First topic message reminder :

Departament Transportu Magicznego

Pomieszczenie jest dosyć duże, ale oprócz biurka nie znajdują się w nim żadne meble. Czujesz tremę? Drżą ci kolana? Nie przejmuj się, tu zupełnie normalne, zapytaj swoich rodziców czy starszych kolegów! Każdy się denerwuje przed swoim pierwszym egzaminem z teleportacji. Miejmy nadzieję, że ten będzie dla ciebie zarówno pierwszy, jak i ostatni!

UWAGA: w tym departamencie można zdać egzamin z teleportacji indywidualnej, teleportacji łącznej oraz wytwarzania świstoklików międzynarodowych!

kurs - teleportacja indywidualna

Egzaminator uśmiecha się przyjaźnie, choć wydaje się nieco znudzony kolejnym egzaminem. Okazujesz potwierdzenie odbycia kursu, egzaminator kiwa głową i życzy ci powodzenia, dodając, żebyś pamiętał o zasadzie ce- wu – en.

WYMAGANIA:

Rzucasz trzema kostkami.
Pierwsza kostka odpowiada za CEL.
Druga kostka odpowiada za WOLĘ.
Trzecia kostka odpowiada za NAMYSŁ.

Aby dowiedzieć się, jak Ci poszło, zsumuj oczka z trzech kostek:

18–14 – zdałeś w pięknym stylu, egzaminator pogratulował ci serdecznie, a ty nie wiedziałeś, jak mu dziękować. Nieprzytomny z radości wybiegłeś z sali, ściskając w dłoni papier, uprawniający cię do teleportowania się, gratulacje! Po dyplom zgłoś się tutaj.

13–10 – no cóż, może nie było idealnie, ale na tyle dobrze, że egzaminator machnął ręką i uznał, że coś z ciebie będzie. Może nawet nie rozszczepisz się gdzieś po drodze. Grunt, że się udało i zdałeś, jednak być może warto potrenować przed egzaminem z teleportacji łącznej. Otrzymujesz karę -2 punktów do swojego wyniku kostek podczas zdawania testu na licencję teleportacji łącznej, chyba że pomiędzy podejściami minie co najmniej pół roku.

9–3 – och, chyba nie poszło ci najlepiej... może za mało ćwiczyłeś, a może za bardzo się denerwowałeś, w każdym razie egzaminator potrząsnął ponuro głową i odprawił cię z kwitkiem, mówiąc, że miałeś dużo szczęścia, że się nie rozszczepiłeś.

Kurs - teleportacja łączna

Egzamin z teleportacji łącznej jest znacznie trudniejszy. Do sali weszła przelękniona urzędniczka z włosami zebranymi w chaotyczny kok. Właściwie trudno się dziwić jej zszarganym nerwom. W końcu każdego dnia ryzykuje rozszczepieniem teleportując się razem z niedoświadczonymi czarodziejami.

WYMAGANIA:

DODATKOWE:

Znów rzucasz trzema kostkami i sumujesz liczbę oczek:

18–12 – zdałeś. Niebywałe, ale naprawdę ci się udało! Egzaminator kręci głową z niedowierzaniem. Dawno nie widział nikogo tak zdolnego, możesz czuć się wyróżniony! Po dyplom zgłoś się tutaj.

11–3 – niestety, teleportacja łączna to wyższa szkoła jazdy i nie powiodło ci się. Trudno, bywa!

Kurs na międzynarodowe podróże świstoklikiem

Z powodu pewnych dyplomatycznych, międzynarodowych incydentów, Ministerstwo Magii zdecydowało się stworzyć specjalny kurs dla osób chcących zgodnie z prawem podróżować za pomocą świstoklika za granice Wielkiej Brytanii. Przeważa w nim część teoretyczna - zaznajomienie z prawem brytyjskim oraz międzynarodowym - gdyż podstawowym wymaganiem przystąpienia do treningu jest umiejętność zaklęcia przedmiotu w świstoklik.
Kurs jest płatny - kosztuje on 100 galeonów. Opłatę możesz uiścić w tym temacie.

UWAGA - kara za tworzenie i korzystanie ze świstoklików międzynarodowych bez odpowiednich uprawnień wynosi 400 galeonów!

WYMAGANIA:

kurs - część przygotowawcza

Seria wykładów poświęconych tematom prawnym, bezpieczeństwa związanym z podróżami za pomocą świstoklików i źródłami, z których można zaczerpnąć wiedzę na temat bezpiecznych miejsc do pojawienia się za granicami Wielkiej Brytanii.

Wykłady
Rzucasz dwiema kostkami k6.

obie parzyste – najwyraźniej postanowiłeś przyłożyć się do słuchania, udało ci się zrobić nawet nieco notatek. Dodatkowo aktywność popłaca - przy podejściu do egzaminu możesz, jak się okazało, zatrzymać wypisane własnoręcznie notatki, dzięki czemu otrzymujesz +2 do rzutu kolejnymi kośćmi.

parzysta i nieparzysta – słuchasz, czasem pobujasz w obłokach lub twoją uwagę zwróci mucha leniwie maszerująca po białej ścianie, a innym razem zaczniesz myśleć nad tym, skąd czarownica w drugim rzędzie wytrzasnęła te ekstra kolczyki... tak czy siak, do egzaminu przystępujesz przygotowany całkiem przyzwoicie.

obie nieparzyste – cóż, może nawet w szkole spokojne wysłuchiwanie nudnych wykładów nie było twoją najmocniejszą stroną. Po wyjściu z audytorium nie pamiętasz prawie nic - otrzymujesz karę -3 punktów do rzutu kolejnymi kośćmi.

