Stanąłem przed wejściem pukając zdecydowanie w drzwi gabinetu. Szlachta krwi nie ucieka jak robaki! Stanąłem dzielnie gotów walczyć o punkty swego domu i wygrać lub z pokorą znieść porażkę biorąc ją na siebie. W myślach ułożyłem już plan działania adekwatny do zaistniałej sytuacji. Nie zamierzałem prosić jednak o pomoc rodzinę. Co najwyżej dostanę szlaban lecz nie będę z płaczem słał listów bo ubogi kuzyn z prowincji uczący jako belfer postawił mi szlaban.Uśmiechając się na samą myśl tego jaką minę zrobił by Aleksander gdybym nazwał go ubogim belfrem czekałem w całkiem dobrym nastroju aż pan nauczyciel pozwoli mi wejść. Swoją drogą ciekawe co z tym młodym zbiegiem może nie został rozpoznany w końcu wszystko działo się na tyle szybko że wątpię by nowy mistrz eliksirów zdążył przyjrzeć się mu uważnie.
Na mnie też nic nie miał ot głos, to nic nie znaczy. Zmieniłem w tedy ton akcent i język więc jeśli coś wyprę się i tyle. Z ciekawością uczniaka na pierwszym roku szykowałem się do ewentualnego pierwszego szlabanu w tej szkole.

Siedziałem za biurkiem przeglądając kartotekę uczniów szukając Piotra, jego teczka leżała już na blacie kiedy rozległo się pukanie. Drzwi otwarły się wpuszczając do środka Nataniela, pewnie będzie się wypierał myśląc że nic na niego nie będę miał, znowu będzie udawał niewiniątko, ehh zapomniał jednak że nie takie sprawy się załatwia, jeśli wiesz jak załatwić. Wyprostowałem się na Krześle za biurkiem patrząc na niego.

Wszedłem zamykając za sobą drzwi i z promiennym uśmiechem na twarzy ruszyłem pewnym krokiem w stronę biurka kuzyna. Z rozbawieniem ujrzałem piękny posąg wodzący wzrokiem za każdym z mych ruchów. Zauroczony czując jak włosy stają mi dęba z zaskoczenia podszedłem na odległość około półtora metra całkowicie ignorując belfra obdarzając za to badawczym spojrzeniem metalowego człowieka.
- Piękny okaz stalowego infernusa kuzynie, nie spodziewałem się po tobie tak rzadkich czarno magicznych machin...A może to golem?
Odwróciłem się z uśmiechem pełnym ciekawości i z wielkopańskim gestem podszedłem do stołu.
- Wybacz mi to najście lecz nie pogratulowałem ci jaszcze jako kuzynowi nowej posady więc...
Wyciągnąłem pękatą siwą butelkę miodu pitnego stawiając ją na stole...
- Wczoraj wyruszyłem do Londynu by znaleźć prezent dla ciebie kuzynie, wybacz wiem że nie powinienem lecz cóż utrata kilku punktów warta jest dobrego prezentu.
Z uśmiechem podałem natomiast papierek zapisany równym pismem wprawnej ręki ...
- A to byś nie martwił się o to że twój student opuścił szkołę bez opieki. Zaświadczenia od wuja Ilii znanego lekarza i czarodzieja który wraz zemną cały wczorajszy dzień chodził po mieście wyszukując ów prezent.
Spojrzałem z uśmiechem na kuzyna. Tak sprawy załatwia Arystokracja co prawda nie zamierzałem odwoływać się do rodziny ale na z wuja mogłem liczyć i była to całkiem inna sprawa. Patrzałem więc na odpowiedź kuzyna i jego reakcję.

Piotr stał przed zamkniętymi drzwiami gabinetu, zapukał w nie, w ręku miał ogromną złota klatkę dla feniksa, wysadzaną kamieniami szlacheckimi, na samą myśl o pierwszej karze w tej szkole się uśmiechnął. Zastanawiał się trochę jak ratować dom od straty punktów, ale nic nie wymyślił, za to miał plan jak uratować Centaury, od interwencji ze strony Ministerstwa, był pewien, że Aleksander go rozpoznał, a zresztą szlachta nie ucieka, dlatego nie miał wyboru. Mógł tylko stać i grzecznie czekać, aż o wpuszczą, świecący się pierścień podpowiadał Piotrowi, że ktoś jest w środku gabinetu, był jednak już spokojny, bo smok był bezpieczny, w nieznanym nikomu, nawet jemu samemu miejscu.

