First topic message reminder :

Ciemna i brudna sala do run świeciła pustkami. Na oknie stał jeden zwykły kwiat, którego można często spotkać w domach mugoli. Światła w sali prawie nie było i sprawiała ona wrażenie bardzo ponurej i zimnej. Gdyby nie ławki, można by było pomyśleć, że robi ona za kostnicę.

Opis zadań z OWuTeMów:

Lena weszla dziś do klasy trochę wcześniej niż zazwyczaj. Chciała dowiedzieć się czy wszyscy uczniowie odrobili zadaną prace i czy wszystkie trafią dziś do jej rąk. Weszła spokojnie, nie śpieszyła się. No, bo niby po co? Usiadął jak zawsze przy swoim biurku. Może i było stare, ale prawdopodobnie miało jakąś ciekawą historię na swoim koncie.
Kobieta zbarbiła się lekko, a jej długie wlosy opadły na twarz.
Chwila skupienia i jedna myśl: co dzisiaj zaproponuje uczniom na zajęciach?

Gittan chętnie udzieliłaby korepetycji Zielińskiemu, który nie czuł się pewnie w Runach. Jeszcze zaraziłaby go pasją. Wiele ludzi uważało ją za wariatkę. Uczyła się języka, którego się już nie używa, a w dodatku często wtrącała runy w rozmowę. W szczególności wtedy, kiedy była zdenerwowana i rzucała "klątwami" na lewo i prawo. Nie przypuszczała, że wyjazd do Anglii, obudzi w niej tyle pozytywnych uczuć. Ciągle się coś działo.
Wojtuś, jak można nie zauważyć wytatuowanej dziewczyny? Gittan starała się chociaż zapamiętywać ludzi z twarzy, aby potem nie sprawić komuś przyszłości. Nie pasowało jej, że musieli coś wywróżyć. Znajdowali się na lekcji Starożytnych Run, a nie Wróżbiarstwa! Nie miała czasu zajmować się głupotami. Słuchała go uważnie, naprawdę! Tylko zgubiła się już gdzieś w drugim zdaniu i straciła wątek. Miała nie być szalona, bo może zostać oskubana?
- Hm, postaram się nie pić na czyjś koszt, ale trzeba być lekkomyślnym, aby zrobić coś szalonego, no nic, nie lubię wróżb - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Nic nie trzymało się kupy. I to oczywiście nie była wina Wojtka. Po prostu wróżby nie miały najmniejszego sensu. Przyszłość była niewiadomą, to stanowiło największą zabawę. Uśmiechnęła się do niego.
- Jaka porażka? Ważne, że nie dam się złapać - puściła do niego oczko. Słysząc jego pytanie, trochę zdębiała. Nie miała pojęcia, kim jest Braxton i czego mógłby od niej oczekiwać. Wzięła głęboki wdech, sięgając po runy. Znowu pojawiło się Algiz i to dwa razy. A potem Thurisaz. Zastukała opuszkami palców w blat, zastanawiając się, co ma mu powiedzieć. Zacmokała, przenosząc wzrok na Wojtka.
- Chyba się dzisiaj pokłócicie. Nie jestem pewna, ale chyba ona uważa, że masz jakąś jej rzecz, może chodzi o jakieś pióro, czy coś. Jednak Ty będziesz kojarzył, że nie wziąłeś jej tego przypadkiem, więc absolutnie nie będziesz czuł się winy. Obawiam się, że będzie mocno na Ciebie wkurzona, musisz sprawdzić swoje rzeczy, kto wie, co tam przez przypadek zabrałeś? - dukała Gittan, bo nie miała pojęcia jak to wszystko połączyć. Chociaż wróżba miała jakiś sens, wydawała jej się totalną brednią. Zdziwiła się, gdy profesor przytaknął. To było coś w rodzaju gratulacji? Zmieszała się. Podniosła wzrok na Wojtka.
- Chodź, nic tu już po nas, przeszukaj lepiej swoje rzeczy, a ja nie dam się złapać - uśmiechnęła się i puściła oczko. Spakowała swoje rzeczy, a następnie wyszła z sali. Nie wiedziała, co jest gorsze: wróżbiarstwo czy eliksiry.
[ztx2]

Po pewnym czasie zaczęło brać ją przedziwne rozbawienie. Nieważne, czego by nie robiła, żeby zapobiec spotkaniu, okazywało się nieuniknione. Może tym razem była to jakaś kara za to, że na zaklęciach postanowiła go podrażnić? Elsa, jeszcze nieświadoma, tym razem w dobrym humorze, pojawiła się w klasie. Starożytne runy nie były dla niej czymś, co mogłaby klasyfikować w grupie rzeczy wiarygodnych, nawet jeśli te szalone wróżby czasem się spełniały. Usiadła sobie wygodnie, witając się z kilkoma znajomymi osobami, dała znak, że jest obecna, a gdy przyszło do wyczytywania par, jej humor nagle się popsuł.
Spojrzała na SWOJEGO PARTNERA, początkowo zupełnie zlewając jego wzmiankę o przeznaczeniu. Czas jednak zrobił swoje i nawet stalowe nerwy nie mogły jej powstrzymać, gdy odpowiadała.
- Nie możemy być, przeznaczenie jawnie swata cię ze Sparks - odparła spokojnie, z fałszywą nutą przyjaźni, choć czuła, jak coś jej się w środku gotuje. Cudnie! Wyciągnęła więc runy, przyjmując pytanie jedynie drgnięciem kącika ust. Poprzewracała chwilę kamyki w palcach, aby w końcu wygłosić swoją wróżbę, czy cokolwiek innego to było. Poznała znaki, więc mogła zmyślać.
- Laguz pozwala wypłynąć uczuciom na powierzchnię, więc na pewno nie byłoby łatwo, gdyby owa wila pozwoliła im wypłynąć, ale bez tego nic nie zaistnieje - zaczęła, już czując, jak kąciki ust unoszą jej się w uśmieszku. Złośliwym, aroganckim, ironicznym? Kto by tam wiedział. - Othilia... kontakty z rodziną mogłyby ulec pogorszeniu. Ansuz, czyli zero korzyści materialnych, za to wila rozwinęłaby się twórczo - zakończyła, odkładając kamyki obok jego palców. - Co by się stało, gdyby wila nie wybaczyła? - zapytała, choć teraz jakoś przeszła jej ochota do śmiechu.

