Targ znajduje się na dużym placu niedaleko plaży. To tutaj przychodzą turyści, aby kupić pamiątki z Malediwów. Kolorowe stragany stoją niemal wszędzie, a każdy z nich ma do zaoferowania co innego. Pełno tu błyskotek oraz tubylców, z którymi nie zawsze jednak idzie się dogadać. Niemal zawsze są tu tłumy. Nic dziwnego – tylko tutaj można kupić niezwykłe przedmioty i usłyszeć mnóstwo ciekawych historii. Należy uważać na drobnych złodziejaszków, których może i nie jest tu pełno, ale i tak potrafią okraść i nieźle namieszać! W nocy targ obumiera i świeci pustkami, aczkolwiek zdarza się, ze można spotkać osoby, który wybrały się na nocny spacer.
Przedmioty:
Skrzeloziele (30 G) – magiczna roślina, która przystosowuje czarodzieja do oddychania pod wodą. Jedna porcja wystarcza na godzinę.
Bęben bodu beru (100 G) – Taniec przy akompaniamencie tych tradycyjnych malediwskich bębnów rozpoczyna się od powolnych ruchów, przechodząc następnie w część rytmiczną, by skończyć się tanecznym szałem, niekiedy nawet stanem podobnym do transu. Kiedy wokół rozlegają się dźwięki bodu beru, nie sposób nie poderwać się do tańca. Ponadto jego dźwięki podobno doskonale wpływają na przejrzystość wizji jasnowidzów, choć nie jest to potwierdzone działanie. [+2 Działalność artystyczna] Kategoria: trudne do zdobycia
Dhathurukurun (150 G) – niewielkie naczynie ceramiczne z pokrywką, zdobione i lakierowane według tradycyjnego malediwskiego rzemiosła. Sprzedawane zawsze w dwóch sztukach, które utrzymują ze sobą magiczną więź niezależną od odległości tak długo, aż któreś z nich nie zostanie stłuczone. Jakikolwiek włożony do naczynia przedmiot po nakryciu go przykrywką znika i pojawia się w drugim, bliźniaczym, który daje o tym znać, drgając i emanując delikatnym światłem tak długo, aż przedmiot zostanie z niego wyciągnięty. Tradycyjnie tego przedmiotu używano do wysyłania wiadomości między odległymi wyspami. Nie występuje w rozmiarach większych niż standardowa waza. Próba transportu żywych organizmów zawsze kończy się tragicznie. Kategoria: trudne do zdobycia
Legendarna mapa czarodziejskich gwiazd (70 G) – wykonywany od pokoleń szkic ukazujący przypuszczalne położenie legendarnych gwiazd, które spadły do oceanu podczas tworzenia Malediwów. Wspomaga wizje początkujących wróżbitów, którzy skupiając się na wizerunkach gwiazd, osiągają spokój i uczą się łagodzić skutki własnych wizji. [+1 Astronomia i Wróżbiarstwo]
Magiczna Karimba (150 G) – nieduży instrument, na którym stosunkowo łatwo nauczyć się grania prostej melodii. Podczas korzystania z niego, roztacza dookoła grającego magiczną barierę odpychającą ludzi oraz większość zaklęć (wczesnoszkolne, proste i złożone). [+2 OPCM] Kategoria: Trudne do zdobycia
Maski malediwskich duchów (80 G) – z pozoru dekoracyjne maski utrzymane w stonowanych kolorach sprzedawane są w kompletach po pięć. Każda z nich przedstawia innego legendarnego ducha, który według wierzeń nawiedza Malediwy. Gdy mamy do czynienia z gościem w naszych progach, maska, która najlepiej reprezentuje intencje tej osoby, nabiera blasku i kolorów. [+1 Historia Magii]
Miseczka z żółwiej skorupy (80 G) – wykonana ze skorup tutejszych żółwi miseczka idealnie sprawdzi się nie tylko w profesjonalnej kuchni, ale i w każdym magicznym domostwie. W zależności od tego, co się w nich znajduje, zmieniają kolor i potrafią pomieścić zdecydowanie więcej jedzenia, niż na to wygląda, przez co są idealnym przedmiotem do zabrania na biwaki i dłuższe podróże. Łącząc ze sobą dwie miseczki, można stworzyć szczelny termos, który utrzyma świeżość i temperaturę posiłku przez długi czas. [+1 Magiczne Gotowanie]
Model tradycyjnego statku (60 G) – przepięknie wykonany z lokalnej roślinności model Dhoni zabrany z podróżnikiem na wyprawę i umieszczony na wodzie, potrafi wskazać kierunek do najbliższej cywilizacji – jego dziób, zupełnie jak kompas, odwraca się w odpowiednim kierunku.
