Pianola. To jedno słowo pociągało za sobą kolejne. Odtwarzanie muzyki z rolek papieru i otwory jakie w nim zrobiono, aby dźwięk w ogóle miał prawo zaistnieć. Starałem się wyobrazić to sobie w drodze do klasy. Opis tego ustrojstwa był prosty i nieskomplikowany, ale tak nieobeznanemu z mugoloznawstwem czarodziejowi jak ja, niemalże rozsadzał czaszkę. Jak się to włączało? Korzystano z tej całej eklektyczności czy trzeba było użyć jakichś przedziwnych przycisków? Ulla kompletnie namieszała mi w głowie tuż przed samymi zajęciami z mugoloznawstwa i byłem pewien, że zrobiła to celowo. Nie byłem w stanie się na nią gniewać, wszak byłem zbyt podekscytowany zajęciami z Harringtonem, a ponadto Tiverton to… no cóż, Tiverton. Darzyłem ją już nie tylko zainteresowaniem, ale również pewną dozą sympatii, chociaż sam nie byłem pewien czy to te nasze wspólne lekcje tak mimowolnie nas zbliżają czy to „lubienie” wynikło z czegoś innego, póki co bliżej nieokreślonego. Po przekroczeniu progu sali, oddałem profesorowi notatkę. Miałem nadzieję, że chociaż nie dostanie mi się za spisanie jednej z odpowiedzi z książki z naszej biblioteki. Nie czułem się na zajęciach na tyle pewnie, aby nie skorzystać z pomocy tak wielu zapomnianych, bibliotecznych ksiąg.

Praca domowa:

Po oddaniu pracy zająłem miejsce obok @Ulla Tiverton, szepcąc jej coś tak, aby nie przeszkadzać innym, oczekującym na rozpoczęcie zajęć.
- Prosiłem Cię, żebyś mi ją pokazała. - Nawet nie zauważyłem jak wiele w moim głosie było wyrzutu. Jednak moja mimika twarzy w żadnym razie nie sugerowała ewentualnej złości. Byłem tylko i wyłącznie ogromnie zaintrygowany. I pianolą, i Ullą, i zajęciami. Tak zainteresowany, że teraz trzymałem w dłoniach jedynie pomięty fragment papieru, wyglądający tak tragicznie, jakby nigdy wcześniej nie był równiutką, świeżą rolką pergaminu. Psidwakowi z gardła wyjęty, o. - Czy ten list wykluczył tę możliwość czy tylko czekamy na odpowiedni moment? - Musiałem się upewnić.

Ocena z egzaminu: uznaje, że Riley do niego nie podchodził
Stosunek do przedmiotu: 4/4,5 (orłem nie jest, wielu kwestii nie pojmuje, ale intryguje go świat mugoli)

Ettie siedziała właśnie w bibliotece, gdy podsłuchała dwójkę uczniów, wybierających się na mugoloznawstwo. Natychmiast pozbierała wszystkie swoje rzeczy i pognała na czwarte piętro. Już dawno chciała "wypróbować" nowego nauczyciela, ale jak dotąd jego lekcje jakoś nie składały jej się w czasie. Skoro okazja sama się napatoczyła, musiała skorzystać.
Wpadła do klasy na szczęście punktualnie, ale niestety bez pracy domowej.
- Przepraszam, ale... - "nie zamierzałam przychodzić"? "I tak bym nie zrobiła"? No właśnie...
Nienawidziła Hall, a wiadomość o jej odejściu przywitała dzikim tańcem radości. Nie mniej jednak ona też troszeczkę źle do niej podeszła. Tylko troszeczkę i gdyby Hall nie miała tak ciasnego umysłu nie byłoby problemu, ale i tak tym razem nie mogła ryzykować. Musiała wszystko rozegrać jakoś inaczej. Głównym problemem Hall było to, że baba ubzdurała sobie, że Ette gardzi mugoloznawstwem. Trzeba było tę sprawę wyjaśnić na samym początku.
- Zaraz przyniosę - stwierdziła, widząc na zegarku, że ma jeszcze pięć minut i wybiegła z klasy.
Na korytarzu rzuciła się na ziemię zaraz przy drzwiach i wyciągnęła z torby pióro oraz jakiś zmięty kawałek pergaminu.

Ette Wykeham,
Gryff VII

Nie znam żadnych mugolskich naukowców, podobnie jak mugole nie znają czarodziejskich. Dlatego nie zrobię tego zadania, ale nie chcę, żeby uznał mnie pan na wstępie za ignorantkę, więc wyjaśnię. Zdaję sobie sprawę jak wiele tracę zamykając się na tę wiedzę i doskwiera mi jej brak. Korzystanie z odkryć dokonanych w obu półświatkach daje lepsze wyniki zapewne w każdej dziedzinie. Przez lata zamykania się na mugoloznawstwo zrozumiałam jakim świństwem z naszej strony jest ukrywanie się przed mugolami, którzy nie mogą korzystać ze wszystkich danych, badając świat. Nie tylko skrywamy przed nimi rzeczywistość, lecz także mieszamy im w głowach, kiedy do czegoś uda im się dojść. Ograniczamy ich rozwój. To rasizm

Chciała napisać coś jeszcze, ale rozległa się dzwon, oznajmiający początek zajęć. Zgarnęła swoje porozrzucane rzeczy do torby i wpadła do klasy. Zwinęła zapisany pergamin w rulon i podała nauczycielowi. Skinęła Biance i przeszła do przodu sali, siadając w pierwszej ławce. Nim Harrington zdążył cokolwiek powiedzieć, podniosła rękę.

Ocena: nie zdawała
Stosunek: muszę to określić w liczbach? Bo to zbyt skomplikowane w jej przypadku ._.

Z góry przepraszam za post wypełniony głupotami, ale brakuje mi jakiegokolwiek zaczepienia fabularnego, żeby wysłać tu Caluma, ale jak już piszę tyle postów to tu też machnę! A co!

Sam z siebie nie przychodziłem na lekcje mugoloznawstwa i chyba do tej pory powinienem zorientować się, że po pierwszy nie miałem na nich czego szukać, a po drugie był to przedmiot zupełnie mnie nieinteresujący. Niemniej jednak zostałem przekupiony przez Zakrzewskiego. Jełop przyszedł i zaczął mi opowiadać, że Harrington to super gość i pokazuje im mugolskich muzyków porównując ich twórczość do DJ'a Mudblooda, co samo w sobie wydaje mi się zabawne (chociażby przez obecność w zdaniu pseudonimu tego pseudoartysty). Uznałem, że fajnie będzie się pośmiać, więc wlazłem do klasy i obrzuciłem spojrzeniem zebrane w niej osoby...
I oczywiście nie było w nich Złamasa Zakrzewskiego.
Dostrzegłem natomiast Ullę oraz Lottę, ostatecznie powędrowałem do tej drugiej stając tuż nad nią i patrząc na nią z góry.
- Co tam skrobiesz? - zapytałem z szerokim uśmiechem, po czym dosiadłem się do ławki. - To prawda, że ma być coś o muzyce? - dodałem.

zadania nie piszę, bo mi się nie chce, a Calum guzik wie na temat mugolskich naukowców (poza astronomami, ale nie chce mi się szukać wielu informacji o kimś więcej poza Kopernikiem).
stosunek do przedmiotu: mniej niż zero

