Uważając już, że po takich perypetiach, jakie przeżyli we wspólnym towarzystwie, są już niemal ziomalami, kiedy usłyszała o zleceniu na łakocie w ramach zbierania funduszy, jak i potencjalnych przekąskach, odpowiednich na bankiety i zloty ważnych głów w ramach organizacji pracy przy Muzeum - zaraz przyszło jej do głowy, by go zaprosić. Prędko posłała list sową, dając Wei'owi wskazówki, jak trafić pod bramy Sweet Honeycott Factory i sama, stawiwszy się odpowiednio wcześniej, już go wyczekiwała, uśmiechając się z zadowoleniem.
Dziadek, dowiedziawszy się o całej inicjatywie, przejął się ogromnie i złożył jeszcze prośbę o to, by zorganizować pyszne przekąski dla pracowników, budujących Muzeum, żeby na pewno mieli dobre, solidne jedzenie, zajmując się tak niebezpieczną i odpowiedzialną pracą.
- Longwei! - pomachała do niego, kiedy tylko go zobaczyła, choć w okolicach bramy byli przecież sami, niemniej jej entuzjazm zdawał się zawsze odrobinę eskalować, kiedy chodziło o wprowadzanie kogokolwiek na tereny fabryki.
Nie zdarzało się to często, Honeycott byli bardzo otwartą i skorą do współpracy rodziną, Fabryka sama również organizowała regularne festyny i festiwale, podczas niektórych pozostawiając niektóre sektory budynku otwarte dla zwiedzających, rzadko jednak zdarzało się, by ktoś z rodziny wprowadzał do środka kogoś prywatnie, w zakamarki inne, niż te odgrodzone czerwono-białą linką wystawki i mechanizmy produkujące najróżniejsze słodkie cuda.
- Chodź, chodź. - zachęciła- Nie wiedziałam, czy przyjdziesz o kulach, więc załatwiłam nam dywan. - wskazała rozłożony latający dywan, wyczekujący usadzenia przez nich zadków, bo jednak odległość do fabryki spod bramy była niemała.
Ogrody były pełne kolorowej roślinności, żywopłoty przycinane w różne magiczne stworzenia otrząsały się z liści i kręciły głowami. Gdzieś pomiędzy drzewami widać było jakieś zwierzęta, pracowników, którzy dbali o dobry wygląd terenu i czesali słodkie alpaki, wyglądające, jakby były ukręcone z kłębów waty cukrowej. Dalej na południe widać było migoczące w słońcu jezioro, z niewielkim pomostem, przy którym przycumowane były dwie łódeczki, ale oni i ich dywan, kierowali się w przeciwległą stronę, w kierunku północnego wejścia do gmachu budynku.

@Longwei Huang

Nie spodziewał się zaproszenia od Gwen do jej rodzinnej fabryki, ale też nie zamierzał z tego rezygnować. Powiadomił Maxa, gdzie będzie po pracy, napomniał, żeby zjadł wszystko, co mu zostawił rano w mieszkaniu, po czym, gdy wybiła umówiona godzina pojawił się przed bramą, od razu zaskoczony entuzjazmem Gwen.
- Gwen, dobrze cię widzieć - przywitał się z nią uprzejmie, uśmiechając się lekko i wręczył jej przygotowany wcześniej kosz owoców. Ostatecznie przychodził do niej pierwszy raz i zwyczajnie nie wypadało przyjść z pustymi rękoma. Zaraz też spojrzał w stronę dywanu, zaciekawiony, jak tym się sterowało.
- Nie miałem okazji jeszcze latać na dywanie, więc pomimo braku problemów z chodzeniem, chętnie skorzystam - odpowiedział, nie chcąc też, aby jej starania poszły na marne. Przy okazji rozglądał się po dość rozległym terenie wokół fabryki. Wszystko było dla niego nieco oszałamiające i nie mógł zapanować nad myślą, że właściwie czułby się swobodniej w mieszkaniu, próbując na niewielkiej przestrzeni przygotować wiele przekąsek. Jednak zdusił to uczucie w zarodku, siadając na dywanie obok Gwen i niczym turysta rozglądał się wszędzie, kiedy lecieli w stronę fabryki.
- Zastanawiałem się nad dwiema wersjami przekąsek - czymś słodkim i czymś wytrawnym, niezbyt pikantnym, ale też nie mdłym. Jednocześnie chciałbym odejść od typowyk koreczków czy kanapek - zaczął, przechodząc gładko do głównego tematu ich spotkania, ponieważ choć przyglądanie się fabryce było interesujące, nie po to tutaj przybył.

@Longwei Huang

Dywan poniósł ich początkowo wzdłuż drogi, by potem skręcić nad polami słodko pachnących cukrem kwiatów w stronę północnego wejścia do gmachu budynku. Kobieta siedziała po turecku i przysłuchiwała się z wielką uwagą temu, co planował i nad czym się zastanawiał.
- No na pewno nie będziemy robić nic nudnego. - uśmiechnęła się, splatając dłonie ze sobą i przygryzając wargi w zamyśleniu - Finger foods jest o tyle dobrym rozwiązaniem, że można przygotować go dużo w różnych opcjach i łatwo się nim częstować niezależnie od tego, jak formalne jest wydarzenie. - dywagowała na głos - Wiesz, prototypujemy takie rożki, pokaże Ci zresztą jak dolecimy, lekko schładzają jedzenie w środku, dzięki czemu na takich eventach można mieć szerszą paletę potencjalnych dań z pewnością, że się nie popsują ani nie rozpuszczą. - przypomniało się jej - Możemy coś pomyśleć przy tym.
Dywan obniżył lot, zatrzymując się pod szerokimi, szklanymi drzwiami, a blondynka zeskoczyła dziarsko na ziemię i kiwnęła na Wei'a, żeby do niej dołączył. W środku powitał ich zapach słodkości i migoczący staw landrynek, Gwen jednak ruszyła w lewo, w głąb korytarza, machając siedzącym w recepcji skrzatom.
- Jest tu jedna pracownia, w której lubię przebywać. - powiedziała, kiedy przeszli przez magiczne bramki kontrolne, rejestrujące, czy są na liście osób upoważnionych do wstępu do Fabryki i zatrzymała się przy jednym ze złotych luster - Proszę. - zachęciła go, by ruszył przodem, mianowicie, wchodząc do lustra!
Po jego drugiej stronie znajdował się kolejny korytarz, choć znacznie, znacznie mniejszy. Na obu jego końcach znajdowały się drzwi, a cała przeciwległa od lustra ściana była przeszklonym oknem, z którego widać było jedną z wielu sal produkcyjnych - tu akurat tę, w której powstawały worki z czekoladowymi kokosami, baryłkami z alkoholem i anyżowo-miętowymi pirackimi łódkami, pełnymi prochu chilli-kakaowwego.
- O tu. - powiedziała, oklepując wszystkie kieszenie, by wydobyć z jednej z nich jakiś wymyślny złoty kluczyk jak do sekretnej szkatułki i nim otwierając jedne z drzwi.
Pomieszczenie wyglądało jak sporych rozmiarów kuchnia, wiele lśniących czystością blatów obstawionych było przeróżnymi narzędziami kucharskiej pracy, srebrne miski piętrzyły się na półkach, a noże i chochle błyszczały, wisząc pod szerokim okapem nad magiczną, gorącą płytą. Jedna ze ścian składała się praktycznie w całości z drzwi, wyglądających jak drzwi do chłodni.
- Może poszukamy najpierw jakichś składników? I zobaczymy, do czego nas zainspirują? - zaproponowała, prowadząc swojego gościa do jednych z tych drzwi.