First topic message reminder :

Jest to duża powierzchnia o owalnym kształcie, rozmiarów około 55 na 152 metry. Po dwóch przeciwnych końcach, na polach bramkowych umieszczone są trzy tyczki, każda z obręczą na czubku, do których to wrzuca się kafla. Po środku znajduje się koło środkowe, skąd na początku meczu wypuszcza się piłki.
Odbywają się tu wszystkie rozgrywki Quidditcha między domami, a także treningi drużyn. Czasem uczniowie przychodzą sami, bądź większymi grupami by polatać sobie dla przyjemności.

Czas było przekierować trochę uwagi na szukających, zwłaszcza, kiedy dostrzegłam kątem oka, że Morgan radzi sobie całkiem nieźle. Na chwilę straciła środek rozgrywki z oczu i kiedy miała tłuczek do dyspozycji, zamiast celować w obrońce czy ścigającego, skierowała go prosto w gryfonkę. Z zaskoczeniem przyjęła fakt, że znowu trafiła. Widocznie w ciąży, mimo dużo mniejszej sprawności też dawała sobie nieźle radę. Widziała, że przerwała jej w najgorszym możliwym momencie i bardzo ją to uciszyło. Kiedy doszła do wniosku, że kupiła sobie trochę cennego czasu, znowu wróciłam spojrzeniem na rozgrywającego kafla. Musieli wziąć się w garść, bo z bramkami z ich strony było różnie.

Kuferek: 5 +6
Kostka: H, trafiam

Kości / Litery / Przerzuty: 6
Kuferek: 72
Własna miotła: Błyskawica (+5)
Miotła drużyny: -
Łączna liczba punktów: 77
Pozostałe przerzuty: 7/7

  Czy mogło być coś przyjemniejszego niż taki luźny towarzyski mecz na odstresowanie po całej serii egzaminów? Nawet fakt, że w tym spotkaniu wyjątkowo nie grał na własnej pozycji, a miał się dziś wcielić w rolę pałkarza niczego nie zmieniał – cieszył się z samej możliwości wskoczenia raz jeszcze na miotłę i polatania. Zresztą, zawsze chciał spróbować się na tej pozycji, a to wydawało się idealną ku temu okazją, bez żadnej presji i w ogóle; mimo tego i tak miał zamiar dać z siebie wszystko, bo inaczej po prostu nie funkcjonował na boisku.
  W samych szortach kąpielowych, zgodnie z dress-codem jaki towarzyszył temu meczowi, wskoczył na swoją wierną Błyskawicę i wraz z resztą wyleciał na boisko, ustawiając się w odpowiednim miejscu i oczekując aż kafel pójdzie w górę, choć to nie na nim dziś miała skupiać się jego uwaga, a na tłuczkach. Od razu więc przeniósł na te nie uwagę, gdy tylko zostały wypuszczone, a kiedy cała zabawa się rozpoczęła, starał się trzymać w pobliżu pozostałych zawodników ze swojej drużyny, żeby wkroczyć do akcji, gdy tylko nadarzy się okazja, żeby pieprznąć nim w kogoś z przeciwnego teamu lub zajdzie konieczność obrony kogoś z własnego.
  I podobna okazja nadarzyła się dość szybko. Jeden z tłuczków właśnie zataczał w pobliżu łuk, a na linii jego spojrzenia znalazła się Krawczykówna na tropie znicza, więc Ślizgon bez zbędnego ociągania wziął porządny zamach i uderzył celnie w piłkę, posyłając ją prosto w kierunku rudowłosej Puchonki. W przeciwieństwie do tamtego kafla na puchońskim treningu, tym razem bardzo celowo.

Kości / Litery / Przerzuty: -
Kuferek: 26
Własna miotła: -
Miotła drużyny: Nimbus 2015 (+6)
Łączna liczba punktów: 32
Pozostałe przerzuty: 3/3

Chyba mogła już uznać wakacje za rozpoczęte. Egzaminy za pasem, właściwie wszystkie dotychczasowe obowiązki zostały wypełnione i pozostawało cieszyć się swobodą. Wreszcie miała możliwość wzlecenia w powietrze na miotle i szalenie nie mogła doczekać się meczu, który miał odbyć się w strojach kąpielowych. Pierwszy raz w życiu miała brać w takim czymś udział, więc chyba nic dziwnego, że odliczała dni do tego wydarzenia. No i już samo to, że miał odbyć się mecz było powodem do świętowania.
Z szerokim uśmiechem witała się ze wszystkimi znajomymi twarzami. Ciekawa była, potoczy się cała gra i chyba śmiało mogła już teraz uznać, że będzie to na pewno coś niezapomnianego. Poza tym składy miały być mieszane i tego jednego dnia stało przed nią ogromnie ważne zadanie - złapanie złotego znicza. Denerwowała się tym, a jakże by inaczej, ale podchodziła luźniej, bo przecież to była tylko zabawa i nie konkurowali o puchar quidditcha.
Wszystko zdawało się być gotowe, więc kiedy wypuszczono piłki, od razu podążyła wzrokiem za zniczem, ale ten w końcu jej umknął. Nie mógł jednak uciec daleko i wzbijając się w powietrze na dany wcześniej sygnał, zaczęła wolno krążyć wokół boiska.
Nie musiała długo czekac, żeby poczuć, że naprawdę jest w grze. Tłuczek uderzył ją w głowę, aż zachybotała się na miotle i krzyknęła z zaskoczenia, bo... została oblana zimną wodą. Prychnęła i szybko przetarła twarz, żeby odzyskać widocznosc. Tyle dobrego, że nie był to prawdziwy tłuczek, bo chyba już by leżała na ziemi. Kto by się spodziewał, że został posłany przez Willa. Czy mogła to uznać jako życzenia powodzenia?