Wychowywanie się w rodzinie mugolskiej w pewien sposób zwalniało z obowiązku uczęszczania na lekcje, podczas których poznawało się ich kulturę. Mimo to Ezra lubił od czasu do czasu pojawić się na zajęciach i odświeżyć sobie pamięć. W końcu od jedenastego roku życia większość czasu spędzał w całkowicie czarodziejskim świecie, do domu wracając jedynie na ferie lub wakacje. Wielu rzeczy nie dało się zapomnieć: Ezra bez problemu potrafił obsłużyć podstawowe urządzenia elektryczne, orientował się w mugolskiej kulturze masowej, - nadrabianie seriali po roku w Hogwarcie to naprawdę była katorga. Dobrze, że do świata czarodziejów nie dotarło jeszcze coś takiego jak spojlery - ale wcale już tak pewny nie był, gdy chodziło o zagadnienia z fizyki czy nawet zwykłej historii, która bardzo mu się mieszała. Wbrew pozorom praca domowa nie była więc dla niego taka bezproblemowa, bo i on musiał zajrzeć do książek. Plusem było jednak to, że on wiedział gdzie i czego szukać.

pracka:

Odłożył zadanie na nauczycielskie biurko, całkiem z siebie zadowolony, po czym usiadł w wolnej ławce, nieszczególnie na kogoś czekając. Krzesełko było jednak nieznacznie odsunięte, niemal zachęcając do jego zajęcia.


Stosunek: takie 4,5/6 - Ezra lubi sobie posiedzieć, ale raczej nie musi się za bardzo przykładać, bo wiadomo, że dużo rzeczy zna z doświadczenia. Do egzaminu raczej nie podchodził
/Można podbijać. Nawet jak się nie znamy, to się poznamy/

Z mugoloznawstwem zawsze było mi nie po drodze i chociaż w ostatnich latach chodziłam na nie ze względu na mojego brata w bliźniaka, to w tym semestrze z racji tego, że nasze relacje znacznie osłabły zrezygnowałam ze zmuszania się do tych zajęć. Tym razem było jednak inaczej - zdecydowałam się pojawić na wykładzie głównie dlatego, że posłuchałam jak ten kretyn Zakrzewski mówi mojemu starszemu bratu, że nowy profesor zamierza zrobić lekcje o muzyce. Nie ukrywam, ze ten temat bardzo mnie interesował (w końcu wiązałam moją przyszłość z muzyką), już nawet niezależnie od tego czy była to muzyka czarodziejska czy mugolska. Bezustannie szukałam inspiracji dlatego pojawienie się na takich zajęciach były wręcz konieczne.
Już przy drzwiach zorientowałam się, że wszyscy oddają jakąś pracę. Westchnęłam cicho - totalnie się tego nie spodziewałam. Mając nadzieję, że nie skończę ze szlabanem weszłam do klasy i zajęłam wolne miejsce z tyłu klasy, po czym wyciągnęłam z torby notatnik

Stosunek: no może 1? Jakieś pojedyncze zagadnienia typu muzyka ją interesują, ale ogólnie ma wyrąbane.
Ocena:Okropny

Pomyślałby kto, że Leo wraz ze swoim wielkim nawróceniem nagle nauczył się przychodzić na czas, ale nic bardziej mylnego. Dalej notorycznie wpadał na lekcje tuż przed ich rozpoczęciem, posyłając nauczycielom przepraszające uśmiechy. Inna sprawa, że nie miał już aż tak wywalone na to, czy się zdenerwują bardzo, czy tylko trochę. Pozostawał mimo wszystko tym radosnym Gryfonem, który nie chciał się za bardzo przejmować. Ambicje miał wielkie z kilku przedmiotów, resztę uznawał za ciekawe dodatki.
Do Klasy Mugoloznawstwa zawędrował trochę przypadkiem, bo do ostatniej chwili wmawiał sobie, że do środka nie wejdzie. Ostatecznie znalazł się w tym pomieszczeniu, z książką o animagii w ręku i nieco roztargnionym spojrzeniem. Przebiegł nim po klasie, szukając kogoś, kto go przygarnie. Z niejaką ulgą odnalazł wolne miejsce obok @Ezra T. Clarke i zajął je pospiesznie, wrzucając książkę do torby.
- Hej hej, co my... Och, cudownie - westchnął cicho, bo nauczyciel niestety pamiętał o pracy domowej. Poważnie nie był jakimś specjalistą i o ile o mugolach wiedział dość sporo, o tyle nigdy nie zagłębiał się w świat ich nauki. Inna sprawa, że o tej czarodziejskiej Leonardo również wiedział tragicznie mało. Nie spodziewał się jakichś wielkich sukcesów, ale coś tam pamiętał z poprzednich lekcji mugoloznawstwa, na które w przeszłości zdarzyło mu się zawędrować.

Praca:

Oddał pracę pospiesznie, mając nadzieję, że profesor nie zorientuje się, że była pisana pięć minut przed wejściem do sali. Jakimś cudem najbardziej w pamięć zapadli mu naukowcy pochodzenia Meksykańskiego i ogarnęło go trochę nostalgii, gdy wrócił myślami do zajęć w Tecquali. Wrócił na swoje miejsce obok Ezry bez słowa. Tamta szkoła była zdecydowanie bardziej negatywnie nastawiona na mugolaków - ta z kolei właśnie robiła się mniej przychylna w temacie obcokrajowców. Leonardo nigdy w pełni nie wpisywał się w żadną radykalną kategorię. W Tecquali radził sobie przemocą, podczas gdy w Hogwarcie starał się sprawy załatwiać uśmiechem i optymizmem.
To się dopiero nazywa zmiana!



Egzaminu nie pisał, podejście chyba 1, w porywach do 2 - na samym mugolo jakoś bardzo mu nie zależy, ale w sumie Leo lubi kulturę mugolską i w "życiowych" tematach jest nieźle obeznany.

Nie było drugiego tak obcego jej przedmiotu jak mugoloznawstwo. Wielu nawet czystokrwistych czarodziejów miało jakieś pojęcie na temat praktyk drugiego półświata, natomiast Evangeline... Natomiast Evangeline nie potrafiła wykrzesać z siebie żadnej przyzwoitej odpowiedzi na zadaną pracę domową. Tak długo się nad nią zastanawiała, że aż w końcu dopadła ją sama lekcja. W biegu naskrobała na pergaminie: "Anthony Andrew Albert Einstain - widziałam go kiedyś na koszulce, więc pewnie był kimś znanym" przy czym owo "a" w nazwisku zapisała dosyć nieczytelnie, by w razie potrzeby mogło przypominać też "e" lub "o".
Na lekcję udało jej się dotrzeć jeszcze przed dzwonem, co było jednym dobrym aspektem. Spartaczyła pracę to chociaż brak punktualności nie odbierał jej punktów w ogólnym wrażeniu na nauczycielu. I cóż, zapewne bardzo przyjazny i nawet entuzjastyczny uśmiech, którym obdarzyła nauczyciela, oddając swoje zadanie domowe. Evangeline może nie należała do uczniów mogących popisać się swoją wiedzą, ale była tu po to, żeby czegoś się nauczyć. Odkąd trafiła do Hogwartu, niezmiernie przeszkadzało jej to ograniczenie, w którym wychowywali ją rodzice. Bardzo często przez ten brak wiadomości, wygłupiała się przy znajomych mających styczność z kulturą mugolską. Ileż to razy, sądząc że ubiera się zgodnie z modą panującą na niemagicznych ulicach, zostawała pod nosem wyśmiana za ekstrawagancję lub brutalniej, brak wyczucia dobrego smaku?
Z tego właśnie powodu, na przekór woli rodziców, Evie bardzo chętnie uczęszczała na każdą lekcję mugoloznawstwa. Usiadła w jednej z pierwszych ławek, wyjmując z torby notatnik i czekając na rozpoczęcie się zajęć.

