- Zobaczymy... A co do tego, że jesteśmy bezpieczni w Hogwarcie też nie byłabym taka pewna. Za czasów Voldemorta nawet przy takim dyrektorze jak Dumbledore udał się śmierciożercom wejść do zamku. A co dopiero jakiemuś klanowi przy obecnym?- Viv poczochrała Bell po rudej czuprynie- I wcale nie wyglądam głupio w okularach!

Alison:
Zamyślona sięgnęłam po jabłko. Nie zwracałam uwagi na dziewczyny, tylko zaczęłam jeśc owoc. Zaczęłam się zastanawiac nad tym co powiedziała Vivien. Że nawet za czasów Voldemorta, mimo tego, że był Dumbledor, nie byliśmy bezpieczni. Co będzie jeżeli ów " Tajny Klan" dojdzie do Hogwarckich murów?

Ach, tak, kolejny poranek.
Narciss bardzo długo został odcięty od szkolnej rzeczywistości. Nawet nie przypuszczał, że choroba może być tak okrutnym zjawiskiem. Naturalnie nikogo nie pozwalał przyprowadzać - to skandal, aby ktoś zobaczył go chorego!

Rozejrzał się leniwie, wchodząc do Wielkiej Sali.
Ileż zgiełku, cóż za chaos. Pierwszaki przekrzykujące się nawzajem i te jakże irytujące spojrzenia nieco starszych uczniów, a jednak za młodych, by Narciss miał ochotę z nimi rozmawiać.

Powoli skierował się ku swojemu stołu, jednocześnie posyłając rozkoszne uśmiechy w stronę tych, o których pamiętał. Nie odezwał się jednak - nie można wymagać zbyt wiele od Księcia.

"Och, jest i William!"
Uśmiechnął się zadowolony, przyglądając się swojemu ostatniemu, najnowszemu odkryciu. Tak, ten chłopak jakimś dziwnym trafem umknął jemu dotychczasowemu zainteresowaniu, a przecież są z tego samego domu. Tak...
Cicho westchnął, nieco przygnębiony, szybko jednak odsunął niechciane refleksje na bok. Usiadł na swoim miejscu - tym, z któego wszystko widać. A raczej wszystkich.

Był głodny, ale nalał sobie jedynie soku. Przecież nie wypada, by napychał się przy widzach.

Effie zaczytana w Proroku Codziennym siedziała sobie od pewnego już czasu przy stole. Artykuł na temat odkrycia nowego gatunku stworzenia, niezwykle ją zaciekawił. Mimo iż nie pasjonowały ją aż w takim stopniu magiczne zwierzęta, to tekst dotyczący tego nowego, dziwnego gatunku wydał się jej interesujący. Gdy doczytała do samego końca, rozejrzała się w około, spoglądając na uczniów siedzących przy stole. Jej wzrok zatrzymał się na całkiem niedaleko znajdującym się, pewnym blondynie.
- Witaj Narciss - powiedziała do niego. Znała go już całkiem długo, byli przecież w jednym domu, nawet na tym samym roku. Zgięła gazetę w pół i odłożyła ją na stół. Sięgnęła po dzbanek i nalała sobie nieco soku dyniowego do kubka. - Całkiem długo Cię nie widziałam w szkole, doszły mnie słuchy, że byłeś chory. - Stwierdziła po czym upiła nieco napoju. Wszelakie informacje w szkole roznosiły się przecież w zaskakującym tempie.

Narciss drgnął zaskoczony, spoglądając na Effie.
- Chory? - wydął urażony wargi, prostując się jeszcze bardziej. - Ależ moja miła, czyż nie wiesz, że ja nie choruję?

Spojrzał na nią spod rzęs i choć uśmiechnął się niewinnie, w jego błękitnych oczach skryła się jakiegoś rodzaju drobna uraza. Upił mały łyczek soku.
- To była mała przerwa, ot. Ach, ale, ale! Czyżbyś chciała mi powiedzieć, że za mną tęskniłaś? Jakież to urocze z twojej strony!

- Wybacz, teraz już zapamiętam, że ty nie chorujesz - odrzekła odstawiając kubek na stół. Słysząc dalszą wypowiedź chłopaka tylko się uśmiechnęła kręcąc głową. Pomyślała sobie, że jakże to imię pasuje do niego.
- To tylko przejaw mej ciekawości, o tak sobie zapytałam. - Odpowiedziała dumnie, czasem bywała trochę ciekawska, albo nawet nie tak trochę. - Ale widzę, że ty bardzo byś chciał abym tęskniła. - Oświadczyła z lekkim rozbawieniem uderzając palcami o swój kubek.

