Drake właściwie przyszedł na tę lekcję z dwóch istotnych powodów. Pierwszym powodem była chęć polepszenia swoich zdolności lotniczych, które szczerze mówiąc były chorobliwie przeciętne. Przydałby im się jakiś szlif. Chociażby ten minimalny. Zamiar poznania nowej nauczycielki, był drugim powodem. Swojego kasku i ochraniaczy niestety nie miał, więc będzie musiał skorzystać ze szkolnych. Nie przeszkadzało mu to zbytnio. W końcu do czegoś one służą, prawda?
Dzisiejszy poranek do najgorszych nie należał. Poranne lekcje jakoś zniósł, a po obiedzie spędził nieco czasu w bibliotece, zanim tu przyszedł. Obecnie stał nieco oddalony od reszty rozglądając się po okolicy. Póki co wyglądało na to że będzie chyba jedynym chłopakiem na lekcji... Było to nieco krępujące. Zwłaszcza że z jego umiejętnościami miotlarskimi, ma sporą szansę się zbłaźnić. A tego raczej nikt nie lubił. Zwłaszcza że z tego co się orientował, były tu członkinie drużyn szkolnych.
Był świadkiem jak na miejsce przybiegła zdyszana  @Hope U. Griffin. Podszedł do niej trzymając szkolną miotłę w dłoni.-Hope. Mogłaś przylecieć na miotle.- Powiedział cicho przenosząc wzrok na stojącą na drzewie kobietę. Lekcja chyba niedługo powinna się zacząć.

Ostatnimi czasy czuł, że bardzo mocno potrzebuje się zmęczyć. Dlatego też biegał coraz częściej, smarował na każdy trening zorganizowany przez Fitza i ogólnie chwytał się każdej okazji, aby trochę się poruszać. Dlatego też zajęcia z gier miotlarskich były idealne, a w dodatku miały być prowadzone przez nową nauczycielkę, przez co jeszcze chętniej zebrał tyłek z kanapy w Pokoju Wspólnym, aby wskoczyć w dres i udać się na polanę.
Pojawił się we wskazanym miejscu, widząc jak grupka uczniów już zbiera się niedaleko zagajnika przy łące. Nie rozglądał się zbytnio, a więc też nie dostrzegł wśród zebranych osób profesorki (może też dlatego, że jej młody wygląd był bardzo mylący), za to jego wzrok padł całkiem przypadkiem na @Irvette de Guise, którą uraczył szerokim uśmiechem i pomachał dziewczynie. Pamiętał jak dobrze poradziła sobie na ostatnim meczu, a więc miał nadzieję, że jeśli znalazła się na lekcji miotlarstwa, może pociągnie ją w tym kierunku. Kto wie. Na razie jednak nie pozostało im nic innego, jak czekać na przyjście nauczycielki (Lucas ty głupcze...) i rozpoczęcie zajęć.

Stała sobie spokojnie, wewnątrz niezbyt pozytywnie nastawiona i czekała, aż cały ten cyrk się rozpocznie. Niestety udawana sielanka została jej przerwana, gdy jakaś zdyszana i zdecydowanie rozczochrana i niedbale ubrana dziewczyna pojawiła się obok niej. Irv zmierzyła  @Hope U. Griffin  dość chłodnym wzrokiem, który raczej nie zapowiadał wiele dobrego. Ślizgonka powstrzymała jednak ogromną chęć rzucenia jadowitym komentarzem starając się przybrać nieco łagodniejszy wyraz twarzy. Dziewczyny miały okazję się już wcześniej spotkać, co de Guise pamiętała bardzo dobrze.
-Lekcja jeszcze się nie zaczęła, nie musisz się martwić. - Odpowiedziała beznamiętnie, po czym przeniosła wzrok na chłopaka, który podszedł do Hope. Irvette ucieszyła się, w duchu licząc na to, że teraz będzie miała spokój i nikt nie będzie zawracał jej dupy głowy miotlarskimi pierdołami. Niestety pech chciał, że nim udało jej się jakkolwiek stać niewidzialną, zauważył ją  @Lucas Sinclair . Z wielkim trudem udało jej się odmachać chłopakowi, wymuszając przy tym nikły uśmiech. Coś czuła, że to będzie długa i bolesna lekcja...

  Absolutnie nie było opcji, żeby ominął zajęcia z miotlarstwa.
  Nie tylko dlatego, że dzierżenie kapitańskiej odznaki go do tego poniekąd zobowiązywało – w końcu powinien dawać dobry przykład reszcie drużyny, wręcz zachęcać ich do podejmowania dodatkowych aktywności poza ich wspólnymi treningami, żeby rozwijali swoje umiejętności. Bezpośrednim powodem nie było też to, że grał zawodowo – co jak co, ale tam na ilość treningów zdecydowanie nie mógł narzekać, choć to wcale nie tak, że jakąkolwiek dodatkową możliwością wskoczenia na miotłę miał zamiar gardzić, czy coś. W żadnym razie! Przede wszystkim chodziło tu o pasję jaką darzył latanie i Quidditch.
  A najlepsze było w tym to, że ów pasję dzielił z bliską jego sercu osobą, dzięki czemu nie musiał na dobrą sprawę wybierać – treningi stawały się po prostu kolejną okazją do spędzania wspólnie czasu. Nic więc dziwnego, że towarzyszył mu nie kto inny, jak @Aleksandra Krawczyk, której nawet nie musiał do tego namawiać, kiedy z miotłą w jednej ręce i kompletem ochraniaczy oraz kaskiem przewieszonymi chwilowo przez ramię kierował się ku polanie, gdzie miała się odbyć lekcja pod okiem nowej nauczycielki.
  Po skradnięciu Puchonce całusa na powitanie, gdy się spotkali przy wyjściu na błonia, przez całą drogę zabawiał ją rozmową na tematy wszelakie, nie tylko związanie z miotłowaniem.
  — Nie wiem czy to nie trochę zasługa tego pierścienia, ale coraz lepiej mi idzie dogadywanie się z Bludgerem, chociaż ostatnio i tak rozprawił się z moją ulubioną parą trampek do tego stopnia, że nawet Reparo nie było w stanie ich uratować… — pożalił się w pewnym momencie, bo naprawdę lubił tamte trampki, choć w głębi nie był się w stanie jakoś bardzo gniewać na szczeniaka, nawet jeśli momentami trudno było mu zapanować nad jego niszczycielskimi zapędami.
  W końcu dotarli na polanę, gdzie już zdążyła się zebrać całkiem spora grupka osób. Miło mu było wśród nich ujrzeć @Lucas Sinclair, jak i @Irvette de Guise, którym zasalutował na powitanie. Przywitał się też z innymi znajomymi twarzami oraz rzecz jasna samą nauczycielką.
  — Wiesz, że wcześniej była trenerką kadry narodowej? — zwrócił się znów do Oli, nieznacznym kiwnięciem głowy wskazując w stronę młodej kobiety, którą bez większego trudu rozpoznał. — Jestem niezmiernie ciekaw jak będą wyglądały lekcje pod jej okiem. — W końcu w Hogwarcie nie miało się do czynienia z samymi profesjonalistami, a osobami o bardzo zróżnicowanym poziomie i dobrze było jakoś zadbać o jakiś balans, o czym na przykład taki Avgust czy Limier często zdawali się zapominać.

