ten list jest odpowiedzią na zadaną przez Panią pracę domową z zielarstwa, w której poprosiła Pani aby opisać wybraną roślinę, której różne części mogą posłużyć do różnych eliksirów, o zupełnie innym działaniu. W mojej opinii taką właśnie rośliną jest asfodelus i to właśnie jego chciałbym opisać.
Asfodelus (łac. Asphodelus ramosus) jest znany również jako złotogłów, asfodel, złotowłos i jest śródziemnomorską rośliną z rodziny liliowatych; ma wąskie, białe lub żółte kwiaty, a jego historia sięga czasów średniowiecza (był sadzony na cmentarzach, jako pokarm dla zmarłych).
Jeśli chodzi o zastosowanie asfodelus jest jednym z głównych składników wszystkim znanego eliksiru wiggenowego. Jest to wywar regenerujący zdrowie i wystarczy niewielka jego porcja nałożona na uszkodzone ciało aby uleczyć nawet ciężkie rany. Do uwarzenia tego eliksiru potrzeba bulwy asfodelusa. Natomiast inną częścią tej rośliny, którą wykorzystuje się do stworzenia bardzo niebezpiecznej magicznej substancji, jest jej korzeń. Wywar Żywej Śmierci, którego składnikiem jest właśnie korzeń asfodelusa w przeciwieństwie do wspomnianego eliksiru leczniczego, jakim jest eliksir wiggenowy, powoduje głęboką śpiączkę osoby, która go wypije. Dla kogoś kto widzi to z boku, może się wydawać, że spowodował on natychmiastową śmierć, jednak tak nie jest, mimo zwodniczej nazwy mikstury. Mimo wszystko Wywar Żywej Śmierci niewątpliwie szkodzi osobie, która go zażyje, natomiast eliksir wiggenowy pomaga. Choć mają wspólny składnik, którym jest asfodeus.
Zupełnie innym zastosowaniem tejże rośliny jest także dodanie jej do eliksiru typowo medycznego, używanego przez uzdrowicieli w klinikach. Mowa tutaj o Necessitudo, który to jest używany do sprawdzania pokrewieństwa pomiędzy osobami, na podstawie barwy płynu po dodaniu do niego krwi lub włosa. Jest to także zupełnie odmienne działanie w stosunku do dwóch powyżej opisanych. Do sporządzenia tej mikstury potrzebne są liście asfodeusa.

Z wyrazami szacunku,

w odpowiedzi na zadaną przez Panią pracę domową z zielarstwa chciałbym opisać jedną z roślin, która moim zdaniem przejawia odmienne zastosowanie w różnych eliksirach, stosowanych przez czarodziejów.
Tą rośliną jest waleriana (kozłek lekarski). Jednym z wielu eliksirów, których waleriana jest głównym składnikiem jest eliksir spokoju, a także Słodkiego Snu. Działanie tego ostatniego jest wszystkim doskonale znane i oczywiste, a jeśli chodzi o eliksir spokoju: wykorzystuje się także wyciąg z kłącza waleriany i ma on w tym przypadku właściwości uspokajające, niwelujące stany lękowe i łagodzące niepokój. Sam stosuję od czasu do czasu ten wywar, ze względu na sporadyczne ataki lęku przed ciasnymi, zamkniętymi pomieszczeniami.
Innym przykładem wywaru, do którego uwarzenia stosuje się kozłek lekarski, jednak w innej postaci (nie w formie wyciągu z kłącza a wywaru z suszonej rośliny) jest eliksir migrenowy. Uśmierza od dolegliwości bólowe, niweluje światłowstręt i zaburzenia błędnika. Z kolei pozyskanie soku z fasoli korzenia waleriany jest konieczne do uwarzenia niezwykle groźnego eliksiru, zwanego Wywarem Żywej Śmierci. Powoduje on głęboką śpiączkę, która dla niedoświadczonego czarodzieja może wydawać się śmiercią (stąd też jego nazwa).
Jak widać kozłek lekarski ma dość szerokie zastosowanie jeśli chodzi o eliksirowarstwo i działanie wywarów wyżej opisanych, jest w niektórych przypadkach bardzo odmienne. Dlatego należy uważać których części roślin używa się do swoich celów.