3 (ansuz), 15 (othilia), 11 (laguz)
4, 3

Siedział, czekając na jakąkolwiek reakcję ze strony Elsy, ale to, co usłyszał, wprawiło go w zdumienie i irytację jednocześnie. Nie miał pojęcia, skąd tamta ma takie informacje na temat jego życia osobistego, ale były bardzo nieaktualne, a wręcz mocno przesadzone. Patrzył więc na nią szczerze zdziwiony, mrugając intensywnie. To była jakaś gra, albo coś? Nie rozumiał. Był prostym człowiekiem. Lubił proste sytuacje. A ta wyglądała coraz bardziej skomplikowanie.
- To zabawne, że wspominasz o niej, szczególnie, że nie widziałem się z nią od miesięcy i to ostatnia rzecz, na którą mógłbym mieć ochotę - uciął więc krótko, niezadowolony z takiego obrotu spraw. Domyślał się, że jej wróżba nie będzie przychylna, ale w tym momencie było mu wszystko jedno. I nie pomylił się tak bardzo. Kiwnął głową, podpierając ją potem na ręce i słuchając tym razem jej pytania, brz przekonania sięgnął do run, które rozłożył na blacie. O dziwo je rozumiał, więc przystąpił do wróżby. Która ani trochę mu się nie podobała.
- Cóż. Uruz twierdzi, że jedynie wtedy, kiedy uzmysłowisz sobie powód tego nie wybaczania, mogłabyś powrócić do równowagi psychicznej. Gebo symbolizuje podarunek, więc może to byłby dar od losu. Wunjo sugeruje, że byłabyś z tej decyzji zadowolona. Więc hulaj dusza! - uznał w końcu, po czym trochę rozeźlony, że wszystko jest przeciwko niemu, nawet durne runy, opuścił salę. Zapewne potem opuściła ją także Elsa.

z/t x2

5, 3, Thurisaz, Raido, Ehwaz

Dziewczyna skinęła głową do Laury. Niby to co do niej mówiła dziewczyna było prawdą, ale ona do końca nie wierzyła nigdy w takie wróżenie i odczytywanie sobie przyszłości z run.
-Jasne, zobaczymy co z tego wyjdzie, ale jej raczej ponowny atak się nie uda bo tylko oberwie bardziej- powiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy. Usłyszała pytanie dziewczyny więc skinęła głową i spojrzała na jej runy. Oczywiście z interpretacją ich nie miała problemu, wiedziała jednak że nie będzie potrafiła określić co dokładnie odnoszą do pytania dziewczyny.
-Na początek może Thurisaz, no więc oznacza tarcze, obronę ale także atak więc znaczy to pewnie że mogłabyś mieszkać, ale byłabyś niczym tarcza więc nie zrażała by cię ta dwójka która z tobą mieszka, jednakże kiedyś tarcza padnie i wtedy nie wytrzymasz nerwowo. Co do Raido, oznacza rytm życia a to znaczy że powinnaś uważaj jakie podejmujesz decyzje. Mówi też, że nawet jeśli podejmiesz złą decyzję to potem wrócisz na właściwą ścieżkę i wszystko naprawisz- powiedziała pewnym siebie tonem, a przynajmniej starała się by brzmiał on pewnie. Może mówiła głupoty, ale miała wrażenie, że mówi je z sensem. Mimo to profesorowi niezbyt spodobała się jej interpretacja.
-Ostatnia runa to Ehwaz, współpraca. Pewnie jeśli będziesz współpracować ze swoimi współlokatorami i może spróbujecie osiągnąć jakieś kompromisy to wszystko będzie dobrze, jeśli nie to powiedz mi Lauro czy warto się męczyć? Ja bym to po prostu zostawiła daleko za sobą i zamieszkała z kimś kogo lubię- oznajmiła. Gdy skończyli ze sobą rozmawiać, zabrała swoją torbę z ławki i skierowała się do wyjścia.
-Dzięki za współpracę- po tych słowach uśmiechnęła się do dziewczyny i wyszła z sali.

zt przepraszam że tak długo

---

Wchodzisz do Klasy Starożytnych Run, być może się denerwując, a być może nie. W każdym razie w tym momencie ważą się Twoje losy jeżeli chodzi o ten egzamin. Wybrałeś Starożytne Runy. Dobrze. Stajesz więc pośrodku sali, przed Tobą znajduje się stolik, przy którym siedzi znany Ci Howard Forester oraz dwoje nauczycieli ze Szkoły Magii Tecquala. Jeżeli jesteś z tej szkoły i ucieszyłeś się, że będziesz mieć fory, to niestety, ale muszę Cię zawieść, bowiem oboje wyglądają na takich, których nie wzruszyła Twoja obecność. To Twoja komisja, która skrzętnie wszystko notuje za pomocą samopiszących piór, więc mają mnóstwo okazji do przypatrywania się Tobie i słuchania tego, o czym mówisz. Także dobrze się zastanów nad odpowiedziami i czynami! Nie zapomnij się także przedstawić na początku.
Na biurku oprócz pergaminów i kałamarzy stoi czara, z której unosi się niebieski dym. Na niej świeci się napis „teoria. Komisja wyjaśnia Ci, że musisz wylosować dwa pytania i odpowiedzieć na nie. Gdy sięgniesz po kartkę i ściskasz ją w dłoniach, ta zamienia się w coś na kształt wyjca, który jednak nie krzyczy, tylko spokojnie zadaje Ci pytanie bądź wyznacza zadanie. Jak Ci poszło?

Zasady
Rzucasz czterema kostkami w specjalnym temacie do rzutów na egzaminy zgodnie z zasadami owutemów oraz rzutów. W tym temacie powinien pojawić się post z przeżyciami oraz działaniami postaci oraz specjalny kod, podany na dole posta.

Kostki:
Teoria - pytanie 1
Pierwsza kostka:
1 - Wypisz i opisz symbole związane z runą Algiz (łoś, łapy łabędzia, człowiek stojący na ziemii z wyciągniętymi w górę ramionami)
2 – Wypisz runy znajdujące się w kręgu Ognia (Kenaz, Fehu, Thurisaz, Sowilo, Gebo)
3 – Wymień kręgi energetyczne, do których należą runy (wody, powietrza, ziemi, ducha)
4 – Jakie rośliny symbolizuje Thurisaz? (nasturcja, rojnik)
5 – Która z run jest związana z grecką Temidą? Wytłumacz, w jaki sposób jest powiązana (Ehwaz)
6 – Opisz znaczenie runy Mannaz oraz przyporządkuj, do jakiego kręgu energetycznego należy.

druga kostka:
punkty za odpowiedź (1-6)

