W tej sporej klasie, będącej w lochach mieści się około dwudziestu kociołków, na specjalnych palnikach. Zwykle panuje tu dość niska temperatura, co jest szczególnie uciążliwe zimą. Przez brak okien jedyne światło dają tu lampy wiszące na ścianach. W rogu klasy znajduje się gargulec z którego uczniowie mogą czerpać wodę potrzebną do warzenia mikstur. Przy prawej ścianie natomiast mieszczą się gabloty po same brzegi wypchane różnymi składnikami.
Echo znalazła czas na eliksiry. Całkiem je lubiła, choć ciężko było powiedzieć, że miała do tego talent. Oderwała się od zwaliska kartek, szkiców, od nawału pędzli i otoczenia farb. Była pewnie trochę umorsana, ale ostatnio musiała robić wszystko w biegu, więc nie przejęła się. Przeczytała instrukcję i szybko zabrała się do pracy, mając nadzieję, że jakoś poradzi sobie z zadaniem, bo eliksir wielosokowy chciałaby umieć warzyć. Poszło jej właściwie lepiej niż myślała, bo każdy z etapów przeszedł pomyślnie. Nie zrobiła żadnego błędu przy odmierzaniu składników, nawet pociachała je odpowiednio (jeśli trzeba było coś ciachać bo nie ogarniam), wody w kociołku miała odpowiednio dużo. Warzenie samo w sobie też poszło dobre, tak jak chłodzenie i odlewanie. Super! Ale trzeba było wracać do zamówień, więc zmyła się jak tylko wykonała zadanie.
Lekcje były tak wielkim objawem normalności i zwyczajnego świata, że Elsa nawet nie wahała się przed regularnym uczęszczaniem na nie. Eliksiry dodatkowo szły jej całkiem nieźle i lubiła od czasu do czasu poślęczeć nad kociołkiem, skupiając się na dokładnej instrukcji. Błąd mógł kosztować zbyt wiele, dlatego koncentrowała się i uważnie odmierzała składniki, mieszała odpowiednią ilość razy, czy pilnowała temperatury. Było to idealne zajęcie dla zbolałego umysłu, dla myśli wciąż pędzących w jedną stronę, niestety mniej przyjemną niż lekcje i wywary. Usiadła spokojnie, wysłuchała nauczyciela i, nawet z lekkim uśmiechem, rozpoczęła odmierzanie składników. Uporządkowała wszystko w logiczny dla siebie sposób, pamiętając o ilości, proporcjach i przy okazji układając w głowie informacje na temat każdego składniku. Później kolejno dodawała je do wywaru, pilnując uważnie, czy nie dzieje się nic niepożądanego, a końcówka była najłatwiejsza. Zadanie wykonane.
Na tablicy za biurkiem wypisane czerwoną kredą, nad punktami i zadaniami na dziś pisze. Temat: Eliksir Wielosokowy, Procesy przygotowawcze.
1.Przygotowanie naparu z skrzydeł much siatkoskrzydłych. 2. Przygotowanie składników i odmierzenie dokładnych ich ilości.
Pijawki (2 sztuki żywe)
Ślaz (4 kwiaty oraz 20 dkg sproszkowanego korzenia)
Rdest ptasi (5 suszonych liści)
Sproszkowany róg dwurożca ( równowartość połowy rogu)
Skórka boomslanga
Zwrócił się do uczniów: - Dziś zajmiemy się kolejnym etapem, to jest dodaniem kolejnego składnika w postaci pijawek. Musicie przygotować dokładnie 2 pijawki żywe, następnie co nieco obrzydliwe musicie nakarmić je własną krwią przez około 5 minut, spokojnie są sterylne, a całe wyposażenie do tego zabiegu macie przy stanowiskach. Dodać je musicie do roztworu, który dojrzewał w naszej szafie, najpierw delikatnie przelejcie go do kociołków, nie może się spienić, następnie podgrzewacie go do temperatury 80 stopni w tym momencie dodajecie nakarmione pijawki i przez pól minuty delikatnie mieszacie wg wskazówek zegara. Następnie stopniowo schładzać, do 20 stopni mieszając odwrotnie do ruchu wskazówek zegara. Płyn powinien być klarowny a pijawki widoczne, po osiągnięciu 20 Stopni zlać do słoików i delikatnie umieścić w szafce by dojrzał, za tydzień dodamy do niego kolejny składnik i tak dalej aż osiągniemy eliksir wielosokowy.