Nie zdawała egzaminu. Stosunek do przedmiotu takie... 3,5/4? - praktycznie nic z niego nie wie, ale chętnie się uczy i można liczyć u niej na zaangażowanie podczas lekcji, gorzej z zadaniami domowymi

Właściwie nie wiedziałam, czy mi się chce iść na te zajęcia, tym bardziej, że wciąż nie zrobiłam pracy domowej. Ale postanowienie to postanowienie. Musiałam dotrzymać danego sobie słowa. Toteż spięłam poślady i napisałam to, co wiedziałam o trzech mugolskich naukowcach. Nie było to specjalnie trudne zadanie. W domu często oglądało się telewizję itd. Mama zawsze próbowała mi wpajać jak najwięcej z mugolskiego świata i w zasadzie lubiłam to. Przyszłam do sali, oddałam profesorowi pracę i rozejrzałam się po klasie. Kątem oka zauważyłam @"Riley Faiwyn" z jakąś dziewczyną również z Ravenclaw. Nie wiem dlaczego, ale poczułam jakieś dziwne ukłucie. Jakbym była... zazdrosna? Nie no to jakieś żarty. Przecież tylko się przyjaźniliśmy. Zresztą nie musieliśmy spędzać każdej lekcji razem. Usiadłam więc w ławce obok znajomej z domu - @Evangeline V. I. Lynn.
- Hej - zagadałam, choć nie znałyśmy się zbyt dobrze - Ciekawa jestem, jaki będzie ten nowy profesor. Wydaje się być w porządku, nie? - nie wiedziałam, czy Eva chodzi na te zajęcia regularnie. Do tej pory raczej jej na nich nie spotykałam.

Praca domowa:

ocena: Niech będzie PO
stosunek: tak z 5

Nie mogłam przegapić mugoloznawstwa. Chodziłam na nie głównie dlatego, że chciałam się pośmiać z nieznajomości tego świata przez czarodziejów. Nie złośliwie, tylko tak o, po prostu. Przecież nie wymagałam od nich, że będą wiedzieli wszystko o mugolach, mając dwóch czarodziejów za rodziców. Generalnie nie miałam problemu z ludźmi, którzy nie mieli pojęcia o świecie niemagicznym. Ale irytowała mnie trochę ignorancja niektórych. Bo oni po prostu nie chcieli nic wiedzieć. Odpychali od siebie jakiekolwiek wiadomości, a przecież trzeba mieć otwarty umysł. W każdym razie przyszłam do sali, podekscytowana zajęciami z nowym profesorem, który wydawał się być bardzo w porządku, choć nie wiem, czy do końca ufałam jego znajomości świata mugoli, no przecież był ćwierć goblinem czy coś takiego. Oddałam moją pracę domową z uśmiechem na ustach i usiadłam gdzieś samotnie w ławce.

pracka:

Można się przysiadać, jakby ktoś mnie jednak lubił

ocenka: wybitny
stosunek: 6!

Spojrzałam na @Calum O. L. Dear zaskoczona, gdyż rzadko widywałam go na mugoloznawstwie, bo to zdecydowanie nie były jego klimaty - po pierwsze wychował się w czystokrwistej rodzinie i kulturę mugolską miał w głębokim poważaniu, po drugie - raczej nie uczęszczał on na przedmioty, które uważałam za mało użyteczne - skupiał się na wróżbiarstwie, zaklęciach i innych dziedzinach, które mogły mu się przydać w pracy. Uśmiechnęłam się do niego i rzuciłam:
- Była praca domowa o mugolskich naukowcach - po chwili dodałam - Ma być coś o mugolskiej kulturze.
Po chwili Calum usiadł przy mnie co piekielnie mnie ucieszyło - ostatnio nie spędzaliśmy ze sobą aż tak dużo czasu, ale nie spodziewałam się, że umówimy się na ploteczki akurat na lekcji mugoloznawstwa.
- Ktoś Ci zapłacił, żebyś tu przyszedł? - zapytałam próbując dojść do tego co się stało, że mój przyjaciel postanowił pojawić się zajęciach za którymi nieszczególnie przepadał.

Lubiłem mugoloznawstwo - nie dlatego, że było według mnie super porywające, raczej dlatego, że lubiłem się popisywać, a bycie dobrym na tych zajęciach nie wymagało ode mnie zbyt wiele wkładu - znałem kulturę i technikę mugoli bardzo dobrze, gdyż większość mojej rodziny była mugolami. To zadanie sprawiło mi jednak dość sporo kłopoty - mimo wszystko nie miałem typowego mugolskiego wykształcenia, a co za tym idzie nieszczególnie znałem się na nauce mugoli - jasne kilka podstawowych nazwisk wpadło mi do głowy, ale napisanie czegoś więcej nie było takie łatwe - w końcu z pomocą Internetu (mieszkałem w mugolskiej części Londynu, więc mogłem sobie pozwolić na takie cuda) znalazłem kilka bardziej szczegółowych informacji i odrobiłem pracę domową.

* Nikola Tesla – inżynier i wynalazca serbskiego pochodzenia. Jest autorem blisko 300 patentów, głównie rozmaitych urządzeń elektrycznych m.in. silnika elektrycznego, radia, baterii słonecznej czy tzw. transformatora Tesli
* Irene Joliot - Curie - fizyczkochemiczka, córka Marii Skłodowskiej - Curie, laureatka nagrody Nobla za odkrycie sztucznej promieniotworczości (wraz z mężem). Kontynuowała pracę swojej matki.
* Karol Darwin - brytyjski przyrodnik i geolog, twórca teorii ewolucji, zgodnie z którą wszystkie gatunki pochodzą od wcześniejszych form

Skarsgard-Zakrzewski Lysander

Po wejściu do sali oddałem pracę i wypatrzyłem @Calum O. L. Dear. Chłopak siedział już z Lottą, jednakże postanowiłem usiąść w ławce obok nich. Przywitałem sie z dziewczyną, a potem z Krukonem dorzucając:
- Nie sądziłem, że serio przyjdziesz.

Ocena: Wybitny
Stosunek: 5

Lekcja mugoloznawstwa była jedną z przyjemniejszych w Hogwarcie, tylko czy w przypadku Neila można było jakiekolwiek zajęcia nazwać nieprzyjemnymi. Nie bardzo. Chłopak zdecydowanie był zafascynowany nauką, a ta o mugolach przychodziła mu ze zdecydowaną łatwością. Głównie dlatego, że wychowywał się wśród nich i odziedziczył po nich sporo nawyków. Zawsze się dziwił, jak tak banalne rzeczy mogę sprawiać tyle problemu innym czarodziejom. Wyjątkowo się dziś nie spóźnił i z lekkim uśmiechem na twarzy oddał kartkę z zadaniem. Był z siebie dosyć dumny.

