiła się. Jej imię. Z jednej strony je lubiła, a z drugiej irytowało ją. jak zwykle niezdecydowana.

Natalie:

Natalie wyrwała się z zamyślenia i spojrzała na Gryfonkę. Uśmiechnęła się do niej sympatycznie.
- Hej. Natalie. Proszę, siadaj. - powiedziała, wskazując rękę na miejsce obok siebie.

Rose:

Rose weszła do Sali. A co miała robić? Siedzieć w dormitorium i się nudzić? Podeszła do stołu puchonów. Siedziała przy nim jedna dziewczyna z Hufflepuffu, a druga z Gryffindoru. Stanęła obok dziewczyn.
- Wolne spytała?

- Dzięki. - uśmiechnęła się do koleżanki i usiadła obok.
- A więc. W której jesteś klasie? - zapytała. W Sumie byl to raczej mało ambitny temat ale Emma nie miała do tego w tym momencie głowy.
Widząc nadchodzącą puchonkę uśmiechnęla się i spojrzała niepewnie na Natalie.
- Ja tam nie mam nic przeciwko. - odpowiedziała.

Natalie:

- Jasne. - uśmiechnęła się do Puchonki i zrobiła jej miejsce. Sięgnęła po kolejną kiść winogron i powróciła do jedzenia.
- Natalie. - przedstawiła się.
- W piątej. - odpowiedziała po chwili.

Emma:

- Emma. - przedstawiła się.
- Też w piątej? Ostatnio wszyscy których spotykam są w piątej klasie. Wydaje sie jakbym jedyna była w szóstej. - zaśmiała się. Coś miała dziś za dobry humor. A może to wpływ nowych kolezanek?

Natalie:

- No cóż. Najwyraźniej masz szczęście do piątoklasistów. - uśmiechnęła się nieznacznie. - Macie ochotę? - skinęła na winogrono. - Naprawdę pyszne. - pochwaliła owoc. Podparła się łokciami i spojrzała na koleżanki.

Emma:

- Może się skuszę. Jak widzę z jakim smakiem je jesz to sama mam ochotę. - powiedziała z usmiechem i wzięla do ręki kiśc winogron.
- Na jakie przedmioty chodzicie? - zapytała. Już nawet przestała liczyć, które osoby z rzędu o to pyta.

Usiadła obok puchonki.
- Nie, dzięki- uśmiechnęła się.- Ja jestem w czwartej. Najmłodsza.
- Na kilka. Nie na wszystkie, bo bym miała mało czasu dla siebie lub nie umiałabym nic. Na przykład z wróżbiarstwa. Nie mam talentu. Najbardziej jednak cenie eliksiry oraz OPCM. Chociaż ten profesor jest nienormalny. Słyszałyście, co ostatnio zrobił??- zasugerowała. Nalała sobie soku dyniowego i upiła kilka łyków.

- Co zrobił? - zapytała się zainteresowana. Po tej całej nieszczęsnej wymianie grona nauczycielskiego juz sama nie wiedziała kto czego uczy. Czasem to było śmieszne, a czasem irytujące. Jednak dyrektor mógł to wszystko zakończyć przed rozpoczęciem roku szkolnego. Westchnęla niezawuważalnie.

Natalie:

Natalie z uwagą przysłuchiwała się rozmowie koleżanek, podjadając winogrono. Chciała zadać to samo pytanie, co Emm, a więc teraz mogła tylko cierpliwie czekać na odpowiedź Puchonki.

Rose:

Zaśmiała sie. No tak, Żadnej nie widziała na OPCM.
- Była lekcja o molestowaniu ucznia przez nauczyciela- zagryzła wargi.- Chodziło o wypracowanie, a Narciss, napisał coś, z czego wszyscy zaczęli się śmiać no, ale po chwili każdy, kto był na ostatniej OPCM, stanął za tym ślizgonem, a profesor poodejmował nam punkty. I dał szlaban dwóm chłopakom. Wściekłam się na niego. Przekroczył granicę- wyjaśniła.

