- Skrzeloziele w jeziorach, na łące Dyptam, a w zakazanym lesie można spotkać diabelskie sidła lub jadowita tentakula . - Odparła pierwsze co przyszło jej na myśl, modląc się w duchu, aby odpowiedź została uznana za dobrą.

Tak właśnie myślała, że sprawdzą to w Skrzydle, ale cóż, nie miała zamiaru się tam wybierać. Najwyżej będzie miała kłopoty. Cóż za szkoda, że nie wzięła z dormitorium żadnych cukierków na wymioty, czy coś w tym stylu! (w SS jesteśmy już po tym Quidditchu XD). Tak więc wstała i dziękując ładnie wyszła z cieplarni.

Z lasu, jeziora albo łąki? Hmm... No to może...
- Metralea! - powiedziała głośno i pewnie. Pamiętała dobrze tę roślinę, przeglądając podręcznik zainteresowała się nią. - Jest wysoka na półtora metra, przypomina bardzo dużego tulipana. W środku ma wyrostek... raliim... nie... ralaaleeam. Nie! Raleem, o. On daje światło. Jest składnikiem rozjaśniającym, za to płatki tego kwiatka służą do udoskonalania wyglądu. Ogólnie to jest też stosowana w eliksirach miłosnych - powiedziała, zadowolona ze swojej pamięci. Pewnie wychodziła na kujonkę, ale co tam!

-Bijąca wierzba, anyżek i.. -Zastanowiła się trochę dłużej, ale jak na razie nic jej nie wpadło do głowy. Zaraz zaraz... co by tu?
-Jeszcze skrzeloziele- Skonczyła swoją jakże nieprzemyślaną wypowiedź z nadzieją na punkty.

Mrugnął porozumiewawczo do Septienne, gratulując jej błyskiem błękitnego spojrzenia jej nieodparcie mistrzowskich zdolności aktorskich. Morpheus, człowiek wielu talentów, takie właśnie rzeczy wyrażał spojrzeniami.
Uśmiechnął się szeroko do wychodzącej Angie i obserwował teraz Erin, która niemal natychmiast udzieliła odpowiedzi. Audrey zapewne nie będzie daleko w tyle, zauważył, że dziewczyna cechuje się ogromną wiedzą... O, właśnie. I nie patrząc nawet do podręcznika, udzieliła przepięknej odpowiedzi. Pokazał jej uniesiony w górę kciuk.

Michelle słuchała tego wszystkiego z uwagą, chcąc zapamiętać jak najwięcej. Choć z teorii potrzebowała dobrej oceny, bo wiedziała, że w praktyce będzie gorzej.
Nagle jakiś krzak się poruszył. Michelle, nim zorientowała się, że to gajowy, podskoczyła w miejscu, chowając na Erin. Uderzyła o coś uchem, które zaczęło krwawić. Nie była to wielka rana, aczkolwiek dziewczyna chciała się wymknąć stąd, a że nadarzyła się okazja, musiała z niej skorzystać.
- Przepraszam, mogłabym wyjść? Uderzyłam się i sama pani widzi... - pokazała rękę w krwi.

Och, jak te dziewczyny wspaniale pracowały! Przedmiot aż stawał się przyjemny, miała nadzieję, że nie tylko dla niej. Erin zaraz podała cztery rośliny, Audrey opisała jedną, Connie wymieniła trzy. Znakomicie! Chyba wiedziały, że u blondynki mogą zdobyć dużo punktów. A ona doskonale zdawała sobie sprawę, że nic bardziej nie mobilizuje do nauki i aktywności niż dodatkowe.
- Dokładnie. Erin i Audrey po siedem, Connie pięć.
Uśmiechnęła się do nich, po czym kontynuowała. A w zasadzie kończyła.
- Na dziś to wszystko. Pracy domowej nie zadaję, ale przypominam o dodatkowej, na którą macie jeszcze tydzień. Jest jeszcze jedna sprawa, a mianowicie coś w stylu zajęć dodatkowych. Osoby chętne serdecznie zapraszam do pomocy przy roślinach. Chodzi o wymienioną przez pannę Primrose Metraleę, Medazeę Ligreo oraz Skrośkiwat. Przyda się pomoc przy zdobywaniu cennych składników z tych właśnie roślinek. Chętnych zapraszam w sobotę o dwudziestej. A teraz, na sam koniec, czy ktoś może mi przybliżyć opis pozostałych dwóch, lub jednej z nich?
- Och, panno Yowane, proszę szybko gnać do skrzydła szpitalnego! - powiedziała, dostrzegając zranioną Michelle.

