W Hogwarckich lochach chłodne, kamienne ściany nie są niczym dziwnym. Ale czy to możliwe aby były aż tak lodowate? Błądząc dłonią po ścianie da się natrafić na miejsce bardziej zimne niż reszta. Znajduje się ono na wysokości klamki, która rzeczywiście tam jest. Ujawnia się natychmiast po stuknięciu różdżką w chłodny punkt. Zaraz po dotknięciu klamki ma się wrażenie okropnego zimna, które powoli obejmuje całe ciało. Przechodząc przez próg wchodzi się do Lodowej Komnaty. Jak sama nazwa wskazuje - wszystko tam jest oblodzone. Najbardziej charakterystycznym elementem są rzeźby. Lew, kruk, wąż i borsuk, symbolizujące cztery domy Hogwartu. Wielkością można porównać je do niedźwiedzi. Śliska posadzka jest idealnym lodowiskiem, co ciągnie za sobą upadki odwiedzających to miejsce. Niewielu jednak wie o istnieniu komnaty, tłumów nigdy tam nie ma. Śmiało można przynieść łyżwy, posadzka jest idealna do jazdy. Pomieszczenie rozświetlają świece o niebieskim płomieniu, osadzone w ozdobnych, choć starych, żyrandolach. Błękitne światło odbija się od lodu i stwarza miłą atmosferę, mimo chłodu panującego w komnacie. Po męczącej rozrywce na ślizgawce można odpocząć pod ścianą, gdzie są nieduże, twarde siedzenia.
UWAGA: Aby wejść obowiązkowo należy rzucić kostką w pierwszym poście. Nieparzysta – udaje Ci się wejść, parzysta – niestety nie udaje Ci się wejść. Jeśli już raz odkryjesz lokację możesz odwiedzać ją bez ponownego rzucania kością. Zezwala się zdradzić lokalizację tematu dwóm osobom towarzyszącym.
Szła po lochach. Miała zamiar odnaleźć to tajemnicze miejsce, którego już bardzo dawno nie odwiedzała. Może jej się nie chciało? A może po prostu o nim zapomniała? Sama nie wiedziała, aczkolwiek postanowiła odświeżyć sobie pamięć i jeszcze raz znaleźć się w Lodowej Komnacie. Błądziła dłonią po chłodnej ścianie w poszukiwaniu tego najmroźniejszego jej kawałka. Trochę czasu jej to zajęło, ale w końcu znalazła - jedna część była zdecydowanie zimniejsza od reszty. Vera wyjęła różdżkę i stuknęła nią w punkt. W natychmiastowym tempie pojawiła się klamka, a czerwonowłosa weszła do środka. Od razu poczuła nieprzyjemne zimno. Lorelei z pewnością by się tu spodobało, ona lubiła takie lodownie. Jednak Veronique musiała przyznać, że to miejsce było piękne. Zaczęła człapać po tej lodowej posadzce i w końcu dolazła do kamiennego siedzenia, na którym usiadła.
Sama nie wiedziała czym się tak denerwuje. Może lekcjami? Nie, to raczej nie to. Była po prostu dziwnie niespokojna i postanowiła się wybrać na "spacer". Przechadzka po lochach, czyż to nie urocze? Zeszła po schodach w dół, nie zwracając uwagi na nic i na nikogo. Szła przy ścianie, sunąc po niej wolno dłonią. Była chłodna, na swój sposób przyjemna. Nie wiedzieć czemu, wydała jej się bardzo charakterystyczna. Zatrzymała się raptownie, czując większe zimno. Zmarszczyła lekko brwi i spojrzała na swoją dłoń. Ściana wyglądała tak samo, ale z pewnością była chłodniejsza. Aby to sobie udowodnić położyła drugą dłoń w niewielkiej odległości od pierwszej. Zdecydowanie inna temperatura. Zaintrygowana stuknęła różdżką w zimny punkt, a po chwili dostrzegła klamkę. Nie czekając otworzyła drzwi, choć nie było jej zbyt przyjemnie, kiedy to robiła. Chyba przez klamkę. Nie zauważyła Very, bo była zajęta utrzymywaniem równowagi. Choć szło jej całkiem nieźle.