Kości / Litery / Przerzuty: E
Kuferek: 19
Własna miotła: brak
Miotła drużyny: krukońska
Łączna liczba punktów: 24
Pozostałe przerzuty: 2/2

Dzisiaj przyszło im grać w strojach kąpielowych. Było to coś nowego dla Niemca, który do tej pory w Anglii rozegrał jeden mecz, na dodatek towarzyski. Ten także zaliczał się do jednego z tych, w których uczestniczyło się dla czystej przyjemności. Była to też okazja do przetestowania się na pozycji szukającego, na wypadek gdyby w trakcie sezonu, któryś z zawodników znów miał wypaść z powodu szlabanu czy jakiejś kontuzji. Nie musiał się nawet przejmować oberwaniem tłuczkiem, ponieważ te był wypełnione wodą. Może nawet po zakończeniu meczu poszedłby nad jezioro, by się trochę ochłodzić.

Kości / Litery / Przerzuty: 3 - 6
Kuferek: 28
Własna miotła: n/d
Miotła drużyny: nimbus
Łączna liczba punktów: 34
Pozostałe przerzuty: 2/3

Gra toczyła się w najlepsze, nie było jakoś szczególnie źle, ale chyba jednak nie odnalazłaby się na tym miejscu, na którym obecnie się znajdowała. Nie chodziło nawet o umiejętności, bo te nie były takie złe, problem raczej leżał w tym, że nie czuła tego ani trochę. Brakowało jej pędu powietrza, szybkości, siły, tego wszystkiego, co towarzyszyło jej w czasie, kiedy ścigała znicza. Teraz, co by nie mówić, po prostu się nudziła, czekając na to, czy nie pojawi się ktoś, kto będzie jednak próbował strzelić gola. I oczywiście - pojawił się. Spięła się cała, czekając na to, co się zaraz wydarzy, a później pomknęła w odpowiednią stronę, w pierwszej chwili mając wrażenie, że straci piłkę, zaraz jednak okazało się, że się myliła i przechwyciła kafel, co skwitowała uśmiechem pod nosem i błyskiem jasnych oczu. Nie minęła nawet chwila, a podała kafel odpowiedniej osobie i po prostu wróciła na swoją poprzednią pozycję. Nie wiedziała, co dalej i miała nadzieję, że jednak nie umrze tutaj z nudów, ale kto wie, czy za chwilę nie oberwie tłuczkiem? To, mimo wszystko, na pewno będzie bolało.

Kości / Litery / Przerzuty: 1
Kuferek: jajo
Własna miotła: -
Miotła drużyny: ślizgońska +6
Łączna liczba punktów: 6
Pozostałe przerzuty: 0/0

Nie miała zielonego pojęcia dlaczego się zgłosiła... Nie postawiła stopy na boisku już od bardzo dawna, a jeśli nawet, to zapewne nie w celach sportowych. To był po prostu zwykły impuls - kto wie - może zachęcił ją do tego wakacyjny klimat, ogólny entuzjazm albo po prostu chęć odreagowania, ale prawda była taka, że zanim się zorientowała, została już wciągnięta do zabawy jako rezerwowa ścigająca i zamierzała się dobrze bawić. Nie śmiała nawet udawać, że chociaż trochę orientuje się w tym cały chaosie, ale musiała przyznać, że jedyną wątpliwość odczuwała jedynie w stosunku do swojego nowego… munduru. Stroje kąpielowe! Parsknęła głośno, kiedy tylko o tym usłyszała, bo spodziewała się, że ktoś obróci to w żart, ale nie – wymóg ten okazał się prawdziwy i teraz Keyira mogła tylko stać półnaga, wspierając się na drużynowej miotle i obserwować akcję w oczekiwaniu na swoją kolej. Denerwowała się odrobinę, a wszystkie obawy wzmogły się dodatkowo, kiedy wzbiła się w powietrze. Pocieszyła się tym, że zawiązana tuż pod biustem koszulka sprawi, że w całym tym zamieszaniu cycki nie wypadną jej na wierzch.
Jej rozmyślania przerwał pędzący ku niej kafel, podrzucony przez Victorię. Przechwyciła go odrobinę niezdarnie, bo okazał się dla niej w pierwszym momencie niezwykle nieporęczny, ale wrażenie to minęło, kiedy pośpiesznie przeszukała wzrokiem boisko i dotarło do niej, że pozostaje jej dostać się pętli przeciwników. Przycisnęła piłkę do siebie, pochyliła się i pognała, starając się uniknąć wszystkich potencjalnych zagrożeń po drodze. Zwolniła, kiedy dostrzegła gryfońskiego obrońcę, a potem znów przyśpieszyła i biorąc zamach posłała kafla pod kątem do najbliższej obręczy. Miała nadzieję, że w swoim pierwszym meczu uda jej się przynajmniej nie spaść z miotły. Nie spodziewała się, że będzie mogła powalczyć z taką Lou o punkt.

