First topic message reminder :

Klasa Zaklec i Urokow

W tej przestronnej klasie na trzecim piętrze odbywają się lekcje zaklęć. Dwa rzędy dwuosobowych ławek czekają na uczniów. Duże okna przepuszczają wiele światła, co nadaje klasie przestronny wygląd. Na regałach po prawej stronie znajdują się wszelakie przedmioty na których można ćwiczyć zaklęcia. Na ścianach wiszą natomiast tablice na których są wypisane podstawowe zasady pojedynkowania się.

Opis zadań z OWuTeMów:

Spoiler:

pierwsza sala zaklęć

|potem wstawię tu post, bo lecę do pracki - pewnie weszła jak duch i usiadła z przodu sali

Długo wyczekiwane zajęcia z zaklęć w końcu pojawiły się w ogłoszeniach o lekcjach. Tym bardziej zaciekawiły go, że miały odbywać się dla najstarszych uczniów i studentów. Zapowiadał się ciekawy dzień, którego nie zamierzał ominąć.
Ubrany w tym razem w szatę uczelni i zielono-szary krawat z godłem Slytherinu wmaszerował do środka rzucając w drzwiach:
- Dzień dobry - w stronę profesora i rozglądając się po sali dostrzegł @Andrea Jeunesse do której podszedł i całując w policzek postawił swoje rzeczy na ławce obok niej i bez słowa przysiadł się do niej przeciągając się na sam koniec i wlepiając zaciekawione spojrzenia w to co się dzieje przed nimi w klasie.

Wakacje, wakacjami, ale wszystko co dobre szybko się kończy i trzeba wrócić do szarej codzienności. Szkoła już pierwszego dnia dawała się Dramie we znaki. Nauczyciele nie odpuszczali, a jej wydawało się, że przez to, że w tym roku czeka ją egzamin to i wszystkim odpierdala.
Ona sama podchodziła do tego na luzie, spinanie nigdy nie skutkowała czymś dobrym, zresztą w myślach pałętał się Mac, który teraz najprawdopodobniej chlał czysty spirytus gdzieś w Rosji. Temu to dobrze, jako student mógł wyluzować, a nie to co ona. Tylko lekcje, zaklęcia, patronusy i inne tegesy.
Na ONMS to by poszła z chęcią, ale to, to meh.
No, ale do osób narzekających nie należała i pomimo, że w głowie przeklinała naukę, szkołę, dyrektora i zakłócenia magii to do sali weszła z uśmiechem na ustach. Przywitała się ładnie, bo przecież kulturka to podstawa i jednym spojrzeniem otaksowała salę. Starała się ukryć prychnięcie, które wydobyło się z jej ust kiedy zobaczyła blond Fire. Szczerzyła się głupio i spoglądała na nią z durnym wyrazem twarzy, kiedy siadała w tej samej ławce co BLONDYNA.
- A Tobie bocian nasrał na łeb i stwierdziłaś, że blond jest spoko czy co - zagaiła w miarę cicho i oparła się rękami o blat stolika przy którym siedziały. Już wiedziała dlaczego nie udało jej się wyczaić starszej gryfonki przy stole na uczcie. Szukała rudego łba, a nie tlenionego i raczej nie spodziewałaby się, że koleżanka posunie się do czegoś takiego. Nierealna sytuacja, a przynajmniej tak jeszcze do niedawna wydawało się Dreamie.

@Blaithin ''Fire'' A. Dear - zaczepiam cię XD

Leo miał wielkie plany. To miał być jego rok pełen nauki, serio! Nie był leniwy i to nie tak, że normalnie się obijał - po prostu przekierowywał całą energię w złą stronę. Jak widać nawet spędzając tyle czasu na treningach potrafił kompletnie zawalić zawody. Uznał to za solidną nauczkę, a wiara dyrektora tylko dodawała mu motywacji. Dopóki zapał trwał, to nie było sensu w gaszeniu go. Gryfon entuzjastycznie udał się na zajęcia Zaklęć, chociaż gdzieś w duchu przeczuwał, że różnie może się to potoczyć. Koniec końców z magią działo się coś dziwnego, a Leosiek miewał pecha do czarów.
Tak czy inaczej, nie było na co narzekać. W ciemnych spodniach, białej koszuli i krawacie Gryffindoru dumnie wkroczył do sali, pozwalając sobie również na szeroki uśmiech. O dziwo przyszedł jako jeden z pierwszych! Musiało to wyglądać dość zabawnie, bo w poprzednim roku zwykle się spóźniał i rzucał pod ławkę sportową torbę. Ważne, że planował zmienić się na lepsze, nie? Powitał wszystkich znajomych (chyba nie trzeba mówić, że Fire i Drama otrzymały najwięcej jego uwagi?) i upatrzył sobie wolne miejsce, niezbyt mając ochotę na wcinanie się komuś do rozmowy. Ciekaw był tego nowego profesora i po prostu czekał, zastanawiając się przy okazji, jakie tematy dzisiaj poruszą. Może coś bardziej teoretycznego, skoro magia wybrzydzała? Leo był większym fanem praktyki, ale cóż, w takich okolicznościach gotów jest odpuścić. Dalej pamiętał, jak na lekcji w Grecji rzucił zaklęcie nie tylko w Lottę, ale i w siebie.

Zaklęcia. Można powiedzieć, że to jeden z ulubionych przedmiotów jeżeli chodzi o Li. Uwielbiała posługiwać się różdżką, pewnie nie jeden czystokrwisty czarodziej by się odezwał, że zwariowała i uznałby ją za głupią. Ale Li od dziecka nie miała styczności z magią dopiero gdy dostała list z Hogwartu, więc mogła wszystko odkrywać a to dla niej było niesamowitym przeżyciem.
Wakacje dość szybko dobiegły końca. Na szczęście. Nie miała ochoty siedzieć w domu z rodzicami i ukochaną siostrą. Po przyjeździe z Grecji dość się z nimi dogadywała. O dziwo. Sami wrócili z Chin i naprawdę mieli wiele jej do opowiedzenia. Puchonka była dość rodzinną osóbką więc bardzo ją interesowało co tam w wielkim świecie było słychać.
Weszła do klasy.
Szczerze powiedziawszy liczyła, że spotka tutaj Lina, chciała znowu spróbować z nim porozmawiać, ale co z tego wyjdzie? Nie chciała się narzucać, ale może powinna? Może powinna uwiesić mu się na szyi i zmusić do mówienia? Pewnie nic by z tego nie wyszło, ale przecież warto spróbować, prawda? Oby tylko nie było Venus, miała nadzieję, że ta nie pojawi się na lekcji bo chyba musiałaby ją zabić wzrokiem, a nie chciała już na początku roku szkolnego mieć jakiekolwiek problemy.
Widząc, że profesora jeszcze nie było zasiadła spokojnie w środkowej ławce i oparła łokcie o stół, a twarz schowała w dłonie.

