Kolejna, trzecia już, lekcja eliksirów. Tym razem Elsa pojawiła się na niej w znośnym nastroju, o wiele mniej burzliwym niż na transmutacji. Lubiła eliksiry, ale nie ekscytowała się zbytnio perspektywą uwarzenia eliksiru wielosokowego, bo droga była długa i wyboista. Jeden błąd i zero szans na kontynuację zajęć, bo wszystko przepadało razem z tą pomyłką. Zbyt pozytywne podejście nie było w stylu Rousvelt, więc pod kątem eliksirów wszystko się zgadzało. Dziś mogła znów przyjść, aby doprawiać swój wywar. Wypatrzyła sobie w klasie Rekina i zaraz zajęła miejsce obok niego. Tego dnia mogła kogoś zaszczycić swoim towarzystwem.
- Sharker - przywitała go spokojnie, zaczynając rozkładać potrzebne rzeczy i składniki. - Patrz, jacy jesteśmy zdolni - podjęła, pijąc oczywiście do ilości Ślizgonów w klasie. - Jego Kruczki coś szybko wymiękły - dodała drwiąco, półgębkiem, żeby Brendan przypadkiem nie usłyszał. Po co pchać się w niepotrzebne kłopoty?
Nadszedł jednak czas na filtrowanie, więc skupiła się na tym oraz na całej reszcie. Nie było to wcale takie banalne, zresztą ilość osób w klasie była wystarczającym wytłumaczeniem. Mimo tego wila poradziła sobie świetnie (jak zwykle) i opuściła klasę zadowolona.

1, 4, 6. 1 przerzucone na 6.
/zt.

Astrid wciąż nie miała pojęcia, jakim cudem jeszcze mogła przychodzić na te zajęcia. Eliksir nie wychodził jej przesadnie dobrze, w każdym etapie popełniała jakiś błąd, a teoretycznie błąd przeszkadzał w dalszym warzeniu eliksiru wielosokowego. Nie narzekała jednak, ale przyszła grzecznie, jako podopieczna Brendana. W zasadzie nie odczuwała z jego strony opiekuńczości pod jakimkolwiek względem, ale od opiekuńczości miała przecież Ingrid. I kilku znajomych.
Pochyliła się nad kociołkiem, prawie wkładając do niego głowę. Oczywiście był pusty, ale miała dziwne wrażenie, że znajdzie tam jaja elfów. Nie znalazła. I zepsuło jej to humor.
Zaczęła od filtrowania, tak jak polecił Brendan, dalej również postępując według instrukcji. Było prawie dobrze, ale gdzieś w trakcie, sama nawet nie wiedziała gdzie, popełniła jakiś błąd. Jak zwykle. A mimo tego wywar nadawał się do kontynuowania. Super!

2, 2, 3
zt.

Scarlett oczywiście poszła na kolejną część eliksirów. Miała tylko tego pecha, że pomyliła godziny, więc... no, spóźniła się. Dosyć bardzo. Nie mniej weszła do pomieszczenia, nadzwyczaj miło się uśmiechając, po czym nawet przeprosiła za swoje zbyt niemiłe zachowanie. Nie słyszała więc, co mówił nauczyciel, nie mniej podpytała jakąś osobę, więc zabrała się do roboty. Filtracja poszła jej sprawnie i bez ekscesów, za to odmierzanie składników już średnio. Ciągle się myliła i nie wiedziała, czy aby na pewno wszystko dobrze zrobiła. Emulsja jednak nie wyglądała tak tragicznie, dlatego po prostu połączyła z nią napar i zamknęła szczelnie swoją miksturę. Cóż, do tej pory miała niebywałe szczęście. Dziś? Dziś było kiepsko, przynajmniej w jej odczuciu. Nie mniej wzięła swój słoik i zamknęła go w szafce, zastanawiając się, czy mimo wszystko ten eliksir wyjdzie. Po skończonej pracy, a wychodziła jako ostatnia, po prostu opuściła pomieszczenie udając się na kolejną lekcję.

2,5,3 -> dodatkowe 2 przerzuty za poprzednie lekcje -> 1,2 czyli ostatecznie 2,1,2
z/t

z/t
G 50
R 45
H 0
S 130

Na tablicy za biurkiem wypisane czerwoną kredą, nad punktami i zadaniami na dziś pisze.
Temat: Eliksir Wielosokowy, Finalizacja.

1.Przygotowanie naparu z skrzydeł much siatkoskrzydłych.
2. Przygotowanie składników i odmierzenie dokładnych ich ilości.

• Pijawki (2 sztuki żywe)
  
  
• Ślaz (4 kwiaty oraz 20 dkg sproszkowanego korzenia)
  
  
• Rdest ptasi (5 suszonych liści)
  
• Sproszkowany róg dwurożca ( równowartość połowy rogu)
  