Nachylił się nieco w jej stronę, podpierajac się lekko o stół.
- Ależ naturalnie... bardzo mi zależy na względach niektórych osób... - zerknął w stronę Williama znacząco, mimo, iż wyraźnie usiłował udać, iż robi to przypadkowo. - Na przykład takiego Williama...

Narciss z błogą wręcz satysfakcją przyglądał się wszystkim wokół, nie ograniczając się do stołu Slytherinu. Ku nauczycielom również chwilami spoglądał.
Cóż za plany muszą snuć się pod ukryciem takiegoż piękna.
"Ach, William musi się doskonale ukrywać!"

Gdy Narciss wspomniał o Williamie spojrzała w jego kierunku. Ponownie chwyciła swój kubek i upiła nieco soku. Spojrzała na rozglądającego się chłopaka.
- Sądzisz, że wiele się zmieniło od twojego ostatniego pobytu tutaj? - Zapytała także spoglądając w stronę stołu nauczycielskiego. Tam zmiany były największe, w końcu całe grono pedagogiczne było wymieniane.

Cass rozpuściła włosy przed wejściem do Wielkiej Sali. Lekko opadły na jej ramiona, przykrywając je całkowicie. Jeden z kosmyków schowała za ucho. Miała dziwne uczucie, bardzo ją irytowało. Chciała coś zmienić, lecz nie wiedziała co. Ruszyła naprzód, popychając lekko drzwi. Poczuła ciepłe powietrze i zapach jedzenia. Spódnica zaczęła falować podczas gdy Cass ruszyła do stołu Hufflepuff. "Co mogłabym zmienić w swoim życiu?" Od rana wzięło ją na refleksje, lecz nie chciała się już dłużej zasmucać i nalała sobie soku pomarańczowego. Uniosła głowę, by zobaczyć, czy jest ktoś jest przy stole ze znajomych. Pomachała Eff.

-Och, tak... a jakże... - Narciss uśmiechnął się kącikiem ust, a jego blade policzki oblały się delikatnym rumieńcem. - Czyż nie zauważyłaś ile intrygujących osób dołączyło?

Istotnie, nagle to Narciss zauważył wiele osób, na które wcześniej nie zwracał uwagi. To niesamowite!
Tak, z pewnością powinien poznać owe osoby... dogłębnie.

- I dlaczego wcześniej nie zauważyłem jak przystojnych nauczycieli mamy? - uśmiechnął się niemal wilczo, z zadowoleniem popijając ze swojej szklanki. W tej chwili czuł się Bogiem.

Piękna, naturalnie.

Rosalind:
Do Wielkiej Sali weszła panna Wanderhood. Jak zwykle biła od niej pewność siebie i niezbywalna duma, a jej przybycie zaanonsowało lekkie stukanie wysokich szpilek o chłodną, marmurową posadzkę. Przejechała jedną dłonią po lśniących włosach, mierzwiąc je lekko. Nienawidziła "smętnych" fryzur. Zaciągając się leniwie papierosem, powędrowała wzrokiem po obecnych. Nie miała ochoty siedzieć sama. Do kogo by się przysiąść? zamyśliła się, nie widząc nikogo znajomego.

Słysząc stukot szpilek, od razu wiedziała, że przyszła Lind. Uniosła głowę i uśmiechnęła się do niej radośnie. Wiedziała doskonale, że Gryfonka nie lubi nic robić samotnie. Wstała od stołu, uważając, by nic nie rozlać. Sama nie miała zamiaru jeść posiłku przy Puchonach, większości nie znała. Podeszła do Lind i wskazała Eff przy stole Zielonych. Dziewczyny od razu ruszyły doń. Effie była pierwszą osobą, którą poznały, przynajmniej tak się zdawało Cass. Wciąż pamiętała, że miała zapytać ją o imię dla nowego przyjaciela. Spojrzała uważnie na Lind, która zaciągnęła się papierosem.
- Hejka, Eff, możemy się dosiąść?