- Skrośkwiat to nieduża roślina o fioletowo-czerwonych liściach, która kwitnie raz w miesiącu. Zdarza się to zawsze w jego połowie. Ma kwiaty o ciemnoczerwonych płatkach.Nietrudno ją znaleźć, gdyż jest powszechnie znana w świecie czarodziejów, a jeśli ktoś potrzebuje samych płatków lub liści, spokojnie może je zakupić w aptece.Płatki ciemnoczerwonych kwiatów są wykorzystywane do parzenia naparów na przeziębienie. Służą też przy leczeniu trądziku i innych zmian skórnych.- Wyrecytowała. Jak dobrze, że dzień wcześniej czytała o owej roślinie, która zaintrygowała ją swoją nazwą.

Connie wzieła swojatorbe. To ile w koncu tego zdobyła? 13 punktów plus obecność. Slyth górą! Wydukała pod nosem "Dowidzenia" tonem na odczepnego i ruszyła w stronę wyjscia z cieplarni. Zajecia dodatkowe? No błagam, nie dla niej. Zdecydoawnie nie! Chociaż na jedne sie już zapisała.

Nie czekając na nic więcej, złapała torbę, oddalając się (w bezpiecznej odległości od roślinek) do drzwi.
- Jeszcze kiedyś pogadamy! - zwróciła się do Erin.
Trzymając się za ucho, wyszła z cieplarni, kierując się do SS. Jeszcze nauczycielka i ją sprawdzi? Wolała, by zaleczył ranę specjalista.

//Nie napiszę drugi raz w SS, bo tam siedzę xd//

Jak dobrze, że Erin powiedziała coś o tejże roślince, Audrey nie miała pojęcia co to jest. Kojarzyła za to tę drugą.
- Medezea Ligreo występuje w jeziorze, ma parzydełka, fioletowe kwiaty z trucizną i jasnozielone liście z olejkiem - powiedziała tyle, ile pamiętała. Wyszczerzyła się też do Morpheusa, który wcześniej pochwalił ją uniesionym kciukiem. Ależ ona go lubiła!
A na zajęcia dodatkowe miała zamiar się wybrać, szczególnie ze względu na roślinę, którą opisała tak szczegółowo.

- Dokładnie, piętnaście punktów - obdarzyła Erin promiennym uśmiechem. Teraz pewnie wyglądała na lat szesnaście, a nie dziewiętnaście. Nie mogła się powstrzymać. Praktycznie wyrecytowała to z podręcznika! Szczerze ją za to podziwiała. - A panna Primrose zdobyła sześć - mrugnęła do rudej dziewczyny. - Tak więc dziękuję i zapraszam na zajęcia - powiedziała, obserwując Connie, która znając życie się nie zjawi. A szkoda. - Do widzenia - powiedziała głośniej, podchodząc do drzwi, które miała zamknąć, kiedy wszyscy wyjdą. - A, tak, następne zajęcia w cieplarni numer trzy - dodała, przypominając sobie, co planuje na kolejną lekcję.

Erin omal nie podskoczyła z radości szeroko uśmiechając się do pani profesor. Jaki to cudowny dzień dla uczniów w czerwonych szatach. Zdobyli tyle punktów, właśnie dzięki niej i Aud. Nagle, zielarstwo zaczęła darzyć sympatią, może przez pogodną panią profesor, która motywowała ją do nauki.
- Do widzenia. - Pożegnała się. - To była świetna lekcja, mam nadzieję, że zobaczymy się na następnej.
Opuściła szklarnie wesoło gawędząc z drugą gryfonką.

