Jest to najbardziej oblegany przez uczniów sklep w Hogsmeade. Cały to obszerne i przytulne pomieszczenie jest bardzo kolorowe i pełne regałów wypchanych po brzegi niezwykłymi i bardzo smakowitymi słodyczami. Mając taki wybór zawsze trudno zdecydować się co najlepiej kupić. A można tu dostać Gumy do żucia Drooblesa, Lodowe myszy, Czekoladowe żaby, Cukrowe pióra, Fasolki Wszystkich Smaków Bertiego Botta i wiele innych pysznych słodyczy.
Weszłam do sklepu. Poczułam zapach czekolady, toffi i innych przysmaków. Wzięłam z półki dwa cukrowe pióra i dwie paczki fasolek wszystkich smaków. Podeszłam do lady i zapłaciłam. Po chwili wyszłam ze sklepu.
Blondynka weszła do sklepu. Dzisiejszego dnia był pełen uczniów, widać nie tylko ona postanowiła na święta zaopatrzyć się w nieco słodyczy. Ciągle uważając, aby zdążyć na pociąg, szybko przechadzała się koło regałów ze słodyczami. Brała przeróżne słodkości jakie wpadły jej w ręce. Szybko za nie zapłaciła i pędem udała się na peron.
A więc dziewczyny zawędrowały do Miodowego Królestwa. Zaczynało się już robić coraz jaśniej. Emma już zapewne z przyzwyczajenia pociągnęła za klamkę a drzwi ku jej zdumieniu tworzyły się. Musiała już być trochę późneijsza godzina bo jakiś pracownik szperał w dolnych półkach. Dziwnym trafrm pozostały niezauważone. Em zerknęła na Julys wyczekująco. To właściwie jej pomysłem było to by tu przybyć.
Zobaczyła pracownika szperającego na dolnych półkach. Odmierzyła jego odległość do klapy w podłodze, która prowadziła do piwnicy. Złapała Emmę za rękę i po cichu podprowadziła bliżej. -Tylko cicho - szepnęła. Pracownik rozejrzał się ale one schowane były za ścianą. Machną ręką i odszedł trochę dalej. July odetchnęła głęboko i podeszła do klapy. -Ale ciężka -mruknęła. Klapa nie chciała się otworzyć. - Pomóż - szepnęła do Em.
Oczywiście Emma jak to ona po kieliszku nie mogła powstrzymac chichotu. Może to dlatego pracownik nagle podniósł sie i rozejrzał? Gryfonka szybko schyliła się i pomogła Julys podnieść klapę. - Ma się te mięśnie. - zachichotała znów i wyciągnęła nogę w kierunku pustej przestrzeni. Wyciągnęła głowę chcąć ujrzeć schody. I oczywiście musiała stracić równowagę i z piskiem stoczyć się ze schodów. Gdy już znalazła się na samym dole pomachała do koleżanki. - Znalazłam schody!
Wybuchła dzikim śmiechem widząc jak Em stacza się ze schodów. -Miałam ci mówić, żebyś uważała, ale widzę, że już przepadło. - powiedziała. Z pomieszczenia obok słychać było przytłumione kroki pracownika. -O cholera, wieję. - oznajmiła July i wskoczyła do dziury nie zważając na to ja daleko jest do podłogi. Obijając się o kilka schodków, wylądowała obok Emmy, krztusząc się śmiechem. -Przynajmniej jesteśmy na dole - zauważyła.
- Ale mnie boli tylna część ciała! - pożaliła się. Ale rzeczywiście znalazły się tam gdzie chciały. Emma rozejrzała się dookoła. Ciekawe doświadczenie. W końcu z cichym jękiem podniosła się. - To magazynek? - zapytała zerkając w stronę niezliczonej ilości słodkości. Podeszła do najbliższej półki. - O niee, musimy stąd wyjść! Wiesz jak ja będę wyglądała kiedy stąd wyjdę? - wykrzyknęła. Jednak od razu złapała się za usta. jeszcze tego brakowało, żeby pracownik ich zobaczył.
-Cicho - powiedziała July. -Nie martw się, jak stąd wyjdziemy grubsze o dziesięć kilo, znowu wezmę cie na miotłę i spalisz to z samego stresu - zaśmiała się diabolicznie. -Łap lizaka - powiedziała, opierając się o półkę ze słodyczami. -Eee Em? Myślisz, że będziemy musiały za to wszystko zapłacić ? - zapytała, marszcząc brwi.