Rosalind:
- O, Cass, nie zauważyłam Cię. - zaśmiała się, widząc idącą do niej Puchonkę. Po chwili uświadomiła sobie, że przy stole Ślizgonów siedzi Effie, którą także już poznała. - Najwyższa okazja iść do okulisty czy jak mugole to tam nazywają. - dodała, zaciągając się ponownie. Powiodła wzrokiem po stole Zielonych, aż natrafiła spojrzeniem na chłopaka o oryginalnych rysach twarzy i raczej rzadko spotykanym odcieniu karnacji. - Nowy czy się ukrywałeś? - zapytała wprost, tak, jak to miała w swoim zwyczaju, uśmiechając się delikatnie bez cienia zawahania czy konsternacji.

Narciss spojrzał na dziewczynę, która najwyraźniej nie zauważała jego przynależności do Wielce Książęcego Rodu.
Zmarszczył lekko brwi, przez chwilę zastanawiając się, czy może jednak mówiła do kogoś innego. Jednak jak zauważył, nikt Inny się nie odezwał. Najwyraźniej popełniła pomyłkę i...

- Piękna pani, jestem tu od pierwszej klasy! Jestem Narciss Aleksiejewicz Aładin... miło mi.

Rosalind:
Coś w jego zachowaniu, w jego głosie mówiło jej, że coś jest nie tak. Gdzie popełniła błąd? Nie było jej dane się dowiedzieć, może przyjdzie z czasem. Niezrażona usiadła koło Ślizgonów i pociągnęła za sobą Cass.
- Oh, Paniczu! Wybacz mi mój błąd! - rzekła z pasją. Jej zamiłowanie do dramatyzowania zaczęło się odzywać. - Rosalind Wanderhood, nowa. - przedstawiła się. Ostatnie słowo mogło chociaż w części usprawiedliwiać jej niewiedzę. Mogło choć nie musiało.

Narciss:
Dramatyczna teatralność, z jaką posługiwała się Rosalind wyraźnie spodobała się Księciu, który to uśmiechnął się rozkosznie.

- Ach, więc to dlatego... - zamruczał, wyraźnie zadowolony z obrotu spraw. Ujął delikatnie jej dłoń, muskając wargami koniuszki palców. - Aleź nic się nie stało! Kimże byłbym, gdybym każdy nietakt odbierał jako obrazę Majestatu...

- Racja, dołączyło wiele ciekawych osób - zgodziła się z Narcissem, a gdy do ich stołu podeszły dziewczyny przeniosła na nie wzrok.
- Witaj Cass, Lind - powiedziała do nich i spojrzała na wolne miejsca obok. - Jeśli chcecie to możecie siadać - stwierdziła i upiła nieco soku. Jej wzrok na chwilę powędrował do innych Ślizgonów znajdujących się przy stole.

Rosalind:
Mile zaskoczona zachowaniem Narcissa przywitała Effie promiennym uśmiechem. Wiedziała, że uprzejmość chłopaka może być powierzchowna, zachowanie Ślizgonów znała aż za dobrze ze znajomości Drake'a czy Williama. Lubiła się jednak czasem łudzić, więc w tej chwili także to robiła.
- Kimże byś był? - powtórzyła, przekrzywiając lekko głowę w zastanowieniu. Do głowy przychodziły jej różne określenia, niektóre zbyt dosadne, inne najnormalniej na świecie nie pasujące do okoliczności. - Cóż ja prosta dziewka mogę wiedzieć? - zapytała z tą samą pasją w głosie, niemal czując, jak wszystko się w niej skręca z powstrzymywanego śmiechu. Nie zamierzała jednak się roześmiać. Jak grać, to do końca. - Liczę jednak, Paniczu, że w krótkim czasie będę miała okazję uzupełnić luki mojej wiedzy na tyle, by więcej nie okazywać nietaktu względem Ciebie. - oświadczyła poważnie.

Uśmiechnął się do niej.
Albo nie zauważał komiczności, która tak bardzo owiała tę sytację, albo zwyczajne udawał.
- Jest mi niewyobrażalnie miło. To takie niespotykane, kiedy ktoś w tych czasach zachowuje należną powagę i... - zerknął morderczo w stronę kilku uczniów, którzy najwyraźniej nie powstrzymali się przed wybuchnięciem niezwykle głośnym i oczywiście irytującym w mniemaniu Narcissa śmiechem.
Wydął lekko wargi, zirytowany. To oczywiste, że te małe robaczki mają czelność się śmiać! Och. To takie smutne, rozpacz mrozi jego delikatne serce... Ale o czym on to? Ach. Rosalind.

- Właśnie z Effie rozmawialiśmy na temat wyjątkowego uroku niektórych osób, dołączycie się?