Szanowny Panie Profesorze,

Leonardo Fibonacci – Włoski matematyk. Żył mniej więcej w latach 1175 – 1250. Twórca kilku dzieł, problemów i zadań matematycznych. Jego najbardziej znanym osiągnięciem jest Ciąg Fibonacciego określający ciąg liczy w sposób rekurencyjny.Jego działanie zostało przedstawione w zadaniu o rozmnażających się królikach i można je z łatwością przenieść na wykres.
Sir Isaac Newton –  Angielski naukowiec z przełomu XVII i XVIII wieku. Zajmował się wieloma dziedzinami między innymi fizyką, astronomią i matematyką. Twórca bardzo wielu teorii i twierdzeń. Odkrywca trzech zasad dynamiki, a także grawitacji.
Leonardo da Vinci – jedna z najwybitniejszych postaci Renesansu o ile nie najwybitniejsza. Włoch urodzony w 1452 roku, który zmarł w 1519. Niesamowity malarz – jego dzieła wiszą na ścianach w największych muzach na świecie, ale to tylko jedna z nielicznych cech jego geniuszu. Swoimi projektami zdecydowanie wyprzedzał czasy, w których żył. Mugole często czerpali z nich inspiracje, a wiele z nich są w stanie stworzyć dopiero dziś.

Z Poważaniem
Neil Turner

Za miejscem nie rozglądał się zbyt długo. Nie chciał zbyt długo przeszkadzać, wiec usiadł na najbliższym wolnym krześle i chyba trochę niechętnie wyciągnął kartkę i pióro. Nie lubił notować rzeczy oczywistych i łatwych, które można było znaleźć w wielu książkach i nie trzeba było do tego studiować.

Ocena: Nie wiem czy mam wymyślać czy co, ale jeśli tak to chyba Wybitny
Stosunek: 5?

Nigdy nie chodziła za bardzo na mugoloznawstwo. Nie była wielką fanką siedzenia w ławce i uważała, że bez sensu siedzieć i słuchać do czego jest lodówka, skoro już to doskonale wiedziała. Teraz jednak chodziła wszędzie tam, gdzie byli ludzie, a mugoloznawstwo wydawało się bezpieczną opcją. Tutaj przynajmniej rozumiała co się działo i nie musiała martwić się o to, że nauczyciel wyrwie ją do odpowiedzi, odkrywając, że ledwie zdaje sobie sprawę, na jakim jest przedmiocie.
Tak jej się przynajmniej wydawało, dopóki pod drzwiami klasy nie zobaczyła jakiejś Gryfonki zapalczywie skrobiącej coś na kolanie. Od dziewczyny dowiedziała się, że była praca domowa. Początkowo miała się poddać, ale potem doszła do wniosku, że wymyślenie trzech naukowców, to zaledwie chwila, więc usiadła obok Gryfonki, poczęstowała się jej atramentem i sporządziła króciutką notatkę.

Gemma Twisleton,
Huff, VIII

Katherine Johnson, Dorothy Vaughan, Mary Jackson - matematyczki, afroamerykanki. Pracowały dla NASA. Brały udział w wielu projektach kosmicznych, m. in. w misji wysłania pierwszego Amerykanina w kosmos.

Gryfonka zdawała się mieć więcej, ale Gemm miała w sumie mniej czasu. Mogła wymienić całkiem sporo naukowców, ale nie chciało jej się ubierać w słowa ich dokonań. Film o wymienionych przez siebie kobietach, był ostatnim jaki obejrzała przed wyjazdem do Hogwartu, więc była całkiem na świeżo. Życzyła powodzenia Gryfonce, która jeszcze coś tam skrobała i weszła do klasy. Usiadła jak zawsze od czasu festiwalu w pustej ławce, ale w okolicy największego skupiska ludzi w klasie i przysłuchiwała się ich rozmowom. Miała nadzieję, że Calum, który mówił coś o tym, że dzisiejsza lekcja będzie o muzyce miał rację. I że nie będzie to muzyka klasyczna.

Gdy nastała godzina lekcji Harrington puścił listę obecności i zaczął przeglądać poszczególne prace - kilka naprawdę się wyróżniało, a większość była niezła biorąc pod uwagę, że większość tych dzieciaków nie miało zbyt wiele pojęcia o świecie mugoli. Profesor w kilka minut poradził sobie ze wszystkimi pracami, po czym (gdy lista do niego wróciła) zaznaczył krzyżyki przy osobach, które nie oddały zadania, UPOMNIAŁ KLASĘ, ŻEBY PRZESTAŁA GADAĆ i przeszedł do ocen.
- Panno Zakrzewski, Panno Hudson - powiedział wciąż nie wstając z miejsca - Bardzo dobre prace, jednakże obie popełniłyście ten sam błąd - skupiłyście się tylko na jednej dziedzinie nauki. Powyżej oczekiwań i po 5 punktów dla Waszych domów.
Zaznaczył przy nazwisach dziewczyn ich oceny po czym przeszedł do młodszej Krukonki.
- Panno Tiverton, bardzo dobra praca. Krótka, ale bardzo treściwa, a na dodatek sięgnęła Pani do różnych czasów i dziedzin. Wybitny - mruknął ze swoim specyficznym uśmieszkiem nagradzając dziewczynę dziesięcioma punktami, by po chwili przejść do jej starszych kolegów z domu.
- Pan Fairwyn i Pan Clarke, dobre prace, ale mam pewien niedosyt - zawahał się zastanawiając się czy wystawić Zadowalający czy Powyżej Oczekiwań, w końcu po chwili wahania w związku ze swoim dobrym humorem zdecydował się na tę drugą ocenę - Dwa razy Powyżej Oczekiwań.
Następna była praca @Harriette Wykeham, ale z racji tego, że była ona dość specyficzna postanowił zostawić sobie na koniec.
- Panie Vin-Eurico, bardzo oryginalny wybór - szkoda, że trochę bardziej nie rozwinął Pan tematu. Zadowalający. - rzucił przyjaźnie, chociaż po chwili jego mina po raz pierwszy podczas tej lekcji zmieniła się na surowszą.
- Panno Lynn - okropny. Minus pięć punktów - powiedział dość ostro, spoglądając na Puchonkę. Nie zamierzał jej tego tłumaczyć, gdyż raczej sama się domyślała, że oddała niemalże pustą kartkę. I tak zachował się w porządku nie stawiając jej za to Trolla. Po chwili jednak na jego twarz wrócił uśmiech, gdy stawiał @Melody Kingston Powyżej Oczekiwań, a jeszcze bardziej uradował się na widok tego co napisała @Maevis Harper - praca nie była wprawdzie najdłuższa, ale widać było, że dziewczyna nie przepisała jej z encyklopedii, a faktycznie się do niej przyłożyła wkładając w to serce.
- Panno Harper, bardzo doceniam Pani podejście do zadania. W mojej opinii ważna jest nie tylko sucha wiedza, ale również własne przemyślenia. Wybitny - skomentował, po czym zapytał jeszcze - Jakie książki inspirowane twórczości Schopenhauera ceni sobie Pani najbardziej?
Postawił niezłej pracy Zakrzewskiego Powyżej Oczekiwań, a porządną i bardzo treściwą pracę @Neil Turner nagrodził Wybitnym.
- Sprytne, panno Twistleton - rzucił z trudem powstrzymując śmiech na widok pracy Gemmy, która w gruncie rzeczy spełniła swoje zadanie, mimo, że zastosowała jeden opis do wszystkich naukowczyń. Może nie powinien, ale zdecydował się postawić jej Powyżej Oczekiwań, bo bardzo cenił sobie spryt.
Następnie zmierzył surowym spojrzeniem dwójkę młodych Dearów i po kilku złośliwych docinkach odjął im po dziesięć punktów, a następnie przeszedł do pracy  Harriette.
- Panno Wykeham, nie jestem w stanie Pani wystawić oceny, cenię jednak dosyć oryginalne podejście. W pewnych kwestiach się z Panią zgadzam, w innych niekoniecznie, ale niestety nie mam teraz czasu na dłuższą i odpowiednio merytoryczną rozmowę na ten temat, a nie chcę rzucać skrótami myślowymi, które byłyby krzywdzące dla tak ważnej kwestii. Skoro interesuje Panią zapobieganie dyskryminacji zachęcam do lektury mojej książki o ustawie tajności, szczególnie ostatniego rozdziału, w którym rozważam za i przeciw. W najbliższym czasie przemyślę ten temat dokładniej i może poprowadzę jakiś wykład na ten temat albo zrobimy sobie na lekcji jakąś debatę.
Mężczyzna obdarzył Gryfonkę uśmiechem, po czym wstał z krzesła i przeszedł się po klasie. Ze swoją nietypową twarzą i niskim wzrostem nie wyglądał szczególnie atrakcyjnie, ale mimo to wzbudzał wielki respekt.
- Jeśli któreś z Was tak jak panna Wykeham ma jakieś wątpliwości albo pytania to proszę, śmiało. Możecie również sugerować zagadnienia na temat których chcielibyście mieć prowadzone zajęcia - przerwał na moment by rzucić surowe spojrzenie w stronę jakiegoś Puchona, który hałasował, a gdy chłopak zamilkł Edwin kontynuował - Oczywiście, muszę trzymać się pewnych wytycznych, ale jestem tutaj dla Was i zamierzam nauczyć Was tego co Was interesuje, a nie rzeczy o których wcale nie chcecie słuchać.
Przerwał na chwilę i odchrząknął.
- Mam dla Was dzisiaj niespodziankę. W prowadzeniu lekcji pomoże mi znany Wam muzyk, który robi karierę również w mugolskim biznesie - DJ Mudblood.
Do sali wszedł niepozorny mężczyzna, który przywitał się z klasą i wraz usiadł na jednej z przednich ławek. Wraz z Edwinem zaczęli opowiadać trochę o mugolskiej kulturze, ze szczególnym naciskiem na muzykę. Gdy już skończyli gadać Mudblood pokazał uczniom instrumenty występujące tylko w kulturze mugolskiej (które sam wykorzystywał nawet w swojej muzyce przeznaczonej dla czarodziejów), zarówno elektromechaniczne (jak np. gitara elektryczna czy keyboard), jak i te typowo elektryczne (jak syntezator czy sampler). Dzięki specjalnym zaklęciom rzuconym na salę mugoloznawstwa mężczyzna był nawet w stanie pokazać ich działanie bez użerania się z zakłóceniami.
Dla fanów muzyki (nawet jeśli nie przepadali oni za DJ Mudbloodem) ten wykład musiał być porywający, ale na reszcie nie zrobił zbyt wielkiego wrażenia. Gdy już było po wszystkim Edwin zapytał:
- Czy macie jakieś pytania do mnie albo do naszego gościa?

