Rudą zaskoczyło ogłoszenie wystawione przez Xanthee, ale myśląc o tym, co powiedziała jej Victoria, postanowiła spróbować swoich sił i rozkręcić biznes tutaj, w Wielkiej Brytanii. W końcu, jakby przemianowała tę szklarnię na filię de Guise, miałaby swój kawałek Francji w obcym kraju. Nie była ryzykantką, ale w biznesie poruszała się nieco inaczej. Wiedziała, że czasem trzeba postawić wszystko na jedną kartę, a to miejsce znała już niemal jak własną kieszeń.
Przybyła na spotkanie punktualnie jak zawsze, ubrana w bladoróżową garsonkę.
-Dobrze Cię widzieć. - Przywitała się serdecznie z szefową, po czym zajęła miejsce na wskazanym krześle. -Wiesz, że dobrej herbaty nie odmawiam. Szczególnie, gdy czeka mnie owocna dyskusja. - Zgodziła się, chętna na ciepły, mocny napar, który niedługo potem wypełnił jej filiżankę.
-Przechodzimy od razu do sedna, czy będziemy się bawić w formalne uprzejmości? - Pozwoliła sobie na nieco luźniejszy ton, skoro od tak dawna się znały. Nie, nie zamierzała traktować kobiety, jak każdego kontrahenta, ale jednocześnie planowała też ugrać coś dla siebie. W końcu nie pierwszy raz siedziała w takiej sytuacji i wiedziała, jak poruszać się w biznesowym światku.

Xanthea nie pierwszy raz patrząc na Irvette pomyślała jaka to wielka strata dla rodu Grey, że dziewczyna nie była jedną z nich. Mądra, piekna, pewna siebie. O tak, zdecydowanie zostawi szklarnię w dobrych rękach. Napełniła filiżankę dziewczynie, o której nie była już w stanie myśleć jak o pracownicy, a potem usiadła wygodnie, z błyszczącymi oczyma i przeszła do konkretów.
- Myślę, że obie traktujemy czas jako cenny zasób, którego nie należy marnować. Siedemset galeonów. Taka cena by mnie satysfakcjonowała za takie zadbane, dobrze prosperujące miejsce.
Oczywiście, że startowała z zawyżoną ceną. Chyba nikt nie mógł się spodziewać niczego innego w trakcie negocjacji biznesowych, czyż nie? Nalała herbatkę również sobie, przyglądając się Irvette, ciekawa jaką ta rzuci kwotę na start.

Przynajmniej ktoś, zdawał się mieć o Rudej pozytywne zdanie. Co prawda udało jej się nawiązać kilka przyjaźni, ale nadal wiele osób patrzyło na nią przez zupełnie niesprawiedliwe pierwsze wrażenie, jakie sprawiała. Z szefową dogadywała się jednak dobrze i liczyła na to, że i dzisiejsze spotkanie będzie owocne.
-I to mi się podoba. - Powiedziała, gdy Xan zaproponowała by od razu przejść do tematu ich spotkania. Irv napiła się gorącego napoju, wsłuchując się w propozycję kobiety, doceniając jej podejście. Choć nie oznaczało to, że była naiwna. O nie... Zrobiła odpowiedni research przed przyjściem tutaj i nie miała zamiaru dać się oszukać nawet na pół galeona.
-Patrząc na wartość dodaną lokalu, po cenie, w jakiej zakupiłaś szklarnię, nie byłaby to wcale zła propozycja. Jednak biorąc pod uwagę ostatni pożar wywołany przez smoka i ogromne zniszczenia, nie mogę na to przystać. Wartość zdecydowanie spadła i sama wiesz dobrze, jak wiele pracy mnie czeka, by przywrócić temu miejscu dawny poziom, nie mówiąc już o wszelkich modyfikacjach, czy ulepszeniach. Do tego wszelkie koszty związane z przepisaniem własności, ubezpieczeniem i całą resztą.... Moja propozycja to czterysta galeonów. - Zaczęła pewna, że w życiu nie uda jej się wynegocjować aż tak niskiej ceny, ale była ona dobrym wyjściem do spotkania się gdzieś po środku, a na tym chyba im obydwu najbardziej zależało. Irvette nie chciała przecież również kantować Grey, choć liczyła na jakiekolwiek ustępstwa z jej strony, na co mogła liczyć biorąc pod uwagę oczywiście wywindowaną propozycję obecnej właścicielki.

Xanthea poczuła bardzo nieprzyjemne ukłucie w brzuszku, kiedy Irvette przypomniała jej o kataklizmie, którego doświadczyła jej ukochana szklarnia. Nie było to najprzyjemniejsze wspomnienie, tym bardziej, że rzeczywiście miało mocne przełożenie na cenę. Nie zamierzała jednak za mocno schodzić w dół, a czterysta galeonów, jak obie wiedziały, stanowiło za niską cenę.
- Za czterysta galeonów mogę odsprzedać sam teren o gołe ściany. Jeśli wyposażenie i towar chcesz również chcesz zatrzymać, mogę je sprzedać po okazyjnej cenie dwustu galeonów. Razem sześćset.
Tak to już było z targowaniem. Ona trochę zejdzie, Irvette trochę podwyższy, a o tym, jaka kwota będzie tą ostateczną zadecydują niuanse. A twarde negocjacje stanowiły doskonały dodatek do popołudniowej herbatki.