Rosalind:
Wyciągnęła dumnie szyję i obdarzyła chichoczących dziko uczniów pogardliwym, chłodnym spojrzeniem. Sama lubiła poszaleć, ale wiedziała, gdzie jest granica.
- Oh, właśnie, tak się wcięłyśmy do Waszej rozmowy. - strapiła się lekko. Niby nic, a jednak. - Za dużo osób tu nie znam, ale tych już poznanych darzę raczej sympatią. - "lub nie", ale tego nie dodała. - Kontynuujcie, chętnie posłucham i dorzucę swoje trzy grosze.

Narciss:
Wskazał ukradkiem na Williama, popijając przy tym soku. Uśmiechnął się odrobinę tajemniczo, a jego oczy rozbłysły niebezpiecznie.
- Mówiliśmy o nim. Do tej pory go... uhm... nie zauważyłem, jakimś cudem. Nie uważasz, że jest bardzo interesujący?

Rosalind:
Powędrowała wzrokiem, za smukłym i bladym palcem Narcissa i ujrzała Williama. Uśmiechnęła się lekko. Znała go. I to dobrze.
- Jak zwykle, włosy rozwichrzone, jakby dopiero wstał z łóżka, ciemna koszula, rozpięta lekko przy kołnierzu, ciemne jeansy... - mówiła cicho, jakby do siebie. - ...w jednej dłoni papieros, w drugiej kubek z parującą kawą. Całość pozornie prezentująca się nieco niechlujnie, a jednak... Wyrafinowany w każdym calu. - dokończyła, chociaż mogłaby mówić i mówić. - Interesujący obiekt. Pod każdym względem. - przytaknęła, zwracając się ponownie do Narcissa. Jego tajemniczy uśmiech był niezwykły... Intrygujący, magnetyzujący, ale i zwodniczy.

Narciss:
- Och, tak... - przytaknął, wsłuchując się w jej słowa. Wpatrywał się przy tym bezczelnie w Williama, który nawet nie mógł podejrzewać, o czym myślał Narciss.
- Cóż mogłabyś mi powiedzieć o tym... intrygującym obiekcie? - spojrzał na nią przelotnie, oblizując lekko wargi. O tak, chciał wiedzieć.

Wsłuchiwała się w wymianę zdań Narcissa i Rosalind, nawet za zaciekawieniem, czemu by nie posłuchać cóż ciekawego Gryfonka ma do powiedzenia na temat tamtego Ślizgona. Właściwie sama nie znała go zbyt dobrze. Jak i wielu innych, był tu nowy.
- Znałaś już go wcześniej? - Zapytała w końcu, przecież i Rosalind była tu nowa. Musieli się więc znać wcześniej.

Rosalind:
Przytaknęła ponownie, spoglądając na Effie.
- Znam go jakieś pięć lat. Jest z Walii, poznałam go, gdy byłam tam na wakacjach u mojej kuzynki. - wyjaśniła, przenosząc ponownie wzrok na Narcissa. - Zależy co chciałbyś wiedzieć. - rzekła zadziornie. Lubiła mówić, ale nie o swoich tajemnicach.

- Z Walii? To piękny kraj! Byłem tam kilka razy, do tej pory jestem pod ogromnym wrażeniem! - ściszył nieco konspiracyjnie głos, wciąż jednak zerkał w stronę Williamia.
- Moja droga Roselind... Lubi blondynki?

- Mówił mi właśnie, że z Walii, miałam okazję z nim nieco rozmawiać - powiedziała wspominając tamtą rozmowę. - Przerwał nauczanie indywidualne, dlatego dołączył do nas dopiero teraz - powiedziała do Narcissa i wypiła trochę soku ze swojego kubka.

-Nauczanie indywidualne? - zamruczał cicho, dolewając sobie soku. Z prawdziwą męskością znosił protesty Głodu. - Tak, to bardzo ciekawe. Nie powiedział, dlaczego?

Upił kolejny łyczek soku, a robił to z taką gracją i namaszczeniem, jakby co najmniej pił z diamentowego kieliszka i to w dodatku Nektar Samych Bogów.

- Nie, chyba tak jakoś po prostu je miał, pewnie rodzice tak zadecydowali czy coś w tym stylu. Alex z resztą również - powiedziała przypomniawszy sobie o tym. Ostatecznie miała wrażenie, że może i nauka w domu jest wygodna, ale chyba dość nudna. W końcu w zamku bywa niekiedy całkiem ciekawie.

