**
Bell włóczyła się korytarzami, nie patrząc nawet gdzie idzie. Gdy znalazła się na drugim piętrze, popchnęła pierwsze lepsze drzwi. Nie pamiętała co tam się znajdowało, a może nawet nigdy tam nie była. Nawet się nie zdziwiła, gdy zobaczyła pustą klasę. W Hogwarcie było ich mnóstwo... Właściwie, na pewno były po coś wybudowane, w końcu musiały mieć jakieś początkowe przeznaczenie. Może kiedyś nauczano więcej przedmiotów?
Podeszła do okna i szeroko je otworzyła. Było jej trochę zimno, ale nie przejmowała się tym. Wystawiała rękę, by złapać choć trochę śniegu. Wprawdzie szybko się rozpuszczał, ale i tak go uwielbiała...

Choć był wieczór Effy nie wiedziała za bardzo co może robić. Z zajęć na jakie była zapisana, nie miała żadnych zadań. Czytać znów o Eliksirach, też wcale nie miała wielkiej chęci. Udała się więc na spacer po zamku. Właściwie mogłaby znaleźć pustą klasę i poćwiczyć patronusa, ciągle bowiem nie wychodził jej zbyt dobrze. Weszła więc po schodach na drugie piętro, bowiem pamiętała, że tam najbliżej jest stara, pusta klasa. Gdy tylko cicho otworzyła drzwi, dobiegł do niej zimny podmuch z otwartego okna. Ponieważ przy nim zobaczyła swoją siostrę, szybko przekroczyła próg i zatrzasnęła za sobą drzwi, aby nie robić przeciągu.
- Cześć - powiedziała krzyżując ręce, tak aby było jej choć trochę cieplej i podeszła w stronę otwartego okna.

Gdy usłyszała, że ktoś wchodzi, nie odwracała się tylko dalej łapała małe płatki śniegu. Dopiero gdy usłyszała znajomy głos odwróciła się z lekkim uśmiechem na twarzy.
- Cześć. Dawno się nie widziałyśmy, co?
Zamknęła okno, widząc że Effie jest ziemno. Jej ręka też potrzebowała nieco ciepła, obciągnęła więc rękaw bluzy, którą miała pod szatą.

Odetchnęła lekko, gdy Bell zamknęła okno. Ponieważ wewnątrz ciągle nie było najcieplej, wyciągnęła różdżkę.
- Lacarnum Infalamare - szepnęła, a w powietrzu pojawiła się niewielka kula ognia. Wyciągnęła do niej ręce, aby trochę chociaż się ogrzać.
- Niby jesteśmy w jednej szkole, a nie rozmawiałam z Tobą od prawie miesiąca - powiedziała, sama zaskoczona, jak wiele czasu już minęło. - co tam u Ciebie ostatnio słychać? - Zapytała spoglądając w stronę siostry.

- Z pewnego punktu widzenia miesiąc to nawet nie tak długo - wsadziła ręce do kieszeni, uważając, że tak będzie jednak cieplej. - To i owo, nowy rok szkolny to i nowi ludzie, co za tym idzie wszystko nowe... I ogólnie jakoś leci.
Jak zwykle miała kieszenie pełne mniej i bardziej dziwnych rzeczy. Jako pierwszy poczuła łańcuszek. Gdy go wyjęła, okazało się na końcu jest jakiś medalik.
- Wiesz może co to jest? - spytała. Nie pamiętała nawet co i kiedy wkładała.

- Tak, leci dość szybko i wyjątkowo dużo w tym roku przyjezdnych - powiedziała przenosząc wzrok na łańcuszek trzymany przez Bell. Przyglądała się mu przez chwilę. - Jakiś łańcuszek, nie wiem był w twojej kieszeni - powiedziała spoglądając na medalik. - A co, znalazłaś go?

Zaśmiała się z odpowiedzi Effie.
- Naprawdę był w mojej kieszeni? Nie zauważyłam - przyjrzała się medalikowi. - Jest okrągły i ma coś napisane. Może służy do hipnotyzowania? Sprawdźmy - zaczęła machać nim siostrze pod oczami. - Twoje powieki się coraz cięższe... Jak to dalej szło?