Spodziewała się, że Xanthea nie da się w życiu nabrać na tak niską cenę, wracając do kwoty, za którą sama wykupiła szklarnię. Irvette chciała jednak również ugrać z tego coś dla siebie szczególnie, że wiedziała ile będzie kosztować ją renowacja tego miejsca.
-Sześćset to uczciwa cena, gdyby nie to, że niektóre narzędzia są już mocno postarzałe. I tak będę musiała je wymienić, więc mogę je sobie odpuścić. Pięćset galeonów, taka jest moja nowa propozycja. - Doceniała tę ich kulturalną licytację. Co to był za biznes bez lekkiego negocjowania cen? Popijała więc dalej swoją herbatkę, czekając na to, jak Xan zareaguje na nową propozycję ceny, która wydawała się Irvette dość rozsądna.

Xanthea patrzyła na Irvette z iskierkami w oczach ukrytych pod wachlarzem długich rzęs. Przypomniała sobie kilku dostawców, z którymi niedługo będą negocjowane nowe umowy i Grey była absolutnie pewna, że jej młoda następczyni da im nieźle popalić ustalając kwoty. Z pewnością wyjdzie na tym na plus, dlatego Xan nie miała najmniejszych oporów w dalszym negocjowaniu ceny.
- Istotnie część narzędzi jest do wymiany. Ale dla inwestorów ceny są niższe, a poza tym te parę narzędzi nie jest warte sto galeonów. Pięćset siedemdziesiąt pięć galeonów będzie uczciwą ceną.
Xanthea posłała swojej już-prawie-nie-pracownicy czarujący uśmiech i upiła kolejny łyczek herbatki. Zczynała się walka o mniejsze kwoty, która dobitnie pokazywała, że teraz chodzi już wyłącznie o satysfakcję i dobrą zabawę.

Zdecydowanie nie miała zamiaru nikomu ułatwiać roboty i iść na rękę, a już na pewno nie, gdy ta druga osoba sama nie chciała dać nic od siebie. Tutaj jednak nie było tego problemu. Obydwie kobiety były otwarte na negocjacje co wyraźnie poprawiało Irvette humor. Było wręcz jasne, że choć zachowywała profesjonalne pozory, bardzo dobrze bawiła się tą ich pogawędką.
-Inwestorzy znają się na jakości, a tu jej nie brakuje. - Zaczęła od skomplementowania pracy, którą w to miejsce włożyła Xan, jako właścicielka. -Dlatego też planuję zmienić nieco dostawców. Niektórzy zdecydowanie zbyt wiele wymagają w stosunku do jakości, jaką dostarczają. Pięćset pięćdziesiąt i jestem gotowa podpisać umowę nawet od ręki. - Podała ostateczną ofertę licząc, że ten kompromis załatwi im obydwu cenę, która zadowoli każdą stronę konfliktu. Choć ciężko było to jakkolwiek konfliktem nazwać. Chyba każda z kobiet wiedziała, że i tak targu dobiją.

Xanthea wysłuchała uważnie końcową ofertę i uśmiechnęła się, bardzo usatysfakcjonowana. Skinęła głową, odstawiła filiżankę z resztką herbaty na spodek, a potem wyprostowała się w krześle.
- Pięćset pięćdziesiąt to akceptowalna kwota. Bardzo się cieszę, że doszłyśmy w tym temacie do porozumienia. - powiedziała szarowłosa, siegając po teczkę, z której wyciągnęła przygotowaną wcześniej umowę z wykaligrafowaną już wcześniej kwotą, do której właśnie doszły. - Mój podpis już jest.
Podała pergamin przyszłej właścicielce szklarni, zadowolona z tego, że dobiły targu.
- Tak jak zaznaczyłam w ogłoszeniu, przekazać szklarnię planowałam na początek sierpnia. Nowy miesiąc, nowy początek. Odpowiada ci takie rozwiązanie?

Irvette również zadowalała ta kwota. Nie, żeby specjalnie liczyła pieniądze, w końcu jej rodzina do biednych nie należała, ale mimo wszystko uwielbiała dobre negocjacje i cieszyła się, że te przebiegły bezproblemowo.
Spojrzała chłodno na postawiony przed nią papier i przeklęła w duchu. No tak, biznesy z jasnowidzami. W myślach przewróciła oczami, choć na jej twarzy pojawił się lekki uśmiech.
-Mądre zagranie. - Pochwaliła Xantheę, po czym poczęła czytać umowę, bo choć na kwotę się zgodziły, chciała mieć pewność, że nie przeoczy żadnych "kruczków" i ewentualnych kosztów czy warunków dodatkowych. Co prawda nie spodziewała się podobnego zagrania ze strony Grey, ale nigdy, absolutnie nigdy, de Guise nie podpisywała niczego, czego dokładnie wcześniej nie przeczytała.
-Sierpień brzmi w porządku. Będę mieć czas na załatwienie reszty potrzebnych mi formalności i dojście do ładu z dostawcami. - Chętnie przystała na ten termin, bo jakby miała od ręki przejąć biznes, uznałaby to za największe szaleństwo świata i prawdopodobnie nigdy na to nie zdecydowała.