Instrukcja: Wykonujesz rzuty na poszczególne etapy lekcji: Podgrzanie przygotowanego w poprzednim tygodniu naparu z skrzydeł muszki Dodanie pijawek i wymieszanie Schładzanie i przelanie naparu do kolejnej etapu dojrzewania kostki rozpatrujemy wg zasad parzyste/nieparzyste sukces/porażka przerzut za każde 10 pkt z eliksirów w kuferku. Oby otrzymać zaliczyć zadanie musicie osiągnąć minimum 2 sukcesy co pozwoli wam kontynuować ważenie eliksiru wielosokowego za tydzień dodatkowo 1 pkt z eliksirów do kuferka za 3 sukcesy otrzymujesz dodatkowy przerzut do następnej lekcji za każdy sukces dodatkowo każdy otrzymuje 5 pkt pucharowych za aktywność.
Kiedy nagle przypomniała sobie o lekcji Eliksirów nie miała pojęcia o której ona się zaczyna. Jak najszybciej zabrała książkę oraz różdżkę i ruszyła w stronę klasy. Eliksiry nie były jej najmocniejszą stroną więc wolała uczęszczać na lekcje. Weszła do klasy i ujrzała rozstawione kotły. Z cichym westchnieniem zajęła swoje miejsce wcześniej biorąc swój słoik z przygotowanym na poprzedniej lekcji naparem. Podgrzanie przygotowanego wcześniej naparu ze skrzydełkami poszło nie za dobrze. Czyżby zła passa? Dodanie pijawek i wymieszanie? Hmm, wszystko zrobiła świetnie. Schładzanie i przelanie naparu do kolejnej etapu dojrzewania? Poszło jej świetnie. A więc zaliczyła! Kurcze, szkoda ze jej podgrzanie nie wyszło no ale nie będziemy płakać. Odstawiła słoik na szafkę i spojrzała na profesora. -Do widzenia. -powiedziała wychodząc z klasy.
( A więc tak kostki to : 3 i 2 + 2 z dodatkowego przerzutu na poprzedniej lekcji ) [ z/t ]
Rasheed Sharker
Wiek : 28
Czystość Krwi : 100%
Wzrost : 191cm
C. szczególne : Wysoki wzrost, blizny: trzy linie oplatające jego prawą dłoń
Druga część zajęć z eliksirów miała być katorgą. Był zmęczony, niewyspany i absolutnie zniechęcony do życia, jednakże jakby mógł sobie odmówić przyjścia jedynie po to, aby zarobić kilka punktów u nauczyciela? Może jak się zawiedzie na Krukonach to zacznie wspierać Ślizgonów? Dobra, nie wierzył w cuda, ale to nic. Zjawił się na eliksirach i postępując zgodnie z instrukcjami, ruszył tyłek po wcześniej uwarzony napar z much. Niezbyt mu się widziało majstrowanie przy tym, ale wzruszył jedynie ramionami, przyciągając sobie kogoś, aby nakarmił za niego pijawki. Jeszcze czego, żeby miał swoją błękitną krwią dzielić się z jakimiś robalami, które i tak wylądują w wielosokowej zupie. Ustawiwszy kociołek na ogniu, delikatnie i ostrożnie wlewał napar, aby potem podgrzać go do wymaganej temperatury. Cóż tutaj dalej pisać, skoro dalej pozostało już tylko odebranie jego pijawek i wrzucenie ich do kociołka, wymieszanie, schłodzenie i ponowne przelanie, aby dalej dojrzewał. Rany, straszliwie czasochłonne to będzie zajęcie, ale chociaż nie nudne, więc to już coś. W każdym razie po skończonym zadaniu jego zaczątki eliksiru trafiły do szafki, a sam wyniósł się z klasy jak zwykle zadowolony z siebie.
Co za okropna lekcja. Katniss zdążyła to stwierdzić, gdy tylko usłyszała, że ma karmić sobą pijawkę. Obrzydlistwo. Postanowiła jednak o tym nie myśleć i podgrzać przygotowany przez siebie napar. Po przemieszaniu go, nacięła sobie palec i ... nie mogła tego zrobić. Nie potrafiła przyłożyć krwawiącego palca do otworu gębowego tego pasożyta. Wycisnęła kilka kropli na zabezpieczoną ławkę i popchnęła patyczkiem pijawkę w stronę krwi. Więcej nie dostanie. Załóżmy, że to pięciominutowa dawka. Kiedy Katniss obserwowała pasożyta, poczuła swąd. O nie, nie, nie. Jej wywar z muszek właśnie przechodził przez piekło i chyba już tam zostanie. Dziewczyna wściekła wyczyściła kociołek, wyrzuciła pijawkę i wyszła z klasy, trzaskając drzwiami. Nie miała tu nic do roboty. Tak spartaczyć zadanie, cholera!
