Oczko wodne

First topic message reminder :

Oczko wodne

Miejsce najczęściej odwiedzane przez dzieci, które uwielbiają wyglądać w wodzie mieniących się tęczowymi kolorami rybek. Są tu rozstawione ławeczki, na których można usiąść i sobie odpocząć. Z boku widnieje tabliczka recytująca raz na godzinę prośbę, aby nie karmić rybek i zachować czystość. Jeśli ktoś ośmieli wyrzucić się choćby papierek na chodnik, zaczyna go opieprzać z góry na dół krzycząc przy tym donośnym głosem. Nie warto jej podpadać!

Aby dowiedzieć co się wydarzyło, rzuć kostką. Uwaga! Możesz rzucić kostką wyłącznie jeden raz! W każdym następnym wątku, który tu rozpoczniesz, kości oraz płynące z nich straty/korzyści już Ci nie przysługują!

Spoiler:

Zabawne.
Całe to spotkanie było dla Ślizgona raczej niefortunne (mówiąc łagodnie), ale uciekł od niej dopiero w momencie, kiedy zauważyła pewien dowcip w tym, jak się nazywał. Dała mu co najmniej pięć powodów, by wziąć nogi za pas dużo wcześniej, a ten zrobił to właśnie teraz.
Nie od razu się zorientowała, właściwie nie wiedziała nawet, w którym momencie się ulotnił, bo tak bardzo zajęła ją tabliczka i znalezisko, że przestała zwracać na niego uwagę. Dopiero kiedy uświadomiła sobie, że Laurent nie odpowiedział na jej pytanie i właściwie to w ogóle od dość dawna nic nie powiedział, odwróciła się z cichym „jesteś tu?” na ustach, które po wypowiedzeniu pytania rozciągnęły się w rozbawionym uśmiechu.
Gdyby wiedziała, że uśmiech ten będzie miał konsekwencje, dwa razy zastanowiłaby się, czy na pewno było to tego warte.
Ktoś przemknął obok niej, a chwilę potem z impetem (i hukiem, ała) pieprznął w sam środek drzewa, wykładając się na chodnik tuż za jej plecami. Właściwie to Rise mógł nawet nigdzie sobie nie pójść, nie miało to dla niej szczególnego znaczenia, w tej sytuacji i tak nie poświęciłaby mu nawet chwili uwagi, zanim pomoże temu nieszczęśnikowi. No chyba że ten jednak zaprzyjaźniłby się z glicynią... ale wtedy, jak już uzgodnili, chyba nie byłaby w stanie wiele poradzić.
Zerwała się na równe nogi i dopadła do leżącego na ziemi chłopaka. Parę osób odwróciło się w ich stronę, zaaferowanych hałasem, ale kiedy zobaczyli, że ktoś już obok niego jest, prędko wrócili do swoich zajęć.
— Tak się kończy jazda bez kasku — nie potrafiła powstrzymać się przed rozbawionym komentarzem, chciała jakoś odciągnąć jego uwagę od bólu i wykorzystać ten czas, by dobrze mu się przyjrzeć. No i się przyjrzała, a kiedy to zrobiła, szybko rozpoznała nieszczęśnika.
— Och, Timmy. Głuptasie. Błagam Cię, omijaj drzewa na swojej drodze, szkoda tej twarzy. Jesteś przecież najprzystojniejszym z Collinsów, byłoby szkoda. — Mrugnęła do niego z rozbawieniem. Wszystko wskazywało na to, że poza poobdzieranymi łokciami i kolanami, obitym tyłkiem i guzem na środku czoła, nic się nie stało. Choć oczywiście nie była w stanie wykluczyć wstrząśnienia mózgu.
— Jak się czujesz? Bardzo boli?
Sięgnęła po różdżkę i zaleczyła kilka otarć, by choć te dały mu spokój. Potem przyłożyła ją do jego głowy i zaklęciem na chwilę odjęła mu ból, by mógł w spokoju odsapnąć i odpowiedzieć.