W umowie, oczywiście, był pewien kruczek. Wiadomo, chodziło o pieniądze, ale nie było to zapisane drobnym druczkiem, a bardzo wyraźnie zaznaczone w jednym z pierwszych punktów umowy.
- Jak zapewne zdążyłaś już doczytać, nie wymagam natychmiastowej opłaty za całą szklarnię. Pełną kwotę chciałabym mieć na koncie w momencie przekazania kluczy. Jednak do końca dnia życzyłabym sobie zaliczki w wysokości przynajmniej dwustu galeonów. Sama rozumiesz... - westchnęła jasnowidząca. - Przyszłości nigdy nie można być pewnym. Ale taka kwota upewni mnie, że nasza umowa jest wiążąca.
Ot, normalna praktyka w biznesowej branży. Xanthea będzie wiedziała, że w razie czego nie zostanie na lodzie, mimo ewentualnych alternatyw, które zamierzała odrzucać ze względu na Irvette, a przyszła właścicielka będzie mogła mieć pewność, że Xan do sierpnia nie upłynni lokalu komuś innemu za wyższa cenę.

Liczyła się z jakąś zaliczką i nawet nie mrugnęła okiem, gdy doszła do tego punktu. Zamiast tego, dała sobie czas na przeczytanie całego dokumentu i wtedy zamierzała go skomentować, gdy Xan odezwała się pierwsza.
-Spodziewałam się tego. Zapłacę od razu, pod warunkiem małej zmiany. - Machnęła różdżką, a w umowie pojawiła się adnotacja traktująca o tym, że w momencie przekazania finansów, Xanthea praktycznie już przekazuje posesję Irvette, mając jednak prawo zachować klucze do sierpnia, by dokończyć wszelkiego rodzaju formalności i prace, które muszą zostać dokończone. -Mamy to? - Zapytała, a gdy Grey wyraziła zgodę, Irvette złożyła i swój podpis na dokumencie, następnie wyciągając z torebki sakiewkę z galeonami, którą otworzyła i zaczęła wykładać pieniądze na stolik, odliczając równą kwotę pięciuset pięćdziesięciu galeonów.
-To była czysta przyjemność, a teraz wybacz, muszę lecieć na Pokątną, załatwić kilka rzeczy. - Uścisnęła kobiecie dłoń, a następnie opuściła swoją nową szklarnię.

//zt x2

Po powrocie z Venetii niewiele miała czasu na odpoczynek. Choć choroba mocno ją osłabiła, nie traciła czasu i od razu zabrała się za urządzanie swojego nowego miejsca pracy. Szklarnia była zadbana, choć nadal widać było tu i ówdzie zniszczenia wynikające z pożaru, który miał miejsce kilka miesięcy temu. Xanthea, zgodnie z obietnicą, zostawiła dziewczynie niektóre sprzęty, które miały być jej pomocne i oczywiście sadzonki roślin, z których na nowo mogła ten biznes rozkręcić i to ponad jego poprzednią świetność. Tak, Irvette nie miała zamiaru zgadzać się na wymagane minimum, a raczej sięgała gwiazd, jak to zwykle miała w zwyczaju.
Nie szczędziła galeonów na ekipę, która miała jej pomóc. O ile roślinami planowała zająć się sama, tak w kwestii remontu budynku już wolała zlecić pracę komuś innemu. Wprowadziła czarodziejów do swojego królestwa i od razu zaczęła tłumaczyć im swoją wizję z nadzieją, że niczego jej tutaj nie spartaczą, bo gniew de Guise mógłby zrównać to miejsce z ziemią w przypadku najgorszym. Po przedstawieniu dokładnego planu pozwoliła im działać, a sama zabrała się za inwentaryzację magazynu, zlecając swojej skrzatce pilnowanie, czy pracownicy przypadkiem nie próbują czegokolwiek zakombinować.
Weszła między przechowywane w magazynie sadzonki i nawozy, od razu czując jak ogarnia ją spokój. Z samopiszącym piórem i pergaminem obok, zaczęła skrzętnie notować stan każdej skrzyni, worku z piaskiem, czy najmniejszej pary grabi. Wszystko musiała mieć zanotowane, nie mówiąc już o tym, że przy okazji powoli przemieszczała wszystko tak, by panował tu jej porządek. Gdy więc wszystko zostało już zaksięgowane, zabrała się za reorganizację regałów pod swoją modłę. Rośliny posegregowała kategoriami, jakich używali we Francji, a następnie wzięła się za przyrządy potrzebne do utrzymania tego miejsca. Przy okazji zauważyła i zanotowała, co wymagało wymiany, a czego brakowało jej w pełni. Lista za listą rosły pokazując, jak wiele pracy miała przed sobą rudowłosa. Na całe szczęście to tylko ją radowało i jeszcze bardziej zachęcało do działania. Miała przed sobą nie tylko realną wizję, ale też realny plan. Porządkując cały ten bałagan, w głowie obliczała już ilu pracowników potrzebuje, by cały ten interes działał jak w zegarku i ile galeonów średnio ją to wyniesie. Gdyby nie fakt, że od dziecka obserwowała, jak działa prowadzenie biznesu, zapewne czułaby się niesamowicie tym wszystkim przytłoczona, ale nie z de Guise takie numery.
W końcu, dziewczyna opuściła magazyn, wykończona i umorusana ziemią, ale w widocznie lepszym humorze. Wypiła przepisany przez uzdrowiciela eliksir i już słuchała raportu swojej skrzatki, jednocześnie obserwując wyniki pracy ekipy remontowej. Tak, całe to miejsce wyglądało już o wiele lepiej, choć wciąż był to dopiero początek. Na ten dzień musieli już jednak odpuścić, bo choć oni wciąż pracowali na najwyższych obrotach, słońce schowało się za horyzontem, jasno dając znak, że czas na odpoczynek. Odprawiła więc czarodziejów, samej jeszcze zostając na mały obchód, po czym zamknęła szklarnię i sama też udała się do domu, by nabrać siły na następny dzień pełen pracy.