Słysząc słowa dotyczące jej latania spojrzała na nią z oburzeniem. - o co Ci chodzi? Przeciez ja dobrze altam. - obruszyła się po czym pobiegła do jakiegoś tam pudła. - Płacić? Wiesz, w zasadzie jesteśmy takie szlachetne i wogóle ale może po prostu spakujmy najlepsze i zwiewajmy? - zaproponowała zerkając z niepokojem na drzwi. Ostatnie na co miała ochotę to siedzenie u dyrektora za kradzież w tym meisjcu.
Zachichotała. -Oczywiście, latasz doskonale - w jej głosie nie słychać było ani krzty ironii. Widać alkohol robił swoje. -Rzeczywiście, twój plan jest o wiele lepszy - powiedziała i ziewnęła. -Kurde, nie spałam od wieków - pożaliła się i spojrzała na pudło stojące obok Emmy. -Co tam masz? - zapytała
Przyjrzała się uważniej znajdującym się w środku słodyczom. - Paszteciki! - pochwaliła się i wzięła wielkie pudło na ręcę - Ale wiesz... ja nie lubie pasztecików. A ty? - zapytała i nie czekając na odpowiedż rzuciła jej pudłem prosto w twarz. - O. Trafiłam. - zauważyła i podeszła do dziewczyny by w razie czego pomóc jej wstać. Nawet przez myśl jej nie przeszło że dziewczynie mogło się coś stać. Cóż, alkohol. Ale niedługo potem zauważyła o wiele bardziej interesujące pudło. - Lizaki! Wiesz, co? Ja wezmę jedno pudło czegoś a ty drugie czegoś innego. Mnie też się chce spać. - wyznała i na znak tego ziewnęła zasłaniając oczywiscie usta dłonią.
Wygrzebała się spod ciężaru pudła. -Mam pomysł, wywalmy te paszteciki i zapakujmy wszystko co najlepsze do tego pudła - powiedziała - ich i tak nikt nie lubi, więc nikt nie będzie rozpaczał - dodała z uśmiechem. -Daj mi lizaka - poddziadziała i oparła się o zastawioną półkę. -Zaraz usnę... - pożaliła się - chyba nie masz nic przeciwko... ?
- Nie, nie będę się gniewała. - zapewniła i podała jej lizaka. Wzięła pudło z pasztecikami i wysypała je na podłogę. Puste już pudełko zaczeła zapełniać wszystkim co napotkała na swojej drodze, a więc... wszystkim. Gdy jedno pudło było już pełne postawiła je obok Julys i przykłękła obok. Tymczasem drzwi klapy zaczęły się powoli otwierać. Pracownik? Em szybko wstała i chwyciła pudło. - Idizemy? - szepnęła do Julys. Nawet do jej lekko przeciażonego alkoholem mózgu doszło że powinny juz stąd uciekać.
O Merlinie, tak mi się dobrze przysypiało. - westchnęła, ale rozbudziła się kiedy zobaczyła zbliżający się cień. -Wiejemy - pisnęła nienaturalnym głosem - tylko gdzie ? - Zapytała. Władowała do kieszeni spory zapas lizaków i wzięła pod pachę jeszcze nie rozpakowane mniejsze pudełko.
- Nie wiem! - pisnęła z przerażeniem. Jednak klapa się zamknęła a mężczyzny nie było widach ani tym bardziej słychać. - Idziemy. - zadecydowała szybko i pociągnęła Julys która chyba próbowała podpierniczyć jeszcze jedno pudło w stronę schodów. Szybko pokonała schody i tak się rozgrzała, ze oczywiście musiała uderzyć głową w zamkniętą klapę. Walnęła największym pudłem w klapę co spowodowało jej otwarcie. I teraz pozostało tylko wejść przez klapę i uciec ze sklepu. A więc Emma szybko przez ową klapę przeszła i zatrzymała się tuż obok niej wyczekując July.
-Czekaj - powiedziała szybko - ja jestem pewna, że gdzieś tu jest przejście prosto do Hogwartu. - rozejrzała się ale nie zobaczyła żadnych drzwi. -Dobra, to gdzie teraz ? - podbiegła do Em - musimy gdzieś zostawić te pudła - mruknęła uginając się pod ciężarem słodyczy.
- Po co? - zdziwiła się - nie możemy ich wziąść ze sobą? Jak tam już chcesz. Możemy ewentulnie odesłac je czarami do zamku... - zasugerowała wskazując na pudło. - Ale wybacz wybieraj szybko bo nie mam ochoty tu stać dopóki ten facet nas nie nakryje. - oświadczyła i nieco chwiejnym krokiem podeszła do szafki by się o nią oprzeć.
