Rocco ogólnie bardzo lubił rywalizcję, głównie dlatego że nigdy nie bał się przegranej. Przynajmniej nie przegranej samej w sobie - oczywiście, jeśli w grę wchodził zakład, to w zależności od nagrody czy kary, traktował rozgrywkę trochę bardziej poważnie, ale jego ego nie cierpiało aż tak bardzo na przegranej samej w sobie, za to uwielbiał drażnić innych, zwłaszcza jeśli okazali jakąkolwiek słabość w tej kwestii. Nie wiedział jeszcze jak Malakai reaguje na przegraną, ale chyba nie miał się tego dowiedzieć zbyt szybko.
- W końcu rozmawiasz z gryfonem - powiedział rozbawiony, chociaż jego śmiały zakład bynajmniej nie wynikał z pewności, że wygra. Mal zasygnalizował, że on o swojej przewadze jest przekonany, więc Rocco uznał, że w najgorszym wypadku trochę się wygłupi, ale w najlepszym utrze mu nosa. - Lekcję czego? Pierwsza jak grać najgłośniej, druga jak machać włosami w rytm, a trzecia jak intencjonalnie fałszować na wysokich notach? Okej, spróbuje się tego poduczyć - zgodził się rozbawiony i zerknął na tor, ale tak jak mówił, nie biegał od wieków. Mimo to z jakiegoś powodu zdawało mu się, że to nie może być aż takie trudne. A jednak - było. Przebiegł kawałek, nawet całkiem szybko, ale odpadł w momencie, w którym Malakai wyglądał jeszcze na całkiem świeżego.
- Dobra, może ćwiczenia wytrzymałościowe to nie jest moja mocna strona, jeden zero dla ciebie - powiedział, kiedy złapał oddech i napił się trochę wody. Podpierał się o swoje kolana, czujać że na jego policzkach zaczynają się pojawiać wypieki z gorąca, a skóra staje się nieprzyjemnie wilgotna. Właśnie dlatego tego unikał. - Ale sprawdźmy może równowagę, co? - wskazał na miotły, chociaż biorąc pod uwagę że to nie on z nich dwóch miał na takiej doświadczenie, może nie powinien wiązać z tym większych nadziei.

- Wiesz co, ty się strasznie nabijasz, ale to nie jest takie proste, jak może się wydawać - cmoknął z udawanym oburzeniem. - Zaraz się okaże, że nie umiesz śpiewać wystarczająco głośno i włosy ci się poplączą, zobaczysz! - Ostrzegł. Pierwsze wyzwanie miało być wytrzymałościowe, więc Malakai patrzył na to trochę jak na test - w końcu utrzymywanie oddechu w czasie biegu nie było aż TAK inne od śpiewania dłuższy okres czasu. Kondycja i wytrzymałość, to było po prostu niezbędne, więc ciekaw był tej przebieżki. Sam też podejrzewał, że żadnego wielkiego rekordu by nie pobił, a poza tym nie zamierzał biec szczególnie dłużej od Rocco - znaczy, w razie przegonienia go - bo nie było sensu zmuszać towarzysza do bezczynnego czekania.
- Gotowy na kolejną porażkę? Dobrze to znosisz, spodziewałem się po Gryfonie czegoś gorszego - przyznał łaskawie, gdy zeskoczył zgrabnie ze swojego toru, wyjątkowo dumny z tego ładnego startu. Napił się łyka wody i przeszedł za Rocco do mioteł, które trzęsły się dokładnie tak, jak dziwnie skonstruowane "mechaniczne" byki z mugolskich barów, o których czasem słyszał opowieści. Wyjątkowo głupio byłoby przegrać akurat to wyzwanie, skoro już się pochwalił, że ma jakieś quidditchowe plany, z drugiej strony... jego pech musiał się w końcu odezwać, to było nieuniknione.
- ...oj - wyrwało mu się, nie przez swoje rozterki, a na widok zrzuconego z miotły Swansea, bo sam zawiesił się na tyle mocno na swoim utrzymywaniu równowagi, że trochę zapomniał o całym tym wyzwaniu. - Może powinniśmy w naszym zakładzie ustalić, że przegrany nie może całkiem załamać się nad swoją formą i zrezygnować z dalszych treningów... - zaproponował łagodnie. - Tak teraz myślę, że chyba nie ma sensu próbować wszystkiego, może jeszcze pojedynki i dźwignia, żebyśmy tu nie padli?