Eh można się tego spodziewać, że się wyłga ale dobrze, że myśli o zacieraniu śladów. Spojrzał na zaświadczenie, napisane ręką Ili:
- Wiesz jednak że stracisz punkty i zarobisz szlaban za to nieuprawnione oddalenie się z terenu szkoły, nawet z tym zaświadczeniem nie poinformowałeś nikogo z kadry do której nasz wspólny krewniak już dawno nie należy, dostaniesz lekko po łapkach za to, w sumie muszę wlepić Ci dwu dniowy szlaban i odjąć domowi z 20 punktów, a to tylko dla tego że takie są przepisy. Dziękuję za prezent, choć go nie widzę, teraz zmykaj do siebie grzeczności odprawione a ja muszę zając się pewnym osobnikiem, dość kłopotliwym ale stoi za drzwiami i czeka na przyjęcie. Aha szlaban polega na czyszczeniu toalet, zalecenia odgórne, więc zrozum mam związane ręce zakończył spokojnym głosem ignorując pytanie o posąg.-Nie pozwól mi się zatrzymywać, wiem że masz ciekawsze rzeczy do roboty niż wpadać do krewniaka zawalonego pracą, gdy będziesz wychodził powiedz temu młodzieńcowi za drzwiami że przyjmę go za pół godziny-uśmiechnął się spokojnie

- W porządku kuzynie oczywiście punkty należą mi mi się...Sprzątanie toalet? Pokiwałem tylko z obrzydzeniem głową nad upadkiem elit wychowawczych w tej szkole, ech prowincja...
Uśmiechnąłem się jednak się w duchu, wiedząc że wybrnąłem z trudnej sytuacji minimalizując straty. Postawiłem butle na biurku i z zadowoleniem ruszyłem do drzwi otwierając z rozmachem. Widok młodzieńca za nimi wprawił mnie w nastrój całkowitego zaskoczenia i ciekawości...
,, Więc nie stchórzył ?" Myśl przeleciała przez moją głowę gdy patrzałem na jego skonsternowaną twarz...Gdy mijałem go przepuszczając w drzwiach wyszeptałem jeszcze...
- Tylko nie nawal. Węże muszą zawsze umieć się wywinąć, pamiętaj o tym.
Wyminąłem go i zamknąłem drzwi za skazańcem ruszając z obrzydzeniem wykonać swój szlaban.
O

Piotr wszedł do gabinetu Aleksandra, czekał tyle ile mu kazał nauczyciel, był już prawie pewien, że Nataniel, który go wcześniej mijał był smoczym zabójcą z lasu. podpowiadał mu to pierścień, intuicja, dosłownie wszystko! Kiedy Piotr wszedł do gabinetu staną przed biurkiem i powiedział:
-"Dzień dobry panie profesorze! Ostatniej nocy wydarzyły się dość niefortunne wydarzenia, warzyłem sobie magiczne zioła w środku lasu, a pan mnie na tym nakrył. Ja miałem maskę, pan nie, a opary z tych ziół są bardzo szkodliwe chyba wywołały u pan majaki i zaczął pan krzyczeć coś o jakimś smoku. Na to wszystko wbiegły centaury i zrobiło się jedno wielkie zamieszanie, pański ptak mnie zaatakował, a ja go prawie pociąłem zaklęciami. Dlatego właśnie przynoszę tą klatkę, w ramach przeprosin dla pańskiego ptaka, proszę też o zrozumienie centaurów, wtargną pan na ich teren i zaczął krzyczeć coś o jakimś smoku. Zapewniam pana, że żadnego smoka nie było i zapewniam też, że już nigdy nie tknę zakazanych ziół."

Piotr postawił klatkę na biurku Aleksandra i spokojnie czekał na dalszy przebieg zdarzeń, po smoku nie został nawet ślad, wszystkie smocze odchody były już dawno wyczyszczone przez wujka Piotra. Zaś w lesie unosił się teraz zapach intensywnych ziół, które też rozrzucił wujek chłopaka, wszystko było dopięte na ostatni guzik, teraz można było tylko stać i czekać.