//zt

@Irvette de Guise

Doskonale wiesz, jak wiele pracy kosztowało Cię zadbanie o dobry stan przejętych jakiś czas temu szklarni od panny Grey. Przez zniszczenia w czasie ataków smoków duża część budynków wymagała renowacji, a rośliny schronienia na czas prac. Dopiero po długich miesiącach teraz wszystko wracało do normy i mogłaś odetchnąć z ulgą. Biznes prosperował i przynosił Ci oszałamiające zyski. Ale nie spoczywałaś na laurach i zaglądałaś regularnie do kompleksu szklarni, aby nadzorować prace oraz po prostu zajmować się roślinami.
W pewnym momencie podszedł do Ciebie podstarzały mężczyzna o długich, ciemnobrązowych wąsach i oczach w tym kolorze. Pamiętasz, że to jeden z pracowników zajmujący się opieką nad szklarniami od kilkunastu lat. W głowie pojawia Ci się odpowiednie imię - Nathaniel Sparrow. Nosi ochronny strój z logiem firmowym szklarni, w jednej z dłoni ma konewkę, w drugiej skrzynkę z narzędziami. Dlaczego nie robi wszystkiego różdżką? Ach, przypomina Ci się też, że to charłak.
- Panienko de Guise, mamy problem ze szklarnią numer 58 w południowym skrzydle. - odezwał się zakłopotanym tonem, odstawiając konewkę i drapiąc się po karku ręką w grubej rękawicy. Widać, że nie chciał Ci przeszkadzać. - Kilka dni temu rozszalała się tutaj naprawdę mocna śnieżyca, tak wiało i padało śniegiem, że trzeba było wzmacniać zaklęcia chroniące przed warunkami atmosferycznymi, ale brakowało rąk do pracy. I teraz robię obchód po całym kompleksie, patrzę czy wszystko jest na swoim miejscu, a któryś z chłopaków musiał nie zauważyć, że jedno z górnych okienek sklepienia tamtej właśnie szklarni zostało roztrzaskane. Od razu uspokajam, rośliny nie ucierpiały jakoś bardzo, po prostu była trochę niższa temperatura tam i nasypało się też śniegu... Ale to w sumie można naprawić od razu.
Uśmiechnął się do Ciebie niepewnie, chrząkając. Tak, pamiętasz, że nawet w Proroku pisali o fali mocnych śnieżyc, które mogą narobić nieoczekiwanych zniszczeń i pracownicy tutaj też Cię informowali w jednym z tygodniowych raportów, że trochę galeonów pójdzie na drobne naprawy. Wydawało się, że to jedno zepsute okno nie zajmie Ci więcej czasu niż dwie minuty, jeśli pójdziesz się nim zająć oraz sprawdzić stan roślin.


~ Prowadzi: @Blaithin 'Fire' A. Dear
Proszę o pinga przy każdym poście, miłej zabawy

Dzień bez pracy był dniem straconym i choć nie zawsze Irv musiała osobiście pojawić się w szklarni, to jednak czuła powinność, by przynajmniej co drugi dzień tam wpaść. Nie inaczej było i dzisiaj, kiedy to przeniosła sprawy biurowe na pole walki, jednocześnie chcąc na własne oczy zobaczyć, czy zatrudniani przez nią ludzie wywiązują się jak trzeba ze swoich obowiązków.
Właśnie składała ostatni podpis pod zamówieniem, gdy przed nią wyrosła sylwetka jednego z pracujących dla niej czarodziejów. Skrzywiła się w myślach na widok jego szaty roboczej. Już dawno powinny dojść nowe, z aktualnym logo i nazwą, ale to nie był problem na teraz, ani tym bardziej wina mężczyzny, więc skupiła się na jego słowach, które ani trochę jej nie poprawiły nastroju, a wymowna zmarszczka pojawiła się na czole rudowłosej.
-Pięćdziesiąt osiem? - Zapytała dla jasności. Nie kojarzyła, by powinny tam być jakieś problemy, więc tym bardziej niezadowolona była z takiego stanu rzeczy. Oczywiście pamiętała problemy z pogodą i braki kadrowe, ale czy to wyjaśniało cokolwiek? Nie w jej oczach. Musiała wziąć naprawdę głęboki oddech, żeby nie wyrazić frustracji na swoim rozmówcy, choć ta narastała w niej z zawrotnym tempie.
-Dobrze. Do końca dnia poproszę o raport kto pracował przy szklarni numer pięćdziesiąt osiem. - Zaczęła, tonem nieznoszącym sprzeciwu, choć bardzo spokojnym. -A skoro można to naprawić od razu, to nie widzę czemu jeszcze tutaj stoimy. Pójdziemy tam. - Wzięła do ręki różdżkę i ruszyła w kierunku wspomnianego skrzydła, chcąc od razu zająć się sprawą.

