Prychnęła z niedowierzaniem słysząc kolejne słowa siostry. Pokręciła głową w odpowiedzi na te brednie, które właśnie ogłaszała światu.
- Serio? Jesteś od nas młodsza, my z Issackiem mamy wspólne zainteresowania, ale przecież jesteś moją siostrą i to oczywiste, że zabieram cię na babski wyjazd - Imogen miała szczerą nadzieję, że takie wyjaśnienia wystarczą, bo nie zamierzała więcej udowadniać swojej siostrze, że była warta tego, aby ją zabrać. Ot, tak po prostu było i nie było sensu w ogóle na ten temat dyskutować. Dlatego porzuciła ten temat, wiedząc że są ważniejsze rzeczy do zrobienia, jak chociażby nazbieranie nieistniejącej pośród tych chaszczy turówki.
Zerknęła na Iris przez ramię, kiedy ta oburzyła się na zachowanie ich matki i ukrywanie informacji na temat tego, co powinni w ogóle szukać.
- Naprawdę sądziłaś, że ona pomoże nam w wykonaniu tego zadania? - westchnęła i ponownie przyjrzała się dopiero co odkrytemu rysunkowi, który w końcu mniej więcej nakreślił to, co mają szukać. Teraz o wiele łatwiej było w ogóle podejść do tych całych poszukiwań.
W międzyczasie, kiedy przyglądała się kolejnym zaroślom w poszukiwaniu turówki, opowiadała Iris o tym, co działo się na Podlasiu. Wiedziała, że te wszystkie wydarzenia były przynajmniej dziwne, ale nie sądziła, że na jej siostrze wywrze to aż takie wrażenie. Imogen pochyliła się i wyrwała z ziemi kilka liści po czym zaczęła porównywać je z rysunkiem turówki.
- A co to da, że ona napisze tę skargę? Czasu nie cofną, wyprą się wszystkiego bądź powiedzą, że sama nie zachowałam odpowiedniej ostrożności stąd mój problem, że doznałam takich a nie innych obrażeń. - W jej głosie wyraźnie pobrzmiewała złość na niesprawiedliwość losu w związku z tegorocznymi wakacjami, ale przecież tak jak powiedziała, czasu nie cofnie i nic nie zmieni tego, co przeżyła. Skarga mogłaby tylko ją napiętnować na dłuższy czas pośród innych uczniów, a tego z pewnością nie chciała.
Pozwoliła sobie na ciche westchnięcie, kiedy siostra przytuliła ją do siebie. To było miłe i zaskakujące zarazem, ale nie zamierzała narzekać. Po chwili odsunęła się od niej na długość wyciągniętych ramion. Uśmiechnęła się lekko, delikatnie kładąc dłoń na jej policzku.
- Zdecydowanie, odbijemy sobie. Ale teraz musimy wracać do pracy, bo noc nas zastanie, a nie odnajdziemy tej turówki. - Delikatnie poklepała dziewczynę po policzku a potem ucałowała ją w to miejsce, po czym odsunęła się na "swoją" część strumienia. - Znając matkę, to pewnie dużo - westchnęła zrezygnowana, bo na tyle, na ile znała ich matkę, nie chodziło o dwa źdźbła trawy. Tylko o znacznie więcej.
Chodziła, pochylając się i przyglądając. Raz czy dwa odgoniła stopą Merkurego, który to hasał sobie wesoło wokół nich, raz podbiegając do Imogen, raz do Iris. Aż w końcu..
- Mam! Nie wierzę, mam! - Imogen zerwała roślinę i z dumą wymalowaną na piegowatej twarzy, uniosła ją ku górze. Jeśli to nie wyglądało jak roślina ze szkicu, to Imogen była Ministrem Magii.