Audrey nie nadążała z liczeniem punktów! Tyle ich dziś zdobyły! Erin była wspaniała, piętnaście na sam koniec. Nie ma co, razem zaprowadzą Gryfonów do zwycięstwa. Z wielkim uśmiechem opuściła cieplarnię, żegnając się wcześniej z nauczycielką. Lubiła ją, była bardzo pogodna. I hojna!

Weszła do cieplarni, w tej akurat znajdowały się niegroźne roślinki, więc powinna znaleźć to, czego tak uparcie szukała. A szukała mięty. Nie ma to jak dobra herbatka z mięty na odchudzanie! No dobra, akurat Hera to chudzielec, ale po prostu lubi ten smak! Oczywiście mogła po prostu pójść do kuchni i poprosić, by skrzaty zrobiły jej herbatę z mięty, ale właśnie cała zabawa tkwi w tym, że sama musi zerwać te zielsko i zaparzyć. Co ważniejsze: bez magii.
Zatrzymała się przy stole, na którym stały rzędy roślin w doniczkach. Przyjrzała się im bliżej, zerwała listek i z zawodem zauważyła, że wyglądają podobnie do mięty, ale nią nie są, by wydzielają zupełnie inny zapach.
Podeszła do innych doniczek i spotkał ją podobny zawód, przydałaby się nauczycielka zielarstwa, albo jakiś uczeń, który wie jak to tu wszystko jest poukładane. A może gdyby pogadała z nauczycielką, to pozwoliłaby jej jedną sadzonkę zabrać do swojego pokoju? Miałaby świeżą miętę na zawołanie, miodzio!... Mięta!

A co taki ktoś jak on robił w cieplarni? Matko i córko, będzie rozróba. Albo się z kimś tu umówił, bo ktoś ma chore fantazje związane z roślinkami. Albo w ogóle nie wiadomo co jeszcze. Właściwie trudno było zgadnąć co on tu właściwie robi. Bo wydawał się jakiś taki dziwny
Wparował do cieplarni szybkim krokiem, najwyraźniej mocno zirytowany. Na jego pięknej bluzeczce jawił się żel.. nie no, troszeczkę kurzu na rękawie, jakaś gałązka we włosach... widać to nie pierwsza fabryka zieleni jaką przetrząsa i widać bardzo mu to było nie na rękę. Był nawet taki dość przybity, blady... bez humoru. Szukał czegoś, to na pewno! A może kogoś? W Końcu najpierw przykucnął i popatrzył na to co w ewentualnych kątach czy pod ewentualnymi stołami. Ale nigdzie jawnej (jaskrawej) czerni nie widział. Więc po roślinkach zaczął szukać, ale żadna nei była tą czego on potrzebuje
-Trowsent, co ty odpieprzasz? - Nie dość, że wyrosła jak spod ziemi, to nie miała tego czego szukał i w ogóle była ubrana no..bezczelna. Az się skrzywił niezadowolony wzrokiem ją badając i cofął o dwa kroczki żeby się o nią nie zabić

Uniosła doniczkę z jakimś zielskiem, zastanawiając się czy to aby na pewno mięta, no ale bez potrzeby, bo gdy chłopak nagle się odezwał wzdrygnęła się i upuściła ją na ziemie. A już wywnioskować możecie sami, że się potłukła.
- Szukam mięty. - Odpowiedziała jak zwykle trochę zbita z tropu, w ogóle nie zwracając uwagi na rozbitą doniczkę, ktoś inny posprząta.
Zmierzyła go wzrokiem. Gałązka we włosach? Komu jak komu, ale jej taki widok kojarzy się z jednym.
Gilbert + krzaki + prawdopodobnie jakaś ładna dziewczyna = coś o czym niepełnoletnia Hera myśleć nie powinna.
- A ty... co tu robisz? - Dobrze by było gdyby jej odpowiedział, ale pewnie po prostu ją oleje, weźmie to poco przyszedł i wróci w krzaki, tylko z inną dziewczyną.
Oparła się dłońmi o stół, a ten lekko się rozchybotał, w skutek czego prawie potłukła drugą doniczkę. Prawię, bo tym razem udało jej się nieporadnie ją złapać.
Jak zwykle... robi rozpierduchę.
Każdy kto by jej nie znał, pomyślałby, że jest na prochach, ale nie, nie, moi mili, ona ma tak naturalnie. Gdybyście ją widzieli jak naprawdę weźmie małe conieco.