Zaśmiała się. -Nie mam zamiaru zostawiać tego wszystkiego tutaj - powiedziała, udając urażony ton. - Myslałam raczej o zostawienu słodyczy w dormitorium. - zastanowiła się chwilę - Dobra, chodź, wychodzimy stąd. - oznajmiła, wzięła za rękę Emmę i pociągnęła w stronę klapy w podłodze.
Spojrzała na nią z oburzeniem. To po to ona się tak męczyła i pakowała to całe żarcie żeby je tu teraz zostawić?! O nie. A więc wyrwała się jej i po pierwsze wzięła największe pudło a resztę wcisnęła Viollet a następnie pociągnęła ją siłą ku na szczęście jeszcze otwartym drzwiom. Przepchała samą Julys i wszystkie te pudło i sama szybko wyszła ze sklepu. I dobrze, że zrobiła to tak szybko bo nieudolny pracownik właśnie wszedł do głównej Sali sklepu z której dziewczyny zdążyły uciec. A w takiej sytuacji facet na pewno straci pracę.
Christine nawet nie mogła zareagować, bo już leciała za Nathanielem. Po drodze śmiała się złowieszczo niczym Bellatrix Lestrange, podczas pościgu w przeszłości. Biegli uliczkami Hogsmeade, w końcu docierając do miodowego królestwa. Christine dobrze wiedziała, że kelner ciągle ich goni, dlatego zaraz gdy weszli dosłownie rzuciła się na podłogę pod oknem, ciągnąc za sobą kuzyna. Leżeli tak przez jakąś chwilę, aż w końcu dziewczyna podniosła się i ukradkiem zerknęła przez okno, by wypatrzyć wysokiego mężczyznę. Ku jej zdziwieniu nikogo tam nie było, dlatego też wstała otrzepując się z nadmiaru kurzu, jednocześnie próbując pomóc Nathanowi się podnieść do pionu. - Następnym razem napijmy się herbaty, a później uciekajmy - wybełkotała, próbując uspokoić oddech, który co jak co przyspieszył. Chodziła od stoiska do stoiska szukając czegoś w miodowym królestwie. Gdyby nie to, że w porę popatrzyła w okno zapewne już coś by ją trafiło. - Padnij ! - krzyknęła rzucając się na chłopaka, by i on nie oberwał. Niestety ucierpiały szyby, bo zostały skutecznie roztrzaskane poprzez zaklęcie 'bombarda maxima', rzuconego przez rozjuszonego kelnera. Jej pierwszą reakcją był pociągnęcie swojego towarzysza wrażeń w stronę schowka na dole, gdzie były przechowywane zapasowe słodycze, w razie, gdyby ich zabrakło. Nie byłaby sobą, gdyby nie wzięła po drodze kociołkowych piegusków dla ich obojgu. W końcu trzeba korzystać z takich okazji ! - Właź - szepnęła niemal piszcząc, bo trochę się bała, że ich przyłapią. Wskazała Nathanielowi na skrzynię i kazała mu się dam schować. Póki co nie wiedziała co ze sobą zrobić.
W jego żyłach pulsowała adrenalina ,synchronicznie wobec podnieconego serca ,które pulsowało z szybkością działa szybkostrzelnego. Dostrzegł ,że dziewczyna niemal wrzuciła go do jakiejś skrzyni. Żachnął się - przecież w takim razie to ona nie będzie wiedziała gdzie się schować. Przyłożył palec do ust ,po czym rzucił się na podłogę ,podczołgając do jakichś drzwi. Popchnął ,lecz nie chciały ustąpić. Wyciągnął podniszczoną już różdżkę ,celując w zamek pod klamką. - Alohomora - wyszeptał ciszej od wiatru. Drzwi pod wpływem starannie rzuconego zaklęcia ustąpiły i wpuściły do środka nastolatków. Pociągnął kuznkę za sobą ,słysząc jedynie swój głośny oddech. Wtem gdy wpadli do środka, dosłyszeli głuche kroki mężczyzny zduszone ścianą ze średnio stabilnego materiału. - cholera... - mruknął przygryzając nerwowo wargę. Jego mózg pracował na pełnych obrotach. Dostrzegł dygotającą klapę ,która wyglądała jakby przygniatało ją ,coś wyjątkowo ciężkiego. Wtem pomysł natychmiast zaświtał mu w głowie. Może trochę za banalny jak na jego dotychczasowe osiągnięcia ,ale lepszego mu brak ,a czasu coraz mniej. Rzucił się na klapę ,pewien ,że to jedyna deska ratunku. Pod tą klapą może czychać wszystko ,od trójgłowego psa ,po zabójczego bazyliszka. Nie zważając jednak na grożące im niebezpieczeństwa bezmyślnie uniósł klapę i wskoczył pierwszy bez wachania. - wskakuj! - rzucił do kuzynki. Uradowany takim obrotem sytuacji stanął na stabilnym gruncie. - Lumos - wymamrotał wyciągając różdżkę z kieszeni ,a ona zapłonęła jaskrawym światłem ,które w stosunku do owych egipskich ciemności jaskini ,prezentowało się niczym słońce. Poczuł przemożne pragnienie przepenetrawowania całego korytarza ,pewien ,że prowadzi on do czegoś bardzo niezwykłego.
