Pracownica kiwnęła głową z pewnym wyrazem ulgi na twarzy. Stanowczo bardziej wolała zając się ziołami i pyłkiem, niż musieć rozmawiać z tym duetem, który tkwił na środku szklarni.
Czarownica, która pokazała się oczom Francuzki była po pięćdziesiątce, ale to ten rodzaj starszych dam, że poza tym, że więcej niż pięćdziesiąt trudno było oszacować ich wiek. Zadbana, umalowana, pachnąca jednym z tych nieśmiertelnych zapachów, popularnych całymi wiekami. Jej tradycyjny strój wskazywał na to, że nie była czarownicą interesującą się wynalazkami czy mugolskim światem. Zapewne czystokrwistą, a patrząc po powozie przed szklarnią, z pewnością zamożną.
Trzymała ręce złączone przed sobą, wyprostowana jak strzała, obserwując rzędy roślin, a towarzyszący jej domowy skrzat rozglądał się na boki. Kiedy podeszłą bliżej mogła dostrzec, że nie miał on jednego oka.
W odpowiedzi na jej słowa, kobieta wpatrzyła się w nią, choć bez słowa. Odezwał się za to skrzat, skrzecząc coś tym dziwnym, walijskim narzeczem, najpewniej tłumacząc damie to, co Irvette powiedziała. Nie zdążył jednak dokończyć, po czarownica uniosła lekko same palce, a ten gest wystarczył, by stworzenie zamilkło.
- Bon après-midi, Mademoiselle De Guise. - jej francuski nie był tak delikatny i płynny, jak osoby, która używała go na codzień, miała wyraźny północny akcent, jednak mówiła płynnie i doskonale wiedziała, z kim rozmawia - Nareszcie ktoś, kto się zna na roślinach. Jechałam tu aż z Walii, podróż była okropna. - poinformowała z westchnięciem, kontynuując rozmowę po francusku- Nie znoszę angielskiego, barbarzyński język. Rozmawiam tylko w swoim rodzimym języku, bądź języku kultury mojego męża, który domyślam się, Mademoiselle zna.

| Loki

Widziadła: NIE
Scenariusz: n/d

Irv powstrzymywała pewną radość, która zrodziła się w jej sercu. Rzadko miała do czynienia z kimś mniej pospolitym, a w tym wypadku poczuła się znów jak w domu. Bez względu na to, jak ten dzień miał się potoczyć, już został poprawiony, a możliwość handlu z kimś takim, jak stojąca przed nią dama, zdawała się o wiele lepszą rozrywką niż przeczesywanie prawnych niuansów w opasłych tomach, choć i to sprawiało rudowłosej przyjemność.
Zauważyła brak oka u skrzata, ale nie poświęciła temu większej uwagi niż krótkie spojrzenie. Powodów mogło być wiele tak samo jak uczuć, jakie zamożna klientka z tym wiązała. Bezpieczniej było więc nie poruszać tego tematu. Zamiast tego, Irvette powróciła do swojego dawnego stylu bycia. Stała wyprostowana jak struna, z wysoko uniesioną głową i perfekcjonizmem bijącym z każdego zakamarku jej ciała. Krótki błysk pojawił się w jej oczach, gdy usłyszała swoją ojczystą mowę. Gdyby nie jej charakter, zapewne ucałowałaby kobietę ze szczęścia.
-Mogę Panią zapewnić, że w mojej szklarni dostanie Pani towar najwyższej jakości. Może filiżanka herbaty, ukoi nieco Panią po podróży? - Zaproponowała, przechodząc na płynny francuski. Nie spieszyło jej się nigdzie. Wiedziała, że czasem z takimi ludźmi trzeba było przejść do Londynu przez Moskwę, by dobić odpowiedniego targu, a nic nie podbudowywało ich ego bardziej niż odpowiednia gościna. -Sama tworzę napary z hodowanych przeze mnie roślin, będzie mogła Pani ocenić ich jakość. - Dodała jeszcze, argumentując swoją prośbę, po czym gestem zaprosiła kobietę na swoje włościa.

Walijka kiwnęła głową, w geście uprzejmości, przywitania, czy też po prostu akceptacji tego, co powiedziała Irvette. W tych wyższych sferach zdawało się, że takie minimalne gesty mogły oznaczać całą paletę rzeczy, jakie niegdyś można było wyczytać z odpowiednio układanego wachlarza.
- Jestem tego bardziej niż pewna. Szklarnie De Guise są skarbem tego kontynentu. - powiedziała, a choć był to ogromny komplement, mówiła to tonem twierdzącym, nie próbując rudowłosej schlebiać. Brzmiało to tak, jakby ją informowała o oczywistości. Wskazywało też na to, że przyjechała tu nie przypadkiem.
Podążyła za dziewczyną, pozwalając sobie na westchnięcie ulgi i lekki uśmiech. Filiżanka aromatycznej herbaty z mlekiem była dokładnie tym, czego teraz potrzebowała. Mogła oczywiście wysłać na zakupy któregoś ze swoich głupich synów, ale było to zbyt ważne zadanie, by mogli to spartolić.
- Wspaniale zorganizowana szklarnia. - powiedziała w ramach uprzejmości, choć w rzeczywistości nie spodziewała się niczego mniej - W związku z nieudolnością lokalnego Ministerstwa, pył ogromnie zanieczyścił nasze ziemie. - powiedziała, kiedy usiadły -Moja posiadłość znajduje się na terenach podmokłych, kwasowych. Wspaniałe okolice do hodowli różnych szczepów szakłaku, mamy ogromne grzybnie złocistych gąsek, pyłowic, muchostworków. Teraz? Wszystko... - rozłożyła ręce, w poszukiwaniu odpowiedniego słowa, którego nie udało jej się znaleźć we francuskim, więc skrzyknęła po walijsku, a skrzat, jak automatyczne translatorki natychmiast przetłumaczył na angielskie "szlag trafił!".