Muszla Bodu Niyami Kalēfanu (70 G) – ponoć działa jeszcze lepiej od eliksiru spokoju! Roztacza wokół siebie przyjemnie kojącą aurę, a dla wzmocnienia efektu należy w nią zatrąbić. Jest to średnich rozmiarów skręcona muszla, która raczej rzadko nadaje się na biżuterię i częściej używana jest jako talizman lub brelok. Kategoria: trudne do zdobycia
Naszyjnik z czarnego koralowca (130 G) – jako że wywożenie czarnego koralowca z Malediwów jest nielegalne, trzeba się nieźle namęczyć lub mieć głupie szczęście, by natrafić na ten rarytas. Niestety zdobycie biżuterii nie zwiastuje szczęścia, a wręcz przeciwnie. Koral nasączony jest klątwą i za wszelką cenę chce powrócić do „domu” - choć większość czasu pozostaje uśpiony, ma tendencję prowadzenia swojego właściciela do zbiorników wodnych. Im bliżej wody, tym wyraźniej się aktywuje i wreszcie zmusza swoją ofiarę, by płynęła aż do utraty sił i, tym samym, utonęła. [+1 Czarna Magia] Kategoria: trudne do zdobycia
kostki na przedmioty trudne do zdobycia:
1, 6 - chyba przypadłeś sprzedawcy do gustu, bo bez problemu podaje ci to, czego chcesz 2, 3 - sprzedawca twierdzi, że obecnie nie mają tego przedmiotu na stanie, ale możesz spróbować za tydzień 4, 5 - sprzedawca dziwnie na ciebie patrzy i twierdzi, że nigdy czegoś takiego nie oferowali
Targ był idealnym miejscem dla Sylvio. Nie dlatego, że zamierzał kupować jakiekolwiek pamiątki ale z tego względu, że można poznać tutaj interesujących ludzi. Zawsze w takich miejscach można spotkać drobnych malarzy, którzy zachwycają swoimi pracami. Trochę czasu mu zajęło przejście w to miejsce, gdyż wybierał tylko ocienione dróżki, a to było niemałym wyzwaniem.
Weszła jeszcze na targ kupić jakieś owoce. Kupiła cztery kokosy, kilka jabłek, gruszek, bananów i dwa mango. Już miała iść do domku, kiedy zobaczyła śliczne, wiklinowe koszyki. Kupiła dwa i poszła do siebie.
Przyszła na ten słynny w okolicy targ. Chciała zobaczyć, co można tu kupić. Może jakąś szczególną pamiątkę, przypominającą te miejsce i te wakacje? A może spróbuje jakichś miejscowych owoców i potraw? Zastanawiała się już w drodze tutaj. Gdy tylko tu dotarła, stanęła jak wryta. Bogactwo wzorów, kolorów zdumiewało ją niezmiernie. Dopiero po chwili otrząsnęła się i zaczęła oglądać różne dywany, tkaniny, a później ciekawą biżuterię. Nie miała nie wiadomo ile pieniędzy, dlatego jej wybór musiał być przemyślany.
Na targu, jak to na targu wiele było rozmaitych sprzedawców. Niektórzy z nich na każdym kroku namawiali Sylvio do kupna czegoś, co z pewnością nie tylko nie było mu potrzebne, ale również nie miało sensowego zastosowania. Byli niczym natrętne muchy, które odganiał albo nie zwracał na nich uwagi. To drugie miało o wiele lepszy skutek niż początkowo mogłoby się wydawać.
