Wynik rzutu kością K6: 3
Pole: 5+4+2+6+3 = 20
Wykorzystane skróty: x/4
Zebrane dobra: mały teleskop (+1 astronomia),
Zdobyte punkty uratowania świąt +10 pkt
Choinka:
Lisek: Diabeł skonsternowana Lola

Ruszyła dalej przed siebie, aż tu nagle w wąskiej ścieżce dostrzegła coś niezwykłego, prawdopodobnie jemiołę! Jednak aby ją zebrać potrzebowała aby kozły zwolniły, bo inaczej nie uda jej się jej tego zebrać. Po chwili udało jej się spowolnić sanie na tyle by z niego siąść, ale zanim to nastąpiło, użyła prostego zaklęcia - Accio jemioła - I tym oto sposobem, zerwała kilka extra ładnych gałązek jemioły, a gdy już zeszła, udało jej się zerwać jeszcze parę, na tyle ile dało jej się zebrać w dłoni, no można to było uznać za całkiem dobre łowy! No i w końcu też mogła ruszać dalej, w sumie dopiero przed chwilą uświadomiła sobie, że gdy tylko się tu dostała to pierwsze co się stało to dostrzegła Yuri'ego, który po chwili ją pocałował, aż jej policzki na nowo się zarumieniły, z zimna oczywiście! Pokręciła głową i weszła na sanie, nie ma co marnować czasu, czas ruszać dalej.

Wynik rzutu kością K6: 4
Pole: 15
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: chrust
Zdobyte punkty uratowania świąt 5
Choinka:
Lisek: Millie fajtłapa

Christopher obejrzał się kilkakrotnie, starając się zorientować, czy Josha nie ma gdzieś w pobliżu, ale najwyraźniej rozdzielili się na dłużej. To nie oznaczało, że nie mieli szans na to, by później wspólnie pracować i pomagać, starając się faktycznie uratować święta. Mieli czas, a przynajmniej w to właśnie wierzył zielarz, wypatrując dookoła siebie chrustu, roślin zimozielonych, szyszek, czy jemioły, które mógłby wykorzystać w późniejszym czasie do tworzenia ozdób. Na razie jednak w jego uszach świszczał wiatr, choć gdy się w to wszystko uważnie wsłuchiwał, zaczął odnosić wrażenie, że słyszy wycie, zawodzenie, a może śpiew, którego nie był do końca w stanie zrozumieć, coś, co fascynowało, a jednocześnie budziło lęk i przyprawiało o dreszcze. Nim jednak spróbował zorientować się, skąd się to brało, zwolnili, a on wstrzymał kozła, bo trafili na powalone drzewo.
Było tutaj sporo gałązek, widział je dookoła, więc zeskoczył z sań, uśmiechając się lekko do Millie. Lisica wyjrzała ze swojego bezpiecznego koszyka, a później dołączyła do Christophera, by spróbować pomóc mu w zbieraniu chrustu, co, jak można było się spodziewać, nie szło jej najlepiej. Chris śmiał się cicho, zastanawiając się, czy w ogóle uda mu się jakoś tutaj pomóc, zdziałać coś, co mogłoby faktycznie uratować święta, jednocześnie czując prawdziwą przyjemność z tego, że pomagał.
- Jedźmy dalej, Millie - powiedział, gdy wrzucił patyki do kosza, jednocześnie chwytając lisicę, która zagrzebała się w śniegu i pomógł jej zająć ponownie dogodne miejsce. Obejrzał się raz jeszcze, ale poza trzaskiem śniegu, nie dolatywały do niego żadne odgłosy, które świadczyłyby o tym, że Josh jest gdzieś blisko. Trudno, mogli spotkać się w szkółce sosen.

Wynik rzutu kością K6: 1
Pole: 8 i F (+10pkt)
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, 10 szyszek
Zdobyte punkty uratowania świąt 25
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna - ulubiona umiejętność ONMS

Droga poprzez las, nawet tak piękny, najwyraźniej nie był tak pasjonujący dla lisa, co dla Josha. Nim się zorientował, Mable wyskoczyła przed sanie i po chwili zniknęła z oczu miotlarza, który próbował pogonić kozły, ale te wyraźnie nie chciały go słuchać. Być może były zbyt zmęczone przed wciąganiem sań pod zbocze, a może zwyczajnie trafiły mu się takie, które nie były mistrzami prędkości. Nie dostrzegał również nigdzie Chrisa, co jedynie upewniało go w przekonaniu, że częściowo odpowiedzialność za wolne tempo leżała zdecydowanie po stronie kozłów.
- Mable - zawołał za lisem, czując mimowolnie niepokój związany z nagłym zniknięciem ducha. Z listu od Papy Świąt jasno wynikało, że coś zagraża świętom i wolał nie być odpowiedzialnym za zniknięcie jednego z jego pomocników. Mężczyzna spróbował pospieszyć kozły, które niechętnie przyspieszyły kroku, raz jeszcze wołając lisa po imieniu. Kiedy zmartwienie zaczęło wyraźnie osiadać na ramionach Josha, znikąd pojawiła się szyszka, która uderzyła go w głowę.
- Mable, wiem że to ty, wracaj - rzucił w przestrzeń, rozglądając się wokół w poszukiwaniu psotnego lisa. Po chwili kolejne szyszki zaczęły lecieć w jego stronę, ale tym razem był przygotowany. Złapał wszystkie dziesięć i ułożył w saniach, obok jemioły, uśmiechając się pod nosem, ciekaw, jak wiele z ozdób zdołał już zebrać Chris. Miał również nadzieję, że zdoła zobaczyć się z mężem, gdzieś po drodze, nie będąc do końca pewnym, gdzie prowadziła ich ścieżka.
- O, jednak postanowiłaś jechać ze mną? Miło mi, miło… - zaśmiał się cicho, gdy lis znów usadowił się w saniach obok niego, a kozły ponownie ruszyły w dalszą drogę.