| Loki

Skinienie głową wystarczyło, by dać Irv nadzieję na porozumienie się z kobietą. Może nie było to ogólnie postrzegane jako normalne, ale uwielbiała salonowe gierki i cieszyła się, że znalazło się na nie miejsce w tym obcym jej kraju.
-Robimy wszystko, by nasi klienci byli zadowoleni z naszych usług. - Przyjęła komplement, ograniczając jednak peany na cześć swojej rodziny i przyjmując raczej postawę wielkodusznej szefowej, dla której pieniądze są na drugim planie, a klient ma zawsze rację. Prawda mogła leżeć gdzie indziej, ale nie wypadało przesadnie przechwalać się swoją wielkością w takim momencie.
-Pierwszy oddział w Wielkiej Brytanii. Zapewnia większą świeżość i skrócenie terminów dostaw. Transport z Francji potrafi być dość nieprzychylny momentami. - Tym razem już lekko się pochwaliła, choć nie mówiła o tym, że tak oficjalnie nie dostała jeszcze stempla od siostry i choć sygnowała szklarnię swoim nazwiskiem, niekoniecznie należały one w pełni o sieci rodzinnej. Choć liczyła, że ulegnie to w końcu zmianie. -Teraz wszystko jest do wyrzucenia, albo przedwcześnie kwitnie, co jest równie, jeśli nie bardziej szkodliwe. - Dokończyła za kobietę, pytając o napar, jaki preferuje, by zaraz wrzucić liście do czajnika i zagotować wodę w odpowiedniej temperaturze.  -Szuka Pani nowych sadzonek, czy metod ochrony roślinności, którą już Pani posiada? - Dopytała, starając się brzmieć bardziej neutralnie niż nachalnie. Musiała jednak wiedzieć, w którą stronę ta rozmowa zmierza i jakie rozwiązania może kobiecie zaproponować.

Skrzat wyrwał się, by zająć się przygotowanym przez Irwetę imbrykiem, kobieta jednak podniosła minimalnie trzy palce, po czym opuściła dwa, a potem opuściła jeden ostatni.
- Dokładnie tak. Proszę wybaczyć, odkąd małżonek został spopielony przy ataku smoków w zeszłym roku, nie mam często okazji używać języka. - uznała za stosowne wyjaśnić. Sięgnęła po filiżankę i powąchała zawartość, czasami herbata była bardziej subtelna i wykwintna od najszlachetniejszych win. Szczególnie dla kogoś, kto pochodził z terenów nieprzychylnej Walii, gdzie nie było dobrych ziem na wspaniałe winnice, więc tradycja picia wina była względnie młoda, a kobieta wyglądała na taką, która preferowała tradycje stare.
- Na razie czekam na informacje jak oczyścić grunty. - wyjaśniła - Manufaktura jednak potrzebuje dostaw roślin, by móc kontynuować produkcje. Zajmujemy się wytwórstwem najwyższej klasy impregnatów, zabezpieczających przedmioty czarodziejskie przed korozją spowodowaną magicznym oddziaływaniem. Łańcuch dostaw nie może być przerwany. - była pewna, że dziewczyna rozumie tę zasadę - Kiedy Ministerstwo opanuje sytuację, z pewnością będą nam potrzebne nowe sadzonki. Najlepiej też jakieś systemy irygacyjne, by na przyszłość usprawnić naturalne oczyszczanie się gruntu... - zamyśliła się na chwilę.
Uniosła drugą dłoń, poruszyła lekko palcami i zamknęła pięść, na co skrzat zniknął na chwilę, by zaraz pojawić się z elegancko zwiniętym pergaminem i piękną, haftowaną sakiewką w takim samym kolorze, co odziewająca go szmatka.

| Loki

Zanotowała gesty, jakie kobieta stosowała wobec skrzata. Nigdy nie widziała podobnej formy komunikacji, ale zakładała, że może to być rezultatem wielu rzeczy. Widać było jednak, że słucha się pani bezgranicznie, a to było najważniejsze w takich relacjach.
-Ogromnie mi przykro ze względu na Pani małżonka. Choć muszę przyznać, że Pani francuski jest bardzo dobry. - Współczucie i komplementy, kolejna taktyka, której nauczyła się na wielu oficjalnych spotkaniach. Nie znała jeszcze dobrze tej kobiety, ale jak do tej pory wpisywała się we wszystkie szablony, które Irv znała, więc dziewczyna liczyła, że i ta metoda trafi dokładnie tam, gdzie powinna.
-Oczywiście, oczyszczenie gruntów to podstawa. Obawiam się niestety, że nie jest takie proste. Gdy pyłek dobrze wgryzie się w ziemię, potrzeba bardzo starannie go wypłukać. Słyszałam też o przypadkach, gdy trzeba była pozbyć się całkiem starej gleby i dostarczyć nową. - Podzieliła się wiedzą w temacie, samej nalewając sobie filiżankę naparu, gdy jej gościni wybrała już odpowiedni trunek, jakim miały się podczas tego spotkania raczyć. -Czyli sadzonki i technologia. Myślę, że bez problemu znajdzie Pani u mnie wszystko, czego Pani szuka. - Podsumowała jej wypowiedź w tym krótkim zdaniu, patrząc krótko, aczkolwiek nie nachalnie na sakiewkę, przyniesioną przez skrzata. Zdawała się być odpowiednio ciężka, na pokrycie wszelkich kosztów, które ją czekały.
-Mogę zerknąć? - Kulturalnie nie wspomniała o sakiewce, a raczej spojrzała na pergamin, na którym zakładała, że znajduje się odpowiednie zamówienie.

Zdawało się, że kobieta po prostu nie odzywała się do swojego skrzata. Skoro angielski był barbarzyńskim językiem, może skrzat był pod-istotą i do bydła też nie planowała się odzywać. A może chodziło o coś całkowicie innego? W końcu skrzat dość sprawnie i ochoczo wykonywał tajemnicze polecenia i płynnie tłumaczył, co trzeba było przetłumaczyć.
- Dziękuję. - kolejne kiwnięcie głowy. Zawsze doceniała dobrze wychowane towarzystwo, a nie wątpiła w to, że De Guise do takiego towarzystwa należą.
- Będziemy się nad tym zastanawiać, jak już będzie wiadomo, że kryzys zażegnany. - ucięła dywagacje na temat oczyszczania i wymiany gleby krótko. Nie było sensu w to inwestować, skoro te patałachy z Ministerstwa nie były w stanie opanować pyłku. Wywalanie galeonów w wymianę gleb na bagnie po to tylko, by za dwa miesiące musieć to robić znowu, było nader głupie.
- Proszę. - powiedziała, choć nawet nie drgnęła. Skrzat za to pokłonił się nisko, wyciągając ręce nad głowę, by podać jej pergamin, niczym jakiś cenny miecz rycerski. Następnie ułożył sakiewkę schludnie na blacie i znów ukrył się za krzesłem swojej pani.
Pergamin zawierał elegancko spisane towary, daty dostaw, ilości i nawet różne, potencjalne trasy dostawy do Walii, w zależności od aktualnej pogody. Przy dniach wietrznych należało lecieć przez północne granie, w deszczową pogodę na trasie były gospody, w których można było się zatrzymać.