-Mydl oczy jeśli chcesz ale rób to tak by było to wiarygodne, na twoje nieszczęście, jestem również nauczycielem Eliksirów, a na miejsce zjawiłem się w celu znalezienia głupca który rzuca zaklęcia zakazane, ale de facto ciekawa teoria, i może by przeszła gdybyś bardziej się postarał- odwrócił się do Piotra, spojrzał na niego i na klatkę- Zabierz ją, ze sobą jak z tobą skończe, sam pomysł z nią był głupi, a dlaczego domyślisz się.-Usiadł i otworzył teczkę- Niech się zastanowie co z Tobą zrobić, wpierw oddaj mi swoją różdźkę, i nie jest to prośba-powiedział spokojnie wyciągając rękę- to po pierwsze po drugie udało Ci się swoją postawą dowieść że nie myślisz, bo gdybyś myślał to nie wymyśliłbyś tak łatwej do obalenia obrony, ani nie prowokował wówczas w lesie centaurów, narażając zarówno ich życie jak też i moje. Nie użyłbyś zaklęcia niewybaczalnego, ani tym bardziej nie hodowałbyś w lesie smoka rodem z antypodów, nie wnikam jak się tu znalazł, ani gdzie go z tamtym młodzieńcem posłałeś, pogratuluj mu z mojej strony tego świstoklika, aha kolejny dowód głupoty to powrót na miejsce, kiedy wiesz że będzie pod obserwacją, jak narazie nadążasz, jak mniemam. Zdajesz sobie również sprawe że nie wolno Ci opuszczać murów zamku po zmroku, a do tego jeszcze w Zakazanym lesie, wiesz że za całokształt możesz wylecieć z szkoły, a za smoka trafić do Azkabanu, jeden plus masz że oszczędziłeś mi cichej relkokacji smoka w bezpieczne miejsce bez wiedzy ministerstwa. Tak nie powiadomiłem ministerstwa, o twoich wyczynach ani o ataku centaurów na moją osobę w trakcie wykonywania czynności, za co powinneś być wdzięczny a więc po kolei, tracisz punkty za następujące przewinienia z wpisem do akt:
-Pobyt za murami zamku i dormitorium po zmroku 20 pkt
-Pobyt w zakazanym lesie 20 pkt
-użycie niewybaczalnego zaklęcia 30 pkt
-narażenie życia istot świadomych 30 pkt
Co do smoka ta sprawa nie miała miejsca w oficjalnym wpisie do dokumentów i niech tak pozostanie bo resztę mogę jakoś wybielić i nie wysyłać żadnych papierów do ministerstwa. Rozumiesz ale za to nie minie Cię szlaban i to wyjątkowo ciekawy i długi ale o tym potem.-Wyciągnął drugą teczkę z napisem Diana Potter i położył ją obok- Mam nadzieje że nie będziesz się kręcił w pobliżu centaurów wraz z kuzynką, a w razie wątpliwości będę miał Cię na oku jak i ją, nie było krzyczeć tego w lesie to może byś i Jej w to nie wciągnął

Piotr spojrzał na teczkę Diany i na jego twarzy pojawił się grymas, spojrzał na Aleksandra, oddał mu różdżkę i powiedział:
-"Panie profesorze Diana nie ma z tym nic wspólnego, bardzo proszę aby pan nie mówił jej o tym co się stało. Ja przepraszam za wszystko i obiecuje poprawę."
Piotr z ciągłym poważnym wyrazem twarzy chwycił klatkę dla feniksa obrócił się i wyszedł szybko z gabinetu. Gdy był już na korytarzu odetchnął z ulgą, szlaban raczej go nie minie, punkty dla domu też są odjęte, ale przynajmniej Aleksander nie powiadomi o niczym ministerstwa. Piotr z klatką w ręce ruszył w stronę swojego dormitorium, myśląc o tym, że co on teraz zrobi bez różdżki i o tym jak zostanie zwyzywany w swoim domu przez innych jego członków za utratę punktów. Co do diany wolał powiadomić ją o tym osobiście i tak by się dowiedziała, ale Piotr wolał by usłyszała to z jego ust.

Eh, wstałem zza biurka, odkładając na jej blat różdżkę Piotra nawet nie było sensu jej sprawdzać potem wyczyszczę niewybaczalne z jej pamięci i odeśle temu głupcowi, sądzi o sobie że arystokrata a wybiega z sali bez krztyny godności, niczym szczeniak który zmoczył się na ulubionym dywanie właściciela. Podszedłem do centrum komnaty, wezwawszy misę, by spokojnie skupić się na zamku, sprawdziwszy co się na zamku dzieje i zaznaczywszy na makiecie Piotra, w końcu obiecałem mieć go na oku.