Gdy zobaczyła, że Bell się zaśmiała, zrozumiała, że jej wypowiedzieć mogła zabrzmieć i w inny sposób, a przecież chodziło jej o to, że skąd ma wiedzieć, co to za łańcuszek, bo był przecież w kieszeni Bell, a nie jej. Tak czy owak przestała nad tym rozmyślać i spojrzała na medalik. Pokiwała głową tylko.
- Coś nie działa, nie chce mi się spać. Znalazłaś go, czy może ktoś Ci go dał? - Zapytała przenosząc wzrok na kulę, która paliła ognia, która paliła się już coraz słabiej.

- Nie liczyłam, że mi się uda. Jedynie widziałam jak kogoś hipnotyzowano ale nigdy sama tego nie robiłam, a tym bardziej nie czytałam o tym. Ale odrobinę magii na pewno potrzeba... Nie mam pojęcia - schowała łańcuszek z powrotem do kieszeni. - Pewnie mam go dość długo... Zresztą, znalazłabym tu niemal wszystko. Chociażby... - wyciągnęła coś. - Błyszczyk. Może się przydać.

- Ja też się na tym nie znam, to chyba dość rzadka dziedzina magii - powiedziała zastanawiając się jednocześnie co i gdzie słyszała o hipnozie. Po chwili Bell wyciągnęła z kieszeni błyszczyk. - Przynajmniej masz wszystko pod ręką - stwierdziła i spojrzała jak kula ognia powoli gaśnie.

- Musze kiedyś o niej poczytać. Wydaje się niezwykle interesująca no i działa czasem jak Imperius, tyle, że nie będzie się siedzieć w Azkabanie - powiedziała wesoło, tym razem wyjmując jakieś śmieci. - Mam podejrzenia, czy nie są magicznie powiększone. Chociaż nic aż tak dużego tu nie ma. Wiesz do czego służyła kiedyś ta sala?

Zamyśliła się nad tym, że używanie hipnozy nie jest karalne.
- Może kiedyś wprowadzą jakieś kary za używanie hipnozy, ale racja, póki co Azkaban za nią nie grozi - powiedziała rozglądając się po pomieszczeniu. - Właściwie to nie wiem. Ale wygląda na to, że nauczyciel tego przedmiotu, który tu był wykładany stwierdził, że są lepsze klasy do tego w Hogwarcie. - Stwierdziła i podeszła do starej szafki, otworzyła ją, a wewnątrz zobaczyła tylko jakieś filiżanki.
- Może wróżbiarstwo, albo transmutacja? - Powiedziała biorąc do ręki jedną ze starych, białych i zakurzonych filiżanek.

- Może... Ale ktoś mógł po prostu ustawić tu jako element dekoracji, albo pić herbatę. Jeśli rzeczywiście byłaby tu Wróżbiarstwo wszystkie przedmioty byłyby zabrane do nowej sali, albo na odwrót. Wszystko ciągle by tu stało, jednak szklanych kul i rzeczy tego typu nie widzę - powiedziała, otwierając inną szafkę. - Tu są książki...
- A skoro już o Transmutacji i Wróżbiarstwie mowa jakie przedmioty wybrałaś? Bo na Eliksirach niby pierwszych byłaś, ale ostatnio nie i w końcu nie wiem.

- Nauczycielka zawsze mogła stwierdzić, że posiada inne, ładniejsze filiżanki i te tu zostawić - powiedziała spoglądając na białe naczynie, po czym odstawiła je na miejsce. I spojrzała w stronę książek, które znalazła Bell w innej szafce.
- Wybrałam póki co Eliksiry i Zaklęcia, o ostatniej lekcji jakimś cudem zapomniałam - powiedziała nie mając pojęcia, jak jej mogło to wylecieć z głowy. - I zastanawiam się ciągle nad numerologią. A ty które wybrałaś?

- No cóż, ich zastosowanie z pewnością mogłoby różne, a teraz gdy tu stoją, zupełnie bezużyteczne tylko od naszej wyobraźni zależy ich przeszłość - uśmiechnęła się i usiadła na jednej ze stojących w klasie ławek.
- Ja Eliksiry, Zaklęcia i Wróżbiarstwo, jeśli dobrze pamiętam. A Zaklęcia, to można uznać, że nie, bo przecież jeszcze ani jednej lekcji nie było. Chyba, że o niej nie wiedziałam?