| Loki

Nie zdziwiłaby się wcale, gdyby kobieta uważała skrzata za kogoś niegodnego jej spojrzenia, a co dopiero bezpośrednich słów. Były też inne możliwe opcje, ale ta wydawała się nader prawdopodobna. Irvette jednak wciąż taktownie ignorowała temat w obawie, że może przez to stracić klientkę. Szalenie bogatą klientkę, która doceniała jej nazwisko. Nie, nie mogła sobie na coś takiego pozwolić.
-Oczywiście. - Skwitowała tylko, ciesząc się, że nie tylko ona widzi, jak parszywie niekompetentne jest Ministerstwo Magii w jakimkolwiek kryzysie. Mieszkała w tym kraju już ponad pięć lat i jeszcze nie widziała, by cokolwiek sprawnie rozwiązali. Może poza jej pozwoleniem na szklarnię, ale to osiągnęła sama przygotowaniem dokumentacji, do której Maguire nie miał jak się doczepić nawet, gdy jeszcze wtedy mógł tego chcieć bardziej niż czegokolwiek innego.
Rozwinęła pergamin i zaczęła szybko analizować jego treść. Większość roślin miała na pokładzie, a resztę była w stanie szybko sprowadzić. Co do technologii, znała ludzi, których mogła zatrudnić, choć pośrednik na pewno oznaczał większą cenę. Wiedziała już, że przy odpowiedniej konsultacji z Victorią uda jej się dogadać najlepszy transport. -Myślę, że jestem w stanie skrócić czas dostawy i zaproponować Pani stosowny rabat. - Podała jej na osobnym pergaminie niewielkie poprawki dotyczące wspomnianych rzeczy. Było to pierwsze tak duże zamówienie, które miała samodzielnie zrealizować w życiu i niesamowicie się ekscytowała nie tylko z samej szansy, ale i dlatego, że w końcu mogła poddać testowi to, co do tej pory udało jej się zbudować.

Podniosła filiżankę do ust, pozwalając sobie na kolejnych kilka łyków naparu, kiedy właścicielka szklarni zapoznawała się z jej pieczołowicie skonstruowanym planem. Pyszna herbatka była idealnym podsumowaniem dobrze ubitego interesu. Byłaby stratna w dziesiątkach tysięcy, gdyby nie mogła znaleźć odpowiedniej jakości produktów do swojej manufaktury, a inwestycja w szklarnie De Guise, czuła, że wiąże się nie tylko z dobrym partnerstwem biznesowym, ale też poszerzeniem uprzejmych znajomości w wyższej socjecie.
Kiedy Irvette wyciągnęła rękę z pergaminem, tym razem skrzat nie wyskoczył, by go odebrać. Kobieta sama zapoznała się z poprawkami i pokiwała głową.
- Wszystko wygląda w porządku. - zaakceptowała uwagi, naniesione na pergamin, po czym zduplikowała go, by pozostawić jeden pannie De Guise, a drugi podała swojemu wiernemu pomagierowi - Przewidziałam to jako zadatek, proszę o kosztorys i fakturę przy pierwszej dostawie. - uśmiechnęła się uprzejmie, dopiwszy swoją herbatę - Będę również wdzięczna, za pudełeczko tej mieszanki. Jest doskonała. - skinęła głową i podniosła się, zbierając do wyjścia.

| Loki

+

Irv czuła już, że zdobyła sobie klientkę na przyszłość. Wystarczyło teraz sprostać wymaganiom czarownicy, co do czego była pewna, że się spełni, bo przecież nie trafiła na amatorkę, a na Irvette. Rudowłosa spokojnie obserwowała, jak kobieta bierze od niej pergamin i ostatecznie zgadza się na zaproponowane warunki. W głowie miała już obmyśloną całą strategię tego przedsięwzięcia i zamierzała posłać pierwszą sowę, jak tylko pożegna się z klientką. Oczywiście do Victorii, bo transport grał tutaj ogromną rolę.
-Wszystko zostanie Pani dostarczone. Mieszankę proszę uznać za prezent w ramach nawiązania owocnej współpracy. - Przyjęła pieniądze i pożegnała kulturalnie kobietę, życząc jej bezpiecznej i szybkiej podróży, po czym wróciła do biura, by natychmiast zabrać się za dopełnianie formalności związanych z umową, którą właśnie podpisała.

//zt

+ pracowy

Zleciłaś prace nad dostosowaniem kilku szklarni w północnym skrzydle do hodowania niebezpiecznych roślin, ale okazało się, że z powodu problemów z pyłem, część pracowników skończyła w Mungu. Z tego powodu sama musiałaś zająć się przerabianiem kilku pomieszczeń, jednocześnie upewniając się, że nie mają żadnych braków. Pracownicy przed udaniem się do szpitala nie zdążyli złożyć raportu z przeprowadzonych prac. Z pewnością konieczne było powiększenie ich od wewnątrz zaklęciem, aby móc zachować odpowiednie szerokości alejki, dla bezpieczeństwa pracowników. Należało upewnić się co do szczelności ścian oraz dachu, czy nawodnienie zostało odpowiednio zaklęte, a także czy skrzynki są należycie przygotowane do sadzenia roślin. Pracy było naprawdę wiele, a skoro nie wiedziałaś, na czym pracownicy stanęli, trudno było się przygotować.
Z ludzi, którzy zostali w szklarniach miałaś charłaka Sparrowa - gotowego do pomocy, ale nadającego się jedynie do fizycznej pracy oraz Marie O’Colly, która nie tylko znała się na roślinach, ale była też świetną czarownicą gotową do pomocy, choć w tej chwili zajętą szykowaniem zamówienia dla jednej z zaopatrujących się u was aptek.