Przyszła na targ, i nie spodziewanie zauważyła chłopaka, który przypominał jej Krukona. Przecież to Sylvio! Nie powinien widzieć mnie z tym pudełkiem tutaj! To pudełko miało być na kilka moich zakupów, muszelki i kwiaty... Ale skoro on już tu jest, to niech już tu będzie. Zauważyła również Dianę Potter, kuzynkę rodu Russo od strony matki. Rodzina od strony matki to czarodzieje, łącznie z jedną moich sióstr. Opowiadała mi o rodzie Potterów. Moja matka również jest siostrą ojca Diany, pewnie jej ojciec, nigdy Jej o tym nie powiedział. Nazwisko mam na pewno po matce, wiedziała że będę czarodziejką. Przecież mała rodzina ojca miała na nazwisko Atlantis... No ale skoro o tym nie wiedziała, to muszę jej to powiedzieć... Ale gdzie mogę jej to powiedzieć i kiedy?... Pomyślę o tym później... Teraz jest pora na zakupy... Kupiła 6 mango, 6 bananów, 6 jabłek, 6 kokosów i 6 pomarańczy. Kupiła jeszcze 2 zdjęcia. Jedno z dwoma osobami, które siedziały na plaży i patrzyły na zachodzące słońce, a na drugiej, jak chłopak i dziewczyna 16 letni byli w lesie. Potem poproszę Sylvio żeby ożywił mi te zdjęcia. Może się zgodzi... Popatrzyła w stronę stronę Sylvio, wskazała głowę w stronę domków na znak że idzie do domku. Otrzymała ekologiczną torebkę z jej zakupami i poszła w stronę domków.
Dziewczyna kupiła po drodze trochę owoców na później. Oglądała różne przedmioty, od bubków, po kolczyki, jednak wciąż nie mogła na nic się zdecydować. To zawsze był jej problem. Ona po prostu musiała widzieć to "coś". Musiała od razu wiedzieć, że dana rzecz jest dla niej stworzona. Widziała, że na nie tylko ona z uczniów Hogwartu jest na targu, jednak teraz nie obchodziło jej to, wolała zająć się sama sobą.
Spokojnym krokiem przemierza targowisko. Jej oczom ukazują się coraz to bardziej wymyśle towary, choć nie brak też typowych, jak owoce, czy rzeczy powszechnego użytku. Nagle zauważa nieco starszą od niej Krukonkę krążącą bez przekonania między straganami najwyraźniej czegoś poszukując. "Wygląda na osobę rozsądną, ale lubiącą rzeczy oryginalne i mające w sobie... coś.", myśli. Zastanawia się nad czymś, po czym potrząsa głową, jakby chciała się tej myśli pozbyć. Odchodzi kawałek dalej i spostrzega to, czego od dawna szukała. Jest to niewielka szkatułka mogąca zmieścić np. kilka par kolczyków, pięknie zdobiona, w złoto niebieskich barwach. Na bocznej ściance owego przedmiotu widnieje czarno żółty smok. Bez chwili zastanowienia kupuje przedmiot.