Kiedy wszedł do klasy, było już w niej kilka osób. Zajęcia te odbywały się w bardzo obszernej sali, na środku której znajdował się wielki parkiet do pojedynków, gdzie uczniowie mieli możliwość wykorzystania nowo poznanych zaklęć w praktyce. Po bokach sali stały długie ławki, przy których mogło usiąść kilkoro uczniów.
- Cześć wszystkim.- rzucił od niechcenia. Niebawem miała rozpocząć się lekcja, toteż zajął miejsce w pierwszej ławce, która jeszcze nie była przez nikogo zajęta i wyciągnął z torby potrzebne przedmioty.

MIMO, ŻE PISZĘ TERAZ TO PROSZĘ MNIE I @WILLIAM WALKER POTRAKTOWAĆ JAKO SPÓŹNIONYCH (nie będę w stanie tego napisać po czasie, a zależy nam na spóźnieniu)

Trudno ukryć, że zarówno ja, jak i mój chłopak napawaliśmy się posiadaniem przez nas oboje odznak prefektów. Jasne, mieliśmy mnóstwo obowiązków, ale z drugiej strony pojawiło się też mnóstwo korzyści, których zupełnie się nie spodziewaliśmy. Wspólne spacery po dwudziestej drugiej w celu rzekomego patrolu po korytarzach, dawanie ujemnych punktów wrednym gówniakom i przede wszystkim LEGALNE korzystanie z łazienki prefektów. Żyć, nie umierać.
Przed zajęciami z zaklęć zafundowaliśmy sobie wspólny prysznic w wyżej wymienionej łazience i zeszło nam zdecydowanie więcej czasu niż zamierzaliśmy.
Popędziliśmy w stronę klasy trzymając się za ręce. Nikt raczej nie mógł podejrzewać co robiliśmy wcześniej - nasze szaty i odznaki prefektów wyglądały wręcz nienagannie, a nasze twarze nie wyrażały żadnych emocji oprócz lekkiego zmęczenia szaleńczym biegiem do klasy. Weszliśmy do sali tuż po rozpoczęciu zajęć. Wciąż trzymając Willa za dłoń pokierowałam się do jednej z ławek położonych z tyłu bąkając w stronę Mograine'a krótkie:
- Przepraszam za spóźnienie.
Zajęliśmy miejsce z tyłu, a ja miałam cichą nadzieję, że profesor litościwie nas nie ukaże, bo w końcu dopiero zaczął.

Dem zawsze lubił zaklęcia, dlatego też nie mógł ominąć tych zajęć. Poza tym, był pilnym uczniem, niekiedy wydawał się być nawet kujonem. Nie mógł odpuścić sobie zajęć, tym bardziej, że chciał poznać nowego profesora od zaklęć, bo słyszał, że zawitał do nich ktoś nowy. I podobno młody. Pewnie połowa dziewczyn przyjdzie tylko dla niego... Demetrius naprawdę czasami bardzo chciał zostać profesorem, chociaż z drugiej strony by się do tego nie nadawał. Z jego temperamentem? Z jego miłością do kłótni, bójek i z tym, że jest w gorącej wodzie kąpany?
Wszedł do klasy jak duch. Poprawił okulary, lekko poluzował swój krawat i poprawił sweter. Rozejrzał się po zebranych, z których właściwie znał tylko Fire, ale i jej nie poznał, bo widział ją od tyłu. A z blondzie... Cóż, ciężko było ją poznać. Po prostu.
Usiadł na jednym z wolnych miejsc, wyciągnął różdżkę, podręcznik i pergamin wraz z piórem i kałamarzem, choć nie był pewien czy to mu się akurat przyda. Nie znał nowego nauczyciela i nie wiedział czy woli przekazywać wiedzę teoretyczną czy może praktyczną. Miał nadzieje, że praktyczną, ale z drugiej strony nie wiadomo było jaki numer jego różdżka wywinie tym razem.

Ettie każdego roku, pod koniec wakacji tęskniła trochę za szkołą i z każdym pierwszym września, obiecywała sobie, że będzie się pilnie uczyć ze wszystkiego. Zwykle udawało jej się przynajmniej stwarzać takie pozory przez jakiś miesiąc, albo chociaż kilkanaście dni. Nie w tym roku jednak. Udało jej się zwagarować już z pierwszych zajęć - wykładu z eliksirów. Fakt - nigdy nie lubiła ani wykładów, ani eliksirów, a połączenie obu brzmiało jak ostatni krąg piekła, ale jakby nie patrzeć, miała w tym roku owutemy i niestety eliksiry były obowiązkowe. Te wakacje były jednak tak dobre, że wcale nie zdążyła się nimi znudzić. Na szczęście dla jej edukacji były też przedmioty, z które lubiła i z których była dobra - zaklęcia na przykład. Raczej nigdy się na nich nie nudziła, a przez problemy z magią mogło być jeszcze zabawniej. Na wakacyjnych zajęciach z obrony mieli przecież całkiem niezły ubaw. Ona przynajmniej. Miała tylko nadzieję, że nowy psor przez to nie spanikuje i nie dowali im jakąś teorią.
Weszła do klasy ze świeżym, powakacyjnym entuzjazmem. W kasie było jeszcze dość mało ludzi i można było przebierać w miejscach, więc kapnęła sobie w swojej ulubionej trzeciej ławce i bawiąc się obrączką na łańcuszku, czekała na początek lekcji.