Rosalind:
Zaśmiała się cicho przysłuchując się krótkiej wymianie zdań. Cała sytuacja mocno ją intrygowała. Spojrzała ukradkiem na Williama. Co też siedziało w jego głowie?
- Także uważam, że Walia jest bardzo urokliwa. Takiego spokojnego miejsca dawno nie widziałam. - powiedziała, chociaż z natury preferowała miejsca, w których coś się działo. - Z tego co mi wiadomo, jego rodzice tak zdecydowali, to raz. Dwa, miał dosyć... niekonwencjonalnych nauczycieli. - wzdrygnęła się lekko na wspomnienie "przyjaciela rodziny", który nauczał Williama i jego brata Czarnej Magii i innych zakazanych praktyk. - Trzy, Will dużo podróżował, co kolidowałoby z uczęszczaniem do normalnej szkoły.
Zamyśliła się na chwilę. W głowie dźwięczało jej pytanie Ślizgona. Czy lubi blondynki? Westchnęła.
- Kto go tam wie... Jest bardzo tajemniczy. Nie manifestuje otwarcie swoich poglądów, ale nie waha się, jeśli przyjdzie ich bronić. Co do upodobań... Ciężko stwierdzić. Powiedziałabym, że nie ma nic przeciwko, ale raczej nie patrzy na wygląd zewnętrzny. To pewne, że sam nie zagada do kogoś, kto napawa go odrazą czy czymś podobnym, ale raczej nie ma uprzedzeń ani stereotypów. Z moich obserwacji wynika, że bardziej interesuje się wnętrzem, okładka książki ma tylko zwrócić uwagę. - powiedziała cicho, jakby w obawie, że ktoś niepożądany usłyszy jej wywód. Na zakończenie puściła oczko do Narcissa, którego myśli wciąż pozostawały dla dziewczyny wielką zagadką.

Narciss milczał dłuższą chwilę, muskając opuszkiem skraj szklanki.
A więc William nie zwraca uwagi na wygląd zewnętrzy? Fascynujące.

W końcu spojrzał na Roselind,
Wciąż z niepokojącym, tajemniczym uśmiechem. Jego oczy rozbłysły delikatnie.
- Tak dużo o nim wiesz! A ponoć taki tajemniczy... Czyż nie dziwne, że wiedza o nim przychodzi ci więc tak łatwo?

Z uniesionymi brwiami przysłuchiwała się długiemu wywodu Rosalind.
- Wow, dobrze go znasz - stwierdziła w końcu. - Ale rzeczywiście mówił o tym, że wiele podróżował i przez to miał indywidualne nauczanie - przypomniała sobie o tym dopiero gdy Gryfonka to wspomniała.

Rosalind:
Wcale się nie zdziwiła stwierdzeniem chłopaka. Każdy, z kim rozmawiała na ten temat reagował podobnie.
- Niedziwne. - odpowiedziała, zaciągając się i wypuszczając powoli dym. - Dziwne by było, gdybym nie znała go choć trochę po, jakby nie było, pięciu latach. - pochyliła się minimalnie nad stołem, ściszając głos. - Najgorsze są początki. Jest opryskliwy i złośliwy, sarkastyczny i wredny, wręcz odpychający dla każdego, kto próbuje się do niego zbliżyć. - powiedziała szczerze. Miała pewne podejrzenia co do przyczyny takiego zachowania, ale wolała nie rozsiewać plotek. - Po prostu nie można okazywać słabości. Wytrzymasz początek, a potem cud, miód i orzeszki. - wyjaśniła, uśmiechając się lekko. Takie były fakty.

Spojrzał na nie z miną niewinnego aniołka.
Tak, właśnie takiego, który nigdy nic nie planuje i nigdy nikomu nie wyrządził krzywdy. A dom rodzinny jego w Piekle się znajduje.
- Hmmm... muszę chyba go poznać, prawda?

Zamyśliła zastanawiając się czy faktycznie jak poznała Williama to był taki jak opisywała.
- Mi się wydał całkiem sympatyczny - powiedziała po chwili, a może ona przebywając wśród tych Ślizgonów widziała już o wiele cięższe początki znajomości i po prostu w tym wypadku nie było według niej tak znów źle.