Amelia wahała się dzisiaj wyjątkowo długo czy pojawić się na lekcji eliksirów. Ostatnio, mimo że uwielbiała ten przedmiot, lekcje przestały ją całkowicie interesować. Wszyscy przychodzili na nie, coby zdobyć umiejętności do Złotego Sfinksa. Ona nie brała udziału w projekcie, nie za bardzo mogła. Była z trzeciego roku studiów, co oznaczało, że w przyszłym roku nie byłoby jej już w szkole. Wielka szkoda, bo miałaby ogromne szanse, przynajmniej tak jej się wydawało. Tak więc.. czerpanie wiedzy nie miało dla niej już żadnego sensu. Chciała skończyć tą szkołę jak najszybciej. Z tak mieszanymi uczuciami pojawiła się na lekcji eliksirów, odrobinkę tylko spóźniona. Gdy zajmowała miejsce w ławce, profesor zaczynał im właśnie tłumaczyć, na czym polega ich dzisiejsze zadanie. Pierwsze za co zabrała się Amelia to, fuj, karmienie pijawek swoją krwią. Wzdrygnęła się odrobinę, gdy dwie pijawki wessały się w jej palec. Podczas gdy one jadły, panna Wotery rozglądała się po klasie, zastanawiając się czy tylko jej sprawia to tak ogromną nieprzyjemność. Skrzywiła się przy odrywaniu pijawek, kładąc sobie na palec kawałek chusteczki. Ohyda. Mogła dzisiaj zostać w dormitorium.. Podgrzanie naparu z poprzedniego tygodnia wyszło jej wyśmienicie, udało jej się schrzanić najprostszej rzeczy, co bardzo ją zdziwiło. Ostatnio nic jej nie wychodziło, nie miała po prostu szczęścia. Przystąpiła do następnego etapu, którym było dodanie pijawek. Chociaż przez moment zawahała się przed dokładnym zamieszaniem go, to wszystko poszło jak po maśle. Niestety, trzecia część zadania była już dla niej nieosiągalna. Nie udało jej się schłodzić odpowiednio naparu, a przelewając go do probówki, rozlała połowę. Niezadowolona ze swego wyniku wyszła z klasy zaraz po dzwonku oznajmiającym koniec lekcji.
Seth z wielką radością kierował swe kroki ku sali do eliksirów, bo jakby nie patrzeć perspektywa zmajstrowania eliksiru wielosokowego bardzo go pociągała. Być ciekawy, czy w innej skórze będzie umiał zachowywać się inaczej, czy to raczej nie będzie miało wpływu na jego psychikę. Można by to sprawdzić, o ile tylko Brendan da im spróbować uwarzonych później eliksirów, w co Morpheus szczerze wątpił. No bo jakby mógł pozwolić bandzie małolatów na to, aby bez krępacji mogła zamieniać się w swoich rówieśników, w dodatku wciskając im narzędzie w ręce? Nie do pomyślenia wręcz, jeśli pamiętamy z kim mamy do czynienia. Niemniej jednak Seth postanowił zabrać się do roboty i sięgnął po swój napar z much, aby dodać do niego kolejne składniki. Umiejscowił pijawki na swoim przedramieniu, dając im czas na to aby mogły pożywić się jego krwią, a sam zagrzał napar z much, aby w odpowiednim momencie oderwać zwierzątka od swojej ręki i wrzucić do kociołka. Potem nastąpiło standardowe mieszanie, schładzanie i przelanie naparu co by mógł sobie dalej dojrzewać. Ot i cała historia.