@Blaithin 'Fire' A. Dear

Szklarnia pięćdziesiąt osiem, do której się zbliżaliście, nie wyglądała z zewnątrz tak źle, jak brzmiało z opowieści pracownika. Można było uznać, że prezentuje się wręcz naprawdę dobrze, szczególnie na tle zniszczonych wcześniej przez smoki pojedynczych szklarni. Towarzyszący ci pracownik wyraźnie poczuwał się do odpowiedzialności za to, że nie zostało wcześniej zgłoszone, że coś jest nie w porządku.
- Wie pani, naprawiłbym, je, ale... Nie chciałbym niczego uszkodzić - powiedział cicho, po czym otwarł przed tobą drzwi, wpuszczając cię do szklarni. Wewnątrz temperatura zdecydowanie była niższa, niż powinna, co mogłaś od razu odczuć, bez sprawdzania na przyrządach. Okienko, o którym mówił Sparrow, było całkowicie roztrzaskane, a z uwagi na przeszklony dach, dziura była widoczna jedynie dzięki temu, że w tym miejscu śnieg nie miał na czym osiąść. Zupełnie jakby ktoś usunął resztki szyby.
- Rano gdy sprawdzałem, była tutaj jedynie mała dziura... Pani de Guise, nie wiem, dlaczego teraz jest... pójdę po okrycie dla roślin - powiedział mężczyzna i pospiesznie wyszedł ze szklarni, aby udać się do domku gospodarczego w połowie skrzydła, pozostawiając cię samą. Rośliny najbliżej okna są przykryte cienką warstwą śniegu, wyraźnie przemarznięte. Pozostała obsada szklarni ma złe warunki do wzrostu, ale nie wydaje się zagrożona. Ścieżkę między kolejnymi skrzynkami z roślinami pokrywa cienka warstwa lodu, nigdzie nie widać resztek szyby.

Opisz co robisz i rzuć dodatkowo literą, w następnym poście poznasz jej znaczenie.


~przejęte przez Joshua Walsh

Literka: G

Weszła do szklarni, spodziewając się o wiele gorszych zniszczeń. Nieco jej ulżyło, ale i tak nie była zadowolona z tych zaniedbań. Miała mnóstwo pracy, nim w końcu będzie mogła dumnie ogłosić, że w pełni przejęła zakupione od Xantei szklarnie.
-Rozumiem. - Odparła jedynie sucho, przyglądając się dokładnie dziurze, a następnie przenosząc wzrok na rośliny i podłogę. Dziwne, nie widziała nigdzie resztek szkła. Nie podobało jej się to. Zdecydowanie nie podobało. Tak samo, jak cienka tafla lodu, którą zauważyła.
-Dlaczego więc od rana nikt do mnie nie przyszedł, tylko dowiaduję się o tym teraz? - Liczyła na to, że nie musi tłumaczyć pracownikowi, dlaczego nie była zadowolona i że tak małą dziurkę o wiele łatwiej było załatać niż całe wybite okno. Popędziła go jeszcze po to okrycie, po czym sama postanowiła wstawić szkło przy pomocy zaklęcia. Gdy się z tym uporała, zniżyła się do poziomu roślin, by dokładnie się im przyjrzeć. Wyglądało na to, że nie były całkiem zagrożone, ale mróz zrobił swoje. Zaczęła więc powoli oczyszczać je ze śniegu rękami, nie chcąc ryzykować na ten moment żadnych zaklęć rozgrzewających.

G  – jak gospodarcze szkodnictwo

- Rano zajmował się tą częścią szklarni Tony, ja dopiero teraz przyszedłem, szukając konewki i zobaczyłem, że śnieg się sypie, a potem spotkałem panią i powiedziałem wszystko od razu - wyznał nieco jąkając się pan Sparrow, po czym pospieszył po okrycie dla roślin, mające ochronić je przed wyziębieniem.
Zdecydowałaś się wstawić szkło w okno, co z pewnością było dobrym pomysłem. Niestety, kiedy odwróciłaś się do roślin, zaczynając je oczyszczać ze śniegu, wstawiona przez ciebie szyba zamieniła się w wodę, a przez ponownie powstałą dziurę znów zaczął z wolna sypać śnieg. Wyglądało tak, jakby ktoś specjalnie zaczarował dziurę tak, aby nie można było jej załatać. Konieczna była wymiana całego dachu, albo znalezienie innego sposobu na ochronę roślin.
Tony, o którym wspominał pan Sparrow, to Anthony Craymore, o którym jedyne, co można było powiedzieć to to, że znał się na roślinach. Nie był w żadnym stopniu interesujący, był bliski czterdziestki i nie zachwycał kulturą osobistą. Jednak zwykle o rośliny dbał. Krążyła jednak pogłoska, że próbował związać się z panną Adele Fonlee, która była znaną w branży zielarskiej posiadaczką niewielkiej szklarni. Do tej pory nie stanowiła większej konkurencji, ale czy to nie był dziwny zbieg okoliczności?
W końcu do szklarni wpada zdyszany pan Sparrow z okryciem dla roślin, gotów pomóc, jak tylko może w uprzątnięciu szklarni z resztek śniegu.

Rzuć k100 na to, ile procent roślin udaje się zabezpieczyć przed śniegiem i mrozem, unikając poważnych strat.