Kurs - egzamin

Po wykładowej serii od razu przyszedł czas na egzamin. Z wiedzą świeżo kołatającą się w umyśle siadasz przed zwojem pergaminu z wypisanymi na nim pytaniami, kałamarzem oraz piórem antyściąganiowym - nawet najmniejsza próba oszustwa skończy się nie tylko unieważnieniem kursu, ale niemożnością podejścia do niego ponownie.

Znów rzucasz dwiema kostkami - tu sumujesz liczbę oczek:

12–9 – Świetny wynik! Sprawdzający nie mogą się do niczego przyczepić - są pod wrażeniem dokładnych odpowiedzi i zapamiętanych na pierwszy rzut oka dość niezbyt ważnych szczegółów. Po dyplom zgłoś się tutaj.

8–6 – nie poszło ci aż tak źle, ale zabrakło dosłownie punktu lub dwóch do przekroczenia wymaganego progu. Komisja zgadza się na natychmiastową poprawę, dając ci czas na przejrzenie notatek (oraz na własną przerwę obiadową). Ostatecznie zdajesz - twój post musi mieć jednak przez dłuższy czas pobytu w Ministerstwie co najmniej 2500 znaków. Po dyplom zgłoś się tutaj.

5-2 - znajdujesz swoje imię i nazwisko na samym dole listy osób przystępujących do egzaminu. Cóż, miejmy nadzieję że następnym razem pójdzie ci lepiej - pamiętaj, że w przypadku chęci poprawy testu pisemnego musisz ponownie przemęczyć się przez wykłady. Powodzenia!

Naeris uznała, że najwyższy czas nauczyć się tej sztuki, której niektórzy wprost nie znosili, inni natomiast nie używali żadnego innego środka transportu. Teleportować się powinien potrafić każdy czarodziej, co wiedziała nawet taka mugolaczka. Pamiętała dobrze, jakie to uczucie z wesela w Hiszpanii. Miała nadzieję, że tym razem nie zacznie kręcić jej się w głowie. Wszystko powinno być pójść dobrze, rozszczepienie się było jednym z najczarniejszych scenariuszy.
Właściwie nie stresowała się aż tak bardzo, bynajmniej nie tak jak przed kursem na tresera zwierząt. Oddychała spokojnie, czując twardy grunt pod nogami. Niedługo przyjdzie jej go na chwilę opuścić. Byleby wróciła w jednym kawałku, o więcej nie musiała się martwić. Jednocześnie chciała zdać też teleportację łączną, co stanowiło o wiele trudniejszą sztukę. Weszła do klasy egzaminacyjnej z w miarę szybko bijącym sercem. Powtarzała sobie najważniejszą zasadę w myślach, skupiając się również na tym, aby o niczym nie zapomnieć. Naeris poszło bardzo dobrze, właściwie to niemal idealnie. Według egzaminatora jednak umiejętności dziewczyny nie były na wystarczającym poziomie i nie dopuszczono jej do zdawania teleportacji łącznej. Nie załamała się i próbowała drugi raz i trzeci, i czwarty, i ósmy, i czternasty... i wreszcie za siedemnastym razem spełniła oczekiwania komisji. Musiała przyznać, że zaczął ją zjadać stres po tylu nieudanych podejściach. Wszyscy zdawali zwykle za drugim lub trzecim! W końcu zaczęła myśleć, czy na pewno opłaca jej się iść dalej, w końcu zaliczyła to na bardzo dobrym poziomie. Dochodziła do tego sprawa pieniędzy, w końcu każda poprawka sprawiała, że portfel Naeris stawał się coraz lżejszy. Odrzuciła na bok wszelkie wątpliwości i stawiła się na kolejny egzamin. Tym razem zdarzył się niemal cud. Zdała za pierwszym razem, otrzymując gromkie gratulacje. Nie miała problemów zapewne przez setki poprzednich prób. Uszczęśliwiona Naeris ścisnęła w dłoniach swój świeży dyplom.
Mimo wszystko wolała miotłę.


Teleportacja indywidualna
Podejście pierwsze: 5, 4, 4 = 13
Podejście SIEDEMNASTE: 6, 5, 3 = 14
Teleportacja łączna
Podejście pierwsze: 6, 4, 4 = 14

Dwa tygodnie po 17 urodzinach

Cel. Wola. Namysł.
Powtarzała sobie to w głowie niczym mantrę, licząc, że to choć trochę pomoże jej to w zdaniu egzaminy. Żołądek zacisnął się, gdy tylko przekroczyła próg na sali egzaminacyjnej, jednak nie dała tego po sobie poznać. Długo się przygotowywała i miała przeczucie, że tym razem się uda.
Egzaminował ją jakiś starszy, mocno znudzony urzędnik, który wyrecytował standardową formułkę o ce-wu-en i życzył powodzenia. Skupiła się, i obróciła w miejscu. Idealnie teleportowała się dwa metry dalej. Wypisał jej dyplom. Wybiegła stamtąd szczęśliwa i uśmiechnięta.