Szanowna Pani Profesor,

Składnik, który chce przedstawić w pracy to jaśmin. Jest to roślina sama w sobie niewykazująca cech magicznych. Jaśmin należy do rodziny oliwkowatych, której gatunki naturalnie występuje ona praktycznie na całym globie, z wyjątkiem Oceanii oraz terenów polarnych w północnych kresach Ameryki Północnej i Azji. Sam jaśmin pochodzi głównie z Afryki i Azji, rośnie w postaci krzaku lub pnącz, a jego niektóre rodzaje możemy hodować w doniczce. Liście jaśminu mogą być pojedyncze albo pierzaste, kwiaty koloru różowego, żółtego lub białego. Charakterystyczne dla jaśminowców jest rurkowaty kwiat, którego rurka osiąga sporą długość. Owocem jaśminowca są jagody. Liście i kwiaty są jednym z głównych składników afrodisii i amortencji, natomiast z kwiatów można uzyskać olejek jaśminowy, używany w perfumach, lub do bezpośredniego wdychania w celu udrożnienia dróg oddechowych. Dla pozostałej części rośliny nie znaleziono zastosowania, a zmiażdżone lub wysuszone liście charakteryzują się gorszymi właściwościami niż te świeże.

Z wyrazami szacunku,
Maelynn Breeden, VIII rok Hufflepuff

na osobnej rolce pergaminu przesyłam rozwiązanie zadania domowego.

na osobnej rolce pergaminu przesyłam Pani rozwiązanie ostatniego zadania domowego.

nauczyciel zielarstwa

Zgodnie z poleceniem, podsyłam Pani krótką charakterystykę zebranych przeze mnie roślin w związku z pełnieniem działalności w Stowarzyszeniu Miłośników Przyrody na miesiąc marzec roku 2021.

W moim koszyczku nie znalazło się zbyt wiele roślin, które można byłoby z powodzeniem wykorzystać do zwykłych eliksirów. Skupiłem się głównie na tym, co było mi znane, w związku z czym większość kwiatów będzie miała zastosowanie stricte podlegające medycynie.

Pierwsze, co mi przyszło do głowy, to asfodelus - roślina z rodziny liliowatych, której zastosowania może nie są do końca opisane, ale polegają głównie na byciu substancją pozwalającą na wprowadzanie i odczytywanie zmian zachodzących w organizmie. Po dłuższym przestudiowaniu tej rośliny doszedłem do wniosków, iż jedyne jej zastosowanie to są w sumie eliksiry: wiggenowe, hematografowe, wywar żywej śmierci i necessitudo. W zewnętrznym działaniu eliksiry z głównym składnikiem asfodelusa odczytują pewne składniki, natomiast w doustnym, dożylnym i domięśniowym... przyczyniają się do wprowadzenia ich do organizmu.

Drugą z nich jest natomiast rumianek lekarski, który częściowo jest podobny do stokrotki, niemniej jednak znacząco się od niej różni chociażby w zastosowaniu. Zbudowany jest z kielichów wzniesionych ku górze, które znajdują się na silnie rozgałęzionych pędach. Płatki kwiatu są natomiast białe. Rumianek posiada zastosowanie głównie pod względem leczniczym (czyszczący rany, łagodzący, choć nie można mu odmówić roli w naparach usypiających i relaksujących.

Trzecią z nich, dość nietypową w tym całym zestawieniu, jest dymnica - roślina silnie przypominająca żyto, wręcz trudna do rozróżnienia, niemniej jednak, po zakończeniu dojrzewania kolor ziarenek zmienia się na ciemno brązowy. Służą one głównie jako słodki dodatek do różnych potraw, wszak można jeść je na surowo. Dodatkowo wykazują ciekawą właściwość w postaci wytwarzania ogromnej ilości dymu w wyniku poddania działaniu temperatury (w tym przypadku ognia).

Czwartą z nich jest dyptam - roślina z rodziny rutowatych, która charakteryzuje się różowymi płatkami w obrębie kielicha. Jej owoce natomiast wydzielają specyficzną, silną woń balsamiczną, w związku z czym znajduje zastosowanie w kosmetykach i kremach dla kobiet, jak również eliksirach.

Ostatnią z nich jest natomiast krwawe ziele, którego nazwa może odstraszać, niemniej jednak nic bardziej mylnego - co prawda roślina charakteryzuje się brunatno-krwistą barwą, ale posiada tak naprawdę właściwości przeciwbólowe. Suszony kwiatostan posiada również właściwości uspokajające, relaksujące i przeciwbólowe (eliksir migrenowy i spokoju). Sporadycznie wykorzystywany jego jako remedium na zbyt duże ciśnienie śródgałkowe.