~Joshua Walsh

Kostka: 91%

Tak szczerze, to nie obchodziło ją, kto się tym zajmował. Była zła, że nie zgłoszono jej tego wcześniej i była zdeterminowana, by wyciągnąć z tego tytułu konsekwencje. Czy oni zdawali sobie sprawę z tego, jakie konsekwencje mogły mieć te przemilczane godziny? Nawet nie chciała o tym myśleć. Biedne rośliny...
Pracownik poszedł, a Irvette sama zaczęła naprawiać szkody, bo jak widać, nikt inny się do tego za bardzo nie palił. Już cieszyła się z wstawionego szkła, gdy zobaczyła jak to zamienia się w wodę  i zalewa szklarnię pod spodem. Nabrała głęboko powietrza, próbując się uspokoić. Wiedziała, że takie rzeczy nie działy się same z siebie. Rozejrzała się wokół i znalazła gałąź, która odpadła z jednego ze zmarzniętych krzewów. Zamieniła go w drewnianą deskę, a następnie powieliła przy pomocy geminio, by na końcu umocować to w miejscu szyby licząc na to, że jakiekolwiek zaklęcie nie zostało na dach nałożone, działało tylko na szkło i to prowizoryczne rozwiązanie, cokolwiek da.
Spojrzała na przyniesione jej okrycie dla roślin, jednocześnie cały czas łącząc kropki. Czyżby Tony miał z tym coś wspólnego? A raczej ta jego Adela, na której widok Irwecie otwierała się różdżka w kieszeni.
-Okryjmy je. Tylko delikatnie! Każdy złamany liść będzie potrącony z waszej pensji za to całe zaniedbanie. - Pogroziła, choć tak naprawdę nie miała zamiar karać biednego Sparrowa, który zdawał się być najbardziej odpowiedzialny z całej tej zgrai.
Gdy rośliny zostały zabezpieczone, wysłała po Tonyego wyjca, by natychmiast stawił się w szklarni. Największe szczęście miał w tym, że prawie wszystkie rośliny udało się dobrze zabezpieczyć. Gdyby sytuacja wyglądała inaczej, nawet nie siliłaby się na sprowadzenie go tutaj, a od razu posłała z torbami.

@Irvette de Guise
Niestety, zaklęcie zdawało się mieć na celu utrzymać dziurę między konkretnymi częściami framugi. Fragmenty desek przyczepione do drewnianych elementów dachu pozostały nienaruszone, jednak te, które zasłaniały samą dziurę, ponownie zamieniły się w wodę, która chlustem upadła na podłogę. Szczęśliwie wydarzyło się to tuż po tym, jak pan Sparrow kończył okrywać ostatnie rośliny, robiąc to wszystko niezwykle starannie. Do tej pory żadna z roślin, jakimi się zajmował, nie ucierpiała i wyrastała równie pięknie, jak te spod twoich rąk, więc mogłaś mieć pewność, że zabezpieczone rośliny przetrwają. Niestety okrycie nie sięgało do wszystkich roślinek i te po chwili pod wpływem mroźnego wiatru zatrzęsły się, zwracając uwagę na siebie. Najbezpieczniej byłoby przenieść je do innej szklarni, choć trzeba jeszcze było zająć się powstałą dziurą. Twój pracownik, choć miał z pewnością inne zajęcia na ten dzień zaplanowane, stoi w kącie szklarni, mnąc w dłoniach czapkę, rozglądając się po roślinach wyraźnie czekając na polecenia.

Rzuć literą, gdzie:
spółgłoska - rozpoznajesz czarnomagiczną energię i zaczynasz nabierać pewności, że ktoś obłożył klątwą twoją szklarnię sabotując najbardziej wymagające i potrzebne rośliny, gdybyś nie ocaliła większości z pewnością byłabyś stratna pokaźną sumę; skoro wiesz z czym przyszło ci walczyć, wiesz, że gdzieś w szklarni został ukryty przedmiot będący źródłem klątwy i pozostaje ci go znaleźć - dorzuć k6, gdzie parzysta oznacza, że odnajdujesz go bez problemu, nieparzysta oznacza, że powoli pęka kolejna szyba w dachu
samogłoska - choć znasz się na czarnej magii i potrafisz ją rozpoznać, tym razem nie czujesz niczego podejrzanego, co z pewnością utrudni praca nad uszczelnieniem dachu

~Joshua Walsh

Literka: J i nieparzysta

Wszystko zdawało się dzisiaj nie iść po jej myśli. Poziom irytacji dziewczyny sięgał zenitu i tylko fakt, że choć jeden z jej pracowników zdawał się chcieć jej pomóc sprawiał, że jeszcze nie rozniosła wszystkiego w powietrze. Zaklęcia Irvette ponownie nie zadziałały jak powinny, ale rośliny w większości były już bezpieczne. Niestety większość to nie całość i kilka biednych okazów zatrzęsło się od zimna. Dziewczyna uniosła różdżkę i w trybie pilnym wezwała do siebie kilku pracowników. We dwójkę nie byli w stanie wykonać takiego ogromu pracy w odpowiednim czasie, a nie miała zamiaru pozwolić sobie na większe szkody niż obecnie już obserwowała.
Zaraz też chciała odezwać się do stojącego w kącie czarodzieja, gdy wyczuła coś, co ją zaniepokoiła. Podeszła bliżej wybitego okna i była już pewna, że ktoś zabawił się jej kosztem, traktując szklarnię Irvette czarną magią. Oczy rudowłosej od razu pociemniały na znak furii, która ją opanowała, a zaraz potem, obok niej pękła kolejna szyba.
-Nathanielu, skocz na Pokątną po kolejne okrycie. - Poprosiła czarodzieja dziwnie łagodnie, samej wysyłając kolejnego patronusa do swojej matki wiedząc, że ta była o wiele bardziej od niej doświadczona w niwelowaniu klątw i poprosiła ją o natychmiastowe stawienie się na miejscu.