Kolejna lekcja miotlarstwa? Nie trzeba mu było dwa razy powtarzać. Finał szkolnych rozgrywek quidditcha zbliżał się wielkimi krokami i musieli trzymać formę. Wychodząc ze szkoły, dostrzegł @Jessica Smith i @Darren Shaw, do których szybko podbiegł. - Siemano - przywitał się z uśmiechem, zrównując z nimi krok. Ortalion dresów cicho szeleścił, gdy dziarsko kroczył obok Krukonów, beztrosko gawędząc o finale, nowej nauczycielce i nadchodzących egzaminach - dla niego akurat ostatnich w szkolnej karierze. 
Gdy dotarli na miejsce, kiwnął uprzejmie głową w kierunku kobiety, która od dzisiaj miała ich uczyć gier miotlarskich i przystanął z Jess i Darkiem z boku.

Zbliżał się mecz, który mógł być dla Krukonów decydujący w sprawie zdobycia Pucharu Quidditcha. W takim wypadku Darren nie mógł opuścić lekcji miotlarstwa, która nie dość że prowadzona była przez nową nauczycielkę - do tego o wyjątkowo znajomym nazwisku - to dodatkowo była jedną z ostatnich okazji na wskoczenie na miotłę przed starciem domów czerwonego i niebieskiego.
  Podczas maszerowania na wyznaczone miejsce zbiórki, do dwójki Krukonów dołączył Colton, którego Shaw przywitał lekkim uśmiechem i niedbałym uniesieniem dłoni, pozwalając mu przejąć stery rozmowy - umiejętności podtrzymywania dialogu akurat Darren odmówić mu nie mógł.
 

@Aslan Colton, @Jessica Smith

Biegłem w pocie czoła na lekcję miotlarstwa z kolejną nową nauczycielką - nie wiem o co chodziło, że w połowie roku połowa kadry nauczycielskiej diametralnie się zmieniała, ale nie miałem z tym absolutnego problemu. Miałem natomiast z własnym spóźnialstwem, ponieważ prawie, a bym zapomniał, żeby pojawić się na lekcji. A przecież mecz tuż za rogiem i o ile gramy z naprawdę doświadczonymi graczami, kiedy ja do drużyny dostałem się pół miesiąca temu, to chciałem pokazać jak najlepszą grę ze swojej strony.
Pojawiłem się na polanie i stanąłem z boku dysząc nieco ciężej niż zwykle, ponieważ musiałem przebiec cały zamek, a cholerne dormitorium Gryfonów oczywiście musiało być na samej górze, na siódmym piętrze.

Zbliżał się mecz, więc wypadałoby się do niego przyzwyczajać nie tylko mentalnie, ale również fizycznie. Mimo lekkich opóźnień w moim grafiku, ostatecznie udało mi się znaleźć odpowiednio czasu, żeby móc się pojawić na lekcji. To nie tak, żebym miał go całkowicie zajęty przez inne typowo szkolne zajęcia, raczej wliczam do tego siedzenie na błoniach w rytmie melancholijnych dźwięków, spacerowanie po dolinie czy po innych miejscach. Czasem też chodziłem do kina, żeby móc poznawać lepiej ten mugolski świat, tym bardziej w dziedzinie, która mnie interesuje.
Na polanie pojawiłem się prawie na styk i rozejrzałem się po reszcie, szukając nauczyciela. Nie dane mi go było zobaczyć, ale nie przykładałem się do tego na tyle, żeby za wszelką cenę go znaleźć - doszły mnie słuchy, że jest nowy nauczyciel, więc nie miałem prawa jeszcze go poznać.

Zżerała ją ciekawość, jak będą wyglądać zajęcia prowadzone przez nowego nauczyciela. A raczej nauczycielkę. To zresztą podkręcało ją jeszcze bardziej, bo do tej pory miała styczność tylko z facetami na tej posadzie, więc zapowiadało się naprawdę świetnie. Nawet jeśli prośba o zabranie ochraniaczy i kasków na chwilę wytrąciła ją z rytmu i od razu do głowy wróciły wspomnienia z morderczych torów przeszkód, które miała okazję pokonać pod okiem jednego z profesorów. Albo to raczej one ją pokonały.
- To lepiej uważaj na inne swoje ulubione rzeczy, bo z doświadczenia wiem, że jakimś cudem one bardzo często cierpią - zaśmiała się w odpowiedzi. Nie sposób było w pełni zapanować nad szczeniakiem czy innym młodym zwierzęciem, ale miało to i swój urok! Choć oczywiście ciężko zaliczyć do tego zniszczone trampki... - A te pierścienie to serio super sprawa, chociaż czasem mam wrażenie, że na moją paskudę takie triki nie działają. Doprawdy, nie wiem, po kim ma takie zachowanie - dodała i prychnęła, kręcąc na boki głową. Kira była jedyna w swoim rodzaju. O tak.
Kiedy pojawili się na polanie, znajdowało się już na niej całkiem sporo osób. Wyszczerzyła się szeroko do Nancy i Camelii i energicznie do nich pomachała, a następnie podobnie przywitała się z innymi znajomymi buźkami. Rzecz jasna powiedziała też "dzień dobry" do stojącej nieopodal nauczycielki, starając się nie patrzeć na nią przesadnie długo, bo przecież tak było niegrzeczne. Nic jednak nie mogła poradzić na to, że kolejne słowa Willa wzbudziły w niej jeszcze większą ciekawość.
- Serio?! Ej, ale nie żartujesz sobie ze mnie, co? Czyli że trenowałeś pod jej okiem?I fajna jest? - Zasypała chłopaka pytaniami, patrząc na niego z miną karpia. Okej, tego się nie spodziewała i nic, dosłownie nic nie było jej teraz w stanie powstrzymać od odwrócenia się w tył w celu ponownego przyjrzenia się kobiecie.