Rzuć kością literową na to, na jakim etapie zatrzymały się prace w szklarni, gdzie spółgłoska oznacza, że właściwie wszystko musisz zrobić sama, a samogłoska gwarantuje odpowiednio przygotowaną konstrukcję szklarni i konieczność pracy wewnątrz. Opisz czy bierzesz coś ze sobą do pomocy, a jeśli zdecydujesz się na zabranie ze sobą któregoś z pracowników, rzuć dla niego kością sześcienną, gdzie wynik 2 i 4 oznacza, że walczą z halucynacjami i ich pomoc jest połowiczna.

~Joshua Walsh

Widziadła: TAK
Scenariusz: kapłan - Zaczynasz odczuwać pewien niepokój, choć nie wiesz do końca, czym jest on wywołany. Przynajmniej do chwili, w której zdajesz sobie sprawę, że musisz przekroczyć most, a żeby tego dokonać, musisz pokonać znajdującego się po przeciwnej stronie czarodzieja. Uważaj, bo to oznacza, że pora się bronić.
Kostki: H i 1 biorę Marię

Przyszedł czas by zabrać się za dawno już planowany remont. Irvette radziła sobie z asortymentem, który posiadała, ale rośliny niebezpieczne mogły nie tylko zaspokoić jej ambicje, ale również zapewnić nową klientelę. Rudowłosa nie miała w zwyczaju przegapiać takich okazji. Wyglądało niestety na to, że większość pracy będzie musiała wykonać sama bo jej pracownicy, jeden po drugim lądowali w Mungu przez wszechobecny pył. Irytowało ją to mocno, ale nic nie mogła zrobić. Pozostawało jedynie zakasać rękawy i przejść do działania, a w tym akurat, Irvette była bardzo dobra.
Uzbrojona w różdżkę, poprosiła Marie o pomoc. Czarownica znała się na zaklęciach i to Rudej wystarczało. Kwestią roślin mogła zająć się sama lub w razie potrzeby poinstruować kobietę.
-Będziemy musiały zacząć od wzmocnienia konstrukcji i sprawdzenia szczelności. Nie możemy ryzykować, że przez takie przeoczenie któraś z roślin zawaliła by szklarnię - Konkretnie zawyrokowała. Nie było co się pchać do środka, kiedy podstawy nie były odpowiednio przygotowane. Irv była trochę zirytowana faktem, że nikt nie zadbał o to jak należy, ale starała się nie obwiniać ich zbyt mocno. W końcu sama wielokrotnie padała ofiarą wróżkowego pyłu, nawet bardzo uważając, bby chronić swoje drogi oddechowe. Skupiła się więc na tym, co ona może wykonać z tą pomocą, jaka jej została. Liczyła, że pod koniec dnia będą widziały dość spore postępy w kondycji szklarni.

@Joshua Walsh

Zdecydowanie wiesz, co trzeba zrobić, a także masz odpowiednie zdolności, aby wykonać to samodzielnie. Wzmocnienie konstrukcji wymaga nałożenia odpowiednich zaklęć zabezpieczających szkło przed pękaniem, o czym poinformowałaś swoją pracownicę i Marie z ochotą rzuciła się do pracy. Nie była najlepsza z zaklęć, ale za to z transmutacją była zaznajomiona jak niejeden twórca. Jej bystre oko dostrzegało dziury, które łatała za sprawą właściwych czarów. Jeśli nie była w stanie czegoś poprawić, odpowiednio transmutowała znalezione wokół szklarni przedmioty, aby za ich pomocą wzmocnić konstrukcję, po wszystkim prosząc cię, żebyś rzuciła właściwe zaklęcie, dzięki któremu jej transmutacja nie zostałaby cofnięta przypadkowo rzuconym “enutitatum”.
- Jakie rośliny chciałaby pani na sam początek tutaj sprowadzić? - zapytała, pracując przy jednej ze ścian, starając się jak najlepiej uzupełnic dziury w konstrukcji. Zastanawiała się nad ewentualnymi zmianami w budowie szklarni, ale żeby cokolwiek proponować, musiała wiedzieć, jakie rośliny jej pracodawczyni chciała sprowadzić.

W każdym poście rzucaj k100 dla siebie i Marie na to jak wam idzie - jeśli wynik będzie poniżej 100, oznacza to, że nie udaje wam się prawidłowo zakończyć danego etapu prac. Jeśli zsumowany wynik przekroczy 100, możecie przejść do dalszych zmian.

@Irvette de Guise
~Joshua Walsh

Jak idzie: 66+24 = 90

Pracy miały co nie miara, ale na szczęście Marie okazała się odpowiednią pomocą. Jej spostrzegawczość i talent transmutacyjny uzupełniały zdolności Irvette, która od razu przeszła do rzucania czarów i instruowania swojej pracownicy. Zasklepianie dziur i wzmacnianie konstrukcji miało im zająć wiele czasu, bo szklarnia nie była w najlepszym stanie. Zgodnie z prośbą Marie, Irvette rzuciła Virtus Cincinno, utrudniając przypadkom zepsucie tego, co już zdążyły zrobić, choć łatwo nie było i wciąż znajdowały nowe rzeczy do naprawy.
-Na początek chciałabym sprowadzić Mortaeusa, laqueushiems i łzy księżyca. Dlatego musimy się upewnić, że nie pominęłyśmy niczego. Myślę, że na najbardziej trujące okazy wyznaczymy tamtą część szklarni, dodatkowo ją zabezpieczając. - Wskazała obszar, który miała na myśli, zaraz czując, że coś jest nie tak. Miała wrażenie, że ktoś ją obserwuje. I to nie byle kto, ale ktoś, kto chce jej zaszkodzić. Ktoś po drugiej stronie mostu. Mostu? Logiki w tym za wiele nie było, ale Irv nie zamierzała pozwolić dać się zaskoczyć, posłała w stronę wyimaginowanego wroga serię zaklęć atakujących i dopiero trzask rozbitego szkła sprowadził ją na ziemię.
-Przepraszam Cię. Musiał mnie dopaść znów ten pył. Przysięgam, że jeszcze chwila i sama złożę skargę do Ministerstwa na tę ich bezczynność. - Była zła, bo niewiele im brakowało by skończyć jeden etap i przejść dalej, a ona opóźniła im ten proces i musiały ponownie naprawiać niektóre elementy. Dobrze, że obecnie nie było tu żadnych roślin, które mogły ucierpieć w wyniku tego nieprzemyślanego ataku.