Pan Sparrow pokłonił się i biegiem skierował się do wyjścia z terenu szklarni, aby skorzystać z najbliższego kominka podpiętego do sieci Fiuu. Pozostali pracownicy pojawili się z cichym trzaskiem aportacji niewiele po tym, jak mężczyzna opuścił szklarnię. Część z nich wydawała się zaskoczona nagłym wezwaniem, część po prostu była gotowa na nowe polecenia. Brakowało pośród nich Craymora, a z pewnością nie zgłaszał wolnego. Takie wieści sowy rzadko przynosiły do ciebie, co było raczej powodem do zadowolenia - w końcu świadczyło o pracowitości większości zatrudnionych. Co więc było powodem jego niestawienia się na wezwanie? Tego nie można było od razu ocenić. Za to stan dachu już tak, kiedy pęknięcie na drugiej szybie zaczęło się powiększać.
- Och mówiłam Tony'emu, żeby naprawił ten dach od razu, jak tylko pojawiło się pęknięcie! - rzuciła jedna z kobiet, Marie O'Colly, wbiegając do szklarni z wyciągniętą różdżką, próbując naprawić pęknięcie prostymi zaklęciami, które nie przyniosły zamierzonego efektu. Kobieta aż sapnęła z niezadowolenia, biorąc się pod boki, po czym spojrzała w twoją stronę. - Pani de Guise, szyba pękła dziś rano, ale Tony miał się tym zająć. Nie rozumiem, dlaczego to nie chce działać, ale może dlatego wybiegał stąd i teleportował się, żeby przynieść coś z Pokątnej? Widziałam, że Sparrow też przed chwilą biegł... Aj aj, biedne rośliny! Mamy je przenieść do szklarni numer dwadzieścia trzy? Po ostatnich zbiorach jest pusta. Mieliśmy zgodnie z poleceniem zacząć wysiewać nowe zioła, ale może jednak w tej sytuacji byłoby dobrze je tam przenieść? - mówiła dalej, od razu wysuwając się z inicjatywą zrobienia czegoś, ale czekała na wyraźne polecenia.


Rzuć k6 - jeśli wypadnie 1 albo 6, oznacza to, że wzywana przez Irvette matka jeszcze się nie pojawia, a druga szyba także całkowicie znika. W innym razie dorzuć kość litery na to, jak szybko matka Irvette namierza zaklęty przedmiot, gdzie: A-C oznacza, że kobieta potrzebuje rzucić kilka dodatkowych zaklęć, aby odnaleźć źródło; D-J od razu namierza wbity w drewnianą ramę dachu gwóźdź, który zaklęto w taki sposób, aby nic, co znajduje się w jego sąsiedztwie, nie utrzymywało się dłużej niż kilka minut, zamieniając wszelką ochronę dziur w wodę.

Jeśli zdecydujesz się przenieść rośliny do bezpiecznej szklarni — rzuć k100 na szanse na przeżycie tych roślin, które nie zostały okryte. Jeśli zdecydujesz się czekać na Sparrowa, aż przybiegnie z dodatkowym okryciem nie musisz nic rzucać.

~Joshua Walsh

Kości: 3 i 40, A

Bardzo ucieszyła się na widok swoich pracowników. Co jak co, ale miała wrażenie, że na większość z nich może liczyć. Owszem, planowała zmiany kadrowe, ale raczej nie na większą skalę. Poza tym, póki wciąż u niej pracowali, liczyła jednak na pewnego rodzaju lojalność i wcale się nie zawiodła. Oczywiście brakowało jednej osoby, ale ani trochę jej to nie zdziwiło. Upewniło tylko w przekonaniu, że to on za wszystkim stoi.
Z niezadowoleniem spojrzała za to na drugą pękającą szybę. Trzeba było szybko zająć się tym problemem, bo zdawało się, że sytuacja robi się coraz poważniejsza.
-Dziękuje Ci Marie. Z Tonym porozmawiam później, a na następny raz proszę, byś Ty przejęła odpowiedzialność za podobne sytuacje. - Doceniła słowa czarownicy. Uważała ją za sumienną i naprawdę dobrą pracownicę, co zresztą udowodniła, od razu przechodząc do działania i wyjaśnienia sytuacji. -Obawiam się, że w sprawie szyby nie zdziałacie za wiele, ale pomysł z przeniesieniem roślin jest w tej chwili najlepszy. Zajmijcie się tym jak najszybciej. Przesadźcie je pod wschodnią ścianę, tam są najlepsze warunki. Jak tylko Sparrow wróci, skieruję go do was. - Wydała polecenia licząc na to, że tak liczna grupa szybko upora się z zadaniem, gdy ona będzie studiować zakazaną magię, która dopadła jej biznes. To, że była wściekła musiało poczekać. Miała zamiar rozprawić się z Tonym i jego ukochaną na swój sposób, ale zdecydowanie nie w tej chwili. Teraz najważniejsze było dobro jej roślin.
Nie musiała długo czekać, nim zjawiła się wezwana przez nią matka. Rudowłosa od razu ucałowała ją na przywitanie i wyraziła, jak cieszy się z jej obecności. Miały dość ciepłą relację, choć starsza czarownica nie była idealną rodzicielką. Wrażliwa i wycofana, a jednocześnie silna i dumna. Przez wiele lat przymykała oczy na występki męża, próbując jedynie łagodzić skutki jego gniewu. Nie do końca podobało jej się to, jak wielki nacisk kładł na wychowanie Irvette na swoją następczynie, choć uważała, że była to słuszna decyzja. Po wyprowadzce do Anglii niewiele się zmieniła, jednakże była nieco zagubiona, na obcej ziemi. Wtedy też zaczęła bardziej doceniać córkę szczególnie, że na początku ich wygnania to Irvette dbała o przypływ gotówki do ich domostwa. W życiu nie powiedziałaby tego na głos, ale była nawet nieco dumna z córki, że ta w końcu zaczynała robić coś dla siebie.
-Wyczuwam tu czarną magię. Okno zostało wybite i nie można go naprawić. Jestem pewna, że stoi za tym jakaś klątwa, ale nie mogę jej zidentyfikować i zneutralizować. - Bez zbędnych czułości, Irv przeszła do nakreślania sytuacji w swoim ojczystym języku. Czuła nieco wstydu, że nie potrafi poradzić sobie z czymś takim, ale musiała schować teraz dumę w kieszeń. Rośliny były najważniejsze.
Zaraz też jej matka wzięła się do pracy. Początkowo nie miała pojęcia, co jest przyczyną całego zamieszania, ale po kilku dodatkowych zaklęciach udało jej się zlokalizować gwóźdź, nasiąknięty wręcz czarną magią.