• Skórka boomslanga
  

Sala powiększyła się o przebieralnie z wielkimi lustrami i szafki z ubraniami w różnym rozmiarze, wraz z wygodnymi szlafrokami.
Wstał i rozdał ostatnie składniki po słoiczku sproszkowanego rogu dwurożca, oraz skórki boomslanga.
- Dobrze dziś finalizujemy nasz eliksir, dodamy do niego dwa ostatnie składniki które z waszych dotychczasowych wypocin stworzą pełnowartościowy eliksir wielosokowy. Więc przejdźmy do tego zadania. Co na to powiecie.- Zwrócił się do zgromadzonych przechodząc między stanowiskami.- Zacznijmy od tego, że weźmiecie swe półprodukty z szafy i nastawicie kociołki na palniki, ogień na poziom średni niech kociołki się zagrzeją. A teraz posłuchajcie instrukcji i proporcji jakie macie zastosować. Zaczniemy od skórki boomslanga wytnijcie jeden ciągły kawałek skóry o powierzchni jednego cala kwadratowego, na każdą kwartę płynu, czyli jedna kwarta płynu jeden cal kwadratowy skóry, zaś na każdy litr płynu równowartość pół rogu dwurożca co wynosi przy średniej wielkości rogu na około 200g. Tak więc jeśli znacie już proporcje, podaje instrukcję. Przelewacie wasze eliksiry przez sitko do kociołka i zagotowujecie je do momentu pojawienia się na krawędziach kociołka pęcherzyków powietrza, wówczas wrzucacie skórkę do środka po około 5 minutach na każdy cal skóry plus minus minuta, skóra powinna przypominać przeźroczystą skórę z wylinki, wyławiamy ją i odstawiamy.  Teraz następuje nużący proces, powolnego zagotowywania i dodawania przesianego przez sitko rogu. Dodajecie go powoli do płynu w sposób że jednorazowo przesiewacie tak by pokryło powierzchnię cienką warstewką, mieszacie wówczas eliksir delikatnie aż wymieszacie ją z płynem. Mieszacie przez 5 minut i znowu dodajecie i znów mieszacie i tak dalej aż wykorzystacie cała ilość odmierzoną przez was rogu. W końcowym etapie płyn winien być o bulgocącym leniwie, gęsty szlamem , odstawicie go do wystygnięcia i oceny. Po ocenie możecie go wypróbować na sobie po to te przebieralnie, zaś resztę dobrze uwarzonego eliksiru będzie cię mogli wykorzystać wedle swojego uznania. – Powiedział spokojnym tonem.
Rzucacie ponownie 3 kostkami na zasadzie parzysta sukces nieparzysta porażka, więc jak widzicie bez zmian.
1. Kość  Procesy przygotowawcze [t.j. odmierzenie składników, przygotowanie stanowiska itp.] Macie tu 2 przerzuty na tą kość, jeżeli by wam się nie powiodło ale uwzględniamy porażki w poście n.p. poprawianie odmierzenie składnik itp. Nie działa tu dodatkowy przerzut ani przerzuty za punkty z kuferka.
2. Kość odpowiada za prace przy dodawaniu skórki boomslanga. Tu działają dodatkowe przerzuty i te za punkty z kuferka
3. Kość odpowiada za końcowy etap z rogiem dwurożca.  Tu jak powyżej z przerzutami
Na koniec podajcie wasze wyniki w formie [ 1 kość i jej przerzuty w formie ich wyników; 2 i 3 kość jedynie jako litera S-sukces P-porażka] czyli wyglądać ma to na zasadzie [1,2;S;S]
Jeżeli uzyskacie powyżej lub 2 z 3 zaliczeń kości, możecie się bawić w klasie po napisaniu posta z waszymi wynikami i opisem pracy. Możecie poczekać aż napiszą wszyscy na lekcji lub nie z pisaniem postów fabularnych, odróżnijcie je jakoś od swoich postów o warzeniu, żebym się nie pomylił, taka moja mała prośba.
Przerzut przysługuje za 8 pkt z eliksirów w kuferku.
ZA pozytywne zakończenie zadania otrzymujecie 2 pkt w kuferku z eliksirów za 3 sukcesy i 1 pkt za 2. Za każdy sukces 5 pkt pucharowych, plus 10 za obecność.
Dodatkowo otrzymacie umiejętność warzenie eliksiru wielosokowego, oraz eliksir wielosokowy do ekwipunku.

Seth był dzisiejszego dnia dość mocno rozbity emocjonalnie. Pomyślałby kto, że po tak intensywnym tygodniu, powinien raczej nie mieć problemów z tym, aby zachować zdrowy rozsądek i pełną sprawność ruchową. Stało się jednak tak, że prawdopodobnie wpadał w pewien rodzaj chronicznej dekoncentracji. Kiedy już nie obijał się o framugi i nie potykał się o dywany to przewracał noże w domu. Dzięki temu udało mu się dorobić pięknego rozcięcia na prawej ręce, które nawet udało mu się wyleczyć za pomocą szybkiego zaklęcia. Nie widział jakoś swojej pracy na eliksirach z krwawiącą dłonią. Przyszedł na zajęcia, mając w świadomości to, że oto nadchodziła chwila prawdy. Ostatnie zajęcia z eliksiru wielosokowego mogły być ciekawe, jeśli pozwoli im się na przemianę w kogoś innego, ale z drugiej strony Seth dzisiaj raczej nie był chętny na takie coś. Zapewne łączyłoby się to z oddaniem komuś swojego włosa, dlatego też kiedy zobaczył przebieralnie, jedynie odwrócił wzrok, nieco poirytowany samym faktem ich zaistnienia w tej sali. Nie chodziło o to, że nie chciał się dzielić… hm, tajemnicami ciała, a po prostu był nieco uczulony na punkcie udawania kogoś innego, zwłaszcza od momentu, w którym porozmawiał szczerze z Mandy. Starał się więc wykonywać polecenia w skupieniu, ale jak nigdy na eliksirach, nie szło mu zbyt dobrze. Początek był dobry. Odmierzenie składników i przygotowanie stanowiska w taki sposób, aby było zdatne do pracy, przyszły mu bez problemu, aby zaraz nastąpiła chwila, w której miał ochotę na to, aby kogoś udusić. Męczył się niemiłosiernie z użyciem skórki boomslanga, nie mogąc sobie poradzić z jej dodaniem do eliksiru, aż wreszcie, za czwartym podejściem mu wyszło. Nie zdziwił się, więc, że dodawanie rogu też było jakąś porażką. Kiedy już trzykrotnie poległ, po prostu się wkurzył i poprosił Aleksandra o pomoc, co by mógł wreszcie skończyć ten eliksir w taki sposób, aby był zdatny do użycia. W każdym razie na jednym polu dał plamę i był tym taki rozdrażniony, że darował sobie przebieranki, postanawiając wyjść, gdy tylko nadarzyła się ku temu okazja.