Rosalind:
Strąciła popiół z papierosa, który ku jej rozpaczy powoli się dopalał. Spojrzała na Ślizgona, mając pewne podejrzenia, z których sama w duchu się śmiała. Czy są prawdopodobne? Nie mogła w to uwierzyć.
- Chyba powinieneś. Może być ciekawie. - zaśmiała się cicho, próbując sobie wyobrazić rozmowę chłopaków.

Westchnął teatralnie, niby to dramatycznie.
- Czy w tej szkole wszyscy palą? - jęknął z rozpaczą, machając dłonią tuż kiedy obłoki dymu były zbyt blisko.
- Kiedyś tu tak nie było... papierosy? I to nawet w miejscu publicznym!

Rosalind:
W pierwszym odruchu, gdyby był to kto inny, pewnie celowo zrobiłaby na niego bucha, ale coś jej mówiło, że nie skończyłoby się to do końca tak jak powinno.
- Pali kto chce. Akurat chcę, to palę. Czasem się czepiają, częściej nie reagują. Przynajmniej nie trafiło jeszcze na mnie.

Narciss:
- Och... ale... - spojrzał na nią odrobinę zagubiony. - To znaczy, rozumiem...

Zamilkł. Nie, tak naprawdę nie rozumiał. Przecież tutaj są nauczyciele! I dorośli! Dlaczego pozwalają uczniom palić na terenie szkoły?
S-Z-K-O-Ł-Y.

Vanessa:
Vanessa lekkim krokiem wkroczyła do sali. Można było wyczuć jej obecność - zawsze była pełna optymizmu. Miała na sobie prostą bluzkę, żakiet, rurki i oczywiście trampki. Przeciągnęła się i szukała znajomych osób po sali, mierzwiąc włosy. Jej wzrok padł na siostrę, ale widząc w jaki sposób się zachowuję... Wywróciła oczami. Założyła ręce na piersi i dołączyła do niej. Przedstawienie zaczęło się bez mojej obecności. Posłała wszystkim uśmiech i krótko przedstawiła się nieznajomym.
-Vanessa.
Po czym z zadowoleniem, wzięła do ręki cappuccino.

- Ostatnio Alexowi nauczycielka odebrała punkty za palenie na błoniach - powiedziała. Dlatego też najbardziej lubiła palić w lochach, tam się nie kręcili nauczyciele i był spokój. - Ale na szczęście mnie też póki co żaden nauczyciel nie przyłapał. - Jeszcze tego by brakowało, aby ta ich już marna ilość punktów, jeszcze zmalała.

Cass wyciągnęła dłoń do chłopaka, uśmiechając się miło.
- Gdzie moje maniery, Cassie Lancaster, paniczu. - przedstawiła się, spoglądając w stronę Willa. Uśmiechnęła się, lekko rumieniąc. Wspomniała ostatnie spotkanie. Miał dobry gust. Dopiero teraz zorientowała się, że tak naprawdę dużo osób paliło w Hogwarcie, czyżby tyle stresów dostarczała ta szkoła. - Will również ma słabość do papierosów. - zauważyła trafnie.

Rosalind:
- Ona mnie śledzi! - jęknęła z udawaną rozpaczą, ciągnąc Ness, żeby usiadła. - Nie wiem, czy się już znacie. Vanessa Santiago moja przyrodnia siostra i utrapienie. - zażartowała. - Narcyss, mam rozumieć, że jesteś przeciwnikiem palenia? - zapytała, chociaż odpowiedź była oczywista.

Vanessa:
-Tak. To moje odwieczne hobby...-mruknęła ze śmiechem.
-Jeden mądry by był...-skomentowała. Sama miała mieszane uczucia do palenia. Robiła to bardzo rzadko.

Spojrzała na dziewczynę która niespodziewanie pojawiła się przy nich.
- Effie - powiedziała do Gryfonki, kojarzyła ją z opowieści Rosalind. Ale dopiero teraz ją spotkała w Hogwarcie. Ponownie upiła kilka łyków soku, tym samym wypijając wszystko z kubka.

Rosalind:
Pstryknęła palcami, jakby chciała powiedzieć "Bingo!".
- Kolejna informacja do naszego interesującego obiektu. - zaśmiała się. - Dzięki, Cass. Blaces twierdzi, że nie jest uzależnieniowcem, ale to niepotwierdzone stwierdzenie. - w tym samym momencie naszła ją myśl, by to sprawdzić przy okazji. Ukryć lub nawet zabrać na trochę jego paczkę. Ciekawe, co zrobi?