Przechadzając się po wyspie powolnym krokiem i podziwiając urodę tutejszej roślinności zaszła na targ. Przezornie przytrzymując dłonią małą torebkę z portfelem w środku mijała kolejne stragany wypatrując czegoś ciekawego. Znudzonym wzrokiem omijała owoce i różne składniki potraw, ignorowała sprzedawców, którzy uparcie wpychali swoim klientom towar, po prostu szła, czekając aż coś zwróci na siebie jej uwagę. Podeszła do stoiska i rozejrzała się po wiszących wszędzie ozdobach. Błyszczące naszyjniki, kolczyki oraz bransoletki rzucały delikatnie zabarwione światło na jej turkusową sukienkę. Widząc, że kobieta chce coś powiedzieć mruknęła szybko: - Tak, poproszę dwie pary kolczyków. Te i te - wskazała na długie kolczyki, które przykuły jej uwagę od razu. Zapłaciła kobiecie, która podziękowała za zakup i ruszyła dalej. Zaglądając na coraz to inne stanowiska minęła jeden stragan, do którego wróciła chwilę później. Zatrzymała się na środku, dalej przytrzymując torebkę w obawie przed kieszonkowcami, którzy mogli tu grasować. Rozejrzała się dookoła, nie zauważyła nikogo znajomego, jednak zwróciła uwagę na to, że mugole omijają jeden odcinek nawet na niego nie spojrzawszy. Uśmiechnęła się do siebie i podeszła do starszego mężczyzny trzymającego kota, wyglądającego jakby był w tym samym wieku. - Młoda czarownica? - zapytał z uśmiechem Aud, która rozglądała się zaciekawiona po klatkach ustawionych na ziemi. - Zgadza się. Ma pan może koty? - Kotki? Niestety, wszystkie się sprzedały. Jednak za kilka dni powinienem mieć małe kociątka, możesz przyjść - powiedział głaszcząc swojego pupila. - Dziękuję - odpowiedziała rudowłosa. - Przyjdę na pewno - dodała na odchodnym, zmierzając w stronę kolejnych sprzedawców.
Gabrielle podeszła do jednego ze straganów, gdzie zobaczyła coś, co przykuło jej uwagę na dłużej. Tak, to była biżuteria, jednak, w przeciwieństwie do poprzednich kramów, ta z tego wyróżniała się. Długo przyglądała się jednej rzeczy. A dokładniej jednemu kompletowi, składającemu się z naszyjnika i kolczyków. Był inny niż te, które Krukonka widziała dotychczas i niezmiernie jej się spodobał. Jednak, jego cena spowodowała, że Gabrielle uczuła jakby ukłucie w sercu, z tego powodu, że nie będzie mogła ich kupić. Niestety, ale był ten komplet drogi. A dziewczyna nie mogła sobie pozwolić na tak wielkie wydatki. Jednak, przyszedł jej do głowy pomysł, by targować się, przecież to targ. Tak też uczyniła. Dyskutowała ze sprzedawcą dosyć długo, aż po wielkich pertraktacjach udało jej się kupić komplet za połowę pierwotnej ceny. Szczęśliwa dziewczyna podziękowała serdecznie za tą przysługę, po czym udała się ze swoimi zakupami do domku. Może przyjdzie tu jeszcze, wieczorem. Kiedy będzie tu mniej ludzi, a i upał nie będzie tak dokuczał.
Wyszła z domku z uśmiechem. Nadal cieszyła się z przydziału współlokatora. Wcale nie trafiła tak źle, a właściwie to bardzo dobrze. Znała Jareda, a on ją. Dodatkowo się lubili, więc nie powinni się kłócić, prawda? Zabrała pieniądze, które dostała od rodziców i poszła w strone targu. Przydałoby się kupić kilka pamiątek, a to miejsce wydało jej się wręcz do tego stworzone. Było tu tak kolorowo, że Michelle nie mogła nie skusić się, aby tu przyjść. Każdy stragan przyciągał wzrok turystów, to było pewne. Przystanęła przy jednym z nich, oglądając rzeczy. Od razu wpadły jej w oczy duże, czarne okulary. No tak. Zapomniała zabrać swoje z domu. A sprawdzała kilka razy, czy czegoś przypadkiem nie wzięła. Westchnęła.
Mark przechodził, chyba w najbardziej tłocznym, i gorącym miejscu. Upał był nie do źniesienia. Nawet fakt, że Mark był tylko w podkoszulku, nie zmieniał tego, że mógł on w każdej chwili po prostu zemdleć. Miał przy sobie na szczęście tylko sakiewkę, w której trzymał pieniądze. Były tam jego oszczędności. Rozglądał się za czymś tanim, i pożytecznym. Zauważył stragan z okularami. Przy nim, stała jakaś krukonka. Postanowił, że kupi sobie jakieś okulary przeciw słoneczne. -Cześć - Powiedział do Krukonki.