@William S. Fitzgerald

Na miejsce dotarła chwilę przed ustaloną godziną zajęć, by przystanąć przy jednym ze świerków i czekać aż uczniowie i studenci zaczną się gromadzić. Nie była jakoś specjalnie zestresowana czy poddenerwowana tą lekcją, choć de facto była to pierwsza oficjalna, którą przyszło jej zorganizować. Cały sprzęt, który był potrzebny do ćwiczeń zebrała w jednym miejscu, nieopodal, kamuflując go zaklęciem, aby uczestnicy wcześniej nie wiedzieli z czym będą mieć do czynienia. Ceniła sobie zawsze element zaskoczenia we wszystkich treningach. Tego nauczyła się przez ostatnie dwa lata, kiedy zajmowała się trenowaniem graczy - musiała wzbudzić ich ciekawość, aby byli bardziej chętni do aktywnych ćwiczeń.
Z czasem na polanie pojawiły się pierwsze osoby, a później kolejne i kolejne, których witała łagodnym uśmiechem, odpowiadając im uprzejmie. Każdego lustrowała wzrokiem, oceniając strój i przygotowanie do zajęć, ale nawet jeśli ktoś przyszedł w dżinsach, milczała. Wystarczyło tylko poczekać aż te pękną na szwie za którymś mocniejszym zamachem… Widziała, że niektórzy zgodnie z jej poleceniem zabrali ze sobą ochraniacze i kaski, co ją niezmiernie ucieszyło, bo te szkolne były już... dość wysłużone. Wybrała jednak te najmniej zniszczone ze schowka, zabierając je ze sobą na miejsce zajęć aby cała reszta również była zabezpieczona przed urazami. Teraz tylko pozostawało czekać aż wszyscy, którzy mają przyjść, stawią się na polanie.
-Witam wszystkich. Nazywam się Patricia Brandon i od dzisiaj będę prowadzić z Wami lekcje miotlarstwa. Na początek uznałam, że wypada powiedzieć kilka słów o sobie, abyście mnie lepiej poznali. A więc pochodzę z Norfolk, Quidditch w moim życiu zajmuje zaszczytne pierwsze miejsce od 2008 roku i od wtedy też uzależniłam się od wysiłku fizycznego. Mam nadzieję, że i Was zarażę takim uzależnieniem - oznajmiła dość entuzjastycznie, uśmiechając się kącikiem ust i zerkając po każdym z nich. Po chwili jednak przeniosła wzrok na trzymają w ręku rakietę, by unieść ją i kilka razy obrócić w dłoni, prezentując wszystkim. - Przechodząc do rzeczy - dziś chciałabym pokazać Wam czym jest squash. Czy ktoś jest w stanie powiedzieć coś na ten temat?* - spytała zgromadzonych, ciekawa czy ktokolwiek słyszał o tej mugolskiej grze sportowej.
Jeżeli ktoś zechciał jej odpowiedzieć, uzupełniła jego wypowiedź, a jeśli nikt nie był chętny, sama opisała im na czym polega ten sport.
- To gra, która pozwala solidnie się zmęczyć, spalić całe morze kalorii, a przy tym daje mnóstwo radości z rywalizacji. Na pozór przypomina grę w tenisa - używamy takiej oto rakiety - ponownie uniosła wyżej paletkę, po czym z kieszeni wyciągnęła niewielkich rozmiarów piłkę. - Oraz piłki. Zasady nie są skomplikowane, bo chodzi o to, aby zaserwować, odbić piłkę tak, aby przeciwnik nie potrafił sobie z nią poradzić. W tenisie mamy boisko podzielone siatką na dwie połowy, zaś w squashu występuje jedno pole, na którym grają obydwaj zawodnicy, odbijając piłkę o ścianę. - urwała nagle, by z zadowolonym wyrazem twarzy, zwrócić się do stojącej nieopodal @Julia Brooks i rzucić jej rakietę trzymaną w dłoniach, a samej sięgnąć po różdżkę. Machnęła nią w powietrze znajdujące się nad polaną, a w momencie pojawiły się tam... lewitujące na kilka metrów nad ziemią ściany.
- Okej, Waszym zadaniem na rozgrzewkę będzie serwowanie piłki na razie bez rywala, ale za to drużynowo. O co mi chodzi. Serwujecie piłkę 5 razy - jeśli oczywiście Wam się to uda i będziecie w stanie za każdym odbiciem jej dosięgnąć, tak, żeby Wam ona nie spadła - po czym usuwacie się kolejnej osobie w kolejce, by zrobiła to samo. Jeśli piłka spadnie, przepada Wam kolejka. Jednak nic straconego! Przechodzicie na koniec i jak przyjdzie znowu Wasza kolej, próbujecie jeszcze raz. Każdy ma szansę, aby na razie popróbować serwów. Okej, to działamy! - krzyknęła, ponownie machnąwszy różdżką, tym razem w kierunku zakamuflowanego sprzętu. Oznajmiła, że każdy kto nie posiada własnych ochraniaczy i kasku, musi założyć ten szkolny. Nie chciała odpowiadać za jakiekolwiek urazy głowy czy innych części ciała, jeśli twarda piłka odbije się ze spora mocą od ściany i uderzy w ucznia. Jednak dla większości z nich była to nowa dyscyplina i można było spodziewać się wszystkiego. A takie zdarzenia są prawdopodobne, dlatego warto dmuchać na zimne. Następnie rozdała wszystkim rakiety, szkolne miotły - jeśli nie mieli swoich - i nakazała zająć miejsce w rzędach przed ścianami, wcześniej dzieląc ich na grupy. Początkowo znajdowali się w odległości około pięciu metrów, jednak jeśli będą tylko chcieli, mogą podlatywać na dowolną odległość, jednak sami przekonają się, że jest to dobre jedynie na jedno odbicie, bo wtedy ma się mniejsze pole manewru do opanowania piłki.
- Ta grupa, która najdłużej utrzyma piłkę w powietrzu, otrzyma ode mnie dodatkowe punkty dla domu oraz każdy z drużyny otrzyma kafla z podpisami zawodników reprezentacji narodowej w Quidditchu. Postarajcie się, bo kolejna część będzie trudniejsza! Do dzieła! - ogłosiła jeszcze, zanim to nie użyła gwizdka, aby dać im znać, że mogą rozpoczynać. Sama też wskoczyła na miotłę, by z odpowiedniej odległości ich obserwować i liczyć oraz zapisywać punkty drużynom.

* - jeśli ktoś chce odpowiedzieć na pytanie i zdobyć punkty dla domu rzuca kostką k6: parzysta - Patricia zauważyła Twoją podniesioną rękę i udziela Ci głosu, nieparzysta - niestety, ale stoisz na uboczu i Patricia nie dostrzega Twojej ręki, wybiera inną osobę z zebranych. Oczywiście jeśli odpowie jedna osoba, kolejna już nie ma możliwości zdobycia punktów. I nie musicie zawierać w poście odpowiedzi postaci, tylko zaznaczcie w kodzie, że macie odpowiednią kostke.


Ustawiacie się grupami w rzędzie, około pięć metrów od ściany. Można podlatywać bliżej, jednak jest to dobre tylko na chwilę, bo macie mniejsze pole manerwu i mniejsze szanse na opanowanie piłki. Należy odbić ją pięć razy w najlepszym wypadku, aby ustąpić kolejnej osobie w kolejce. Jeśli piłka spadnie - kolejka przepada, przechodzicie na koniec i możecie próbować, jeśli przyjdzie Wasza kolej.