Pizd, po doniczce. Rozbiła się, zielsko które w niej było pewnie straciło właśnie szanse na dalszy żywot. A jakby tego było mało to jeszcze ziemia śmiała dotknąć jego nogi, podobnie jak jeden listek CZEGOŚ. Powinien to uznać za zamach na jego życie, wściec się i dać jej kare albo cokolwiek w tym rodzaju, ale nie miał na to czasu. Za bardzo go nosiło, obędzie się bez ataków ADHD przy niej.
-Miętę jest w kuchni. To w zamku. No wiesz, taki ogromny budynek z kamyczków który widać nawet z cieplarni. - Kultura na najwyższym poziomie, cały Gilbert. Ale przecież jej pomógł. Mięte w kuchni znajdzie na pewno, będzie jej o wiele łatwiej i w ogóle. Zamiast babrać się w chorej zieleni. Poza tym, ona przecież czuła do niego mieente. I jej mało? He he. Sucharek
-Towar. Ale nie hera - Jednak jej odpowiedział, no szok po prostu. Zacisnął nawet palce na brzegu stołu przy którym właśnie stali, po raz kolejny mierząc ją wzrokiem. Potrzebował czegoś o wiele zdrowszego niż kobieta albo prawdziwa heroina. I ślepo wierzył, że znajdzie to właśnie tutaj. O ile w ogóle przeżyje. Jeżeli puchonce uda się niczego więcej nie pospuć, nie stłuc czy w inny sposób nie zdemolować to może oboje wyjdą stąd w jednym kawałku. Może. Chwilowo musiał po prostu uważać żeby nie stracić bardzo cennego życia, no.

Towar? Ale nie Hera? Czy on nie wie, że Hera jest najlepsza?
- Viagra? - Nie no, trzeba jej to wybaczyć, ale gdy jest się sam na sam z kimś takim jak Gilbert i ma się takie pomysły jak Haer to niektóre słowa same nasuwają się na język. No ale przynajmniej teraz można sobie tłumaczyć dlaczego Slone jest zawsze taki nakręcony.
- A możesz ten swój towar przywołać zaklęciem? - No okej, teraz pewnie się dziwicie, czemu ona nie użyła Accio, by przywołać mięte. Powód jest prosty, z natury jest sierotą. A konkretnie nie radzi sobie z zaklęciami, nawet podstawowymi. Gdyby przywołała doniczkę, to ta po drodze zwaliłaby inne, no wiecie, masakra. Głównie dlatego mało kiedy chodzi gdzieś sama, bo jak dojdzie do różdżkoczynów to sama sobie nie poradzi. No i czasami ktoś musi ją wyręczyć z różnych głupot za... jakąś inną drobnostkę czy przysługę. No nieważne, chodzi o to, że jest słaba w zaklęciach, bla, bla, bla, kogo to obchodzi?

Jej słowa były oczywiście obrazą dla jego zacnej osoby. Wprawdzie słyszał o panach, którzy problemów z potencją nie mieli, a jednak viagre brali, ot dla zwiększenia doznań. Co ciekawsze, to samo tyczyło się kobiet. I to nawet działało. Ale on do takich nie należał, a do impotencji było mu daleko. Oj nieładnie obrażać swojego pseudo byłego, czy jak ona to tam kiedyś nazywała. Nic dziwnego, że Slone oderwał sie od stołu przybliżając się na znaczącą odległość, bo po co ma ich rozdzielać powietrze?
-Pudło. Viagra to nie towar. Mam ci udowodnić, że nie jest mi potrzebna? Znowu? - No tak, ona doskonale wiedziała, że miał racje. No i powinna się domyślić, że takim tabletkom daleko do bycia towarem. Nawet jakby był lekomanem, to żeby łykać Viagrę? Az tak popieprzony nie był, aż dziwne.
-Nie wystarczy - Jakoś się nie przejmował różnicą wzrostu. Spokojnie patrząc sobie w dół wbijał spojrzenie prosto w jej oczy, przy okazji uświadamiając jej głupote. No cóż, o takie towary się dba, zabezpiecza się. Nie działają na zwyczajne zaklęcia. Więc ani on, ani ona (na szczęście) nie będą machać różdżką. Przynajmniej nie tą.