Kości / Litery / Przerzuty: 3>2
Kuferek: 15
Miotła drużyny: Nimbus 2015
Łączna liczba punktów: 21
Pozostałe przerzuty: 1/2

Rok szkolny już powoli dobiega końca, nie ma już (chyba) wątpliwości kto zdobędzie puchar domów, nie mówiąc o pucharze quidditcha... ani razu nie udało mi się zagrać w oficjalnych rozgrywkach, a potem to już w ogóle ślizgoni nie grali. Tym bardziej cieszę się, kiedy udaje mi się zgłosić do pierwszego składu na dodatkowy mecz. Jego forma też jest bardzo ciekawa - gramy w kostiumach a ja mam być jedną z tych osób, które uderzają w innych tłuczkami, to znaczy balonami z wodą. Trochę się obawiam, że uderzając w nie, sama zaraz będę mokra. Zakładam na siebie kostium jednoczęściowy, żeby przypadkiem nie okazało się, że w dwuczęściowym wszystko mi pospada przy jakichś wygibasach. Siedzenie na miotle w samym kostium - całkiem ciekawe doświadczenie.
Wlatuję na boisko razem z resztą mojej tymczasowej drużyny, na początku nie mam okazji się wykazać, bo kiedy Will uderza w tłuczek, robi to tak sprawnie i szybko, że nie jestem w stanie go przejąć. Jakiś czas później nadarza się okazja i próbuję trafić w obrończynię przeciwnej drużyny. Dopiero wtedy zauważam, że przeciwko mnie gra Lucas i też lata z pałką.

Kości / Litery / Przerzuty: 4
Kuferek: 11
Własna miotła: -
Miotła drużyny: Nimbus...
Łączna liczba punktów: 17
Pozostałe przerzuty: 1/1

Mecz w bikini? Lucek nie mógł tego przegapić. Zwłaszcza, że dużo osób miało szansę tak po prostu wejść na boisko i zagrać, bez żadnego stresu czy presji. Mieszane drużyny, luźna atmosfera i przed wszystkim dobra zabawa. To się liczyło. A dla niego zmiana pozycji na boisku, z ustawienia przy pętlach na właściciela pałki, mogła być niezłym wyzwaniem.
Mecz trwał już chwilę i było sporo akcji, które mogły bardzo dobrze się rozwinąć, ale niestety żadnej drużynie nie udało się jeszcze zdobyć gola. Za to miał szansę zablokować strzał Soph, która wymierzyła w ich obrońcę. Tu musiał wkroczyć on. Wziął zamach, chcąc obić lecącego w jego kierunku tłuczka.

Łączone składy okazały się wyjątkowo wichrowane, bo w Lotosach dominowały siły gryfońskie, pałowali Ślizgoni, a szukał Krukon. Póki co wszyscy pięknie wywiązywali się ze swoich zadań, więc nie było się chyba za bardzo czym martwić. To była jedna z rozgrywek, gdzie szukający nie mieli aż takiego znaczenia - chodziło bardziej o zabawę, wodę, ulżenie sobie po egzaminach i trudnym roku szkolnym, zanim wreszcie udaliby się na zasłużone wakacje.
Znów Lou z obroną, znów Morgan z podaniem od Moreau. Tym razem nie wahała się - rzuciła na pętlę. Ku chwale Walsha, który obiecał lekcje w strojach kąpielowych. Nawet, jeżeli miałoby się okazać, że niezupełnie miał z tym cokolwiek wspólnego.

Kości / Litery / Przerzuty: 1
Kuferek: 86
Własna miotła: Nimbus +6
Łączna liczba punktów: 92
Pozostałe przerzuty: 9/9

Kości / Litery / Przerzuty: 1 > 5 > 2
Kuferek: 27
Własna miotła: nimbus (+6)
Miotła drużyny: -
Łączna liczba punktów: 33
Pozostałe przerzuty: 0/3

Co tu się działo! Nie mogła powiedzieć, że nie podobało jej się oglądanie chłopaków w samych kąpielówkach, ale bardziej ciekawiło ją to, że każdy miał inną pozycję, niż zazwyczaj zajmował. Cieszyła się, że Victoria również gra na obronie, będą mogły wymienić się spostrzeżeniami w razie czego, a póki co broniły obie łeb w łeb.
Nagle dostrzegła dwie rzeczy jednocześnie. Ba, dwie Ślizgonki nawet! Jedną z kaflem, a drugą, celującą w nią tłuczkiem. Nie miało znaczenia, że był wodny i tak nie chciała nim dostać. Mimo to uznała, że co ma być, to będzie, zdając się na pałkarzy, a samej starając się skupić na kaflu, nie chcąc dopuścić do zdobycia punktów przez drużynę przeciwną. W końcu Lucas obronił ją, dzielnie odbijając tłuczek w innym kierunku.
- Dzięki Lucas! - krzyknęła w jego stronę, samej napierając nieco na trzonek nimbusa, aby skierować miotłę w stronę kafla, który nieomal wpadłby w pętlę. Cóż, może nieco później się uda, ale w tej chwili kolejny strzał był obroniony. Uśmiechnęła się szeroko, odszukując swoją drużynę spojrzeniem i podając kafla najbliższej ścigajce.

Kości / Litery / Przerzuty: 2 oraz H i 6--->1
Kuferek: 19
Własna miotła:brak
Miotła drużyny:  krukonska
Łączna liczba punktów: 25
Pozostałe przerzuty: 1/2

Latał bez większego pojęcia co robi po boisku, starając się wypatrzeć znicz. Próbował dostrzec promienie słońca odbijające się od małej, złotej kulki, która dynamicznie zmieniała swoją pozycję. W końcu, po dłużej chwili, udało mu się dostrzec niewielki, błyszczący się punkt, przemierzający pospiesznie przestrzeń powietrzną znajdującą się pomiędzy zawodnikami. Ruszył w pościg, lecz, jak można było się domyślić, nie złapał znicza. Po krótkim sprincie, jego cel wykonał dynamiczny manewr, który sprawił, że Niemiec zgubił kulkę z pola widzenia.