Tanner, zachwycony swoimi sukcesami po poprzedniej lekcji eliksirów, na tą wybrał się z szerokim uśmiechem na twarzy, zastanawiając się czy pójdzie mu tak dobrze jak poprzednio. Ostatnio wszystko kręciło się w jego życiu wokół lekcji i rzeczy związanych ze szkołą. Stał się nudnym Ślizgonem, biorącym udział w każdych zajęciach lekcyjnych, przygotowującym się do egzaminów, które czekały go pod koniec tego roku. Z pewnością chciał też dostać się na studia właśnie do Hogwartu, więc może to, że tak zmienił swój charakter wreszcie wyjdzie mu na dobre. Wszedł do klasy i zajął miejsce w ławce, czekając na instrukcję profesora. Gdy ten zaczął wszystko tłumaczyć, Tanner na chwilę odpłynął, jednak od razu gdy tylko nauczyciel skończył mówić, zabrał się do pracy. Wszystko szło mu idealnie. Jako jeden z nielicznych nie wzdrygnął się nawet w momencie, gdy pijawki wbijały się w jego skórę. Cóż, taka praca. W Ardealu robili to cały czas, był więc przyzwyczajony do takich niecodziennych wyzwań. Całe zadanie powierzone przez profesora udało mu się wykonać bezbłędnie. Chapman opuścił klasę, uśmiechnięty od ucha do ucha, gnając gdzieś na następną lekcję.
/zt (1 -> 3 -> 6 (bo 14 punktów z eliksirów i dodatkowy rzut otrzymany za poprzednią lekcję), 2, 6)
Nie mogła sobie podarować tej okazji, aby wziąć udział w lekcji z Brendanem. Może spoglądałaby na to inaczej, gdyby nie to, że była teraz wybraną spośród grupy nieudaczników do tego, aby mogła spróbować uwarzyć wielosokowy. Co z tego, że niektórzy na pewno zrobiliby to lepiej? Nie było to ważne, skoro ostatnio się jej powiodło, a dzisiaj miała mieć tyle samo szczęścia co ostatnio. Weszła więc do klasy, rzucając po królewsku torbę na swoje miejsce i wędrując do szafki w poszukiwaniu swojego eliksiru. Odnalazła go bez trudu, a skoro jeszcze tutaj był to oznaczało, że niczego nie spartaczyła. Wow, Mini taki geniusz! W każdym razie przyniosła sobie napar do stolika i po nastawieniu kociołka położyła sobie pijawki na dłoni. - Fuj - mruknęła pod nosem, wyraźnie zdegustowana tym co właśnie robiła, ale nie myślała o tym, wlewając napar z much do kociołka. Po pięciu minutach dodała pijawki, pomieszała i ostatecznie wykonała zadanie poprawnie, chociaż do tej pory miała nieco nietęgą minę. W każdym razie ponownie przelała zaczątki eliksiru i schowała, uciekając z tej jaskini zagłady czym prędzej. Co następnym razem? Już drżała na samą myśl.
A więc na ostatnich zajęciach Scarlett poradziła sobie śpiewająco, choć nie była jakoś szczególnie dobra z eliksirów. Nie mniej to trochę podniosło ją na duchu, więc o dziwo całkiem ochoczo wstała z łóżka, a potem się przygotowała na lekcję. I już po chwili szła do klasy eliksirów. Gdy znalazła się w środku, przywitała się ze wszystkimi, a potem pewna siebie rozłożyła wszystko na ławce i czytała to, co miała zrobić. ŁATWIZNA. Przynajmniej ona tak sądziła. No, dobra. Dopóki nie zrozumiała, że te pijawki mają być żywe i ona ma je dotykać swoimi idealnymi rączkami. Skrzywiła się przeokrutnie, widząc te stworzonka i jeszcze mówcie dalej. Że ma je nakarmić swoją krwią. Saunders o mało się nie popłakała, sięgając po przygotowany tydzień temu napar. ALE TAKIE ŻYCIE. Nakarmiła te wstrętne ohydztwa fuj, fuj, fuj. Podgrzała go ponownie tak, jak sobie tego zażyczył nauczyciel, dodając te okropne pijawki, ciesząc się, że zginęły. Następnie zabrała się za mieszanie, ochładzanie mikstury i w końcu przelanie odpowiednio, by zostały na kolejny tydzień zajęć. Na Merlina, te lekcje były wyczerpujące. Ale znów jej się powiodło, więc yolo, mistrzyni eliksirów część druga.