1 kostka: [6] - S
2 kostka: [3] - P, [3] - P, [3] - P i WRESZCIE[4] - S  
3 kostka: [5, 5 i 5] więc P.
Pozdrawiam losowość kostek xd
[zt]

Ostatnia część z warzenia wielosokowego, och, cóż za ulga. Pomyślałby kto, że to będzie takie męczące dla któregokolwiek z uczniów. Dobra, dobra, on był po prostu leniwy i to, że ta lekcja była taka długa raczej średnio mu na rękę było. Przyszedł więc na ostatnie zajęcia z naprawdę dużą ulgą, zupełnie ignorując to, że najpewniej później będzie okazja do tego, aby wypróbować eliksir wielosokowy. Nie, podziękuje. On miałby się podzielić tajemnicami swojej zajebistości z kimś innym? Lub co gorsza wcielić się w jakiegoś parszywca? NIEDOCZEKANIE. Był zdecydowanie zbyt zapatrzony w siebie aby to zrobić, dlatego też po prostu od razu przeszedł do wykonywania instrukcji, absolutnie nie przejmując się tym co czekałoby go po skończeniu mieszania, gdyby przemiany okazały się obowiązkowe. Łudził się jednak, że Brendan nie jest taki okrutny i w spokoju przygotował stanowisko, dokładnie odmierzając składniki. Problemu nie sprawiło mu też wycięcie tej śmiesznej skórki i doprowadzenie jej do stanu, w którym można by posądzać ją o bycie wylinką. Potem już tylko masa roboty z tym całym sproszkowanym rogiem, gdzie trzeba było się naprawdę natrudzić, aby tego nie spierdzielić. Ostatecznie jednak eliksir wyszedł naprawdę dobrze, a przynajmniej tak mu się zdawało, co zostało potwierdzone przy ocenianiu. No to superkowo! Po zakończonej pracy, Rasheed postanowił zawinąć tyłek i spadać, darując sobie testowanie.

1 kostka: [4] - S
2 kostka: [4] - S
3 kostka: [6] - S

[zt]

Mini nie spieszyła się na zajęcia. Pomyślałby kto, że skoro to ostatnie z warzenia eliksiru wielosokowego, to powinna się spiąć i być punktualna. Nic jednak bardziej mylnego. Wstała dzisiaj troszkę zbyt późno, dzięki czemu cały jej dzisiejszy harmonogram miał gigantyczny poślizg, a przecież nie mogła zmieniać planów tylko dlatego, aby zadowolić tym jedną osobę, oj nienienie. Przybyła więc mało elegancko spóźniona, ale przeprosiła profesora, żeby nie zarobić jakichś negatywnych punktów i przystąpiła do nadrabiania zaległości. Ładnie przygotowała sobie stanowisko i równie ładnie odmierzyła składniki. Tymczasem nieładnie poszły jej już dalsze czynności. Jeśli chodziło o te wszystkie między wierszami, tj. zagrzewanie i tym podobne, to ojej, z tym akurat kłopotów nie miała. Jednakże skórka tego stworzonka za nic na świecie nie dawała się odbarwić na tyle, aby przypominała wylinkę. W pewnym momencie Mini po prostu machnęła na to ręką i przeszła dalej, koncentrując się na poprawnym dodaniu sproszkowanego rogu, co poszło jej nadzwyczaj dobrze, sprawiając, że nie ośmieszyła się całkowicie i jednak dotarła do końca. Czekając na wystygnięcie eliksiru, postanowiła, że nie będzie uciekała i zostanie na części z przemienianiem. Może nawet jeśli nie będzie sama tego piła to chociaż popatrzy?

1 kostka: [4] - S
2 kostka: [5] - P
3 kostka: [6] - S

Zjawiła się na lekcji. Tym razem wreszcie się nie spóźniła. Pchnęła drzwi, zdawkowo witając nauczyciela, po czym zasiadła w ławce. Starała się uważnie słuchać i notować wszystko, co miała dziś zrobić. Kiedy wreszcie wszystko stało się dla niej mniej więcej jasne, wyjęła swój eliksir tworzony przez ostatnie trzy tygodnie, a następnie wzięła się do pracy. Jeszcze tam gdzieś w międzyczasie pomachała znajomym, a potem starała się nie zdemolować wszystkiego. Próbowała jakoś zorganizować swoje stanowisko pracy, tak samo jak odmierzyć dokładnie składniki, ale cały czas jej nie wychodziło. W końcu zirytowana dała temu spokój, postanawiając wziąć się za dodawanie skórki boomslanga. To na szczęście poszło łatwo, bez zbędnych zawirowań. Może po prostu nabrała już wprawy, po którymś z kolei przesypywaniu składników. Na koniec dodała róg dwurożca. Oczywiście w międzyczasie wszystko odpowiedni podgrzewała i mieszała. Trochę to było nużące i zdawało się trwać wieki, jednak ostatecznie chyba było warto, bo całkiem nieźle jej poszło. Jak na nią i jej umiejętności z eliksirów. Choć przez pierwsze dwa tygodnie szło jej dużo lepiej. Nie mniej po zakończonej pracy postanowiła zaczekać na przemiany. Może być zabawnie! Albo tragicznie. Ale to nawet lepiej.