Wynik rzutu kością K6: 2
Pole: 17
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: chrust
Zdobyte punkty uratowania świąt 5
Choinka:
Lisek: Millie fajtłapa

Kozioł nie chciał ani na chwilę się zatrzymać, pędził przed siebie, jak szalony, jakby uważał, że dotarcie do szkółki drzewek iglastych było w tym wszystkim najważniejsze. I być może było, Christopherowi trudno było to w tej chwili stwierdzić. Widział co prawda wiele ciekawych przedmiotów, po jakie mógłby sięgnąć, jak choćby irga, jaka mignęła mu przed chwilą, ale nie był w stanie zapanować nad stworzeniem, jakie ciągnęło sanie. Millie również nie była w tym wypadku zbyt pomocna, bo co próbowała jakoś podziałać, to działo się coś złego i wszystko się po prostu psuło. Widać taki miała urok!
- Nie ruszaj się, Millie, jedziemy bardzo szybko - zauważył zielarz, zerkając nieco tęsknie w stronę mijanej irgi, ale zaraz potem rozejrzał się uważnie po okolicy, dostrzegając niewielką ścieżkę, jaka zdawała się biec w kierunku przeciwnym od tego, w jakim obecnie zdążali. To zaś oznaczało, że miał szansę odszukać Josha i wraz z nim skierować się ku szkółce, wiedząc, że tak będzie się im podróżowało o wiele łatwiej i przyjemniej, co było w tej chwili również istotne. Bo wyścig wyścigiem, ale mieli tutaj naprawdę pomagać wspólnie, tymczasem Chris wysforował się do przodu i tyle z tego było!

Wynik rzutu kością K6: 2
Pole: 10 i 3
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

Spokojna droga zwykle albo prowadziła w równie spokojne miejsce, albo szybko kończyła się w mało przyjemny sposób i w tym przypadku niemal doszło do tego drugiego. Josh nie narzekał już na wolną jazdę, wiedząc, że przynajmniej w ten sposób zdołają dowieźć wszystkie ozdoby bezpiecznie na miejsce, a dodatkowo nigdzie się nie zgubią. Jednak, jak się okazało, nie było to takie pewne, gdy tylko wyjechali spomiędzy drzew na otwartą przestrzeń.
Dostrzegłszy przed sobą coś, co wyglądało jak skały, miotlarz był pewien, że trzeba jedynie spokojnie je ominąć i zakładał, że nie było to coś, z czym kozły miałyby sobie nie poradzić. Do czasu, aż nie zbliżyli się do tych dziwnych skał, które ostatecznie okazały się rzeźbami. Mable wyraźnie nie była zadowolona z tego, że podjeżdżali bliżej nich i zaczynała warczeć, sprawiając, że Josh mimowolnie podzielał jej napięcie. W końcu zrozumiał zachowanie Mable, gdy pierwsza ze skał ruszyła się, próbując ich zaatakować, a może złapać. Miotlarz nie zamierzał przekonywać się, czego dokładnie chciały, próbując jedynie pogonić kozły, aby szybciej uciec z pola, przez co stracili kilka ozdób.
- To nic, znajdziemy więcej po drodze, prawda Mable? - spytał retorycznie liska, uśmiechając się lekko do niego, gdy zdołali czmychnąć rzeźbom i znów byli bezpieczni.

Wynik rzutu kością K6: 5
Pole: 16
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust
Zdobyte punkty uratowania świąt 5
Choinka:
Lisek: Millie fajtłapa

Ścieżka faktycznie poprowadziła go w miejsca, w których już był. Przecinała las, biegła dalej prosto, pędziła w sposób, którego nie był w stanie przewidzieć, aż wyprowadziła go na drogę, którą już jechał. Nic to jednak nie zmieniło, bo kozioł, jak to kozioł, za bardzo nie chciał zwolnić. Uparł się najwyraźniej, że najlepiej będzie, jak najszybciej dotrzeć do szkółki sosen, najpewniej zakładając, że właśnie tam będą mogli odpocząć, że tam będą mogli na chwilę się zatrzymać, a przede wszystkim zrobić to, co do nich należało. Zupełnie, jakby właśnie zabranie stamtąd świątecznego drzewka było tym, na czym najbardziej zależało kozłowi. I może Millie, która sprawiała wrażenie, jakby bardzo, ale to bardzo chciała odpocząć, co było dość niespodziewane. Ostatecznie bowiem nie wyglądała na nazbyt przewrażliwioną, czy coś podobnego, ale najwyraźniej takie jeżdżenie w kółko i robienie Merlin raczy wiedzieć czego, nie było dla niej.
- Zaraz odpoczniemy - zapewnił ją Christopher, gdy dostrzegł, dokąd się zbliżają i zorientował się, że kozioł faktycznie zaczął się męczyć. Zwolnili, a w końcu przystanęli, by faktycznie nabrać sił do dalszej drogi. Przy tej okazji Chris miał również okazję rozejrzeć się w końcu za Joshem, licząc na to, że wkrótce dostrzeże męża, ale dookoła niego panowała cisza. Dość głęboka, trzeba przyznać i właśnie w niej doleciało do niego dziwne zawodzenie. Nawoływanie, jakie kojarzyło mu się z jakąś pieśnią, choć czaiło się w tym coś jeszcze, coś innego, coś nowego, jak jakieś poszczekiwanie. Brzmiało nieco, jak szczekanie lisa i to było mocno niepokojące, tym bardziej że Millie się jakby lekko skuliła, zachowując się, jakby chciała jechać dalej.
- Dobrze, nie czekajmy dłużej - powiedział od razu, patrząc na lisiego ducha i wskoczył ponownie na sanie.