Lekcja nie zapowiadała się dobrze. Dziewczyna przysiadła przy swoim nieidealnym, ale znośnym eliksirze z przed tygodnia, wpatrując się w jego mdłą konsystencję. Uśmiechnęła się kwaśno, zupełnie nie potrafiąc w sobie odszukać motywacji do warzenia dziś eliksirów. Komu potrzebny był tak absurdalny eliksir? Taka D'Angelo na przykład nie wyobrażała sobie, żeby chciało jej się zmieniać w kogokolwiek innego. Bo niby z jakiej by to musiało być przyczyny? Przysiadła więc na swoim miejscu, opierając się na rękach przed sobą o stolik, podbródek wsparła na przedramionach wpatrując się w fiolkę z breją. Karmić pijawki... naprawdę? Patrzyła na nie dość sceptycznie, pływające w pojemniczkach postawionych przez Aleksandra. Spojrzała na nauczyciela z końca klasy zastanawiając się czy mówił całkiem poważnie, ale nie wyglądał jakby żartował. Westchnęła ciężko, zwijając ze stolika kogoś za sobą dwie nakarmione pijawki. Jak jej nie wyjdzie to nie wyjdzie. I tak na ten moment nie wyglądało to za ciekawie. Dodała ssące, skradzione stworki do swojego eliksiru, ale albo było ich za mało, albo zrobiła jakiś błąd w mieszaniu i chłodzeniu, bo efekty tego, co mieli zrobić w żadnym stopniu nie przypominały tego czego wymagał od nich Brendan. Z klasy wyszła ani zadowolona, ani niezadowolona. Zdenerwowana i rozgoryczona. Bo zajęta była własnymi myślami, może niekoniecznie spartaczonym eliksirem.
Mistrza eliksirów powitać czas! Klękajcie narody, wściekła Elsa wparowała do klasy eliksirów, nie chcąc słuchać niczego i nikogo. Spojrzała gniewnie na tablicę i odetchnęła głęboko dwa razy, witając myśl o wywarach i składnikach z wielką radością. Normalność, upragniona normalność, zupełnie tak, jak ostatnio. Mogła tu odpocząć. Skrajnie, bo pracując, skupiając się i myśląc - i tu właśnie był pies pogrzebany. Myśląc o czymś, co nie wymagało serca. Skrzywiła się jedynie, dowiadując się, że ma karmić pijawki swoją krwią. Nie ma szans. Była za czysta. Sprytnie podeszła więc do jednego z chłopców, uśmiechnęła się pięknie, zagadała go na chwilę... nawet nie zauważył pijawek! Minimum poświęcenia, maksimum satysfakcji. Podgrzała swój wywar, co nie było absolutnie żadnym problemem. Następnie dodała obrzydliwe pijawki i zamieszała wolno. To też nie mogło nie wyjść. Nie u niej. Ostatni etap, schładzanie i przelewanie... drobnostka. A tak skutecznie odciągało myśli! Chyba powinna zająć się eliksirami po zajęciach.
Echo nie wiedziała, co tu robi. Było wiele zajęć, które wolała od eliksirów. Mogłaby w tym czasie ćwiczyć zaklęcia - różne, uzdrawiające, defensywne, ofensywne, transmutacyjne, każde. Mogłaby ćwiczyć patronusa. Albo malować, rysować, szkicować, tańczyć, szykować nowe rzeczy do teatru i skrobać do Nickodema listy. Ale przyszła! Bo chciała być lepsza i nauczyć się warzyć eliksir wielosokowy. Nie czuła się zbyt pewnie, ale wbrew swojej naturze, robiła wszystko powoli i ostrożnie. Nie można było pozwolić sobie na błędy, skoro miało się zdobyć tak ważną umiejętność. Mogła to być jedyna i niepowtarzalna okazja! Wywar z poprzedniej lekcji podgrzała, pilnując temperatury i zerkając na to, czy bulgocze, jak bulgocze, czy nie zmienia się jego kolor. WSZYSTKO. Karmienie pijawek było okropne, aż miała łzy w oczach, ale najwyraźniej poświęcenie było wymagane. Udało jej się wykonać również drugą część, dodała pijawki i zamieszała, choć były komplikacje. Studzenie i przelewanie było natomiast tylko formalnością! I znów poradziła sobie śpiewająco.