Pozdrawiam,

Szanowna Profesor Vicario,

Poniżej zamieszczam wymagany przez Panią raport dotyczący zebranych przeze mnie roślin w ramach zadania postawionego przed członkami Stowarzyszenia Miłośników Przyrody w marcu 2021 roku.

Pierwszą zebraną przeze mnie rośliną był Asfodelus. Jest on bardzo popularnym składnikiem wielu eliksirów (głównie leczniczych), wśród których znajdziemy eliksir wiggenowy, czy hematografowy. Asfodelus jest rośliną przede wszystkim śródziemnomorską z rodziny liliowatych a jej wygląd charakteryzują wąskie liście oraz białe lub żółte kwiaty.

Kolejnym okazem w moim koszyku był Derolean. Jest to przepiękna ozdobna roślina o wonnych kwiatach, które przybierają barwy od białych, przez różowe i odcienie czerwieni. Jest ona naturalna dla krajów śródziemnomorskich i południowoazjatyckich. Niestety, tak jak piękna jest także niebezpieczna. O ile sama jej uprawa, czy dotyk rośliny nie jest groźny, tak jej spożycie powoduje mdłości, wymioty, brak czucia w ustach, a do trzech godzin później nawet i zgon. Historycznie wykorzystywano więc ją do samobójstw, choć na szczęście ta metoda odbierania sobie życia nie jest już tak popularna jak kiedyś.

Trzecią rośliną, jaką udało mi się zebrać był języcznik migocący. Z wyglądu niewiele różni się on od zwykłej paproci jednak posiada on bardzo drobny pyłek, unoszący się nad sadzonką w charakterystycznych spiralach. Właściwości języcznika są głównie wykorzystywane w magicznym przemyśle kosmetycznym, a w szczególności w wielu eliksirach odmładzających. Niestety ta piękna roślina rzadko jest spotykana już w swoim środowisku naturalnym.

Czwartą rośliną w moim koszyczku okazało się być krwawe ziele. Spektrum możliwości tej rośliny jest ogromne, choć głównie czarodzieje znają je jako środek uśmierzający ból i składnik eliksirów leczniczych, szczególnie tych uspokajających i przeciwbólowych. Posiada brunatno-krwistą barwę, której to zawdzięcza swoją dość odstraszającą nazwę.

Ostatnim, co zebrałam w ramach zadania były kwiaty różecznika. Te delikatne, przypominające różę płatki przede wszystkim służą naszej magicznej społeczności jako przepiękna ozdoba domów i ogrodów. Można spotkać naprawdę wiele kolorów tej rośliny, choć ja wybrałam te o odcieniach fioletu. Z nieco jednak bardziej przydatnych zastosowań, kwiaty różecznika używają farmaceuci i uzdrowiciele do łagodzenia objawów poparzeń.

Z wyrazami szacunku,
Irvette de Guise

Roślinami, które wybrałam z naszej szkolnej cieplarni w ramach zadania są między innymi:

Glicynia błyskawiczna – ta kwitnąca we wczesnej wiośnie roślina z pewnością wygląda niezwykle pięknie, ale jest dosyć niebezpieczna ze względu na to, że potrzebuje ona energii elektrycznej przez co stale ściąga pioruny w miejsce, w którym rośnie. Używana jest głównie jako składnik eliksirów energetyzujących, ale stosowana jest także jako substancja narkotyzująca.
Kwiat różecznika – delikatny kwiat jest stosowany w maściach na oparzenia. Podobno ostatni jego płatek można zastosować w eliksirze dającym podobne do legilimencji zdolności, ale jest to jedynie mit.
Asfodelus – podobny do lilii kwiat, który przede wszystkim nadaje się do warzenia Wywaru Żywej Śmierci oraz eliksiru wiggenowego.
Derolean – piękna roślina, która jest niezwykle niebezpieczna. Powoduje wymioty i brak czucia w okolicy ust. Jej smak jest na tyle gorzki, że skutecznie zniechęca do jedzenia jej nawet gumochłony.
Języcznik Migocący – na pierwszy rzut oka wygląda jak zwykła paproć, ale wyróżnia ją od niej zdecydowanie drobny pyłek, który nad nią wiruje. Stanowi znany składnik magicznych kosmetyków o działaniu odmładzającym.