Indywidualna:
podejście pierwsze: 3,4,1
podejście drugie: 3,5,5

The member 'Sky Aston' has done the following action : Rzut kośćmi

---

#1 'Kostki' :


--------------------------------

#2 'Kostki' :


--------------------------------

#3 'Kostki' :

(retrospekcja - lata temu)
teleportacja indywidualna - 3, 6, 1

Trzeba było mieć to za sobą. Teleportacja bardzo znacząco ułatwiała życie, więc Nessie nawet nie myślał, aby pominąć ten egzamin. Przykładał się na tyle, na ile miał na to czas i ochotę, bo z tym bywało różnie. Planował próby podejścia do teleportacji łącznej, myślał nawet, że byłoby to bardzo rozsądne ze względu na sam zawód, do którego aspirował - w prawie każdym momencie, przy sprzyjających warunkach, mógł teleportować się z kimś, kto potrzebował pomocy. Niestety nie szło mu na tyle dobrze, aby egzaminator pozwolił na podejście do wyższego etapu. Wola, jak się okazało, poszła mu najlepiej. Namysł nawalił, cel trochę zniosło, ale ostatecznie uniknął rozszczepienia i przeniósł się wystarczająco dobrze, aby zdać. Chwiejąc się lekko w obręczy, do której miał trafić, rzucił żarcik, ale żarcik też nie pomógł w przemknięciu do teleportacji łącznej. Trudno, będzie trzeba poprawić!

Nie ćwiczyła zbyt sumiennie i prawdę mówiąc nikt nie dawał jej szans na to, że zda ten egzamin. Efekty jej starań były mierne, a raz nawet zdarzyło się jej rozszczepić - na szczęście nie miało to zbyt poważnych konsekwencji. Jej uszy po prostu zostały w miejscu, z którego się teleportowała.
Odradzano jej dalsze próby, sugerując, że się nie nadaje i że najpewniej zrobi sobie w końcu krzywdę, ale ona był a zdeterminowana i puszczała uwagi mimo uszu (kumasz? mimo uszu!). Pozostali patrzyli na nią z mieszaniną rozbawienia i niedowierzania, kiedy próbowała raz za razem, ale nic z tego nie wychodziło. Niektórzy otrzymali jedynie wzgardliwe spojrzenie, które natychmiast zmazywało uśmiech z ich twarzy, inni mieli mniej szczęścia: jawnie śmiali się z niej, kiedy podskakiwała wymachując rękoma i wrzeszcząc na całe gardło po kolejnym niepowodzeniu, sypiąc z różdżki iskrami na wszystkie strony, ci zasłużyli sobie na pełen wymiar kary - nauczyciele musieli opanować ją, kiedy miotała w nich wymyślne zaklęcia. Musiała odbyć szlaban, ale najgorsze przyszło ze strony ojca, który wściekł się na tyle, że o mało nie zabrał jej do domu, przerywając jej naukę w Hogwarcie. Nikt nie wie co się wydarzyło, ale po spotkaniu z nim wróciła milcząca i opanowana, choć widać było w jej oczach przerażenie.
Pracowała od tamtej chwili sumiennie i zaczęła odnosić powoli sukcesy w zakresie teleportacji. Nie była w tym najlepsza, ponieważ jej myśli ciągle błądziły, brakowało jej skupienia, brakowało koncentracji, która była w tym najistotniejsza.
Teraz wiedziała co należy robić. CEL. NAMYSŁ. WOLA. Czy jakoś tak... to na pewno poprawna kolejność? Czy może WOLA była pierwsza? Nieeee, z pewnością to był CEL! Czy może to NAMYSŁ był ostatni? Cholera... wszystko się jej mieszało!
Rozległ się rozrywający huk. Jak wystrzał z armaty. No! No i po krzyku! Ale zaraz... coś było nie w porządku. Zmarszczyła brwi i potarła dłonią brodę. Było jakby chłodno.
Egzaminator wpatrywał się w nią jakoś dziwnie zdębiały.
- Co się tak pan patrzysz? Coś ze mną nie tak?! - Ustawiła się w pozycji bojowej i chciała zakasać rękawy, ale nagle zrozumiała, że nie ma żadnych rękawów. Nie ma NIC. Stała absolutnie nago. Czerwony rumieniec oblał jej twarz. Szybko zasłoniła swoje ciało rękoma - Accio! - Wyszeptała i po chwili jej szaty trafiły do jej ręki. Narzuciła je pospiesznie i znów spojrzała na egzaminatora pełna konsternacji - nie zmienił on pozycji ani wyrazu twarzy. - No dobra! Zdałam, czy nie zdałam?! - Powiedziała wreszcie ze złością w głosie. Mężczyzna powoli podniósł na nią wzrok. - Taaakk... - szepnął i wyciągnął w jej kierunku kartkę z wynikiem. Wydarła mu ją z ręki i wyszła tanecznym krokiem z sali, by na oczach wszystkich w kolejce aportować się do Hogsmeade. Została po niej tylko kupka ubrań na ziemi...

Kostki:
2 + 2 + 5 = 9
http://czarodzieje.forumpolish.com/t13557p875-kostki#365278

2014 rok

Teleportacja to umiejętność niezbędna gdy jest się czarodziejem. Dzięki niej nie trzeba hm... Chodzić. W każdym razie jest to coś, co każdy powinien umieć. Dlatego dziewczyna postanowiła, że po prostu musi się tego nauczyć. Po prostu musi zdać test zarówno na teleportacje indywidualną jak i łączną. Ile miała podejść? Niewiele, dlatego każde świetnie pamięta.
Pierwszy raz zdawała teleportację indywidualną na kacu. To nie był najrozsądniejszy pomysł, bo przez to odrobinę szwankowało jej skupienie. Były wielkie szanse, że się rozszczepi jednak Vittoria zawsze dostaje to, czego chce. Dlatego zdała. Zdała, ale usłyszała, że nie może podejść do teleportacji łącznej. Co to, to nie. Musiała mieć obie te umiejętności! I dlatego postanowiła podejść do egzaminu jeszcze raz - tym razem jednak w pełni zdolności umysłowych. Egzaminator wprawdzie trochę pokręcił nosem, ale wysłał jej na kurs teleportacji łącznej. I co? I łączną zdała za pierwszym razem! Zawsze wiedziała, że jak się przyłoży, to uda jej się dopiąć swego. I tak oto mogła przenosić się z siostrą na czubek drzewa i tam ją zostawiać by trochę się z niej pośmiać. Genialne zastosowanie, prawda?