Galeony : 1053 Liczba postów : 1108

Głowa go bolała na tyle, aby mógł stwierdzić, że bez guza się nie obejdzie. Czapka z daszkiem, która dotychczas zdobiła jego łepetynę, teraz znajdowała się dobre kilka metrów poza jego zasięgiem. Nie podnosił się jeszcze z powodu bólu, jak i zainteresowania tej pięknej dziewczyny.
- Najprzystojniejszym? - uśmiechnął się szeroko, mimo że oczy miał ledwo otwarte z powodu ćmiącego bólu sugerującego rośnięcie właśnie guza na samym środku czoła.
- Następnym razem może wpadnę na ciebie to kto wie, może dasz mi się zaprosić na kolację? - nie miał najmniejszego problemu z próbą wyciągnięcia jej na randkę nawet będąc w tak niekorzystnym położeniu. Nazwała go najprzystojniejszym z całej rodziny więc od razu odebrał to jako okazanie mu zainteresowania. Byłby idiotą gdyby nie próbował zaprosić takiej laski na randkę. Na samą myśl aż gęba sama się cieszyła.
- O niebo lepiej. - uśmiechał się do niej i gdy nieco go podleczyła, podniósł się, opierając rękę na pniu drzewa. Świat się kręcił a jego wzrok uciekał do dziewczyny. Chciałby aby uśmiechała się cały czas tak samo, tak jakby nie istniał nikt ważniejszy od niego.
- A wyzdrowieję całkowicie jeśli dasz mi się wyciągnąć teraz na kawę lub jakieś ciastko. Obiecuję, z ręką na sercu, omijać szerokim łukiem drzewa. - położył dłoń na swojej klatce piersiowej i nie odrywał wzroku od półwili. Nie przeszkadzała mu znacząca różnica wieku między nimi. Ba, to była ostatnia rzecz o jakiej myślał.

autorem posta jest Trevor Collins

@Holly Wood

— No pewnie, że najprzystojniejszym.
Kłamała w żywe oczy, ale czego się nie robi, żeby chociaż trochę podnieść na duchu swojego pacjenta? Wszyscy wiedzieli, że najprzystojniejszym Collinsem był Trevor, oczywiście. Zresztą ten tutaj i tak był jak na jej gust sporo za stary, gdyby w ogóle patrzyła na niego pod kątem gustu, podobania się i z jakimkolwiek zainteresowaniem. Gdyby tylko wiedziała, że kłamstwa, nawet te pozornie niewinne i wypowiadane w dobrej wierze, prędzej czy później zawsze będą miały swoje następstwa, dobrze zastanowiłaby się nad swoimi słowami.
— Nie jestem fanką kolacji, niezdrowo jeść na noc. Na pewno znajdziesz kogoś, kto lubi kolacje bardziej, jak tylko zaleczysz tego guza.
Starała się spławić go w taki sposób, żeby go nie urazić, w końcu był bratem Trevora i nie chciała, żeby potem gadał o niej za plecami, nawet jeśli nie miała wątpliwości, że przyjaciel stanąłby po jej stronie. A może właśnie z tego powodu, bo wiedziała, że pełnym testosteronu domu Collinsów spory nierzadko załatwiano przy użyciu pięści, zwłaszcza kiedy księżyc przybierał na wadze. Nie dałaby się zaprosić nawet gdyby był w jej wieku, randki nie były w jej stylu. Od facetów chciała trzymać się tak daleko, jak to tylko możliwe, i tylko bardzo konkretna dwójka wymykała się z tej szufladki.
— Och... bardzo mi przykro, chętnie napiłabym się kawy, ale muszę dziś zakuwać do egzaminu, jutro kolejny dzień owutemów. Już i tak spędziłam tu zbyt wiele czasu. Dbaj o siebie!
To ostatnie powiedziała, kiedy już podnosiła się na równe nogi. Pomachała mu, uśmiechnęła się raz jeszcze i jak najprędzej odeszła. Zaczęła czuć się w jego towarzystwie niekomfortowo, był nachalny, w dodatku coś w nim ją niepokoiło. Dlaczego kilkanaście lat starszy facet chciał wyciągać ją na randki? Postanowiła na wszelki wypadek nie mówić o tym Trevorowi... a w drodze do Hogwartu kilka razy dyskretnie obejrzeć się za siebie, by upewnić się, że jest bezpieczna.

» z/t «

+

Strona 6 z 6	Strona 6 z 6 • 1, 2, 3, 4, 5, 6