Kości / Litery / Przerzuty: 6 i 1 -> 2, I
Kuferek: 26
Własna miotła: -
Miotła drużyny: Nimbus 2015 (+6)
Łączna liczba punktów: 32
Pozostałe przerzuty: 2/3

Całe włosy, twarz, klatka piersiowa - były mokre. Chociaż tyle, że miała na sobie kostium kąpielowy i on nie kleił się do ciała tak nieprzyjemnie jak koszulka, a poza tym może szybciej wyschnie. No chyba że szanowny pan William znowu postanowi ją zaatakować wodnym tłuczkiem.
Dalej jednak krążyła po boisku, próbując dostrzec gdzieś błysk złotej piłeczki, na której tak jej dzisiaj zależało, bo też i takie dzisiaj miała zadanie. Musiała złapać ją jako pierwsza, tym samym prowadząc swoją drużynę ku wygranej. Przeczesywała powietrze wzrokiem, spokojnie się przemieszczając i była to miła odskocznia od gonienia z lub za kaflem. Tam co chwila była osaczona przez przeciwników, a tutaj... dopóki drugi szukający nie dostrzegł znicza, miała względny spokój. Oczywiście musiała uważać na tłuczki i teraz miała to na uwadze jeszcze bardziej, niż przy początku meczu.
Czy coś tam błysnęło z prawej strony? Błyskawicznie się odwróciła, gotowa wyruszyć w pogoń już od razu, ale nic nie dostrzegała. W sumie to mogła być bransoletka na czyimś nadgarstku czy coś innego, ale zmrużyła oczy i baczniej zaczęła przeczesywać boisko. Najwyraźniej Julek też się nabrał albo to był rzeczywiście znicz i zgubił go z pola widzenia.

Kości / Litery / Przerzuty: 3 → 5 → 5 → 5
Kuferek: 72
Własna miotła: Błyskawica (+5)
Miotła drużyny: -
Łączna liczba punktów: 77
Pozostałe przerzuty: 4/7

  William błysnął zębami w kierunku Oli, kiedy posłany przezeń tłuczek celnie trafił ją w głowę i rozprysnął się, oblewając dziewczynę lodowatą wodą. Oto i pierwsza mokra osoba na boisku! Machnął jeszcze w kierunku rudowłosej ręką, bo w końcu co złego to nie on – taka gra po prostu, po czym skupił się dynamicznie zmieniającej się sytuacji na boisku i wypatrywania kolejnej okazji do wprawienia trzymanej w dłoni pałki w ruch, czy to w obronie, czy ataku, niezmiennie starając się trzymać w pobliżu zawodników ze swojego teamu, żeby móc w razie czego odpowiednio szybko zareagować, gdyby Viol bądź Sophie zamierzyły się na kogoś z nich.
  Niestety znalazł się jednak zbyt daleko, żeby próbować wybronić tłuczka lecącego w kierunku Moreau na pętlach, ale na szczęście znajdujący się w pobliżu Lucas stanął na wysokości zadania i odbił tłuczka, żeby dziewczyna mogła skupić się na skutecznej obronie bramek. Pokazał kumplowi uniesionego kciuka w górę i ponownie wrócił do śledzenia akcji w oczekiwaniu na dogodny moment, żeby samemu do niej wkroczyć. Ta się nadarzyła, gdy zobaczył, jak Davies szarżuje na pętle. Niestety, źle wycelował i kompletnie rozminął się z tłuczkiem, który miast tego trafił prosto w niego. Rudzielec aż parsknął, kiedy lodowata woda go przy tym oblała, a zaraz potem się zwyczajnie roześmiał, mając jednak nadzieję, że Brandonówna nawet bez ‘pomocy’ z jego strony nie da rady wybronić rzutu i pierwsze punkty wpadną na ich konto.

Kości / Litery / Przerzuty: 6
Kuferek: 28
Własna miotła: n/d
Miotła drużyny: nimbus
Łączna liczba punktów: 34
Pozostałe przerzuty: 2/3

Nie miała czasu koncentrować się za bardzo na tym, co dzieje się gdzieś dalej, więc nie miała pojęcia, jak idzie szukającym, ale faktycznie, im dalej w las, tym bardziej się nudziła. Obrona nie była jakaś niesamowicie pasjonująca, przynajmniej dla niej i jedynie w chwili, w której skupiała się na tym, by bronić, pojawiały się u niej jakieś emocje, głębsze, bardziej znaczące, jakkolwiek je nazwać. To był moment, w którym coś się zmieniało i tak było również w tej chwili. Chyba nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że była zagrożona przez tłuczki, bo w pełni skoncentrowała się na czymś innym. Czekała na moment, w którym w końcu nie uda się jej obronić, bo była pewna, że jakiś gol padnie, ale tym razem również nie była na to pora. To akurat niesamowicie ją zdziwiło, bo naprawdę nie spodziewała się podobnego obrotu spraw i jedynie zamrugała, dość mocno oszołomiona, bo była pewna, że teraz to już na pewno oberwie.