Indywidualna: 10, 14
Łączna: 12

Lepiej późno niż wcale. Początek tego roku, a ona dopiero co przystąpiła do egzaminu z teleportacji. Wcześniej działo się tak dużo, a przy okazji trochę się bała, że coś pójdzie nie tak i się zabije po drodze. Ale w końcu postanowiła żyć, życiem, a nie strachem.
Dziewczyna stanęła przed egzaminatorem i zamknęła oczy w skupieniu.
Cel. Wola. Namysł. Cel. Wola. Namysł. Cel. Wola. Namysł. Ciasteczka.
Już było za późno. Teleportacja ledwo co się udała... ale się udała! Alice zaśmiała się widocznie zakłopotana tym rozkojarzeniem. Przy okazji żołądek dał o sobie znać ukazując co tak naprawdę chodziło jej po głowie. Egzaminator westchnął głęboko i widocznie przez dobry humor wystawił jej zaliczenie.

Kostki:11

Cel. Wola. Namysł. Zdawało się to być najbanalniejszą sztuką, ale w rzeczywistości nią nie było. Dopiero niedawno postanowiła, że podejdzie do egzaminu na teleportację. Zaklęcie patronusa jej wyszło, więc poszła za ciosem. Taki środek transportu jest bardzo przydatny i niejednokrotnie może uratować komuś życie.
Przed egzaminem poczuła narastający stres, bo co jeśli się jej nie uda? Cel. Wola. Namysł. powtarzała raz za razem.
W końcu się przeniosła
Może nie było idealnie, ale wystarczyło, żeby egzaminator machnął ręką i uznał, że to jej wystarczy. Podpisał kwitek, a ona wyszła zadowolona z kolejną zdolnością.

Kostki: 3+3+5=11

Siedemnastoletni Leonardo był bardzo podekscytowany. O teleportacji tyle się gadało, że nawet gdyby nie chciał, to i tak poszedłby na ten kurs. Z początku uznał, że spróbuje jedynie indywidualnej - nie wróżył sobie zbyt wielkiego sukcesu. Za dużo tutaj mogło pójść nie tak. Nie dość, że musiał przetransportować swoje sporawe ciałko w sposób magiczny, to jeszcze wymagało to cholernie dobrej koncentracji.
A Leosiek raczej nie był osobą, która potrafiła się bez problemu skupić. To całe ce - wu - en było dla niego naciągane i w ogóle musiał się nieźle nagłowić, żeby sobie przypomnieć co skróty oznaczały. Cel, wola i namysł? Nie wystarczyło po prostu "s" jak skupienie?
Z takim podejściem nic dziwnego, że pierwsza próba skończyła się dość smutno. Przynajmniej się nie rozszczepił... Ale nie udało mu się nawet włosa przenieść we wskazane miejsce.

Kostki: 2+1+4=7

Następnym razem bardziej się zmotywował. W końcu teleportacja to faktycznie przydatna umiejętność! Ułatwiłaby mu mocno życie. Zebrał się w sobie, zmotywował, wykuł wszystko co egzaminator dał mu we wskazówkach, po czym spróbował ponownie. Tym razem jakimś cudem mu się udało i otrzymał dyplom, choć żadne szczególne gratulacje do niego nie trafiły. Teren teleportacji łącznej jednak nie został Leo udostępniony, wrócił więc z połowicznym sukcesem.

Kostki: 5+1+5=11

Kostki: 12; 10; 12; 10; 14
Kostki II: 10; 15

Z wielką pewnością siebie i można powiedzieć, pewnego rodzaju ekscytacją, młody Draco podszedł do egzaminu z teleportacji. Wiedział, że zda. Miał sto procent pewności i nie mylił się co do tego. Jednak w zawodzie, w którym chce się szkolić nie może pozwolić sobie na brak teleportacji łącznej. Pomimo negatywnego odzewu z jego otoczenia próbował uparcie w kółko i w kółko! Aż do dnia dzisiejszego. Wyszło idealnie, a on z dumą oznajmił, że podchodzi jeszcze do egzaminu z teleportacji łącznej, co tak czas, co tam jakiś odpoczynek, on da radę! Oczywiście, że nie poszło mu za dobrze. Ale nie poddawał się, on nie jest osobą, która przegrywa. Cathrine trzymała za niego kciuki, a on nie mógł jej zawieść. Kolejna próba zakończyła się sukcesem. Egzaminatorka aż nie była w stanie uwierzyć w to, co właśnie chłopak uczynił. Dostał papierek i z dziecięcą radością do kogo się udał? Do Cathrine.

Teleportacja indywidualna
Podejścia 2: (1,3,2), (2,5,3)
Nawet nie był pewny tego, dlaczego za pierwszym razem dał się rozproszyć egzaminatorowi. Mężczyzna, chociaż wydawał się bardzo miły to jego dziwaczny akcent i nos przypominający ziemniaka sprawił, że chłopak stracił panowanie nad sobą i w środku egzaminu zaczął się śmiać. Wszelkie próby uspokojenia go zakończyły się niepowodzeniem, przez co również został oblany.