Siedziała tak myśląc o niebieskich migdałach i rozglądając się po lodowej komnacie. Nie miała najmniejszego zamiaru się ślizgać, gdyż nie trudno tu było o złamanie czegoś. Nawet nie przyszło jej do głowy, że ktoś tu może nagle wejść. Niewiele osób wiedziało o tym miejscu, a jeszcze mniej wiedziało, jak tu wejść. A po za tym kto chciał by tu siedzieć. No racja, Veronique chciała. Ale czy ktoś po za nią miał na to ochotę? Usłyszała dźwięk otwieranych i zdziwiona od razu spojrzała w to miejsce. Do komnaty weszła Audrey - Gryfonka, którą poznała jeszcze w dzieciństwie. Nigdy nie była z nią specjalnie zżyta, aczkolwiek zdecydowanie nie należało jej nazywać wrogiem Ver. Po prostu były dobrymi znajomymi. Widocznie Aud nie zauważyła Ślizgonki, chyba zbyt zajęła się utrzymywaniem równowagi. - Hej? - powiedziała Vera w jej stronę.
Usłyszała znajomy głos. Vera? - Um, cześć - odpowiedziała, nie odrywając wzroku od swoich stóp. Szła powoli, stawiając stopy na lodzie. Musiała się upewniać, że nie poleci nagle w nieokreślonym kierunku. Możliwy był też zjawiskowy szpagat, choć niekoniecznie wskazany. W końcu udało jej się dostać do siedzenia. Oczywiście okazało się zimne. - Uff. Jak po Malediwach? - zapytała. Przecież po koloniach był miesiąc przerwy. A i na wycieczce mogło się coś dziać, choć głównie było nudno. No dobra, u niej "coś" zdecydowanie się zdarzyło. Nie miała jednak ochoty o tym mówić. Po co się zadręczać? Było, minęło, chociaż jakaś nadzieja została. Durna, naiwna nadzieja! Ach, no tak, Vera pewnie wiedziała. Jeśli czytała gazetki oczywiście. Ale kto nie czytał? Chociażby dla rozrywki, aby się pośmiać. Głupie plotki, ale jednak, jak na to spojrzeć, była w nich część prawdy. [sory, że tak chaotycznie i niespójnie xd'']
Patrzyła, jak Aud niepewnymi krokami idzie w jej stronę i dochodzi do drugiego kamiennego siedzenia. Vera niespecjalnie zdziwiła się pytaniem Gryfonki, teraz chyba każdego to ciekawiło. - Na Malediwach nic ciekawego, po za wspaniałymi urodzinami Selenki - powiedziała - A po nich nuda. Chociaż łażenie po sklepach było pewnym pocieszeniem. Te wakacje nie należały do super udanych. Na Malediwach nie było już tak źle, ale potem w Paryżu... Myślała, że będzie lepiej. Niestety, jak widać myliła się. - A u Ciebie jak? - zapytała o to samo. Szykuje się wspaniała konwersacja, ale kto wie, może jednak stanie się coś ciekawego?
- Cholera, zupełnie zapomniałam o tych urodzinach. Cóż, nie znam Selenki na tyle, aby pamiętać. A co się działo? - zainteresowała się, unosząc brew. Nie wiedziała, czy ma żałować, czy może było nieprzyjemnie. W zasadzie mogła się pojawić, choćby z grzeczności. - A tam, możliwie - odpowiedziała niezbyt konkretnie. - Zdążyli obgadać mnie w gazetce, mój brat jest już żonaty, a ja tylko czekam, aż mnie obsmarują po śpiewaniu - wzruszyła ramionami. Przynajmniej działo się cokolwiek. Było albo nudno, albo zbyt intensywnie. I tak źle, i tak niedobrze. - Ale sporo osób się załapało. O tobie też coś chyba wspominali - przypomniała sobie. Chyba nawet na temat urodzin Selenki.
- Och, urodziny Seleny były wspaniałe - powiedziała przypominając sobie te słodkie chwile - Dałam Selence cudowny prezent, grały niejakie Fatalne Jędze i zjawił się gość specjalny! Wspominając o gościu specjalnym, miała na myśli oczywiście Diankę. Nikt, tak jak ona, nie zaskakiwał! Puchonka była miłym urozmaiceniem jakże ciekawego życia Very. - E, nie śpiewałaś aż tak źle - mruknęła - Załapałam się, załapałam. Chociaż czekam na to, aż opieprzą pannę-mam-podartą-suknię-i-jestem-fajna. Tak, to wtedy poznała Tenebres. I wtedy stały się wrogami.
