First topic message reminder :

Sala ta jest bardzo nasłoneczniona, a z jej okien widać obszerny dziedziniec. Pełno tu klatek, w których czasami pojawiają się kociaki do ćwiczeń, jedna szafa jest pełna kufrów, a omnikulary ułożone na regale mają tendencję do uciekania, bowiem te egzemplarze mają albo królicze łapy, uszy lub ogony.

Wjechałem do klasy zaledwie kilka sekund przed czasem co doprowadziło do tego, że wszystkie ciekawsze miejsca były zajęte, więc zasiadłem sam z tyłu sali rozglądając się po sali. Chciałam tutaj być dokładnie tak samo jak pragnąłem wymywać dupska wszystkim hipogryfom z Zakazanego Lasu. Jasne, Bergmann nie był wprawdzie chujem jak Craine, ale brakowało mu czegoś co miał Dear, a fakt, że wcześniej uczył mnie w Trausnitz wcale nie ułatwiał sprawy. Mimo że nie byłem fanem tego przedmiotu to lekcje z Dearem jakoś mnie przyciągały, a tutaj pojawiałem się tylko po to by pod koniec roku dostać upragnioną parafkę na świadectwie ukończenia studiów i móc rozpocząć upragnioną karierę.
Pewnie normalnie miałbym wszystko w głębokim poważaniu, ale z racji tego, że siedziałem sam to nie miałem specjalnie wyboru i postanowiłem przynajmniej spróbować skupić się na lekcji, a czekając na to aż nauczyciel w końcu zacznie mówić przejrzałem nawet moje transmutacyjne bazgroły z zeszłego roku - wiele z nich nie wyciągnąłem, ale zawsze coś. Musiałem chociaż trochę poudawać, że mi zależy dlatego wpatrywałem się w profesora i zmusiłem się do maksymalnego skupienia - może nie nie przepadałem za przedmiotem, ale starałem się zrobić dobrą minę do złej gry.

SZCZĘŚCIE: 2
PREFERENCJE: 0,5 - bo Bergmann jednak nie jest Crainem XD
KONCENTRACJA: 4
TALENT: 1
CAŁOŚĆ: 7,5

Nie od razu dostrzegła Drake, skupiona na postaci Ślizgonki, zauważyła, że w przeciwieństwie do reszty zebranych w klasie osób, którzy prowadzili żywe dyskusje, wydawaje się porzucona. To nie było tak, że ignorowała obecność Gryfona, choć niewątpliwie unikała go w ostatnim czasie, bo jego postać wprawiała Liv w delikatne zakłopotanie, jednocześnie budząc poczucie przerażenia, które starała się ignorować. Rozmowa z Doireann, o ile trochę wpłynęła na sposób w jaki postrzegała chłopaka, tak nie pozwoliła zapomnieć kto kryje się za ludzką powłoką. Mimo to oboje obdarzyła uroczym uśmiechem, unoszącymi kąciki malinowych ust ku górze. 
- Cześć, Drake - odpowiedziała, siadając obok rudowłosej, wyraźnie zaintrygowana padającymi z jej ust słowami. Mimowolnie spojrzenie jasnych oczu zatrzymało się dłuższą chwilę na drugiej prefekt Gryfonów, by za chwilę ponownie skupić się na twarzy de Guise. Zmarszczyła czoło, jednocześnie ściągając brwi, które niebezpiecznie się do siebie zbliżyły. 
- Nawet nie wiem co powiedzieć - zaśmiała się, nie mogąc wyjść z szoku, bo w jej oczach Hope uchodziła za kogoś zupełnie innego, ale na pewno nie za rozwiązałą pannę. 
- To chyba zapobiegawczo. Niektórzy przyciągają metale, a na was jakie klątwy spadły? - zapytała, a słysząc jakie zdanie zostało im powierzone przez nauczyciela, jęknęła. - Tooo, jakie to wyjątki? - kolejne pytanie padło z jej ust, gdy sięgnęła po kartkę pergaminu i pióro, lekko się przy tym krzywiąc z bólu.




@Irvette de Guise @Drake Lilac

Klątwa: Nieaktywna
Humor: 5
Koncentracja: 2
Nastawienie: 8
Kuferek: 26

Budzę się bez uczucia chłodu wbijającego się ostro i dokuczliwie w każdy milimetr mojego ciała, jakbym conajmniej natarł się skandynawskim śniegiem - to niewielka rzecz, a jednak wystarcza mi, bym dostrzegł, jak piękny mamy dzień; poranna mgła za oknem od razu wydaje się mniej smutna i ciężka, a plan zajęć mniej przytłaczający. Nie mam pojęcia, kiedy klątwa ponownie zaatakuje, ale doceniam każdą chwilę, gdy nie szczękam zębami i nie staram się usilnym pocieraniem wydobyć choć iskrę ciepła, by zatańczyła po mojej skórze.
Od śniadania w Wielkiej Sali towarzyszy mi też dziwnie przyjemna ekscytacja, odkąd spostrzegam Cię, @Jasper 'Viro' Rowle, wśród osób przy nauczycielskim stole, w porze dla Ciebie zupełnie nie pasującej. Nie muszę mieć krukonio-przenikliwego umysłu, by połączyć Twoją obecność z napisem "transmutacja" na moim planie zajęć. Od stołu podrywam się w ślad za Tobą, pozostawiając z pewnym tylko żalem nadgryzioną cynamonową bułkę, ale i ona traci na znaczeniu, gdy zrównuję z Tobą wreszcie krok na schodach.
- Hej - zaczepiam Cię, nie musząć przywdziewać na usta szerokiego uśmiechu specjalnie dla Ciebie, bo on już jest tam obecny dłuższą chwilę, w całej swojej niezrecznej szczerości. Szybko zdaję sobie sprawę, że to podejście to wszystko, co udało mi się w głowie zaplanować; bardzo prosto do Twojego spojrzenia dopowiadam sobie oczekiwanie na jakiś większy sens zagadnięcia, ale improwizacja nie jest moją mocną stroną. Zahaczam więc spojrzeniem o te uciekające od dziurek guziki, rumieniąc się lekko na fakt, że tak łatwo jest mi sięgnąć wzrokiem do Twojej klatki piersiowej. - Chciałem tylko powiedzieć, że-e masz rozpięte... - Macham ręką od góry do dołu, wtedy też zauważając, że nie jest to tylko kwestia guzików, ale także sznurówek i zamków. - Wszystko. W zasadzie wszystko. Więc pewnie zauważyłeś... Ty będziesz na transmutacji? - zmieniam pospiesznie temat, znów uśmiechając się nieco pewniej i mając nadzieję, że faktycznie dostanę usprawiedliwienie do towarzyszenia Ci przez te aż pięć pięter.