Dowolna ilość postów w tym etapie na osobę - byle w odstępach trzech postów innych graczy (co najmniej dwa posty muszą być z innej drużyny). Kostkujecie, opisujecie i nabijacie punkty drużynowo.

drużyny:

Rzuć k6, aby dowiedzieć się jak poszło serwowanie:
6 - nie udaje Ci się nawet dobrze wycelować w piłkę i kiedy ją podrzucasz, rakieta mija się z nią i piłka spada od razu na ziemię, nim zdążyłeś tak naprawdę zacząć. Przechodzisz na koniec i czekasz znowu na swoją kolej. Możesz też uznać, że ostatnia piłka osoby wcześniej była źle zaserwowana i przez to ją straciłeś(-3 punkty dla drużyny)
5 - mierzysz w piłkę i ta nawet odbija się od Twojej paletki raz, ale nie uderza w ścianę - gwałtownie spada, zanim Ty zdążysz zorientować się gdzie się ustawić, aby jej dosięgnąc. Tracisz kolejkę, a piłkę przejmuje kolejna osoba w drużynie (-2 punkt dla grupy)
4 - udaje Ci się zaserwować dwa razy, jednak piłka po trzecim odbiciu od ściany spada pod ostrym kątem w dół - nie jesteś w stanie tak szybko zareagować i odbić jej ponownie; tracisz kolejkę (-1 punkt dla drużyny)
3 - piłka odbija się trzeci raz od ściany, przejmujesz ją, zgrabnie serwując ponownie, jednak siła jest zbyt słaba i piłka kolejny raz już nie dosięga ściany, spadając na murawę. Tracisz kolejkę, piłkę przejmuje kolejna osoba (+1 punkt dla drużyny)
2 - udaje Ci się odbić piłkę cztery razy od ściany, po czym ostatni raz celujesz, ale ta wystrzeliwuje zupełnie nie w tym kierunku co trzeba; leci daleko daaaaleko, w stronę drzew. Drużyna otrzymuje nowa piłkę od Patricii, a Ty przechodzisz na koniec kolejki(+2 punkty dla grupy)
1 - w pięknym stylu wykonujesz pięć serwów i zdaje się jakbyś już kiedyś próbował squasha! Odbicia nie sprawiają Ci żadnych problemów, szybko ustawiasz się "pod piłkę" za każdym serwem, a kiedy kończysz, usuwasz się zwinnie, aby kolejna osoba miała pole do manewru
(+3 punkty dla grupy)

Dodatkowo rzuć na refleks postaci 4xk6:
4-10 - tego dnia Twoja reakcja na to co się dzieje wokół Ciebie jest błyskawiczna! Praktycznie wiesz na przód gdzie odbije się piłka i wiesz jak się ustawić, aby ją odbić, a także w mgnieniu oka to robisz, co zwiększa szanse zdobycia punktów (-1 oczko do k6 na serw)
11-17 - Twoje bystre oko, podąża za piłką cały czas, jednak nie zawsze udaje Ci się przewidzieć, gdzie ją wiatr poniesie. Raz Ci się uda, a raz nie (k6 na serw bez zmian)
16-24 - to nie jest zdecydowanie Twój dzień. Może zazwyczaj masz dobry refleks, a może wręcz przeciwnie, w każdym razie tego dnia nawet gdyby ktoś wskazał Ci konkretnie gdzie poleci piłka, nie zdążył byś tam dolecieć. Może to brak śniadania, może niewyspanie, ale jedno jest pewne - Twój mózg reaguje z pewnym opóźnieniem, co utrudnia Ci walkę o punkty dla drużyny (+1 oczko od k6 na serw)

- za każde 15pkt z gier miotlarskich - 1 przerzut dowolnej kości
- dla postaci z KP zaakceptowaną nie dalej jak 2 miesiące temu - 1 dodatkowy przerzut dowolnej kości
- za status krwi poniżej 50% (czyli większe prawdopodobieństwo tego, że postać może znać lub kiedyś grała w squasha) - 1 dodatkowy przerzut kości k6 na serw
- dla postaci z wpisanymi w profil (!) cechami eventowymi związanymi z kondycją fizyczną i zdolnościami motorycznymi tj. Gibki jak lunaballa, Silny jak buchorożec - 1 dodatkowy przerzut kości 4xk6 na refleks
Liczy się ostatnia kostka. Przerzuty po I etapie odnawiają się.

Kod:


<zg>Kuferek:</zg> [url=LINKDOKUFERKA]ilość punktów z GM ofc[/url]
<zg>Przerzuty:</zg> który modyfikator się należy i ile przerzutów (x/y)
<zg>Odpowiedź na pytanie Pat:</zg> TAK/NIE - [url=LINKDOKOŚCI]parzysta/nieparzysta[/url]
<zg>Drużyna: </zg> [color=#ffcc33]Drużyna Spadającej Gwiazdy[/color] / [color=#336699]Drużyna Komet[/color] / [color=#999999]Drużyna Srebrnej Strzały[/color] / [color=#cc6666]Drużyna Świetlistej Smugi[/color]
<zg> Kostka K6 - jak poszło:</zg> [url=LINKDOKOŚCI]k6[/url] + ewentualny modyfikator wynikający z kostek niżej
<zg>Kostki 4xk6:</zg> [url=LINKDOKOŚCI]suma 4xk6[/url]
<zg>Punkty drużyny:</zg> ile? Twoje punkty + punkty reszty członków drużyny


Kuferek: 4, a co
Przerzuty:
Odpowiedź na pytanie Pat: NIE - nieparzysta
Drużyna: Drużyna Świetlistej Smugi ( @William S. Fitzgerald  ,  @Mulan Huang ,  @Jessica Smith )
Kostka K6 - jak poszło: 1 + 3pkt dla grupy
Kostki 4xk6: 12
Punkty drużyny: 3

W końcu cały ten koszmar się rozpoczął. Zmierzyła wzrokiem dość młodą nauczycielkę, w myślach przewracając oczami, na jej wywód. Kolejna chora fanatyczka quidditcha. Irvette już widziała, jak daje się jej przekonać do czegokolwiek. Na pytanie o squasha podniosła rękę. Znała tę grę, co więcej nawet miała kiedyś przyjemność w nią zagrać i o ile tenisa uważała za dużo ciekawszą rozgrywkę, o tyle wiedziała, z czym to się je. Niestety Brandon nie zauważyła jej, co nie było aż tak dziwne, skoro Ruda stała gdzieś z tyłu pod drzewem. Wzruszyła więc ramionami i zabrała się do roboty.
Przywitała się z Williamem, który to wydawał jej się mimo wszystko sympatyczny. Była wdzięczna chłopakowi, że nie będzie ciągnął jej na siłę po meczach, jeżeli nie będzie takiej potrzeby. Zdecydowanie zyskał tym sobie jej sympatię.
-To co, kapitanie. Pokażmy im co potrafimy. - Puściła mu zadziornie oczko, po czym jako pierwsza podeszła do wyzwania. Miała okazję wywalić swoją frustrację na rakiecie i lecącej w jej stronę piłeczce. Jak można się było spodziewać, serw Irv był perfekcyjny. Ustawiła się, jakby dokładnie wiedziała, gdzie powinna być, by piłka praktycznie sama wleciała w jej rakietę, a następnie posłała ją prosto w magiczną ścianę. Gorzej było już z refleksem. Starała się wyczuć, gdzie piłka spadnie, ale czasem warunki pogodowe, jak i zwykły ludzki błąd sprawiał, że ta gdzieś jej umykała. Cóż, widać może wcale aż tak nie nadawała się na pałkarza, jak wszyscy próbowali jej to ostatnio wmówić.