Fire czuła się trochę nieobecnie, gdy patrzyła w ciemne oko naszyjnika, zdające się przewiercać ją na wylot. Może zamiast tego powinna przeglądać swoje notatki z poprzedniego roku? Może czekał ich jakiś trudny test na rozpoczęcie? Trzeba przyznać, że Gryfonce wydawało się to obojętne. Siedziałaby tak aż do rozpoczęcia zajęć, gdyby nie irytujący głos, który rozpoznałaby zawsze. Oczywiście, musiała jak zwykle robić przypał, ale przynajmniej była w miarę cicho.
- Zastanawia mnie czy kiedykolwiek nadejdzie dzień, kiedy otworzysz gębę i nie powiesz niczego durnego. - odparła, przewracając oczami, ale nie powstrzymywała się przed drobnym uśmiechem. - Nie mogę być przez cały czas rudą małpą, znudziło mi się.
Odgarnęła jasny kucyk na plecy. Przyzwyczaiła się do tego koloru szybciej niż myślała. Fire odnajdywała podłą satysfakcję w tym, że Drama w tym roku będzie musiała zapieprzać przez Owutemy, a ona w końcu będzie mieć trochę spokoju. Jeśli w sprawie rodziców nic się nie posypie. Machinalnie przejechała ręką po pierścionku zaręczynowym i uśmiechnęła się krótko do Leo.
- Ucz się od swojego brata, jak być normalnym człowiekiem. - skomentowała, bo Gryfon po prostu spokojnie usiadł i czekał. Miała ochotę przyciągnąć go magicznie wzrokiem, ale cóż, tak zaawansowanej magii jeszcze nie umiała. Rodzeństwo Vin-Eurico było kompletnie od siebie inne. A jakimś cudem Fire lubiła się z obojgiem. A i Drama powinna wiedzieć, że najłatwiejszym sposobem na znalezienie Szkotki było wypatrzenie ćwierćolbrzyma. Zazwyczaj była tuż obok.
- W ogóle gotowa na grozę, która ma czekać szkołę? - nawiązała do dziwacznego zachowania Tiary z rozbawieniem, pamiętając o tym, żeby mówić cichutko. Groza to będzie, jak pójdzie w końcu na pierwszy ONMS... - I gdzie twój kochaś?

Chociaż rok szkolny dopiero się zaczął ja już zdążyłem stworzyć pozory pilnego ucznia, który chodzi na wszystkie zajęcia - oczywiście to było bardzo pozorne, bo już zdążyłem walnąć mini burdę na eliksirach, a tak naprawdę na większości lekcji średnio mi zależało, chodziłem żeby zdać i mieć co pokazać na kursie aurorskim.
Inaczej było z zaklęciami - należały one do czterech moich ulubionych przedmiotów. Pozostałe to były runy i mugoloznawstwo (te dwa lubiłem głównie dlatego, że mogłem się na nich opierdalać i mieć dobre wyniki) oraz opcm. Na opcm i zaklęcia zawsze byłem przygotowany, działałem na pełnych obrotach. Kochałem pojedynki i zaklęcia, no i szczerze powiedziawszy trudno było mnie w tej materii zaskoczyć. To był jeden z nielicznych powodów dla których cieszyłem się z powrotu do Hogwartu.
Na sali pojawiłem się dość późno, ale w moich standardach było bardzo wcześnie, gdyż jeszcze nie zaczęła się lekcja. Rozejrzałem się po klasie i zobaczyłem Fire, dość zaaferowaną rozmowę. Pomachałem również do @Leonardo O. Vin-Eurico, lecz finalnie zająłem wolne miejsce obok @Harriette Wykeham.
- Siemasz stara - rzuciłem do niej z uśmiechem.
Mimo, że Etka była ode mnie młodsza prawie cztery lata (rocznikowo trzy, ale ja urodziłem się na początku lutego, ona na koniec grudnia) szybko złapaliśmy wspólny język i zostaliśmy przyjaciółmi. Trudno powiedzieć czy połączyło nas zamiłowanie do pałowania przeciwników podczas meczy Quidditcha, słabość do łamania regulaminu czy może miłość do zaklęć. Jedno było pewne - wierniejszego kompana od Etki nie było. Nie dość, że na mnie nie leciała (co niestety było rzadkie), to jeszcze dogadywaliśmy się najlepiej na świecie - mogłem się z nią naćpać albo zrujnować gabinet nauczycielski, to nie miało znaczenia bo i tak zawsze bawiliśmy się świetnie.

Postanowieniem Boo było chodzenie chyba na wszystkie lekcje, żeby niczego nie stracić. Był dobrym uczniem, raczej nie wybiegał do przodu w konkretnych dziedzinach, nie chciał zatem porzucać ciekawych przedmiotów. Domyślał się, że ostatecznie nadejdzie czas na podjęcie okrutnej decyzji, bo mimo wszystko na studiach ciężko ganiać na wszystkie strony. Chwilowo jednak był zbyt oszołomiony niezwykłą atmosferą Hogwartu i nie potrafił w pełni zapanować nad emocjami. Podchodził do tego piekielnie entuzjastycznie.
Do klasy wszedł cichutko i dyskretnie, nie chcąc za bardzo zwracać na siebie uwagi. Podobno nauczyciel był nowy, więc Boo z miejsca nie będzie traktowany inaczej - dla profesora każdy uczeń będzie tak samo obcy. Puchon nie wiedział jeszcze, czy to dobrze czy źle... Zajął miejsce obok jakiegoś chłopaka, chyba z Ravenclaw (@Demetrius Garver) i uśmiechnął się do niego sympatycznie. Trzeba sobie robić nowe znajomości, nie?
- Mogę? - Spytał jeszcze kulturalnie, zanim opadł na krzesło. Dopiero kiedy znalazł się we względnie komfortowej i bezpiecznej ławce mógł pozwolić sobie na rozejrzenie po klasie. Pomachał do @Blaithin ''Fire'' A. Dear (pofarbowała włosy!) i @Dreama Vin-Eurico, zauważył również tego wielkiego gościa z palarni, ale tym razem nie towarzyszył mu Ezra. Chłopak spochmurniał nieco, nie widząc kuzyna - w końcu miał wielkie nadzieje co do ich relacji! Zaraz jednak znowu się uśmiechnął, zerkając z zaciekawieniem na kolegę z ławki.