Teoria - pytanie 2
pierwsza kostka:
1 – Narysuj i nazwij runy, energetycznie należące do Ziemi (Uruz, Iwaz, Berkano, Ingwaz, Odala)
2 – Podaj znaczenie trójki run: Algiz, Ingwaz, Raido
3 – Narysuj runę, której symbolem jest orzeł i rubin (sowelo)
4 – Opisz, jak Runa Perdo wpływa na zdrowie człowieka (wzmacnia witalność, pobudza do pracy układ immunologiczny, dodaje sił i energii życiowej, pomaga walczyć z nałogami)
5 – Przypisz poszczególnym surowcom (kamień księżycowy, koral, hematyt) runy, które symbolizują
6 – Narysuj wszystkie runy, które są nieodwracalne (Gebo, Hagal, Naudiz, Isa, Jera, Ehwaz, Sowelo, Ingwaz, Dagaz.

druga kostka:
punkty za zadanie (1-6)

Dodatkowe punkty
Możesz sobie dodać punkty:
+1 za każde 8 punktów w kuferku z historii i run

Oceny
Ocena z egzaminu to suma punktów za pierwsze i drugie zadanie (plus dodatkowe punkty) według następującej rozpiski:
2 - Troll
3 - Okropny
4-5 - Nędzny
6-7-8 - Zadowalający
9-10 - Powyżej Oczekiwań
11-12 - Wybitny

Na końcu posta dodajemy specjalny kod:

Kod:

<retroinfo>Kuferek - historia i runy:</retroinfo> wpisz ilość punktów w kuferku z tej dziedziny
<retroinfo>Wyrzucone kostki - pytanie 1:</retroinfo> wpisz kostki za teorię
<retroinfo>Wyrzucone kostki - pytanie 2:</retroinfo> wpisz kostki za praktykę
<retroinfo>Suma:</retroinfo> wpisz sumę kostek opisujących punkty za pytania oraz ewentualnych punktów bonusowych za punkty z kuferka
<retroinfo>Ocena:</retroinfo> wpisz ocenę
<retroinfo>Strona - losowania:</retroinfo> Wpisz stronę z odpowiedniego tematu, na której były losowane kostki

Runy. Po cholerę ona się na runy zapisywała? Przecież nic z nich nie umiała. Jaki diabeł podkusił ją do zapisu właśnie na runy. Na to samo by wyszło, jakby się zapisała na jakieś wróżbiarstwo.
Westchnęła. Nie było co skamleć. Zapisała się i czas najwyższy był, by wejść na zaliczenie. Z nadal trzesącymi się dłońmi weszła do sali i wylosowała pytanie.
- Jakie rośliny symbolizuje Thurisaz? - zapytał spokojnie wyjec. A Nastka zaczęla się jakać, jak to miała w zwyczaju. Udało jej się w końcu wydukać coś o nasturcji, ale drugą roślinę kompletnie pomyliła. Chociaż uświadomiono jej to dopiero na końcu.
Przypisz poszczególnym surowcom (kamień księżycowy, koral, hematyt) runy, które symbolizują - to od chwil kilku powtarzałą sobie Nastka w głowie, próbując znaleźć odpowiedź na pytanie. Przestąpiła z nogi na nogę, czując, jak róż znów pojawia się na jej policzkach. Udało jej się w końcu wydukać jakąś jedną formułkę, było to jednak nawet jak na jej spostrzeżenie zbyt mało informacji, by wyjść z sali z oceną lepszą niż nędzny.

Kuferek - historia i runy: 2
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 4 i 3
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 5 i 1
Suma: 4
Ocena: Nędzny
Strona - losowania: tu

W sumie nie miała zielonego pojęcia, czemu wybrała akurat runy. Niby była z nich dobra, jednak miała pewne wątpliwości co do tych egzaminów. A runy przecież nawet nie są takie przydatne! Westchnęła ciężko i ze zrezygnowaniem pokręciła głową. Weszła do sali i na duchu podniósł ją jedynie widok profesora Forrestera. Uśmiechnęła się do niego i do innych nauczycieli, których nie znała, po czym przedstawiła się. Usiadła przy biurku i sięgnęła do czary, aby wyciągnąć dwie karteczki z zadaniem. Pierwsze pytanie okazało się być bardzo łatwe. Miała wymienić kręgi energetyczne, do których należą wymienione runy- wody, powietrza, ziemi i ducha. Wyrecytowała odpowiedz, jakby nauczyła się jej na pamięć i sięgnęła po następną karteczkę. Opisz, jak Runa Perdo wpływa na zdrowie człowieka. Przygryzła dolną wargę i zamknęła oczy, aby przypomnieć sobie jej działanie. Zrezygnowana, otworzyła oczy i wydukała co pamiętała. Niewiele tego było, ale może dostanie jakiś punkt.
W sumie udało jej się nazbierać 8 punktów, co dało jej ocenę zadowalającą. Nieźle, jak na to co powiedziała, a było tego NAPRAWDĘ niewiele. Podziękowała siedzącym w sali profesorom i wyszła z niej już trochę spokojniejsza.

z/t

Kuferek - historia i runy: 8
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 3,6
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 4,1
Suma: 6+1+1=8
Ocena: zadowalający
Strona - losowania: tu

Czas na starożytne runy. Ostatnimi czasy o dziwo nieźle szło mu na zajęciach więc tego egzaminu był pewien jak żadnego innego! Zadowolony przywitał się z komisją i zaczął losować oba pytania teoretyczne. Miał nadzieję, że to będzie coś, co przypadnie mu do gustu. "Wypisz i opisz symbole związane z runą Algiz"
-Łoś jest niezgrabny jednak w obronie potomstwa staje dzielnie do walki i trudno go pokonać. Następna jest łapa łabędzia. Doskonale czuje się w wodzie jak i również na lądzie i w powietrzu. Broniąc swojego terytorium zmienia się we wspaniałego, pierzastego wojownika. No i człowiek stojący na ziemi z wyciągniętymi w górę ramionami czerpie energię kosmiczną i boską. Ta energia spływa do ziemi ukorzeniając człowieka i dając mu siłę przez co człowiek jest jednością ze wszechświatem - odpowiedział na jednym wydechu co chyba niekoniecznie było genialne bo było widać, że mówi na jednym tchu w chwili przypływu weny. No ale powiedział wszystko! Ech niestety to był przedmiot, gdzie nie było żadnej praktyki tylko drugie pytanie teoretyczne. Co za peszek... "Narysuj wszystkie runy, które są nieodwracalne".
Matt wziął do ręki pióro, potem pergamin no i zaczął niespiesznie dziergać runy nieodwracalne czyli po kolei: Gebo, Hagal, Naudiz, Isa, Jera, Ehwaz, Sowelo, Ingwaz i Dagaz. Aż pod koniec bolała go ręka ale przynajmniej wszystko było bezbłędne i w miarę schludne jak na jego chaotyczny styl.

Kuferek - historia i runy: 3
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 1, 4
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 6, 6
Suma: 4 + 6 = 10
Ocena: Powyżej oczekiwań
Strona - losowania: O tu jest!