Humor: 3
Koncentracja: 4
Nastawienie: 8
Kuferek: 2pkt

Okej, dzisiaj nie był to przyjemny czas na jakąkolwiek lekcje, a tak się zdarzyło, że musiało paść akurat na transmutację, która była ostatnio dla mnie bardzo ważna. Zajarany bowiem byłem tematem animagii, a z tego co się do tej pory dowiedziałem, jest ona ściśle powiązana z transmutacją, z której byłem totalną nogą, należałoby więc chyba się z niej podszkolić. Zamierzałem po lekcji zapytać profesorka jak to jest z tą animagią, w sumie to nawet nie wiedziałem czy się zna na tym temacie, ale jak nie jego to kogo? Nie miałem ziomka animaga, więc trzeba było sobie radzić w inny sposób.
Na lekcje przyszedłem w mundurku, o dziwo, bowiem ostatnio dostałem o to opierdol i wolałem przez kilka dni sobie dać z tym spokój i dopiero po tygodniu powiedzmy wrócić do swoich kreacji. Czasem trzeba było szefuńcia uspokoić, żeby sobie nie wyrywał ostatnich włosów z głowy przez fakt, że Gryffindor jest pierwszy raz na pierwszym miejscu w topce domów i takie moje zachowanie mogłoby to łatwo zmienić.
W klasie już było dużo osób, w tym Hope, która była najwyraźniej w centrum uwagi i szybko doszły mnie słuchy dlaczego. Wszedłem do sali akurat w momencie, kiedy Irv wspomniała o "rozwiązłości" Hope, o której nie słyszałem wcześniej. Zmarszczyłem czoło, patrząc złowrogo na Irv, której no nie lubię i wiem, że Hope również, więc nic dziwnego by w tym nie było, gdyby ta pierdoliła kocopoły, żeby zdyskredytować moją przyjaciółkę. Krew kipiała w moich żyłach od złości, która spotęgowana była również tym, że paznokieć własnie mi obumierał w prawej ręce. A nawet jeśli byłaby to prawda, to ten przebrzydły ślizgon nie miał za bardzo prawa o tym tak sobie gadać i rozpowiadać.
- Zamknij mordę, de Guise. - Powiedziałem przelotnie, przechodząc obok niej i rzucając jej mordercze spojrzenie, na tym zaprzestając - nie chciałem robić tutaj za dużych kłopotów, miałem sprawę do Camaela. Choć od komentarza powstrzymać się nie mogłem, nie będzie mi ona plotkować o mojej przyjaciółce. Rzuciłem jej jeszcze przelotne spojrzenie, w razie jakby ona nagle podjęła rękawice i zechciała mnie zaatakować jakoś magicznie, czego się nie spodziewałem, bo trochę Irv znałem i ona do takich nie należała. Jeśli faktycznie nic się nie wydarzyło rękoczynowego, podszedłem do Hope i przytuliłem ją od jej tyłu, zawijając ręce na jej brzuchu.
- Siemasz, Hope - starałem się tym totalnie randomowym czynem zwrócić jej uwagę na sobie, a nie na innych, którzy najwyraźniej podłapali temat, albo zaczęli go już wcześniej. W dupie miałem kogo Hope przeruchała, to niezbyt fajne, kiedy mówi o tym cała klasa. Zignorowałem resztę i dosiadłem się do przyjaciółki, patrząc z zaangażowaniem co ona tam sobie akurat skrobała na pergaminie.
- Mieliśmy jakieś zadanie na dziś? - Zapytałem, wiedząc tylko, że jeśli takie się pojawiło, to ja go nie miałem. Nie zamierzałem poruszać tematu, o którym usłyszałem przypadkiem, wchodząc do klasy. Najpewniej to brednie, a jeśli nie, to miała powód, żeby mi nie mówić i to uszanowałem.
- Po lekcji muszę złapać Cama na osobności, mam do niego sprawę w ogóle. Jak myślisz, jest dziś w dobrym humorze? - Zapytałem niewinnie, nie wiedząc o żadnych przebojach Hope z Camaelem. W tym momencie poczułem ból w paznokciu i przegryzłem wargę, próbując go stłumić.
- Jebana kurwa klątwa. - Skomentowałem tylko, chowając rękę pod stół, żeby Hope nie musiała patrzeć jak mi paznokieć odpada.

-------

https://www.czarodzieje.org/viewtopic.php?t=21124