4, 5, 4, za dodatkowy przerzut 5 przerzucone na 2 zt
Astrid błądziła sobie między klasami, zaliczając kolejne lekcje, ucząc się tego, jak wygląda edukacja w Hogwarcie. Było inaczej niż w Stavefjord, nie było lodu, klimat był inny, magia też wydawała się tu nowa i nieznana. Chciała ją odkrywać, poznawać z różnych stron. Również ze strony eliksirów. Szczególnie, jeśli w grę wchodził eliksir wielosokowy, pragnęła go wypróbować. Pijawki nie zrobiły jej żadnej różnicy. Krew, co tam, kto by się przejmował? Ogarnęła je dosyć szybko i bezboleśnie, z iście medycznym podejściem, nie martwiąc się w żaden sposób. Nucąc pod nosem motyw muzyczny z mugolskiej wersji Aurelii, podgrzewała wywar, może trochę lekkomyślnie, ale mimo wszystko prawidłowo. Dodane pijawki plusnęły wesoło do rytmu, mieszanie było całkiem przyjemne i wprowadziło Westerberg w pewien trans. Przymuliło ją nieco i pewnie dlatego trzecia część zadania nie poszła tak różowo. Trudno, błędy się akceptowało.
Cieszyła się, że dzisiaj dalej będą warzyć eliksir wielosokowy, bo to oznaczało, że coraz mniej dzieli ją od momentu jego wykorzystania. Jak ostatnio, wszystko ładnie zapisała na pergaminie, krzywiąc się na samą myśl o pijawkach. OKROPIEŃSTWO. Mimo to, poradziła sobie jako taka z tym etapem zadania, chociaż może zbyt krótko je trzymała. Powtarzała sobie w myślach, że to wcale nie jest takie nienormalne, a mugole używają ich w celach leczniczych. Chciała być uzdrowicielką, nie mogła bać się robienia czegoś co wiązało się z leczeniem... Po podgrzaniu wywaru z zeszłego tygodnia dodała pijawki i mieszała tak jak trzeba. Czekała tak i mieszała, aż wystygł do tych dwudziestu stopni i mogła przelać wszystko z powrotem do słoika. Odstawiła naczynie do szafki i wyszła z klasy.
Na tablicy za biurkiem wypisane czerwoną kredą, nad punktami i zadaniami na dziś pisze. Temat: Eliksir Wielosokowy, Procesy przygotowawcze.
1.Przygotowanie naparu z skrzydeł much siatkoskrzydłych. 2. Przygotowanie składników i odmierzenie dokładnych ich ilości.
Pijawki (2 sztuki żywe)
Ślaz (4 kwiaty oraz 20 dkg sproszkowanego korzenia)
Rdest ptasi (5 suszonych liści)
Sproszkowany róg dwurożca ( równowartość połowy rogu)
Skórka boomslanga
Zwrócił się do uczniów: -Wyjmijcie proszę swoje słoiki, przelejcie ich zawartość do kociołków poprzez sita by odfiltrować zanieczyszczenia fizyczne w postaci pijawek i ich fragmentów. Odstawcie je na palniki ale nie zaczynajcie podgrzewać. Odmierzcie odpowiednią ilość sproszkowanego korzenia i świeżych kwiatów. Wrzućcie je do moździerzy i utrzyjcie razem na pastę dodając powoli połowę zawartości kociołka, gry uzyskacie już stosowną emulsję, w drugiej połowie naparu zaparzcie w temperaturze 80 stopni 5 całych liści Rdestu Ptasiego, gdy napar uzyska barwę bursztynu odfiltrujcie sitami liście i dodajcie napar do chłodnej emulsji, raz jeszcze przefiltrujcie i zamknijcie wasz efekt do słoja na kolejną doze dojrzewania. Instrukcja: Wykonujesz rzuty na poszczególne etapy lekcji: Filtrowanie i odmierzanie składników, przygotowanie emulsji Przygotowanie naparu Połączenie naparu i emulsji, filtrowanie i zamykanie kostki rozpatrujemy wg zasad parzyste/nieparzyste sukces/porażka przerzut za każde 10 pkt z eliksirów w kuferku. Oby otrzymać zaliczyć zadanie musicie osiągnąć minimum 2 sukcesy co pozwoli wam kontynuować ważenie eliksiru wielosokowego za tydzień dodatkowo 1 pkt z eliksirów do kuferka za 3 sukcesy otrzymujesz dodatkowy przerzut do następnej lekcji za każdy sukces dodatkowo każdy otrzymuje 5 pkt pucharowych za aktywność.