2 tygodnie później
Po niewątpliwej porażce jaką poniósł tamtego dnia Barth, postanowił wykupić parę dodatkowych godzin lekcji teleportacji, właściwie to nie wiedział po co to robi, jednak był pewny, że tym razem mu się uda. Pozytywnie nastawiony podszedł do całego egzaminu, oczywiście na miejscu spotkał tego samego mężczyznę, który wydawał się go nie pamiętać. CEL. WOLA. NAMYSŁ. Te słowa powtarzał jak mantrę w głowię, bardzo mocno się skupił i udało mu się. Oczywiście nie obyło się bez komplikacji, jednak egzamin machnął na to ręką i postanowił przepuścić młodego Keana.

Indywidualna:

Kostki: 5+4+5=14

Przystąpienie do kursu z teleportacji planowałem już od dłuższego czasu. Do dzisiaj jakoś nie udało mi się do tego zebrać. Nie chodziło o to, że nazbyt się stresowałem tym, jak mi pójdzie czy coś podobnego. Po prostu lenistwo wzięło górę. Ale nadszedł ten dzień. Jeżeli temu sprostam - świetnie, jeżeli nie - trudno. Choć na zewnątrz raczej tego nie okazywałem, to gdzieś w głębi mnie odzywał się głos ambicji, która po cichu liczyła na zaliczenie z niezłym wynikiem. Postanowiłem, że podejdę do sprawy swobodnie, na luzie. Rano ubrałem się w pierwsze-lepsze wyciągnięte z szafy rzeczy, w miarę się prezentujące. I ruszyłem. Kilka razy przeszło mi przez głowę "A może najpierw pójść coś zjeść?", ale wiedziałem, że nie mogę powtórnie odłożyć tej sprawy. Cel był jasny.
Egzaminator zdawał się być całkiem klawy, jednakże widać było gołym okiem, że jego chęci do pracy w dniu dzisiejszym były zbieżne z moimi do zaliczania egzaminu. Jak to było? Cel. Wola. Nożyczki? Nie. Namysł, durniu. W gruncie rzeczy nie zdążyłem się nawet obejrzeć, a już było po wszystkim. Podobno poszło mi tak dobrze, że mogłem spróbować swych sił w egzaminie na teleportacje łączną. Niezła opcja na przyszłość, nie spodziewałem się tego. Chyba częściej będę podchodził do spraw z dystansem.

Łączna:

Kostki: 3+5+2=10

Od rana wypełniało mnie sztuczne przekonanie, że skoro poprzednim razem potrafiłem zdać, podchodząc do sprawy z dystansem, to i teraz będzie podobnie. Może i by było. Ale dystans był fałszywy. Do sprawy podszedłem chyba zbyt ambicjonalnie. A do tego dekoncentrująca mnie urzędniczka. Całe to jej roztargnienie było nawet zabawne, przez co nie mogłem skupić się na swoim zadaniu. No trudno, kiedyś tam spróbuję jeszcze raz.

10 lat temu...

Teleportacja, to umiejętność która powinien posiąść każdy szanujący się czarodziej. Jako ochroniarz on sam musiał nauczyć się nie tylko indywidualnej, ale też łącznej. Żeby móc w trakcie wszelkiego niebezpieczeństwa teleportować się razem z 'obiektem'. Podszedł więc do egzaminu mając 17 lat, jak wielu innych uczniów Red Rock. Nie do końca mu to szło - teoria była banalna (jak każda, gdy ma się taką pamięć). Trudno mu było jednak zaliczyć praktykę. Już po pierwszym razie doskonale pamiętał każdy kąt sali egzaminacyjnym. Za drugim nie musiał się już nawet rozglądać, by zauważyć niewielkie zmiany - np. na biurku egzaminatora. Zdał, ale nie mógł przystąpić do łącznej. Nie satysfakcjonowało go to. Za trzecim znów niepowodzenie. Za czwartym wydawało się, że już lepiej przygotowany być nie może i wtedy zdał na taki poziom, by móc przystąpić do egzaminu teleportacji łącznej. Ten zdał już za pierwszym razem.

Kostki: 9, 12, 4, 15, 12

Thomas w zasadzie był dość podekscytowany tutejszym egzaminem, gdyż doskonale wiedział jakie możliwości wpadłyby w jego ręce. Gorzej jednak było we wiarą we własne możliwości, przecież to nie były eliksiry. Wszystko wyglądało więc na to, że będzie musiał po prostu liczyć na wsparcie pani losu i fortuny. Czy będzie dzisiaj dla niego przychylna? Przekonamy się.

Po wejściu do sali i przywitaniu się ze znudzonym egzaminatorem, można było przystąpić do poczynań. Pierwsza próba oczywiście była darmowa, dopiero za poprawki należało umieszczać odpowiednią opłatę. Szczerze? Ślizgon był gotów brać tyle prób ile trzeba, byleby dostać ten papierek. Czy myślał jednak o teleportacji łącznej? Miał to gdzieś w swojej głowie, lecz póki co trzeba było zaliczyć indywidualną.

Jak to było? Cel, wola, namysł? Spróbował.... i nie wyszło w cholerę. Instruktor spojrzał się na niego niemalże wilkiem. Komentarze jakie usłyszał pod swoim adresem jedynie podniosły mu ciśnienie. Co pozostało? A no spróbować jeszcze raz, ale dopiero wtedy, kiedy zapłaci się za poprawkę..

3 + 1 + 3 = 7


~ Będąc już uboższym o te pięć galeonów powrócił, niczym syn marnotrawny.

-Jestem gotów.. - rzekł na głos, skupiając się odpowiednio.

Było już lepiej ale nadal nie było to idealne. Zaliczono mu, ale nie dopuszczono do drugiej, trudniejszej części. A mówi się trudno...