Zaśmiała się cicho. Nieco zdziwiła się, że głos potoczył się dziwnym echem po komnacie. Przyłożyła dłonie do ust, aby ogrzać je trochę ciepłym powietrzem. Co jak co, ale było tu zimno. Nagle zdała sobie sprawę, że przecież jest czarownicą. Wyciągnęła różdżkę i wyczarowała strumień ciepłego powietrza. To zaklęcie przydawało się zimą, kiedy trzeba było sobie "wytopić" drogę w śniegu. Teraz też znalazło zastosowanie. - Z pewnością było ciekawie - uśmiechnęła się szerzej. - A skoro jesteśmy przy temacie gazetki... Całkiem się zdziwiłam, kiedy zobaczyłam artykuł o Marku i Diance. W ogóle to skąd mu przyszło do głowy, żeby chodzić z drugoklasistką? Jak tak na to patrzę, to rzeczywiście może wyglądać jak pedofil. Nie powinnam plotkować, w końcu to mój przyjaciel, ale... cóż, sami się o to proszą - skomentowała.
Jej również zrobiło się nieco zimno, jednak była już przyzwyczajona do takiej temperatury. W końcu często przebywała w chłodnych lochach i to na dodatek znajdujących się pod jeziorem. Jak na razie nie potrzebowała dużego ogrzania, ale w razie czego ma różdżkę. - Myślałam, że ten Mark jest rozsądniejszy - przyznała. Raz z nim gadała - Jay dobrze zrobił, że go tak nazwał. Chociaż żałuję, że nie przywalił jeszcze Diance. Nagle przyszło jej do głowy coś wspaniałego. Mogła zemścić się (chociaż już to zrobiła) na Diance za wylanie jej wody na włosy! Boże, jakie Vera miała cudowne pomysły. Nie dość, że piękna, to jeszcze super inteligentna! - Wiesz, nie spodziewałam się, że ta Diana jest aż tak wredna - mruknęła. Nie można było w żaden sposób odczytać jej zamiarów - Żeby tak chłopaka wykorzystać!
Kiedy Ślizgonka wspomniała o wredności Dianki, od razu przypomniała jej się pewna sytuacja. Ot tak, automatycznie, wręcz machinalnie. Chodziło oczywiście o rejs na statku, kiedy to Rose opowiedziała jej, że drugoklasistka zaatakowała ją znienacka. Zostawiła związaną w lesie, miała dziwne sposoby na wyładowywanie złości. Oczywiście Aud miała zbyt wielkie wyrzuty sumienia, aby komentować całą sytuację z pokładu. Ale skąd miała wiedzieć, że dziewczyna ma wadę serca? W każdym razie teraz była zdrowa, o. Wzmiankę o Jaydonie zignorowała jak tylko mogła. Niekoniecznie miała ochotę na rozmyślanie o tym samym po raz kolejny. - Racja - przyznała. - To nierozsądny wybór. A ja nie mogę uwierzyć, że dał się nabrać - dodała. W końcu Gryfon nie był wcale aż takim wielkim, bezmózgim idiotą.
Vera w głowie miała wiele pomysłów na zemszczenie się na Diance, lecz ten zdecydowanie był najlepszy. Już nie mogła się doczekać, aż rozejdzie się to po szkole! Dianko, bój się, Kostucha się zbliża wielkimi krokami! - Nie dość, że zaatakowała Rose, to zdradziła własnego chłopaka - pokręciła głową - Jak można być taką egoistką? Mówiąc to, zastanawiała się, jaką plotę by tu wymyślić. W końcu wpadła na najcudowniejszy plan, jaki istniał. Och, gdy inni to usłyszą! Już nie mogła się doczekać miny Dianki na słowa "zrywam z tobą".
- Ta... - zaczęła, po czym urwała natychmiastowo. Że co? Zdradziła? Dianka? Kto by ją chciał poza Markiem. Zrobiła zdziwioną minę i przyjrzała się Verze uważnie. - Zdradziła Marka? Nic o tym nie słyszałam... - powiedziała, starając się przypomnieć sobie o jakichś nieznanych faktach. Niestety, na nic się to nie zdało, naprawdę nic o tym nie słyszała. - Niee, Dianka? Chyba żartujesz - powiedziała, przyglądając jej się dalej. To było takie nieprawdopodobne! Przecież oni tak bardzo lubili ze sobą ćwierkać, dostrzegalni w każdym miejscu i o każdej porze. To było co najmniej dziwne.