Szła sobie spacerkiem po targu, lecz dokuczało jej słońce, a okulary zostawiła w domu. Czemu akurat teraz nie mam okularów ze złością pomyślała. Oglądając się za stoiskiem do okularów zauważyła jeden duży kapelusz. Kupiła go szybko i założyła go na głowę. Dalej szukała stoiska, aż go znalazła. Zaczęła oglądać okulary.
Założyła duże, czarne okulary, przeglądając się w małym lusterku. Zmarszczyła nos. Nie, stanowczo nie wyglądała w nich korzystnie. Odłożyła je, biorąc inne, aczkolwiek podobne. Również czarne, okrągłe i wielkie. Przyjrzała się swojemu odbiciu. - Tak, te lepsze… - mruknęła do siebie. Zdjęła okulary, patrząc jak wygląda w jeszcze innych. Teraz podobały jej się trzy i nie mogła się na żadne zdecydować. Odwróciła się, słysząc cześć. To do niej? - Hej… Spadłeś mi jak z nieba! Powiedz, które lepsze? – spytała, ukazując mu trzy pary i oczekując werdyktu.
Uśmiechnął się miło. Lubił takie miłe dziewczyny, w odróżnieniu do większości Ślizgonek. Zastanowił się chwilę, jaką parę wybrać, i po chwili zastanowienia, wskazał jedną z trzech par. -Te chyba będą ci pasować. - Powiedział. - I ogólnie są ładne. Spojrzał jeszcze raz na stragan. Nie mógł oprzeć się pokusie, aby kupić sobie jakieś okulary przeciw słoneczne. Szczególnie spodobały mu się dwie pary. Jedne, były bardzo ciemne, dzięki nim nie będzie tak bardzo razić go słońe. Drugie zaś, były znacznie jaśniejsze, ale za to ładniejsze z wyglądu. Postanowił zapytać o radę dziewczynę. -Teraz ty powiedz, które lepsze- Powiedział, posyłając jej swój firmowy uśmiech.
Patrząc na okulary słyszała jakieś szepty, lecz jej to niezbyt interesowało. Wybrała sobie duże, czarne i okrągłe okulary. Sprzedawczyni zapłaciła i założyła okulary. Po chwili wyszła z targu.
Upomnienie 1/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego
- Chyba masz rację – przytaknęła, odkładając niepotrzebne pary. Zostały duże, całe czarne z cienkimi, ciemnymi szybkami. Były wręcz idealne i dziewczyna już teraz zaczęła się do nich przekonywać, chociaż, gdyby miała sama decydować, na pewno te zdążyłaby już odłożyć. Założyła je. Idealnie pasowały do jej twarzy. Spojrzała krzywo na trzymane przez Gryfona okulary. Nie, stanowczo było za mało wyraziste i nie pasujące do chłopaka. - Dla ciebie… - mruknęła, próbując wyłowić coś ciekawego z całej masy podobnych do siebie okularów. Utkwiła wzrok w równie ciemnych i okrągłych, co jej, aczkolwiek nieco mniejszych. Szybki były jaśniejsze, przez co można było dostrzec oczy. – Te! – zadecydowała, biorąc je do ręki. – No, załóż – zaproponowała. Muszę zobaczyć, jak wyglądasz.
Mark założył okulary wybrane przez Krukonkę, i się jej pokazał. Tak, pewnie w nich wyglądał najlepiej, ponieważ dziewczyna zawsze najlepiej doradzi. Widział w nich bardzo jasno i wyraźnie, lecz to wystarczyło aby złagodzić słońce. Teraz mógł nawet na nie patrzeć w pełnej okazałości, bez względu na oczy. Dlatego właśnie uwielbiał okulary przeciwsłoneczne. -I jak wyglądam? - Zapytał Mark.