Wynik rzutu kością K6: 6, F
   Pole: 8
   Wykorzystane skróty: x/4
   Zebrane dobra: 10 szyszek
   Zdobyte punkty uratowania świąt 10
   Choinka:
   Lisek: Nugget

Z kopyta kulig rwie. I jak się okazało nie tylko kulig. Kiedy wypadłem z lasu kozły wyraźnie przyspieszyły i gnałem przed siebie jak oszalały. Jednak nawet one nie mogły się równać z duchem lisa, który towarzyszył mi już od samego początku. Najwyraźniej postanowił on pościgać się z rogatymi zwierzakami i bardzo szybko wyszedł na prowadzenie. Jego odległość od sań coraz bardziej się zwiększała i kiedy już zaczynałem się martwić, że ucieknie dostałem od niego w łeb szyszką! Chociaż pojęcia nie mam jak nią rzucił. Musiał dysponować jakimś rodzajem magii. Spojrzałem na niego z morderczą miną ale wyglądał na zadowolonego a nie złośliwego. Czyżby wiedział coś więcej niż ja? Może te szyszki będą mi jeszcze potrzebne? Tym bardziej, że kilkanaście ich na mnie spadło. Udało mi się złapać dziesięć z nich i schować w kieszeniach jednocześnie kierując cały czas zaprzęgiem.

Wynik rzutu kością K6: 4
Pole: 14 i nieparzysty
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

Skalno lodowe rzeźby zostawili w tyle, przejeżdżając w końcu nieco szybciej obok strumienia. Jakkolwiek przed momentem wszystko wydawało się groźniejsze, niż miotlarz się spodziewał, ponownie było spokojniej. Tak, że był w stanie znów uśmiechać się, próbując dostrzec gdzieś męża, choć wyglądało na to, że zielarz gnał przed siebie poprzez las. Właściwie niczego innego nie powinien spodziewać się po Gryfonie i ta myśl wywołała cichy śmiech spomiędzy ust Josha.
- Nie, spokojnie, po prostu zastanawiam się, jak daleko od nas jest już Chris - powiedział do Mable, gdy ta uniosła na niego spojrzenie, wyglądając, jakby chciała zapytać go o powód śmiechu. Zamerdała ogonem i wspięła się na tylne łapy, jakby chciała razem z nim rozejrzeć się za drugim mężczyzną. Jednak zamiast zielarza, dostrzegli na wzgórzu potężne drzewo, którego korona obrośnięta była jemiołą. Josh od razu wstrzymał kozły, samemu schodząc z sań.
- Zaczekaj, tym razem sam spróbuję ją zebrać - powiedział do lisiczki, wspinając się w końcu na wzgórze. Żadne z nich nie spodziewało się, że swoim ruchem, Josh uruchomi jakieś zaklęcia ochronne i zostanie potraktowany klątwą. W jednej chwili jego dłonie zamieniły się w sople i gdy zastanawiał się, w jaki sposób będzie miał wytłumaczyć to wszystko Chrisowi, prędko wycofał się do sań. - Mable, odjeżdżamy - zawołał do lisa, wskakując do sań. Na jego oczach powoli sople na nowo zmieniały się w dłonie, ale nie zamierzał próbować ponownie wspinać się pod drzewo. Pospieszył kozły, wpatrując się w ciemność przed sobą, mając wrażenie, że dostrzegał jakiś ruch i miał nadzieję, że był to Chris, nie zaś kolejna przeszkoda.

Wynik rzutu kością K6: 1
Pole: 17
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust
Zdobyte punkty uratowania świąt 5
Choinka:
Lisek: Millie fajtłapa

Tym razem kozioł sprawiał wrażenie naprawdę zmęczonego. Nie spieszył się za mocno, kiedy szykowali się do dalszej drogi i nabierał powoli prędkości, jakby ten przestój naprawdę go zmęczył. Niemniej jednak Chris czuł doskonale, że znowu będzie miał problem z tym, żeby go zatrzymać, zupełnie, jakby zwierzę samo doskonale wiedziało, co ma robić, czego się po nim spodziewano i nie zamierzało tego w żaden sposób zmieniać. Obejrzał się za siebie, odnosząc wrażenie, że faktycznie ktoś się do nich zbliża, ale za chwilę skoncentrował się na drodze, dostrzegając, że ponownie znaleźli się pośród irgi, jakiej ostatnim razem nie udało mu się zebrać. Spróbował więc zatrzymać stworzenie, ale jakkolwiek by nie próbował do niego przemawiać, zachęcać i zaklinać, to zwyczajnie nie chciało zwolnić. Najwyraźniej wypoczęło przed chwilą i teraz miało w nosie to, czy uda im się dotrzeć na miejsce wraz z licznymi ozdobami, czy wręcz przeciwnie. Zupełnie, jakby kozioł uznawał tylko i wyłącznie choinki, co w pewnym sensie bawiło Chrisa.
- Millie, może ty przemówisz mu do rozumu - zwrócił się do lisicy, ale ta jedynie położyła po sobie uszy, po tym gdy spróbowała wyjść z koszyka i uderzyła się w pysk jednym z patyków. Wyglądało to co najmniej komicznie, ale Chris zdawał sobie sprawę z tego, że nie mogło być zbyt przyjemne. Dlatego też przez chwilę skupiał się na duchu, pozwalając, by kozioł sam ich prowadził, najwyraźniej wiedząc doskonale, dokąd powinien się udać.

