Znaleziono 106 wyników

Zgłoszenia o wyniki z OWuTeM'ów

Imię i nazwisko postaci: Tuilelaith Niamh Brennan
Oceny z przedmiotow:
- #1 Eliksiry - PO
- #2 OPCM - PO
- #3 ONMS - Z
- #4 Transmutacja - Z
- #5 Uzdrawianie - O
- #6 Zaklęcia - Z
- #7 Zielarstwo - N
Link do rozegranych OWuTeM'ow: here

Kostki - gry miotlarskie

Lekcja zaklęć
#1 Deedee - Arcanum Adscribo
#2 Deedee - Finite
#3 Holly - Arcanum Adscribo
#4 Holly - Finite

Kostki

Manewr Proskowej
#1 Odbieranie
#2 Rzucanie

Zapora Barrenheima
#3 K100 tempo
#4 K100 hamowanie

Poczta Pattona Craine

Magiczne prawa świata czarodziejów – Prawo Gampa

Prawo Gampa ma swój początek już w starożytnej alchemii. Podstawowe prawa alchemii zawsze mówiły, że w przyrodzie i w życiu, wszystko, co uzyskamy musi zostać uzyskane takim samym poświęconym kosztem. Tzw. wtedy nazywane “prawo równorzędnej wymiany” w transmutacji. Tylko jeśli coś poświęcimy, możemy uzyskać coś innego w zamian. To właśnie podstawowe prawo w alchemii, która później podzieliła się na pokrewne dziedziny magiczne – eliksiry, zaklęcia, czy transmutację.

Dlatego elementarna transmutacja w przyrodzie zawsze powstaje za sprawą równowartościowej wymiany. Chcąc uzyskać puchar, musimy w niego przetransmutować np. istotę żywą, lub inny obiekt martwy, o podobnych gabarytach i właściwościach. Im różniejsze są to właściwości i im trudniejsza jest równowarta wymiana, tym większego wysiłku i umiejętności transmutacyjnych (czy też transfiguracyjnych, jak nazywa się je w krajach dalekiego wschodu) musimy włożyć w przemianę.

Prawo Gampa zakłada, że taka przemiana, przy spełnieniu tych warunków będzie możliwa. Nawet jeśli wydaje nam się, że coś wyczarowujemy “z powietrza”, zawsze spełniamy odpowiednie kryteria wymiany. Tlenu, cząsteczek w powietrzu, żywiołów – w wymianie na zaklęcia, związków chemicznych w eliksirach. Każda dziedzina ma swoje wartości wymienne w naturze.

Ale istnieją wyjątki od tych przemian. Dokładnie 5.

#1 Jedzenie i picie – trudno uzyskać równowartą jego wartość z otoczenia, ponieważ jedzenie nasyca i niesie wartości odżywcze, których nie da się uzyskać “z powietrza” właśnie, bo wymiana nie jest wtedy równowarta.

Woda – syci i gasi pragnienie. Jest także podstawowym elementarnym źródłem wszystkich innych przemian, nic więc dziwnego, że nie da się jej zastąpić magią. Można wyczarować pucharek z wodą na przykład, ale nie ugasi ona pragnienia, ani nie wypełni żołądka, a tylko na chwilę oszuka umysł i podniebienie.

Co do kolejnych wyjątków czarodzieje są niezgodni, ale zaproponuję podział, który mi, jako użytkownika transmutacji wydaje się najbardziej wiarygodny i podparty badaniami.

#2 Przemiana zwierzęcia w człowieka – można zastąpić elementy wizualne człowieka i zwierzęcia, ale dusza ludzka i zwierzęca jest niezastąpiona. Podobnie, jak animag w swojej zwierzęcej formie duszą pozostaje człowiekiem, tak samo zwierze po potencjalnej przemianie w człowieka pozostałoby dalej zwierzęciem. Dodatkowo, wszelkie próby przemian zwierząt w ludzi kończyły się tragicznie, ponieważ przemiana nie następowała za sprawą magicznej ingerencji zwierząt i ich woli. O traumatycznych wypadkach, jakie skutkowały po tych próbach można by napisać osobny esej.

#3 Przemiana niczego w cokolwiek – hipotetycznie, próżni nie zamieni się w nic, bo łamie zasady wymiany.

#4 Przemiana nierównych wartości – łamie podstawowe prawo równości i ma katastrofalne skutki.