Dzięki Merlinowi, że umiał przegrywać, bo to naprawdę nie był dobry start. Ani kontynuowacja. Prawdę mówiąc, tak, spodziewał się potencjalnie przegranej, ale był przekonany, że zdoła zachować jakiś honor, a tutaj okazuje się, że brak treningów całe życie jednak robi swoje. Cóż, może ta kariera aurora to jednak był głupi pomysł...
Miotła okazała się gorsza niż bieg, co samo w sobie go nie dziwiło, bo o ile wytrzymałość mógł uwierzyć że ma, to umiejętności latania praktycznie nie posiadał. No i faktycznie, zleciał z miotły kiedy jego rywal dalej utrzymywał się na niej bez problemu.
- Bez obaw, aż tak łatwo się nie poddaje. Widzę że ty za to łapiesz jeszcze większą pewność siebie, żeby cię nie zgubiła - pokręcił głową Rocco, chociaż tutaj musiałby naprawdę nastapić duży obrót sytuacji żeby szala przechyliła się na jego stronę. Mógł jedynie liczyć że jest zwinniejszy lub silniejszy od niego. - Okej, dwie konkurencje więcej brzmi spoko. Spróbujmy najpierw te pojedynki - stwierdził, uznając że może siłę fizyczną warto zostawić na dobrze rozgrzane mięśnie. Co prawda jego już paliły, ale zawsze mogło być lepiej. Prawda? Stanął naprzeciwko manekina i rozpoczął próby uchylania się przed jego uderzeniami.

Wkręcił się w ten cały zakład, ale mimo wszystko był Puchonem, więc czerwona lampeczka z tyłu jego głowy już się rozpaliła, żeby przypadkiem Rocco zaraz nie odebrał tego wyjścia jako porażkę i żeby nie stracił swojego wcześniejszego zapału. Nie miał w planach mocniejszego ucierania mu nosa, chociaż oczywiście nie planował dawać chłopakowi forów.
- Merlinie, ty nie masz litości - parsknął z rozbawieniem. - To ty pierwszy, a ja zaczekam, jak będziemy obok siebie próbować jednocześnie to wyjdzie straszny chaos - stwierdził, tak naprawdę potrzebując tej chwili na wytarcie karku ręcznikiem i napicie się jeszcze. Może powinni pomyśleć o jakiejś lepszej rozgrzewce? Rocco miał pecha też do pojedynków, chociaż jak Kai to obserwował, to nie wydawało mu się, że może mu pójść o wiele lepiej. - Przypominam, że jestem pałkarzem, więc ja zwykle za dużo uników nie robię, tylko przyjmuję na siebie... - mruknął. Przyjmował, żeby odbić, a nie oberwać, ale to już szczegół. Stanął w odpowiednim miejscu i już na samym starcie oberwał, a potem drugi raz, trzeci... wydawało mu się, że dwóch ciosów uniknął zupełnie przypadkiem, a przynajmniej on sam nieco się w tym wszystkim pogubił. - Słuchaj, została nam tylko dźwignia, ale i tak już powinieneś się zacząć zastanawiać nad nową stylówką, żeby pasowała do jakiejś rockowej piosenki...

Pojedynki przynajmniej były trochę bardziej wyrównane - aczkolwiek niestety po raz kolejny przegrał i chociaż ostatnia konkurencja to była formalność, naprawdę się do niej przyłożył. Okazało się jednak, że palące mięśnie to może niekoniecznie ułatwienie. Pewnie gdyby częśćiej uprawiał sport to by to wiedział - a tak to nie tylko wyszło że nie ma ani kondycji, ani zręczności, ale też nawet siły. To była tak wielka porażka, że nawet Rocco, bardzo odporny na bolączkę porażki, nie mógł ukryć, że trochę ją odczuł.
- Cóż, to przestało być zabawne - pokręcił głową, ale mimo to uśmiechnął się słabo. - Pewnie mi teraz nie uwierzysz, ale normalnie naprawdę mi wisi wygrana, przegrana. Ale muszę przyznać, widocznie nawet ja mam jakieś granice. Przemyślę te karierę aurora, ale na siłownie to na pewno wróce, dobrze by było się jakoś poruszać na starość - pokręcił głową, przecierając twarz ręczniczkiem. Wszystkie jego intencjonalnie ułozone chaotycznie loczki były mokre i oklapnięte, on sam czerwony i wykończony. - No dobra, w takim razie zostane gwiazdą rocka. Cudownie. Muszę kupić porwane jeansy. Ale nie muszę robić sobie takiej idiotycznej grzywki, prawda? - przysiadł na ławkę, popijając wodę. Dobrze, że akurat nie trafili na zbyt zatłoczoną siłownie. Prawdę mówiąc próbowanie swoich sił poza muzyką klasyczną go tak nie przerażało, ale trochę żałował, że nie zobaczy puchona przy pianinie, trochę w innej odsłonie niż było mu dane zobaczyć go do tej pory.