Trudno ukryć, że odkąd zostałem prefektem miałem trochę wywalone na te wszystkie zasady. Oczywiście cieszyłem się, w końcu miałem masę przywilejów dzięki tej odznace, a sprawianie pozorów, że faktycznie jestem super prefektem było banalne. Cóż, w tym roku odznakę dostała też Lotta, więc halo, jasne było, że będę naużywał tego wszystkiego jeszcze bardziej.
Może i Hudson ukrywała swoje emocje, ale na mojej twarzy błądził lekki uśmieszek. Po pierwsze dlatego, że łazienka prefektów była dzięki niej jeszcze lepsza, a po drugie dlatego, że właśnie spóźniliśmy się na pierwszą lekcję z jakimś tam nowym profesorem. Akurat w zaklęciach czułem się bardzo pewnie, nawet bardziej niż pewnie. Pomijałem w myślach fakt, że przy tych całych problemach z magią na nic mogą się zdać moje umiejętności, ale who cares.
Lotta ciągnęła mnie po korytarzach z zabójczą prędkością, a ja biegłem tempem, które nadawała. Nie żebym był jakimś pantoflarzem, ale wiecie, chyba tutaj nie było się w czym spierać. W każdym razie nie chodziło o mnie. Moja reputacja i tak była zniszczona, nie chciałem jednak za bardzo niszczyć jej Lotcie. Zatrzymałem ją tylko przed samymi drzwiami i szybko pocałowałem, a potem wpadliśmy do klasy. Chyba nie spóźniliśmy się za długo, ale jednak.
Zmierzyłem nowego nauczyciela wzrokiem. Był niewiele starszy ode mnie czyżby trafił się nowy Reed? Tamten przynajmniej tylko udawał, że jest nauczycielem. Ten tutaj chyba faktycznie będzie chciał się wczuć w tę rolę. Prychnąłem cicho pod nosem. Jakoś nie wydawało mi się, żeby potrafił więcej ode mnie.
Usiadłem obok Lotty, nie przejmowałem się jednak tym czy spotka nas jakaś kara. No wiecie, coś czułem, że nieraz będę miał na pieńku z tym nauczycielem. Miałem tylko nadzieje, że popuści Lotce.

Spóźniony razem z @Lotta Hudson

Marie się nie spóźniła? Jak to się stało... Przecież to jedna z tych osób, które idąc do sali mają do zrobienia mnóstwo ciekawszych rzeczy. Szczególnie, gdy mija się kuchnie (której się nie powinno mijać), a z niej dolatuje zapach świeżo pieczonego kurczaka. Potem bibliotekę (której też nie powinna mijać!), gdzie musiała koniecznie wejść by sprawdzić, czy nie pojawiła się jakaś nowa książka na temat Magicznych stworzeń. Ostatecznie po odwiedzeniu wieży (to już na pewno nie jest po drodze do klasy zaklęć!) i odetchnięciu kilkoma chustami świeżego powietrza pojawiła się pod drzwiami sali. Otworzyła drzwi z przekonaniem, że pierwsze co powinna powiedzieć to "Dzień dobry. Ja wiem, że się spóźniłam, ale nie uwierzy Pan co się stało...". Otwierała już nawet usta, ale nauczyciela nie było. A przynajmniej nie w polu jej widzenia. Zamrugała kilkukrotnie by sprawdzić, czy nie ma jakiś omamów. Faktycznie, nie spóźniła się.
Teraz trzeba było znaleźć sobie miejsce. Rozejrzała się więc po twarzach tu przybyłych szukając osoby, która wydałaby jej się najciekawsza. Padło na @Demetrius Garver, który wydawał się jej trochę znudzony i zagubiony. Bez pytania władowała się na krzesło obok niego... A potem pomyślała, że wypadałoby zapytać. Więc genialna Marie już po fakcie zagaiła:
- Mogę? - Dziewczyna zawsze najpierw działała, dopiero potem myślała nad tego konsekwencjami. Mając nadzieję, że tym razem obejdzie się bez nieprzyjemności posłała chłopakowi szeroki uśmiech.
- Z daleka wyglądasz na młodszego - Skąd ta uwaga i na jakiej podstawie to stwierdziła? Nie mam pojęcia! Przyszła jej do głowy, więc to powiedziała. Pytanie tylko, czy to jest komplement, czy może wręcz przeciwnie? Na pewno nie zamierzała go urazić. Ale o tym, że rzadko kiedy jest (świadomie i zamierzenie) wredna wiedzą Ci, którzy mieli okazje przeżyć proces poznawania jej lepiej.
Z tego wszystkiego (właściwie, to chodzi o zamieszanie w jej głowie, ale udawajmy, że zamieszanie jest ogólnie wokół niej) kompletnie nie zauważyła, że z drugiej strony Demetriusa też ktoś siedzi i wypadałoby go przywitać. Szczególnie, że skądś kojarzyła te słodką buźkę... Czy on czasem nie jest w Hufflepuff? Nie, na pewno nie.
- Przepraszam, nie zauważyłam, że nie siedzisz sam - Tu powiedziała te słowa do krukona, by chwilę później wychylić się za nim i posłać szeroki, zębaty uśmiech do jego kolegi (który na 100% nie jest puchonem!).
- Siema - Jakże ambitne i elokwentne powitanie skierowane zostało do @Boo E. A. Runner. I chyba powinien się chłopak cieszyć, że już nic więcej nie powiedziała. Bo jedyne co myślała to "jaki on jest słodziutki!".