- Ta, ciągle nie było. Pewnie dyrektor wymieni też i tego nauczyciela - powiedziała w głębi ducha zastanawiając się, jak długo jeszcze potrwa ta wymiana nauczycieli. - A na numerologię i transmutację się nie zapisujesz? - Zapytała siadając na brzegu jakiejś starej ławki. Rozejrzała się raz jeszcze po tej nie używanej klasie, nie dostrzegając więcej w niej nic co mogłoby wydać się interesujące.

- Do Numerologii jakoś mnie nie ciągnie. Jak pomyślę o tych wszystkich liczbach... No i to ma niby być coś takiego jak Wróżbiarstwo, bo dzięki liczbom można określić... charakter? Jeśli dobrze pamiętam. Natomiast Transmutacja... lubię ten przedmiot, ale facet wydaje się strasznie drętwy i jak u niego jakiś czas temu byłam i powiedziałam, że będę się spóźniała, to oświadczył, że nie obejdzie się bez odejmowania punktów. Więc niech się wypcha, z tego co wiem i tak ostatnio lekcji nie było z powodu zbyt małej liczby osób.

- Tak, liczby w jakich urodziliśmy się określają charakter, tyle, że jak to mawiają, numerologia tym się różni od wróżbiarstwa, że opiera się na faktach, poza tym ona nie służy do odgadywania przyszłości. Równie dobrze można by podważać astrologię. - Stwierdziła, jakoś lubiła te wszelakie obliczenia na numerologii, ten przedmiot różnił się od pozostałych. - Choć też wszystko zależy jaki materiał nauczycielka będzie zamierzać z nami przerobić. Jeśli jakieś obliczenia dotyczące głupot, to też nie będę mieć na nie ochoty. - Westchnęła przypominając sobie niektóre lekcje z poprzednią nauczycielką.
- Mówisz, że taki drętwy? Nie miałam okazji go nawet zobaczyć i raczej nie prędko się nadarzy taka możliwość, w końcu nie zapisałam się na transmutację. Ale myślałam, że będzie bardziej na luzie, bo słyszałam, że dość młody jest.

- Wiem, że nie przepadasz za Wróżbiarstwem, ale nie wmówisz mi, że wszystkie przepowiednie biorą się z sufitu. Chociaż, jak tak się zastanowić, to i z sufitu można coś odczytać, jakieś tajemnicze znaki.. - zastanowiła się. - Lepiej, będzie więc powiedzieć, że nie biorą się znikąd, bo przecież przyszłość trzeba wyczytać z dłoni, fusów, kuli bądź skądkolwiek a i faktach przy okazji też, bo odpowiednie wydarzenie może zmienić to co ma się wydarzyć! Natomiast dodając do siebie te wszystkie cyfry, bardzo łatwo się pomylić. Ale jeślim lubisz Numerologię, dlaczego się na nią nie zapiszesz? - spytała.
- Co ma wiek do drętwości? - wzruszyła ramionami. - Może nawet nie jest tak bardzo zły, na mnie jednak najlepszego pierwszego wrażenie nie zrobił...

- To ma, że skoro dopiero co skończył szkołę, powinien lepiej rozumieć uczniów i nie być drętwym o ile nim rzeczywiście jest - oświadczyła uderzając palcami o blat ławki. - Nie zapisałam się jeszcze, bo zastanawiam się ciągle, czy czasem na lekcjach nie będzie obliczeń dotyczących jakiś głupot i czy ostatecznie numerologia jest mi w ogóle potrzebna - powiedziała, właściwie trochę się jej nie chciało ostatnio chodzić na lekcje, może z tego tez powodu dwukrotnie zapomniała o eliksirach.
- Najczęściej to te przepowiednie biorą się, ale z wybujałej fantazji wróżbitów. A co do tego, to równie łatwo się pomylić przy obliczeniach, jaki i w chociażby odczytywaniu fusów, spojrzysz do góry nogami i zobaczysz coś zupełnie innego. A już nie wspomnę o szklanej kuli w której poza swoim odbiciem na prawdę nie wierzę, że można cokolwiek zobaczyć.