Już chyba nie muszę mówić, że Lindsey weszła do klasy zdenerwowana, bo tak jest za każdym razem. Tym razem też tak było, pomimo tego, że Starożytne Runy powtarzała dość dużo razy, przez to, że praktycznie nie pojawiała się na lekcjach, no ale co zrobić. Przedstawiła się komisji i bez zbędnego przeciągania zajęła się losowaniem. Tym razem nie miała wyboru pomiędzy teorią i praktyką, co trochę ją pocieszyło. Wybrała pierwszą kartkę i zwyczajowo przeczytała pytanie kilka razy, nawet po tym, gdy wysłuchała wyjca. "Opisz znaczenie runy Mannaz oraz przyporządkuj, do jakiego kręgu energetycznego należy." Uśmiechnęła się lekko, bo pamiętała tą runę. Z łatwością opisała jej znaczenie. Już chciała przydzielić ją do złego kręgu energetycznego, ale w połowie ruchu wybrała właściwy. Na reszcie poszło jej prawie całkowicie dobrze! Kolejne pytanie. "Przypisz poszczególnym surowcom (kamień księżycowy, koral, hematyt) runy, które symbolizują." Niezbyt trudne. Od razu zaczęła wpisywać runy, nie zdając sobie sprawy, że pomyliła się co do hematytu, nic dziwnego, w końcu ten surowiec kojarzyła najmniej. Ale i tak poszło jej dość dobrze. Wyszła z klasy, zadowolona.

Kuferek - historia i runy: 1 pkt
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 6 i 5
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 5 i 4
Suma: 5 + 4 = 9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: tutaj (#6)

Mądrzejsza po tragicznych OWUTemach z Historii Magii Freya, nie popełniła już tego samego błędu przed egzaminem ze Starożytnych Run i wieczorem użyła eliksiru Słodkiego Snu, by następnego dnia nie zamulać i nie przespać pytania, które zaważa na jej ocenie i dalszej karierze. Jej honor cierpiał, dlatego postanowiła przynajmniej uratować drugi ze swoich najważniejszych przedmiotów. Do klasy, w której czekała na nią komisja, weszła prawie że bojowym krokiem, by przywitać dobrze jej znanego Howarda i dwójkę przyjezdnych nauczycieli, po czym wylosować karteczki z czary. Pierwszy wyjec zapytał o Algiz, a Vacheron bez chwili zawahania zaczęła rozprawiać o tym, że runa ta symbolizuje łapy łabędzia, łosia i człowieka stojącego na ziemi z wyciągniętymi w stronę nieba ramionami, a następnie wysłuchała pytania drugiego wyjca o wpływ Pedro na zdrowie człowieka, by wygłoscić niemalże przemówienie o jej właściwościach pobudzających system immunologiczny, wzmacniających witalność, dodających siłę i energię życiową oraz pomagających walczyć z nałogami. Z uśmiechem obserwowała, jak słuchający jej członkowie komisji kiwają głowami z aprobatą, po czym pewna, że dosłownie rozjebała ten egzamin, pożegnała się w świetnym humorze i tanecznym krokiem opuściła pomieszczenie.

Kuferek -Historia Magii i Starożytne Runy: 24 pkt
Wyrzucone kostki - teoria: 1, 6
Wyrzucone kostki - praktyka: 4, 4
Suma: 10 + 3 = 13
Ocena: W
Strona - losowania: tutaj

Cały przebieg OWuTeMów był z pewnością czasem, który chciałaby zapomnieć. Ledwie zwlekła się z łazienki, obmywając usta z resztek goryczki kwasów żołądkowych, kiedy musiała wybrać się na kolejny test. Nie pomógł wcale fakt, że nie potrafiła skupić się na niczym innym, niż to, że ludzie patrzyli na nią jak na cień człowieka. Nie dziwiła im się wcale. Mimo, że wieloma zaklęciami próbowała doprowadzić się do porządku, w dalszym ciągu miała wrażenie, że jej zmęczenie i wymiotowanie, zaledwie kilka minut temu wypisane miała na twarzy, w oczach, Co gorsza… na kartkach egzaminów. Cieszyła się, ze chociaż tym razem nie czekała ją żadna praktyka, wyłącznie sama teoria. Mogła przynajmniej udawać, że przychodzi jej to łatwiej. Na pewno nie kosztowało ją to aż tak dużo stresu.. Mogła przysiąść w swoim miejscu sacrum, w jednej z ławek, odłączając się od profesorów, skupiając się wyłącznie na swoim zadaniu, nie musząc się zmuszać do udawania skupienia. Nie była w stanie się skoncentrować. Mało tego, prezentowała się naprawdę fatalnie, nie zdziwiłaby się gdyby nauczyciele ucinali jej punkty na testach za samą jej wizualizację. Mimo, że wystrojona była w najlepsze wyjściowe szaty, zapięta po samą szyję, mimo żaru panującego na dworze i własnej rosnącej temperatury. W dalszym ciągu nie mogło to oderwać uwagi od włosów przylepionych do rozgorączkowanej twarzy i telepiących się od pojedynczych dreszczy rąk. Nawet starannie układane włosy falowały się lekko, odrobinę wilgotne od wstępującego na jej twarz potu wywołanego chorobą. Była w opłakanym stanie, a chociaż sam fakt, ze nawet tak była w stanie zdawać egzaminy powinien zakrawać ją dumą, próbujcie powiedzieć to D’Angelo kiedy otrzyma swoje wyniki. Dla niej żadne wytłumaczenie na tak słabe rezultaty siedmioletniej harówki nie byłoby dobre. Z westchnieniem czytała swoje pytanie, przecierając zmęczone oczy. Pierwsze pytanie, miała szczęście, było banalnie proste, nie wymagało od niej dużej ilości pisania, nie rozpraszała się w trakcie, wymieniła wszystko to, co potrafiłaby napisać przez sen. Drugie sprawiło jej nieznacznie więcej trudności. Głównie ze względu na jej małe zdolności artystyczne. Nie była pewna, czy przy pierwszej próbie jej wyrysowana runa wyglądała znośnie, ale nie miała siły jej poprawiać. Pytania oddała komisji w takim stanie, w jakim wydawało jej się, że lepiej ich już nie zostawi. Salę opuściła z ulgą, że była już bliżej końca niż początku tych chorobliwie męczących testów.


