Kątem oka obserwowała dziewczynę, która w najlepsze skakała z kałuży do kałuży. Na twarzy Ivette malowało się rozbawienie. Spojrzała wymownie na chłopaka.
Już miała coś powiedzieć, gdy nagle poczuła na sobie zimny dreszcz. Toż to było błoto!
Błyskawicznie wstała z ławki i zerknęła na dziewczynę z oburzeniem.
- Ej Ty, trochę ostrożniej. - powiedziała po czym oczyściła różdżką spodnie. - A poza tym, nie do twarzy mi w brązowym. - skwitowała z rozbawieniem. Kałuże w tej chwili bardziej przypominały błoto, stąd to porównanie Ivette.
- Ivette Carrow. - przedstawiła się z uśmiechem. Właściwie, obojgu.

Zaśmiał się słysząc jak Ivette zwraca uwagę dziewczynie, nareszcie coś zaczęło się dziać.
- Miło mi poznać - z jego twarzy nie znikał charakterystyczny uśmiech.
Kiedy spojrzał na swoje spodnie okazało się, że i on był brudny.
- Chłoczyść - mruknął wymachując różdżką, a po chwili brud z jego spodni zniknął. Było to bardzo przydatne zaklęcie, a w szczególności na wiosnę.

- Mnie również. - powiedziała, kłaniając się teatralnie. Uśmiechnęła się łobuzersko.
- No to widzę, że chrzest bojowy zdaliśmy pomyślnie. - skwitowała po chwili, siadając z powrotem na ławce.
- Randy, będziesz miał coś przeciwko, jak zdrobnię jakoś Twoje imię? - spytała chłopaka.

Cynthia Winterley:
Zaśmiała się cicho i posłała Ivette pełne żałości spojrzenie, żeby czasem dziewczyna się na nią nie obraziła. Któż by śmiał gniewać się na Winterley'ównę, kiedy ta tak pięknie udaje skruszenie?
Przekrzywiła zabawnie głowę przyglądając się Puchonce, jakby sprawdzając czy rzeczywiście brązowy do niej nie pasuje. Po kilkunastosekundowej obserwacji westchnęła ciężko i przytaknęła jej słowom.
- Hm, a w różowym? - spytała niewinnym tonem i rzuciła rozbawione spojrzenie na błocko. A gdyby tak zmienić mu kolor, a potem ochlapać pannę Carrow? No doobrze, nie będziemy tacy złośliwi.
Uśmiechnęła się jeszcze do Krukona, dygnęła i odkaszlnęła cicho rozpoczynając swoją przemowę.
- Cynthia Co... Winterley.
Przedstawiła się skracając swoje dane personalne jak tylko się dało i okręciła się kilka razy wokół własnej osi. Ot tak, bez powodu.

Zerknął kątem oka na dziewczynę.
- Nie - odparł - chociaż... Zależy jak je zdrobnisz.
Złapał się za głowę. Jego wzrok powędrował ku dziewczynie w szacie krukonki.
Tiara się czasem nie pomyliła ?- pomyślał, a kąciki jego ust powędrowały ku górze. Znów oparł głowę o ścianę wpatrując się w ciemne chmury.
- A ja jak mogę na Ciebie mówić Ivette ? - zapytał nagle.Przywitał się z Cythią machinalnie zapominając jej nazwiska.

- Nie wiem, czy komukolwiek pasuje różowy. - powiedziała, przyglądając się jej z rozbawieniem. Nie opuszczał jej dobry humor. Było to chyba spowodowane towarzystwem, którego ostatnio jej brakowało.
- Nie sprawdzaj tego. - dodała, widząc minę dziewczyny. Domyślała się, co jej mogło chodzić po głowie.
Spojrzała na Randy' ego.
- Jeszcze nie wiem. Czekam na jakiś błyskotliwy pomysł. - uśmiechnęła się nieznacznie. - Mów jak chcesz. Jakoś nie przywiązuje do tego wagi. - dodała beztrosko.

Cynthia Winterley:
Zachichotała cicho i zrobiła smutną minkę na słowa nie sprawdzaj tego.
- Kiedyś spróbuję.
Powiedziała obojętnym tonem i wystawiła język zupełnie nie przejmując się tym, co sobie o niej pomyślą.
- Iv jest ładnie.
Powiedziała cicho i uśmiechnęła się ciepło.

Iv:
- Kiedyś może się na to zgodzę. - skwitowała, również wystawiając język. Nawet nie starała się kryć rozbawienia całą tą sytuacją.
- Może być i Iv. - wzruszyła ramionami. - Cynthia, a Ciebie jak można zdrobnić? - spytała po chwili.

Cynthia Winterley:
Wybuchła śmiechem i, żeby się czymś zająć, zaczęła nucić sobie tylko znaną melodię. Przeniosła pełne niedowierzania spojrzenie na Ivette i zadarła wysoko podbródek.
- Kiedyś może zapomnę spytać ciebie o pozwolenie. - odpowiedziała kontynuując tę zabawną słowną przepychankę.
Rozłożyła ręce zastanawiając się nad tą skomplikowaną , jaką było zdrobnienie jej imienia. Westchnęła teatralnie.
- Cin, Corrie, Tia, jak tylko sobie chcesz. Jestem otwarta na wszystkie propozycje.
Stwierdziła po chwili zastanowienia.

