Hayley wzięła dwie książki, których potrzebowała i skierowałą się w stronę czytelni. Po drodze jednak jej uwagę przykuł opasły wolumin z działu smoków. Wyciągnęła go przejrzała i poszła do czytelni. Usiadła wygodnie przy stoliku i sięgnęła po jedną z książek o internecie. Przeczytała trzy akapity, ale jej myśli wciąż wracały do woluminu. Jak zwykle zrobisz wszystko w ostatniej chwili, pomyślała odkładając jedną książkę i biorąc do ręki drugą. Otworzyła ją i zaczęła czytać.

Destiny:
Des weszła do biblioteki i wzięła z półki książkę o numerologii. Chciała od razu zrobić tą głupią pracę domową, żeby mieć wolny czas. Gdy weszła do czytelni zobaczyła czytającą Hayley Splend. Jak świetnie!, pomyślała i przywołała na usta uśmiech, którym raczyła ją na lekcji. Usiadła naprzeciwko dziewczyny.
- Hej, Hayley - powiedziała przyjaznym tonem i otworzyła książkę.

Wszedł do biblioteki szukając czegoś co mogłoby mu polepszyć nastrój. Wziął książkę o eliksirach dla zabicia czasu, usiadł koło ślizgonki i zaczął przeglądać strony, szukając coś ciekawego.

- Hej Destiny - powiedziała Hayley odrywając się od książki, gdy naprzeciwko niej usiadła Ślizgonka. - Cześć Randy - przywitała się z Krukonem, który przed chwilą się dosiadł.

Destiny:
Destiny zrobiło się nie dobrze, gdy zobaczyła, jaka Hayley jest dla wszystkich miła, ale nie traciła rezonu i nadal się uśmiechała.
- Robisz ten portret... numerologiczny? - zapytała Gryfonki, po czym przeniosła wzrok na Krukona, którego kojarzyła z lekcji.

Weszła do pomieszczenia. No tak, miała największe zaległości z wszystkich, chodzących na numerologię. Nie rozglądając się po czytelni zajęła pierwszy, wolny stolik i wyjęła z torby podręcznik. Zanim coś zrozumie, minie pół wieku. Westchnęła. Nie mogła się nad sobą użalać. Na wyjętym pergaminie napisała tytuł pracy domowej. Nie pamiętała nic więcej z lekcji niż to, czym zajmuje się numerologia. Zaczęła czytać książkę. Po chwili głowę oparła na dłoniach.

Popatrzył na Hayley.
- No hej - powiedział dość nieprzytomny, zawsze gdy czytał książki świat dla niego przestawał istnieć. Znalazł jakieś ciekawe wzmianki na temat dodawania do eliksirów ziół i tym podobne. Nie odrywał wzroku od książki dopóki nie usłyszał słowa "numerologia" - natychmiast odwrócił się w stronę Destyny i popatrzył na nią.
Czy ja dobrze widzę ? Rozpuszczona ślizgonka robi zadanie ?!- pomyślał ironicznie, jednak wyraz jego twarzy był nadal obojętny. Wrócił do czytania lektury.

- Właściwie - powiedziała Hayley. - Czytałam. Ale powinnam się za to zabrać. - Uśmiechnęła się promiennie do Ślizgonki. To dziwne, pomyślała, że się do mnie odzywa. Dziewczyna jednak na tyle wierzyła w ludzi, że nie zwróciła na to zbytniej uwagi.

Destiny:
Destiny odwróciła wzrok i zobaczyła dziewczynę z jej domu, z którą ostatnio zaczynała się dogadywać.
- Cześć - powiedziała do niej i pokazała gestem ręki, żeby przysiadłą się do ich stolika. Była to jedyna osoba w czytelni, która do czegokolwiek się nadawała.