5 + 3 + 2 = 10

Umiejętność teleportacji wydawała się być raczej dość oczywista. Casper nie miał innej opcji, jak przystąpić go egzaminu! Posłusznie wysłuchał paplaniny instruktora, ale przecież sam tyle już o tym czytał... Nie dowiedział się niczego nowego.
Jak się okazało, to wcale nie było takie proste. Musiał nieźle się nagimnastykować, ale w końcu udało mu się zaliczyć egzamin zarówno teleportacji indywidualnej, jak i łącznej! Wyszedł z tego wszystkiego zwycięsko. Z dumnym uśmiechem opuścił Departament.

Teleportacja indywidualna:
6+2+4=14, możliwość przejścia do łącznej
Teleportacja łączna:
4+5+4=13, zdane

Egzamin na teleportację był dla każdego czarodzieja czymś w rodzaju wejścia w dorosłość, symbolem przekroczenia tej granicy. Chociaż nie dla Gabby, ona wolała... Oh nie, nie oszukujmy się. Nie ma dla niej żadnego usprawiedliwienia! Po prostu kilka zbiegów okoliczności sprawiło, że nie czuła się ani trochę na siłach, żeby w ogóle przystępować do egzaminu - no ale powiedzenie "Nie ma spiny, są drugie terminy" nie było tutaj zbytnio na miejscu. Znaczy... Było, ale akurat na ten zupełnie pierwszy musiała się zjawić właśnie teraz, nie było innego wyjścia. Tak więc stanęła przed przyjaźnie usposobionym egzaminatorem, również nerwowo się uśmiechając, chociaż już w tej chwili mógł zauważyć, że z jej ce-wu-en było coś nie ten teges. No bo prawda była taka, że dopiero on sam jej o tej zasadzie przypomniał. Wcześniej jedyne co miała w głowie to szum. I migrenę. Myślami wciąż była w tamtym barze, w którym przesiadywała dzień wcześniej. Cóż, trzeba było mieć to już za sobą. Stanęła w środku wyznaczonego okręgu, patrząc przy tym na swój oddalony o kilka metrów cel. A potem wszystko się posypało. Nie udało jej się kompletnie nic, co miałoby jej się udać. Porażka. Dno. Zero. Brakowało tylko, by egzaminator ją wyśmiał. Ale nie zrobił tego - po prostu z uśmiechem stwierdził, że przecież mogła się rozszczepić! W sumie prawda. Sama nie wiedziała, jak jej się udało tego nie zrobić. Chyba miała szczęście.

Wróciła kilka miesięcy później, tym razem rześka, świeża, gotowa do przystąpienia do egzaminu. Gdy wydała należne galeony, udała się do pamiętnego pomieszczenia, gdy przyszła jej kolej i znów stanęła w okręgu. Tym bardziej wiedziała przynajmniej, co należało zrobić. Skupiła się na celu. Widziała go bardzo wyraźnie, narysowane kredą koło nieopodal - jego obraz wyraźnie malował się w ciemności jej umysłu. Należało tylko tam trafić... Wola. Tak, musiała tam trafić, starała się na tym skoncentrować, lecz jedyne co przed sobą widziała, to był cel. Należało przecież tam wylądować, ale... Namysł. Obróciła się w miejscu, pogrążając się w nicości... A potem, po chwili która trwała raczej stanowczo zbyt długo, pojawiła się dokładnie w wyznaczonym miejscu. "Brakowało jej woli", mówił egzaminator. Ale udało jej się zdać. Z uśmiechem odebrała ładny papierek, z którym opuściła gmach Ministerstwa, wracając prosto do St. Monans.

Pierwsze podejście: 1 + 1 + 1 = 3 ( ;-; )
Drugie podejście: 6 + 2 + 5 = 13

Fire musiała w jakiś sposób podróżować, prawda? Skoro nie przepadała za proszkiem fiuu, który ciągle odkładał się na jej włosach, a na miotłę wsiadać nie zamierzała... pozostawała tylko teleportacja. Blaithin skończyła siedemnastkę w wakacje, ale tak się złożyło, że do egzaminu przystąpiła dopiero zimą. Nie miała ochoty uczyć się tych wszystkich pierdół, ale wypadało zdać teorię. Trochę się nawet stresowała, ale lubiła nowości, więc dała radę. Teraz będzie mogła w każdej chwili po prostu zniknąć, no oprócz terenu Hogwartu. Wystarczy wybiec z domu na wyspie Skye, zejść z terenu posesji i już może wylądować gdzie tylko zechce. Niesamowita moc.
Podeszła do tego na tyle sumiennie, że udało się za pierwszym razem. Co prawda, nie wyszło idealnie, bo jednak ćwiczyła mało, ale może w przyszłości to bardzo się przyda? Chociaż teleportację Fire będzie odbywać legalnie - sukces.

Kostki: 5, 3, 3

Bridget również skończyła 17 lat w wakacje, a podchodziła do egzaminu dopiero na przełomie jesieni i zimy. Początkowo w ogóle nie zamierzała próbować, nawet na organizowanych w szkole ćwiczeniach z teleportacji, bowiem martwiła się, że uczucie odczuwane podczas teleportacji jest takie samo jak podczas podróży świstoklikiem, których szczerze nienawidziła i zawsze traumatycznie wspominała. Po jakimś czasie przekonała się jednak, że nie jest tak źle i mimo że bardzo długo zajęło jej opanowanie podstaw i wszystkich zagadnień teoretycznych, czuła się w miarę pewnie przed samą podróżą do departamentu. Bała się, nawet bardzo, głównie tego, że się rozszczepi (do tej pory nie zdarzyło jej się, ale wiele o tym słyszała i uznała, że musi to być największy ból świata. A poza tym co by było, gdyby nagle teleportowało się tylko jej ciało bez głowy albo na odwrót?). Stres nie minął i nie skoncentrowała się wystarczająco dokładnie na swoim celu, przez co prawie wypadła z kółka, do którego miała się przeteleportować, ale ogólnie wypadła dobrze i egzaminator wystawił jej pozytywną notę.
Wychodząc z sali czuła, jak przepełnia ją ogromna radość! Już nigdy nie będzie musiała dotykać tych przeklętych świstoklików!