Jak dla niej wszystko działo się tak szybko, że praktycznie jak przedtem, nie miała czasu na to, żeby racjonalnie myśleć. Dopiero kiedy znaleźli się za drzwiami i pod klapą czuła, że może już sobie odpocząć. Chwyciła się za uda obiema rękoma, wydychając i wdychając powietrze raz po raz. - Brawo, opanowałeś podstawowe zaklęcia... Pokaż różdżkę - mruknęła i bez zgody wytargała mu ją z ręki, ciągle idąc korytarzem przed siebie. Obejrzała ją sobie z bliska, zastanawiając się co ona też tam może mieć. - Moja ma czternaście cali, drzewo różane i róg jednorożca - powiedziała, dumnie wypinając pierś do przodu. No, nie bardzo znała się na tych kawałkach "patyków" jak to nazywała, jednak zawsze interesowało ją wszystko co było na ten temat związane. - A tak właściwie... Gdzie my idziemy ? - zapytała trochę zdezorientowana, bo w końcu szli już bardzo długi czas przez ciemny korytarz. Oddała kuzynowi różdżkę, po chwili wyciągnęła swoją, zrobiła delikatny i płynny ruch nadgarstkiem, a z jej wnętrza wypłynęło światło, które miało dalszy zasięg, niż te od Nathaniela. Żeby nie było, od razu na niego spojrzała z szerokim uśmiechem i wzruszyła ramionami jak gdyby nigdy nic. W końcu siedziała już w Hogwarcie sześć lat i zdążyła się tego i owego nauczyć. Większość wiedzy czerpała poza lekcjami od innych uczniów, którzy znali przydatne zaklęcia od swoich rodziców. Swoją drogą nie raz takie wyciągały Christine z opałów, za co była wdzięczna.
Weszłam samotnie do Miodowego Królestwa. Przede mną piętrzyły się różne słodycze. Nie wiedziałam na co się zdecydować, w końcu, po krótkim namyśle wybrałam musy-świstusy. Już miałam podchodzić do kasy, gdy w ostatnim momencie uchwyciłam wzrokiem lodowe kulki umożliwiające lewitację. No cóż - były bez cukru - tego nie dało się ukryć - z pewnością sprawiały większą frajdę niż musy i na pewno są zimne, ale to chyba oczywiste. Wzięłam jedną [ nie miałam dużo forsy ] i podeszłam do kasy. Zapłaciłam i wyszłam ze sklepu
Uśmiechnęła się do niego i weszła do Miodowego Królestwa. - Wiesz, ja mam słońca pod dostatkiem, więc przydałaby się czasem jakaś odmia... - nie dokończyła. Miodowe Królestwo za każdym razem robiło na niej ogromne wrażenie. Spacerowała wzdłuż półek, z półuśmiechem na ustach. - Nie mam pojęcia, ale na coś trzeba się zdecydować.
- Ja zawsze jestem tutaj niezdecydowany - podszedł do półek i zaczął przechodzić wzdłuż nich patrząc po kolei na wszystko co się na nich znajdowało. - Słońca masz pod dostatkiem, to gdzie Ty mieszkasz? Mi zawsze jest go za mało - przyznał ze spuszczonym wzrokiem, wpatrując się w Fasolki Wszystkich Smaków. Wskazał na nie palcem i powiedział bardzo pewnie: - Po ostatnim nigdy ich nie tknę do tej pory pamiętam ten okropny smak. - Aż lekko się wzdrygnął i szybko poszedł w głąb sklepu.
:: 