Nie minęły nawet trzy dni od mojej ostatniej wizyty tutaj i już znów pukałem do tych drzwi. Co prawda tym razem było dość inaczej, bo ciężko zastukaniem w drzwi nazwać kopnięcie z glana wojskowego lecz inaczej się nie dało mając na rękach jedenastoletnie dziecko tak zakrawało to na absurd, ale co zrobić. Nie znałem wychowawczyni ,,pluszaków'' a Aleksander choć surowy nie ukrzywdzi jej za bardzo. Propos martwiłem się trochę czy nie przeholowałem z drętwotą. Mimo że jest to prosty czar wolałem by jakiś nauczyciel obejrzał małą i sprawdził czy nic jej nie będzie po moim zaklęciu.
- Ech młoda kiedyś mi jeszcze podziękujesz...
Zamilkłem czekając na pozwolenie wejścia do gabinetu, pilnie bacząc by pannica nie wyrwała mi się nagle gdy tylko czar przestanie działać, i jeśli okaże się że szybko dojdzie do siebie po jego działaniu.

Nie wyglądało na to, żeby czar sam miał minąć aż tak szybko. Endret oberwała tym po raz pierwszy i w sumie wiedziała co to, ale tylko dlatego, że była oczytana. Nataniel więc nie musiał się obawiać, że w pewnym momencie ona wyskoczy z jego rąk i ucieknie, chociaż przy niej nawet niemożliwe stawało się możliwym, więc lepiej jednak mimo wszystko było być uważnym. Chłopak miał rację, nie lekceważąc znów tak całkiem umiejętności i dziwności tej małej.
,,Kiedyś mi jeszcze podziękujesz..."
Tak, niby za co? Za to, że zepsuł jej wyprawę? Za to, że uderzył w nią zaklęciem? A może za to, że poleciał razem z nią naskarżyć od razu nauczycielowi?
Tak, na sto procent któryś z tych wariantów był dobry, tylko ona to zrozumie jak będzie starsza, czy coś. Przecież wszyscy, którzy byli starsi chociaż kilka lat posługiwali się właśnie taką wymówką. Uwielbiali podkreślać, że są starsi i mądrzejsi.
Chociaż nie, tego jeszcze o dziwo student nie powiedział. Nie podkreślił, że wie więcej bo ma więcej lat. Czyli może jeszcze kiedyś uda się jej z nim dogadać? Ale na pewno nie teraz. W końcu czekali przed gabinetem nauczyciela po to, żeby on powiedział co ona zrobiła i żeby ona miała kłopoty.
I dziwić się, że była obrażona?

Usłyszał dobijanie się do drzwi, odszedł od Makiety odsyłając ją w bezpieczne miejsce, po chwili nie pozostał po niej ślad. Usiadł za biurkiem, ubrany był w czarno błękitną szatę. Drzwi otwarły się spokojnym tempem, z lekkim skrzypieniem zawiasów wpuszczając petentów na schody. Poprawiłem papiery zalegające na blacie, eh kochana praca papierkowa, połowa osób myśli że to tylko uczenie nie widząc masy papierów. Sięgnął po korespondencje z przyjacielem z Arabii Saudyjskiej, zaczynając lekturę czekając aż goście nadejdą i wyjaśnią powód swej niezapowiedzianej i nieoczekiwanej wizyty.

Wszedłem rozglądając się pośpiesznie po pomieszczeniu z dziewczynką na rękach.Zbliżywszy się do najbliższego krzesła posadziłem na nim odrętwiałą ,,pluszaczkę''przytrzymując ją lekko ręką by nie osunęła się na ziemię.
- Witaj Aleksandrze mamy pewien kłopot...
Ukłoniłem się lekko, posyłając stłumiony uśmiech na widok jego zaciętej miny. Faktycznie jeśli widzi się mnie z kimś na rękach i to mówiącego że, ,,mamy problem'' zwykle szczególnie jeśli się mnie zna można wysnuć tylko jeden wniosek. Na plus policzyć mu można było, że nie sięgną jeszcze po swoją różdżkę i nie poszczuł golemem.
- Spokojnie mała żyje. Widziałem jak przed około godziną weszła sama do Lasu więc wyciągnąłem ją. Niemniej z powodu jej uporu uznałem że należy ją ogłuszyć drętwotom, nim zdołała uciec w głąb lasu.
Przerwałem dla zaczerpnięcia tchu. Marsz z małą przez szkołę i to taki by uniknąć zbytnio ludzi i ich uwagi zmęczył mnie i to bardzo. Wyrównałem oddech jednocześnie patrząc na niego uważnie obserwując jego reakcje i starając się poznać tok jego myśli.

-I wybacz że nie zawiadomiłem żadnego nauczyciela. Nie miałem pod ręką kruka by posłać liścik a w zaklęciu patronusa nie wyznaję się aż tak mistrzowsko by posłać go w charakterze posłańca.Nim pobiegł bym i sprowadził kogoś na skraj lasu nie mogąc się teleportować minęło by zbyt wiele czasu i coś, na przykład wściekły na czarodziejów z nieznanych powodów centaur, mógłby ustrzelić tą małą.

