Droga do Hogsmeade

First topic message reminder :

Ta droga prowadzi od Hogsemade aż do hogwarckiej bramy. Jest dość szeroka, by z łatwością zmieściły się powozy przywożące uczniów ze stacji kolejowej. Na jej powierzchni widać lekkie wgniecenia od kół, zapewne z okresów gdy już we wrześniu psuła się pogoda i nowy rok rozpoczynał się wyjątkowo deszczowo, przekształcając drogę w wielką rzekę błota. Uczniowie chodzą tędy zawsze do wioski, co zajmuje im około dwudziestu minut.

Podczas podróży przez ścieżkę masz możliwość natknięcia się na uczniów pobierających przede wszystkim galeony od pozostałych uczestników życia w czarodziejskiej szkole. Nikt nie wie, kiedy dokładnie pełnią swoją wartę, niemniej jednak jest to zależne przede wszystkim od Twojego szczęścia. Zaleca się zatem trzymania w minimum trzyosobowej grupie, aczkolwiek nic nie stoi na przeszkodzie, by iść samemu - jeżeli posiada się odpowiednie ku temu umiejętności.

Aby dowiedzieć się, czy na Twojej drodze stanęli skorzy do bijatyki uczniowie, rzuć kostką.

Spoiler:

Zasady

1. Walka opiera się z początku na wylosowaniu zaklęcia, z którego będziesz korzystać. Odruch ten jest normalny, naturalny, w związku z czym postanowiłeś użyć pierwszego czaru, który przyszedł Ci do głowy, by móc się obronić, gdy próba przekonania uczniów w żaden sposób nie zadziałała.

Spoiler:

A - Acusdolor (zaklęcie żądlące - 0 pkt z OPCM)
B - Bombarda (zaklęcie niszczące powierzchnie - 0 pkt z OPCM)
C - Conjunctivis (zaklęcie oślepiające ofiarę - 5 pkt z OPCM)
D - Drętwota (zaklęcie oszałamiające przeciwnika - 0 pkt z OPCM)
E - Expelliarmus (zaklęcie rozbrajające przeciwnika - 0 pkt z OPCM)
F - Furnunculus (zaklęcie powodujące pojawienie się białych krost oraz piekących bąbli - 0 pkt z OPCM)
G - Rictumsempra (zaklęcie powodujące nagły skurcz mięśni - 0 pkt z OPCM)
H - Obscuro (zaklęcie powoduje pojawienie się u przeciwnika czarnej opaski - 3 pkt z OPCM)
I - Relashio (zaklęcie powodujące wypłynięcie z różdżki strumienia ognia - 0 pkt z OPCM)
J - Jęzlep (zaklęcie powodujące przyklejenie się języka do podniebienia ofiary - 0 pkt z OPCM)

2. Następnie rzucasz trzema kostkami odpowiadającymi za technikę użycia zaklęcia. Ważne współczynniki odgrywają tutaj przede wszystkim wymowa, ruch nadgarstkiem oraz szczęście. Sumując wynik, możesz dowiedzieć się, jak dokładnie podziałało Twoje zaklęcie i czy odniosło jakikolwiek skutek.

Spoiler:

3. Wygrana wymaga dziewięciu prawidłowych trafień w stronę przeciwnika. Każdy z uczestników pojedynku posiada po trzy życia, o których informuje w podanym poniżej kodzie. Utrata wszystkich z nich powoduje jednocześnie wyłączenie z walki w postaci nadmiernej ilości obrażeń lub utraty przytomności. Nie można na niej zastosować Rennervate ani pozostałych zaklęć uzdrawiających, tak samo na pozostałych uczestnikach pojedynku - dodatkowo jest zobowiązana do napisania jednego posta w gabinecie pielęgniarki.

4. Każde dziesięć punktów z Zaklęć i OPCM uprawnia do przerzutu jednej z trzech kostek, w zależności od własnego wyboru. Przerzuty obowiązują podczas całej rozgrywki oraz nie resetują się wraz z kolejną kolejką.

5. Mistrz Gry oraz nauczyciele mają prawo do ingerencji w wątek w zależności od własnych preferencji oraz zastosowania odpowiednich kar za udział w pojedynku.

6. Pod koniec swojego posta należy zamieścić stosowny kod.

Spoiler:

7. W przypadku wygranej otrzymujecie nagrodę w postaci 150g (do podziału) oraz losowy przedmiot z poniższej listy - należy rzucić literką.

Spoiler:

8. W przypadku przegranej tracicie po 150g do podziału od każdej z osób.

Wiek : 38 Galeony : 508 Liczba postów : 510

- Myślisz, że Ci powiem. Musisz mi zaufać. - wyjął z kieszeni czarny, jedwabny materiał i zawiązał jej oczy - Aa. Nie zdejmujemy - od razu spuścił jej dłonie na dół, nie pozwalając, aby je odsłoniła. Chwycił ją i zaczął prowadzić przed siebie, uprzednio zakręcając ją wokół własnej osi, aby nie znała drogi.