1. 5->1->5 także P
2. 2 S
3. 4 S

Echo także nie mogła doczekać się zakończenia tych lekcji z warzenia eliksiru wielosokowego. Jej fart mógł się skończyć w każdym momencie, na przykład zjawiskowym wybuchem zawartości kociołka. Albo czymkolwiek innym, co nie zapowiadało się przyjemnie i poprawnie. Seth może był geniuszem w tej dziedzinie, ale raczej nie było to rodzinne, Echo zwyczajnie starała się słuchać nauczyciela i robić wszystko tak, jak kazał, żeby nie popełnić głupiego błędu. Bądź co bądź, na koniec zostali sami najlepsi, a ona czuła się trochę jak piąte koło u wozu, ale prawda była taka, że nie popełniła jeszcze żadnego błędu, a jej wywar był nieskazitelny. Może po prostu nie wiedziała, że to jest jej powołanie? Cóż, czas żeby się nad tym zastanowić miał jeszcze nadejść, teraz najważniejsze było tworzenie wywaru. Jak zwykle odmierzała, ciachała, podgrzewała i ostudzała, odkrywając w sobie nieskończone pokłady cierpliwości, które ujawniały się tylko na tych zajęciach. Podejrzane. Może ktoś rzeczywiście jej czegoś dosypywał?

1 kostka: 4 [s]
2 kostka: 5 -> 6 [s]
3 kostka: 6 [s]

Już dzisiaj miał być koniec. Wlała zawartość słoika do kociołka i zaczęła podgrzewać, tymczasem profesor zaczął mówić, a Laura skrupulatnie zapisywała wszystko na pergaminie. Potem przyszedł czas na odmierzenie odpowiedniej ilości skórki i rogu, co poszło jej całkiem nieźle. Dodała to pierwsze, obserwowała jak robi się przezroczyste, a potem jeszcze proszek i mieszała, mieszała, aż zrobiło się takiej okropnej i barwy i konsystencji... dokładnie takiej jak mówił profesor, że ma być. Wyglądało na to, że wszystko poszło dobrze, nic nie wybuchło i będzie mogła dodać eliksir wielosokowy to swojej kolekcji. Zostawiła kociołek w spokoju, żeby wystygł i usiadła sobie, obserwując jak inni się męczą. Nie była pewna czy chce używać eliksiru kiedy jest tu tyle innych ludzi, których specjalnie nie znała, nie lubiła tego typu wygłupów, ale nic nie szkodziło poczekać i zobaczyć co się będzie działo.

4 - s
1, 1, 4 - s
4 - s

Tanner musiał pojawić się dzisiaj na zajęciach z eliksirów. Mieli dokończyć swoją pracę nad eliksirem wielosokowym. Nie mógł przepuścić takiej okazji. Uwielbiał eliksiry, a możliwość stworzenia jakiegoś była jedną z przyjemniejszych rzeczy w jego życiu. Jakimś cudem nie spóźnił się na dzisiejszą lekcję i wszedł do klasy dosłownie przed profesorem, który pojawił się zaraz za nim i zamknął drzwi. Wysłuchał instrukcji profesora, uśmiechając się szerzej z każdym jego słowem. Był w swoim żywiole. Pierwszym etapem dzisiejszej lekcji było przygotowywanie stanowiska i składników. Prawie wszystko udało mu się zrobić idealnie, ale w momencie, gdy już miał przejść do następnego etapu lekcji, przypomniał sobie o jeszcze jednym składniku, którego nie dodał. Szybko się zreflektował i proszę - wszystko udało się jak należy. Czas zabrać się za drugą część dzisiejszego zadania. W głowie Tanner'a krążyła tylko jedna myśl "nie możesz tego spieprzyć". Następny etap nie poszedł jednak chłopakowi zbyt dobrze i zakończył się.. porażką. Zrezygnowany zabrał się do kolejnej części zadania. Niestety, zrezygnowany Chapman, któremu kompletnie nie poszło poprzednio, tym razem także nie dał rady. Wyszedł z klasy zrezygnowany. Nie udało mu się uzyskać zadowalającego wyniku.

/zt
(3 -> 2, P, P)

Elsa zaczynała mieć dość, eliksir wielosokowy był trudnym wywarem, wymagającym zaangażowania i staranności. W połączeniu z innymi zajęciami i chorą potrzebą bycia idealną, lekcje z wielosokówki stawały się zwyczajnie męczące. Jednak gdy już pojawiła się w klasie, poczuła ulgę, że to już ostatnie zajęcia z tej serii. Była pewna, co do swojego powodzenia. Skoro radziła sobie na wcześniejszych lekcjach, poradzi sobie także na tej. Przygotowywała wszystko uważnie i starannie, nie chcąc popełnić głupiego błędu wynikającego z roztrzepania. Nie bywała roztrzepana. Nie było na to czasu.
Tak więc wzięła się do pracy, kierowana słowami nauczyciela. Poszło szybko i sprawnie. Zastanawiała się chwilę, czy zostać na kolejną część zajęć, ale uznała, że skoro uwarzyła eliksir wielosokowy, nie potrzebuje nic więcej. Szczególnie błazenady. Opuściła klasę, zadowolona ze swojego dzieła.

1 przerzucone na 6; 4; 1 przerzucone na 4, co daje:
6, 4, 4 = trzy sukcesy
/zt.

