- W sumie to nic. Żyć szczęśliwie i w spokoju, tyle mi wystarczy. - odpowiedział po chwili namysłu. - Jesteś chyba pierwszą osobą, która o to pyta. Każdy inny patrzy na mnie jak na niebezpiecznego psychopatę o zapędach imperialistycznych i już zawsze mnie tak traktuje. - zaśmiał się, wspominając miny kilku osób, które tak zareagowały. - Kochana, naprawdę wierzysz, że był bym do tego zdolny? - zapytał, intensywnie wpatrując się w jej połyskujące oczy. - Mógłbym utopić każdego, tylko nie Ciebie. - wyjaśnił, głaszcząc jej szyję i policzek. Podczas ich rozmowy, powiedział takie rzeczy, które w życiu nie przeszłyby mu przez gardło i wypowiedział więcej słów, niż w ciągu całego miesiąca. Czyli jednak ludzie się zmieniają.

- Czuję się zaszczycona - ucałowała go w polik, wiedząc, że raz rozpali się w niej ciekawość. - A co jeśli ta Twoja niebezpieczność jest niesamowicie kusząca i nie pozwala normalnie myśleć? - spytała, unosząc kaskadę rzęs. Położyła dłonie na jego klatce, czekając na odpowiedź. - A bo ja wiem? Chciałeś pokazać mi, jak się traci kontrolę... A śmierć to jednak brak kontroli. Dziękuję, że jestem taką osobą, Will - dodała cicho, przypadkowo zerkając na jego usta.

Czyli naprawdę wydawał się być niebezpieczny? Nigdy by mu to przez głowę nawet nie przeszło.
- Czy ja wiem...? Wolałbym, żeby co innego sprawiało, że nie daje się przy mnie normalnie myśleć. A nawet jeśli, to byłabyś niewinną duszą zwabioną do basenu... w celach innych niż utopienie. - szepnął, uważnie ją obserwując, jakby chciał zapisać w pamięci właśnie taki obraz. - Nie ma za co. I pamiętaj, że to ja mam być przyczyną utraty kontroli, nie śmierć. - dodał, pochylając się powoli w jej stronę. Niepewność, jaką czuł, doprowadzała go do obłędu. Tym bardziej w połączeniu z bliskością Cassie.

- Co byś chciał, aby inni nie mogli przy Tobie tracić zmysły? - szepnęła prosto w jego usta, przenosząc dłonie na jego kark. Spojrzała jeszcze raz w jego oczy, jakby miał być to ostatni raz. Ostatni raz kiedy go widzi. Znów poczuła jak traci zmysły. I to wszystko dzięki jego osobie...

Nawet nie musiał odpowiadać, był niemal pewien, że dziewczyna doskonale zna odpowiedź. Z resztą, gdyby uważała go za niebezpiecznego, dalej siedzieliby w Wielkiej Sali. William przesunął dłoń wzdłuż szyi dziewczyny i wplątał ją w jej włosy, przyciągając do siebie jeszcze bliżej. W jednej chwili iskra zmieniła się w ogień, a wszystko dookoła straciło swoją ważność.

A co jeśli Cass naprawdę lubiła stąpać po niebezpiecznym gruncie? Kochała adrenalinę i nie wiedziała, jak ją znaleźć? Skoro obiecał, to chciała być chociażby naiwna, aby poczuć coś innego. Jego dotyk działał na nią tak intensywnie. Nie miała zamiaru w ogóle się opierać i aż dziw bierze, że pili tylko kawę. Rozkoszowała się chwilą, gładząc jego kark. Czy teraz liczyło się co innego? Nie. Nawet nie istniał świat.

Miłośniczka skoków adrenaliny. Więc jeśli faktycznie w Williamie było coś tajemniczego, trafiła idealnie. Może chłopak był, jaki był, ale przynajmniej starał się wywiązywać z raz danej obietnicy. Naiwna jak naiwna, po prostu dała się ponieść chwili, a przecież o to chodzi w życiu, czyż nie? Musnął jej wargi, wpierw delikatnie, by po chwili wpić się w nie zachłanniej. Mimowolnie pomyślał o tym, kiedy dostanie od niej w twarz za przeginanie, ale miał nadzieję, że to się nie stanie.

[och, tak bardzo chcesz dostać w twarz? xD]
Już słyszała w głowie "Nie, Will, ja nie powinnam" lub "Heeeeeej... zwolnijmy troszkę", jednak jego usta były za bardzo przekonujące. ZA. Cóż ona biedna, niewinna miała zrobić? Odepchnięcie go, byłoby istnym grzechem, zupełnie takim samym jak... Oddała pocałunek bardzo delikatnie. Wpierw jakby czuła, że zaraz ucieknie lub to, że to kolejny sen z serii "oglądasz za dużo filmów romantycznych". Wiedziała, że to rzeczywistość. Ale czy to co się działo było realne? Wplotła palce w jego włosy, zatracając się przy jego osobie całkowicie. Nie przeszło jej nic przez gardło, co miałoby go zastopować.