Blaise pisnęła, po czym roześmiała się pozwalając by chłopak zakrył jej oczy.
- Okej, ufam ci - powiedziała z uśmiechem i dała mu się prowadzić.

Upomnienie 3/5 - złamanie czwartego punktu regulaminu ogólnego

Wiek : 38 Galeony : 508 Liczba postów : 510

Zauważył, jak męczy się ze szpilkami na leśnej drodze. Chwycił ją na ręce i niósł aż stanęli na jednej z londyńskich ulic.
- Jeszcze nie - powiedział cicho przy jej uchu, a potem ponownie zaczął ją prowadzić.
[napiszę w klubie]

Upomnienie 1/5 - złamanie trzynastego punktu regulaminu klimatycznego
Jak wiemy Klub znajduje się w Londynie, więc szczerze wątpię by Kazuo zaniósł ją z Hogsmeade aż do tego miasta. Nawet podróż Ekspresem trwała całe popołudnie!

Galeony : -2 Liczba postów : 220

Gdy upewniła się, że Ann smacznie śpi w dormitorium, postanowiła udać się na dłuższy spacer. Traf chciał, że znalazła się akurat na drodze do Hogsmeade. Miała ochotę najnormalniej w świecie się z kimś pośmiać. Od kilku miesięcy zdecydowanie jej tego brakowało.

Aaron szedł teraz z Blaise pod ramieniem. Było tak cicho, księżyc świecił nadzwyczajnie mocno, a w powietrzu unosił się słodki zapach drzew i ściółki leśnej. W oddali można było dostrzec zapalone światła w zamku. Widok był piękny. Nawet Aaron musiał to przyznać, chociaż był chłopakiem. Spojrzał na Blaise z błyszczącymi oczami.
- Za szybko chodzimi Blai. Za chwile musimy się rozstać, ale mam nadzieję, że jutro sie spotkamy, jak się wyśpisz. - Krukon pocałował ją w czółko i pogłskał po policzku. Była taka delikatna.

Zaśmiała się cichutko.
- Oczywiście, że się spotkamy - powiedziała pewnym siebie głosem. - Teraz się ode mnie nie opędzisz - stwierdziła kręcąc głową i wtuliła się w niego.
Wcale nie chciała nigdzie iść. Mogłaby stać tak przytulona do niego pod osłoną rozgwieżdżonego nieba, otoczona drzewami. Tak... podobało jej się tu. Ale jednocześnie była okropnie zmęczona. Ziewnęła dyskretnie i uśmiechnęła się do Aarona.

Aaronowi nie uszło uwadze, że Blasie ziewnęła. " A jednak jest zmęczona".
Krukon spojrzał na nią, podniósłszy jej podbródek.
- Moja droga, ty mi tu zaraz zaśniesz. Musimy iść do zamku, chyba, że już jesteś tak wyczerpana, to wezmę cię na ręce. - Mówiąc to Aaron posłał Blaise łobuzerski uśmiech.

Przechyliła głowę uśmiechając się.
- Dam chyba radę - powiedziała Blaise, spoglądając na chłopaka.
Ponownie ziewnęła i przymknęła oczy.
- Chyba naprawdę się zmęczyłam - stwierdziła mrugając oczami. - Ale jutro już o mnie nie zapomnisz, prawda? - zaśmiała się słodko.

- Jakże bym mógł - rzekł ze swym ujmująco męskim głosem i ucałował ją w czubek nosa. Jego także wzięło na ziewanie.
- Nie no, mnie też już spanie bierze,a myślałem, że jeszcze poderwę sobie jakieś puchonki. - zażartował Aaron - w końcu jestem lowelansem.
Krukon puścił do Blaise perskie oko.

- No wiesz, zaczynam być zazdrosna - stwierdziła poważnym tonem, po czym roześmiała się.
Ziewnęła po raz kolejny.
- Taaak, jesteś lowelasem - pokręciła głową ze słodkim uśmiechem i zagryzła leciutko wargę. - Na co ja się piszę - westchnęła teatralnie i spojrzała na niego ze śmiechem.

Aaron zaśmiał się głośno.
- O nic się nie musisz martwić, mi amor - Krukon patrzył teraz w jej błękitne oczy, zawsze gdy tak w nie spoglądał zagłębiał się w nich. - Masz takie piękne oczy. Mi querida Blaise...moja najdroższa Blaise.
Krukon posyłał jej swoje łobuzerskie uśmiechy, tonąc w jej niebieskich oczach. Zbliżył swą twarz i złożył na jej ponętnych ustach, długi, namiętny pocałunek.

Uśmiechała się mimowolnie, słysząc komplementy. Uwielbiała to. Zresztą kto nie lubił komplementów?
Spojrzała mu w oczy i uśmiechnęła się lekko. Nie musiała nic mówić, jej spojrzenie mówiło za nią.
Objęła go za szyję i stanęła na palcach, po czym odwzajemniła ten długi namiętny pocałunek.