Udało się, rybka połknęła haczyk. Ludzie są bardzo naiwni, tak łatwo ich do czegoś przekonać. Teraz wystarczyło nieco nadać wiarygodności plotce i voilà - mamy jedną z najgłośniejszych spraw 2010 roku. - Nie, nie żartuję - powiedziała - Działo się to dwa razy. Najpierw na Malediwach. Widziałam, jak pocałowała śpiącego Jay'a w jego domku! Głupia zostawiła za sobą otwarte drzwi. Przy wypowiadaniu tych słów skrzywiła się lekko. Z pewnością byłby to widok paskudny. Fuj! - Drugi raz był gorszy - mruknęła, a na jej twarzy znów pojawił się grymas - To było w parku w Londyniu. Przypadkowo to zauważyłam. Tym razem całowała się z... Justinem Bieberem! On chyba uwielbia wszystkie dziewczyny.
Zrobiła nieco podejrzliwą minę, kiedy usłyszała pierwszą wzmiankę. Nie mogła powstrzymać też wymownego uśmiechu. Na początku skutecznie udało jej się nie roześmiać, jednak po pewnym czasie nie wytrzymała. Wizja skradającej się Dianki, która obserwuje śpiącego Jaydona była absurdalna, a dodając do tego jakże uroczego i słodkiego buziaka... śmiać się czy płakać? Wybrała to pierwsze, głównie dlatego, że nie mogła się powstrzymać. Kiedy oczy zaczęły łzawić z rozbawienia, Vera dodała też drugą nowinę. Przy niej już kompletnie wysiadła. - Chyba... nie myślisz - zaczęła, co zdecydowanie utrudniał jej szczery śmiech, rozchodzący się dziwnie po całej komnacie - że w to... uwierzę! - dokończyła z trudem, po czym wyobraziła sobie wszystko jeszcze raz. Oczywiście nastąpiła kolejna dawka śmiechawki. Po pewnym czasie spróbowała się uspokoić, niestety niezbyt skutecznie. Miała już dość, bo ten napad przyciągnął ból brzucha i czkawkę. Miała właśnie skomentować te dziwne wymysły, ale jakoś jej nie wyszło.
Zeszli z Gabrielle do lochów. To chłodne miejsce miało swój ciekawy, bardzo specyficzny klimat. Może dlatego, że Ślizgoni mieli gdzieś tu pokój wspólny? Jared spojrzał uważnie na kamienną ścianę. Musiał wyglądać dziwnie, ale oprócz niego i Krukonki nikogo nie było widać, a więc po co się przejmować? Położył obie dłonie na ścianie, tak, aby wyczuć chłodne miejsce. Zajęło mu to chwilę, w której nie oglądał się do tyłu. Gabrielle pewnie nie wiedziała o co chodzi, zgadywał, że była zdziwiona. W końcu udało mu się wyłapać odpowiedni, zimny punkt. Stuknięcie w niego różdżką załatwiło sprawę; klamka pojawiła się w jednej chwili. Chwycił ją i pchnął drzwi, ignorując zimno, skutecznie i szybko rozprzestrzeniające się po ciele. Poczekał, aż dziewczyna wejdzie do komnaty, po czym sam przekroczył próg, zamykając drzwi. Miał zamiar poślizgać się na lodzie, ale zrezygnował, słysząc znajomy śmiech. Szybko znalazł się przy Audrey i Veronique. Nie wiedział nawet, że się kolegują, raczej nie widywał ich w swoim towarzystwie. Gryfonka miała niezły napad śmiechu. Posłał Ślizgonce pytające spojrzenie. - Czym ją tak rozbawiłaś? - zapytał z podejrzliwym uśmieszkiem.
Słyszała już wcześniej o Lodowej Komnacie, jednak nigdy wczesniej nie miała w niej być. Nie próbowała się nawet tam dostać, nie sama. Lochy skutecznie odstraszały ewentualnych chętnych do spacerów. Zapamiętała drogę, by kiedyś przyjść tu jeszcze nieraz. Słyszała już od wejścia głosy rozbrzmiewające w pomieszczeniu i szybko rozpoznała, do kogo należą, czym się zdziwiła trochę. No bo nie często Gryfonka ze Ślizgonką rozmawiały bez cienia wrogości, ba! śmiały się z czegoś. - Pewnie jakąś plotką - mruknęła sama do siebie. Nikt inny tego nie usłyszał.