Kuferek - historia i runy: 13pkt
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 2
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 3
Suma: 10pkt + 1pkt (dodatkowy) = 11pkt
Ocena: Wybitny
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p510-losowania-na-egzaminy-i-oceny#300847

Po historii magii nie mogło być gorzej. Nate, zdruzgotany swoim niedouczeniem i losowaniem twierdz, z góry przekreślił swoją szansę na karierę i do egzaminu z run podchodził niezbyt pewny siebie, wręcz nieco przybity. Jedynym plusem było to, że denerwował się ciut mniej i tym razem nie zapomniał się przedstawić. Zadziwiająco spokojnie odpowiedział na pierwsze pytanie, zawieszając się tylko przy jednym kręgu, ale wydawało mu się, że i tak nie było źle - komisja sprawiała wrażenie zadowolonej. Pewnie dlatego, że osoba przed nim nie potrafiła odpowiedzieć na to samo pytanie. Drugie zadanie poszło gorzej, choć nie było zbyt trudne. Przy rysowaniu run pomylił je trochę i choć pamiętał wszystkie znaki, nie dopasował ich do nazw, w nagłym napływie stresu nie patrząc na to, jaką runę stawia przy nazwie. Nie potrafił ocenić, jak komisja ocenia jego wypociny, ale był dobrej myśli. Ich miny nie były tak niezadowolone, jak tych z historii magii. Został mu ostatni egzamin.

Kuferek - historia i runy: 10
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 3 i 4
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 6 i 2
Suma: 4 + 2 + 1(kuferek) = 7
Ocena: zadowalający
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p540-losowania-na-egzaminy-i-oceny#301619

Ledwo trzymając się na nogach, Utopia weszła do klasy, w której miał się odbyć jej pierwszy egzamin. Mimo że radziła sobie wyśmienicie ze starożytnych run, żołądek niemal podchodził jej do gardła. Nie wiedziała, co ze sobą zrobić, a z każdą sekundą coraz bardziej się denerwowała.
Profesor Howard Forester uśmiechnął się do niej pokrzepiająco, ale na niewiele się to zdało. Nie potrafiła nawet odwzajemnić tego miłego gestu. Pozostali członkowie komisji potwornie ją przerażali. Musiała jednak wziąć się w garść, choć zamęt, jaki panował w jej życiu, niespecjalnie jej w tym pomagał.
Wylosowała swoje pierwsze zadanie, a "cichy wyjec" poinformował ją, co powinna zrobić. Napięcie niemal natychmiastowo z niej zeszło, bo oczywiście znała odpowiedź na to pytanie. Podała w odpowiedzi wszystkie elementy, które dotyczyły Algiz ze szczegółowymi opisami, mimo że miała je krótko streścić. Poczuła się od razu sto razy lepiej, wiedząc, że jednak niepotrzebnie się denerwowała.
W drugim zadaniu miała jedynie narysować runę symbolizującą orła i rubin. Nic bardziej prostego. Zwłaszcza, że natrafiła na nią w jednej z książek, które wczoraj przeglądała! Nie powinna się niepotrzebnie nękać na dzień przed egzaminem, ale nie mogła się powstrzymać. Musiała zająć czymś myśli.
Niezwykle z siebie zadowolona, zważywszy na to, że otrzymała maksymalną ilość możliwych punktów, opuściła klasę starożytnych run, mając nadzieję, że kolejne egzaminy pójdą jej równie dobrze.

Kuferek - historia i runy: 33 pkt
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 1 i 5
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 3 i 6
Suma: 5 + 6 + 4 = 15 (4 za kuferek)
Ocena: Wybitny!
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p555-losowania-na-egzaminy-i-oceny#301637

Mało kto chciał zdawać ten przedmiot. W sumie nie było co się dziwić. Nic konkretnego nie można było się na nim nauczyć. Clari jednak lubiła słuchać co rusz nowych historii profesora. Były naprawdę fascynujące, a do tego ciekawe. Z zajęć wychodziła bogatsza o nowe doświadczenia. Może więc to skłoniło ją do podjęcia decyzji takiej, a nie innej... Kto wie.
Otrzymane pytanie nie należału do trudnych. Wręcz przeciwnie, poradziła sobie z nimi dość szybko i to był jej błąd. Miała jeszcze wiele czasu na zastanowienie się nad nimi, jednak ona wolała pozostawić pergamin i wyjść. Miała dziwne przeczucie, że zrobiła wszystko dobrze. Przeczucie jednak okazało się mylne. Nie wszystko zostało dokładnie wytłumaczone przez co zamiast wybitnego otrzymała jedynie zadawalający.

Kuferek - ONMS: 0
Wyrzucone kostki - teoria: 4, 6
Wyrzucone kostki - praktyka: 5, 2
Suma: 6 + 2 = 8
Ocena: Zadawalający
Strona - losowania: tutaj

Kady sama nie wiedziała co robi w tej klasie. W końcu nigdy bardziej nie interesowała się starożytnymi runami. No ale cóż, jakieś przedmioty musiała zaliczyć. Przypadkiem wypadło na te nieszczęsne zajęcia. Co dziewczyna wiedziała o runach? Tak naprawdę niewiele. Miała jednak nadzieję, że podczas testu ją olśni.
Na miejscu dowiedziała się, że wszystkie zadania będą tyczyć teorii. Chyba z przemęczenia nadal trzymała w ręku różdżkę. Ogarnięcie się zajęło jej dłuższą chwilę. Wtedy dostała pierwsze zadanie. Runa Mannaz? Kady pierwszy raz słyszała o czymś takim i nie miała pojęcia co może o tym powiedzieć.
Przeszła więc prawie od razu do zadania drugiego. Tutaj coś jej świtało. Była pewna, że udało jej się połączyć parę run do odpowiednich surowców. Jednak, gdy wyszła z sali nie mogła sobie już nic przypomnieć. W końcu to były tylko starożytne runy i nie przejmowała się tym aż tak bardzo.

Kuferek - historia i runy: 1
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 6,3
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 5,1
Suma: 4
Ocena: Nędzny
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p750-losowania-na-egzaminy-i-oceny#348323

Egzamin ze starożytnych run był jej zdaniem najtrudniejszy. Nie była pewna, czy podoła, tym bardziej, że ostatnio strasznie dużo rzeczy ją rozpraszało. Stanęła przed komisją cała zestresowana, czując ucisk w żołądku. Zerknęła na wyjca i miała ochotę uciekać. Zdecydowanie nie czuła się przygotowana, na jeden z najważniejszych egzaminów w swoim życiu. Mogła nie zaczynać nowej książki tuż przed Owutemami, ale nie mogła się powstrzymać, tak już miała. Eh, okej, chciała to już mieć za sobą, na serio.
- Jakie rośliny symbolizuje Thurisaz? - O, ale super! Wiedziała, ona to wiedziała! Wzięła głęboki oddech.
- Żywiołem runy jest powietrze, roślinami róża, dąb... - O nie... o nie... wyleciało jej z głowy! Ale przecież wiedziała to, wiedziała! Jeszcze jeden głęboki oddech... tak! - ...i śliwa.
Uśmiechnęła się sama do siebie. Jak dobrze, połowa drogi za nią. Czas na drugie pytanie.
- Narysuj i nazwij runy, energetycznie należące do Ziemi (Uruz, Iwaz, Berkano, Ingwaz, Odala). - Niedobrze, czemu wylosowała pytania z powietrza? Nie przepradała za tym żywiołem, zdecydowanie nie był jej ulubionym. Narysowała i nazwała 2 z nich, trzeci tylko nazwała, bo nie potrafiła go narysować, a na resztę już nie miała siły. Wyszła stamtąd niepocieszona porażka drugiego zadania. Pięknie. Krukonka z takimi ocenami - WSTYD.