Wynik rzutu kością K6: 2
Pole: 16
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

Zarys kogoś przed nim był coraz wyraźniejszy i Josh był pewien, że ma przed sobą Chrisa. Gdyby tylko przyspieszył, gdyby zdołał pogonić kozła, mogliby się zrównać i jechać wspólnie. Jednak miotlarz czuł się przemarznięty po przygodzie spod drzewa, dodatkowo kozioł wydawał się potrzebować przerwy. Kiedy więc dojechali do niewielkiej szopy, mocno oświetlonej, postanowił zatrzymać się, spoglądając ostatni raz w stronę, gdzie zdawało się, że widział Chrisa.
- Odpoczniemy sobie trochę i pojedziemy dalej. Ja się rozgrzeję, wy odpoczniecie i może uda się nam znaleźć więcej ozdób - powiedział do Mable i do kozła, schodząc z sań. Podszedł do przygotowanych dla poszukujących posiłków i napojów, sięgając ochoczo po kawę. Tego mu brakowało, aby nabrać sił do dalszej jazdy. Jednocześnie zastanawiał się, czy te rzeźby, które minęli oraz drzewo, były właśnie pułapkami tego, który próbował zakłócić przebieg świąt, tego, o którym pisał Papa Świąt. Jeśli tak, powinni zdecydowanie brać go na poważnie i uważać na siebie bardziej, niż robili to do tej pory, a przynajmniej niż robił to Josh.
– Dobra, jedziemy dalej - zarządził, uśmiechając się na widok radości Mable. Wskoczył do sań i pospieszył kozła, aby mogli ruszać dalej.

Wynik rzutu kością K6: 5
Pole: 22
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 5 + 15 = 20
Choinka:
Lisek: Millie fajtłapa

Czegokolwiek by nie robił, kozioł nie chciał zwolnić. Mknął przed siebie, jak burza, a Chris kręcił na to głową, odnosząc dziwne wrażenie, że stworzenie ze wszystkich sił chciało mu udowodnić, że zwyczajnie ma nad nim jakąś władzę. Być może to Papa Świąt wszystkim tutaj dyrygował i Christopher nie miał nic do gadania, może musiał zwyczajnie podążać dokładnie tam, gdzie z góry zakładano, nie dając mu choćby cienia własnej woli. To było dziwne, może nieco niepokojące, biorąc pod uwagę, że przybyli tutaj, żeby uratować święta, ale najwyraźniej nic tego nie było w stanie zmienić. Być może to była swoista kara za to, że zielarz sądził, iż dobrze radzi sobie ze stworzeniami, trudno było mu to powiedzieć, trudno było mu stwierdzić, o co dokładnie w tym wszystkim chodziło, ale po prostu nie miał pojęcia, co tutaj się działo.
Drgnął, gdy usłyszał nieprzyjemny trzask. Millie aż szczeknęła ostrzegawczo i wszystko wskazywało na to, że znaleźli się w niezbyt właściwym miejscu. Kozioł również zwolnił, a w końcu spojrzał na Chrisa, jakby chciał go zapytać, co z tym wszystkim robią. Zielarz rzucił zatem lumos, by rozjaśnić nieco okolicę i odetchnął z ulgą, gdy dostrzegł szyszki, po które następnie sięgnął i zaczął je zbierać. Millie bardziej mu w tym przeszkadzała, niż pomagała, potykając się o własne łapy i wpadając w śnieg, ale mieli z tego dobrą zabawę, a zebrane szyszki wylądowały wkrótce w jednym z koszy.
- Jedźmy dalej, reszta jest połamana - zdecydował, gdy wszyscy znaleźli się na swoich miejscach, a dookoła nadal panowała cisza. Josh znajdował się w tyle, a Chris nie miał powodu, by wciąż na niego czekać, tym bardziej że kozioł znowu zaczął się niecierpliwić. Zaczekają, kiedy uda im się dotrzeć do szkółki sosen, to było najsensowniejsze, a zwierzęta przestaną się irytować.

Wynik rzutu kością K6: 2
Pole: 18 i spółgłoska
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

- Myślałem, że wszyscy zdołaliśmy odpocząć - powiedział Josh w stronę Mable i kozła, kiedy ten ciągnął sanie, jakby tak naprawdę chciał położyć się spać. Nie było to dziwne, skoro wszystko wokół nich spowijała ciemność, głębsza tam, gdzie nie docierało światło księżyca. Miotlarz podziwiał stworzenie, że to było w stanie jakkolwiek poruszać się po leśnym terenie, że nie rozbili się jeszcze o żadne z drzew, jednak wolałby jechać nieco szybciej. Zarys kogoś przed nimi dawno się rozmył, a świadomość, że po drodze naprawdę mogło spotkać ich coś złego, wcale nie poprawiała nastroju.
W końcu dotarli do miejsca, w którym kozioł się zatrzymał. Wyraźnie być zdenerwowany, a może zdezorientowany, bowiem przed nimi było rozwidlenie. Dwie, właściwie identyczne ścieżki, z których musieli wybrać jedną i jak do tej pory Josh ufał kozłowi, tak teraz stworzenie nie wiedziało, w którą stronę ma jechać. To nie było dobre i sugerowało tylko jedno.
- Kolejna pułapka, mam rację? No już… Uspokój się… Zaraz wybierzemy - powiedział cicho, spokojnie w stronę kozła, spoglądając na ducha obok siebie, ale Mable także nie wyglądała na pewną, którą ścieżkę powinni wybrać. W końcu Josh wskazał kozłowi drogę, w którą powinni wjechać, mając cichą nadzieję, że nie wybrał źle. Nic się jednak nie wydarzyło, gdy tylko zostawili rozwidlenie za sobą, więc całą trójką mogli się rozluźnić i jechać dalej, równie spokojnym, niemal sennym tempem.