Kuferek: 28
Przerzuty: modyfikator: punkty w kuferku (1/1)
Odpowiedź na pytanie Pat: NIE - nieparzysta
Drużyna: Drużyna Srebrnej Strzały
Kostka K6 - jak poszło: 6  
Kostki 4xk6: 15 - bez zmian
Punkty drużyny: -3

Latanie zawsze było jednymi z ciekawszych zajęć, a więc i tym razem się nie zawiódł. Nowa nauczycielka postawiła na dość oryginalne ćwiczenia, zaczerpnięte z mugolskiej dyscypliny, która kojarzyła mu się z tenisem i kiedyś czytał o tym jak dwoje zawodników odbijają piłkę rakietą od ściany. Chciał więc odpowiedzieć na pytanie zadane przez Brandon, jednak chyba stał za daleko, bo wybrała inną osobę. No trudno.
A potem rozdzieliła ich w grupy i mieli za zadanie nauczyć się serwować, podobnie jak odbywało się to w squashu, jednak w powietrzu. Miał co do tego mieszane uczucia, jednak ustawił się na pozycji i kiedy usłyszał gwizdek zaczął pierwszy w ich drużynie. Ale ledwo zdążył podnieść paletkę do góry i puścić piłkę, ta nie trafiła w mały przedmiot, a minęła się z nim i poleciała w dół. Jęknął i zanurkował za nią, aby po chwili z niechęcią i irytacją w myślach oddać ją kolejnej osobie w kolejce. Cudownie się zaczęło...

Kuferek: 0
Przerzuty: Na pierwszym przerzucie to samo, na drugim z 6 na 2.
Odpowiedź na pytanie Pat: TAK - parzysta
Drużyna:  Drużyna Komet
Kostka K6 - 2 + bez zmian
Kostki 4xk6: 14
Punkty drużyny: 2

Czy się stresował? Tak i to bardzo. Nowa nauczycielka, przedmiot który ogarnia w mocno przeciętnym stopniu i strach o to że zrobi z siebie głupka. O tyle dobrze że przynajmniej potrafił poprawnie - jego zdaniem- odpowiedzieć na zadane przez profesor Brandon pytanie. Czasem bycie osobą półkrwi miało swoje zalety, chociaż nie sądził że mu się to przyda w szkole na czymś innym niż mugoloznawstwo. Podniósł rękę w miarę szybko licząc że Patricia ją zauważy. Nieco się ucieszył kiedy okazało się że to dostrzegła.  -Jest to mugolska gra w której odbija się piłkę od ściany za pomocą rakiety.- I szczerze, to tak naprawdę bardziej o tej grze wypowiedzieć się nie mógł. Nie był jakimś wielkim fanem gier sportowych. Swój wysiłek zazwyczaj trzymał mocno w pobliżu ćwiczeń fizycznych, żeby wyglądać tak jak obecnie. No i żeby przemiany bolały troszkę mniej.
Kiedy drużyny zostały zorganizowane i zabierali się za ćwiczenie serwowania, Drake ruszył na pierwszy ogień. No dobra nie będzie źle, bo w końcu co może pójść nie tak. Podrzucił piłeczkę, wziął zamach i... trafił odbijając piłeczkę do ściany. Potem jeszcze trzy razy. Niestety przy ostatnim odbiciu piłki poczuł się za pewnie i uderzył piłkę nieco za mocno. O wiele za mocno, bo poleciała gdzieś daleko między drzewa. No po nią lecieć nie będzie... Zleciał ostrożnie zostawiając miejsce kolejnej osobie z drużyny Komet.

Kuferek: 2
Przerzuty: 0/1
Odpowiedź na pytanie Pat: NIE - nie rzucałam nawet
Drużyna: Drużyna Świetlistej Smugi
Kostka K6 - jak poszło: 4-1=3
Kostki 4xk6: 9 (-1)
Punkty drużyny: 1 + 3 = 4

Prowadząca zajęcia kobieta wydawała się być naprawdę sympatyczna, a i wymyślona przez nią aktywność zdawała się być całkiem interesująca. Chociaż... czym do pikującego licha był squash? Kto to w ogóle wymyślił i skąd ta debilna nazwa? Coś się ściska czy coś? Nie miała pojęcia. Po prostu brzmiało to niezwykle dziwnie. Nie była jakaś wielką fanką sportów mugolskich. Przynajmniej nie na tyle, by orientować się w takich rzeczach.
Musiała wysłuchać instrukcji Patricii, aby ogarnąć, że to taki tenis dla ubogich czy coś w tym guście i chodzi o to, żeby odbić piłkę od ściany jak największą ilość razy. Poprawka. Tenis dla tych, którzy byli forever alone i nie potrafili znaleźć nawet jednego ziomeczka do tego, aby ten z nimi pobiegał na korcie za zieloną piłką.
Dobra pora sprawdzić jak jej to wszystko szło. Wzięła do dłoni rakietę, gdy tylko przestrzeń się zwolniła i wykonała pierwszy serw. I cholera dobrze sobie radziła. Przede wszystkim była świadoma tego gdzie wędrowała piłka. Wszystko po to, aby móc ją odbić i zareagować w odpowiednim momencie. Szkoda tylko, że jedno z jej uderzeń nie było tak silne i po trzecim odbiciu piłeczka nawet nie dosięgła celu. No, ale i tak było fajnie.

Kuferek: 134
Przerzuty: 6/10
Odpowiedź na pytanie Pat: NOPE
Drużyna: Drużyna Spadającej Gwiazdy
Kostka K6 - jak poszło: 1 – 1 = 0 :(
Kostki 4xk6: 10 o7
Punkty drużyny: +3 pkt

Polana dosyć szybko zapełniła się uczniami i studentami. Nie było wątpliwości co do tego, że Gry Miotlarskie były najpopularniejszym przedmiotem w szkole, całkiem zasłużenie zresztą, bo, nie oszukujmy się, nic nie dawało takiej porcji frajdy i adrenaliny, jak latanie na miotle. A już na pewno nie zielarstwo. Dodatkowego smaczku, który mógł przyczynić się do tak sporej frekwencji, był fakt, iż była to pierwsza lekcja z nową nauczycielką oraz ciekawość, co takiego będą robić.

Była trenerka kadry nie zawiodła. Nie tylko pojawiła się przed czasem, ale do tego przygotowała im coś niezwykłego na dzisiejsze zajęcia. Mieli bowiem grać w squasha, a przynajmniej w jego czarodziejską wersję. Krukonka odpowiedziała nauczycielce na uśmiech lekkim skinięciem głowy i obróciła w dłoni otrzymaną rakietkę. Już nie pamiętała, kiedy ostatni raz zdarzyło jej się grać w squasha. Jeszcze jako uczennica, wracając do Soton na wakacje, częściej sięgała po futbolówkę, jej pierwszą prawdziwą miłość. Kto wie, może po dzisiejszej lekcji zakocha się w odbijaniu gumowej piłeczki od ściany?