[nie jest to szczytem moich marzeń, ale to by była opcja prawdopodobna ;P]
O czym myślała w chwili obecnej? Nie miał pojęcia. A szkoda, tak bardzo chciałby wiedzieć. Tak czy inaczej, wydawała się być spięta, wręcz zestresowana. A tak przecież nie powinno być! Bała się go czy jak? Niespiesznie oderwał swoje rozgrzane wargi od jej słodkich ust i przesunął nimi wzdłuż jej szyi, obsypując ją drobnymi pocałunkami.
- Wyluzuj. - szepnął, na chwilę przerywając i spoglądając jej prosto w oczy.

Odchyliła głowę do tyłu, aby miał lepszy dostęp do szyi. Cicho mruknęła, gdy obsypywał ją pocałunkami. "wyluzuj" zahuczały jej jego słowa w głowie. Tak, po co ona tak ciągle rozmyśla. Carpe diem, Cassie , powtórzyła sobie w myślach.
- Już się robi, szefie - szepnęła, szybko odnajdując jego usta. Dopiero teraz zorientowała, jak bardzo pragnęła poznać ich smak, a zawsze była za nieśmiała.

[za każdym razem jak piszesz "carpe diem", przypominają mi się te wszystkie rzeczy, które się działy, gdy miałem takie motto xD]
Uśmiechnął się delikatnie, ale nie mogła tego zauważyć. Czyli jednak nie przeginał? Miła niespodzianka. Tak samo jak to, że nareszcie zaczynała się rozluźniać.
- Błagam, tylko nie "szefie". - jęknął, słysząc określenie, jakiego użyła w stosunku do niego. Pocałował ją czule, jakby wciąż nie był tego wszystkiego pewny. Dalej ją mocno obejmując, cofnął się o krok, aż plecami zetknął się ze ścianą basenu i zadrżał z powodu bijącego od niej chłodu.

[tak, pragnę Ci to wypominać do końca życia ;d]
Oderwała się od jego ust z niechęcią, a następnie spojrzała w oczy i zaśmiała się. Piana wtargnęła między ich ciała. Czy tak właśnie traciło się kontrolę, zapominając o rzeczywistości? Cieszyła się z tego, jak to się potoczyło. Wtulona w niego, przejechała dłonią po jego ramieniu aż do dłoni, a następnie ujęła ją.
- Kontrola zaliczona. Wywrócony świat? - uniosła brew, gładząc jego policzek.

[tak właśnie myślałem! xD]
Zaśmiał się ledwie słyszalnie, widząc jej spojrzenie, które mimo wszystko pozostawało dla niego w jakimś tam stopniu tajemnicą. Długo nie byli od siebie oddaleni, bo ponownie ją do siebie przyciągnął i przytulił policzek do jej mokrych włosów.
- Jesteś pewna? - zapytał szeptem, przypatrując się jej uważnie, jakby szukając odpowiedzi na swoje wątpliwości.

Przygryzła lekko dolną wargę. To pytanie wybiło ją z równowagi. Uśmiechnęła się tajemniczo, już nie myśląc o konsekwencjach.
- A więc... niezaliczona. - dodała ze śmiechem - Jednak... - zacmokała - Nie powiem, podoba mi się. - szepnęła cicho, czując dokładnie jego ciało oraz ciepło. Czy byłaby aż taką nierealną romantyczką, gdy pomyślałaby, żeby ta chwila trwała wiecznie? Nigdy nie pomyślałaby, że tak właśnie się skończy ich znajomość, a może zacznie? Uniosła główkę, niewinnie na niego spoglądając.

Mówią, że każda dziewczyna jest romantyczką, więc dlaczego Cass nie miałaby być jedną? Ale czy taką nierealną? Przecież wszystko jest możliwe. Chociaż może nie do końca, na przykład z tą wiecznością sprawa już wygląda gorzej. Niestety, wszystko ma kiedyś swój koniec. Ale ich znajomość raczej dopiero się zaczynała. Z resztą, kto tam to wie.
- Mnie też się podoba. - przyznał, nim ugryzł się w język. Oj, ale się chłopak rozgadał dzisiaj... I znowu tak na niego spojrzała! Nie wróżyło to nic dobrego, zważając na to, że ostatnim razem wrzuciła go do basenu. A może teraz miało to być coś z innej bajki?