Kuferek - historia i runy: 5 pkt
Wyrzucone kostki - pytanie 1: 4, 5
Wyrzucone kostki - pytanie 2: 1, 2
Suma: 7
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania:

Dopiero zaczynał, a już miał dość. Jakby jednak nie patrzeć to uczucie towarzyszyło mu przez lwią część życia, w tym ostatnie  dziewięć lat, więc zdążył już przywyknąć.
Miała to być jego druga lekcja w Hogwarcie, a poziom pierwszej grupy, z którą miał już nieprzyjemność pracować, był poniżej wszelkiej krytyki. Domyślał się, że kolejna lekcja będzie równie rozczarowująca, chociaż miał cichą nadzieję, że koledzy z poprzedniej uprzedzą tych drugich, żeby cokolwiek sobie powtórzyli. A najlepiej, żeby nie przychodzili, jeżeli nie mają zielonego pojęcia o runach.
Wszedł do klasy zostawiając za sobą otwarte na oścież drzwi i usiadł za biurkiem. Trudno było się dziwić, że uczniowie byli takimi runicznymi głąbami, skoro klasa wyglądała tak, jakby nikt jej nie używał od stuleci. Nie miał czasu szukać innego pomieszczenia do prowadzenia lekcji, ale przynajmniej zadbał o to, żeby sala wyglądała czysto. Na ławkach nie zalegały już centymetry kurzu, a przez umyte okna wpadało sporo światła.
Miał jeszcze sporo czasu do rozpoczęcia lekcji, więc rozłożył przed sobą pokryte hieroglifami papirusy, które przyleciały z dzisiejszą pocztą i zajął się odszyfrowywaniem ich. Ktoś w końcu pokusił się o wnikliwsze zbadanie odkrytych przez niego w 2004 roku pozostałości Serapeum i Edgar konsultował prowadzone tam prace. Gdyby nie choroba, rzuciłby to wszystko w cholerę i wracał nad Nil.
Uczniowie, zapełniający powoli klasę, nie byli nawet w jednym procencie tak interesujący jak leżące na jego biurku materiały, więc na ich „dzień dobry” odpowiadał wyłącznie skinieniem głowy i niedbałym machnięciem ręki w stronę ławek, dając im do zrozumienia, żeby siadali i nie przeszkadzali. Nikogo nie zaszczycił nawet spojrzeniem.

----------------------------------------------------------------
Lekcja zaczyna się 3.04 o północy. Nie przedłużam, ale nie zamykam drzwi. Uprzedzam, że później będę chciała narzucić szybsze tempo, ale zrobię to jakoś tak, żeby ci co nie zdążą, nie byli za bardzo poszkodowani.
Nie wiem jeszcze do końca jak ta lekcja będzie wyglądała i czy będą kostki w ogóle, ale na wszelki wypadek policzcie już sobie bonusowe punkty.

Uwaga skomplikowane:

To moja pierwsza lekcja, więc nie zamykam się na sugestie i skargi. Jakby ktoś miał zastrzeżenia albo czegoś nie ogarniał, to walić na priv. c:

Ettie myślała, że się posika ze szczęścia: Edgar T. Fairwyn był nowym nauczycielem runów! Ten sam Edgar T. Fairwyn, którego książki pochłaniała odkąd nauczyła się czytać i które praktycznie znała na pamięć. Ten sam, który zjechał pół świata i robił w tym czasie całą masę fascynujących rzeczy. Ten, którego fanką była od najmłodszych lat i który zaszczepił w niej pasję do historii i run.
Nigdy w życiu nie była bardziej podekscytowana. Idąc na lekcję dosłownie trzęsła się z podniecenia. Runy zawsze były jednym z jej ulubionych przedmiotów. Wiedziała, że wybierze je jako przedmiot dodatkowy jeszcze zanim w ogóle znalazła się w Hogwarcie – właśnie dlatego, że chciała być jak E.T. Fairwyn.
Do klasy przyszła dość wcześnie, ale nie mogła wysiedzieć już w dormitorium. Kiedy stanęła w drzwiach i zobaczyła za biurkiem swojego mistrza, w pierwszym odruchu cofnęła się. O Merlinie! To się nie działo naprawdę! Nie mogła przestać się głupio uśmiechać i czuła, że jest cała czerwona. Jak ona miała niby siedzieć z nim w klasie sama?!
Wzięła kilka głębszych wdechów, wmówiła sobie, że jest spokojna i jeszcze raz weszła do klasy.
Tylko bez paniki… - powtarzała sobie w myśli - Zachowuj się normalnie. To tylko człowiek.
Udało jej się wykrztusić w miarę naturalne powitanie, ale tak przestraszyła się własnego głosu, że opadła na krzesło, jeszcze zanim zdążył skinąć jej w odpowiedzi.
Oparła się na łokciach i dyskretnie obserwowała pracującego mężczyznę. Nadal jednak czuła się straszliwie niezręcznie. Inni uczniowie mogliby już przyjść i rozładować trochę napięcie.

Bonusowe kuferkowe: +2 (drugi przedmiot) +2 (10pkt) = +4pkt

Aaaaaaaagh! To tak jakby się ktoś pytał, jak się dzisiaj czuła Gemma.
Weszła do klasy starożytnych run, burknęła jakieś „dzień dobry” (ha! A to dobre!) i walnęła się na ostatniej ławce, powstrzymując chęć przewrócenia i kopnięcia krzesła. Wygięła jej się wkładka w bucie i za cholerę nie chciała się wyprostować. Morgano! Nie ma nic bardziej irytującego niż WYGIĘTA WKŁADKA W ZASRANYM BUCIE! To.Jest.W.Chuj.NIEWYGODNE! Miała ochotę odgryźć sobie stopę.
Lepiej żeby ten nowy nauczyciel run naprawdę był tak zajebistą osobistością, jak to twierdziły co niektóre osoby. Gemma zupełnie nie była zainteresowana tym przedmiotem. Przyszła tylko jako wolny słuchacz, ponieważ z opowieści znajomych o Fairwynie wynikało, że mieli do czynienia z czarodziejskim Indiana Jonesem. Gemma wypożyczyła sobie nawet jedną z jego książek i nie mogła uwierzyć, że wcześniej na nie nie trafiła. Nowy profesor faktycznie przeżył wiele zapierających dech w piersiach przygód. Do tego z twarzy niezłą była z niego dupa, więc póki co porównanie było trafne.
Dziś jednak średnio ją to obchodziło, bo całą uwagę skupiała na chędożonym bucie.
Dopiero po chwili zobaczyła, że w klasie siedzi jeszcze jedna dziewczyna i się do niej uśmiecha. Puchonka skrzywiła się i pokazała jej środkowy palec. Nawet nie wiedziała dlaczego to zrobiła. Miałą po prostu ochotę.