Garver, siadając sobie spokojnie na wybranym przez siebie miejscu nie sądził, że obok niego usiądą aż dwie osoby! Dwie! Cholera, jak dobrze! Na samym początku przysiadł się @Boo E. A. Runner. Demetrius właściwie go jeszcze nie znał, wiedział tylko, że ma na imię Boo i na nazwisko Runner. A przynajmniej tak słyszał, bo nie mógł być tego w stu procentach pewien. Uśmiechnął się do niego przyjaźnie i przesunął się lekko, robiąc mu trochę więcej miejsca. - Jasne, siadaj! - odparł wesoło, patrząc na Puchona. Wydawał się być taki przyjazny. Czy to normalne, że już go polubił, choć tak naprawdę go nie znał? Poza tym, czy przypadkiem nie widział go rozmawiającego z Ezrą? - Masz na imię Boo, prawda? Ja jestem Demetrius - przedstawił się i wyciągnął dłoń w kierunku brązowookiego chłopaka. Widać było po Garverze to, że jest niesamowicie wesoły, szczególnie teraz, gdy nie musiał siedzieć sam. Nigdy nie przepadał za siedzeniem na lekcjach w samotności, co się zdarzało, choć bądź co bądź miał wielu znajomych. Po chwili usłyszał ze swojej drugiej strony dziewczęcy głos należący do @Mariesol Altamirano. Popatrzył na nią z takim samym wesołym uśmiechem, który nie potrafił zejść z jego twarzy.
- Powiedziałbym to samo co do Boo, ale na to już za późno - odparł, choć zdawał sobie sprawę z tego, że dziewczyna zapewne nie wiedziała co powiedział do Puchona, jednak mówiąc to, nie pomyślał o takim drobiazgu. Swoją drogą, patrząc na nią, miał wrażenie, że zna ją z widzenia. Czy oni przypadkiem nie byli na tym samym roku studiów? - Nie mów mi, że teraz wyglądam staro... - odparł z udawanym przerażeniem, wyciągając w jej stronę dłoń. Co to za dzień podawania dłoni? Cholera, czy on przypadkiem nie czytał jakiegoś mugolskiego artykułu o tym, że ściskanie dłoni kilka razy dziennie może polepszyć humor? Albo wydłużyć życie? Chyba, że to nie było jednak o dłoniach a o czymś innym? Tylko o czym w takim razie? - Nic się nie stało. Im nas więcej tym lepiej, co nie? Swoją drogą, jestem Demetrius, może być Dem. Niektórzy nazywają mnie Demon, ale sam nie wiem dlaczego, bo jestem całkowitym przeciwieństwem demona i... w ogóle złej osoby. - Wzruszył niedbale ramionami i spuścił wzrok na ławkę, aby starannie ułożyć wyciągnięte przez siebie przedmioty. Do prawej dłoni wziął swoją różdżkę i zaczął obracać nią między palcami.

Bridget nie mogła pozwolić sobie na opuszczenie jakiejkolwiek lekcji z wybranych przez siebie przedmiotów, na pewno nie podczas pierwszego tygodnia szkoły, prawda? Odpowiedzialność związana z posiadaniem odznaki prefekta ciążyła na niej jeszcze bardziej, bo skoro miała ją dalej oznaczało to, że podołała zadaniu i musi kontynuować bycie dobrym przykładem. Wobec tego w nienagannie wyprasowanych szatach, z buzią nasmarowana kremem nawilżającym i z włosami związanymi w luźny kucyk pojawiła się w sali zaklęć. Usiadła w ławce sama, niespecjalnie szukając towarzystwa, po czym zagłębiła się w pewnej tajemniczej książce, której tytuł zakryła łapką, by nikt się nie zainteresował.

Zamykając książkę, którą właśnie wertowała, spojrzała na pusty korytarz. Nie bała się spóźnienia, gdyż doskonale wiedziała, że takiego nie będzie. Nie przerywając swojego wolnego kroku schowała książkę wraz z notatkami znajdującymi się w jej wnętrzu do torby. Nie lubiła jej nosić ale gdzieś musiała przechowywać te wszystkie pierdoły.
Weszła do klasy pewnym krokiem i jedynie odezwała się do nauczyciela. Nawet obdarzyła go miłym spojrzeniem jak na jej gust. Reszta obecnych jej nie interesowała. Chciała w spokoju wysłuchać tego co Profesor miał do powiedzenia i wyjść jak najszybciej. Przebywanie wśród niektórych osób obecnych w tej sali wywoływało u niej wysypkę.

Robiła właśnie ostatnie pociągnięcia pędzlem w klasie artystycznej, gdy do niej jak już późno. Kompletnie straciła poczucie czasu i gdyby nie wielki zegar w kącie sali pewnie przegapiłaby zaklęcia. Zdecydowanie nie chciała tego. Obiecała sobie chodzić na wszystkie ją interesujące zajęcia. Na jej liście znalazły się transmutacja, eliksiry, zaklęcia i obrona, zielarstwo i czasami może opieka. Nie widziała potrzeby chodzenia na resztę. W końcu i tak nie miała zamiaru wiązać swojej przyszłości z pracą w ministerstwie czy w świętym mungu. Byłą artystką. I to nie byle jaką.
Zbiegając szybko po schodach dotarła do sali gdzie przeprowadzane były zaklęcia. Uczniów było sporo i większość miejsc już była zajęta, ale nie to koło liny. Dawno już nie rozmawiała z dziewczyną, a tym bardziej nie miały okazji aby malować razem. Z uśmiechem podeszła do niej kładąc torbę na ławce.
- Mam nadzieję, że nie przeszkadzam. - wyciągnęła wszystkie potrzebne przedmioty do zajęć i usiadła obok @Li Na. - Przez ostatni rok jakoś nie miałyśmy okazji aby pogadać. - zrobiła smutne oczka i rozejrzała się po sali. Nauczyciela w dalszym ciągu nie było widać tak więc na spokojnie mogły sobie porozmawiać.

Pierwsze zajęcia w nowym semestrze to bardzo ciężki temat. Szczególnie kiedy nie ma cię w szkole prawie od roku. W każdym razie mimo lenistwa wywlokła się ze swojego pokoju i dotoczyła do sali. I nawet o dziwo była na czas, a nawet idealnie w czas bo zajęcia zaraz się zaczynały. Na wejściu na chwilę ustała i rozejrzała się po sali. Nie znam, nie znam, kojarzę ale nie znam... czuła jakąś dziwną powtórkę z rozrywki, że wchodzi na lekcje i nikogo nie kojarzy. W pewnym momencie jej wzrok zatrzymał się na facecie prowadzącym zajęcia. O cholera! Jego znała...
W pierwszym momencie miała wrażenie, że chyba zaraz zemdleje. Na to zdecydowanie nie była gotowa. Ostatecznie jednak przełknęła ślinę i z podniesioną głową ruszyła przed siebie. Rozprawi się z nim w swoim czasie.
-Cześć Aiden - rzuciła z wymuszonym ale z UŚMIECHEM, zajmując miejsce w jednej z pierwszych ławek.