Wynik rzutu kością K6: 1
Pole: 23 → nie rzucam dalej, muszę wjechać do szkółki
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20
Choinka:
Lisek: Millie fajtłapa

Christopher sprawiał wrażenie zadowolonego, w końcu udało mu się znaleźć te szyszki, a to było już coś, trzeba było przyznać. Wszystko jednak wskazywało na to, że nie będzie mu dane jakoś bardziej pomóc. Nie minęła bowiem nawet chwila, kiedy dostrzegł migoczące światła, zdając sobie sprawę z tego, że zbliżał się do szkółki sosen, od której nie mógł już umknąć. Wyglądało nawet na to, że dostrzegał płot, a kozioł z jeszcze większym zapałem pociągnął sanie. Zielarz pokręcił głową i chciał go skarcić, gdy nagle coś oblepiło jego twarz i stracił dech, nie będąc w stanie panować nad tym, co się dookoła niego działo. Słyszał, jak Millie szczeka, wyraźnie orientując się, że coś było nie w porządku i starała się mu pomóc. Dotarł do niego odgłos sugerujący, że lisica spadła z sań, a potem kozioł wydał z siebie jakieś głośne meczenie. I nim Chris zdołał się zorientować, co się dzieje, dotarli faktycznie do szkółki sosen, gdzie zebrani pomogli pozbyć mu się substancji, która oblepiała jego twarz.
- Millie? - zapytał niepewnie, ale spostrzegł lisicę, która nieporadnie biegła w jego stronę, wyraźnie nie zamierzając go zostawiać. Rozejrzał się dookoła, jednak nigdzie nie widział Josha, podejrzewał więc, że jego mąż został w tyle i radził sobie z innymi przeszkodami albo też, co było całkiem prawdopodobne, dzielnie zbierał kolejne szyszki, kolejne ozdoby, jakie mógł wykorzystać, jakimi mógł się później podzielić w wiosce. Chris zaś starał się złapać oddech, żeby jakoś poradzić sobie z tym, co się właśnie wydarzyło.

Wynik rzutu kością K6: 4
Pole: 15
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: +1 pkt z historii magii, irga, chrust
Zdobyte punkty uratowania świąt 15
Choinka:
Lisek: Toto

- Tylko urna, tylko urna! Proszę, ja nie chcę być pogrzebana z robakami, bo wtedy na pewno umrę jeszcze raz, a ja wolałabym nie! - zakomunikowała, otrząsając się, nie do końca wiedząc, co miała zrobić z tym faktem, jednocześnie czując, że robi jej się najnormalniej w świecie niedobrze. Nie znosiła robaków i Max doskonale o tym wiedział, więc grzebanie w ziemi było ostatnią rzeczą, o jakiej mogła i chciała marzyć, naprawdę byłoby to coś tak obrzydliwego, że nawet wolałaby sobie tego nie wyobrażać, ani się z tym nie mierzyć. Zaraz jednak parsknęła śmiechem, stwierdziła, że to oni tak wyją, ale wystarczyła chwila, by uderzyła się w czoło i pokiwała do siebie głową.
- To chyba ten cały Elge! Wiesz, on to jakiś taki potępieńczy duch, czy ja nie wiem co, proszę ciebie! To pewnie on tak się drze, skoro przed chwilą się przez niego wywaliłam, bo to na pewno przez niego! - zakomunikowała, nim Max zaczął się od niej oddalać, na co nie chciała pozwolić. Kozioł ciągnący jej sanie pomknął za chłopakiem, ale nie był w stanie go dogonić, przynajmniej przez chwilę. Musiał zwolnić i wtedy, ha, Carly znalazła chrust!
- A, patrz Toto, właśnie tego potrzebujemy. A Max to pewnie już szuka urny, zamiast przygotowywać się do świąt, masz ci go! Taki to on właśnie jest, ale wiesz, co, musimy jechać dalej i go szukać - stwierdziła, kiedy wrzuciła już patyki do koszyka i uznała, że pora mknąć z wiatrem!

Wynik rzutu kością K6: 1
Pole: 19
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

Droga dłużyła mu się niesamowicie i choć miał możliwość rozglądać się za kolejnymi ozdobami, jednocześnie miał wrażenie, że zwyczajnie utknął w lesie. Przez chwilę zastanawiał się, czy nie powinien wysłać patronusa do Chrisa, aby upewnić się że wszystko było w porządku. Nerwowo obracał na palcu pierścieniem Benulusa, nie mając pewności, na jaką odległość ten kawałek biżuterii działał, czy jego magia działała na terenie Papy Świąt. Nie martwił się jednak o zielarza, wiedząc, że ten zawsze radził sobie w trudnych sytuacjach, ale nie potrafił pozbyć się niepewności, która narastała w nim w miarę upływającego czasu.
Wyglądało na to, że mógł nazwać to przeczuciem, bowiem po chwili kozioł zaczął ciągnąć sanie w stronę ostrokrzewu, który sam dostrzegł chwilę wcześniej. Chciał wyjść z sań i zebrać go trochę, ale najwyraźniej stworzenie miało inne plany, zupełnie jakby planowało to zjeść.
- Nie, zostaw, tego nie możecie jeść - krzyknął do kozła, gdy ten zaczął dobierać się do ostrych liści. O dziwo, Mable wcale nie była lepsza, dobierając się do krzewu z innej strony. Josh na siłę odciągał ich od rośliny, co było łatwiejsze w przypadku kozła, którego mógł normalnie złapać i pociągnąć. Z Mable było trudniej, ale w końcu i lisiczka zostawiła krzew, zanim zabrała się za jedzenie jego owoców. - Zero instynktu samozachowawczego… Jesteście jak moje Puchony - mamrotał pod nosem, rzucając zaklęcia lecznicze na ranki wywołane ostrokrzewem, po czym na nowo pogonił kozła, aby odjeżdżali, nie zbierając ostatecznie rośliny.