Iv:
- Tylko spróbuj. - powiedziała z 'groźbą' w głosie. Skrzyżowała ręce na piersiach po czym zaśmiała się krótko.
Lekko zmarszczyła brwi.
- Corrie mi się podoba. - pokiwała głową z nieznacznym uśmiechem.

Cynthia:
Zrobiła przestraszoną minę i pisnęła ze strachu. Po chwili wybuchła naturalnym śmiechem.
- Odwiodłaś mnie od tego pomysłu całkowicie.
Powiedziała z uznaniem w głosie i złożyła przed Iv iście dworski ukłon.
Corrie... Tak mówiła do niej babcia. Skrzywiła się nieznacznie. Nie warto o tym myśleć.
Podniosła się z lekko złośliwym uśmieszkiem i rozejrzała dookoła.
- Ładnie tu. - mruknęła.

Iv:
- Niezmiernie mnie to cieszy. - odpowiedziała z rozbawieniem po czym wsunęła lodowate dłonie do kieszeni.
Rozejrzała się dookoła.
- Może być, choć w szkole jest sporo lepszych miejsc. - przyznała.

Patrzyła jak dziewczyny rozmawiają ze sobą.
- Ja tam wolę dormitorium - odparł. Zawsze wolał leżeć całymi dniami na łóżku z lekturą w ręku.
Uśmiechnął się promiennie do obu dziewczyn starając się nie przerywać ich ciekawej rozmowy. Wyłączył się całkowicie słuchając dźwięków koło niego.

Cynthia:
Cynthia zachichotała cicho i puściła Iv oczko.
- Powinno. - mruknęła rozbawiona. Tak, któż to wie, co panna Winterley wymyśli, tylko po to, żeby kogoś rozweselić... względnie się na nim zemścić. No, nie przesadzajmy, nie była specjalnie mściwą osobą. A już na pewno nie miała zamiaru mścić się na całkiem sympatycznej Puchonce. Co innego na wywyższających się Ślizgonach... ach, toż to rozrywka sama w sobie!
- Wszędzie jest ładnie, trzeba tylko umieć patrzeć - stwierdziła refleksyjnym tonem i westchnęła ciężko, by po chwili zaśmiać się cicho. Sama nie wiedziała, dlaczego miała dziś tak... dobry humor.
Przeniosła nieco zainteresowane spojrzenie na Randy'ego.
- Dormitorium tylko w wypadku, gdy ma się pod ręką duużą ilość czekolady i książki - poprała jego słowa, oczywiście wtrąciwszy też swoje trzy grosze i uśmiechnęła się delikatnie do Krukona.

Hayley wyszła na dziedziniec. Od kilku dni nie robiła nic, prócz ciągłego patrzenia na baldachim swojego łóżka. Nie miała zupełnie nic do roboty, ale oczy bolały ją już od szkarłatu kotar przy łóżkach w pokoju wspólnym Gryffindoru, więc postanowiła się przewietrzyć. Usiadła na jednej z ławek i ciaśniej owinęła się lekkim szalikiem.

Wyszedł na dziedziniec, dzierżąc termos z kawą pod ręką. Aż przeszedł go nieprzyjemny dreszcz po plecach od tego zimna! Spojrzał dziewczynę siedzącą na ławeczce.
- Spać nie możemy? - zagadnął, przysiadając się na ławeczkę.

Hayley podniosła wzrok i zobaczyła chłopaka o azjatyckiej urodzie.
- Raczej nie, mam dość ciągłego spania - powiedziała z lekkim uśmiechem, odsuwając się trochę, by zrobić mu miejsce. - A ty?

- Nie, nie mogę nazwać tego tak. W prawdzie umieram z nudów, a sen wcale mi nie pomaga - jęknął. Nie dość, że był głodny to jeszcze tak zmęczony! Otworzył termos z kawą, uśmiechając się zniewalająco. - Kawki? Jestem Kazuo, a Ty, kochana?

- Z chęcią - przytaknęła, gdy wraz z podmuchem wiatru dotarł do niej apetyczny aromat kawy. Wciągnęła głęboko powietrze. - Hayley Splend - przedstawiła się, uśmiechając do chłopaka. - Ostatnio nie dzieje się w zamku nic ciekawego, nieprawdaż?

Nalał do kubka kawy i podał dziewczynie.
- Wiesz - rzekł z konstenacją. - Zależy z jakiej strony patrzysz. - ostatnio przecież poznał Christine, nie mógł nazwać tego 'wydarzeniem codziennym'. - Rozumiem, że wynudziłaś się już za wszechczasy. Nie miałaś ochoty zrobić czegoś czego nigdy nie robiłaś?