- Jesteście z Issackiem nierozłączni. Nie zdziwiłby mnie pomysł metamorfowania go w dziewczynę, jeśli mógłby wtedy poznać bliżej twoje koleżanki. - rzuciła luźno choć kryła się za tym zapewne jakaś historia. Pierwsze spotkanie z Imogen po wakacjach drastycznie różniło się od tego kilka dni temu z Ike. Przy bracie wpadła w złość bo tak łatwo ją zdenerwował. Przy Mimi była przejęta i zmartwiona historiami jakie tu opowiadała.
Kręciła się wokół strumienia, czasami przechodziła po śliskich kamykach i starała się przy tym nie przewrócić. Szperała w krzewach i szukała tego, co zapamiętała z rysunku naszkicowanego pośpiesznie przez ich mamę. Akurat przy zadaniach zlecanych przez rodzicielkę miała silną potrzebę stawania okoniem i robieniem na złość. Sęk w tym, że to Imogen prosiła ją o pomoc i nie mogła jej odmówić. Nie potrafiłaby.
- Może masz rację? I mama, i kadra nauczycielska zapewne do perfekcji opanowali dyplomatyczne słownictwo. Poza tym ciągaliby cię pewnie na milion rozmów, jak nie z dyrektorką to z profesorem Williamsem lub Walsh aby to wszystko wyjaśnić. - jak spojrzeć na to z perspektywy prób udowadniania win... zwłaszcza, że Gryfoni uważani byli za tych o wysokiej brawurze i żądzy przygód... nie miałaby na to sił i poniekąd rozumiała decyzję siostry.
- Szkoda tylko, że najbardziej na tym ucierpiałaś i miałaś zepsute wakacje. - o ile przytulenie było w porządku, tak dotyk policzka czy buziak był ponad jej domeną cierpliwości interpersonalnej. Nic dziwnego, że umknęła czym prędzej, zasłaniając się potrzebą odnalezienia turówki. Powściągliwość cały czas dawała się jej we znaki.
- Pokaż! - zawołała z drugiej strony strumyka. Zanim jednak na dobre przyjrzała się roślinie, rozbawił ją Merkury, który to postanowił próbować upolować pływające w wodzie maleńkie rybki.
- Mama powinna popracować nad szkicowaniem. - oznajmiła surowo bo jednak roślinka posiadała więcej charakterystycznych elementów niż to, co zostało zawarte na pergaminie. Rozpoczęła poszukiwanie pęków po swojej stronie strumyka i dopiero po dwudziestu minutach udało się jej wygrzebać aż dwa pęczki.
- W tym tempie będziemy tego szukać przez dwie godziny. Nawet Merkury ma dość. - psiak akurat położył się na ziemi i zwinął w kłębek, gotów uciąć sobie drzemkę.

@Imogen Skylight

- Nie mów tego głośno przy nim! - od razu zawetowała jej pomysł, aby Ike w ogóle cokolwiek takiego zrobił. Pogroziła jej placem z naprawdę groźną miną. - Jeszcze tego brakowało, żeby Ike zaczął się dostawiać do moich przyjaciółek. - westchnęła głośno, bo sama perspektywa czegoś podobnego napawała ją naprawdę poważnym obrzydzeniem. Isaac to jej brat i w ogóle, ale znając jego i jego nastawienie do kwestii kobiet... nie, nie mogłaby tego zrobić swoim przyjaciółkom.
Pokiwała głową, zgadzając się ze słowami siostry, jakoby mówienie o czymś takim komuś spoza grupy uczniów, którzy podobnych wydarzeń doświadczyli, nie miało najmniejszego nawet sensu. Zgadzała się z tym stwierdzeniem i ona osobiście zamierzała pozostawić temat Podlasia w pamięci, a konkretniej w tej części, gdzie wspomnienia szybko zostają zastąpione lub wymazane na korzyść innych.
Na szczęście ich poszukiwania tajemniczej turówki okazały się w końcu owocne, choć nie aż tak bardzo, jakby sobie tego Imogen życzyła. Roślina przez nią znaleziona niewiele przypominała szkic wykonany przez ich matkę. Chociaż tyle dobrego, że w końcu poczyniły jakiekolwiek postępy w tej sprawie, bo szczerze to Imogen była już pewna, że wrócą do domu z niczym.
- Wiem, niewiele to przypomina ten rysunek - też nie była super szczęśliwa z tego powodu, ale co mogły zrobić. Podsunęła sobie turówkę pod nos mając nadzieję, że jakiś zapach tego zielska sprawi, że dzięki temu będzie łatwiej je znaleźć. Problem polegał na tym, że ta roślina pachniała... niczym. Imogen podsunęła ją pod nos siostry - Czujesz cokolwiek? - zapytała, marszcząc brwi. Sama naprawdę nie wyczuwała żadnego zapachu, ale liczyła na to, że Iris ma większe doświadczenie z czymś takim, jak na przyszłego uzdrowiciela przystało.
- Skoro tutaj znalazłam jeden krzak, to musimy założyć, że przynajmniej jeszcze kilka będzie w okolicy. Sam z siebie by tutaj nie wyrósł, to musi być jakaś choćby minimalna kolonia. - Nie wiedziała, skąd w ogóle zrobiła takie założenie, ale cóż, może w tym była jakaś logika. - Chodź, znajdziemy jej chociaż dziesięć krzaków i spadamy stąd. Robię się głodna.