Kolejna lekcja, która być może miała zaważyć na tym, czy Gemm będzie kontynuować edukację. Do tej pory pod tym kątem szanse pozostawały równe. Owszem była kiepskim uczniem, ale i tak lubiła lekcje. W pewnym sensie... Była okazja spotkać się w większej grupie, albo z ludźmi z innych domów, z których trudno było czasem złapać, czasem nawet działo się coś ciekawego, jakieś side dramy i temu podobne. To chyba jednak tylko bardziej ją smuciło. Właściwie to była już pewna tego, że powinna rzucić szkołę, ale nie była jeszcze gotowa. Lubiła uczucie przynależności do jakiejś grupy.
Weszła do klasy z policzkiem wypchanym ostatnim kęsem kanapki, zlizując z palców majonez. Skinęła nauczycielowi najuprzejmiej jak tylko się dało w takiej sytuacji i udała się w pierwszej kolejności do ławki @Ira Robin Lee i @Lorraine Needles.
- Czołem Lorka - przywitała się, połykając w końcu ten ostatni kęs i położyła przed chłopakiem ogromną, zawiniętą w papier kanapkę - Jedz zią - powiedziała tylko z uśmiechem, a ponieważ nie było już przy nich miejsca poszła usiąść obok @Bridget Hudson.
- Dzień dobry, pani prefekt! - pozdrowiła ją serdecznie, rzucając przy ławce torbę i wycierając ręce w wewnętrzna część szaty. Rozejrzała się po klasie w poszukiwaniu zajęcia, na te kilka minut przed lekcją. Jej wzrok spoczął na chłopaku w żółtym krawacie. Szturchnęła łokciem Bri, wskazując go głową - Nowy, no nie? Jak ma na imię? - mając już jego dane, wyjęła z kieszeni papier, w który wcześniej miała zawiniętą kanapkę (trochę ubabrany majonezem i pomidorem), urwała kawałek i zapisała na nim krótką wiadomość: Następnie zrolowała papierek i rzuciła ją na blat przed @Boo E. A. Runner (gdyby tylko do pętli zawsze trafiała z taką precyzją...). Kiedy Puchon spojrzał w jej kierunku, pomachała do niego, uśmiechając się szeroko. Teraz dopiero przyszło jej do głowy, że zapomniała się podpisać, ale i tak było już za późno. Grunt, że go przywitała.

Lekcja jeszcze się nie zaczęła, przejrzała wzrokiem wszystkich uczniów, praktycznie każdego znała z wyglądu, z niektórymi nawet się przyjaźniła, ale skoro mieli już swoich kompanów to postanowiła się nie dołączać i nie wtrącać, bo po co jej to było? Za jęcia nawet dotarła @Bridget Hudson. Dość dawno ze sobą rozmawiały, ciekawe jak tam jej się potoczyło to życie uczuciowe. Coś tam kiedyś słyszała, ale specjalnie się nie wtrącała. Przyjdzie odpowiedni moment to sama jej wszystko powie. A może sama czuje, że nie jest tego pewna i dlatego milczy? Sama Li też jej wiele rzeczy jeszcze nie mówiła, być może dlatego że kontakt powoli się urywał, a tylko od nich zależy jak to dalej się potoczy i czy dziewczyny będą starały się utrzymać to co tam je kiedyś łączyło. Później przeniosła wzrok i kiwnęła z lekkim uśmiechem do @Mariesol Altamirano. Również dość dobrze się z dziewczyną dogadywała, robiła jej zdjęcia, czego Li sama zbytnio nie rozumiała, ponieważ nie uważała siebie za jakąś modelkę, ale na pewno czuła się przez nią w jakiś sposób doceniona, że jednak się do takich rzeczy też nadaje, dlatego cieszyła się kiedy dziewczyna wyszła do niej z takimi propozycjami. I wtedy ni z tego ni z owego pojawiła się koło niej kolejna artystka, tym razem młoda mama @Clarissa R. Grigori. Zajmowała się malowaniem i nie wiedząc dlaczego ta też jej zaproponowała niekiedy pozowanie. Malowała faktycznie pięknie i nawet jeden z jej obrazków ma gdzieś u siebie w dormitorium oczywiście obrazek przedstawiał ją samą. - Cześć Clarissa. No faktycznie jakoś tak się zdarzyło, że nie było nawet kiedy. Co tam u Ciebie? - zapytała próbując jakoś podtrzymać rozmowę. Z pewnością nie będą się sobie zwierzać, bo jednak dość dobrze się nie znały, ale jednak mogły luźne sugestie między sobą wymieniać.