Oczywiście, że pojawiła się na ostatnich zajęciach dotyczących eliksiru wielosokowego. Może była odrobinę spóźniona, ale mimo wszystko wydawało jej się, że obecność jest najważniejsza, nawet, jeśli weszła w połowie monologu profesora. Z szerokim uśmiechem na twarzy zabrała się za ważenie eliksiru - co mogło pójść nie tak? Oczywiście, że mogło wszystko się zepsuć. Odmierzanie składników przysporzyło Krukonce wyjątkowo wiele trudności, przynajmniej dzisiaj. Westchnęła ciężko, zerkając na swoich towarzyszy czy tylko jej idzie tak okropnie, a może to wszystkim dzisiaj nie wychodzi? Dwa razy o mało co nie zepsułaby całego eliksiru. Westchnęła tylko ciężko w momencie, gdy wreszcie, za trzecim razem udało jej się odmierzyć odpowiednią ilość składników. Następne dwa etapy wyszły jej znakomicie. Udało jej się stworzyć idealny eliksir wielosokowy. Nie chciała jednak brać udziału w zabawie i wykorzystywać go tutaj, więc po skończonej lekcji po prostu opuściła klasę.

/zt
1 -> 3 -> 6 - S
3 -> 1 -> 6 - S
2 - S

podliczam
G
R
S
z/t

Zrobiła wielkie oczy gdy Ślizgon niemalże już, już chciał przekląć i się powstrzymał nagle. A to ci nowość. Sara już nie pamiętała do końca ile razy go dzisiejszej nocy drażniła i specjalnie denerwowała ale czy rzeczywiście mówiła coś o niechęci do przeklinania? - Czyżby ślizgoński wąż się ugryzł w język? - zapytała złośliwie i uśmiechnęła się szeroko. Potrząsnęła także swoją blond łepetyną by nie przeciążać obwodów i podniosła się z trawy, otrzepała tyłek i ruszyła w dalszą drogę do Hogwartu. W głowie nieco jej pojaśniało a także i pamiętała, że Hogwart jest jednak w przeciwną stronę aniżeli wcześniej ich aż tutaj zaciągnęła. Nie gasząc ogniska, odwróciła się tyłem do ognia i w całej swej okazałości czyli w stu sześćdziesięciu dwóch centymetrach pognała jak strzała przed siebie, wymachując przy tym jak szalona swoją różdżką. Można także było dosłyszeć, ze Sara sobie coś podśpiewuje! A brzmiało to mniej więcej tak: Wiiingaaardium Leviosa! Bolero comatoosa! Palermo Luuubriciooosa! I nie wiesz, czy się schowaaasz przed Wingardiuuuum Leviooosa! - jej śpiew unosił się po całych błoniach, który mógłby nawet umarłego z grobu wypędzić, uwierzcie na słowo. Różdżką także zaczęła wywijać, aż posypały się z niej snopy różnokolorowych iskier i tym właśnie jakże ciekawym sposobem zaprowadziła ślizgona pod samiutką klasę eliksirów. Co prawda gdy tylko znaleźli się w lochach to Sara trzymała go na przysłowiowej muszce gdy końcem swojej różdżki niczym szpadom, lekko dźgnęła Gregersa między łopatki - bo jakimiś dziwnym trafem znalazła się nagle za jego plecami! Uśmiechnęła się łobuzersko i wyprzedzając go, pierwsza wlazła do klasy eliksirów i podskoczyła kilka razy w miejscu. No dobra, zawsze zachowywała się jak szalony naukowiec gdy tylko ma robić eliksiry. Tylko tego brakuje by z dziwną fryzurą latała wte i wewte i wrzucała z histerycznym śmiechem różne składniki do kociołka - ale nie, nie, nie. Sara na ogół zachowuje się całkiem normalnie by nie rzec poważnie.

Colton słysząc śpiew Sary, roześmiał się. Nie, że z niej.
- Przestań, bo mi uszy odpadną. - Chciał się trochę z Puchonką podrażnić, bo czemu by nie? Ona może, to on też! A nawet tym bardziej. Po chwili jednak również zaczął coś nucić. Ciekawe, czy Sara to zna? Utwór Diabelskich Sideł - ulubionego zespołu Gregersa. Grali świetnie. Mocno, konkretnie i profesjonalnie, czyli tak, jak lubił. Jeśli skojarzy piosenkę, będzie pełen podziwu, naprawdę. Kiedy poczuł ukłucie na plecach, wziął swoją różdżkę i odwdzięczył się tym samym. Jak drażnić, to drażnić! Weszli do klasy eliksirów, czyli jednej z niewielu, w której Ślizgon często bywał. Na większości zajęć nawet. W końcu lubił ten przedmiot. Nie to, co cała masa niepotrzebnych zajęć, które marnowały jego cenny czas. Przecież mógł go wykorzystać tak kreatywnie! Na przykład iść się napić, co zresztą robił. Przecież nie będzie uczęszczał na niepotrzebne lekcje, no bo i tak zda. Maślane oczka i już ocena pozytywna. Gregers uśmiechnął się pod nosem. Kiedy Sara zaczęła wrzucać coś do kotła, otworzył szerzej oczy i zmarszczył brwi.
- A co Ty w sumie próbujesz zrobić? - Zapytał tonem profesjonalisty. Próbował brzmieć poważnie, ale zachowanie Puchonki było bardzo zabawne i nie potrafił powstrzymać śmiechu.