Było to oczywiście wierutne ślizgońskie kłamstwo, byłem w lesie bo lubiłem dreszczyk emocji jaki towarzyszył treningowi tam dobywanemu. A dodatkowa atrakcja jaką były potwory i rozwścieczone centaury dodawała moim wycieczką jeszcze odrobinkę pikanterii.
- Bądź wyrozumiały Aleksandrze, przyniosłem ją tu bo nie mam po prostu pojęcia jak odwieść ją, od powrotu do lasu i zrobienia sobie krzywdy.Dzieciak ma podobny charakter jak ja więc sam rozumiesz ...
Prócz tego martwię się, zaklęcie drętwoty czasem za mocno wpływa na dzieci i starców, proszę mógłbyś obejrzeć czy nic jej nie jest.
Ruchem patyka zdjąłem czar nałożony na małą pozwalając jej na ruch

-Masz lepszy zapas leków niż w skrzydle i jakieś doświadczenie z takimi urokami.A jej różdżka ...

Podałem patyk dziewczynki krzywiąc się jednocześnie w myślach. Moja przemowa, i zdanie relacji brzmiało strasznie, a przynajmniej w moich uszach,co najmniej wazeliniarsko. Niemniej mój kuzyn lubił gdy mu schlebiać a puki mogłem coś ugrać na tej sprawie dla siebie ( na przykład punkty dla domu, lub nawet lepiej, nieco swobody od czujnie obserwującego moje poczynania Aleksandra) i dodatkowo zrobić coś by mała nie wróciła do lasu mogłem się nieco poświęcić i wydusić z siebie kilka grzecznościowych formułek do tego złośliwego zgreda.

Endret faktycznie była przez ten cały czas pod wpływem zaklęcia, z czego mogli się cieszyć, bo w końcu jednak nie zaczęła się jeszcze kłócić, a gdyby Nataniel wziąłby ją nie traktując zaklęciem najpierw, zapewne nie doszedłby tu w całości a cały posiniaczony. No i pewnie nie z nią.
Teraz skoro jednak już był w gabinecie, pewnie nie miała jak za bardzo uciec, bo czy Nataniel, czy nauczyciel dopadlby ją jednym susem, lub jednym ruchem rózdżki. Co jak co, ale niestety to oni byli starsi i mieli lepszy refleks, a przede wszystkim przewagę liczebną. Swoją drogą to było całkowicie nie fer.
Gdy Nataniel ściągnął z niej zaklęcie, ona szybko tylko wstała i schowała się za chłopakiem. Jak ją w to wpakował i przyprowadził do nauczyciela, no to niech ją z tego teraz wypląta jakimś cudem i niech ją obroni. Nie ma tak dobrze. A już na sto procent pewnym było to, że Nataniel z tego gabinetu sam nie wyjdzie, i jej tu z mężczyzną nie zostawi. Mała za bardzo si bała tego, co ten pan jej może mówić, że może krzyczeć a nawet dać jej szlaban! A co jak odejmie punkty jej domowi? Przecież wtedy będą wszyscy źli. No i co ona teraz miała zrobić? Była normalnie w jakiejś pułapce.

Usłyszał piersze zdanie Nataniela, niemal nie opóściłe pergaminu i zapytał Co? uspakajał się z każdym zadaniem, kiedy jego drogi i prowadzący ciekawy żywot krewniak smarował miodem swoją przemowę, eh dyplomacji to się on nie nauczy. Spojrzał na dziecko które mi dostarczył, po błyskach w jej oczach można było poznać że coś się w niej kotłowało, delikatnie przejął jej różdżkę, wycelował nią w zdrętwiałą jej właścicielkę.Finite- zdejmując z niej drętwotę:- A teraz jeśli pozwolisz posłucham jej wersji a potem na tej podstawie wyrażę swoje zdanie, Co do ciebie dziecko nie próbuj nic dziwnego. Tak więc czas na twoją wersję.