Wynik rzutu kością K6: -
Pole: szkółka sosen
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 20 + 15 - 5 = 30 + 5 (za cechę eventową liska) = 35
Choinka: I
Lisek: Millie fajtłapa

Christopher nie ruszał się przez długą chwilę, starając się złapać oddech. Wszystko wskazywało jednak na to, że tutaj, przy szkółce sosen, nic mu nie groziło. Elge nie miał tutaj wstępu, a przynajmniej tak można było podejrzewać, biorąc pod uwagę spokój, jaki panował dookoła. Wszędzie kręciły się liski, elfy i inni czarodzieje, którzy najwyraźniej chcieli się przekonać, co mogą tutaj znaleźć, co mogą tutaj zdobyć. Nie spieszyli się, nie mknęli nigdzie przed siebie, oglądając choinki, jakie tutaj rosły. Na pierwszy rzut oka wszystkie prezentowały się pięknie, choć Christopher był pewien, że nawet jeśli były zaczarowane, nie mogły być bez skaz. Niestety.
- Chodź, Millie, poszukamy czegoś odpowiedniego - zwrócił się do lisicy, która na to szczeknęła, a później skierowała się wraz z nim pomiędzy drzewka.
Większość z nich była faktycznie piękna, wysoka, rosła, o pięknych gałęziach, jakim nie można było odmówić szyku. Prezentowały się dokładnie tak, jak prezentować się powinny i to cieszyło zielarza, jednak jak to on, musiał koniecznie przyjrzeć się wszystkim drzewkom, nie mógł przecież wybrać czegoś na chybił trafił. To nie przyniosłoby im niczego dobrego, skoro mieli uratować święta. Ich uratowanie polegało zaś na pomocy, a nie na czymś innym.
Musiał się jednak zatrzymać, bo Millie, jak to Millie - wpadła w zaspę śnieżną. Szła za nim dzielnie, ale cały czas się potykała, cały czas rozjeżdżały się jej łapki, cały czas coś było nie w porządku i nie wiedziała, jak miała sobie z tym poradzić. I proszę, kraksa! Połamany gumochłon wpadł w śnieg, by się w nim zapaść, a Chris musiał ją wyciągać, obiecując jej, że może siedzieć na jego ramieniu i stąd podziwiać okolicę.

Wynik rzutu kością K6: 2, 2
   Pole: 10
   Wykorzystane skróty: x/4
   Zebrane dobra: 5 szyszek
   Zdobyte punkty uratowania świąt 5
   Choinka:
   Lisek: Nugget

Kiedy wyjechałem z lasu nagle znalazłem się na przestrzeni gdzie ze wszystkich stron otaczały mnie skały. Zaraz, zaraz... To jednak nie były skały. Zwolniłem by dokładniej przyjrzeć się zjawisku. Mój lis przestraszony z podkulonym ogonem wskoczył obok mnie na sanie. To co wcześniej wydawało mi się skałami okazało się rzeźbami potworów wyrzeźbionymi czy też może raczej wygryzionymi w lodzie. Jechałem powoli przyglądając się kolejnym rzeźbom kiedy nagle jedna z nich a następnie cała reszta zaczęła się ruszać!
Gwałtownie pogoniłem kozły do szybszego biegu. Lawirowałem między rzeźbami najlepiej jak potrafiłem ale jedna z rzeźb zdołała kopnąć sanie a te podskoczyły tak wysoko, że wypadła mi z nich połowa zebranych szyszek. Ostatecznie jednak udało mi się nimi wylądować bezpiecznie i uciec przed resztą ataków.

Wynik rzutu kością K6: 1
Pole: 20
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 25
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

Jechali wolno, można powiedzieć ostrożnie, nie chcąc znów wpaść w jakąś pułapkę, choć Josh był zdania, że w takim tempie problemy same ich znajdą. Wykorzystywał czas, żeby rozglądać się wokół w poszukiwaniu ozdób, mając nadzieję, że nie natrafią znów na ostrokrzew. Nie chciał kolejny raz tracić czas na leczenie pysku kozła i zastanawianie się, jak pomóc Mable, która przecież była duchem, choć zachowywała się jak żywa. Miotlarz zaczął się nawet zastanawiać, czy na pewno była duchem, a nie jakimś niezbyt materialnym bytem, który mógł zrobić sobie krzywdę. Niemniej, przywiązywał się do niej, nie mając ochoty myśleć o tym, że będzie konieczne rozdzielenie się, gdy skończy się ich przygoda w tym miejscu.
- O, czekajcie chwilę - zarządził, wstrzymując kozła przed dalszą jazdą, gdy tylko dostrzegł jemiołę na drzewach okalających ścieżkę, którą jechali. Tym razem był pewien, że może spokojnie wspiąć się na nie, bez ryzyka uruchomienia zaklęć ochronnych. Ostatecznie wyglądały całkowicie normalnie, nie były samotnymi tajemniczymi drzewami na szczycie wzgórza.
W końcu zaczął wspinać się na jedno z drzew, aby korzystając z prostych zaklęć odciąć kilka gałązek jemioły, które spadły na ziemię. Mable zebrała je wszystkie i zaniosła do sań, wyglądając na naprawdę zadowoloną z tego, co się działo. W końcu Josh dołączył do nich i mogli ruszać dalej, bogatsi o kilka gałązek jemioły.

Wynik rzutu kością K6: 1
Pole: 5+4+2+6+3+1 = 21
Wykorzystane skróty: x/4
Zebrane dobra: mały teleskop (+1 astronomia),
Zdobyte punkty uratowania świąt +20 pkt
Choinka:
Lisek: Diabeł skonsternowana Lola

Wyglądało na to, że kozły ruszyły z opyta, lecz po jakimś czasie zwolnił na chwilę, na moment słyszała tylko dzwoniące dzwonki, które pobrzmiewały coraz głośniej. Zaśmiała się cicho na widok drapiącego się kozła, w sumie wcześniej nic takiego nie widziała więc poniekąd takie widoki są dla niej nowością. Gdzieś niedaleko niej była zwierzyna zebrana przy paśniku, a dalej widziała chrust po który sięgnęła i spakowała kilka pięknych gałęzi, nie do końca wiedziała, czy się przydadzą, ale nawet jeśli nie, to może być jakaś pamiątka. Taka, choć na chwilę. Spakowała wszystko do swojego kosza i ułożyła obok swojej nogi. Obejrzała się za siebie chcąc zobaczyć gdzie jest Yuri, a potem weszła na sanie i ruszyła dalej, chyba była coraz bliżej.