Kiedy Patricia wytłumaczyła już wszystkim, na czym polega ta prosta, choć intensywna gra i podzieliła ich na drużyny, Julka bez zbędnego ociągania podeszła do ściany i zaczęła serwować. Szło jej wyjątkowo dobrze. Każdy z pięciu serwów był mocny i precyzyjny, a nadążanie za piłką nie sprawiało dziewczynie najmniejszych problemów. Obcowanie na co dzień z nieprzewidywalnym tłuczkiem wyrabiało bowiem refleks i sprawiało, że dziewczyna zdawała się być o krok przed piłeczką, niczym jakiś squashowy Littlefinger. Miała tylko nadzieję, że skończy nieco lepiej, niż bohater popularnego serialu. Gdy jej zmagania ze ścianą dobiegły końca, ukłoniła się delikatnie nauczycielce i zwolniła miejsce kolejnej osobie z drużyny.

@Patricia D. Brandon  @Hope U. Griffin

Kuferek: 141pkt
   Przerzuty: 9/9
   Odpowiedź na pytanie Pat: Nope
   Drużyna: Drużyna Komet
    Kostka K6 - jak poszło: 1
   Kostki 4xk6: 12 (bez zmian)
   Punkty drużyny: 3 + 2 = 5

Uśmiechnęła się na widok Patricii, która zaczęła tłumaczyć im czym dokładnie mieli zajmować się na tej lekcji i jakie były jej zasady. Uniosła także nieco brwi, gdy tylko usłyszała o byciu nagrodzonym kaflem z autografami kadry. To dlatego mieli wtedy podpisywać te piłki? Zagadka się rozwiązała! Chociaż może Brandon im o tym wcześniej mówiła, ale nie bardzo słuchała i jedynie machnęła podpis na kaflu.
No, ale dobra posłuchali czym jest squash, a teraz wystarczyło jedynie wziąć do ręki rakietę i spróbować swoich sił w tym zadaniu. Całe szczęście okazało się ono o wiele łatwiejsze niż się tego spodziewała. Serw wyszedł jej nadzwyczaj dobrze. Podobnie zresztą jak kolejne mocne i celne odbicia, których rytmiczny odgłos rozległ się po polanie. Wszystko po to, aby po chwili wykonać zwinny unik i zwolnić miejsce dla kolejnej osoby, która miała po niej przejąć pałeczkę. Chyba po prostu dobrze szło jej w sporcie.

Kuferek: 140
Przerzuty: kufer - 6/9 | cecha eventowa - 1/1
Odpowiedź na pytanie Pat: -
Drużyna: Świetlistej Smugi
Kostka K6 - jak poszło: 5 → 3 → 3 → 2 - 1 = 1
Kostki 4xk6: 7 | -1 na serw
Punkty drużyny: 4 + 3 = 7

  — Dobra, w takim razie zapamiętam, żeby wszystko chować poza jego zasięgiem, bo wolałbym, żeby mi się nie dobrał chociażby do mojego sprzętu miotlarskiego — odparł z nieznacznym uśmiechem, kiwnąwszy przy tym głową na znak zrozumienia. Nie da się ukryć, że kompletnie nie miał doświadczenia w zajmowaniu się szczeniakiem i działał trochę metodą prób oraz błędów, więc podobne rady przyjmował z otwartymi ramionami. A co jak co, ale wiedział, że jej w tej kwestii może zaufać.
  — Cóż, mógłbym mieć pewien typ po kim to ma, ale wolałbym nie dostać przypadkiem miotłą przez łeb, czy coś, więc zachowam to dla siebie — stwierdził żartobliwie, błyskając w stronę Puchonki zębami, bo raczej łatwo było się domyślić co miał na myśli. — W każdym razie nadal jest taka humorzasta? — dopytał zaraz, pamiętając jak się żaliła na zachowanie swojej kotki i liczyła, że pierścień pomoże jej zrozumieć co się dzieje.
  Uśmiech na jego ustach pogłębił się na widok jej jeszcze bardziej rozbudzonego entuzjazmu na wieść, że będą mieć zajęcia z byłą trenerką kadry narodowej.
  — Słowo — odparł, kładąc przy tym dłoń na wysokości serca. — Krótko jednak. Powołali mnie pod koniec stycznia, a większość treningów z racji trwania sezonu nadal miałem ze Srokami. Niemniej powodów do narzekania nie dostałem. — Dlatego tak był ciekaw jakie podejście Brandon do organizowania zajęć dla młodzieży o bardzo zróżnicowanym poziomie. Nauczycielka w końcu zabrała głos, więc ku niej zwrócił swoją uwagę. Z tym całym squashem nie miał do tej pory styczności, więc nawet nie próbował się zgłaszać, wsłuchując się po prostu w instrukcje. Uniósł za to wyżej kącik ust na wieść, że zwycięska drużyna oprócz punktów dla Domu otrzyma też… po kaflu na łebka z podpisami członków drużyny narodowej. Czyli po to to było!
  — Powodzenia — rzucił jeszcze w stronę Oli, puszczając jej oczko, bo zostali rozlokowani w innych teamach, by następnie nałożyć na siebie ochraniacze i kask, zwracając się przy tym w stronę swojej drużyny. Na słowa de Guise kiwnął głową z zadziornym uśmiechem na ustach. Czekając na swoją kolej podrzucił parę razy rakietę w dłoni, próbując to narzędzie wyczuć. Ostatni raz poprawił chwyt nim płynnie zajął miejsce poprzednika i pomimo tego, że bawił się w coś takiego po raz pierwszy w życiu poszło mu wręcz wybitnie. Dzięki wyrobionemu na boisku refleksowi idealnie ustawiał się pod piłkę, mocno i pewnie wykonując kolejne serwy. Widać miał po prostu naturalny dryg do sportu.
  Doszedłszy do pięciu odbić zwinnie usunął się na bok, ustępując miejsca kolejnej osobie.

@Aleksandra Krawczyk

Kuferek: 15
Przerzuty: 0/1
Odpowiedź na pytanie Pat: nie
Drużyna: Drużyna Spadającej Gwiazdy
Kostka K6 - jak poszło: 5 przerzucone na NIESPODZIANKA - 5 (-2 pkt dla drużyny :>)
Kostki 4xk6: 12
Punkty drużyny: 3 - 2 = 1

Nie miał czasu na dalszą pogawędkę z Darkiem i Jess, bo nauczycielka ekspresowo zaczęła lekcję, tłumacząc zawiłe reguł squasha. Niewiele wiedział na jego temat, bo rodzina zawsze odgradzała go od tego, co mugolskie, stawiając na stricte czarodziejskie sporty i dyscypliny. Niemniej - z dużym entuzjazmem podszedł do zadania, jakie im na dzisiaj wyznaczyła Brandon, dlatego szybko wskoczył na miotłę i ustawił się za Julką, która klasycznie poradziła sobie perfekcyjnie. W przeciwieństwie do niego.
Może i odbił piłkę, ale najwidoczniej miał ogromne problemy ze wzrokiem, bo ta, zamiast odbić się od ściany, poleciała chuj wie gdzie, w wyniku czego stracił możliwość dalszego odbijania. Z rezygnacją odleciał na koniec, wpatrując się jak radzą sobie inni.