#5 Przywracanie życia – życie, z zasady jest bezzwrotne. Nawet najwięksi czarodzieje nie wynaleźli dosłownego Eliksiru Życia i lekarstwa na śmierć. Można je fałszywie przedłużyć, jak zrobił to Nicolas Flammel, ale to dalej tylko kupowanie lat, a nie przeciwdziałanie śmierci. Kamień Nieśmiertelności – to bajka, bo jak już znamy przypadki w historii, nie jest dosłownym podniesieniem zza grobu, a przeniesieniem duszy, która jeszcze nie udała się na tamten świat. Horkruksy – tak samo.

Klasa Eliksirów

#1 plansza - wybrany rząd: k6=4; start z pola 2 (rząd środkowy)
#2 plansza - emocje: k6=6; start z pola 4
#3 plansza - wiedza: k6=3; start z pola 1 (miotły) -> 4 + 6 -> pole 10 + 4 = meta
Modyfikator: nie
Suma kostek: 23

Dalsza część zajęć przebiegła dla Kate bez większych zakłóceń. Pilnowała, by eliksir był na odpowiednim ogniu, pomieszała go tylekroć, ile było wymagane dla osiągnięcia najlepszych efektów... I finalnie chyba nie prezentował się najgorzej? Jej zdaniem był całkiem neonowy, jak na jej nieszczególnie wybitne umiejętności eliksirowarstwa. Może to ten sok z granatu dodał jej tyle animuszu, by tak przykozaczyć nad kociołkiem? Pluła sobie w brodę za ten lekkomyślny popis, bo na samą myśl o pisaniu referatu na temat wyciskaniu soku dostawała gęsiej skórki. Nawet nie była pewna, czy będzie w stanie znaleźć na ten temat wiarygodne informacje w bibliotece, bo co jak co, zasoby książkowe mieli zacne, ale czy pokrywały ów temat? Jej jedyną nadzieją wydawała się teraz Gwen Honeycott, która z pewnością będzie w stanie rozwiać jej wątpliwości i opowiedzieć co nieco o procesach produkcji soków z podobnych owoców. Będzie wystarczyło, że spisze sobie na spokojnie jej słowa, na tych cholernych trzech rolkach pergaminu, bardzo rozwlekłym pismem i w zdaniach okraszonych wieloma nieprzydatnymi nikomu i niczemu epitetami. Samego O'Malley'a chciałaby kilkoma obdarzyć, lecz milczała, skupiona na swoim stanowisku, by przypadkiem nikt i nic nie zaburzyło idealnej homeostazy kotłowej.

Klasa Eliksirów

#1 plansza - wybrany rząd: 3, drugie pole-> meta
#2 plansza - emocje: 6, start -> meta
#3 plansza - wiedza: 1, trzecie pole -> czwarte pole -> drugie pole, 1, drugie pole -> trzecie pole, 6 -> dziewiąte pole i dorzut pomarańczowa czekoladowa żaba -> META
Modyfikator: nie
Suma kostek: 17

Jej sytuacja w tym momencie wyglądała beznadziejne. Jedyne pocieszenie stanowił fakt, że była w stanie pomóc Terry’emu i tylko z tego powodu nie czuła się tu jak wyjątkowo nędznie wyglądająca paprotka. Zamieszała niepewnie swój wywar, spojrzała do środka kociołka. Czknęła i nagle… dostała olśnienia.
Znalazła sobie w odwagę, by dodać resztę składników, bo przecież przepis na eliksir miała wykuty na blachę. Postępowała ostrożnie i według instrukcji, nie robiąc już żadnych gwałtownych ruchów, choć przecież gonił ją czas. Stare przysłowie podpowiada jednak, żeby spieszyć się powoli. A zresztą, kilka pomyłek, które miała na koncie sprawiło, że wyglądała teraz jak obraz nędzy i rozpaczy.
Po kilku chwilach westchnęła i spojrzała raz jeszcze na ciecz. Kolor się zgadzał, zapach wreszcie też. Nie zamierzała go pić, nie była przecież głupia. W ogóle okazało się, że coś jednak potrafiła uwarzyć, toteż poczuła w sercu coś na kształt dumy. Uśmiechnęła się do swoich myśli, do marzeń. I po raz pierwszy od dawna pomyślała, że może ma jeszcze jakieś szanse.