@Joshua Walsh

Niewiele brakowało, żeby wzmocnienie szklarni zostało zakończone. Marie, pokiwała lekko głową, słysząc, od jakich roślin chcesz zacząć hodowanie niebezpiecznych okazów i na moment zatrzymała się, spoglądając krytycznie na szklarnię. Wyraźnie zastanawiała się, czy szkło będzie odpowiednie, czy nie musieli wymienić szyb, choć może wystarczyłoby je tylko odpowiednio wzmocnić? Niestety ona mogła tylko uzupełniać braki transmutacją i to starała się robić, kierując na tył szklarni, gdzie zabrała się za poprawki konstrukcji.
- Pani de Guise, z tej strony wygląda na to, że wszystko skończone, wejdę do środka i sprawdzę tam. Zmieniłam tutaj stał na drewno, żeby przy zmianach pogody odpowiednio pracowało, ale wymaga zabezpieczenia przed deszczem i śniegiem - mówiła, poprawiając włosy z czoła, po czym zaśmiała się cicho, kiedy usłyszała, że miałaś problemy z pyłem. W wirze pracy nie zauważyła twojej chwilowej nieobecności, ale teraz rozumiała dlaczego nie poszłaś od razu na tył.
- Proszę się nie przejmować! Z pewnością za chwilę ja będę mieć jakieś problemy, choć liczę, że tak nie będzie. Kiedy rano się ubrałam nie zauważyłam, że coś jest nie tak i gdy teleportowałam się do centrum myślałam, że jestem w samej bieliźnie! W życiu tak się nie wstydziłam, a wstydliwa nie jestem… Dobrze, chyba możemy pracować w środku? - mówiła przyjaznym tonem, ale gdy tylko zorientowała się, że rozmawia przecież z własną szefową, szybko urwała temat.
Irvette, gdy zbliżasz się do wejścia do środka szklarni, czujesz delikatny, acz nieprzyjemny zapach przypominający odór zepsutego mięsa, czosnku, najgorszych eliksirów - innymi słowy czuć zapach zgnilizny. Nie wywołuje jeszcze sensacji żołądkowych, ale zdecydowanie nie należy przechodzić obok tego obojętnie. Pytanie czy do tej pory nikt tego nie dostrzegł przez pachnące rośliny, jakie wcześniej mieściły się w przerabianych szklarniach, czy problem był stosunkowo świeży.


Przy rzucie k100 dla ciebie i Marie, możesz dodać odpowiednią ilość do poprzednich prac, aby uznać je za w pełni zakończone i resztę przydzielić do kolejnego działania.

@Irvette de Guise
~Joshua Walsh

Jak idzie: 23+95 = 118 (10 na poprzednie + 100 na to + 8 na następne?)

Wymiana szyb byłaby dla Irvette kolejną niedogodnością, ale na szczęście można było pominąć ten krok i po prostu wzmocnić szkło odpowiednimi zaklęciami. Zaleciła to Marie, która dużo lepiej posługiwała się transmutacją, a sama przyjrzała się lepiej samym wspornikom, czy nie potrzebowały dodatkowej pomocy. Zgodziła się też na zabezpieczenie drewna przed warunkami atmosferycznymi.
-Bardzo dobrze. Wejdź, ja sprawdzę, czy nie ma pęknięć przy fundamentach i zaraz do Ciebie dołączę. - Zachęciła czarownicę uśmiechem, po czym sama zaczęła zewnętrzny obchód szklarni, który na szczęście nie przyniósł jej zbyt wiele pracy. Padła za to ofiarą wróżkowego pyłku i sama już nie wiedziała, co bardziej ją irytowało. Halucynacje trwały jednak krótko i mogła znów wrócić do pracy.
-Coraz bardziej niepokoi mnie fakt, że sytuacja z tym pyłem nie ulega zmianie. - Przyznała głośno, kulturalnie pomijając fakt, że nie były na tyle blisko, żeby dzielić się podobnymi spostrzeżeniami. Marie na szczęście była pracowita i zaraz zdała sobie sprawę z tego, że mają ważniejsze rzeczy do roboty.
Gdy tylko przekroczyły próg szklarni, bardzo nieprzyjemny odór uderzył czarownice w nozdrza. Zgnilizna była silna, ale i bardzo charakterystyczna.
-Kiedy zalęgły się tu korniczaki? - Ciężko było powiedzieć, czy Irv wymaga odpowiedzi, czy pytała samą siebie. Widząc jednak na podłodze charakterystyczny ślad była pewna, że nie mogła się mylić. Nie w połączeniu z tym przykrym zapachem. -Zajmij się nimi, proszę. Zaklęcia oczyszczające wystarczą. Jeśli będziesz mieć problem, zawołaj mnie. - Wydała polecenie, a sama zeszła do parteru, by sprawdzić jakość gleby i poszukać ewentualnych innych szkodników, które mogły się tu czaić.

@Joshua Walsh

Konstrukcja szklarni została solidnie wzmocniona, więc nic nie powinno nią mechanicznie zachwiać. Sprawdzenie fundamentów było również dobrym krokiem, dającym pewność, że po wniesieniu do środka roślin i pozwoleniu im na wzrost, nie wydarzy się nagle nic niespodziewanego w postaci pękających ścian, czy wręcz rozchodzących się od podstawy. Choć miałyście z tym trochę pracy, dopiero korniczaki sprawiły, że Marie zmarszczyła brwi, nie do końca pewna, co powinna robić. Wiedziała już, żeby nie pleść trzy po trzy, jak czasem jej się zdarzało w trakcie pracy przy roślinach. Ostatecznie teraz pomagała swojej szefowej, ale też ich praca z każdą chwilą stawała się coraz poważniejsza.
- Odkąd tutaj pracuję, nie pamiętam, żebyśmy kiedykolwiek sprawdzali podłogi, a wiadomo, że przy roślinach zapachy bywają różne - odpowiedziała na twoje retoryczne pytanie, podchodząc do miejsca, w którym najbardziej było widać bytność bezkręgowców. Powinna być przyzwyczajona do widoku różnych szkodników, ale i tak wzdrygnęła się na sam widok. Podziękowała za propozycję, po czym zaczęła rzucać zaklęcia oczyszczające, a kilka korniczaków transmutowała w piach. Nie miała litości dla szkodników i było to widać, gdy pozbywała się ich resztek. Zadanie zostało wykonane, a deski podłogowe względnie uratowane. Transmutacja potrafiła naprawdę wiele i teraz Marie miała okazję pochwalić się swoimi zdolnościami, kiedy usunęła zniszczone deski i zastąpiła je nowymi, stworzonymi przy pomocy zaklęć. Ponownie poprosiła cię o zabezpieczenie zaklęć, żeby nikt przypadkiem ich nie odczarował, po czym rozejrzała się po wnętrzu.
Widać było, że chcąc sprowadzić do środka, wymienione przez ciebie gatunki roślin oraz zachowanie bezpiecznych odległości, należało powiększyć pomieszczenie od środka. Z tym Marie nie mogła pomóc, więc zaproponowała zajęcie się tworzeniem kolejnych stanowisk dla roślin.