Wszedł niezbyt entuzjastycznym krokiem na targ. Nie przepadał za szukaniem pamiątek i wysyłaniem pocztówek. Zawsze odstraszał go od tego nazbyt optymistyczny wpis na tych kartkach. Złoszcząc się na siebie, że obiecał Brissie sowę z pozdrowieniami, oglądał kolejne stanowiska. Ziewnął znudzony przy jednym z nich, decydując się na kupno małego modelu wyspy, po czym poszedł dalej. Przy końcu targu zawrócił, aby idąc w drugą stronę obejrzeć przeoczone stragany. Właśnie miał przejechać wzrokiem po wyjątkowo nudnym rzędzie, kiedy dostrzegł coś, czego nie mógł minąć obojętnie. Podszedł do instrumentów, które nie były z pewnością wytworem czarodziei. Zbyt dobrze znał je z mugolskich koncertów, aby być tak naiwnym, żeby brać je za magiczne. Choć były takie, na swój sposób. Przejechał palcem po gryfie gitary elektrycznej, pod uważnym wzrokiem sprzedawcy. Nic mu po niej - cały rok szkolny przesiedzi w Hogwarcie, gdzie nie zadziała. Obejrzał jeszcze raz obiekt swojego zainteresowania, po czym niechętnie przeszedł na stronę z gitarami akustycznymi. Szczególnie dwie przypadły mu do gustu. Czarna i czerwona. Stał niezdecydowany, licząc na jakąś radę, mając jednak nadzieję, że nie usłyszy jej od właściciela stoiska. Cena nie grała roli, chodziło o muzykę.
Scar z jaskini poszła prosto na targ. Musiała kupić sukienkę, więc chodziła po targu przyglądając się uważnie każdemu straganowi. Dopiero po pięciu minutach chodzenia po targu, znalazła dość spore stoisko, prowadzone przez dość ładną, starszą od niej kobietę. -Dzień dobry - powiedziała uprzejmie do sprzedawczyni. - Szukam sukienki. Krótkiej, eleganckiej i zielonej najlepiej. Ma pani coś takiego? - spytała. Sprzedawczyni pokazała jej śliczną, satynową, ciemnozieloną sukienkę na ramiączkach z dekoldem, po czym wskazała jej przebieralnię, która znajdowała się za straganem. Scar przymierzywszy sukienkę, stwierdziła, że na prawdę dobrze w niej wygląda. Przebrała się w swoje stare rzeczy, a gdy sprzedawczyni zapakowała sukienkę do siatki, zapłaciła, grzecznie podziękowała . Zostało jej jeszcze znalezienie prezentów dla młodej pary. Nie miała pojęcia, czy spodoba im się to co wybrała, jeśli nie - mówi się trudno. Zrobiwszy już wszystkie zakupy, opuściła targ.
Przechodził po targu mijając znane mu lub i nie twarze. Niektóre z nich był pewien, że należały do uczniów i pracowników szkoły, nad innymi musiałby się zastanowić. Nie przyglądał się jednak nachalnie ludziom, tylko szedł przed siebie. Było za gorąco, aby czuł się na targu swobodnie. Jeszcze Ci ludzie przepychający się… Tego było za wiele. Zirytowany odwrócił się na pięcie i ruszył w stronę domku.
Zmarszczyła nos, zdejmując swoje okulary, aby lepiej ocenić. Po chwili ciszy niemal wykrzyknęła. - Wspaniale! Tak, te najlepsze. Miałam nosa – pochwaliła się, szczerząc przy okazji. Zapłaciła mężczyźnie stojącemu przy stoisku, po czym odeszła do straganu obok. - Skoro się spotkaliśmy, to mi jeszcze pomożesz. Tak więc poszukuję sukienki na wesele. I nie wiem, w czym mi najlepiej, więc chciałabym, abyś ocenił. Pomożesz? – spytała, oglądając sukienki na manekinach. Był tu spory wybór.