Cóż ona mała, drobna mogła zrobić Williamowi, kiedy trzymał ją w swoich ramionach? Uśmiechnęła się szczerze, zadowolona z odpowiedzi. Ciekawił ją styl bycia chłopaka. Taki niepozorny. Wszak był ślizgonem - jednak nie powinna ulegać stereotypom.
- Jak chcesz wywrócić świat do góry nogami? - spytała cicho, wciąż patrząc w jego oczy. Tonę, tonę... I zero ratunku .

[moje kochane pomysły... gdzież się one podziały? ]
Niby wybór mocno ograniczony, ale opcji jest naprawdę dużo, jednak żeby nie kusić losu, nie wspominajmy o tym. Tak samo jak o stereotypach - pamiętasz, jak reagowała moja pierwsza postać, gdy ktoś ją traktował stereotypowo?
- Przekonasz się o tym sama, jeśli tylko zechcesz. - szepnął, nie wypuszczając jej z objęć. Faktycznie, ta chwila mogłaby trwać wiecznie. Podobał mu się jej uśmiech. Taki ciepły i szczery. Podobały mu się jej długie blond włosy. Jej błyszczące się pięknie oczy. Jej zapach był zniewalający. Gdy tak znajdował się blisko Cass, gdy tkwiła w jego objęciach, nie wiedzieć czemu, czuł się zupełnie inaczej niż zwykle. Jakby był inną osobą. Lepszą osobą. I osobą, która się waha. A przecież wciąż pozostawał tym samym z pozoru nieczułym facetem!

- Nie mogę się doczekać, Williamie - szepnęła cicho, dłonią zaznaczając drogę od jego brzucha aż po sam kark. Nie potrafiła się powstrzymać. Ciągle powtarzała sobie, aby żyć chwilą. Nagle poczuła niezmierną ochotę ponownie poczuć usta, tym samym musnęła je lekko wręcz niepewnie. - I chcesz palić wszystkie mosty za sobą, aby nie było odwrotu? - spytała, próbując wciąż odgadnąć, jak to zrobi. Była gotowa na wszystkie propozycje.

[między winnicą a Berlinem]

[Tak, dokładnie tam! xD Booooże, ale leję wodę... ]
Nie tylko ona żyła teraz chwilą. Jasne, wciąż kołatały mu w głowie słowa brata "nie patrz w przeszłość, zapomnij o przyszłości, żyjesz całkowicie tu i teraz", ale u Willa nawet brak planu był planem. A nawet jeśli, jak często zdarzał się brak planu? Prawie nigdy. Wychodził z dormitorium z chęcią zatrucia komuś całego dnia i tak też robił. Nudził w kółko o tym samym, chcąc coś od kogoś uzyskać i uzyskiwał to. I tak zawsze. A teraz wszystkie jego myśli skupiały się wyłącznie na niej. Zero planów. NAWET do wywracania świata. Jasne, jakiś tam pomysł miał, ale... Było tyle rzeczy, które chciałby jej powiedzieć, a nie powiedział i pewnie nigdy nie powie tylko ze względu na swoją dumę, że miał nadzieję, że Cass go zrozumie i nie będzie mu miała tego za złe.
- A nie chcesz mieć odwrotu? - zapytał, delikatnie się uśmiechając, po czym pochylił się i pocałował ją czule, zupełnie bez pośpiechu, czekając na odpowiedź.

Nie potrafiła myśleć o innej rzeczy teraz. Nic ją nie interesowało. Ten znak zapytania, co teraz z nią będzie, był tak pociągający... Ta tajemnica. Mogła śmiało powiedzieć, że już cała była jego. Nic by ją nie przekonało, że jest zły, że to ślizgon. Ona go poznała, ona ufała, ona się sama przekona, jaki jest naprawdę. Nieważne były dla niej myśli koleżanek. Nie liczyła wad na palcach Willa, on miał po prostu być.
- O ile mnie nie zostawisz na drugim brzegu, nie chcę. Brzmi to jak ucieczka, o której zawsze marzyłam.

A co, jeśli naprawdę był zły? Jeśli chciał ją tylko zwieść? Jeśli ją zrani kolejnego dnia? Taaak, to by było bardzo w jego stylu. Tyle, że tego nie chciał. - Co Ty ze mną robisz, dziewczyno? - jęknął zrozpaczony, kompletnie nie poznając samego siebie.
- Myślisz, że byłbym w stanie Cię tam zostawić? Nigdzie się bez Ciebie nie ruszam. - zapewnił, składając kolejny pocałunek na jej ustach. Objął ją mocno w pasie, a następnie obrócił się i posadził ją na krawędzi basenu tak, że teraz ona musiała się pochylać w jego stronę.