No Endret jak Endret. Co jak co, ale teraz to jakoś dziwnie podejrzewała, że ma przerąbane i że wcale nie będzie dobrze. Chociaż jak powie prawdę po co tam poszła, to może się obejdzie bez kary i ujemnych punktów? Przecież nauczyciele powinni popierać chęć edukacji wśród uczniów, a gdyby za tą wyprawę została ukarana, to to raczej by było zniechęcenie. I wtedy już nikt by się w całej szkole nie chciał uczyć! A przecież porządne wykształcenie to podstawa jest, jeśli się chce mieć kiedyś dobrą pracę.
Słysząc, że nauczyciel mówi do niej, zrezygnowana wyszła zza pleców chłopaka i patrzyła teraz na męzczyznę niepewnie zastanawiając się jak zacząć. Przestępowała przy okazji z nogi na nogę opuszczając wzrok na podłogę. No proszę, jaka niewinna, mała puchonka.
- Bo ja znam już calą teorię zawartą w ksiazkach, na wszystkie siedem lat. Ale to chyba normalne, że już każdy przeczytał ksiazki, prawda? Tylko ja chciałam tak w praktyce zobaczyć wiele rzeczy, a większość można spotkać właśnie w lesie. Przecież to tam znajdują się jednorożce, centaury i inne stworzenia, jak też wiele magicznych roślin i składników do eliksirów. Tak więc postanowiłam zrobić sobie wyprawę do Zakazanego Lasu. Ale nie weszłam zbyt daleko, bo spotkałam tego chłopaka. Znaczy w sumie to on mnie tak wystraszył w tym lesie bo mnie podszedl znienacka i chciał, żebym z nim wracała do zamku, ale mi to nie pasowało. W końcu nie zrealizowalam mojego celu. I odwróciłam się, żeby już sobie iść dalej i móc z powrotem się edukować, ale on rzucił na mnie zaklęcie tak nagle i potem to już przyniósł mnie tu. Gdyby nie to, że zrobił to od tyłu i z nienacka, to pewnie bym się obroniła. – Tu się skrzywiła. No opowiedziała całą historię, tyle że jej zdaniem to to nie miało zbyt szczęśliwego zakończenia, bo nie zwiedziła nawet częsci miejsca, które chciała doszczętnie zbadać pod względem zawartości. Poza tym, to ona już naprawdę duzo czytała i ze wszelakimi ewentualnymi stworzeniami czy czymś to by sobie poradziła, ale jej nie było dane nawet spróbować. No co za niesprawiedliwość na tym świecie panuje.
Po skończeniu opowiadania nie podniosła wzroku. Jej buty stały się nagle jakimś takim interesującym obiektem do oglądania, że nie warto było podnosić oczu. Ale w sumie to jej było głupio, że robi tylko nauczycielowi kłopot.
- To może ja już pójdę, i nie będe Panu przeszkadzać, dobrze? Bo Pan na pewno jest bardzo zajęty. – Zaproponowała jakze błyskotliwie. No jakby męzczyzna się zgodził, to ona by w tym momencie była chyba naszczęśliwszą osobą pod słońcem. Tyle, że to chyba raczej był niezbyt realne. Ale cóz, zycie jest brutalne i niesprawiedliwe. Trzeba się było do tego przyzwyczaić.

Spojrzał na nią, próbując zrozumieć jak ona zdołała tak długo przeżyć, w trakcie jej przemowy puścił spojrzenie w kierunku Nataniela, pytające czy nie palnął jej czymś gorszym niż drętwota. Wrócił teraz do panny genialnej:
Tak więc posiedzimy tu trochę i nie nie możesz odejść. Zastanówmy się nie wyparłaś się że znajdowałaś się w zakazanym lesie. Co do twoich umiejętności i pragnieniu praktyki zajmiemy się wkrótce, ale to nie teraz ważne.-Odwrócił się w kierunku Nataniela-Z mojej strony jesteś wolny, tym dzieckiem już się zajmę

- Nie wyparłam się, bo to nie miało najmniejszego sensu. Skoro ten chłopak mnie tu już przyniósł, to raczej proste by było, że uwierzył by Pan jemu a nie mi, a ja tylko wpakowałabym się w jeszcze większe kłopoty. Pan bowiem na sto procent wierzy mu na tyle, że wie, że nie obezwładniłby nikogo bez powodu. Dedukując, to tamten chłopak nie ma podstaw żeby kłamać, bo nie ma się czego bać i nie wisi nad nim groźba kary, więc banalnym d odgadnięcia byłoby to, to kłamie. Poza tym, mógłby mi Pan podać Veritaserum i nawet bym się nie zorientowała kiedy i tak bym się przyznała. - no ona jednak bardzo myślała przyszłościowo i tyle. Skoro nie mogła iśc, to usiadła grzecznie na krześle, z którego moment temu wstała i czekała na kolejne pytania ze strony mężczyzny. No to była w niezłej pułapce. Kurcze, no że dała się temu chłopakowi złapać. w swoim geniuszu czasem jednak była tak masakrycznie głupia.