W czasie meczu zdążył już się jako-tako rozeznać, kto jest kim i z jakim kwiatkiem się identyfikuje. Ewentualnie wszystkimi możliwymi, jak w przypadku Liama. Tęcza na jego kąpielówkach skutecznie zwracała uwagę...
Niestety nie umiał wkręcić się tak dobrze w grę, jak podejrzewał. Chciał potraktować mecz niczym rozrywkę, trochę się rozerwać i może przekonać na dobre do tego sportu. Niemniej wątpliwości po odejściu Cherry dawały się coraz bardziej we znaki, obecność Liama sprowadzała gorycz, a nowa pozycja nie pomagała. Nie mógł się skupić, jak zresztą na niczym od jakiegoś czasu. Jego koncentracja nie istniała. Trzymał się zatem na uboczu, a kiedy jakimś cudem wpadł mu kafel w ręce, parę chwil nie wiedział, co ma z nim zrobić. Sądził, że wszystkie akcje już go ominą i rozważał nawet zejście z boiska.
Niestety, przeciwnik nie czekał i nim Neirin zauważył, odebrano mu kafel sprawnym manewrem.
Jeśli chce zostać w drużynie Huffu, to powinien zabrać się za treningi.
I tak się nie zabierze.

Kostka: 3

Kości / Litery / Przerzuty: 5--> 2
Kuferek: 10
Własna miotła: n/d
Miotła drużyny: nimbus
Łączna liczba punktów:16
Pozostałe przerzuty: 0

Szkoda było jej odpuścić mecz na zakończenie roku, gdy finał przepadł. Polubiła ostatnio latanie na miotle, zainteresowała się nawet mocniej Qudditchem, przestając postrzegać to jako sport typowo agresywny. Być może coś się w niej zmieniało? Westchnęła, przeciągając się leniwie i opierając dłoń na biodrze, obserwując mecz z ławki. Czekała na swoją kolej. Gra była wyrównana, każdy dawał z siebie wszystko, ale najbardziej cieszył ją fakt, że wyglądali, jakby mieli świetną zabawę. Pomimo mokrych tłuczków, wilgotnych ciał i chłodnych powiewów wiatru, uśmiechy nie schodziły im z twarzy. Gdy jedna z zawodniczek opuściła boisko, Ali złapała za miotłę, zsuwając z siebie wcześniej koszulkę i zostając w samym kostiumie, bo takie były wakacyjne zasady. Wsunęła nawet we włosy kilka muszelek dla ozdoby, aby to podkreślić. Na szyi wciąż tkwiła koniczynka. Wzbiła się w powietrze, czując dreszcz na ciele i od razu starając się rozeznać na boisku. Kafla miał Neirin, który wyglądał na dość rozkojarzonego, więc uśmiechnęła się pod nosem i ruszyła w jego stronę, czując krople wody na skórze. Zabrała mu kafla, puszczając mu szybkie oczko. - Dzięki Rin!
Rzuciła jeszcze w stronę puchona, ruszając w stronę pętli przeciwników. Nie wiedziała, dlaczego był tak zamyślony podczas gry. Pomimo zgrabnego lotu, szybko miała towarzystwo i najlepszą opcją wydało się jej przekazanie komuś kafla, była w tym znacznie lepsza niż w atakowaniu samodzielnym, co pokazała podczas wcześniejszych meczów. Rozglądając się, minęła tłuczka i dostrzegła znajomego gryfona, na którym zawiesiła na chwilę błękitne ślepia tak, aby poczuł, że się na niego gapi. Gdy tylko znalazła się bezpieczna sposobność, kafel trafił prosto do jego rąk. - Jest Twój, Boyd. - rzuciła, wbijając mu w ręce piłkę i jeszcze chwilę udając, że leci do przodu, aby zmylić przeciwników. Zatrzymała się, trzymając mocniej miotłę i rozglądając dookoła, zwróciła uwagę na Lucasa, któremu z uśmiechem pomagała, dłużej się ślizgonowi przyglądając. Przez egzaminy, nie widziała się z nim ostatnio i wciąż nie wiedział o jej zabójczym pomyśle. Nie chciała rozpraszać go rozmową, bo jeszcze ktoś lub co gorsza — on - zarobiłby tłuczkiem. Sama musiała uważać, więc nie została długo w miejscu, kierując się w kolejną część boiska i zaczepiając przy okazji swoją najlepszą przyjaciółkę, Victorię.

Kości / Litery / Przerzuty: 4
Kuferek: 75
Własna miotła: 6
Miotła drużyny: -
Łączna liczba punktów: 81
Pozostałe przerzuty: 8/8


Gra miała całkiem szybkie tempo, zwłaszcza jak na zupełnie rekreacyjny mecz, kafel śmigał od jednego ścigającego do drugiego w zawrotnym tempie, świetnie dawali sobie też radę obrońcy, bo jak dotąd, mimo kilku już akcji przy pętlach, nie padł żaden gol - oczywiście był teraz bardzo dumny z Lou, swojej pałkarskiej połówki, która tak dzielnie broniła, jakby to była jej domyślna pozycja na boisku. Luz towarzyszący meczowi chyba działał na wszystkich wybitnie motywująco, bo starcie było bardzo wyrównane - ciekawe, jak szło szukającym, czy któryś już dostrzegł błysk znicza? Chciał zerknąć gdzieś w dół, by spojrzeć jak sobie radzi w tej roli Racuch, ale nie miał szansy przyglądać się jego poczynaniom dłużej niż sekundę, bo po szybkiej wymianie ścigających, kafel znalazł się w rękach jego drużyny, która oficjalnie nosiła nazwę jakiegoś kwiatka, ale totalnie powinni się nazywać Podniebne Skurwole, a ci drudzy jakoś obelżywie, na przykład Strusie Nieloty, o. Z uśmiechem przejął piłkę od Aliny, ocenił że jest w chuj za daleko, by dolecieć do bramki, dlatego nie zastanawiając się długo, śmignął gdzieś obok przeciwników i hyc - posłał kafel prosto w łapy Morganki. W końcu co jak co, ale najlepiej wychodziła im praca grupowa, trochę przełamana podczas tej akcji krukońską krwią, ale nadal zapowiadająca się na interesującą. Gdyby tylko ta głupia, dobra-we-wszystkim Victoria przestała sobie tak zajebiście radzić przy pętli... (Eh, jakby Fillin grał w ich drużynie, z pewnością by ją rozproszył widokiem swoich chudych pęcin, o których pewnie śniła nocami.)