Wynik rzutu kością K6: -
Pole: szkółka sosen
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 35
Choinka: I
Lisek: Millie fajtłapa

Christopher spacerował dalej z Millie, szukając odpowiedniej choinki. Był wybredny, to trzeba było mu oddać, ale był też zielarzem, więc nie zamierzał zadowalać się pierwszą lepszą ozdobą. Roślina, jakiej szukał, musiała być silna, musiała być zdolna do tego, żeby przetrwać po wydobyciu jej z ziemi, nawet jeśli będzie wspomagana zaklęciami, a to oznaczała, że nie mogła faktycznie być byle jaka. Towarzysząca mu lisia wychodziła najwyraźniej z takiego samego założenia i co jakiś czas zdawała się wskazywać mu na konkretne drzewko, nie schodząc jednak z jego ramion. Widać kolejna kąpiel w śniegu nie brzmiała dla niej na tyle dobrze, żeby faktycznie tego próbować. O wiele lepiej byłoby dla niej, gdyby mogła pozostawać z dala od niego, obserwując wszystko bardzo uważnie.
- Wygląda na to, że ta będzie dobra - stwierdził w końcu Christopher, wskazując na jedno z drzewek, nim ostatecznie przystąpił do działania i zabrał się za wydobywanie choinki z ziemi. Bardzo, ale to bardzo ostrożnie, krok po kroku, nie zamierzając jej uszkodzić. Miał świadomość, że to korzenie były najdelikatniejsze, więc to właśnie o nie próbował jak najlepiej dbać, ostrożnie wyciągając choinkę w górę. Millie próbowała mu pomóc, ale co chwila się potykała, jednak wracała do pracy, nie zamierzając się poddawać. Była, co nie ulegało wątpliwości, niesamowicie uparta i to właśnie pokazywała. Zawzięta tak bardzo, że nic nie było w stanie jej zatrzymać, a jak inaczej! Tak więc udało im się wyciągnąć z ziemi choinkę i pozostawało im zanieść ją do sań, by później zabrać ją do wioski. To było coś!

Wynik rzutu kością K6: 3
Pole: szkółka sosen [25]
Wykorzystane skróty: x/4
Zebrane dobra: mały teleskop (+1 astronomia),
Zdobyte punkty uratowania świąt +30 pkt
Choinka: J
Lisek: Diabeł skonsternowana Lola

Dojechała na miejsce, tak sądziła, sosnowe drzewo wyglądało jakby się topiło albo ktoś ją czymś oblał, w sumie na jedno by wyszło aktualnie. Ale nie wyglądało na to aby choinka sama w sobie się topiła, zapewne była magiczna jak i to miejsce, w sumie nie byłaby zdziwiona. Gdy lola zaczęła warczeć spojrzała na nią niespokojnie.
- Co jest maleńka? - Spytała się lisicy i kucnęła obok niej zastanawiając się co to takiego mogło ją zdenerwować. Słyszała coś, ale nie brzmiało to na nic co mogłaby znać, Lola też wyglądała na taką, że nie bardzo wiedziała co się dzieje.
- Jest dobrze Lola - pogłaskała ją za uchem, zobaczyła, jak Lola prowadzi ją do podobnego drzewa sosnowego po czym sprawdza, a kiedy stwierdziła, że jest okej pomogła jej zanieść ów drzewko na sanie. Misja zakończona sukcesem.

z/t

Wynik rzutu kością K6: 4
Pole: 24 i parzysta
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 30
Choinka: -
Lisek: Mable - odważna

I kiedy już myślał, że kozioł za chwilę się zatrzyma, ten nagle przyspieszył. W żaden sposób Josh nie był w stanie go spowolnić, ale też nie miał takiego zamiaru, gdy ten w końcu żwawo ciągnął sanie. Przynajmniej do czasu, aż usłyszeli dziwny chrzęst pod płozami sań. Dźwięk dość szybko przybrał na sile i dopiero po chwili miotlarz zorientował się, że wjechali na szyszki, które mogliby po prostu zebrać. Wstrzymał pospiesznie kozła i zeskoczył z sań, wołając Mable za sobą.
- Pomóż mi pozbierać szyszki - poprosił lisiczkę, na moment marszcząc brwi, gdy usłyszał dziwne zawodzenie, które nie był pewien skąd dochodziło. Brzmiało dziwnie, jakby pomieszane z okrzykami i szczekaniem. Nie mieli jednak czasu na to, że u skupiać się na dziwnych dźwiękach, które wyraźnie niepokoiło także Mable, która rozglądała się wokół w skupieniu. Josh zwrócił się do niej imieniem i po chwili wspólnie zebrali kilka szyszek do sań. Niewiele zdołali odratować, gdyż większość została zmiażdżona przez nich w czasie jazdy. Szczęśliwie zdołali kilka wyciągnąć ze śniegu w stanie nadającym się do stworzenia ozdób.
- Dobrze, to będzie na tyle. Musimy jechać dalej, już chyba jesteśmy na miejscu, skoro kozioł tak się zerwał - odezwał się, kładąc szyszki ostrożnie w saniach i ponaglił kozła, aby mogli jechać dalej, ku szkółce sosen.

Wynik rzutu kością K6: 2, 2
   Pole: 12
   Wykorzystane skróty: x/4
   Zebrane dobra: 5 szyszek
   Zdobyte punkty uratowania świąt 5
   Choinka:
   Lisek: Nugget

Uciekając przed ruszającymi się lodowymi rzeźbami wpadłem z powrotem do lasu, by już za chwilę znaleźć się ponownie na otwartej przestrzeni. Tym razem jednak nie była ona rozległa - wręcz przeciwnie. Znajdowałem się jedynie na niewielkiej polanie, która w dodatku była pełna świetlików, które raczej nie powinny tutaj się znajdować o tej porze roku. Ponownie musiałem zwolnić i jechać ostrożnie tak, by nie nabawić się poważniejszych problemów, gdyż nie przepadam za pożarami co mogłoby się wydarzyć gdybym wpadł w całą chmarę tych zwierzątek. Niemniej udało i się wyjść z sytuacji całkiem zgrabnie - zostało mi jedynie kilka drobnych poparzeń na rękach.