Wakacje dla Erica Henley'a, który maszerował własnie na pierwsze zajęcia w nowym roku szkolnym, przyniosły wiele niespodzianek, niektóre z nich były przyjemne, inne o wiele mniej. Najgorszą z nich był wypadek samochodowy jego ojca. John Henley od prawie dwóch tygodni przebywał w szpitalu, a dopiero tydzień temu wybudził się ze śpiączki. Na szczęście, jak twierdzili lekarze, jego życiu nic nie zagrażało, a powrót do pełnej sprawności miał być tylko kwestią czasu - żaden z nich niestety nie był w stanie określić o jakim dokładnie czasie mowa, co nie napawało optymizmem nikogo z rodziny. Oprócz oczywiście stanem zdrowia taty, Eric martwił się również mamą i tym jak poradzi sobie sama z opieką nad nim, zwłaszcza, że warsztat samochodowy, w którym pracował był jedynym źródłem ich utrzymania. Już wcześniej nie byli zbyt zamożni, Gryfon np. często nosił ubrania po starszym bracie, ale teraz ten stan miał się jeszcze pogorszyć. Owszem, siedemnastolatek tęsknił za szkołą, ale teraz o wiele chętniej zostałby w domu i znalazł jakąś pracę. Tylko, że w zasadzie nic nie potrafił. Nic mugolskiego ma się rozumieć, dlatego w czasie podróży pociągiem zaczął przeglądać oferty pracy zamieszczone w Proroku Codziennym. Zdawał sobie sprawę z faktu, że Dyrektor na pewno nie pozwoli mu dorabiać sobie w Hogsmeade, np. U Zonka, bo trochę znał się na sprzęcie do robienia głupich żartów, ale warto było chociaż spróbować. Gdy tak rozmyślał, chłopak zorientował się, że przechodzi obok drzwi do klasy zaledwie w ostatnim momencie. Zatrzymał się gwałtownie i potrząsnął głową, by oczyścić umysł, a potem wsadził do ust, pożyczony ze śniadania, pasztecik dyniowy i wszedł do sali, która wypełniona była ludźmi. Wyglądało na to, że chyba się nie spóźnił, co byłoby nadzwyczajne w jego przypadku, gdyby nie fakt, że pierwszą lekcją dziś miały być Zaklęcia, czyli jego ulubiony przedmiot, czasami stawiany nawet wyżej niż obrona przed czarną magią i historia magii. Oczywiście niewiele brakowało, bo od rozpoczęcia zajęć dzieliło go zaledwie kilka minut, ale wszystko wskazywało na to, że tym roku najprawdopodobniej nie straci punktów jako jeden z pierwszych Gryfonów. Rozejrzawszy się po klasie dostrzegł wiele znajomych twarzy, ale nie dostrzegł tej której szukał. Nigdzie nie widział Faith i to w zasadzie od czasu śniadania, co aktualnie w ich przypadku zdawało się być wiecznością. Westchnąwszy, wciąż trochę z głową w chmurach, skierował swoje kroki ku Ettie, kumpeli z Gryffindoru i usiadł na krześle tuż przed jej ławką.
- Siemanko - rzucił do dziewczyny i położywszy na blacie, opatulony kolorową okładką wykonaną przez Val, podręcznik do zaklęć, oparł się plecami o chłodną ścianę i ziewnął przeciągle - Co to za pierścionek? - zapytał bez zastanowienia, gdy dostrzegł czym bawi się dziewczyna.

Hej ho, do pracy by się szło. Udany staż dodał Aidenowi odwagi by zmierzyć się ze smarkaczami w szkole. Na pierwszy ogień wolał wziąć starszych i bardziej dojrzałych uczniów, którzy nie przerwą jego wykładu pytaniem typu "prze pana, mogę siku?". Z drugiej strony u tych młodszych miałby większy autorytet i baliby się skomentować popełniony przez nauczyciela błąd. Oczami wyobraźni widział siebie stojącego na środku sali zastanawiającego się jak odczarować sobie czerwony włosy ku uciesze gawiedzi. No Mograine, może nie będzie tak źle! Czekając na godzinę zero siedział w swoim gabinecie i obserwował jak jego feniks czyści sobie skrzydło. Uśmiechnął się sam do siebie wspominając początkowe przeboje w hodowaniu tego gagadka. Zagłębił się we wspomnieniach i prawie zasnął. Całe szczęście potrząsnął głową i zorientował się, że za 15 minut powinien zaczynać. Wziął ze sobą różdżkę i spokojnym krokiem wyszedł w kierunku Klasy Zaklęć.
Po dotarciu na miejscu lekko się zdziwił widząc dużą ilość uczniów. To aż tyle ich było? Przełknął ślinę, przywitał się ze zgromadzonymi i podszedł do swojego biurka. Usiadł na krześle i zaczął grzebać w szufladzie biurka szukając kartek papieru. Po odnalezieniu wziął je ze sobą i zaczął rozkładać na stolikach uczniów. Pewno sobie pomyślą, że na dzień dobry zrobi im kartkówkę, ale trudno. W między czasie dochodziły kolejne osoby, witał wszystkich tym samym uroczym uśmiechem aż do przybycia @Caroline Carrier. Zatrzymał się na chwile wpatrując w dziewczynę i na jej powitanie skinął głową. No tak, po lekcji będzie się pewno musiał nieźle tłumaczyć. Po rozdaniu kartek wrócił do swojego biurka i zaczął odczytywać listę obecności. Oprócz Caroline nie znał nikogo i pewno minie dużo czasu zanim ich wszystkich zapamięta. No, chyba że ktoś mu podpadnie.
-Dziękuje za tak liczne przybycie na dzisiejszą lekcję. Dla tych którzy jeszcze nie wiedzą nazywam się Aiden Mograine i w tym roku będę Was uczył zaklęć i uroków. Jako, że jestem niewiele starszy to podarujmy sobie formalności i zwracajcie się do mnie po imieniu. Kartki które leżą na stolikach będą potrzebne na lekcji więc spokojnie, nie ma żadnej kartkówki. Na dzisiejszej lekcji zajmiemy się prostymi rzeczami, chciałbym sprawdzić co potraficie i na ile możemy sobie pozwolić. Wyjmijcie teraz różdżki i zerknijcie na instrukcje.
Mężczyzna machnął różdżką na tablicę za biurkiem która przekręciła się na drugą stronę i ukazała wypunktowane polecenia. Najpierw należało rzucić na kartkę zaklęcie Diffindo dzielące ją na pół, następnie za pomocą Incendio podpalić obydwie części i na koniec przy pomocy Iris Ignis wywołać w ogniu kolory tęczy.
-Tylko uważajcie żebyście nie podpalili siebie albo sali. Jeśli macie jakieś pytania to możecie je śmiało zadawać.

Rzucacie trzema kostkami w odpowiednim temacie, następnie je sumujecie.

3-6 - Zablokowała Ci się różdżka, niestety musisz opuścić klasę.
7-12 - Dopiero za trzecim razem dałeś radę rzucić zaklęcie.
13-18 - Zaklęcie zostało rzucone pomyśle, dobra robota.

Za każde 10pkt z zaklęć dodajecie sobie 2 oczka.
Osoby z kategorii 3-6 po zakończeniu lekcji będą mogły napisać post w którym zaznaczą, że przyszły na korepetycje i napisały referat o przydatności któregoś z trzech zaklęć.

W razie niejasności proszę pytać na PW. Termin do 10.09.17

UWAGA: Popełniłem błąd przy wyborze zaklęć, zasugerowałem się spisem w spoilerze(nie pytajcie dlaczego). Sama mechanika zajęć się nie zmienia, zmieniłem zaklęcia i prosiłbym o modyfikację osób które już swoje posty napisały.
@Boo E. A. Runner jako jedyny z obecnych nie masz punktów na zaklęcie Iris Ignis. Też rzucasz 3 kostkami, ale musisz zaznaczyć, że tego zaklęcia nie znasz i go nie rzucasz.