Te akcje w ich drużynie to było coś pięknego. Po zmianie zawodniczek (z Odki na Alise) ich płynność nie zmieniła się. Podania szły jak złoto, Morgan w roli wykańczającej akcję miała pełne ręce roboty, choć pewnie zaraz jej rola miała się zmienić na rozgrywającą, albo jakąś cofniętą skrzydłową. Ściganie w praktyce podobało jej się jeszcze bardziej, niż w teorii. I chyba teraz jeszcze bardziej sobie o tym uświadamiała. Czy następny sezon miał przynieść zmianę pozycji? Wahała się. Chciała najpierw przebić swój kryzys w roli szukającej, by nie odejść, jako przegrana na tej pozycji. Póki co jednak miała kafel w dłoni, który przywędrował do niej od Boyda. Rzuciła na pętlę, kiedy tylko ujrzała, że miała szansę zaskoczyć stojącą na bramkę Vicks.

Kości / Litery / Przerzuty: 6
Kuferek: 86
Własna miotła: Nimbus +6
Łączna liczba punktów: 92
Pozostałe przerzuty: 9/9

Kości / Litery / Przerzuty: 5 - 2 - F / 1
Kuferek: 41
Własna miotła: nie
Miotła drużyny: tak
Łączna liczba punktów: 47
Pozostałe przerzuty: 3/4

Właściwie... Co on tu robił? Ubrany jedynie w bokserki kąpielowe, z drużynową miotłą pod dupą - i do tego na pozycji, uwaga... Tak... Thaddeus Edgcumbe, olbrzym z Hufflepuffu, ścigający Srok z Montrose - został s z u k a j ą c y m drużyny Lotosów!
Czy to nie brzmiało dumnie?
Nie śmiał narzekać na dobraną mu rolę - ten cały mecz miał być już tylko totalnym rozluźnieniem, zakończeniem sezonu, czystą zabawą. Chociaż musiał przyznać - że najwięcej zabawy mieli napierdalacze, zwani również pałkarzami. Kto w końcu nie chciałby bezkarnie ciskać tłuczkami z wodą prosto w innych zawodników?
Nie zostało mu nic innego jak tylko śmiganie wokół boiska w poszukiwaniu złotego błysku - i być może nawet by mu się to udało, gdyby jego uwagi nie rozpraszały akcje na boisku rozgrywane przez półnagie zawodniczki i półnagich zawodników. Gdzie paparazzi kiedy są potrzebni?

Kości / Litery / Przerzuty: 3
Kuferek: 11
Własna miotła: -
Miotła drużyny: Nimbus...
Łączna liczba punktów: 17
Pozostałe przerzuty: 0/1

Quidditchowi zawsze towarzyszyły emocje, tym razem jednak mecz miał trochę inny charakter. Nie było już typowej rywalizacji, związanej ze pucharem, więc również nie było takiej presji. Z drugiej jednak strony, koniec roku szkolnego, wszyscy żyli już wakacjami i nawet na boisku widać było letnie akcenty. Samo to, że grali w strojach kąpielowych oraz to, że tłuczki wyjątkowo nie "nagradzały" siniakami a wodą. To była zdecydowanie miła odmiana i Lucasowi nawet przyszło do głowy, żeby spróbować nadziać się na taką eksplodującą piłkę (żeby zobaczyć jakie to uczucie), jednak musiał w tej chwili bardziej skupić się na grze, niż na innych atrakcjach tego wyjątkowego meczu.
Po paru dobrze zapowiadających się akcjach, niestety wynik dalej był ten sam. Widział to długie spojrzenie Alise, która jakiś czas temu za Ode. Od czasu imprezy urodzinowej jakoś mijali się na korytarzach i nie mieli okazji pogadać. Musiał to zmienić. Otrząsnął się i wracając myślami do gry, śledził rozwój sytuacji na boisku. Były już także pierwsze mokre ofiary tłuczka i Sinclair nawet nie zdążył im pozazdrościć, bo w niedługim czasie sam zauważył nadlatującą szaloną piłkę. I stety niestety, rozbiła się ona na jego barku, powodując uczucie chłodnego orzeźwienia, kiedy smużki wody spływały po jego odsłoniętym torsie. Tylko temu Ślizgonowi po nieudanym odbiciu tłuczka mógł na ustach zagościć szeroki uśmiech. W końcu to tylko zabawa.