Tanner był z siebie dumny, że udało mu się wytrwać aż do trzeciego etapu lekcji. Dzisiejsza także nie poszła mu najgorzej, mimo że bardzo nie chciało mu się to przychodzić. Pierwszy etap, jakim było filtrowanie i odmierzanie składników oraz przygotowanie emulsji wyszło mu perfekcyjnie, zresztą jak większość rzeczy, które robił podczas lekcji eliksirów. Drugi etap także był znośny. Przygotowanie naparu nie przysporzyło mu zbyt wielu trudności. Zadowolony zabrał się do trzeciej części zadania, która poszła mu już znacznie gorzej. Zaśmiał się cicho pod nosem, widząc, jak niezdarnie zmieszał ze sobą napar i emulsję. Nieistotne, na szczęście profesor pomógł mu, gdy zobaczył jego problemy. Wywrócił oczami i gdy lekcja się skończyła wyszedł z klasy najszybciej jak się dało.
/zt (2, 1 -> 4, 3)
Rasheed Sharker
Wiek : 28
Czystość Krwi : 100%
Wzrost : 191cm
C. szczególne : Wysoki wzrost, blizny: trzy linie oplatające jego prawą dłoń
Rasheed zjawił się po raz kolejny w klasie eliksirów, powoli dochodząc już do wniosku, że niedługo będzie to można okrzyknąć swoistą tradycją. Co tydzień turlał się na lekcję, a to wszystko po to, aby dodać do brei więcej pierdół, aby breja była bardziej brejowata. No cóż, tak przynajmniej postrzegał to ten wielki ignorant jakim był Sharker… niemniej jednak nie narzekał, bo zamierzał zdawać OWUTemy z eliksirów i jakiś tam szacunek do tego przedmiotu powinien mieć. Co z tego, że raczej nie spodziewał się, że mu dobrze pójdzie, spróbować przecież mógł, kto mu zabronił. Zaszedł jednak tak daleko, że miał nadzieję, że uda mu się chociaż dotrwać do końca i nauczyć się majstrowania tego eliksiru raz, a dobrze. Dlatego też przytargał swój leniwy tyłek na kolejne zajęcia i biorąc swój ostatni wywar, przytargał go do swojego stolika. Przelał zawartość słoika przez sito, aby odfiltrować cały napar, z niekrytym obrzydzeniem pozbywając się pijawek, do których wciąż nie pałał sympatią. Odstawił kociołek na palnik i zaczął z powodzeniem odmierzać ilość składników, z którego miał utrzeć pastę. Dziabał ją moździerzem w taki sposób, jakby ta zrobiła mu jakąś wielką krzywdę tym, że nakazała się ucierać, ale nic nie mówił, aż do momentu, w którym był gotowy na wykonywanie następnego etapu. Zaklął cicho w wężomowie, gdy miał parzyć liście Rdestu, bo aż na myśl mu przyszło, że wygląda teraz pewnie jak jakaś pieprzona gosposia zaparzająca herbatę dla gości. Nie pytajcie skąd on miał taką wyobraźnię! W każdym razie ostatecznie jego „herbatka” miała idealny, bursztynowy kolor i po odfiltrowaniu liści wymieszał wszystko z chłodną emulsją. Przefiltrował ponownie i wlał do słoika, aby wrócić tutaj znowuż za tydzień i dokończyć robotę.
Dzisiejsza lekcja eliksirów okazała się dla panny Wotery bułką z masłem. Gdy tylko weszła do pomieszczenia i zobaczyła na tablicy napis "Eliksir Wielosokowy, procesy przygotowawcze" uśmiechnęła się do siebie pod nosem. Uwielbiała eliksiry i wiedział o tym każdy, kto znał ją dłużej niż trzy minuty. Wszystkie trzy etapy udało jej się wykonać perfekcyjnie za pierwszym razem, bez mrugnięcia okiem. Zadowolona Amelia wiedziała, że nie jest to przypływ szczęścia, a zasługa jej ciężkiej pracy i umiejętności. Bardzo chciała być jedną z najlepszych w eliksirach i idealnie jej to wychodziło. Gdy lekcja się skończyła, opuściła klasę, uśmiechając się do siebie szeroko. Oby więcej takich lekcji.
