@Danny Baxter

Siedziała na płocie okalającym ogrodzenie wokół wybiegu cukrowych alpak i obserwowała je, jak kręcą się po pastwisku w ostatnich promieniach słońca tej jesieni. Pogoda zaraz miała się zrobić paskudna, a zaklęcia pilnujące dobrobytu tych zwierząt na sezon miały się niedługo, jak co roku wyczerpać. Trzeba było więc strzyc je z waty cukrowej, bo nie ma smutniejszego widoku, niż cukrowa alpaka w deszczu.
Mając w pamięci, jak bardzo Danny dogadywał się z nią w pracy, ale i poza nią, pomyślała, że może to świetna okazja, by zaprosić go do Domu i może użyczyć jego sprytu i talentu do tego typu aktywności. Nie była pewna, czy Baxter potraktował ją poważnie, kiedy nadesłała mu list, mówiący o strzyżeniu cukrowych alpak, ale podała mu adres i pozostało już tylko określonego dnia o określonej porze poczekać.
Jeden z domowych skrzatów został poinstruowany, by zaprosić gościa do środka i przyprowadzić go do alpak, kiedy ten tylko się pojawi. A kiedy się pojawił? Nie zauważyła, bo już bimbała w obłokach, zastanawiając się, co ciekawego mogliby w tym roku zrobić z całej tej cukrowej wełny. Może jakieś słodkie koce na święta...

Kiedy Gwen opowiedziała mu o swoim zadaniu, przez bardzo długi czas sądził, że zwyczajnie robi go w balona. Magiczny świat był pełen niezwykłości, ale istnienie alpak z cukrową sierścią? Tego to nie był w stanie objąć rozumem, ale też nie potrzebował. Jako argument, żeby powiedzieć „TAK”, wystarczała sama osoba Gwen. Gdyby powiedziała mu, że ma wejść do szamba, żeby szukać pereł jakiejś czekoladowej małży, która nie istnieje, to zapewne zrobiłby to bez wahania. Ubrałby się w gumowy kombinezon i z tym nieodłącznym bananem na mordzie, zrobiłby to. A potem z tym samym bananem pokazałby jej coś, co wyłowił. I to zdecydowanie nie byłaby to małża.

No więc nasz dzielny i niedoszły szambonurek Baxter, bez słowa sprzeciwu pojawił się pod rezydencją Honeycottów. Z miejsca oczarował go rozmach oraz ten cały chaos. Baxterowie byli bardzo konserwatywni, jeżeli chodziło o architekturę. Wielki i idealnie biały dom, jak ten, w którym mieszkał mugolski prezydent USA, a oprócz tego perfekcyjnie wypielęgnowane ogrody oraz boisko do quidditcha. A tu? Popuszczanie wodzów fantazji i fabryka łakoci w pobliżu. Był oczarowany w równym stopniu, co osobą Gwen!

Na to całe strzyżenie ubrał się nawet adekwatnie. Co prawda kusiło go, żeby założyć coś ładnego, żeby zaimponować tej cukrowej królowie, ale ostatecznie skończyło się na za dużej bluzie z kapturem, dresikach i miętowo-białej czapce Trubadurów z Trento, jego ostatniej drużyny w karierze. Jego talent i umiejętności faktycznie wykraczały poza quidditcha, więc był idealnym wyborem w kwestii tak delikatnej jak opieka nad zwierzakami. Szczególnie że był bardzo pilnym uczniem i wszystkie lekcje ONMS spędzał na lataniu z kaflem i rzucaniu między pętle.

Miał za to pięć psów i morze cierpliwości do opieki nad futrzakami, tak więc, chociaż nie do końca wierzył w istnienie tych cukrowych cudaków, wskoczył najpierw w kominek z siecią Fiuu, a potem dzielnie dotarł z buta pod bramy cukrowej fabryki i dał się zaprowadzić skrzatowi do zagrody ze zwierzakami, gdzie już czekała Gwen. Serce nie sługa, więc pomimo najszczerszych chęci bycia cool, wyszczerzył się wesoło, widząc nauczycielkę gotowania. Życie było prostsze, zanim ją poznał, niestety, ale życie byłoby nudne, gdyby było zbyt prosto, prawda?

– Oi! – zawołał, zbliżając się do zagrody i widząc, jak ta w zamyśleniu zajmuje się zwierzakami, które faktycznie istnieją, a nie są tylko wytworem czyjejś wyobraźni. – Nie wiem, czy często to słyszysz, ale ślicznie wyglądasz w towarzystwie zwierząt. Lepiej uważaj, bo mam słabość do blondynek w towarzystwie cukru i zwierzaków!

@Danny Baxter

Za dużo było osobowości i charakterów w tej rodzinie, mieszkających pod jednym dachem, by być w stanie utrzymać tylko jeden wystrój tematyczny tego terenu. Być może gdyby dziadek Rhys uprawiał intensywniejszy zamordyzmm, ale nie uprawiał, a na tym etapie zapewne nie byłby w stanie go wprowadzić. Każdy w tej rodzinie, ale też i każdy gość w tym domu by ł zachęcony do wyrażania swojej indywidualności. Co jakiś czas zmieniali całość koncepcji ogrodów, tak jak co roku był inny temat przewodni przyjęcia Bożonarodzeniowego i Sylwestra, by każdy mógł zrealizować swoje pomysły, wypróbować swoje przepisy i podzielić się swoimi smakami, preferencjami, umiłowanymi atrakcjami. Był to jeden z niewielu skutecznych sposobów do powstrzymywania konfliktów, bo - jak można się spodziewać przy tylu tak silnych osobowościach - o awantury kto ma racje, nie było trudno. Choć tez nigdy te awantury nie były podszyte rzeczywistą złością czy złymi intencjami. Po prostu za dużo różnych pasji w jednym, małym dworku.
Podskoczyła na płocie, odwracając się do Danny'ego i uśmiechnęła promieniście, machając mu już z daleka. Otworzyła mu bramkę, śmiejąc się i pilnując, żeby żadna ciekawska alpaka nie wylazła na zewnątrz:
- Postawie na sto procent braku rozwagi w takim razie. - złapała go w ramiona, by przytulić w powitaniu. Co innego warunki pracowe, w których trzeba było zachowywać resztki profesjonalizmy, skoro nawet dyrekcja tego nie robiła, a co innego w domu. W domu witała swoich gości z takim ciepłem i serdecznością, w jakich była wychowana.
- Gotowy na trochę pracy? - uniosła brwi, oceniając rozważnie jego wdzianko i skinęła głową. Był to kubraczek godny profesjonalnego strzygacza. - Chodź. - kiwnęła na niego i uśmiechając się przez ramię poprowadziła między zwierzaki w stronę drewnianej konstrukcji, ni to stajni, ni to po prostu zadaszenia nad paśnikami, które teraz było przerobione na stanowisko do strzyżenia. Dwóch dżentelmenów w ubraniach z logotypem Sweet Honeycott Factory już dzielnie działało z alpakami, zbierając ich słodką wełnę w worki i składując w dużym, metalowym koszu na tyłach budynku. Skłonili się lekko głowami, kiedy się z nimi przywitała i wskazała Danny'emu stanowisko z narzędziami.
- Czas na instrukcje. - zakomenderowała.