- Oj tam. Wiekszosc doroslych mowi, ze pamieta jak to byli w naszym weku i mieli takie i takie oczekiwania, jednak starsi ich nie spelniali. A teraz sami robia sie tacy jak oni. Umiesz sobie wyobrazic, ze za kilka lat i my bedziemy… moze nie stare, ale wredne i czepiajace sie wszystkiego? Oczywiscie, to jest tylko takie pesymistyczne spojrzenie, bo mam nadzieje, ze az tak zle nie bedzie – usmiechnela sie szeroko.
- Jednak nie powiesz, ze niektore z nich nie sa prawdziwe. Musza jakies byc, inaczej w ogole nie byloby takiego przedmiotu jak Wrozbiarstwo, bo ludzie uwarzali by je za kompletna strate czasu. A fuzy maja to do siebie, ze tak jak spojrzysz na poczatku, tak powinno sie odczytac. Przeciez wszystko mozna zrobic na kilka sposobow. Nawet eliksir. Wystarczy, ze znajdziesz w jakies ksiazce inny przepis niz w podreczniku i juz masz dylemat, ktory jest poprawny.
Bell wstala i wolno podeszla do okna. Spojrzala na blonia, pokryte cienka wartswa sniegu. Z daleka wygladal wspaniale, jednak wiedziala, ze tak naprawde byl mokry i strasznie nieprzyjemny. Miala nadzieje, ze juz niebawem zrobi sie tak zimno, ze snieg nie bedzie mogl sie rozpuszczac.

- Tak wiem, niektóre przepowiednie są prawdziwe, ale do tego trzeba specjalnego daru i nie wydaje mi się, aby lekcje w szkole poprzez parzenie fusów pomagały go rozwinąć - powiedziała spoglądając w stronę okna do którego podeszła Bell.
- Wiem, że większość dorosłych tak mówi, ale ja jeszcze kojarzę, że ktoś taki był w Slytherinie niedawno, z tego co wiem tylko kilka lat jest starszy - Powiedziała starając sobie przypomnieć jak ta osoba wyglądała, jednak na marne, kojarzyła jedynie nazwisko. Przez chwilę jeszcze spoglądała w stronę okna.
- Na święta jedziesz do domu? - Zapytała w końcu, gdy przypomniała sobie, że całkiem niewiele czasu do nich pozostało.

- Niedawno? Czyli jak byłaś strachliwym drugoroczniakiem, a on właśnie kończył szkołę? - roześmiała się,wyobrażając sobie faceta od Transmutacji patrzącego się na Eff, która kuliła się ze strachu. - Bo kilka lat, może być nawet siedem, więc już w ostatniej klasie mógł być taki jaki jest, tym bardziej, że wiele siódmoklasistów, jak zauważyłam, uważa się za strasznie fajnych i takich których młodsi powinni się bać.
- Nawet o tym nie myślałam. W ogóle nie myślę o tym co będzie, bo wtedy trzeba za dużo planować, a mi to jakoś nigdy nie wychodzi.

- Nie, raczej jak byłam w czwartej klasie, albo piątej - powiedziała zastanawiając się chwilę - Tak jakoś mi mówiła jedna Ślizgonka, że powinnam go pamiętać z Pokoju Wspólnego.
- No tak, ale to nie jest planowanie tego jak spędzisz starość, a raczej tego, czy matka nie będzie na Ciebie czekać w domu. Bo moja by mi na pewno nie przepuściła, jakbym postanowiła tu spędzić święta - westchnęła, właściwie to wolałaby je spędzić tak jak na prawdę chce, a nie tak jak za pewne po prostu będzie musiała. Ale jeśli to było takie istotne aby była w domu, to przecież nie będzie wymyślać i po prostu się tam zjawi.

- Jeśli niecały miesiąc to dla mnie daleka przeszłość, to co dopiero starość? Tfu, tfu, tfu - udała, że coś wypluwa. - Takie słowo nie istnieje nawet w moim słowniku. Jak spędzę święta, zdecyduję zapewne w ostatniej chwili, bądź ktoś zrobi to za mnie. Ty za to, wydajesz się niezbyt zadowolona z perspektywy spędzenia tego czasu. Aż tak źle jest?