A co jeśli ona sama tego chciała?
- Z Ciebie? Nic, mój drogi. Teraz widzisz prawdziwego siebie, bez tej okropnej maski. - dodała ze śmiechem. Uwielbiała go właśnie takiego. Czasem zdezorientowany, czasem nieprzytomny. Jego słowa dudniły w głowie Cass. Gdy uniósł ją, poczuła jak para osiada na jej ciele, a krople spływają zaznaczając drogę. Mógłby całować ją całą wieczność. Chciała już spytać, czy na pewno nigdzie się nie rusza, czy to może część jego planu zawracania w głowie? Przyciągnęła go bliżej siebie, ponownie całując, ponownie chcąc poczuć smak jego ust, tak aby zapamiętać i nigdy nie zapomnieć. - W dodatku Ci powiem, że w tej wodzie wyglądasz o wiele przystojniej!

Czy jeśli sama tego chciała jest masochistką, czy tak tylko mi się wydaje?
- Okropnej maski? No wiesz! Ja po prostu odgradzam się od ludzi niewidzialnym murem. Ten mur kryje w sobie moje tajemnice, a czy nie lubisz tajemnic? Tylko od Ciebie zależy, po której stronie tego muru się znajdziesz. - wyszeptał praktycznie tuż przy jej uchu. Przesunął palcem wzdłuż jej szyi, przez obojczyk aż do biodra, śledząc uciekające krople wody, spływające po jej ciele. - Oh, czyżbyś sugerowała, że jestem tak okropny, że powinienem cały czas się ukrywać i siedzieć zanurzony co najmniej do pasa w wodzie? - zapytał, powstrzymując śmiech. Nim zdążyła odpowiedzieć, ponownie wpił się w jej usta, nie chcąc dłużej się hamować.

Masochizm to pojęcie względne. Czy każdy był masochistą kto tracił kontrolę i się zakochiwał? Przecież miłość wiązała się z cierpieniem. Więc jeśli podejmujemy jakiekolwiek ryzyko zaliczamy się do 'tych'. Stwierdziła, że jej myśli są już za absurdalne. Analizowała jego słowa. Czy gdyby nie był tajemniczy, to czy nadal by tu siedziała? Czy czułaby takie przyciągnie? Absolutnie nie. Poczuła niesamowity dreszcz pod wpływem jego dotyku. Śmieszne motyle w brzuchu? Gdy już chciała coś powiedzieć, ponownie poczuła jego usta. JEGO zapach. Doprowadzał do szaleństwa. Zachłannie oddała pocałunek, gubiąc swoje palce gdzieś w jego włosach. Zaczęła błądzić po jego plecach.
- Nie... Mówię tylko, że częściej powinieneś się mi pokazywać w takim stroju.

Prawdziwe uczucie, które pozwala na współistnienie bez konieczności uciekania się do wiecznych kompromisów, zdarza się raz na milion. W każdym innym przypadku wiąże się z mimowolnym skazywaniem się na ból. Czyli masochizmem. Częściowym, ale zawsze. Tak samo jak pomiędzy miłością a nienawiścią znajduje się ledwie wyczuwalna granica, którą niebywale łatwo jest przekroczyć. Ileż to zakochanych bez pamięci zmieniło się w najzagorzalszych wrogów? Uczucie, owszem, gorące, ale i tak nieprzyjemne. Chociaż może w niektórych przypadkach... Nie. Nie. Niech tym razem będzie inaczej. Że też William nawet w takiej chwili nie mógł po prostu odrzucić od siebie wszystkich myśli, które uparcie go prześladowały!
- Nie sądzę. Wiesz, niby ekshibicjonizm leży w naturze ludzkiej, ale jakoś nie wydaje się być aż tak pociągający. - stwierdził, nie mogąc powstrzymać delikatnego uśmiechu. To co czuł, co wywoływała Cassie, było absolutnie nie do podrobienia. Wydawało mu się nawet, że dziewczyna się rozluźniła. Podparł się dłońmi o krawędź basenu i podciągnął się jeszcze wyżej, żeby być jak najbliżej jej.

Spojrzała na niego niczym zbity pies. Cass, więc zapamiętuj ten widok, nieprędko się powtórzy Zgarnęła zakręcone kosmyki włosów do tyłu, ciągle spadały jej na oczy, a to akurat doprowadzało ją do szewskiej pasji. Zastanawiała się, co taki facet jak Will akurat z nią robi. Przecież może mieć każdą. Ujrzawszy jego szyję tak blisko swoich ust, musnęła ją delikatnie. Pocałunki były delikatne niczym skrzydła motyla. Później zaczęła pieścić ją językiem, a na sam koniec zrobiła malinkę.
- A szkoda - szepnęła cicho. Najwyżej będę ciągnąć Williama na basen, co mi szkodzi?