Bonusowe: 0

Ruth kochała się uczyć. Wszystkiego. Od małego pochłaniała książki jakie tylko podeszły jej pod rękę. Jednak kiedy dziecko ma kilkanaście lat to niespecjalnie ma galeony na nowe czasopisma, więc młoda Wittenberg zadowalała się biblioteką ojca. Problemem był dość istotny fakt, że był mugolem, więc wszystko, ale to dosłownie WSZYSTKO, co było w jego zbiorach dotyczyło inżynierii, matematyki, fizyki, technologii informatycznych i po części zbrojeń (pewnie pozostałości po dziadkowych podręcznikach). Nic więc dziwnego, że matka Ruth - wielce szanowna pani sędzia, kursująca między londyńskim Wizengamotem i jego sztokholmskim odpowiednikiem nie mogła znieść, że jej najukochańsza, jedyna córeczka interesuje się wszystkim, tylko nie tym, czym ona by sobie życzyła.
Wymyślała jakieś bzdury typu rower, zamiast czarodziejskich środków transportu i nigdy nie spoglądała na książki traktujące o najbliższych jej matce dziecinach z taką pasją, jak patrzyła na tematy dotyczące praw natury rządzących światem.
Co więc zrobiłby każdy poważny urzędnik w tej sytuacji? Ano matka Ruth wciskała jej coraz to ciekawsze książki z "ważnych" tematów, sądząc, że zaszczepi w córce miłość do prawa czarodziejskiego poprzez między innymi książki podróżnicze pana Fairwyna. Alice Wittenberg, sędzi z wieloletnim doświadczeniem w "branży" bardzo zależało, żeby Ruth skończyła w Wizengamocie i dokładała starań, żeby z historii magii i run miała same "wybitne".
Im bardziej naciskała, tym mniej dziewczynie chciało się to studiować. I po serii kłótni, spięć i innych bardzo prywatnych starć z matką Ruth sukcesywnie zaczęła bojkotować wszystkie te lekcje, celowo zaliczając na minimum, ostentacyjnie lekceważąc każdego nauczyciela i udając nienauczalną kretynkę, która sprawia takie problemy edukacyjne, że jej szanowna matka dostała już niejeden list na ten temat. Krukonce nie zależało na ocenach tak bardzo, jak na wiedzy, więc o ile oczywiście nie była totalną ignorantką i uczyła się także i tych przedmiotów, o tyle wiedziała, że takie niewinne utarcie nosa swojej mamie, która wariowała widząc wszystkie mierne wyniki córki z tychże zajęć, wydawało się być całkiem dobrym sposobem na oczyszczenie ich relacji.
Weszła do sali w momencie, w którym @Gemma Twisleton pokazywała jakiejś dziewczynie środkowy palec. Na nauczyciela spojrzała kontrolnie i kiwnęła mu tylko, bez większego zainteresowania. No, fajne książki pisał, ale niestety uczył run, jaka szkoda...
Ruth usiała w ławce obok Gemmy i wyjęła książki z zupełnie innego przedmiotu, po czym zaczęła czytać, kompletnie nie zwracając uwagi na otoczenie.

Bonusowe:0

Bridget postanowiła skupić się na nauce i poszerzaniu horyzontów, skoro z chłopakami jej nie wychodziło. Cóż, dobrze, że w końcu się ocknęła. Kiedy usłyszała, że lekcja starożytnych run jest otwarta dla wszystkich uczniów i studentów, nawet się nie zawahała. Nie była w tym przedmiocie najlepsza, ale posiadała wrodzoną ciekawość, która sprawiała, że z przyjemnością uczyła się nowych rzeczy. Starożytne runy były o tyle interesujące, że Bridget przypominało to naukę obcego języka (czym chyba poniekąd było, prawda?), a w tym czuła się całkiem dobrze i pewnie. Fakt, że nie poświęcała temu przedmiotowi zbyt wiele uwagi, ale miała na głowie mnóstwo innych rzeczy i zwyczajnie w świecie nie chciała łapać zbyt wielu srok za ogon.
Pojawiła się w klasie na czas, witając się uprzejmie z nauczycielem, który był kolejnym z powodów, dla którego wybrała się na zajęcia. Jej mama była niesamowicie zafascynowana książkami autorstwa pana Fairwyna i gdy tylko dowiedziała się, że objął ją posadę nauczyciela w Hogwarcie, powiedziała Bridget, że nie może przegapić takiej okazji i powinna się koło niego zakręcić. Po autograf oczywiście. Bridget nie wiedziała jeszcze, czy zdobędzie się na wystarczającą odwagę, by poprosić o podpisanie się na pergaminie, ale niewykluczone.
Usiadła gdzieś z przodu, żeby mieć lepszy widok na profesora.

Bonus: 0

Jako rasowa krukonka, nigdy jeszcze nie wzgardziłam żadną ciekawą lekcją - no chyba, że było to zielarstwo. Wprawdzie nie byłam jakoś szczególnie dobra z run, mimo to wydawały jej się one bardzo interesujące, w pewien sposób egzotyczne i bardzo chętnie uczestniczyłam w tych zajęciach. Jasne, że pamiętałam iż mama jest fanką książek pana Fairwyna, ale liczyłam, że Bridget to załatwi nie zamierzałam mu podpadać prosząc o autograf dla mamy dopóki nie miałam pewności na ile można z nim sobie pozwolić. Mimo wielkiego przywiązania do mamy, byłam przede wszystkim pilną uczennicą i jednak zależało mi na swojej nauce bardziej niż na jej zadowoleniu z podpisanego świstka. Weszłam do sali, grzecznie przywitałam się z nauczycielem, pomachałam do @Gemma Twisleton i chcąc wybadać teren usiadłam z przodu nieopodal @Bridget Hudson.