Pierwszą lekcją w nowym roku szkolnym miały się dla mnie okazać właśnie zaklęcia. Nie narzekałam. O ile nie przepadałam specjalnie za tym przedmiotem, o tyle wiedziałam, że wiedza na ten temat była dość istotna. Dlatego nie marudziłam i zebrałam się, żeby wstać z łóżka tego dnia, gdyż nic innego nie musiałam robić. Byłam bardzo zaaferowana poznawaniem prefekciarskiego życia. Swoją drogą zdziwiłam się nieco, kiedy usłyszałam, że w tym roku miałam zostać prefektem. Był to dla mnie niemały zaszczyt, ale właściwie nie byłam pewna, dlaczego padło na mnie. Czy aż tak się czymś wyróżniałam? W każdym razie weszłam do sali, jak już była dość zapełniona, ale niespecjalnie chciało mi się z kimkolwiek gadać. Na ploteczkach skupiałam się przecież całe wakacje, wystarczy. Weszłam do sali, niestety jak się okazało spóźniona. Przy biurku siedział już nasz nowy profesor zaklęć...
I muszę przyznać, że szczęka mi trochę opadła. Przede wszystkim wyglądał na bardzo młodego, nie to co inni profesorowie. No i chyba każdy się zgodzi, że był bardzo przystojny. Od razu serce mi zaczęło szybciej walić. Spłoszyłam się nieco, usiadłam w jakiejś wolnej ławce, jak najbliżej biurka nauczyciela i przybrałam najbardziej inteligentny wyraz twarzy.
- Przepraszam za spóźnienie - powiedziałam cicho, ale na tyle wyraźnie, żeby profesor zwrócił na mnie uwagę. Na razie nie powiedział nic, jaka będzie kara za spóźnienie. Miałam jednak nadzieję, że jej po prostu nie będzie...
W każdym razie postanowiłam się póki co skupić na zajęciach, żeby wypaść jak najlepiej. Zaklęcia wydawały się być banalne. Jednak najwyraźniej nie dla mnie. Aż trzykrotnie musiałam próbować, zanim rzeczywiście mi się udało rzucić którekolwiek z nich. Koniec końców udało się. Było mi tylko trochę wstyd, ale zdawałam sobie sprawę, że to nie moja wina. W Hogwarcie działo się coś strasznie dziwnego z magią i ciężko było tego nie zauważyć.

kostki: 3, 2, 5
razem: 10

Wiecie o czym może myśleć tak młoda dziewczyna jak Clarissa? O tym czy jej dziecko już zjadło, czy zostało przebrane, czy ma sucho, czy już śpi i czy nie ma koszmarów. Niby co ona wyprawiała? Powinna rzucić tą szkołę i zająć się swoją pociechą, jednak Hogwart był wszystkim co jeszcze jej zotało. Nie chciała odchodzić.Brawka z pewnością dobrze zajmie się Asem. O to nie miała co się martwić. Obawiała się bardziej, że ma dla niego tak mało czasu. Jej rodzice byli przy niej zawsze, do jedenastego roku życia, a później wtrącili się oni, Grigori. Rodzina jak z drugorzędnego horroru. Nienawidziła ich z całego serca. Zawsze pragnęła się od nich uwolnić... DOŚĆ! Właśnie byłą na lekcji i takie myśli nie były najlepsze. Jakby wybudzona z transu spojrzała na swoją koleżankę.
- U mnie dobrze. Nawet lepiej niż dobrze. - starała się za wszelką cenę uśmiechnąć. - Mimo to wolała bym zostać z małym w domu. - spojrzała na drzwi gdzie właśnie pojawił się nauczyciel. - O Merlinie. Li, spójrz na niego. - dyskretnie kiwnęła głową w stronę nauczyciela - Z takim wyglądem nie powinno uczyć się w szkole. - na chwilę się rozmarzyła. Facet był naprawdę przystojny. - A jak u Ciebie? Nadal malujesz? - nie mogła cały czas się na niego gapić więc zamieniła temat. Chciała dodać coś jeszcze ale Aiden zaczął lekcję. Poważnie mieli mówić do niego po imieniu? Była to dość dziwna prośba ale nauczycielowi się nie odmawia, prawda?
Gdy tylko instrukcje co do lekcji pojawiły się na tablicy Grigori zabrała się do pracy. Odczytać, powielić, zniszczyć. Nic trudnego. Bała się jednak, że przy tych anomaliach które w ostatnim czasie mają miejsce nie będzie w stanie tego zrobić. Mimo to zabrała się do pracy.
- Diffindo - delikatnie stuknęła w kartkę różdżką wypowiadając zaklęcie. Kartka od razu podzieliła się na pół. No dobra, czas na kolejny etap - Incendio. - i tym razem się udało. Obydwie kartki stanęły w płomieniach. - Iris Ignis. -  to zaklęcie było najlepsze. NIe było widać zwykłego ognia, a kolory tęczy. Zachwycona nie mogła się napatrzyć na nie. Coś cudownego.

kostki: 6, 6, 6

Bridget zaczytała się na tyle, że w pierwszej chwili nie zauważyła, że w sali zjawił się nauczyciel. Oczywiście tak szybko, jak tylko zdała sobie z tego sprawę, schowała książkę czym prędzej do torebki, po czym skupiła się na osobie nowego profesora, który swoją drogą był niczego sobie przystojnym mężczyzną... Ale przede wszystkim skupiła się oczywiście na zadaniu, które im zadał, prawda? Prześledziła instrukcje i wydawały jej się zrozumiałe i w sumie dosyć proste. Może chciał wybadać, jaki poziom ma klasa? Bridget czuła się całkiem pewnie w tych zaklęciach i chyba miała tego dnia szczęście, bo wszystkie trzy wyszły jej bezbłędnie. Odłożyła różdżkę na bok i przyglądała się poczynaniom klasy. Chyba nie każdemu szło tak prosto, dostrzegła, że kilkoro z jej znajomych ma problemy ze swoją różdżką. Jeny, tu też?

kostki: 5, 5, 3
kuferek: +2
ostatecznie: 14