Kuferek: 134
Przerzuty: 5/10 (jeden za cechy eventowe)
Odpowiedź na pytanie Pat: NOPE
Drużyna: Drużyna Spadającej Gwiazdy
Kostka K6 - jak poszło: 2-1 (za4xk6) = 1
Kostki 4xk6: 10 (po przerzucie "6" na "5"
Punkty drużyny: 1+3=4

Widząc, jak radzi sobie reszta, czuła lekkie napięcie. I choć nie zależało jej na kaflu z podpisami, to i tak chciała wygrać, dla samej przyjemności wygrywania. Albo inaczej – niechęci do przegrywania. Choć poradziła sobie przyzwoicie, to nie każdy musiał znać squasha. Właściwie, to mało kto miał prawo znać squasha w szkole pełnej czarodziei. Kiedy więc Aslan zakończył swoją krótką przygodę z paletką, a reszta wydawała się niezainteresowana zajęciem go w kolejce przy ściance, Krukonka ponownie wsiadła na miotłę i ruszyła naprzeciw przygodzie. Tym razem nie szło jej tak dobrze, choć wciąż nienajgorzej. Pierwsze cztery serwy wyszły jej bezbłędnie. Za to przy ostatnim? Cóż, również poszło jej bezbłędnie, dzięki czemu mieli na kącie całe cztery punkty i podgonili nieco resztę zespołów.

Kuferek: 4, a co
Przerzuty:
Odpowiedź na pytanie Pat: NIE - nieparzysta
Drużyna: Drużyna Świetlistej Smugi ( @William S. Fitzgerald  ,  @Mulan Huang ,  @Jessica Smith )
Kostka K6 - jak poszło: 3 --> po kolejnych rzutach 4 więc - dla drużyny
Kostki 4xk6: 16
Punkty drużyny: 6

Początek był praktycznie bezbłędny, więc nic dziwnego, że Ruda ponownie podeszła do próby. Niestety tym razem serw nie był już idealny, co akurat nie powinno dziwić biorąc pod uwagę małe doświadczenie Rudej w zakresie gier miotlarskich. Przewróciła tylko oczami na ten fakt, a gdy dodatkowo odbicia nie poszły jej najlepiej była już przekonana, że to iż się tu znajduje to tylko jakiś jebany żart. Widać poprzednio odezwało się w niej szczęście początkującego, czy jakkolwiek inaczej by tego nie nazwano. Odleciała więc na bok, zadowolona z faktu, że musi przeczekać kolejkę zamiast ponownie błaźnić się na oczach tych quidditchowych świrów. Miała tylko nadzieję, że nikt nie wpadnie na pomysł, by jakkolwiek komentować jej starania, bo humor dziewczyny raczej nie szedł w stronę jakiegokolwiek polepszenia.

Kuferek:0
Przerzuty: 2/2
Odpowiedź na pytanie Pat: TAK- odp w 1 poście
Drużyna: Drużyna Komet
Kostka K6 - jak poszło:  4
Kostki 4xk6: 15
Punkty drużyny: 5 - 1 = 4

Tak jak na początku jeszcze w miarę dobrze mu poszło, tak teraz zdecydowanie mu nie wyszło. Zdołał odbić piłkę około trzy razy, zanim ta postanowiła odbić się pod takim kontem że o ponownym odbiciu jej mógł sobie tylko pomarzyć. Oczywiście nie czuł się z tego dumny. No, ale mogło być gorzej, prawda? przynajmniej udało mu się ją parę razy odbić. W końcu przecież zawsze mógł nawet nie trafić w ścianę albo tak jak wcześniej wybić ją gdzieś w przestworza. Nieco niezadowolony zleciał na ziemię robiąc miejsce kolejnej osobie z jego drużyny. Może jakoś uda się im to wygrać?

Kuferek: 58
Przerzuty: za każde 15pkt - 3/3
Odpowiedź na pytanie Pat: NIE
Drużyna: Drużyna Srebrnej Strzały
Kostka K6 - jak poszło: 1
Kostki 4xk6: 13 - k6 bez zmian
Punkty drużyny: 3 - 3 = 0

- Słusznie, lepiej zachowaj to dla siebie - odparła i wywróciła oczami, bo było oczywiste, o co mu chodziło. Chyba tylko głupi by się nie domyślił. - To znaczy jest już lepiej niż wtedy, ale cóż, wróciła stara Kira - stwierdziła krótko, bo i nie było co więcej dodawać. Słowo kot powinno wyjaśnić wszystko!
Jej ciekawość wciąż rosła, aż do chwili, w której nauczycielka zdradziła, czym się będą dzisiaj zajmować. O ile słyszała już niejednokrotnie o squashu i mniej więcej wiedziała, z czym to się je, tak nigdy nie miała okazji w niego zagrać. I to jeszcze w takiej wersji, gdzie ściany radośnie lewitowały sobie kilka metrów nad ziemią. Zapowiadało się naprawdę genialnie. Również życzyła powodzenia Willowi i ustawiła się w rzędzie razem z pozostałymi członkami grupy, do której została przydzielona. Kiedy nadeszła jej kolej, zaczęła odbijać piłeczkę od ściany i chociaż było to jej pierwsze podejście do tej gry, to chyba mogła śmiało stwierdzić, że poszło jej naprawdę dobrze i nawet jeśli nie za każdym razem umiała przewidzieć, gdzie piłeczka zostanie poniesiona przez wiatr, to udawało jej się jakoś wyratować sytuację. Wykonała pięć odbić i sprawnie odsunęła się na bok, ustępując tym samym miejsca kolejnej osobie.

Kuferek: 8
Przerzuty: 1/1
Odpowiedź na pytanie Pat: Nie rzucałam
Drużyna: Drużyna Świetlistej Smugi
Kostka K6 - jak poszło: 2 + 1 oczko
Kostki 4xk6: 18
Punkty drużyny: 1 + 6 = 7