Och a to byłby pech gdyby odpadły. – odburknęła urażona Puchonka i zadzierając wysoko i dumnie głowę do góry, prychnęła pod nosem. Pf! Nie zna się na śpiewie a komentuje! Nastawiła także uszu gdy on sam coś zaczął nucić a, że skądś kojarzyła, znała tą melodię .. tylko gdyby nie te jego fałszowanie to Sara by pewnie wcześniej ogarnęła co on tam mruczy pod nosem a tak? Stała przed kociołkiem i machinalnie wrzucała do niego szczurzą śledzionę i nagle.. ją oświeciło! -Toż to były Diabelskie Sidła! - pisnęła z uciechą i zaczęła kiwać się wnet na piętach jak jakiś nienormalny skrzat domowy. - Nie wiedziałam, że ktoś tego jeszcze słucha! Większość znanych mi ludzi od razu się krzywi i mówi „ ależ to jest jak wycie szyszmory, czego Ty kobieto słuchasz” – wymamrotała idealnie naśladując głos swojej chociażby babki. Pff. Sama słucha jakąś idiotyczną Celestynę a czepia się Sareczki. Teraz jednakże Sareczka uniosła zdziwione spojrzenie na ślizgona i przechyliła do boku głowę. - Eliksir Otrzeźwienia czyli na kaca! Jednakże muszę jakoś wzmocnić jego skład bo przy jego normalnym składzie to wątpię bym wytrzeźwiała w tym stuleciu. – i tutaj rzuciła iście wymowne spojrzenie mówiące, że to wina nikogo innego jak samego Gregersa. Jednakże nagle na jej wargach pojawił się zadowolony uśmieszek. - Oraz skromnie nie mówiąc, posiadam także recepturę na słynną Ognistą Odgeona. – i dlatego właśnie Sara lubiła eliksiry. Wystarczy znać skład jakiego alkoholu i ta-dam!

Ślizgon otworzył szerzej oczy, a na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Rzeczywiście mało kto jeszcze ich doceniał, a szczególnie jeśli chodzi o osoby płci pięknej. Kobieta, która słucha Diabelskich Sideł?!
- Jestem pełen podziwu. - Uchylił lekko głowę na potwierdzenie swoich słów. Uwaga, Colton się ukłonił! Proszę to gdzieś zapisać. No, ale cóż. Sara, która słuchała Diabelskich Sideł, była tego godna. - Skąd ja to znam? Głupie komentarze, ciekawe, czego oni słuchają. Mówię - banda idiotów. - Uniósł głowę w geście pogardy dla tych ludzi kompletnie pozbawionych gustu muzycznego. Eliksir Otrzeźwienia. Tak, to coś, co Gregers umiał przyrządzać i przydawało mu się średnio co trzy dni. Dziękował wtedy niebiosom, że owy napój istnieje, bo inaczej Ślizgon nie ruszyłby się z łóżka do końca dnia. Colton rozejrzał się po sali i otworzył jedną z szafek. Poszukiwał pewnego składnika, który wzmacniał ten właśnie eliksir. Gdzie to jest... W tej nie ma, to będzie w innej. Podszedł do jakiejś większej szafy. Kiedy pociągnął za uchwyt, jego oczom ukazały się półki pełne składników.
- Jest! - Podał Sarze jakąś dziwną, zieloną roślinę. - Najlepsza na kaca.
Receptura na Ognistą?! Przecież on pół życia szuka tego przepisu i do tej pory go nie znalazł! No, może pół życia, to przesada, ale odkąd zaczął pić alkohol w dużych ilościach. Jakieś parę lat w takim razie.
- Podaasz?

Na jego słowa czy też bardziej na prawie, że niezauważalny ukłon w jej stronę - kolejny składnik wyślizgnął jej się z palców i z cichym pacnięciem wylądował na kamiennej podłodze. Tak Sara była zszokowana. Otworzyła nieco swoje wargi w geście zdumienia i przez moment musiała chyba mieć wyjątkowo głupią minę. Zamrugała kilkakrotnie, potrząsnęła głową i strzeliła palcami. – Chyba zapiszę ten dzień w kalendarzu. Ślizgon składający ukłon w stronę puchonki! - jęknęła z rozbawieniem lecz oczywiście również mu się z leniwym uśmiechem, odkłoniła. Bo nie zaprzeczajmy – trzeba mieć gust by docenić kunszt melodii i piosenek Diabelskich Sideł! Na wzmiankę czego inni mogą słuchać – Sara wysunęła już dawno odpowiednie wnioski, Pf. – Pewnie namiętnie słuchają Roześmianych Kudłoni. - wymamrotała i wywróciła oczami po czym uśmiechnęła się pod nosem. Osobiście nie przepadała za tym dość .. młodzieżowym zespołem. Oparła się łokciami o blat stolika, na którym bulgotał już sobie wesoło eliksir czy też dopiero jego zalążki i podniosła do góry brew, gdy Ślizgon wziął się za szperanie w innych składnikach. Ślizgon, który pomaga? Ciekawe, hm. Wyciągnęła rękę po to coś zielone i .. nie miała zielonego pojęcia co ona trzyma w łapie. W końcu z zielarstwa była nogą. Zmrużyła wiec podejrzliwie oczy gdy spojrzała na Gregersa i wydęła dolną wargę w łobuzerskim uśmiechu. – Jak chcesz mnie otruć to mi to powiedz a nie wciskasz mi do ręki jakieś nieznane składniki. I to w dodatku zielone! Tak po ślizgońsku! - och ależ ona spostrzegawcza jeżeli chodzi o kolor! A na wzmiankę o Ognistej, spojrzała na niego z zaintrygowaniem i przerzuciła owe zielsko z ręki do ręki, nie spuszczając z niego swojego wzroku. – Dać Ci przepis za nic? I to jeszcze taki przepis? - spytała udając powagę lecz już błysk wesołości w jej oczach, zdradzał, ze Sarze na nim zbytnio nie zależy i nawet teraz na pergaminie może mu spisać całą recepturę – oczywiście za nic. W końcu z ich dwojga, to on tutaj jest ślizgonem, nie ona!