Seth był podekscytowany perspektywą kolejnych zajęć z eliksirów, zwłaszcza, że mieli kontynuować tworzenie eliksiru wielosokowego. Nie mógł więc przegapić kolejnej części zajęć, więc zapakował swój tyłek i wybrał się na zajęcia w zaskakująco dobrym nastroju. Po przygotowaniu wszystkiego dokładnie na stole, poszedł po swój słoik i postępując zgodnie z instrukcją odfiltrował jego zawartość do kociołka, wstawiając go zaraz na wyłączony palnik. Odmierzał skwapliwie sproszkowany korzeń, a gdy już wsypał wszystko co potrzebne do moździerza, zaczął ucierać wszystko na pastę, wlewając powoli napar uzyskany na poprzednich zajęciach. To było nieco dziwne, ale bardzo się przy tym relaksował, dzięki czemu był więcej niż rozluźniony, gdy już skończył, otrzymując idealną emulsję. Wykonywał dalsze instrukcje z prawdziwą przyjemnością, dlatego, gdy zamykał swój słoik, z perfekcyjnie wykonanym naparem, był z siebie więcej niż zadowolony.
Minerva Villiers była prawdziwym geniuszem, prawda? Nie? Jak to nie?! Dotarła aż do trzeciej lekcji z eliksiru wielosokowego, a wy śmiecie twierdzić, że nie jest geniuszem? Pewnie, że jest. Zdolna bardzo Ślizgonka z niej, dlatego niemożliwym jest, aby ten epizod zawaliła, oj nieprawdopodobne to by było! Przebrnięcie przez pierwszy etap przygotowań było tak dziecinnie proste, że niemalże zaczęła się śmiać, jednakże jak wszyscy wiemy „ten się śmieje, kto się śmieje ostatni”. W tym przypadku ostatni miał się śmiać… napar z liści? Na to wychodzi, bo jego barwa ani trochę nie przypominała bursztynowej i mimo, że Mini bardzo się starała to naprawić, to jakoś nic z tego nie wychodziło. Machnęła jednak na to rączką i przeszła do następnego zadania. Połączenie emulsji z naparem oraz przefiltrowanie tego jeszcze raz i zamknięcie w słoiku nie stanowiło już żadnego wyzwania, dlatego mogła opuścić klasę z uśmiechem satysfakcji.
Kolejny czwartek i znowu eliksiry i kontynuowanie warzenia eliksiru wielosokowego. Laura wyciągnęła swój słoik, przecedziła go i wlała do kociołka. Potem zabrała się za dodawanie składników, wszystko odmierzyła jak trzeba, policzyła, pokroiła czy może zmieliła. Fajnie, że tym razem nie było już obrzydliwie jak tydzień temu. Wymieszała z tym co robiła wcześniej i podgrzała. Następnie zabrała się za napar z liści, który akurat wyszedł nieco gorzej, ale i tak w miarę znośnie. Międzyczasie to co wcześniej podgrzewała zdążyło w miarę wystygnąć, ale dla pewności jeszcze ochłodziła emulsję zaklęciem. Dopiero wtedy połączyła jedno i drugie, po czym przywołała sitko, żeby jeszcze raz wszystko przez nie przelać. I tyle na dzisiaj. Już bardziej niż mniej eliksir wielosokowy powrócił z powrotem do słoika, a Laura poszła.
Echo na tych eliksirach szło podejrzanie dobrze. Była to już trzecia lekcja z kolei, a jej wywar wciąż był nienaganny. Dziś przyszła do klasy i stanęła nad kociołkiem, obiecując sobie, że nie może tego zepsuć. Słuchała profesora, obserwując tworzony eliksir i obiecując sobie, że dziś, wyjątkowo, będzie działała według planu. Po kolei. Wcześniej mogła mieć szczęście, albo cokolwiek! Być może miała je dalej, ale szczęściu trzeba pomagać, prawda? Więc pomagała, działając zgodnie z planem profesora i zgodnie ze swoim planem. Robiła więc kolejno wszystkie polecone rzeczy. Zaczęła od filtrowania, powoli i spokojnie. Prawie zepsuła ten etap, właściwie najłatwiejszy, ale w porę się zorientowała i wybrnęła z sytuacji. Odetchnęła z ulgą i zabrała się za odmierzanie składników, które miała dodać do eliksiru. Ten i następne etapy poszły jej znów wyjątkowo dobrze. Może Logan dolewał jej Felix Felicis do herbatki?
(5, 6, 2) za dodatkowy przerzut 5 -> 4, czyli (4, 6, 2) zt
:: 
1 ... 20 ... 36, 37, 38, 39 