Kostki: 3, 5, 5

Teleportacja była umiejętnością o tyle ciekawą, że na jej dźwięk osoby zbliżone do Aidana wiekiem reagowały zbyt przesadnie. Ich podniecenie można było porównać do pierwszego razu, a przecież błyskawiczne przemieszczanie się samo gały nie robiło. Przynajmniej w jego opinii z którą niekoniecznie ktokolwiek musiał się liczyć. I chyba na tym kończyła się lista niezwykłości, jakie miała do zaoferowania komuś, kto wolał podróżować konwencjonalnymi środkami transportu, a w przypadku dalszych lokacji wystarczał mu proszek Fiuu. Wiatr we włosach, widoki, czy sama przyjemność z latania na miotle była lepsza!
Ale nawet takiego marzyciela i indywidualista musiał w końcu ulec naciskowi i podjąć próbę zdania egzaminu. Ciotka nie dałaby mu żyć, albo mówiąc całą prawdę - odebrałaby mu kieszonkowe. Nie chodziło nawet o pozytywny wynik, a o samą próbę. "Zrób to dla sztuki. Uda się albo nie, a jak kiedyś najdzie cię ochota, to może będziesz miał to za sobą" - po takim dopingu trudno było odmówić khe, khe.
Nie czując jakiejkolwiek tremy, Aidan przekroczył próg drzwi, prowadzących do dużego pomieszczenia. W środku znajdowało się tylko biurko, a za nim zasiadała przyjazna persona. Takie było pierwsze wrażenie, nie wiedział, czy widoczny u niego brak nerwów tak wpływał na otoczenie, czy było to standardem. Zapytany o to, czy jest gotowy, oznajmił kiwnięciem głowy. Przed podjęciem próby zawahał się przez moment, przypominając sobie o bolesnych skutkach rozszczepienia i..
-Gratulacje. I to za pierwszym razem! Widać, że było ćwiczone, ale do teleportacji łączonej to za mało. - Odezwał się głos zza biurka. Armstrong jedynie zaklaskał sam sobie. Zwycięstwo zawsze miało słodki smak, a on lubił wygrywać, szczególnie gdy sukces przychodził niespodziewanie..


Zdane za pierwszym razem.
Kości: 2, 3, 5 = 10

Nie był to pierwszy raz, kiedy nasz bohater zawitał w departamencie transportu magicznego. Pamiętał doskonale swój pierwszy raz i w zasadzie, kojarzył to z niezbyt dużym zadowoleniem. Oczywiście dyplom otrzymał, ale sam proces przychodził mu z trudnością.
Na widok egzaminatora przywitał się i uśmiechnął, będąc teraz zdecydowanie pewniejszym, niż w przeszłości.
-Poprawka, Thomas Ecclestone. - zarzucił egzaminatorowi by przejść zaraz do czynów. Wszystko się udało i treningi opłaciły. Wynik był na tyle obiecujący, że pozwolono mu spróbować sił w teleportacji łącznej. Wyszczerzył zęby w zadowoleniu.. ale też skupił się teraz wybitnie. Jedno miał za sobą ale drugie było zdecydowanie bardziej wymagające...

Co działo się później? Oczywiście ponowne poprawki i zostawianie tutaj posiadanych przez siebie pieniędzy... nie zamierzał jednak odpuścić i po którymś razie kobieta aż wstała z krzesła. Powód? Zaskoczenie, pozytywne zaskoczenie. Klasnęła brawami i odparła, że Ślizgon może się szykować po kolejny dyplom...

Kostki: 4, 5, 5 <- poprawa wyniku z teleportacji indywidualnej
5,4,5 <- wynik dla teleportacji łącznej.

Teleportacja była dla niej niczym najgorsze wyzwanie. Przede wszystkim sam prestiż tego zaklęcia, wydawał się nie z tego świata. Dla Maddie coś takiego było niemal nie osiągalne, lecz.. zapominamy o jednej, najważniejszej rzeczy. Bowiem czarodziejka miała talent do zaklęć. Tak, więc z podniesioną głową weszła do sali, gdzie sprawdzający ponaglał ją ruchem dłoni.
Stanęła, więc na środku, po czym w myślach zmówiła paciorek. W rzeczywistości, powtarzała sobie jaka to jest ona świetna oraz skupiła się na samym elemencie wykonania zadania. Za pierwszym razem w szoku i dezorientacji oblała egzamin. Człowiek z Ministerstwa popatrzył na nią niepewnie, jakby bojąc się, że się rozczepiła, ta jednak wybiegła z sali, nie odzywając się nawet słowem.
Przyszła, więc parę dni później, gdy oceniający wyglądał inaczej, również jego zachowanie było takie, no wiecie. Pełna profeska, powaga bijąca z oczu. Przełknęła ślinę, udając, że się stresuje, a następnie podeszła na środek. Po machnięciu różdżką pojawiła się w innym miejscu i choć miała lekkie zawroty głowy, to było lepiej, niż wcześniej. Z resztą, samo to, że zdała było dla niej, co najmniej pocieszające.
Po jednej poprawce przeszła do drugiego pokoju, gdzie napotkała starszą, dość schludnie ubraną panią. Wyglądała jak typowa kura domowa lub menda, która za jednym spojrzeniem, chcę udupić każdego, kto tutaj wejdzie. Panna Armstrong, jednak się jej nie lękała. Ambitnie podeszła do swojego sprawdzianu, pokazując umiejętności, którymi została obdarzona. Kobieta powstała i z uśmiechem na twarzy do niej podbiegła. Po poklepaniu jej po ramieniu oraz pozytywnym wyniku, mogła udać się po kolejny dyplom. Zostawiając w Ministerstwie tylko dwadzieścia galeonów. (._.)
Pierwszy rzut: 2,4,1
Poprawka teleportacji: 6, 2, 1
Poprawa: 6,3,5
Teleportacja łączna:
Pierwszy rzut: 1, 2, 1
Poprawa vel.2: 5, 2, 2
Poprawa: vel.3: 2, 6, 6