- Też powinienem to gdzieś uwiecznić, niewątpliwie. - Przyznał Gregers. No fakt, to się nie zdarzało. Chyba, że Ślizgon chciał coś osiągnąć. Tak, wtedy potrafił być czarujący i kłaniać się po sam pas. Jednakże tym razem był to prawdziwy podziw. - Ale kobieta słuchająca Diabelskich Sideł to rzadkość. Jeśli nie wyjątek.
Słysząc o Roześmianych Kudłoniach, również wywrócił oczami. Do tego dokładnie w tym samym momencie, co Sara. Jak można słuchać tej beznadziejnej zbieraniny nut, która łączy się w jakiś totalny kicz? Idioci, wszędzie idioci. Bo jak inaczej ich nazwać? A muzyka poniekąd świadczy o intelekcie, prawda? Tym bardziej lubił pannę Sullivan.
- Ach, no tak. - Roześmiał się, po czym przybrał śmiertelnie poważny wyraz twarzy. - Wiesz, mi również przyda się ten eliksir, więc korzyść będzie obustronna. A co do otrucia. - Spojrzał na Sarę z rozbawieniem. - Tak, mam takie zwyczaje, ale nie dziś. Nie truję skacowanych, to byłoby poniżej pasa. - Zaśmiał się jeszcze głośniej. Tak w zasadzie, to nie miał takich zwyczajów. Eliksiry były ostatecznością w walce, kiedy słowna nie działa.
- A co byś chciała? - Ślizgon spojrzał na Sarę, mrużąc oczy.

Cofnęła się nieco do tyłu i zwinnie wskoczyła na stolik by sobie wygodniej na nim usiąść i przyglądać się pracy jaką teraz będzie Gergers odwalał przy kociołku. Na wszelki wypadek uniosła dłonie do góry w ramach bezradności i brodą wskazała na kociołek. - Kombinuj teraz Smoku, bo ja nie mam pojęcia co zrobić z tym zielskiem. - odparła i także przymrużyła powieki słysząc jego pytanie „A co byś chciała?” Pf! Śmieszne! Sara jest bezinteresowna a ten by już najpewniej chciał w jakiś biznes się z Sarą wikłać! Poklepała się dłońmi po kolanach i zrobiła wielkie oczy. – Hej, jestem puchonką! - raczyła mu przypomnieć i pokazać jeszcze język dla wzmocnienia efektu. Czy trzeba wspominać, że na jego wcześniejszy komentarz, Sara najzwyczajniej się roześmiała? Raczej nie. Dopomóż Merlinie ale Sara przez cały wieczór jak i noc spędzoną w jego towarzystwie śmiała się więcej razy niż przez ostatni miesiąc. Aż chciałoby się rzecz, niebywałee. Uśmiechnęła się także szelmowsko na jego słowa odnośnie „korzyści obustronnej.” Nic dziwnego - w końcu Ślizgon pewnie pierwszy się dorwie do eliksiru a potem niech jej tylko nie daj boże, go nie odda. W sumie prosić ślizgona o cokolwiek to już dla Sary byłoby ciosem. Takim wiecie - dla dumy. - Uu więc ślizgoni mają jakiś specjalny kodeks postępowania? No wiesz - uniosła zawadiacko brew do góry - w środy nie trujemy, w czwartek jesteśmy mili, w piątek nie pijemy i tak dalej? - spytała z rozbawioną miną, naśladując nieco syczący głos- odpowiedni dla intonacji ślizgonów i parsknęła śmiechem.

Stał przy kotle. Dla laika mogłoby to wyglądać mniej więcej tak : Coś tam zamieszał, wlał parę kropel żółtej, mazistej substancji. Zamieszał jeszcze trzy razy w prawo, lewo, prawo, wrzucił dziwne zielsko, czegoś tam sypkiego dosypał, a reszty nie zauważyłem, bo za szybko było. Tak, Colton znał się na eliksirach całkiem dobrze.
- Trochę poprawiłem. - Odwrócił się w stronę Sary i zmrużył oczy, jakby chciał powiedzieć ,, A może Cię otruję ? ". Jednak niech się Sara nie martwi, nie takie były jego zamiary. Wzmocnił efekt i polepszył smak, żeby nie zwymiotować przy okazji.
- Jesteś niestandardową wersją Puchonki. - Dodał Gregers, podnosząc wskazujący palec. Tak mądrze wtedy wyglądał. Mógł jeszcze założyć okulary, byłoby idealnie. Po czym zbliżył się do niej nieznacznie i dorzucił. - A nie wiem, czego się po takiej spodziewać.
Był ciekaw reakcji Sary, gdyż jego słowa mogła odebrać równie dobrze, jako swojego rodzaju wyzwanie. No w każdym razie, on by je tak potraktował, więc ciekawe, jak zareaguje ta nowa wersja Puchonki? Na jej słowa o kodeksie, roześmiał się głośno po raz kolejny. Chyba nadrabiam dziś roczną normę śmiechu. Dobrze.
- A dobrze się bawimy w każdy dzień tygodnia. - Dorzucił do kodeksu. - Może to spiszemy? Ach, no i gdzie mój przepis na Ognistą?

Jeżeli stanę się przez Ciebie duchem to będziesz miał stuprocentową gwarancję, że będę Cię straszyła do upadłego. - ostrzegła go a kątem oka obserwowała co też tam wrzucał do tego kociołka. Co prawda musiała się nieco wychylić do przodu a potem do boku i .. prawie by spadła z ławki - tak bardzo chciała zajrzeć do tego kociołka! Burknęła coś pod nosem gdy ujrzała tylko jakąś żółtą mazię i coś sypkiego wsypanego do kotła. Podnosząc więc powoli buzię do góry, utkwiła w nim swoje ślepia, które bądź co bądź w dalszym ciągu pozostawały nieco przymrużone i wycelowała w niego palcem. - Doprawdy nie wiem co kombinujesz ale powiedz mi, czy mam się obawiać o swoje życie? - spytała żartobliwie i zaczęła beztrosko machać nogami. Jednakże znak ostrzegawczy zapalił jej się w głowie od jego kolejnych słów. Czego można się po mnie spodziewać? Sara westchnęła ciężko i zmarszczyła swoje czoło. - Skoro niestandardowa to raczej prawie wszystkiego można się spodziewać. - odparła ważąc swoje słowa, bo nie od dzisiaj było wiadomo, że ze ślizgonami trzeba uważać na swoje słowa! A tym bardziej się nie zakładać! Rozluźniła się dopiero gdy ten znowu wybuchnął śmiechem. Och no patrzcie państwo jaka ona zabawna! Nie tak śliczna jak komiczna, nie? - W każdy dzień tygodnia. - powtórzyła po chwili i uśmiechnęła się rezolutnie do niego. - a kiedy czas na odpoczynek, hm? Przepis Ci dam jak znajdę pergamin i pióro! Przecież Cię nie oszukam! - odparła z naburmuszeniem i przewróciła swoimi oczętami.