----------
Przepraszam wszystkich poszkodowanych i uprzedzam, że Edwin nie jest szczególnie sprawiedliwy - czasem przecenia spryt i kreatywność, a wiedzę stawia na drugim planie. Postaraliście się też na tyle, że nie chciałam rzucać słabymi ocenami.

1. Nie ma kostek, nie musicie zadawać pytań - punkt do kuferka będzie za samo dodanie posta, ale za pytanie możecie otrzymać punkty do domu (albo niespodziankę hehe). Możecie pytać o wszystko co ma związek z kulturą i muzyką (mocno sugeruję pytania o twórczość, szczególnie o nawiązania do kultury mugolskiej - jak się nie zapytacie o to, to sama spytam, ale również o to co najbardziej lubi i co go najmocniej denerwuje w obu światach XD)

2. Czas na posta do niedzieli wieczór, jestem skłonna przedłużyć na poniedziałek (bo wtedy dam posta), ale jeśli macie czas to bądźcie mili i pozwólcie mi zamknąć lekcję szybciej.

Nie specjalnie lubiłem mugoloznawstwo, ale uważałem, że był to całkiem w porządku przedmiot. W dodatku byłem koszmarnie ciekawy nowego nauczyciela. Nie miałem zielonego pojęcia o Mugolach. Znaczy się, niby coś tam wiedziałem, że od zawsze żyłem w tym magicznym świecie i magia towarzyszyła mi od najmłodszych lat. To nie tak, że chciałem się spóźnić. Wprawdzie nie zależało mi jakoś bardzo na przyjściu na czas, ale niespecjalnie przyszedłem po czasie. Naprawdę, tym razem to nie była moja wina, w żadnym ułamku procenta nawet. Przypomniałem sobie jak szczerze nienawidziłem Irytka, który świetnie się bawił uprzykrzając mi życie. Właściwie to w uprzykrzaniu życia innym byliśmy całkiem podobni, ale doprawdy nie znosiłem kiedy to na mnie się natknął, irytujące. Tak więc po zbyciu wkurzającego ducha dotarłem do klasy – spóźniony. Zobaczyłem za drzwiami jakiegoś faceta, który chyba miał coś wspólnego z muzyką, ale nie byłem pewny. Wślizgnąłem się za nim do klasy, udając, że wcale się nie spóźniłem.
Nie miałem pracy do oddania. Guzik wiedziałem o mugolskich naukowcach, nawet nie wiedziałem gdzie szukać, więc przemknąłem gdzieś do tyłu i usiadłem w jakieś ławce, mając nadzieję, że Harrington zapomni albo coś w tym rodzaju.
A jednak miałem rację, że facet ma coś wspólnego z muzyką. Nie interesowałem się tymi tematami praktycznie wcale, więc nie mogłem nijak tego skomentować. Znaczy mogłem, ale nie miałem ochoty, że tak powiem.
Niby słuchałem o czym mężczyzna mówił, ale tak naprawdę powiedzmy, że lekko przysypiałem, więc praktycznie nie wiedziałem o czym oni mówią. Domyśliłem się, że o muzyce, ale... Nie jednak nie wiedziałem. Tak więc zrezygnowałem z jakiegokolwiek zadawania pytań i właściwie udawałem, że nie ma mnie w klasie.

Stosunek do przedmiotu: 3
Will się wślizgnął do klasy za tym DJem XD

- Na ten moment mogłam ci ją pokazać jedynie słowami - powiedziałam na podobnym poziomie… cichości. Z wymiętoszonej kulki papieru, która niewątpliwie była tym samym skrawkiem wysłanym mu jakiś czas przed zajęciami, przeniosłam wzrok na Rileya. - Nie ma takiej opcji, słowo się rzekło, wybierzemy się tam, nie znasz dnia ani godziny - ja też, ale mniejsza z tym - przecież obiecałam - nie mam w zwyczaju rzucać słów na wiatr.
Wpisałam się na listę obecności i z powrotem oparłam się o krzesło, krzyżując ręce na klatce piersiowej; kiedy Harrington dotarł do omawiania mojej pracy, posłałam mu nieco zaskoczone spojrzenie, ale szybko się zreflektowałam, uśmiechając się do niego serdecznie. Zupełnie nie spodziewałam się takiej oceny.
Tak samo jak nie podejrzewałam Harringtona o znajomość z muzykiem, który był gwiazdą w czarodziejskim półświatku. Co prawda skojarzyłam gościa specjalnego dopiero wtedy, gdy został przedstawiony, ale to dlatego, że DJ Mudblood to nie moje muzyczne klimaty, niemniej jednak opowiadał o mugolskiej popkulturze, traktując zagadnienie dość szeroko, więc słuchałam jego słów z zainteresowaniem. Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym, mając okazję zobaczyć mugolskie instrumenty, nie podeszła bliżej do tych wyglądających szczególnie kosmicznie. - Gdybyś się zastanawiał, to nie, żadne z nich to nie pianola, chociaż to, jak działają, również stanowi dla mnie zagadkę nie do rozwiązania - rzuciłam do Fairwyna, a w moim tonie pobrzmiewało rozbawienie.
- Bez jakiego jednego instrumentu, magicznego bądź nie, nie potrafiłby się pan obejść? - zapytałam, obrzucając wzrokiem tę pokaźną, przytaszczoną przez niego kolekcję i zadając pytanie zapewne porównywalne do tego, na które musiałaby odpowiedzieć archetypiczna matka, gdyby ktoś poprosił ją o wybranie ulubionego dziecka. - Zdarza się panu występować przed mugolską publicznością, prawda? Czy modyfikuje pan wtedy swoje teksty? Te, które nawiązują do czarodziejskiej popkultury i komentują niuanse nieznanego im świata? Czy niczego pan nie zmienia, pozwalając, by interpretowali je po swojemu? - nie mam pojęcia, skąd ta śmiałość, niemniej jednak, byłam naprawdę ciekawa odpowiedzi - szczególnie na to drugie pytanie.