@Iris Skylight

Uśmiechnęła się pod nosem gdy Mimi z taką zapalczywością zabroniła jej wspominać o tym przy Isaacu.
- Bierzesz pod uwagę, że prędzej czy później zauważy, że twoje przyjaciółki są ładnymi dziewczynami? Nawet on w końcu dorośnie, mimo że termin minął kilka lat temu. - żartowała sobie ze starszego brata bo nie miała z nim tak zażyłej relacji jak Mimi. Ba, niekiedy potrafiła się z nim pokłócić gdy przesadzał albo gdy ona sama zapominała mówić pełnym zdaniem i zdradzała tylko skróty myślowe. Iris dosyć szybko stała się poważną osobą, rzadko można było widywać ją śmiejącą się w głos. W ciągu ostatniego roku stała się bardziej posępna, co zostało zauważone nawet przez ich tatę. Nawet babcia mówiła, że Iris zaczęła się zachowywać jak trzydziestolatka a nie jako ledwie pełnoletnia czarownica. Wzruszała ramionami i nie tłumaczyła się ze swojego zachowania.
Poszukiwanie turówki robiło się frustrujące. Nie czuła się tutaj przydatna bo jednak to Imogen miała wprawniejsze oko w wynajdowaniu tego rodzaju roślinek. Ten tutaj zerwany pęk wydawał się podobny do wszystkiego. Przejęła od siostry pęk i powąchała go dłużej niż kilka sekund.
- Tak. Zobacz, poczuj, że przy korzeniach wydziela zapach świeżego siana. To chyba kuma...kumaryna czy jakoś tak. Wiesz, że możemy poprosić Merkurego aby nam poszukał? - uśmiechnęła się nieco pewniej gdy wpadła na ten iście wspaniały pomysł. Zagwizdała na psidwaka, który pojawił się dosłownie w kilka sekund. Obie kucnęły przy psiaku i za pomocą kilku komend, kilku długich minut obwąchiwania mogła wysłać Merkurego na zwiad.
- Zobacz jak szuka. Merkury jest najlepszym prezentem na świecie. - uśmiechnęła się gdy po jakimś czasie czterołap zaczął merdać rozdwojonym ogonkiem i podszczekiwać, trzymając nos wśród krzewów, które nie podejrzewałaby jako te, które mogą skrywać wśród gęstwiny pęki turówki.