- Bez obaw. - Puścił jej oczko, po czym rozejrzał się po pomieszczeniu w poszukiwaniu jakiejś chochli. Przecież dama nie będzie pić z kotła, prawda? Spojrzał na stolik, gdzie leżało coś, co przypominało poszukiwany przedmiot. Chwycił ową... chochlę? Czy łyżkę. Co za różnica. Po czym zanurzył ją w zielono-żółtej substancji i upił łyk. Lekko drgnął i skrzywił się. No w końcu, eliksiry z reguły nie są smaczne, a tym bardziej ten. Za słodkie chwile nietrzeźwości trzeba gorzko zapłacić, nie? Bywa. Podał chochlę Sarze.
Po chwili nadszedł moment ukojenia. Poczuł, jak jego ciało się rozpręża, w głowie przestaje tak okropnie huczeć, a obraz nabiera ostrości.
- Ty, normalnie HD! - Powiedział, pocierając oczy ręką. O wiele lepiej. Dopiero teraz mógł zauważyć, jak bardzo źle się czuł. Fizycznie oczywiście. Dopiero teraz, bo miał porównanie. Tylko, czy Sara wiedziała, czym jest HD?
- Wszystkiego, mówisz... - Colton odezwał się zupełnie już trzeźwy. - No tak, miałem okazję przekonać się wczoraj. - Powiedział, patrząc Sarze w oczy. Rzeczywiście bądź, co bądź, ale ta Puchonka była niestandardowo odważna i przyjmowała wyzwania, co się Gregersowi podobało. Naprawdę.
Colton wspomniał coś jeszcze o bezsensowności odpoczynku i o krótkim życiu. Zdecydowanie za krótkim.
- Coś się pewnie znajdzie. - Po raz kolejny poczuł się w sali, jak w domu i otwierał jedną szafkę za drugą w poszukiwaniu pergaminu i pióra. - Wiem, że nie. - Dorzucił, szperając w gablotce.

Przejęła łyżko-podobną rzecz od Gregersa, obejrzała ją ze wszystkich stron po czym zeskoczyła ze swojego stanowiska i .. wskoczyła z rozpędu na drugi stolik na którym stał już uważony eliksir. Usiadła tak jakoś dziwacznie czyli pośrodku dość wąskiego stanowiska, nogi sobie zwiesiła po obu stronach stoliczka i wsadziła niepewnie łyżko-chochlę do wywaru. Otworzyła szerzej oczy gdy pochyliła się nad kociołkiem i nabrała mikstury, po czym z pewnej wysokości ponownie ją wlała do kociołka - w ten sposób by Ślizgon mógł dostrzec jego kolor. - Niemożliwe! Eliksir na kaca uważony przez genialną puchonkę i zwykł.. ok! i równie genialnego ślizgona jest w barwach domów Salazara i Helgi! Jakiś dzień cudów? - spytała rozbawiona i nabrała nieco mikstury po czym jej się napiła tak jak wcześniej uczynił blondwłosy. Należy zauważyć także fakt, że Sara się nieco zakrztusiła bo nie umiała połączyć przełykania czegoś niedobrego a śmiania się jednocześnie. Co ona biedna poradzi, że ten Ślizgon ją rozśmiesza? Jak twierdziła wcześniej - chłopak niekiedy bywa rozbrajający ze swoimi reakcjami! Dopiero gdy zwilżyła wargi i nieco się skrzywiła, równie potarła swoje oczęta i zamrugała po czym skupiła swoje spojrzenie na chłopaku. W sumie jakiś taki wyrazisty się nagle stał. Może to i dobrze? Tak więc z trudem odrywając od niego swoje spojrzenie - wszakże widzi go teraz na trzeźwo! - zrobiła nieco roztargnioną minę i przechyliła głowę jakby w stylu hę? W końcu doszła do niej jedynie jego końcowa przemowa więc Sareczka potarła nieco niepewnie swój policzek i odwzajemniła jego spojrzenie. W końcu co miała do stracenia? - Tylko nie patrz na mnie jak na jakiś obiad! - zastrzegła dla pewności i gdy odwrócił się do niej plecami by znowu zacząć szperać po szafkach, Sara uśmiechnęła się szeroko. - Och wiesz o tym, że niewinna, prawa, mądra, sprytna, bystra, miła, uprzejma, uczynna, bezinteresowna (…) puchonka by Cię nie oszukała? - zakończyła z cichym śmiechem i oparła się dłońmi o krawędź stołu po czym z niego zeskoczyła i podeszła do niego. Przecież przyda się pomoc prawda? Tak więc Sara wspięła się na palce i zaczęła przeszukiwać górne szafki by dorwać w swoje ręce jakiś czysty pergamin. Co prawda cały czas kichała od nadmiaru kurzu ale pff. Nie umrze od tego!