Wynik rzutu kością K6: -
Pole: szkółka sosen
Wykorzystane skróty: 1/4
Zebrane dobra: chrust, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 35
Choinka: I
Lisek: Millie fajtłapa

Chris śmiał się cicho, kiedy razem z Millie kierował się do sań. Widział, że lisica próbuje za nim nadążyć, że potyka się o własne łapki, ale sprawiała wrażenie niesamowicie zadowolonej z tego, co się działo. Choinka była wyraźnie ukoronowaniem tej całej drogi i faktycznie była czymś, czym mogli się zachwycać. Wyglądało jednak na to, że będą musieli jej niesamowicie pilnować, bo gdy dotarli do sań, okazało się, że kozioł zaczął grzebać w szyszkach, najwyraźniej wierząc w to, że znajdzie tam coś niesamowicie smacznego do jedzenia. Część z nich zniszczył, a zielarz jedynie ciężko na to westchnął, zastanawiając się przy tej okazji, co było nie tak z tym stworzeniem. Bo, że coś było nie w porządku, było dla niego wręcz oczywiste.
- Ty się nie możesz uspokoić, prawda? - zapytał spokojnie stworzenie, kiedy Millie pognała go od szyszek, wyglądając na naprawdę zirytowaną. Jej ogon wyprostował się i drżał, gdy tak patrzyła na kozła, jak na największe zło świata. Wszystko wskazywało również na to, że nie pozwoli mu dostać się do choinki, co było naprawdę dobrym rozwiązaniem. Mieli zawieźć ją całą do wioski, a nie w marnych kawałkach!
Chris pokręcił głową, gdy umieścił już choinkę w saniach, a później spojrzał na drogę, którą tutaj dotarł i dostrzegł w końcu Josha, do którego lekko się uśmiechnął, jakby chciał mu powiedzieć, że potwornie wręcz się guzdrał. Wyglądało jednak na to, że zbieranie ozdób poszło mu zdecydowanie lepiej, co można było poczytywać mu na plus. Bo, zdaje się, że właśnie o to tutaj chodziło, a nie o coś innego, nie o pędzenie do celu na złamanie karku.

Wynik rzutu kością K6: 3
Pole: 27 -> szkółka
Wykorzystane skróty: 0/4
Zebrane dobra: jemioła, szyszki
Zdobyte punkty uratowania świąt 45
Choinka: F
Lisek: Mable - odważna

W końcu Josh dostrzegł wjazd do szkółki sosen, pełnej najprawdziwszych i najpiękniejszych drzewek, jakie do tej pory widział. Chciał powiedzieć, że spokojna droga opłaciła się, ponieważ mieli naprawdę sporo ozdób, ale czuł się tak naprawdę zmęczony. Jednak widząc Chrisa, uśmiechnął się szeroko, czując gwałtowną ulgę. Przynajmniej nie musiał się martwić o to, w jaki sposób będzie mógł odnaleźć zielarza.
- Jeszcze tylko drzewko wybierzemy i wracam do ciebie - powiedział w stronę Chrisa, dając się po chwili pociągnąć Mable w stronę drzewek. Przyglądał im się z zaciekawieniem, poszukując tego jednego wyjątkowego, które odpowiadałoby mu pod każdym względem, co nie było takie proste. Jedne były za niskie, inna z kolei zbyt strzelista. Znalazł nawet taką, co miała krzywe gałęzie i choć teoretycznie nic innego jej nie dolegało, był pewien, że ozdoby z niej spadną. Jednak po chwili dostrzegł inną, która, choć również nie była idealna, wydawała się po prostu urocza, a niewiele dalej następna, zapewniająca swoim wyglądem, że tegoroczne święta będą niezapomniane. Josh w końcu zatrzymał się, wiedząc, że w podobny sposób nie zdoła nigdy znaleźć odpowiedniego drzewka. W końcu zamknął oczy i powoli, ostrożnie ruszył przed siebie, powoli otwierając oczy.
- Tamta - powiedział cicho do Mable, uśmiechając się z każdą chwilą szerzej. Miał przed sobą drzewko idealne w swojej prostocie, piękne w nieregularnościach i cudownie zielone. Zabrał je na sanie w pełni zadowolony, śmiejąc się pod nosem z lisiczki, która skakała podekscytowana dookoła sań. Odwrócił się w stronę Chrisa, aby upewnić się, że teraz mogą spokojnie wspólnie wrócić do wioski, dopytując jeszcze, jak poszło mu w trakcie zbierania ozdób.

z.t. x2 - kierunek wytwórnia

Wynik rzutu kością K6: 4, 2
   Pole: 16
   Wykorzystane skróty: x/4
   Zebrane dobra: 5 szyszek
   Zdobyte punkty uratowania świąt 5
   Choinka:
   Lisek: Nugget

Jechałem dalej przez las a zimny powiew powietrza przyjemnie chłodził moje poparzone dłonie. Po pewnym czasie między drzewami zobaczyłem ponownie rozbłysk światła tym razem jednak o wiele większy niż przed chwilą na polanie. Jeśli to kolejne stado świetlików to będę miał ostro przesrane sądząc po wielkości obiektu. Kiedy jednak wyjechałem zza drzew okazało się, że jest to jedynie zwykła szopa, na której jest znak wskazujący dalszą drogę to szkółki sosen. A więc to tam się udajemy...
Przez chwilę przyszła mi do głowy myśl czy nie wstąpić na chwilę do środka i się nie ogrzać ale szybko ją porzuciłem. Jako Rosjanin byłem przyzwyczajony do niskich temperatur i wszędobylskie zimno mi tak nie przeszkadzało. A przecież przede mną gdzieś mogła być Allison i czekać na szlaku na pomoc. Ruszyłem więc dalej.