Podniosła głowę znad książki. Nie poznała głosu ślizgonki. Dopiero kiedy na nią spojrzała domyśliła się, że to ona musiała ją wołać.
- Cześć Des – zwróciła się do niej. Ona coś kombinowała i to było to wydać bardzo wyraźnie.
- Hej Hay, hej Randy – przywitała się i z nimi. – Jeśli się uczycie, to może nie będę Wam przeszkadzała… - uśmiechnęła się przepraszająco, jakby zrobiła coś złego.
Stała przy ich stoliku, trzymając rozłożoną książkę do numerologii w rękach.

Kiedy ktoś powiedział jego imię znowu odwrócił się i zobaczył Andreę.
- Hej Andrea - powiedział szczerząc zęby, nagle oprzytomniał. W ręku miała książkę do numerologii.
- coś widzę, że nie możesz sobie poradzić , widziałem jak reagowałaś na lekcji - zaśmiał się.

- Daj spokój - powiedziała Hayley do nowo przybyłej. Wskazała na książkę od numerologii, którą trzymała w rękach. - Może ci pomóc? - zapytała.
Posłałą dziewczynie promienny uśmiech.

Destiny:
Destiny o mały włos nie wywróciła oczami widząc minę Hayley. A ta jej propozycja pomocy... Gdy Des upewniła się, że nie patrzy, posłała Andrei porozumiewawcze spojrzenie, uśmiechając się przy tym cynicznie. Trwało to tylko ułamek sekundy, bo od razu przywołała na twarz poprzedni uśmiech.
- Właśnie - powiedziała, mało nie wybuchając śmiechem. - Może pomóc?

Stała bez słowa. Czy wypadło jej się przyznać, że nic nie umie? Przecież jej duma na to nie pozwala. Może innym razem, na przykład jutro, spotka się z Randy’m i on jej pomoże. Westchnęła. Nie było sensu tego ukrywać.
- Chętnie – przyznała. – Nic z tego nie rozumiem. Zapamiętam tylko to, że numerologia to wróżenie z liczb. Nic więcej – usiadła obok krukona i gryfonki. Nie chciała obok Des. Źle jej się patrzyło z oczu, a nie chciała współuczestniczyć w jej planie.

Postanowił nie przeszkadzać Hayley w tłumaczeniu Andrei, dlatego spojrzał przed siebie na ślizgonkę i wrócił do eliksirów.

Przez moment wachał się, czy pomóc Hayley w tłumaczeniu, ale jednak odrzucił tą myśl.
Kto zrozumię kobietę, jak nie kobieta ? - powiedział i ponownie wywrwócił oczami.

Hayley wytłumaczyła szybko Ślizgonce wszystko o portrecie numerologicznym i o tym, jak się go tworzy.
- Wszystko możesz znaleźć, jeżeli wiesz, gdzie szukać - powiedziała. - Jest taka księga... - Hayley zamyśliła się. Gdzieś ją ostatnio widziała, ale nie pamiętała, gdzie. - Nie wiem tylko, gdzie ona jest. Mniejsza o to. Rozumiesz mniej więcej? - zapytała.

Destiny:
Destiny skrzywiła się lekko, gdy zobaczyła, że Andrea raczej sceptycznie podchodzi do jej pomysłu. Wzruszyła niedostrzegalnie ramionami i patrzyła na Hayley, przysłuchując się, co mówi. Była taka miła, że Des ledwo wytrzymywała, aby nie rzucić jakiejś kąśliwej uwagi. Odchyliła się na krześle. Była ignorowana, a tego nienawidziła.

- Tak – odpowiedziała. Zrozumiała tylko część tego, co mówiła gryfonka, ale nie chciała robić z niesie jeszcze głupszej niż jest, więc przytaknęła.
Teraz, pewnie będzie musiała napisać tą… to coś. Lepiej, jeżeli zajmie się czymś innym. I tak, i tak, tego nie umie. Będzie musiała wypożyczyć coś, co pomoże jej to zrozumieć. Biorąc przykład z niektórych uczniów przebywających w czytelni, wzięła jakąś książkę z półki i udała, że jest pochłonięta czytaniem na inny temat.