Cholera, jej plan trochę nie wyszedł. Aud zaczęła się śmiać i nie wierzyła w te bzdury. Vera prychnęła, nieco się wkurzyła. Jak ktoś nie mógł jej ufać? To się nie mieściło w głowie, przecież Śligonka była jedną z najbardziej szczerych osób w szkole. No cóż, trzeba było jakoś bardziej uwiarygodnić plotkę. I nagle do komnaty weszli Jared i Gab! Co jak co, ale tego się nie spodziewała. Jednak jak z nieba spadli! Krukon mógł bardzo pomóc jej w planie. - On to potwierdzi! - powiedziała nagle wskazując na Jared'a - Ona nie wierzy w to, że Dianka zdradza Marka! Oby tylko Krukon załapał, o co chodzi.
Opanowała się z trudem i spojrzała na kuzyna, który przybył do komnaty razem z Gabrielle. Zauważyła, że ostatnio widać ich było razem dosyć często. Nie skomentowała tego, w końcu to ich sprawa, nie wyglądali jednak na parę. Chyba że parę przyjaciół. Ale kto wie, co przyjdzie z czasem? Nie zdjęła uśmiechu z twarzy, bo wiedziała, że przypłaci to kolejnym wybuchem śmiechu. Po poprzednich została tylko czkawka, przerywająca chwilową ciszę. - Cześć - odezwała się w końcu do Gabrielle, która zachowywała się najciszej. Podsunęła się bliżej Very, aby zrobić Krukonom miejsce. - No to po...twierdź - dodała na koniec, czkając w środku zdania. Chętnie powstrzymałaby czkawkę, ale nie znała odpowiedniego zaklęcia. Mogła też wyczarować sobie wodę, ale nie miała szklanki, ani nic, co mogłaby w nią przetransmutować. Zignorowała więc to nieprzyjemne "zjawisko".
Spojrzał nieco podejrzliwie na Ślizgonkę. Czyżby coś kombinowała? Miało to jednak związek z Dianką, przyjął więc szybko neutralny i "niby to obojętny" wizerunek. Gryfonka nawet nie zauważyła tej chwili wahania, bo właśnie była zajęta przesuwaniem się. Usiadł obok Very, aby w razie czego dowiedzieć się, co planuje. Z tego miejsca łatwiej było obserwować mimikę twarzy, która mogła być w tym wypadku zbawienna. - O, taak. Ale którą sytuację masz na myśli? Przecież nie było tylko jednej - powiedział pewnie. Aktorem był raczej dobrym, w porównaniu do Audrey. Ta nie potrafiła nic ukryć, za to łatwo okrywała zamiary innych ludzi. Wręcz czytała im z oczu, sam przekonał się o tym kilka razy. Musiał być więc przekonujący i sprawiać wrażenie pewności do tego, o czym mówi, inaczej cały, jeszcze mu nieznany plan mógł przepaść w jednej chwili.
Zlustrowała wzrokiem tu obecnych, szybko rozumiejąc, o co chodzi. Tym bardziej po słowach Veronique o tym, jakoby Dianka miałaby zdradzać Marka/ Oczywiście, że była to nieprawda, jednak Gabrielle, zwykle uczciwa i mówiąca prawdę, ogarnięta chęcią pogrążenia tej nieznośnej Puchonki, pozwoliła na to, by ta gra dalej trwała. Usiadła wiec obok Audrey i czekała na to, co wymyśli Jared i Veronique. A w odpowiedniej chwili mogła dodać coś od siebie. - Wstrzymaj na chwilę powietrze, powinno pomóc - zwróciła się do Gryfonki, którą napadła czkawka.