- To brzmi prawie jak zaproszenie do Lucidum Somono, które mogłabyś kontrolować w moim imieniu. - Odszepnąłem do Ulli, ale tak naprawdę to nie chciałbym w ten sposób poznawać tajemnicy pianoli. - Nie martw się, zaczekam. Chociaż nie mogę powiedzieć, że ciekawość mnie nie zżera. - Oj, wtedy byłbym prawdziwym kłamcą. Zazwyczaj potrafiłem poradzić sobie z zachowaniem się cierpliwie, ale kiedy już coś zaczynało mnie intrygować, sprawa okazywała się bardziej skomplikowana. Gryzłem się w duchu, że nie mogę tam pojechać już, teraz i zaraz, ale przecież oboje z Ullą mieliśmy obowiązki i musielibyśmy ten wyjazd naprawdę rozsądnie umiejscowić w czasie. Rozumiałem to, także starałem się nie nalegać, aczkolwiek ten dzisiejszy list ponownie podsycił moje zainteresowanie. Gdzieś w trakcie tej rozmowy przywitałem się także z Melody szybkim machnięciem dłoni, odrobinę skonsternowany jej miną. Poczułem coś na kształt wyrzutów sumienia, chociaż nie do końca znałem ich źródło. Przecież tylko siedziałem w innej ławce. Przygryzłem wnętrze policzka i milczałem, aby posłuchać wykładu i oceny nauczyciela. Powyżej oczekiwań to i tak było powyżej MOICH oczekiwań. Nie sądziłem, aby ta naprawdę tak skromna praca domowa jak moja, mogła zapewnić mi coś więcej od zadowalającego, najniższej z akceptowalnych ocen. Tym bardziej ucieszyłem się, gdy profesor tak mile mnie zaskoczył. No i ta Ulla! Uśmiechnąłem się do niej, kiedy Edwin wychwalał jej notatkę (@Melody Kingston pokazałem uniesiony kciuk, ale nie byłem pewien czy to zauważyła), a potem obserwowałem jak znany muzyk przekracza progi naszej skromnej szkoły. Znałem DJ’a Mudblooda nie tylko z nazwiska. Zdarzało mi się słuchać jego muzyki, ale bardziej okazjonalnie niż z prawdziwą pasją. Byłem człowiekiem wielu zainteresowań, więc po trochu zapoznawałem się z każdym gatunkiem muzycznym, aby móc lepiej oceniać ich wady i zalety. Dla mnie ta lekcja była naprawdę interesująca, chociaż o instrumentach muzycznych nie miałem większego pojęcia. Dzisiaj z pewnością odrobinę dokształciłem się na tym polu.
- A to akurat nie jest problem. - Posłałem Ulli dłuższe spojrzenie. W moich oczach rozbłysła iskierka zaintrygowania i kiedy Ulla skończyła zadawać pytanie (i pewnie poznaliśmy na nie odpowiedź), postanowiłem również się odezwać, chociaż pierwsze pytania kierowałem bardziej do profesora, niż do muzyka. - Przepraszam, ale JAK to tak naprawdę działa? Jakie zaklęcie pozwala grać na tym… stoliku w Hogwarcie? - Wskazałem na keyboard, nie potrafiąc znaleźć innego słowa na określenie tego cudacznego przedmiotu. - I jak korzystają z niego mugole? Wystarczy przycisnąć i wydobywa się dźwięk, ale dlaczego tak się dzieje? Czy w świecie mugoli pojawiają się zakłócenia w pracy instrumentów, które przeszkadzałyby Panu w występach na żywo czy tam są one bezawaryjne? - Czarodzieje urodzeni w mugolskich rodzinach mogli się dziwić, ale ja naprawdę nie miałem pojęcia jak to mogło wszystko działać bez magii. Dlatego też z góry zakładałem, że skoro nasze zaczarowane flety szwankują to i mugolskie grające pudełka także. Potem chyba uświadomiłem sobie jak głupie były moje pytania, bo zamilkłem, odrzucając od siebie kolejne, jakie tylko przyszły mi do głowy. Koniec popisów, Fairwyn.

Bardzo ucieszyłem się, że Harrington potraktował @Harriette Wykeham troszkę poważniej niż poprzednia nauczycielka, któa miała ją totalnie w poważaniu, jednakże to nie było teraz w centrum mojej uwagi. Nie mogłem uwierzyć, że Harrington wpadł na pomysł, żeby zaprosić na lekcję DJ Mudblooda. Rzadko zdarzało się, że czułem się tak podjarany, więc posłałem triumfalne spojrzenie w stronę @Calum O. L. Dear i wsłuchałem się w to co raper ma do powiedzenia. Często go słuchałem i uwielbiałem pojedynki między nim, a idolem mojego krukońskiego kumpla - Mr Purem. Przez całe zajęcia słuchałem i notowałem (co było do mnie bardzo niepodobne), mimo że bardzo wiele z tych faktów było mi doskonale znanych. Gdy nadszedł moment na pytania byłem podekscytowany, co zdarzało mi się niezmiernie rzadko. Nie chciałem jednak pytać o nawiązania do kultury mugolskiej - interesowały mnie one, ale w gruncie rzeczy jako fan twórczości DJa (i koleś, którego dziesięcioro rodzeństwa nazwano imionami z dzieł Szekspira) doskonale je rozumiałem, więc zadałem zgoła odmienne pytanie:
- Co Pan najbardziej lubi w świecie czarodziejów i mugoli, a co Pana zwyczajnie denerwuje?