Destiny:
Destiny westchnęła. Znudziło jej się to wszystko, więc wstała, zasunęła za sobą krzesło, chwyciła torbę i oddaliła się od stolika. Rzuciła krótkie 'do widzenia' i wyszła z czytelni, postanawiając zahaczyć jeszcze o bibliotekę.

Valentin musiał oddać książkę na temat astronomii, temu też skierował się do biblioteki. Oddał bibliotekarce swoją lekturę, po czym zaczął się rozglądać po pomieszczeniu za czymś do poczytania. W jego ręce wpadła cienka książka leżąca na brzegu stołu. Przejrzał ją pobieżnie, a ponieważ wydała mu się interesująca, postanowił ją poczytać w czytelni, wszak nie była długa. Zajął więc jakiś wolny stolik w rogu pokoju i zabrał się za czytanie lektury.

Wiedziała, że musi oddać wypożyczoną przez siebie książkę. Jednak jeszcze nie zdążyła jej przeczytać. Dlatego po rozmowie z bibliotekarką, miała przeczytać ją tutaj. Co też Gabrielle chciała uczynić.
Wybrała takie miejsce, by była wystarczająca ilość światła do czytania, ale żeby też nie była widoczna dla wszystkich.
Zobaczyła, że w pomieszczeniu znajduje się też ten Valentin, który rozmawiał z Vivien i kilkoma innymi osobami po balu walentynkowym, w tym samym czasie, gdy Gabrielle rozmawiała z Andreą. Trochę zdziwiła ją obecność Ślizgona, ale nie dała po sobie tego poznać. Po czym zabrała się do czytania, a książka okazała sie być nader ciekawą.

Zaczytany w swoją książkę nie zwracał uwagi na osoby przemieszczające się po czytelni. Nie był to gruby tom, a zaledwie cienka książka. Jednak mimo to wydała mu się niespecjalnie wciągająca. Zawierała interesujące informacje, ale całość była napisana wyjątkowo nudno. Pomimo tego, czytał kolejne strony.

Jul:
Juliette, pewnym krokiem weszła do czytelni i omiotła zebranych nieprzychylnym spojrzeniem. Odgarnęła włosy na ramiona i ruszyła w stronę jednego z regałów. Zwinnym ruchem sięgnęła po odpowiednią książkę i usiadła przy stoliku. Otworzyła tom i zagłębiła się w lekturze, co jakiś czas przewracając kartkę.

Vivien weszła do biblioteki. Stosunkowo szybko znalazła się przy dziale, który ją interesował. Wzięła jedną z książek i usiadła przy stoliku. W zasadzie powinna w końcu odrobić numerologię... ale cóż, ona była taka nużąca. Dopiero po krótkiej chwili zorientowała się, że naprzeciwko niej siedzi Valenitn, zarumieniła się przypominając sobie ich ostatnie spotkanie, po czym schowała głowę w książce.

Gabrielle wciągnęła się w czytanie książek. Zawierała wiele informacji, ale była też napisana przystępnym językiem, co nie często się zdarzało.
Krukonka nie zauważyła, że ilość osób będących w czytelni wzrosła.

Czytał kolejne i kolejne strony, jednak czuł, że z każdą, książka coraz bardziej go nudzi. Zamknął ją w końcu i podniósł wzrok. Tym samym dostrzegł, że na przeciw niego siedzi, nie kto inny, jak Vivien. Owa dziewczyna, którą to spotkali na korytarzu w lochach wczorajszego dnia.
- Vivien, kolejne niespodziewane spotkanie - rzekł spoglądając jak dziewczyna czyta książkę.

Jul:
Uniosła głowę, słysząc znajomy głos. No proszę, Valentin i Vivien! Patrzyła na nich przez chwilę. Po chwili trzasnęła dość głośno książką i ruszyła w stronę wyjścia, nie patrząc na dwójkę.