Uśmiechnąłem się do Aleksandra patrząc jednocześnie na wygadaną młoda dziewczyn. Wpakowała się jak na puszka przystało na całej linii. Niemniej wydawał się słodka w swej naiwności i pragnieniu przygody, więc czemu by jej nie pomóc? Swoje już ugrawszy uznałem że mogę choć spróbować jakoś przekonać Aleksandra by nie odbierał jej punktów.
- Nauczycielu bądź wyrozumiały proszę. Ona ma siedem lat i odwagę dorosłej czarownicy, proszę cię więc zaopiekuj się nią i wytłumacz czemu była w niebezpieczeństwie, miast wlepiać jej punktu ujemne.
Spoglądałem starając się przybrać miły wyraz twarzy pełen spokoju i opanowania
- Kara tylko wzmocni w niej żądze buntu a to spowoduje że tym bardziej pójdzie na ponowną wycieczkę. Uznaj że to taka Mała dziewczynka z rodziny Kruk, na tyle szalona by póki sama nie zdecyduje że las to zły pomysł, będzie tam wracać choć byś smoka tam na straży postawił.
Otaksowałem ją spojrzeniem zastanawiając się nad jej potencjałem...
- Wiesz kuzynie zawsze mogę ja wsiąść pod protekcję... Przydała by nam taka młoda dama pełna szalonych pomysłów i dzikich planów...
Czekałem na jego odpowiedz zawieszając głos i śmiejąc się całym blaskiem mych zielonych oczu.

-Ciekawa teoria z Veritaserum, ale po co miałbym go marnować na Ciebie, po pierwsze było by to nielegalne po drugie marnotrawiłbym drogi i długo dojrzewający eliksir. Nie w stosunku do Ciebie mam inny plan, skoro jesteś tak wyedukowana, dam Ci szansę udowodnić swoją wiedzę, za moment dostaniesz fragmenty Owetumenów, z wszystkich przedmiotów, skoro jak sama twierdzisz opanowałaś już cały materiał, nie sprawi Ci to problemu, jeśli znajdę błędy to czeka Cię napisanie o każdym problemie, na który źle odpowiesz rozprawki na dwa zwoje pergaminu każda-Skończył spokojnie, sięgając do biurka wyciągając zeszłoroczne zadania i parę wcześniejszych.Numerologi i Wróżbiarstwo Ci daruje bo to w większości bzdety-Odwrócił się-Natanielu to co jej zadałem to nie kara ale próba sprawdzę z czego jest ta dziewczyna ulepiona i czy ma w sobie coś czy jest tylko pustym naczyniem-zwrócił się po rosyjsku do kuzyna- Co do Ciebie Endret las nie bez powodu jest nazywany zakazanym, ostatnio miały tam miejsce zwiększenie aktywności acromantul atak centaurów, oraz parte ataków wilkołaków, więc samemu się tam nie chodzi szczególnie że może mocna jesteś z teorii ale nie dasz sobie rady z trzecioklasistą jeśli chodzi o praktyczne zastosowanie magii a co do poiero z większością tamtejszej menażerii-Skończył spokojnie

Spojrzała na Nataniela uśmiechając się do niego nawet lekko. No skoro próbował jej mimo wszystko bronić, to okej, można było się ewentualnie nie fochać na niego aż tak bardzo. No troszkę nadrobił i zyskał w jej oczach, a to w sumie chyba dobrze, prawda? No to bardzo ewentualnie mogli się jeszcze jakoś kiedyś dogadać jak coś. Jednak mimo wszystko już trochę zmieniła do niego nastawienie, a jak na nią to było bardzo, ale to bardzo szybko.
Dopiero potem spojrzała w stronę profesora. Owutemy? Ojej, ale fajnie. Jest w pierwszej klasie i już się może sprawdzić! No to na coś takiego to się już usmiechnęła całkiem szeroko. No a jak jej z czymś nie pójdzie, to przynajmniej będzie wiedziała z czym jeszcze ma braki i co jeszcze musi nadrobić. Same plusy, prawda? A nawet jak napisze na te tematy wypracowania, to to jej tylko pomoże. To jednak nie zmieniało faktu, że nadal nie pozwalano jej się rozwijać w częsci praktycznej, bo faktycznie sama teoria nie mogła zbyt dużo dać nie licząc egzaminów na których trzeba było coś napisać. Także była bardzo zadowolona, że nie dostanie kary za wyprawę do lasu, tylko takie przyjemne zadanka do wypełnienia.
- Dziękuję proszę pana. To może mi pan już dać te kartki? I mam pisać na swoich pergaminach, czy mogę na tych? Ile mam czasu? – No ona się do tego wręcz paliła i była pełna entuzjazmu. Ludzie, ona naprawdę była nienormalna skoro miała takie podejście do sprawdzianów. Aż dziw, że ona jeszcze żyła.
- Co do lasu, wiem dlaczego jest Zakazany, ale tam jest tyle róznych okazów roślin i stworzeń, że nie mogłam się oprzeć. To naprawdę idealne miejsce na praktykę. Pan rozumie... To z chęci poznania czegoś nowego. A co do praktyki, gdyby jej tu było chociaż trochę, to pewnie umiałabym więcej niż na poziomie drugiej czy trzeciej klasy, więc powinien to pan wziąc pod uwagę, że to naprawdę nie moja wina. – Zaczęła się tłumaczyć. Była dziwna, była pochłaniaczem książek, nowych wiadomości i wszystkiego. Nie, stanowczo nie była normalna, tylko nikt jej jeszcze do Munga jakimś cudem nie wysłal.
Już po chwili trzymała w ręku pióro czekając, aż otrzyma arkusze. Tak, miała przy sobie zarówno pióro jak i pergaminy! Ona się z tym wręcz nigdy nie rozstawała, bo zawsze mogło się przydać do zanotowania jakichś nowych wiadomości czy chociażby spostrzeżeń. Przezorny zawsze przygotowany.