Bonus: 0

Runy! Coś, co sprawiało, że paradoksalne życie Fire było jeszcze bardziej nielogiczne! Bo kto normalny lubi runy i historię magii? Dwa najnudniejsze przedmioty, a na podium dokłada się numerologię. Praktycznie zero jakichś niesamowitych zdarzeń, wybuchów i fajerwerków na lekcjach. A mimo to Blaithin uwielbiała te lekcje. Nie dlatego, że mogła na nich pospać, jak to robiła większość uczniów. Po prostu fascynowała się runami i możliwością ich odczytywania. Potrafiła poświęcać długie godziny pracy nad jednym tekstem, a zawsze wykonywała zadanie do końca. Wiedziała, że i tak przyszłość powiąże z eliksirami, ale runy pozostawały miłym hobby Gryfonki. Teraz wiedziała, że nie opuści zbliżających się zajęć, a nawet powtarzała jakieś swoje zapiski, żeby na dzień dobry nowy profesor nie zaskoczył ich testem sprawdzającym wiedzę. Ubrana w czerwoną, odpicowaną szatę z torbą przewieszoną przez ramię zmierzała do klasy. Na ramieniu siedziała Ignis, mieniąca się na błękitno. Salamandra trzymała się niezwykle dobrze, bo zazwyczaj żyły krócej niż te parę miesięcy. Fire uważała głównie, że to zasługa wyjątkowości jej małej przyjaciółki, a nie tego, jak bardzo o nią dba. Ostatnio prawie zamordowała trzecioroczniaka, który zgasił ogień w kominku w pokoju wspólnym. Urządziła tak głośną awanturę, że nikt już go nie dotykał. Blaithin wprowadziła trochę terroru ze względu na swoją Ignis, ale nie przejmowała się. Wchodząc do pomieszczenia, w którym miała spędzić najbliższe parę chwil, spodziewała się uderzenia zapachu starości i zaduchu, jaki zawsze tu panował. Ale sala była wręcz wysprzątana i jeszcze wywietrzona. Zmarszczyła swój nosek i zgarnęła swoje zwierzątko z ramienia do torby, zanim ktoś zdołałby zauważyć. Przeszła parę kroków, omiatając uważnym spojrzeniem zmiany w klasie.
- Dobry. - rzuciła do nauczyciela, bo na starcie raczej bywała przyjazna. Tylko, że profesorowie praktycznie nigdy tego nie doceniali i bardzo szybko gryźli się z Fire na każdej lekcji. Normalnie zrobiłaby z siebie głupka i zaczepiłaby nauczyciela... a właściwie to czemu nie. Z niedbałą miną, która nie wyrażała entuzjazmu Szkotki, siadła tuż naprzeciwko Edgara w pierwszej ławce, jak rasowy kujon. Rozłożyła książki, pogłaskała czule salamandrę, która dość niespokojnie kręciła się w torbie i zapuściła żurawia do tego, co czytał profesor. Hieroglify! Coś, co bardzo lubiła Fire, chociaż runy nordyckie i tak stawiała na pierwszym miejscu. Zdawało jej się, że odrobinę ogarnia, ale te były wyjątkowo skomplikowane.
- Tutaj chyba zrobił psor błąd. - wskazała mu jakiś randomowy wyraz i zrobiła minę, jakby wiedziała o co chodzi. Chciała po prostu zbadać reakcję, ale bardzo prawdopodobne było, że na nią fuknie, żeby nie wtrącała się do jego pracy i nie zgrywała jakiejś przemądrzałej. Bawili ją tacy drażliwi ludzie, chociaż sama do nich należała (hipokrytka jedna).

bonusowe: 2 pkt za drugi przedmiot, 1 pkt za 6 pkt w kuferku = +3 pkt

To nie tak, że runy w ogóle mnie nie interesowały. Owszem, interesowały, ale dosyć... Hmm? Pobieżnie. To znaczy, że wydawało mi się to całkiem ciekawe, ale nigdy nie miałam zbytnio czasu, żeby na takie zajęcia uczęszczać. Tym razem jednak kilka osób, za którymi nie przepadałam zamierzało się pojawić, więc jak to ja - nie mogłam być gorsza. Przyszłam sporo przed lekcją, przywitałam się grzecznie z profesorem i usiadłam z boku. Może i był znanym czarodziejem, ale dla mnie to nie miało żadnego znaczenia. Belfer jak belfer - na ch drążyć temat? Mógłby być nawet Merlinem - mnie to nie obchodziło, byłam zainteresowama raczej tym jak będzie nas traktował na zajęciach.

Nie zwracał zbytniej uwagi na wchodzących uczniów, ale musiał im  oddać, że byli dość zdyscyplinowaną grupą i siedzieli cicho. Do czasu...
Może nawet udałoby mu się zignorować dziewczynę z pierwszej ławki, gdyby nie jej paluch zbliżający się właśnie do jego materiałów.
- Ręce przy sobie - powiedział jak zwykle spokojnie i stanowczo, odgradzając ją od rozłożonych papierów własną ręką. Najważniejsza była ochrona prastarych papirusów. To, że mu przeszkodziła, też było istotne, ale mogło poczekać kilka sekund.
W końcu podniósł na nią wzrok. Merlinie... jak on nienawidził ludzi. Przylazł najwyraźniej klasowy śmieszek.
Zmierzył Gryfonkę uważnym spojrzeniem, szukając czegoś jeszcze co by go w niej irytowało, ale na razie nic nie znalazł. Nie musiał zresztą. Fakt, że była głupią, atencyjną smarkulą w zupełności wystarczał, żeby mieć jej dość. Uznał przed lekcją, że na pierwszej nie będzie wywalał z klasy. Jakoś nie mógł sobie przypomnieć, dlaczego powziął taką dziwną decyzję, ale widocznie miał powody. Ufał sobie na tyle, żeby nie tracić czasu na analizowanie tego jeszcze raz.
- Nie przypominam sobie, żebym prosił panią o konsultacje. - odpowiedział jej sucho i wskazał jej nowe miejsce - Dwie ławki dalej.
Nie miał najmniejszej ochoty marnować powietrza na prawienie morałów. Jeżeli była za głupia, żeby sama na to wpaść, może przynajmniej dostanie kiedyś w zęby za wtykanie nosa w nie swoje sprawy. To już w każdym razie nie był jego problem.
Odprowadził ją chwilę wzrokiem, skinął jakiejś Ślizgonce, która akurat weszła i wrócił do hieroglifów.

-------------------------------------
Piszcie sobie spokojnie dalej. Będę się wtrącać jak mnie ktoś sprowokuje ;p
Instrukcje w pierwszym poście.

Fire, w każdym poście rzucasz dodatkową kostką: parzysta - Edgar zobaczył Ignis; nieparzysta - nie zobaczył. Chyba, że ją wyjmiesz bardzo na widok, wtedy siłą rzeczy zauważy.