Owego popołudnia Eff postanowiła wybrać się na targ. To co zastanawiało ją najbardziej, to, to czy możliwe jest, aby i na tej wyspie były jakieś czarodziejskie sklepy. Raczej nie interesowały ją te mugolskie bibeloty, ale z wielką chęcią kupiłaby coś tutejszego powiązanego z magią. Z wszelakich podróży zawsze można przywieźć coś ciekawego, a już na pewno z tropikalnych krajów. Ubrana w czarną sukienkę do kolan, ruszyła z domku wprost na targ. Po pewnym czasie, gdy już dotarła na miejsce, rozpoczęła swoje poszukiwania śladów obecności czarodziei. Oczywistym było, że nie będzie to otwarte stoisko, tylko coś dobrze ukrytego. Powolnym krokiem więc spacerowała targowymi alejkami, uważnie szukając tego po co przyszła.
Przybiegła na targ z różdżką w ręku i niebieską torbą na ramieniu. Nagle zauważyła wolno przechodzącą targowymi alejkami Effie. Rzuca się w oczy. Nie dziwne, jest Pół willą... Oderwała się od myśli i pobiegła w stronę Effie. Dobiegła do niej tylko po kilku sekundach, dzięki temu że biega tak szybko jak struś. Nabrała powietrza. - Effie, Slytherin powrócił! Ledwo co uciekłam sprzed domku numer 14, on tam jest! Effie, proszę uwierz mi!- Była przekonana że Effie jej uwierzy, ale również trochę w to wątpiła. Szła dalej obok niej czekając na jej odpowiedź.
Słysząc za sobą jakiś piskliwy głosik dziewczyny krzyczącej coś o Slytherinie, powoli się odwróciła, spoglądając na nią uważnie. - Zmartwychwstał? - Zapytała unosząc brew i patrząc sceptycznie na dziewczynę. W ogóle nie rozumiała o co jej chodzi. - Jako zaradna Puchonka wierzę, że sobie z nim poradzisz - rzekła do dziewczyny nie zatrzymując się nadal, a jedynie rozglądając po straganach. Czego ona niby oczekiwała? Że razem pobiegną walczyć z jakimś urojonym duchem Slytherina? Westchnęła cicho, nigdzie nie mogła znaleźć jakiegoś sklepu z magicznymi rzeczami, ale wydawało się jej, że jak wszędzie i tu z racji, iż jest to największa wyspa w okolicy, powinien jakiś być.
Nie miała zbytnio co robić w domku - Scar wybrała się na ten cały rejs. Postanowiła więc, że wybierze się na targ. W końcu trzeba było kupić jakąś pamiątkę z wyspy. Chociaż jakby trafiło się coś magicznego, to by tym nie pogardziła. Nagle zobaczyła patronusa, pędzącego w jej stronę. Szybko schowała się w ciemną uliczkę, gdzie nikogo nie było. Przecież nie mogli się ujawniać przy mugolach, którzy na pewno tu byli. W tej uliczce już dotarł do niej patronus, który przemówił głosem Scar: Const! Potrzebna pomoc! Statek! Sztorm! Teleportuj się! Statek chroniony zaklęciem, potrzebna formułka! Wiesz jaka! Pośpiesz się, błagam! Na początku zdziwiła się, bo na wyspie panowała piękna wręcz pogoda. Jednak wiedziała, że pielęgniarka nie wzywałaby jej ot tak. Na szczęście Constance znała formułkę przełamującą blokadę antyteleportacyjną. Jednak sama ze Scar mogła sobie nie poradzić z opanowaniem uczniów. Czy jej się wydawało, czy widziała na targu Effie Fontaine, prefekt naczelną? Ona wydawała się być odpowiedzialną osobą. Kobieta krążyła po targu, aż w końcu dostrzegła Ślizgonkę, dlatego też podeszła do niej tak szybko, jak potrafiła. - Przepraszam, że przeszkadzam - zaczepiła ją - ale dostałam właśnie wiadomość, że jest potrzebna pomoc na statku, na którym uczniowie Hogwartu płyną w rejs. Rozpętał się sztorm i trzeba opanować ten cały bałagan... Pomożesz? - zapytała z nadzieją w oczach.
:: 