Miał już podać jej zadania z wytłumaczeniem ile ma czasu i całą resztę, gdy na jego biurku pojawił się list od Simona, nie tracąc chwili przeprosił zebranych i przeczytał list, jego treść wyraźnie zadziałała na niego, szybko odpisał i wysłał Lugha z natychmiastową odpowiedzią.
- No cóż twoja kara i egzamin muszą zaczekać Endret, znikaj z gabinetu i to pronto, mam teraz większe kłopoty niż twoje wałęsanie się po lesie, niech cię tam jeszcze raz przyłapią to już nie będzie miło.-zwrócił się do kuzyna- przeczytajpodał mu list Mam nadzieję że to tylko żart choć obawiam się inaczej.Potarł skronie Znikajcie mam teraz parę zadań na głowie które nie mogą czekaćPoczekał kiedy wyjdą, napisawszy powiadomienie dla skrzydła szpitalnego, i ministerstwa o Ataku wilkołaka przy terenie szkoły. Gdy wyszli założył płaszcz i wziął różdżkę, przygotowawszy wszystkie niezbędne rzeczy podszedł do posągu w komnacie, i nacisnąwszy odpowiednią cześć wprawił go w ruch, Posąg ożył prostując ręce patrzył na Aleksandra z wyczekiwaniem, po inspekcji czy wszystko działa jak należy wyruszyli pośpiesznie na polowanie.

- Czyli mi się upiekło? Ale fajnie. To do widzenia panie profesorze.
Ojej, no jednak głupi, to zawsze ma szczęście. Dziewczyna uśmiechnęla się szeroko, po czym energicznie wstała. No to wyglądało na to, że tym razem jej się naprawdę upiekło.
- Aaa... I cześć! - No bo wypadało się jeszcze pożegnać, z tym chłopakiem, prawda? Nawet do niego się uśmiechała. Wyglądało na to, że foch jej już w sumie przeszedł.
Od razu skierowała się ku wyjściu z gabinetu, by już po chwili zniknąć im z oczu. No ale co się dziwić? W końcu obeszło się, albo jej się wydawało, że tak było, bez kary!

No tak...
Nasza dzielna Villemo szła oddać pracę z lekcji! Dziwne? Oj przestańcie! Po pierwsze, to nie zapominajmy, że była ona mistrzynią, eliksirów wiec to wypracowanie napisała w letargu i z zamkniętymi oczyma. Po drugie nie wiadomo, kiedy znów zacznie pić i ćpać, a przede wszystkim kiedy znów będzie na lekcji. Więc warto za w czasu oddać ów wypracowanie. Zresztą coś ze sobą zrobić musiała, bo w dormitorium szału już dostawała, a gdzie by nie poszła to i tak zawsze kogoś spotykała. Tak wiec, tak źle i tak jeszcze gorzej. W końcu udało jej się dotrzeć do wież, już miała zapukać do drzwi, kiedy to uświadomiła sobie, że nie wzięła wypracowania!
Klnąc gorzej niż szew, zeszła ponownie z wież, do lochów! Noż normalnie... W końcu, ponownie wróciła. No I godzina w plecy! No, ale dobra i tak nic nie robiła po za leżeniem i dołowaniem się, więc co za różnica? Westchnęła głęboko, i zapukała do drzwi. Jak się jeszcze okaże że Aleksa nie ma, to Villemo chyba coś na czole wyrośnie...