Krukon zdążył już stracić nadzieję, że ktoś zdecyduje się do niego przyłączyć i nieco ubarwić mu czas spędzany w klasie. Rozumiał, że na mugoloznawstwo nie schodziły się tłumy, ale żeby musiał się wynudzać w samotności? Mogli się bardziej postarać. Było to szczęśliwe dla @Leonardo O. Vin-Eurico, który zawsze mógł liczyć na przygarnięcie ze strony Ezry, nieważne czy przychodził dziesięć minut przed lekcją, czy dwie. Clarke posłał mu lekki uśmiech, nie zdążając odpowiedzieć, bo Vin-Eurico zrobił to samodzielnie. Skinął więc tylko lekko głową, obserwując jak wygrzebuje swoją pracę domową. Clarke był naprawdę pod dużym wrażeniem, że Leonardo aż tak się podciągnął w nauce, że pamiętał o pracy domowej na mugoloznawstwo.
- Kiedy wybierasz popularnych naukowców ze swojego kraju i nazywają to oryginalnym, tylko dlatego że ty jesteś oryginalny. Życie jest niesprawiedliwe - westchnął cicho, gdy profesor wymienił ich oceny, szturchając chłopaka lekko kolanem. Potem jednak większość uwagi skierował na specjalnego gościa. Temat muzyki niezmiennie towarzyszył Ezrze w życiu, ale trzeba było przyznać, że nie wszystkie mugolskie akcesoria były mu bliskie. Słuchał więc wykładu ze sporym zainteresowaniem, nawet jeśli artysta nie był jakiś bliski jego sercu. Przede wszystkim był sympatycznym człowiekiem i to w jakiś sposób też należało docenić, jeśli nie pytaniami, a Ezra nie miał żadnej nurtującej go kwestii, to przynajmniej grzecznym słuchaniem do końca zajęć. Gdzieś w środku lekcji złapał pod ławką rękę Leo i zaczął kreślić na jego skórze różne wzorki, właściwie ledwie będąc świadomym, że faktycznie to robi. Ale cóż, łatwiej było mu się skupić, kiedy miał zajęte ręce.

Nie był zadowolony z tej pracy domowej, bo po prostu się nie przyłożył. Inna sprawa, że nie było w tym niczego zaskakującego - Leo nie wiązał swojej przyszłości z dobrze zaliczonymi zajęciami z mugoloznawstwa i przychodził na te lekcje sporadycznie, w formie ciekawostek. Teraz również chyba po prostu chciał zabić czas, albo wyrwać się z rutyny, w którą zaczął popadać.
Rozwinąć temat? To o tych ludziach można napisać coś więcej? Leonardo poważnie nie miał pojęcia co dokładnie Lhuillier odkrył poza tamtą jedną kryptą, o której po prostu było dość głośno. Pokiwał oczywiście głową z miną pełną zrozumienia.
- Oj tam od razu popularni... Po prostu zapadły mi w pamięć nazwiska, które łatwiej wymówić - wyjaśnił z rozbawieniem. - W Tecquali nikogo nie obchodziło mugoloznawstwo - dodał jeszcze, trochę w formie usprawiedliwienia, że nie był w stanie wymyślić niczego lepszego, albo po prostu tego jakoś ładniej przedstawić. Potem po prostu zupełnie się zamyślił, słuchając profesora bardzo, bardzo pobieżnie. Kiedy przyszedł na zajęcia jeden z czarodziejskich wykonawców, Leo faktycznie nieco się ożywił... Ale nigdy nie był zbyt ściśle związany z muzyką i szybko się znudził. Podparł się o ławkę i trochę odpłynął myślami, zerkając co jakiś czas na swojego partnera, który chyba nieświadomie gładził kciukiem wierzch jego dłoni. Gryfon z trudem powstrzymał pełen rozczulenia uśmiech i siedział cicho, nie chcąc mu przeszkadzać - Ezra najwyraźniej faktycznie słuchał.
Może zatem tematyka wykładu nieszczególnie go interesowała, ale i tak nie uważał tego czasu za stracony. Posiedział sobie w spokoju, w miłym towarzystwie, nie zajmując się niczym stresującym czy męczącym. Lekcje mugoloznawstwa mogłyby być częściej...

Kompletnie nie spodziewała się, że ktoś będzie chciał się do niej przysiąść, ale zupełnie jej to nie przeszkadzało. Evie uwielbiała towarzystwo, nawet osób, które bardzo mało kojarzyła. Taką dziewczyną była właśnie @"Melody Kingstone", z którą Evangeline wymieniła zapewne zaledwie kilka zdań w całym życiu. A szkoda, przecież obie należały do Hufflepuffu i powinny mieć trochę lepszy kontakt. - Hej, hej - Evie natychmiast przesunęła swoje rzeczy, robiąc miejsce koleżance i uśmiechając się ciepło. Profesor faktycznie wyglądał sympatycznie, ale wszystko miało się jeszcze okazać. Lynn starała się do każdego podchodzić z chociaż minimalną dozą optymistycznych nadziei. Cóż, do czasu... - No mnie chyba już nie lubi -zaśmiała się przepraszająco, że swoją pracą zabrała Puchonom punkty. Ale lepiej pięć niż dziesięć!
Podczas kolejnego etapu lekcji starała się uważnie słuchać zaproszonego gościa, chłonąc każde słowo i zapisując co ważniejsze frazy - czasem gubiła wątek i wychodziły prawdziwe głupoty. Miała nadzieję, że w żaden sposób nie wpłynie to na jej przyszłe prace. Przecież się starała!

Nieszczególnie obeszły mnie stracone punkty, bardziej martwił mnie fakt, że zmarnowałam tutaj tyle czasu. Liczyłam na lekcję o mugolskiej muzyce, a pojawił się raper, którego naprawdę nie lubiłam. Westchnęłam cicho i chcąc uniknąć kolejnej utraty punktów zaczęłam pisać tekst piosenki udając, ze pilnie robię notatki z tego o czym gada nauczyciel z tym pseudomuzykiem. Kolejny już raz dałam mugoloznawstu szansę i kolejny raz się zawiodłam - Harrington nie był wprawdzie takim mdłym nudziarzem, jak Hall, ale ta lekcja zdecydowanie nie była dla mnie. Byłam niemal pewna, że nie dam się więcej namówić na pójście na mugoloznawstwo (ale byłam przecież tego pewna, po każdej poprzedniej lekcji i zawsze kończyło się tak samo).

/zt

Trudno ukryć, że mimo wszystko ta bardzo dobra ocena pozostawała lekki niedosyt - tak bardzo chciałam być we wszystkim najlepsza, że bycie trochę mniej niż najlepszą było dla mnie lekko nieprzyjemne. Po chwili jednak to wszystko zupełnie wypadło mi z głowy. Czułam się bardzo źle, a na dodatek było mi zwyczajnie słabo, a opowieści profesora i tego całego DJa (za którym zdecydowanie nie przepadałam) jeszcze bardziej mnie usypiały (mimo, że w innym wypadku pewnie słuchałabym ich z uwagą). Nawet nie zauważyłam kiedy moja głowa spoczęła na ramieniu @Calum O. L. Dear, a po chwili zupełnie spokojnie zasnęłam. Nigdy wcześniej nie zdarzyła mi się tego typu sytuacja - w końcu byłam wzorową uczennicą, która uważała nawet na najnudniejszych lekcjach.

OŁ EM FUCKIN’ EM! Czy on jej faktycznie odpowiedział?! Wprawdzie tego właśnie chciała i była zdeterminowana dostać w końcu od kogoś satysfakcjonującą ją odpowiedź, ale… chyba nie spodziewała się, że pójdzie tak gładko. Kopara opadła jej do ziemi, ale tak szybko jak uświadomiła sobie, że siedzi rozdziawiona, zamknęła usta, pry pomocy ręki. Twarz wyszła z szoku, trochę później.
- Dz-dziękuję… – zdołała w końcu wykrztusić – Jest pan super!
Miała ochotę wyściskać profesora. Oprócz taty był jedynym dorosłym, który nie wyśmiał lub nie zlał jej na wstępie. Szczerze mówiąc, po akcji z Hall, zaczęła się zastanawiać, czy to wszystko miało sens, ale Harrington przywrócił jej wiarę w ludzkość.
Nadal jednak nie chciała (czy raczej uważała, że nie powinna) zgłębiać wiedzy o mugolach. Nie miała pojęcia jak wyjść z klasy, żeby jednak nie urazić nauczyciela. Gryzła się z tym kilka chwil i w końcu wymyśliła jak ładnie przeprosić profesora. Już wstawała, kiedy coś wgniotło ją z powrotem w krzesło.
- A chrzanić – jęknęła sama do siebie, widząc DJa Mudblooda – Zostaję.
Nie było mowy, że wyszłaby teraz. Starała się zdusić w sobie swoją dociekliwość i nie skupiać się na treści przekazywanej przez profesora i Mudblooda. Miejscami aż gotowało się w niej, żeby o coś dopytać lub czemuś lepiej się przyjrzeć, ale powstrzymywała się dzielnie. Merlinie, jakie to było niesprawiedliwe. Bezsilnie opadła na ławkę, wciskając twarz w ramiona, kiedy inni zadawali pytania. Wyprostowała się jednak jak struna, słysząc te zadane przez Lysandra.
- Czy sądzie pan, że możliwe byłoby życie obok mugoli bez ukrywania się? – nie mogła się powstrzymać.