Powinno jej się zrobić głupio czy coś? Bo tak się łampi jakby miała mieć teraz jakieś wyrzuty sumienia, czy coś... Tylko ten, ją trudno zawstydzić, oczywiście są wyjątki, ale pana Slone nie zamierza wtajemniczać w takie szczegóły. No oczywiście sam, przypadkiem może je odkryć, ale to tam, szczegóły.
- Nie kuś. - Bo wiadomo, że i bez kuszenia, na sam widok Gilberta, Hera nie jest znowu taka niedostępna. Uśmiechnęła się bo z tego całego zamieszania z miętą zupełnie o tym zapomniała. Coś jej się ostatnio psują odruchy bezwarunkowe.
A jak już o Viagrze gadamy, to ona w życiu, by jej nie łyknęła. Bez tego i tak ma już wystarczająco nasrane we łbie.
- A mogę ci jakoś pomóc? - Zapytała, oczywiście nie spuszczając wzroku z jego oczu. - W szukaniu. - Musiała to dodać, żeby nie było niejasności, chociaż po zastanowieniu, ona te niejasności nawet lubi. Czasami mogą pomóc w... a nieważne, zapomnijcie.

Kuszenie przychodziło mu samo z siebie, to oczywiste. Trudno nie kusić będąc takim boskim Gilbertem, prawda? Nie musiał się nawet starać, matko kochana. Widać używki przyciągał do siebie jak magnes, one przyciągały go tak samo. Milutko. Oczywiście nie zamierzał jej tłumaczyć, że on nie przestanie, a tym bardziej nie pozbędzie się swoich odruchów. Po prostu na jego wargach zagościł niezbyt grzeczny uśmieszek. i to cwaniacki, jakby tego było mało. To powinno mówić jej wszystko
-Nie zamierzam sie dzielić. Chce ćpać. Jarać. Cokolwiek. Załatw to - Skoro chciała pomóc, niech pomaga. Potrzebował odlotu, wiec powinna mu go zapewnić w jakiś sposób. Pseudonim zobowiązuje, no nie jego wina. Dziewczynka powinna się nadawać do zaćpania Gilberta w jakiś sposób. Nawet jakby miała mu zmotać Crack czy cokolwiek. Nie-wa-żne. Cóż, po prostu... musiała się postarać. Chwilowo nawet nie skierował łapek na jej ciało, nie zaczynał jej obmacywać ani nic z tych rzeczy. Jeszcze nie zasłużyła. Ani troche, po prostu

No dobra, dobra. Może i Gilbert jest cudny, przystojny (...) wspaniały, wyjątkowy i w ogóle, ale bez przesady. Hera potrafi mu się oprzeć... teoretycznie, w praktyce jeszcze nie próbowała, no ale jednak mogłaby, tylko... jej się nie chce, o!
- Oboje wiem, że mogę coś załatwić... ale nie za darmo. Świat rządzi się swoimi prawami, a ja mam zasady. Nie robię nic za free.
Mało kto z domniemanych znajomych Haer nie wie, że bierze narkotyki, co więcej, kiedyś nawet nimi handlowała. Ale to tylko w okresach w wakacji, gdy jest w szkole woli zachować towar dla siebie. Samolubna? A skądże! Raczej... ostrożna.
- A poza tym chyba nie jesteś dla mnie zbyt uprzejmy. - Nie żeby narzekała, przyzwyczaiła się.
Ale wróćmy do obmacywania... Czy to nie jest dziwne, że u niego musi sobie na to zasłużyć, a normalnie może mieć zabawę za darmo? A nie, chwila, przecież mowa jest o Gilbercie! Pan Slone przecież jest zbyt wyjątkowy, by macać dziewczyny, które sobie u niego na to nie zdążyły zasłużyć.