Odetchnęła z ulgą, słysząc słowa Jared'a. Najwidoczniej załapał, o co chodzi i miał zamiar pomóc Verze. W takiej sytuacji Dianka z pewnością zostanie pogrążona. Czerwonowłosa zaśmiała się, gdy Aud dostała czkawki. Chyba nikt nie lubił tego "zjawiska", gdyż to było bardzo denerwujące. - No wtedy, kiedy pocałowała Biebera w parku - powiedziała krzywiąc się przy wymawianiu pewnego nazwiska na B. Z pewnością powinno być ono wpisane do księgi zakazanych słów, a ile takowa istnieje. Sama się sobie dziwiła, że potrafi wymyślić aż takie głupstwa. Zaskoczeniem był również brak dziwny brak śmiechu u Veronique. Ma się te zdolności aktorskie.
Uśmiechnął się lekko, słysząc plotkę. Pomysł był świetny, choć bardzo nieprawdopodobny. Postanowił jednak ciągnąć to dalej. Nie wiedział, co Audrey z tym zrobi, ale musiała w to uwierzyć. Dalej sprawy potoczą się same, a wyniknie z tego coś fajnego! Bez wątpienia. Przywołał adekwatną minę. Zrobił to oczywiście szybko, jednak nie zrezygnował z uśmieszku, aby nie popsuć wrażenia i nie zdradzić się ze zmiennymi emocjami. - To było straszne - pokręcił teatralnie, choć nie przesadnie, głową. - Nie dość, że się do niego przykleiła, to do tego powypychała inne zwariowane fanki! Dziwię się, że nie pisali o tym w gazetce. Nas nie pominęli - powiedział do Very, z lekką pretensją. Trzeba było jakoś zatuszować brak plotki w gazetce. - Nie wiem tylko, jak Mark. On wie? - zapytał.
Zmarszczyła brwi, przypatrując się dwójce. On chyba żartował! Ale jednak to potwierdził. Kiwnęła głową do Gabrielle, postanowiwszy spróbować tego sposobu. Zwykle na czkawkę wykorzystywała szklankę z wodą lub innym napojem i skutkowało, ale ten patent też mógł być skuteczny. Musiała wyglądać komicznie, nadymając lekko policzki, jednak nie przejmowała się tym, jeśli miało przejść. Pomogło, jakoś, ale pomogło. Odetchnęła z ulgą i spojrzała bacznie na Krukona. I znów wydawało jej się, że wygląda komicznie. A z resztą, ona zawsze myślała, że nie wygląda słodko i uroczo, mimo zapewnień brata. - I serio ją tam widzieliście? Wyrwała się z łap Daisy, czy jak? - zapytała, unosząc brwi. - Nie, nie wie. Jeszcze - podkreśliła.
Uśmiechnęła się na myśl, że Dianka zyskuje coraz gorszą opinię w oczach Audrey. Dianki nie można było lubić, ją można było tylko nienawidzić. Tak irytowała Gabrielle swoim zachowaniem, że ta automatycznie nastawiała innych przeciwko Puchonce. I choć wiedziała, że nie powinna tego robić, to nie mogła się temu oprzeć. - No jakoś musiała stamtąd wyjść, skoro widziałam ją niedawno, tu w Hogwarcie, jak migdaliła się z jakimś Puchonem, nie wiem, jak on tak miał na imię. Taki niezbyt wysoki blondyn. Normalnie aż mi się niedobrze zrobiło, jak to zobaczyłam - dodała od siebie. Mowiła bardzo przekonująco, gdy chciała i chyba tylko naprawdę czujna osoba mogłaby wyczuć, że to wierutne kłamstwo.
- Możliwe jest, że uciekła z Munga - powiedziała - W końcu do się działo w lecie, a o ile mi wiadomo, to w tamtym okresie Dianka miała... miły pobyt w szpitalu. Słyszała o tej całej Daisy. Podobno była przerażającą pielęgniarką. Istnym spełnieniem koszmarów dzieci bojących się zastrzyku. Vera powstrzymała się od wyszczerzenia. Trzeba było zachować powagę, a taki uśmiech mógłby zniszczyć cały plan. Na szczęście Slizgonka w pełni opanowała zdolność tuszowania swoich emocji, a jej twarz pozostawała kamienna. Na początku Veronique najzwyczajniej w świecie uwierzyła Gab. Jednakże po chwili otrząsnęła się. Przecież Dianka zbyt "loffcia" Marka, by go zdradzić. Czerwonowłosa musiała jednak przyznać, że Krukonka zagrała niezwykle przekonująco. - A to jędza! - mruknęła - Z kilkoma naraz, no no no! Aud, musisz koniecznie powiedzieć o tym Markowi!
:: 