Natalie:

- Dziwna sytuacja... - przyznała. - Zaczynam się cieszyć, że nie chodzę na OPCM. - uśmiechnęła się do nich przyjaźnie. - Hufflepuffowi też odjęto punkty? - zaciekawiła się. Ostatnio rozmawiały z Cass o drastycznym spadku punktów w ich domu.

Rose:

- Eee...- speszyła się.- Nie [chybaxd, bo nie pamiętam]. To było coś innego... To był.. yyy... wypadek. Właśnie! Wypadek nad jeziorem.
Powiedziała bardzo komplikując swoja wypowiedź.

Natalie:

Natalie lekko uniosła brew. Zaciekawiła ją wypowiedź dziewczyny.
- Możesz powiedzieć coś więcej na ten temat? - rzuciła, nie zobowiązując Rose do odpowiedzi. Sięgnęła po dzbanek i wlała do kubka trochę gorącej czekolady. Objęła kubek dłońmi, by je trochę rozgrzać.

Rose:

Westchnęła. Opanowała się i postawiła wszystko na jedną kartę. Nie mogła przeciez tego ukrywać. I tak prędzej czy póxniej dziewczyna by się dowiedziała.
- Byłam z Hay nad jeziorem. Spotkałysmy ślizgona. Przywitałyśmy się, a on nas zignorował. Wściekłyśmy się. Hay rzuciła go śnieżką, a ja polałam go zimna wodą. Tym razem to on sie wkurzył i nas 'zaatakował' i zabrał różdżki. Nie chciał oddać, więc nie mając wyboru poszłyśmy do nauczycielki. I tak wyszło, ze stracił dla swojego domu wszystkie punkty i zarobił szlaban. To nam się odwdzięczył u profesora od ONCM. Odjął nam punkty bo gryfonom nie miał co... Za atak na ślizgona- wyjaśniła.

Natalie:

Pokręciła głową z niedowierzaniem. Miała przeczucie, że wie o jakiego Ślizgona chodzi, ale nie podzieliła się tą informacją z dziewczynami.
- Nieźle.. - skomentowała krótko. Była trochę zdenerwowana z powodu utraty punktów, ale nie chciała też urazić Rose, więc na jej twarzy pojawiło się coś na kształt uśmiechu.

Rose:

- Te punkty, który zostały nam odjęte, były niesprawiedliwe- mruknęła.- Zresztą jak sam opiekun Slytherinu. Próbowałam dogadać się z Oliverem, ale on jest zimny jak lód.
- Dowiem się na jakie lekcje chodzisz?- zmieniła temat, a widząc dziwny wyraz twarzy dziewczyny dodała:- Jesteś zła?

Przysłuchiwała się rozmowie dziewczyn. Ona sama przez chwilę nie brała w niej udziału tylko jadła winogrona. W koncu naszła ją ochota na coś porządniejszego i chwyciła tosta ze stołu.
- I tak Hufflepuff ma lepszą sytuację niż Gryffindor. My mamy 0 punktów. Może uda mi sie trochę złapać punktów na wróżbiarstwie... Słyszałam, ze nauczycielka jest miła. - uśmiechnęła się.

- Nie chodzę na wróżbiarstwo. Nie nadaję się- powiedziała.
Czekała na odpowiedź puchonki. Czyżby jednak była zła i zamierzała się nie odzywać? Zamilkła.
- Ale masz racje, profesor Hariet jest bardzo miła.

Zerknęła na nie odzywajacą się Natalie. Spojrzała na nią niepewnie.
- Więc...,Hmm... na jakie przedmioty się wkońcu zapisałaś Rose? Bo ostatnio mi nie odpowiedziałaś. - wykrzywiła usta w czymś w rodzaju uśmiechu.

Hayley weszła do sali i od razu dostrzegła swoje znajome.
- Hej! - przywitała się od razu i doszła do nich. - Co tam u Was? - zapytała i rozejrzała się po zali.