Przybycie @Iris Skylight przyjęła z entuzjazmem. Puchoni zazwyczaj napawali ją optymizmem ze względu na swoją otwartość, toteż zawsze zwracała się do nich z dozą ciepła i szacunku, nawet jeżeli osobiście ich nie znała. Dotychczas jedynie kojarzyła dziewczynę z innych zajęć, raczej nie miała okazji, by się do niej odzywać, a sama też raczej niczego nie inicjowała.
- Hejka - wyparowała nieco zachrypniętym głosem; wypadałoby przyrządzić sobie jakiś eliksir na objawy przeziębienia, bo chyba zaczynało ją coś łapać. - Hogwart nie rozpieszcza, ale na runy musiałam przyjść - dodała z nieśmiałym uśmiechem, myśląc sobie przy okazji, że była definitywnie stworzeniem nocnym i poranki mogła przetrwać tylko wtedy, jeżeli dotrwała do nich w sposób podobny do dzisiejszego, jako zwieńczenie nietypowej doby. Żałowała, że nie znała języka migowego ani innych sposobów ułatwiających komunikację z głuchymi, bo i do @Fern A. Young chętnie by coś przekazała.
Pojawienie się przyjaciółki ( @Veronica H. Seaver) w barwnej odsłonie jeszcze bardziej poprawiło jej humor, zwłaszcza, że wiedziała o jej obecnym położeniu i cieszyła się, że ruda dawała oznaki życia i wyrażała chęć wygrzebania się z tego chociażby takim zjawieniem się na lekcji, na której może wyrazić jedną ze swoich pasji.
- Witam serdecznie - odparła, zauważając, że Vera przyjmuje nawet na swoją twarz nieco wymuszony uśmiech. Rozumiała to aż za dobrze, a z drugiej strony nie chciała, by Krukonka skłaniała się ku czemuś, czego nie bardzo chciała robić. - Trzymasz się jakoś?

Kuferek: 25
Zainteresowanie tematem: mocne 4
Ubiór: adekwatne do pogody, zabezpieczone przed przemakaniem szare dresy z wężem wijącym sie po nogawce, pod spodem termiczny, sportowy golfik i trapery

Gdyby ktoś mu powiedział, że o piątej rano będzie szedł na lekcje run odbywającą się na świeżym powietrzu, to by człowieka zabił śmiechem. A jednak właśnie wszedł w stronę bramy wejściowej, z Alakazamem w ręku i podkrążonymi oczami.
- Przypomnij mi, o ile się założyliśmy? - zapytał idącego obok, równie nieprzytomnego @Maximilian Felix Solberg, bo zeszłej nocy (choć raczej było to dziś rano) grali w karty w pokoju wspólnym slytherinu i któraś, chyba Caroline, rzuciła im zakład, że nie podołają przyjścia na Starożytne Runy dziś rano. Swansea miał tak ciasne kieszenie, że pożegnanie się z choćby złamanym knutem w ramach przegranego zakładu bolało go, jak wyrywanie zdrowego zęba. Więc wstał. A jego kompan niedoli razem z nim, bo jakto kurwa, oni nie wstaną?
Teraz jednak, kiedy jeszcze było ciemno, bo w cholerną jesień słońce wstaje znacznie później niż debile chodzące na runy, wlekli się drogą do bramy, a Lockie poważnie zastanawiał się, czy jednak nie zawrócić się i nie dać dziewczynie tych kilku galeonów. Co też go podkusiło, by postawić garść monet ponad odrobinę więcej spanka?!
Gdy dotarli na miejsce, Swansea niemrawo przywitał się z nauczycielem, a jego półprzytomne spojrzenie jak magnes złapało widok równie nieprzytomnej @Adela Honeycott. Pocieszeniem było, że nie będą z Maxem cierpieć sami. Uniósł wyżej puszkę alakazama, w geście braterskiego powitania, ale i sygnału, że jest się gotów chemiczną tauryną z nią podzielić, gdyby przechodziła kryzys równie wielki co on. Chciał się tez przywitać z @Veronica H. Seaver, ale jak się do niej odwracał, to gęba zdrętwiała mu od potężnego ziewnięcia.

Kuferek: 62pkt.
Zainteresowanie tematem: 8
Ubiór: Ciepłe spodnie i bluza, ciepłe buty.

Piąta rano to nie był idealny czas, a już na pewno nie po poprzednim wieczorze. Plus był taki, że przynajmniej kaca nie było, ale gdy Lockie zaczął wyciągać go z łóżka, Max i tak niezbyt spał. Nie był w stanie tak po prostu odpłynąć, choć zmęczenie kumulowało się w nim od długiego czasu.
-Pięćdziesiąt. - Mruknął, posiłkując się poczwórną kawą, którą zabrał w termosie, by jakkolwiek przeżyć dzisiejszy dzień. Caroline wiedziała, jak wziąć ich pod włos i choć runy interesowały Maxa, jak mało który szkolny przedmiot, tak zdecydowanie wolałby robić teraz cokolwiek innego, byle nie przytomnie. Podjęli jednak decyzję i wyleźli z łóżek, więc nie było już odwrotu. Max nie zwracał za bardzo uwagi na innych uczestników tego spędu, bo i tak nie był w stanie przeprowadzić jeszcze żadnej sensownej rozmowy. Oparł się więc o mur i skupił na kawusi licząc na to, że jak już przejdą do lekcji właściwej, będzie wystarczająco przytomny, by zrobić cokolwiek.

@Lockie I. Swansea