Z pewnym smutkiem zauważył, że całkowicie wypadł ze szkolnego życia. Dla studenta ostatniego roku było to w pewnym sensie nieuniknione, ale całkiem nieźle się trzymał wszelkich szczeniackich wygłupów, dopóki nie wypadł mu ten przeklęty wyjazd do Petersburga. Zniknął ze szkolnych korytarzy, ze względu na brak czasu i nastroju raczej nie utrzymywał kontaktu z osobami Hogwartu i... no stało się, tak po prostu. Właściwie ledwo ogarniał, że jest jakiś luźny mecz, bo wciąż żył egzaminami.
No ale skoro powiedziano mu, że może się rozebrać, to nie zastanawiał się ani chwili nad wzięciem w tym udziału. Wakacyjny mecz w kąpielówkach utrzymany w letniej atmosferze? Dzikie pokłady testosteronu, który bez żadnych przeszkód kipiał z rozgrzanych słońcem męskich torsów? Och, nie był na boisku, a ewidentnie w samym niebie.
W niebie, w którym trzeba było bronić kafli. Ustawiono go na obronie i właściwie to nie protestował. Nie miał żadnej swojej stałej pozycji, w Souhvězdí grał i na obronie, i z pałką w ręku, czasem nawet jakoś ścigający. Ustawił się na pętlach i czekał na atak, ten zaś nadszedł wyjątkowo szybko.
— No no — zawołał do Davies kiedy złapał w swoje ręce kafla — prawie! — Dodał, chociaż wcale aż tak blisko nie było. Tryton na odsłoniętym torsie prężył się dumnie w otoczeniu wielu innych malunków, które przez dla większości były widoczne po raz pierwszy.

Kości / Litery / Przerzuty: 5 i przerzut na 2
Kuferek: 41
Własna miotła: tak, 7 pkt
Miotła drużyny: jeżeli nie masz własnej
Łączna liczba punktów: 48
Pozostałe przerzuty: 3/4

A więc dzisiaj była jako kwiatowa drużyna, Hiacynt. Musiała zapamiętać. Szybko też zlustrowała z kim jest w drużynie i mimo iż dołączyła troszeczkę później i nie grała od samego początku to i tak na razie udało jej się uniknąć tłuczków i jakże przypadkowego upadku ze swojej miotły. Znów miała okazję się wykazać. Nie byłaby sobą, gdyby nie wzięła udziału w tym meczu i po prostu odpuściła go sobie. To tak jakby odmówiła sobie całodziennego jedzenia, albo oddychania. No nie było takiej opcji. Teraz latała w górze i czekała na podania od członków swojej drużyny i ścigających. Dodatkowo pomysł latania w stroju kąpielowym był bardzo ciekawy, jednakże by nie rozpraszać zbytnio męskiej części grona osób latających pozwoliła sobie na jednoczęściowy czarny strój i na to narzuciła praktycznie przezroczystą białą koszulę. Ona w tym momencie mając w posiadaniu pięknego czerwonego kafla miała zadecydować o tym co będzie dalej. Żyć, albo nie żyć? Podać, czy szarżować samemu na bramki przeciwnika, ryzykując uderzeniem tłuczkiem przez jednego z pałkarzy? Oto jest pytanie. Ostatecznie postanowiła podać do ścigającego ze swojej drużyny @Neirin Vaughn , nie znała chłopaka i widziała go pierwszy raz na oczy, ale miała nadzieję, że gra równie dobrze jak prezentuje się na swojej miotle/

Latał na miotle, obserwując grę z uśmiechem na twarzy. Co prawda nie przywykł do wygibasów miotlanych w tak skąpym stroju, ale ludzie… czuł się doskonale w takiej atmosferze. Luźny mecz, miał wrażenie, że napięcie zeszło ze wszystkich i nikt nie przejmował się aż tak bardzo. A dodatkowe, przewiewne ubranie w letnim klimacie było tylko wisienką na torcie wspaniałej alternatywy do gry.
Plus wybitnie cieszył się, że chociaż raz nikt nie złamie nosa na boisku przez te felerne tłuczki!
Obserwował kafla, manewrując między innymi graczami. Był całkiem dobrze skupiony, toteż szybko przejął piłkę od koleżanki z drużyny, by… w sumie nie nacieszyć się światłem reflektorów długo, bo od razu oddał go kolejnej dziewczynie.
- Łap! Łap! – rzucił wesoło, zaraz rozglądając się po boisku, czy uda jej się wykonać rzut na bramkę.

Kości / Litery / Przerzuty: 2
Kuferek: 7 GM
Własna miotła: -
Miotła drużyny: Nimbus z Huffu!
Łączna liczba punktów: 13
Pozostałe przerzuty: 1/1

Kości / Litery / Przerzuty: 5
Kuferek: jajo
Własna miotła: -
Miotła drużyny: ślizgońska
Łączna liczba punktów: 6
Pozostałe przerzuty: 0/0

Chwilę później w pobliżu pętli przeciwników roiło się już zawodników i fałszywych tłuczków. Co prawda, obrońca drużyny przeciwnej uniknął zmoczenia z ręki pałkarki Hiacyntów, ale naprawdę niewiele brakowało, a rzucony przez Keyirę kafel wpadłby w obręcz. Serce zabiło jej mocniej, a potem zamarło na chwileczkę, kiedy Lou udało się jednak wyłapać piłkę nim ta wpadła przez okrąg. Sherclife zaklęła i okrążyła „bramki” łukiem, by zaraz wrócić na swoją część boiska. Wykorzystała chwilę, by przyjrzeć się półnagim postaciom śmigającym w powietrzu wokół niej. Musiała przyznać, że ta gra zaczynała jej się podobać coraz bardziej. Gdy tylko ten wniosek uformował się w jej głowie, ktoś z drużyny nadleciał z przeciwnego kierunku i podał jej kafla. Udało jej się wyciągnąć rękę na czas i musnąć go opuszkami palców, ale nie złapać… Dlatego też przechwycił ją ktoś z drużyny przeciwnej. Liam nie wyglądał na zbytnio przejętego ani samym swoim podaniem, ani utratą kafla, w końcu chodziło o dobrą zabawę. Keyira była jednak rozczarowana.