- Taaa...- Viv już miała powiedzieć coś bardziej elokwentnego, kiedy usłyszała głośny trzask książki. Juliette właśnie z impetem wychodziła z czytelni. Jeszcze jej brakuje, żeby mieć kolejnego wroga.
- Raczej niefortunne spotkanie- powiedziała patrząc na wychodzącą Juliette. Zamknęła również swoją książkę i włożyła ją do torby.
- Cokolwiek was łączy nie mam zamiaru przez Ciebie się z nią kłócić- dodała kąśliwym tonem. Zauważyła, że Valentin był jedną z nielicznych osób, przy której nie używała sowich rozległych pokładów ironii. Spojrzała ponownie w stronę drzwi.
- Więc? Ja mam teraz za nią biec, ty, czy mam to tak zostawić?- zapytała wstając , opierając ręce na blacie biurka i pochylając się w stronę chłopaka.

Usłyszała trzask książki. To ją rozproszyło. Podniosła głowę i zobaczyła wychodzącą Ślizgonkę, chyba Juliette. Także Vivien, rozmawiającą z tym Valentinem.
Gabrielle nie obchodziła ich rozmowa. Miała dobre miejsce, nikt jej nie zauważał. Chociaż... trochę brakowało jej rozmowy. Normalnej rozmowy.

Głośny trzask książką spowodował, że spojrzał w inną stronę czytelni, gdzie też jak się okazało, znajdowała się Juliette. Ze zdziwieniem patrzył jak opuszcza czytelnie, gdy znikła za drzwiami spojrzał na Vivien.
- Nie miałem na celu wprowadzenia między was jakiegokolwiek konfliktu - odparł nie do końca rozumiejąc zachowania Juliette. Czy on teraz zrobił cokolwiek co nie byłoby odpowiednie?
- Rób co uważasz za słuszne - odparł spoglądając na blondynkę. Prawdę powiedziawszy on nigdzie się nie wybierał, nie zawinił, a jej zachowania najzwyczajniej teraz nie rozumiał.
- Aczkolwiek jeśli chcesz znać moje zdanie w tej sprawie to zostań. Nie widzę większego powodu, dla którego Juliette wybiegła stąd z takim trzaskiem - stwierdził zgodnie z tym jak uważał.

Vivien przez chwilę zawahała się. Spojrzała w stronę drzwi i lekko zagryzła wargę. Ostatnie na co miała ochotę to gonitwa po zamku za Juliette. Usiadła powoli. W zasadzie Valentin miał rację. Dziewczyna nie miała podstaw do takiego oburzenia. To tak samo jakby się wściekała za to, że Juliette się przyjaźni z Javierem... W zasadzie nie to samo, bo relacje dwójki ślizgonów były znacznie bardziej intymne niż jej i Javiera.
- Później się tym jakoś zajmę- powiedziała lekko znużonym tonem. Dopiero teraz zauważyła zaczytaną Gabrielle w kącie. Od razu przypomniało jej się ich spotkanie w WS, po balu walentynkowym.
- Jesteś typem samotnika, prawda Valentin?

Spojrzał jak blondynka siada ponownie naprzeciw. Owa sytuacja która wynikła była dość dziwna. Nie miał jednak zamiaru się nad tym teraz specjalnie głowić.
- Zdecydowanie - odparł podpierając głowę na ręce. Zwykle chadzał samotnie, co też mu odpowiadało. Taką już miał naturę.
- Dlaczego pytasz? - Powiedział w jej stronę.

Vivien wzruszyła ramionami, odgarniając z twarzy włosy, które opadły jej na twarz. Podparła ręce pod brodę.
- Po prostu. Zastanawiam się na jakiej podstawie wybierasz sobie towarzystwo, kto jest godny zakłócać Twoją samotność, a kto nie.
Mówiąc to dziewczyna uśmiechnęła się lekko.