Tym razem każda z was potrzebuje minimum 50, aby to, czym się zajmuje, było wykonane należycie. Pozostałe 8 oczek możesz dowolnie rozłożyć na wasze dwa. Z uwagi na zdolności Irvette, masz jednorazowy przerzut kości z możliwością wyboru lepszego wyniku.
Rzuć dodatkowo literą na smaczek, ale rezultat poznasz w kolejnym poście.

@Irvette de Guise
~Joshua Walsh

Kostki: 60,45, F - Dodaję 8 dla Marie

Nie odpowiedziała na kwestię podłóg, bo jeśli faktycznie miały tu szkodniki, nie było czasu na pogaduszki. Trzeba było się z nimi rozprawić, zanim narobią więcej problemów. Choć zajęta swoimi sprawami, Irv kątem oka obserwowała, co Marie wyczynia i musiała przyznać, że pochwalała metody pracownicy w walce z tymi istotami. Sama zapewne nie miałaby dla nich za knut więcej sympatii.
Choć gleba zdawała się być nienaruszona, to wymiana desek stanowiła już coś, o co musiały zadbać.  De Guise bez problemu powtórzyła swoje wcześniejsze zaklęcie, zabezpieczając pracę swojej podwładnej przed przypadkowymi przeciwzaklęciami, a następnie próbowała przypomnieć sobie zaklęcie, które powiększyłoby szklarnię od wewnątrz, nie naruszając jej zewnętrznej struktury. To by było nie tylko niebezpieczne, ale i mogłoby zaprzepaścić całą pracę, jaką dotąd wykonały, a przecież nie taki był cel.
- Spróbuj wyczarować rozsadniki, podwójnie wzmocnione. Zabezpieczę je, jak tylko uporam się z przestrzenią. - Poprosiła wiedząc, że zwykłe donice mogą być równie skuteczne co kropla wody jako przeszkoda. Sama przypomniała sobie inkantację i wykonała odpowiedni gest różdżką, by powiększyć wnętrze szklarni. Powtórzyła ten ruch, nie do końca zadowolona z pierwszego efektu swojego zaklęcia. Preferowała nieco większe odległości niż te opisane w podręcznikach jako standardowe. Doświadczenie nauczyło ją, że czasem pędy i korzenie rozrastają się o wiele bardziej niż naukowcy przewidzieli, a przy obecnym wszędzie pyle, nie chciała ryzykować podwójnie.

@Joshua Walsh

Marie pokiwała lekko głową i ruszyła do pracy. Wzięła kilka rozsadników, które jeszcze pozostały w szklarni, po czym przyglądała się i chwilę, jakby w zamyśleniu, jak najlepiej byłoby je wzmocnić. W końcu jednak zaczęła działać, transmutacją pomniejszając jeden z rozsadników, aby włożyć go do drugiego, połączyć w jedno, a następnie powtórzyć swoje działania. Kiedy miała jeden solidny rozsadnik gotowy, zabrała się za powielanie ich, aż nie uznała, że mają odpowiednią ilość na początek. Dopiero wtedy dała znać, że zakończyła swoje prace.
W tym czasie szklarnia zdawała się powiększać pod wpływem twoich zaklęć, ale dość szybko wracała do pierwotnego rozmiaru. Zupełnie, jakby ktoś nałożył na nią ograniczenie co do powiększenia swojego wnętrza. Zabawa w podchody trwała chwilę, aż w końcu z cichym skrzypieniem drewna wszystko powiększyło się do pożądanego przez ciebie rozmiaru, a Marie aż westchnęła. Zaraz jednak wydała z siebie zduszony pisk.
Na samym tyle szklarni, po powiększeniu wnętrza dało się dostrzec miejsce, w którym rosła roślina zupełnie inna od tych, jakie wcześniej tu trzymano. Rozpoznajesz w niej to, co wielu uznaje za chwast, gdyż szybko się rozsiewa, purpurą niszcząc piękne zielone przestrzenie. Jednak wiesz dobrze, że skoro w szklarni pojawił się zjadacz trupów, to coś musiało wcześniej w tamtym miejscu zdechnąć.
- Zaczynam podejrzewać, że to tutaj zniknął Coree, custos poprzedniej właścicielki. Któregoś dnia przepadł bez śladu, a wiadomo, że ten chwast może się przenieść sam… - mruknęła Marie, podchodząc na bezpieczną odległość do purpurowej rośliny. Po chwili spojrzała w twoją stronę. Szklarnia była z zewnątrz przygotowana do hodowli niebezpiecznych roślin, rozsadniki zostały naszykowane. Czekała na kolejne wytyczne czym powinna się zająć, jednocześnie wyraźnie przejęta zjadaczem trupów. Czyżby był to wyraźny sygnał, że w tym miejscu niebezpieczne rośliny będą mieć się dobrze?