Kości / Litery / Przerzuty: 1 przerzucone na 4
Kuferek: 65
Własna miotła: tak, Nimbus 2015
Łączna liczba punktów: 65+6 = 71
Pozostałe przerzuty: 6/7

Od dawna nie miała okazji ku temu, by grać na innej pozycji niż ścigający. W końcu to na niej miała grać, gdy już będzie mogła ubiegać się o miejsce w profesjonalnej drużynie. W zasadzie przesiadka na pałkarstwo wydawała się być miłą odmianą. Tym bardziej, że tak dobrze jej to szło w ostatnich treningach. Wbiła się w czarne bikini i wsiadła na swojego dobrego Nimbusa, który już niejeden mecz i ćwiczenia z nią przeszedł, a następnie wyleciała na boisko.
Mecz rozpoczął się naprawdę intensywnie, a kafle latały we wszystkie strony. Szkoda tylko, że w pewnym momencie ich szukająca oberwała z mokrego tłuczka, zamieniajac się w miss mokrego biustonosza. W ogóle naprawdę sporo się działo na boisku, a i widoczki były przyjemne. Aż dziw, że tak mało osób zagościło na trybunach. W końcu jednak dorwała się do tłuczka, gdy gra była już u szczytu swojej świetności.
Pałka mocno trzymana w dłoni śmignęła w mocnym uderzeniu, trafiając w zbliżający się ku niej tłuczek, który posłała w kierunku Boyda. Może przynajmniej tak uda jej się przeszkodzić drużynie przeciwnej w ataku na pętle.

Kości / Litery / Przerzuty: 3 → 3 → 5 → 2
Kuferek: 72
Własna miotła: Błyskawica (+5)
Miotła drużyny: -
Łączna liczba punktów: 77
Pozostałe przerzuty: 1/7

  Nadzieja okazała się niestety płonna i obie strony nadal pozostawały bez jakichkolwiek punktów. Ślizgon potrząsnął głową, rozbryzgując na boki kropelki wody z przemoczonych włosów, a następnie dłonią odgarnął sobie kosmyki z twarzy, żeby mu nie zasłaniały w żaden sposób widoku. Oczywiście nie był zadowolony z tego marnego popisu jaki właśnie odwalił, ale jednocześnie nie był też aż tak wkurzony na siebie, jakby to było podczas faktycznych rozgrywek; najwyraźniej udzieliła mu się luźna atmosfera tego spotkania. Nie dało się też ukryć, że przy panującej temperaturze ten niespodziewany ‘prysznic’ był całkiem orzeźwiający i ostatecznie nawet całkiem przyjemny. Szczególnie jeszcze w przeciwieństwie do trafienia takim normalnym tłuczkiem.
  Wrócił do krążenia w pobliżu reszty zawodników i wypatrywania okazji do ataku tudzież obrony; gra na tej pozycji była na pewno ciekawą odmianą, ale mimo wszystko wolał jednak pozostać przy ściganiu, było więcej akcji i miał zdecydowanie większe pole do popisu niż z pałą w łapie. Nie miał jednak czasu nad takimi rzeczami rozmyślać, bo właśnie kątem oka zauważył, jak Viola zamierza się z tłuczkiem na… Callahana będącego w posiadaniu kafla, więc od razu śmignął w tamtym kierunku. I choć z dużo większą przyjemnością sam przypieprzyłby mu tym tłuczkiem, tak jednak dziś tworzyli jeden team, a on w żaden sposób nie miał zamiaru drużyny podkopywać, szczególnie przez jakieś durne osobiste animozje. Quidditch ponad wszystko.
  — Ha, nie na mojej warcie, Strauss! — krzyknął w kierunku przyjaciółki, kiedy skutecznie udało mu się wybić tłuczka, posyłając go jak najdalej od Gryfona, który na spokojnie mógł dalej cisnąć na bramki Hiacyntów, czy jak tam ten przeciwny team się zwał.

kostka 1

Z każdą akcją miał wrażenie, że coraz bardziej podoba mu się gra na pozycji ścigającego, chociaż oczywiście za nic w świecie nie zamieniłby się na stałe; emocje towarzyszące przechwytywaniu kafla i szarżowaniu na bramkę były przyjemne, ale daleko im jednak było do uczucia przypierdolenia komuś albo wcielenia w rolę wybawcy, chroniącego członków drużyny przed tłuczkami.
Wszedł właśnie po raz kolejny w posiadanie piłki, gdy zauważył, że spod pały Violi zapierdala w jego stronę tłuczek. O kurwa. Zaskoczony, próbował zrobić jakoś unik, na co miał małe sznse, gdy wtem zupełnie niespodziewanie w rolę jego wybawcy wszedł ryży Fitzgerald i tak efektownie machnął pałą, że uchronił Boyda od latania w mokrych gaciach - i za to go nawet jakby trochę szanował, bo nie przenosił osobistych uraz na boisko. Tutaj, podczas gry, nie liczyły się sympatie i antypatie, dlatego zadowolony całkiem z szybkiej interwencji Ślizgona, cały i suchy, pomknął dalej, by rzucić kafla w stronę pętli.