Przyjęła z wdzięcznością kubek i napiła się ciepłego płynu.
- Dzięki - powiedziała. Zastanowiła się chwilę. - Niby tak, ale chyba robiłam już wszystko, co można było robić w Hogwarcie. Ostatnio byłam nawet w zakazanym lesie.

On natomiast napił się z termosu z zakrętki. Mruknął przeciągle z zadowolenia.
- Hm... A na co masz ochotę, aby zrobić? Warto pokombinować - dodał z diabelskim uśmieszkiem.

- Mam ochotę złamać regulamin - powiedziała z zadziornym uśmiechem. - Dawno tego nie robiłam. Trzeba ożywić trochę szkołę.
Upiła jeszcze jeden łyk kawy.

- Dowcip, włamanie się do miejsca zakazanego, podpalenie czegoś? - uniósł brew, co chwila popijając napój życia. Gdyby nie on, chyba nigdy by nie mógł normalnie funkcjonować! Poprawił szybko grzywkę, która zasłoniła miodowe oczy.

- Podpalenie? Nie bardzo. - Hayley oparła się łokciem o kolana, na dłoni trzymając głowę i stukała się palcem wskazującym w podbródek w zamyśleniu, w drugiej ręce trzymając kubek z parującym napojem. - Mało mi zostało miejsc do włamania. Dowcip jest za to w sam raz, ale najpierw trzeba mieć pomysł.

Wyprostował plecy. Kasznął i założył w końcu kurtkę. A wtedy poczul perfumy... Tak... Musi ją jeszcze zobaczyć niebawem. Wyrwał się z zamyślenia.
- Hm... więc wycieczka do miasta?

- Tak - Hayley uśmiechnęła się i zasunęła pod szyję swoją ukochaną, czarną skórzaną kurtkę. Dopiła kawę i oddała kubek Kazuo. Potem sięgnęła do kieszeni i naciągnęła na ręce ciemnofioletowe rękawiczki bez palców.
- Masz jakiś pomysł na ofiarę dowcipu?

Schował kubek do torby, którą miał przerzuconą przez ramię.
- Niewiele osób tu znam, więc nie mam zbytnio dużego wyboru. A Ty, moja droga? Podpadł Ci ktoś ostatnio lub po prostu go nie trawisz? - uniósł brew w geście zapytania i podał jej swoje ramię. - Bo nie wiem, czy dobrym pomysłem byłoby robienie dowcipu nauczycielom. Oni mają za wielką władze... Chyba, że zrobić by grupowy żart. Typu wytryskujące atramenty w powietrze podczas lekcji opcm. - wzruszył ramionami.

- Właściwie... - Hayley zastanowiła się chwilę. - Jest jedna taka osoba. - Przed oczami natychmiast stanął jej obraz rudowłosej puchonki. - Nie trawię jej jak cholera, albo i bardziej - powiedziała. - A masz pomysł na dowcip?

- Pójdziemy do sklepu i się przekonamy, co nam proponują - puścił jej oczko, zapinając kurtkę do końca. Poprawił szybko torbę. - Jak się nazywa, Hay? - spytał z zaciekawieniem - I co Ci zrobiła ta niedobra istota? - zakaszlał cicho, wyjmując z torby szalik - Ta angielska pogoda jest tak niepewna - jęknął.

- Nie wiem, czy ją znasz - powiedziała Hayley. - Christine. Christine Davis. Już z pięćdziesiąt razy zalazła mi za skórę - dziewczyna westchnęła. Nie potrafiła dogadać się z puchonką. Kiedy próbowała, zaraz dziewczyna robiła coś takiego, że znów do siebie zniechęcała.

Spojrzał na nią zdziwiony. Wpierw nie potrafił nic powiedzieć. Nawet nie chrząknął, czy westchnął. Zatrzymał się na chwilę.
- Obawiam się, że będziemy musieli poszukać innej ofiary - rzekł po długiej ciszy, nawet można powiedzieć za długiej. Dopiero teraz na jego twarzy pojawił się grymas, lekki, wręcz prawie niezauważalny - Możesz podać mi jakąś sytuację konkretną?

Gdy Kazuo się zatrzymał, również przystanęła i spojrzała na niego pytająco.
Ach...
Od razu połączyła fakty. No tak. Jay wspominał coś o japończyku, nawet, jeżeli wyrażał się dosadniej. Na początku Hayley nie przeszło przez myśl, że chodziło o Kazuo, ale to wszystko wyjaśniało.
- Ostatnio - powiedziała Hayley, ważąc słowa - doprowadziła mojego przyjaciela do... cóż, niezbyt dobrego stanu.

Nie wiedział, że sprawa tak się pociągnie.
- Wiesz, Hay - urwał na chwile, biorąc duży wdech - Wiele Ci pewnie - chrząknął - Jay opowiadał. Nie wiem co, raczej nie chcę wiedzieć. Po prostu tak wyszło. Nie wiedziałem o jego istnieniu... - dodał po chwili i z powrotem zaczął iść - Chyba mieli ze sobą jakiś konflikt, Christy mówiła, że nie był fair, nie wiem, jak ona wcześniej przed naszym poznaniem. Trudno ocenić mi sytuację.