@Imogen Skylight

Poszukiwania szły im naprawdę źle i Imogen była coraz bardziej sfrustrowana tym faktem, ponieważ nigdy nie chciała być żadnym zielarzem ani nic z tych rzeczy, a matka podstępem zwyczajnie zmuszała ją do zgłębienia wiedzy w tym zakresie, który ona uznawała za stosowny. Wiedziała również, że Iris ma podobne odczucia względem tego przedmiotu, co Imogen, jednak łudziła się, że młodsza siostra, ze względu na zainteresowanie magią leczniczą, poradzi sobie z tym tematem nieco lepiej i chętniej jej pomoże. Niestety jak się okazało, los i najmłodsza Skylight postanowili sobie zakpić bezczelnie z Gryfonki.
Na szczęście miały Merkurego, który to okazał się bardzo chętny do przeprowadzenia zwiadu i, co tu dużo mówić, wyręczenia ich przy pracy. Sama Imogen nie była pewna, ile jeszcze musiałyby łazić przy tym potoku, gdyby nie pies jej siostry. Ten szybko odnalazł interesujące ich rośliny, dzięki czemu dziewczyny mogły w końcu się rozluźnić.
- Dobra, faktycznie się na coś przydaje - przyznała w końcu, patrząc z czymś na kształt podziwu w kierunku swojej siostry. - Ale wiesz, że jeśli on zacznie teraz to kopać, to nic nam nie da, że do znalazł, bo uszkodzi rośliny? - uniosła jedną brew ku górze i znów spojrzała na psidwaka, który to już zabierał się faktycznie do tego zadania.
- Merkury NIE! - Imogen klasnęła w dłoń, aby jednak pies przestał kopać krzaczki i sama czym prędzej podeszła do tego miejsca i odgoniła czteronoga. Klnąc pod nosem zaczęła delikatnie wyrywać rośliny z ziemi w taki sposób, aby nie uszkodzić łodyg, liści i cebulek. - Pomóż mi, wyrwiemy to i wracamy do domu, mam dość - oznajmiła, nie zerkając w stronę siostry. Błoto miała pod paznokciami, niektóre nawet się jej nadkruszyły, była zmęczona i spocona. Nie tak wyobrażała sobie powrót z wakacji do domu, ale co zrobić...

@Iris Skylight

+

Poproszenie psidwaka o pomoc wydawało się logiczne. Miał naprawdę dobry węch, mimo że był jeszcze szczeniakiem. Tuptała za nim po okolicy i sprawdzała czy faktycznie dobrze sobie radzi z lokalizowaniem turówki. Wyrywała to, co znajdował lecz pies tak bardzo podekscytował się swoim zadaniem, że zaczął im przynosić nie tylko turówkę ale garści okolicznych krzewów. Roześmiała się i przyjmowała "dary", aby poczuł się doceniony.
- On jest mądrzejszy niż się wydaje. Rozumie co mu sugerujesz. - pobiegła do psa i odciągała go podczas gdy siostra ratowała to, co wydawało się nadawać do ocalenia.
- Nie no, naprawdę, nie daj się namówić mamie na takie rzeczy. Może poprosić o to naszego skrzata domowego. Mogłyśmy w tym czasie iść na lody, opalać się w ogródku albo zrobić sobie piknik. - westchnęła bo jednak szukanie krzaków nad dzikim strumieniem było ostatnią rzeczą jaką miała ochotę zrobić w ostatnie dni wakacji. Cieszyła się z powrotu Imogen lecz wolała spędzić z nią czas w pozycji zrelaksowanej, gdzie nie musiały sfrustrowane dociekać jak wygląda i pachnie turówka wodna.
Gdy już zebrały dostateczną ilość uporczywego krzaka, wręczyła wszystko siostrze do rąk. Podniosła na ręce Merkurego, ten już wiedział na co się zanosi, najwyraźniej przyzwyczajony.
- Złap mnie za ramię. Wracamy do domu. - gdy tylko siostra to uczyniła, zamknęła oczy i wciągnęła całą trójkę w tunel teleportacyjny. Przedostanie się do domu zajęło im parę sekund, a wylądowali wprost na wycieraczce przed drzwiami.
- Daj to mamie i spotkajmy się w ogrodzie. Pokażę ci zdjęcia z całego sierpnia. - obiecała i rozstały się, każda w swoją stronę tylko po to, aby spotkać się za niecałe pół godziny.

| zt x2|
+