@Irvette de Guise
~Joshua Walsh

Problem z powiększeniem szklarni niezwykle ją irytował. Zamierzała już poprosić nawet o pomoc Marie, ale w tej chwili właśnie udało się Irv rzucić na tyle skuteczne zaklęcie, że przestrzeń rozszerzyła się do jej woli. W końcu. Rudowłosa wiedziała jednak, że to tylko kolejny sukces, a droga przed nimi była jeszcze niesamowicie długa.
-Dobra robota, Marie. -Pochwaliła skromnie pracownicę, przyglądając się rozsadnikom, które wzmocniła i pomnożyła. Musiała ją docenić, pomoc czarownicy była dziś nieodzowna i bez niej, Irvette zapewne pracowałaby o wiele dłużej i mniej efektywnie.
Zaraz też dostrzegła zjadacza trupów, na co jej oczy zaświeciły krótko. Chętnie by go sobie już zostawiła, skoro wyrósł w tym miejscu, ale wiedziała, że hodowla czegoś takiego, bez oficjalnej zgody Ministerstwa, była zbyt ryzykowna.
-Bardzo możliwe. Zazwyczaj Zjadacze Trupów nie są zbyt przyjazne. - Pozwoliła sobie na czarny żarcik w swoim stylu, zastanawiając się, jak najbezpieczniej będzie pozbyć się rośliny. -Marie, udaj się do szopy po rękawice ze smoczej skóry i sekator. - Poprosiła dziewczynę, zachowując bezpieczny dystans od niebezpiecznej rośliny. Z działaniem musiała poczekać na jej powrót.

@Joshua Walsh

Marie pojaśniała nieznacznie na komplement, jaki od ciebie usłyszała i było widać, że cieszyła się, że mogła jakkolwiek pomóc. Jej radość przerwał jednak widok zjadacza trupów, przywołujący wspomnienia dawnego pupila. Custosy zawsze cieszyły się sympatią w szklarniach, a ten był szczególnie kochany przez pracowników. Jednak niektórych rzeczy nie można było cofnąć, więc gdy tylko dostała polecenie, aby podać właściwe narzędzia, skierowała się po nie i przybiegła po chwili z parą rękawic oraz sekatorem w dłoniach. Podała ci je i wycofała się, żeby nie ryzykować przeniesieniem rośliny na własne ciało.
Jak zająć się zjadaczem trupów wiesz doskonale, a skoro twoja pracownica odsunęła się na bok, nie pozostawało nic innego, jak dokończyć sprzątanie. Szklarnia została odpowiednio wzmocniona, jak i powiększona, a rozsadniki były gotowe na przyjęcie roślin. Pozostawało jedynie uporządkować wnętrze i można było składać właściwe papiery do Ministerstwa w celu uzyskania właściwych zgód.

Rzuć k100, gdzie wynik w przedziale 30-45 oznacza, że jednak zjadacz trupów był trudniejszy do usunięcia i roślina zdołała cię zaatakować. Konieczna będzie jednopostówka na 2k znaków w Mungu. Przysługuje ci jednak przerzut za każde 15pkt z zielarstwa.
Możesz zakończyć wątek.

~Joshua Walsh

K100: 65

Marie była naprawdę nieodzowną pomocą tego dnia. Wiedziała, że przy takim tempie i jakości przygotowań, Ministerstwo nie będzie miało się do czego przyczepić i już niedługo Irv uzyska wymarzone pozwolenia. W dodatku będzie musiała wybrać się do Urzędu z odpowiednimi papierami, a to tez leżało w jej interesie. Nie myślała jednak teraz o tym, a o zjadaczu trupów, który jak szkodnik im się tu rozrósł.
Gdy Marie wróciła ze sprzętem, de Guise poprosiła jeszcze o wyczarowanie bariery, żeby przypadkiem roślina nie przemieściła się w czasie jej wycinki i zabrała się do pracy. Najpierw, unieruchomiła zjadacza trupów zaklęciem, a później, z przywdzianymi rękawicami i sekatorem, zaczęła wycinać rozrośnięte korzenie i pędy, by na koniec całkowicie unicestwić tego pięknego, w oczach rudowłosej, szkodnika. Trochę żałowała, bo okaz był naprawdę dorodny, ale nie mogła go tu pozostawić i dobrze o tym wiedziała.
Eksterminacja trwała dłuższą chwilę, ale ostatecznie Irv wyszła z niej bez zadrapania.
-Myślę, że na dziś wystarczy. Odpocznij, jutro zajmiemy się resztą, a jak dobrze pójdzie, pod koniec tygodnia będę mieć wyznaczoną datę kontroli. - Pochwaliła jeszcze pracownicę, dając jej znać, by pojawiła się w szklarni o dziewiątej następnego dnia, a sama wróciła do biura uporać się jeszcze z kilkoma dokumentami.

//zt
+ rozliczenie pracowe

Tego jeszcze nie było, żeby petenci składali wnioski przez inny departament. Oczywiście, Hector Lewis miał świadomość, że mieli wtedy szkolenie, więc podobna praktyka nie powinna go dziwić, ale żeby ze wszystkich departamentów wybrać Mędzynarodową Współpracę Czarodziejów? Mężczyzna poprawił okulary na swoim nosie, kiedy teleportował się w pobliże szklarni i spojrzał na dokumenty w teczce. Coś mu nie pasowało i był pewien, że kobieta miała znajomości w Ministerstwie, a co za tym szło, musiał być uważny. U-WA-ŻNY!
Pospieszył w stronę wejścia do szklarni, przesuwając dłonią po swojej łysiejącej głowie, w swoim mniemaniu dodając sobie powagi. Poprawił szatę, wyszywaną w roślinne motywy, idealnie pasującą do tego dnia, po czym wkroczył władczo na teren szklarni.
- Hector Preston Lewis, Wydział Handlu, przyszedłem w sprawie inspekcji szklarni przeznaczonych do hodowania niebezpiecznych roślin, zgodnie z paragrafem piętnastym podpunktem piątym regulaminu wnioskowania o prawo do hodowania niebezpiecznych roślin w celu dalszej ich dystrybucji - zaczął mówić, gdy tylko zobaczył pracownika, biednego pana Sparrowa, który gwałtownie zdjął z głowy czapkę, miętoląc ją w dłoni i zaprowadził go wprost do ciebie. Wtedy urzędnik powtórzył raz jeszcze swoją formułkę, stając wyprostowanym, zaciskając mocno palce na teczce.