To on tak samo ma z wszelkiego rodzaju używkami i seksem. Mógłby to wszystko odstawić, dać sobie spokój i nie wracać do tego. Bez problemu, by mu to wyszło, ale no. Nie chce mu się, nie ma czasu. No i utraciłby swoją moc, którą właśnie działał na puchonkę. A to byłoby słabe.
-A czego ty niby chcesz Trowsent? - Wolał jednak dostawać wszystko za darmo. Nic dziwnego, że w jego cudnych oczętach pojawiły się ogniki zirytowania, które zapewne zbyt miłe nie były. No może jeszcze miał jej za to płacić? Do tego na pewno nie dopuści, nie ma szans. Ewentualnie będzie mógł ją obmacać, założy że jednak na to zasłużyła i da jej troszeczkę radości z życia, niech ma!
-Jestem najmilszy jaki tylko mogę być, ty mnie nawet nie denerwuj - Jedna z rączek mu drgnęła w zniecierpliwieniu. No tak, przecież nie miał zamiaru jej uderzyć! Chociaż.... nie, cholera nie. Nawet Slone nie jest na tyle okropny żeby podnosić rękę na kobietę poza łóżkiem. Chyba...

Chyba czas sobie wbić do głowy, że jakoś powinna przestać o nim myśleć. Albo myśleć, że nic do niego nie czuje... Albo myśleć, że czuje, że go nienawidzi... Albo, nie no, dość.
- No właśnie, co takiego może zaoferować mi ktoś taki jak ty? - Miała już dość gapienia się w jego oczy, więc odwróciła się i niby to zainteresowała się jakąś roślinką.
Skoro ona zupełnie mu się nie podoba, to musi się z nim trochę podroczyć, by sobie poprawić humor.
- No, Slone, nie jesteś bogiem, spuść z tonu i bądź dla mnie trochę milszy. - Dobra, nie jest bogiem, bo nie istnieje ktoś taki jak Bóg seksu, no ale gdyby istniał, to on by nim był. oczywiście głośno tego nie powie, bo w końcu próbuje przekonać cały świat, że nic do niego nie czuje!
A w ogóle to zbytnio, by ją nie ruszyło to, jakby ją uderzył. Nie raz już dostała, raz lżej, raz mocniej, zbyt często wyprowadza ludzi z równowagi. No a poza tym, to jest po części masochistką, ale ciii... to tajemnica. I bez tego jest pokręcona, nic więc dziwnego, ze o tym nikomu nie mówi.

Jej pytanie uznał oczywiście za retoryczne. No skończony kretynizm przecież. Jak ona w ogóle mogła o coś takiego pytać? To oczywiste, że sama jego obecność była dla niej wielką nagrodą. A ona wymagała jeszcze więcej i jeszcze jego pytała o konkrety. A powinna doskonale wiedzieć co może jej zaoferować i po prostu tego zażądać. Ale nie, bo poo co. Się mówi trudno w takim razie, no matko kochana. Nie miał zamiaru wymieniać jej swoich zalet i możliwości
-Skończ ze mną igrać Trowsent i robić z nas oboje kretynów - Nie lubił kiedy ktoś go tak traktuje, zdecydowanie nie. W sumie nie powinien się przejmować, że robiła kretynkę samą z siebie, ale z drugiej strony... czuł do niej swego rodzaju sentyment. Nie chciał żeby wyglądało na to, że polubił na swój sposób kretynkę, jaką jednak nie była. Przynajmniej nie tak wielką jaką z siebie robiła. Nieważne!
Ale skoro tak bardzo chciała żeby Gilbert był miły, taki się stał. Jego ręce w końcu wylądowały na jej biodrach, ręce szybko szarpnęły jej ciałem przesuwając się tak żeby stała tyłem do stołu. Kolejny zdecydowany krok w jej stronę, biedaczka musiała sie cofnąć te kilka milimetrów pod naporem jego ciała, a kiedy skierował łapke na jej nogę musiała nawet oprzeć tyłek o drewno, dla własnej wygody mogła sobie siadać na lekko zabrudzonym stoliku. Łapy chłopaka wylądowały na blacie, ciałem kompletnie przyblokował dziewczynę znowu kierując spojrzenie na jej oczęta
-Nie każ mi być miłym, nie rób takiego głupstwa - Syknąl przysuwając twarzyczkę jeszcze bliżej jej mordki