Aaron rozkoszował się tą chwilą i smakiem ust Blaise. Była taka urocza.
Krukon podniósł jej podbródek całując ją, po czym spojrzał w jej oczy.
- No Blai - Aaron aż mruczał z zadowolenia - na nas już czas, niestety. Ale wiedz, że tego wieczoru nigdy nie zapomnę.
Chłopak uśmiechnął się do niej i przytulił ją do swojej piersi. Aaron nabrał powietrza nosem, przez co poczuł zapach włosów ślizgonki. Pachniały malinami.
Krukon objął Blaise, po czym ruszyli razem w kierunku zamku, patrząc na gwieździste niebo i wielką tarcze księżca.

- Mhm - przytaknęła uśmiechając się szeroko, po czym ziewnęła.
Przytuliła się do Aarona i ruszyła wraz z nim w stronę Hogwartu.
- Aaron, ale wiesz, że wcale nie jestem taka kochana - zrobiła smutną minkę. - Tak naprawdę jestem okropna - westchnęła, ale chwilę później uśmiechnęła się ponownie.

// pisz w Hogwarcie już //

Wyszli na drogę go Hogsmeade.
- Tak właściwie to jestem Cassandra Lancaster - zwróciła się do dwójki uczniów, przedstawiając się tym samym. - A Ty jak się nazywasz, Gryfoniku? - spytała, czochrając jego włosy. Był od nich na pewno o wiele młodszy, jednak nie przeszkadzało to Cassandrze.

- Ja jestem Sydney Tortuga. - powiedziała. - Miło Ciebie poznać, Cass. - uśmiechnęła się lekko. - Chociaż wyszło...hmmm...dośc dziwnie to zapoznanie. Ale nie żałuję jakoś. - spojrzała na chłopaka i przyjrzała mu się.

- Jak widać, Syd, bardzo kochamy się z Arthurem, stąd byłaś mi potrzebna, mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe - uśmiechnęła się szczerze. Bardzo polubiła dziewczynę i wiedziała, że do końca życia zapamięta ich poznanie się. Oryginalne, na pewno będą mogły to wspominać przy herbacie. - Gdzie w Hogsmeade idziemy? Na co macie ochotę?

- Nie mam, oczywiście. Polubiłam Ciebie, chociaż oryginalnie wyszło. - zaśmiała się. - Będzie co wspominać. I nie sądziłam, że aż taka ze mnie dobra aktorka. - zastanowiła się. - Napiłabym się czegoś chętnie.

Zaśmiała się.
- I vice versa. A za to powinnaś dostać Oscara, to mugolska nagroda filmowa - wytłumaczyła szybko, niekażdy czarodziej interesował się mugolskim światem - Bardzo prestiżowa. Piąteczka! - wyciągnęła ku niej dłoń, aby przybić piątkę. - A Ty? Nie wstydź się. - dodała z uśmiechem.

Ukłoniła się.
- Dziękuję, dziękuję. - powiedziała śmiejąc się i przybiła z dziewczyną piątkę. - Ty także powinnaś dostac Oscara. Może powinnyśmy sie wziąść za film? Nakręcimy swój i wygramy wszystkie możliwe nagrody. - pokiwała głową wciąż się śmiejąc.

- Doskonały pomysł, panno Tortuga! - klasnęła w dłonie. - Więc może Pub pod Trzema Miotłami, moi drodzy? - spytała, zerkając to na Sydney to na młodzieńca, wciąż nie poznała jego imienia. Czyżby coś go dręczyło? Sytuacja nad jeziorem mogła na niego aż tak wpłynąć?

- Dziekuję, panno Lancaster. - uśmiechnęła się. - Trzy Miotły? Jestem jak najbardziej za chica. - pokiwała głową i także zerknęła na chłopaka. Chyba troche im się zawiesił, ale cóż. Przeniosła wzrok na nowo poznaną dziewczynę.

O wiele młodszy? 1 rok... :p
---

-Przepraszam, trochę rozmyślałem - Odezwał się Mark. - Przysłuchiwałem się waszej rozmowie. Jesteście niezwykle interesujące. Nazywam się Mark White, i mam 17 lat. Chodzę do szóstej klasy.

[wybacz, wcześniej widziałam, że Twoja postać jest w klasie II oO]

- Rozmyślałeś - zacmokała. - Pięknie, wprowadziłyśmy Cię w inny świat. Pasują Ci Trzy Miotły, Mark? - spytała, zerkając w jego oczy. - Syd, jesteście w jednej klasie - zauważyła Cass, uśmiechając się doń. - Dlaczego uważasz, że jesteśmy interesujące? Myślałam, że po sytuacji nad jeziorem, będziesz miał do nas sceptyczne nastawienie.

- Nie sądziłam, że jeszcze do tego jesteśmy zdolne. - powiedziała i spojrzała na chłopaka. - O, jak miło poznac kogoś w tej samej klasie. - uśmiechnęła się. - Cass? Wierzysz mu, ze jesteśmy interesujące? - spytała i zaśmiała się. - Żartuję oczywiście.

-Tak oczywiście, Trzy Miotły mi pasują - powiedział Mark - A dlaczego jesteście interesująe... może wy mi to powiedzcie. - Wyjaśnił krótko Mark, czekając niecierpliwie na odpowiedź dziewczyn.