Nie było obecnie mocy, która by ją powstrzymała przed uczestnictwem w kolejnych zajęciach miotlarstwa. Smith najzwyczajniej w świecie polubiła latanie - spełniając niejako swoje 'dziecięce' marzenia, choć przyszłości z Quidditchem nie wiązała na pewno. Niemniej - chętnie potuptała na lekcję z nową nauczycielką. Średnia wieku hogwarckiej kadry naprawdę leciała na łeb na szyję...
Dotarła na polanę z Darrenem i Aslanem - susząc zęby od uśmiechów przez całą drogę na miejsce zajęć. Dopiero kiedy dotarli, a profesor Brandon (czyżby siostra Victorii? Krukonka nic nie wspominała...) rozpoczęła zajęcia, uśmiech Smith nieco zbladł. Oczywiście, że wiedziała co to squash, jej starsze siostry maniakalnie w to grywały - a ona nigdy nie była w tym najlepsza.
— Słodka Morgano, żebym chociaż w piłkę trafiła... — mruknęła sama do siebie, doposażając się w sprzęt niezbędny do lekcji: miotłę i ochraniacze. Zawiązując rzemyki, posłała jeszcze niepewny uśmiech do Shawa i Coltona - po czym podleciała do swojej drużyny. Świetlista Smuga... Nie najszybsza miotła, ale charakteryzująca się zwrotnością.
Jak się okazało, żaden z niej gracz - choć nie poszło jej też najgorzej. No, przynajmniej lepiej niż kiedy próbowała zwykłego, mugolskiego squasha z siostrami - gdzie ledwo jeden serw jej wychodził. Kiedy nadeszła jej kolej dość zgrabnie weszła w kolejkę i odpowiednią pozycję - zaserwowała raz, drugi i... Ewidentnie źle oceniła odległość, bo kiedy chciała piłkę odbić kolejny raz - ta przeleciała jej gdzieś ponad rakietką. Smith skwitowała to jedynie niezadowolonym grymasem, usuwając się, by zrobić miejsce reszcie.

Kuferek: 140
Przerzuty: kufer - 0/9 | cecha eventowa - 0/1
Drużyna: Świetlistej Smugi
Kostka K6 - jak poszło: 2
Kostki 4xk6: 4 + 5 + 6 + 2 → przerzuty 5 i 6 na... 5 i 6 XD → ponownie 5 i 6 na... uwaga... 5 i 6 XDDD → jeszcze raz 5 i 6 na 2 i 6 → ostatni przerzut 6 na 3, więc finalnie 4 + 2 + 3 + 2 = 11 | bez zmian
Punkty drużyny: 7 + 2 = 9

   Wywrócenie oczami skwitował jeszcze szerszym wyszczerzem, ale figlarny błysk w ciemnobrązowych ślepiach wyraźnie świadczył o tym, że jedynie żartował i tak naprawdę w ten sposób nie myślał, czego zapewne sama była świadoma – w końcu nie znają się i nie są ze sobą od wczoraj. Słowa o kotce przyjął skinięciem głowy, samemu nie mając tu już nic więcej do dodania, a zrewanżować się żadną sensowną radą nie mógł, bo na kotach to się tym bardziej nie znał.
   Temat i tak musieliby urwać, więc no.
   Trzeba przyznać, że czuł mocno zmotywowany po swoim debiutanckim sukcesie w tym miotlarskim squashu, który nie tylko pozwalał ćwiczyć celność czy refleks, ale też był po prostu świetną zabawą. I może odrobinę za bardzo się tym swoim całkiem spektakularnym powodzeniem zachłysnął, może poczuł się nieco zbyt pewny siebie, a może po prostu w grę weszło jakieś dzikie szczęście nowicjusza, bo kiedy tylko ponownie znalazł się przy ściance nie poszło mu już tak gładko, jak przy pierwszym podejściu.
   Mimo, że czujnie śledził tor lotu odbijanej piłeczki, to tym razem już nie udawało mu się z taką bezbłędnością oceniać, gdzie poleci i idealnie się pod nią ustawić, bo momentami zapominał wziąć poprawkę na wiatr. Udało mu się koniec końców zaliczyć cztery odbicia nim przy kolejnym ustawił rakietę pod nieco złym kątem, wybijając tym samym piłeczkę gdzieś daleko między drzewa. Ups? Drużyna dostała od nauczycielki nową, a on ustąpił miejsca przy lewitującej ścianie kolejnej osobie, samemu zajmując miejsce na końcu ogonka.

Kuferek: 44
Przerzuty: 0/2
Odpowiedź na pytanie Pat: NIE
Drużyna: Drużyna Srebrnej Strzały /
Kostka K6 - jak poszło: 3 - 1 = 2
Kostki 4xk6: 12 -> przerzut 5 i 5 -> 9
Punkty drużyny: 0 + 2 = 2

  Squash? Darren pierwsze słyszał o czymś takim, jak wspomniana przez nauczycielkę miotlarstwa dyscyplina sportowa. Cóż, nic dziwnego - z mugolskich sportów znał tylko te najpopularniejsze, jak piłka nożna, siatkówka czy polo. Wysłuchał więc informacji na temat owego squasha z nieukrywanym zainteresowaniem, po czym po kiwnięciu głową Jess i Aslanowi odszedł w kierunku swojej drużyny, ochrzczonej mianem Srebrnej Strzały.
  Czekając na swoją kolej Shaw ukradkiem zerkał we wszystkie strony, próbując zobaczyć co ma w ogóle robić - w praktyce. Był to w końcu dla niego zupełnie nieznany sport, chciał się więc z nim zapoznać choć odrobinę przed zmierzeniem się z własnymi umiejętnościami. Ostatecznie poszło mu jednak całkiem przyzwoicie, może z wyjątkiem fragmentu gdzie zgubił piłkę, która wylądowała gdzieś hen, pomiędzy drzewami.

Kuferek: 134
Przerzuty: 2/10 (jeden za cechy eventowe)
Odpowiedź na pytanie Pat: NOPE
Drużyna: Drużyna Spadającej Gwiazdy
Kostka K6 - jak poszło: 1
Kostki 4xk6: [url= https://www.czarodzieje.org/t20310p494-kostki#639441]11[/url]
Punkty drużyny: 4+3=7

Rywalizacja trwała w najlepsze. Krukonka z czujnością przyglądała się poczynaniom nie tylko zawodników z własnej drużyny, ale przede wszystkim z drużyn przeciwnych. Poziom był niezwykle wyrównany, zabawa przednia, a połączenie lekcji miotlarskiej ze squashem było nie tylko wymagające, ale przede wszystkim niezwykle zajmujące, inne i przez to ciekawe i świeże. Podobało jej się podejście młodej nauczycielki i była pewna, że będzie regularnie pojawiać się na jej lekcja. Zapewne i tak by na nie przychodziła, bo w końcu chodziło o miotełki, ale dużo przyjemniej było godzić się na zakwasy wiedząc, że elementem treningu będzie coś innowacyjnego. Do tego element rywalizacji, na który stawiała Brandonówna, dodawał smaczku całym zajęciom, a dla Brooks rywalizacja była jak woda na młyn. Widząc, że drużyna prowadzona przez ryżego kapitana Ślizgonów wysuwa się na prowadzenie, bez słowa wsiadła na miotłę i po raz kolejny podleciała do ściany. Tak jak i wcześniej, tak i teraz poradziła sobie bezbłędnie. Drobna piłeczka raz za razem odbijała się z impetem od twardej ściany, a dziewczyna za każdym razem znajdowała się tam, gdzie powinna, nie omijając żadnej okazji, aby wyżyć się na kawałku gumy. Na koncie Drużyny Spadającej Gwiazdy po raz kolejny wpadła maksymalna ilość punktów, dzięki czemu drużyna pod przewodnictwem Krukonki, wysunęła się na prowadzenie, do czasu, aż na miotłę nie wsiadł Fitzgerald.