Nauczyciel obdarzył uśmiechem roztrzęsioną Wykeham, nie zamierzał jednak na razie drążyć tematu - nie było na to szczególnie dużo czasu. Miał nadzieję, że jakimś cudem uda mu się przekonać dziewczynę do zajęć.
- Panie Walker, minus dziesięć za spóźnienie i kolejne minus dziesięć za brak pracy domowej - rzucił Harrington w stronę @William Walker tuż przed tym jak padło pierwsze pytanie. Mimo, że był przyjaźnie nastawiony do uczniów to jednak jego dyscyplina była dość surowa i nie tolerował tego typu zachowań - nie dość, że Krukon nie przyniósł pracy domowej to jeszcze spóźnił się więcej niż piętnaście minut. Gdy już ukarał chłopaka oddał głos sali i swojemu gościowi.
Dj Mudblood uśmiechnął się gdy usłyszał pytanie @Ulla Tiverton i bez wahania odpowiedział:
- Jako raper poradziłbym sobie nawet bez instrumentów, nie mniej jednak w swoich utworach korzystam z motywów mugolskiej muzyki elektronicznej, więc ciężko byłoby mi grać bez syntezatora. No od biedy wystarczyłby keyboard, ale taki z wbudowanym samplerem - muzyk na moment zawiesił głos wysłuchując kolejnych pytań dziewczyny, po czym kontynuował - Dla mugolskiej publiczności piszę osobne teksty, chociaż te najbardziej uniwersalne piosenki zdarza mi się grać przed obiema publicznościami. Z tym, że tam nie ma raczej takiego problemu.
Gdy Harrington nagrodził Ullę pięcioma punktami DJ skierował swoje spojrzenie na @Riley Fairwyn, który sprecyzował kolejne pytania.
- Co do zaklęcia musiałbyś spytać dyrektora Hampsona, bo to on zaczarował salęw ten sposób by nie było tu zakłóceń elektronika. Większość tych instrumentów w mugolskich warunkach podłącza się do gniazdka z prądem, ale ja przyniosłem własny mały generator, którego używam na koncertach. Co do działania instrumentu - nie umiem tego wytłumaczyć super profesjonalnie, bo jestem muzykiem, a nie technikiem, ale postaram się chociaż z mojej perspektywy rozjaśnić działanie. - mężczyzna na moment przerwał, lecz już po chwili wskazując na elementy instrumentu starał się wszystko wyjaśnić - To jest moduł automatycznego akompaniamentu. Nagrane są tu gotowe akompaniamenty, które można wykorzystać jako bazę do własnego utworu. Jeśli instrument ma wbudowany sampler można samemu przygotować taki akompaniament. To jest klawiatura - działa ona na podobnej zasadzie co w pianinie, jednakże źródłem dźwięku są analogowe układy elektroniczne. Mimo że dźwięki są podobne to rozbieżność jest wciąż dość duża i jeśli komuś zależy na bliższym brzmieniu może skorzystać z pianina elektrycznego.
Dj skończył to tłumaczyć mimo że czuł pewien niedosyt. Profesor dał już Rileyowi punkty, gdy z jego strony pojawiło się kolejne pytanie.
- Mugolskie instrumenty nie mają może takich typowych zakłóceń, jednakże łatwo się rozstrajają, psują, a przypadku instrumentów elektrycznych - nie mogą działać gdy nie ma w pobliży źródła prądu. Są zdecydowanie mniej praktyczne i niezbyt wytrzymałe, przynajmniej w porównaniu do tych czarodziejskich.
Obdarzył chłopaka szerokim uśmiechem i niemal od razu zabrał się za odpowiedź na pytanie postawione przez @Lysander S. Zakrzewski.
- W obu światach kocham przede wszystkich różnorodność kultury - u mugoli jest trochę większa, ale nie umniejsza to czarodziejom. Poza tym jedynie korzystając osiągnieć obu światów jestem w stanie tworzyć taką muzykę jakiej pragnę. Co do wkurzania - u czarodziejów definitywnie kult czystości krwi, stawianie jakiejś głupoty ponad to jakim kto jest człowiekiem i ile osiągnął, a u mugoli to, że w pewien sposób występując przed nimi jestem pozbawiony połowy tożsamości. - przerwał by wskazać dłonią na @Harriette Wykeham - Tutaj poniekąd pojawia się odpowiedź na twoje pytanie - Chciałbym się ujawnić by czuć się pełen, ale zwyczajnie nie wiem czy to jest możliwe. Działam w tej kwestii na tyle ile mogę, ale tę sprawę pozostawiam raczej takim specjalistom jak pan Harrington.
Gdy tylko raper skończył uwagę Harringtona przyciągnęła @Lotta Hudson, która... zasnęła na lekcji. Profesor nieźle się zdenerwował i obudził dość mocno otumanioną uczennicę rzucając w jej stronę kilka komentarzy i odejmując jej piętnaście punktów.
Po wszystkim Harrington dał jeszcze punkty Lysandrowi i Harriette, a potem zadał pracę domową i zakończył lekcje.

---

1. Punkty rozdam wkrótce, Ci którzy dali puste posty muszą je uzupełnić, bo dostaną tylko jeden punkt.
2. Praca domowa serio będzie, ale to też zadam wkrótce w ogłoszeniach, wypatrujcie.
3. /zt dla wszystkich.

Debata, którą organizował Harrington bardzo mnie zainteresowała - wiedziałem, że mężczyzna zorganizował lekcję na prośbę @Harriette Wykeham, ale bardziej fascynował mnie sam temat. Wiedziałem, że wśród obecnych na pewno będzie mnóstwo zwolenników ustawy, którzy zwyczajnie nie mają pojęcia o świecie mugoli i się go boją. Ja, jako aktywny uczestnik lekcji, a przede wszystkim chłopak wychowany w dużej mierze po mugolsku żałowałem, że nie mam możliwości połączenia tych dwóch światów - chociaż moi dziadkowie wiedzieli o magii, nie mogłem pisnąć o tym słowa prababci, ani mugolskim przyjaciołom, za to moi magiczny znajomi nie rozumieli pewnych mugolskich niuansów. Byłem ciekaw jakie argumenty przytoczą inni.
Na miejscu pojawiłem się o wiele za wcześnie, gdyż... pomyliłem godzinę. Chyba tylko w ten sposób mogłem uniknąć spóźnienia. Zająłem miejsce z tyłu klasy i zacząłem nucić sobie coś pod nosem. w międzyczasie studiując podręcznik od zaklęć.