- Przysięgam, że tego wszystkiego nie ustawiłem - sapnął, opadając po prostu na ziemię przy dźwigni. Zakładał, że to mu pójdzie tragicznie i pluł sobie w brodę, że zostawił siłę na sam koniec - akurat po tym oczekiwał od siebie najwięcej, jako pałkarz musiał mieć parę w łapach... ale niezależnie od swoich marnych starań, Rocco poszło jeszcze gorzej, więc mogli razem złapać oddech i pogodzić się z wynikiem ich zakładu.
- Wiesz co, może dogadamy się z kimś ogarniającym transmutację, żeby ci załatwił taką grzywkę tylko na jakiś czas? Myślę, że mogłaby ci pasować - zapewnił ze śmiechem, nieco urywanym przez dalej niespokojny oddech. - I popieram to chodzenie na siłownię, ja też muszę, bo może i wygrałem, ale jutro pewnie nie wstanę z łóżka... - przyznał, skinieniem głowy wskazując na lewitujące maty, żeby się tam przenieśli. - Porozciągajmy się chociaż trochę, dopóki nie padliśmy całkowicie - podsunął, bo tego tylko brakowało, żeby sobie któryś coś naciągnął przy przebieraniu w szatni, czy czymś równie idiotycznym. - Jestem łaskawy i mogę zgodzić się, żebyś w nagrodę pocieszenia mógł zorganizować dla mnie JEDNĄ lekcję, ale bez występu na korytarzu...

Co było w tym wszystkim zabawne - to spotkanie naprawdę nabierało coraz bardziej przyjacielskiego klimatu. Mimo rywalizacji, mimo spektakularnej przegranej i ich wzajemnego nastawienia do siebie na samym początku, nie dało się ukryć, że Rocco całkiem nieźle się bawił na tym wspólnym treningu i co ciekawe - był również całkiem podekscytowany na te wymianę wiedzy. Może jedynie nie cieszył się na to śpiewanie wybranej przez chłopaka piosenki, bo nie był pewien jak zniosą to jego struny głosowe.
- O jutrze to ja wole nawet nie myśleć - rzucił Rocco, bo naprawdę nie chciał sobie wyobrażać jutrzejszych zakwasów. Zwłaszcza, że oboje popchnęli się pewnie bardziej, niż gdyby tylko przyszli tu na pierwszy, wstępny trening. No ale przynajmniej dobra motywacja skłoniła ich do popchnięcia swoich granic.
- No tak, tego jeszcze brakowało żebym spadł z tej ustrojstwa. Ale dobra - pokręcił głową i udał się na matę obok niego, na szczęście ta okazała się nie być aż tak przewrotna jak miotła, więc trzymając się spokojniejszych pozycji chyba był bezpieczny. Nie znał za wiele ćwiczeń rozciągających ale trochę improwizował i robił to co wydawało się przynosić ulgę jego obolałym mięśnią. Cóż, rozciągnięty też specjalnie nie był, ale jako tako sięgał do palców. - No proszę, umiesz wygrywać - zauważył Rocco, bo trzeba było przyznać, że chłopak nawet specjalnie się nie chełpił i w dodatku zaproponował te nagrode pocieszenia, która dla Rocco była całkiem atrakcyjna. - Chętnie to przyjmę. Chce zobaczyć twój potencjał przy pianinie. Przyznaj, że może jednak zaciekawiłem cię tą muzyką klasyczną.

- No wiesz, jednak Hufflepuff - zaśmiał się, bo Tiara długo zastanawiała się u niego między Puchonami a Gryfonami, ale ostatecznie chyba dokonała dobrego wyboru. Przynajmniej sam Malakai nigdy z tego powodu nie cierpiał, a dobrze było wesprzeć Hufflepuff, któremu czasami obrywało się przez jakieś dziwaczne uprzedzenia. - Wiesz, ja nie hejtuję ogólnie samej w sobie muzyki klasycznej i podejrzewam, że to taka fajna... baza. Taka właśnie klasyka. Więc jestem otwarty na poszerzenie mojego horyzontu w ten sposób, tylko trudniej mi zrozumieć trzymanie się samej muzyki klasycznej - wyjaśnił ostrożnie, ale za to zupełnie szczerze. - Zobaczymy, może nam się to przyda. Jeśli nie, to przynajmniej będziemy wiedzieć, że spróbowaliśmy... to co, uciekamy stąd? - Upewnił się jeszcze tylko, bo rozciągnęli się już chyba wystarczająco, a jemu marzyło się odetchnięcie świeżym powietrzem i odłożenie wszelkich innych ruchowych planów na później.

/zt x2