~Joshua Walsh

Dobrze wiedziała, co czeka ją tego dnia. Co więcej, przez ostatni miesiąc codziennie pracowała nad tym, by szklarnia prezentowała się nienagannie i sprawdzała stan wszystkich zaklęć w miejscu, gdzie chciała umieścić niebezpieczne okazy. Nie miała czasu na błędy i było to w jej oczach niewybaczalne. Podobnie zresztą zadbała o swoją dzisiejszą prezencję, przywdziewając jedną ze swoich ulubionych garsonek i czekając na kontrolę. Nie siedziała jednak bezczynnie, uzupełniając w tym czasie raporty i notatki, które obiecała przesłać Victorii. Niestety nie każdy był tak spokojny. Choć jej pracownicy wiedzieli, co ich czeka, Sparrow wydawał się nieco poddenerwowany. I nie tylko on, ale to właśnie na niego padł pierwszy kontakt z urzędnikiem. Pracownik wybąkał coś nerwowo i niedługo po tym, pojawił się w gabinecie Irvette z urzędnikiem u boku.
-Irvette de Guise. Bardzo mi miło. - Wstała, wyciągając dłoń w celu uściśnięcia tej, należącej do Lewisa. Uśmiechała się sympatycznie, jednocześnie emanując spokojem i pewnością siebie. Była nie tylko przygotowana, ale i gotowa. -Od czego więc zaczynamy? - Zapytała, proponując jeszcze gościowi herbatę. Mogła pokazać mu odpowiednie dokumenty, choć te w większości już powinien posiadać, lub przejść prosto do szklarni.

Mężczyzna uścisnął dłoń Irvette, po czym poprawił okulary, zaciskając mocniej palce na teczce. Jego bystre, uzbrojone w grube szkła, oczy wpatrywały się uważnie w kobietę, gotowe dostrzec cień łapówkarstwa, jakie podejrzewał z uwagi na niecodzienne przekazanie wniosku. Wiedział, że nie powinien dać się nabrać na schludny wygląd, więc szybko otwarł teczkę. Dokumenty, one nigdy nie kłamały! Cyferki, zapiski, zaklęcia... Tak, one wszystko zdradzały.
- Proszę pokazać mi szklarnie - powiedział od razu, dziękując z góry na herbatę. Zmrużył przy tym oczy, jakby chciał powiedzieć, że wie, że próbowała go urobić, ale on był profesjonalistą. Z nim należało się liczyć, gdyż nic nie umykało jego uwadze, a raporty sporządzał tak dokładne, że w przypadku odmowy wydania zgody, była ona dziedziczona przez dwa kolejne pokolenia.
- Proszę również powiedzieć, jaki rodzaj handlu niebezpiecznymi roślinami pani planuje i w jaki sposób zadbała o zapewnienie bezpieczeństwa w trakcie sprzedaży i dostaw - polecił prosto, idąc krokiem zdecydowanie przyspieszonym bardziej, niż powinien, co jego serce nie wytrzymywało, ale nie dawał po sobie znać dyskomfortu. Gdy tylko skończył mówić, obok niego pojawił się notes z piórem, które zaczęło notować wszystko, co zostało powiedziane.

~Joshua Walsh

Cóż, wystarczyło zapytać, a wyjaśniłaby mu, dlaczego odebrał wniosek z rąk Ryana. Zostawiał jednak te wątpliwości dla siebie, a więc i Irv nie widziała powodu, by bez potrzeby zacząć się tłumaczyć. Po postawie urzędnika widziała jednak, że trafiła na jeszcze większego służbistę od niej samej, a to oznaczało ciężki dzień.
-Oczywiście, zapraszam tędy. - Nie mając zamiaru tracić chwili, poprowadziła czarodzieja do przygotowanej pod niebezpieczne rośliny szklarni. Wiedziała, że czeka ją mnóstwo pytań, więc chwyciła też ze sobą kilka dokumentów, by w razie czego potwierdzić nimi swoje słowa. Nie myliła się, bo ledwo przekroczyli próg jej gabinetu, spadła na nią lawina pytań.
-Oczywiście, planuję handel jedynie z ludźmi odpowiednio certyfikowanymi do zajmowania się podobnymi roślinami oraz z eliksirowarami, którzy mają pozwolenie na pozyskanie odpowiednich składników. Rodzina Dear, jest klientem, w którego głównie celuję w tej dziedzinie. - Zaczęła od razu, nie ukrywając swoich celów, które jednak określała zgodnie z tym, na co pozwalały jej przepisy. Zdecydowanie nie uśmiechało jej się sprzedawanie jadu tentakuli zagubionym studentom, czy niebezpiecznych sadzonek, podrzędnym zielarzom. -Jeśli chodzi o transport, moja rodzina od lat korzysta z usług francuskiej firmy dostawczej. Ich transportery jeszcze nigdy nas nie zawiodły, choć jeśli pojawi się równie niezawodna i godna zaufania opcja brytyjska, chciałabym nawiązać z nią współpracę. Na początku myślę o handlu lokalnym, choć ze względu na jakość i bezpieczeństwo, sadzonki będę sprowadzać z cieplarni de Guise w Lyonie. - Oczywiście, że szklarnie, w których teraz przebywały, były próbą stworzenia czegoś dla siebie z jej strony i pewnego odcięcia się od rodzinnych więzów. Nie chciała jednak zaczynać z kompletnego dna i zamierzała wykorzystać środki, jakie posiadała, by zapewnić sobie możliwie najbardziej jakościowy start, a lepszego niż domowe sadzonki, nie mogła sobie wyobrazić. Nie mówiąc już o tym, że planowała współpracę z Brandonami, co nie tylko byłoby kolejnym odciętym od ojca łańcuchem, ale i oddała coś gospodarce kraju, w którym obecnie się osiedlała. -Jeśli chodzi o bezpieczeństwo podczas sprzedaży, nie wyobrażam sobie zatwierdzenia transakcji bez zobaczenia i zautoryzowania odpowiednich dokumentów. Posiadam wykwalifikowanych pracowników, którzy wiedzą, na co zwrócić uwagę i podpisałam już umowę na odpowiednie szkolenia uzupełniające ich wiedzę i kompetencje o najnowsze zmiany w prawie handlowym dotyczącym niebezpiecznych roślin. - Raz za razem wyciągała jakieś druki, umowy, czy wizytówki, by potwierdzić swoje przygotowanie i dać znać urzędnikowi, że nie rzuca słów na wiatr.