Pierwsze poważne wyzwanie przed Siri. Owszem, bo czemu nie? Jej przyjaciele mieli to już za sobą, nie mogła przecież zostać ostatnia. Głęboki wdech, uśmiech i głowa do góry. Z taką postawą wkroczyła na tereny Departamentu Transportu Magicznego i bez wahania ruszyła w stronę pokoju egzaminacyjnego. Przed nią widziała już z oddali kolejkę, zdenerwowanych czekających. Nie uległa temu napięciu, przecież nie mogło być tak źle. Ile razy jej ojciec powtarzał, że to nie powinno pójść jej źle, jest zdolna, potrafi. Chciała wierzyć i chciała pokazać nie tylko sobie i rodzicom, ale i reszcie, że wcale nie jest taka najgorsza.
Kolejka powoli się zmniejszała, w tym czasie dziewczyna oglądala się na boki podziwiając ściany i resztę zebranych. Nie minęło dużo czasu, kiedy to na nią padła kolej. Oderwała się od jakże zajmującego zajęcia patrzenia się tępo w przestrzeń i weszła do pomieszczenia zamykając za sobą drzwi. Lekki uśmieszek egzaminatora prawdopodobnie miał jej dodać otuchy, czy coś w tym stylu, aczkolwiek wiedziała, że ma to prawdopodobnie wyćwiczone i chyba mu tak zostanie. Przedstawiła się, ustawiła na odpowiednim miejscu i wyjęła różdżkę. Oto chwila prawdy.
I z pewnością nie spodziewała się takiego uczucia za pierwszym razem, coś jakby szarpnięcie w brzuchu, zawrót głowy i jest gdzie indziej. Trochę jej to przypomniało podróże świstoklikiem, jednak znacznie się różniło. Zdała, może nie celująco, ale zrobiła to poprawnie i z klasą. Liczyła na bezbłędny wynik, ale nie każdemu przecież się udaje za pierwszym razem. Poprosiła o poprawę, jednak, zbyt wielkiej różnicy, to nie zrobiło. Wyszło podobnie, Siri nie była kimś kto się poddawał tak łatwo. Do trzech razy sztuka? TAAAAAK! Udało się, celująco! Nie tylko ona była z siebie dumna, ale i kolejny egzaminator nadzorujący.
Szczęśliwa, niemal tanecznym krokiem i uśmiechem na twarzy wyszła za drzwi.

Pierwszy rzut kościami i zdane:
5,2,5 = 12
Poprawka:
2,5,4 =11
Teleportacja łączna:
6,6,2= 14

Teleportację łączną można zdawać, gdy suma kostek z teleportacji indywidualnej wynosiła 14-18 punktów.

7.07.2012r.


Cel. Wola. Namysł. Scorpius miał gdzieś wszystkie egzaminy i takie tam, ale teleportację chciał umieć od zawsze. Ochoczo wybrał się do Ministerstwa, mimo tego, że pracował tam jego despotyczny ojciec, jednak liczył, że nie spotka go na swojej drodze. 
Egzaminator nawet się do niego uśmiechał, jednak Dear tego nie odwzajemniał. Spróbował... i udało mu się. Jednak nie na tyle, by egzaminator zezwolił zdawać mu również na teleportację łączną. Wkurzony, ale nadal zdeterminowany Scorpius spróbował swoich sił ponownie, ale... wyszło tak samo, jak przedtem. Ach, jebać kasę. Muszę to zdać. Podjął kolejną próbę, jednak tym razem wyszło mu fatalnie... Nadal się nie poddawał. I znów wyszło średnio. Ale ten nadal próbował. Kolejna próba zakończyła się takim samym rezultatem, co poprzednia. I kolejny raz, i znów średnio. Zaczął już się powoli poddawać, bo ewidentnie nie miał do tego szczęścia. Kolejna próba? Znów fatalna. I ponownie niezbyt wystarczająco. Ale... ostatnim razem było perfekcyjnie! Super, bo Scorpius mógł wreszcie zdawać na teleportację łączną. Teleportację łączną udało mu się zdać dopiero za szóstym razem. Ale przynajmniej zdał. 

salwa śmiechu 
Indywidualna: 5, 5, 1| 5, 4, 3| 4, 2, 2| 5, 3, 5| 2, 4, 5| 3, 5, 4| 6, 1, 1|4, 1, 4|3, 6, 5
Łączna: 3, 3, 1| 3, 4, 3| 1, 3, 3| 1, 1, 4| 3, 2, 1|6, 5, 1