Pracownicy posłusznie wzięli się do pracy. Widać było, że nikt nie chciał mieć na sumieniu zaniedbanych roślin i nawet, jeśli jeszcze przed momentem nie rozumieli, co się dzieje, po wydanym poleceniu wzięli się pospiesznie do pracy. Marie skinęła lekko głową, aby zaraz zacząć instruować pozostałych co do przenoszenia roślin. Nie wszystkie udało się uratować, ale zdecydowanie nie były to straty, jakiś nie zdołałabyś nadrobić w ciągu tygodnia. Pozostawało zająć się klątwą.
Gwóźdź wyglądał najzwyczajniej, jak jeden z wielu. Pani de Guise po wykryciu go, przez chwilę przyglądała mu się uważnie, próbując zrozumieć jego działanie oraz cel. W końcu rozejrzała się po szklarni i pracownikach, którzy jeszcze kręcili się, zabierając kolejne rośliny, nim zdecydowała się odezwać.
- Ktoś wyraźnie zamierzał zaszkodzić twojej pracy. Klątwa, jaka została nałożona, jest jedną z tych, które działają grupowo. Istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że w pozostałych szklarniach również znajdziesz takie gwoździe, chyba że ktoś dopiero zaczynał - powiedziała spokojnie, wskazując na omawiany przedmiot, zaraz też uśmiechając się delikatnie, z wyraźną troską w spojrzeniu. - Mogę zająć się tym i pomóc sprawdzić pozostałe szklarnie, ale może wolisz zgłosić sprawę odpowiednim służbom? Zdecydowanie ktoś próbuje ci zaszkodzić i może nie chodzić tylko o zniszczenie roślin - powiedziała cicho, pozostawiając tobie decyzję. Mogła pozbyć się klątwy kilkoma zaklęciami, ale nie chciała zaszkodzić ujawniając swoje możliwości, gdy każdy mógł ich zobaczyć.

Jeśli zdecydujesz się wezwać aurorów, nie musisz na nic rzucać. Panowie zbiorą oświadczenia, pozbędą się klątwy i aresztują pracownika, który dopuścił się sabotażu.
Jeśli zdecydujesz się na usunięcie klątwy, korzystając ze zdolności matki, rzuć kością literową, gdzie spółgłoska oznacza, że wszystko jest w porządku, z kolei samogłoska oznacza, że jeden z pracowników widzi co się dzieje - dorzuć wtedy k6, gdzie wynik 1 oznacza, że podejrzewa was o paranie się czarną magią, a pozostałe oczka, że podziwia zdolności łamacza klątw, za takiego uznając twoja matkę.

niezależnie od decyzji możesz kończyć, jeśli wybierzesz drugi scenariusz i wypadnie 1, spodziewaj się dodatkowej ingerencji
~Joshua Walsh

Obserwowała jak jej pracownicy zabierają się do roboty i cieszył ją ten widok. Miała zamiar wynagrodzić im to nagłe wezwanie, ale dopiero, gdy wszystko będzie już odpowiednio zabezpieczone. W tej chwili wsłuchiwała się w słowa matki, która miała wiele cennych obserwacji.
-Wydaje mi się, że dobrze wiem, kto za tym stoi. - Odpowiedziała spokojnie, rozmyślając nad propozycją, by zajęły się tym same. Wiedziała, że jej rodzicielka bez problemu poradziłaby sobie z tym zadaniem, jednak wiązało się to także z dość sporym ryzykiem. Pozostawało więc pytanie, czy chce je podjąć.
Przez chwilę milczała, bacznie obserwując zaklęty gwóźdź i analizując wszystko, co do tej pory udało jej się ustalić.
-Wezwę aurorów. Nie ryzykujmy. Nie znajdą tu niczego, co mogłoby ich zaalarmować. - Postanowiła w końcu, dziękując matce za pomoc, po czym od razu zabrała się za odpowiednie zgłoszenie do Ministerstwa. Była gotowa poprosić odpowiednich pracowników, by w razie potrzeby zeznali przed przedstawicielami prawa, a i ona sama nie miała zamiaru niczego przed nimi zatajać w tej sprawie.

//zt

Jeden ze spektakularnych, latających powozów z serii tych wypuszczanych przez rodzinę Brandonów wylądował z łoskotem kół przed szklarnią. Ciągnące go aetony potrząsały jedwabistymi grzywami, drobiąc w miejscu, jakby były gotowe do dalszej, wspaniałej podróży. Bo przecież każda podróż takim bajecznym środkiem lokomocji musi być wspaniała, prawda?
Drzwiczki otwarły się ze skrzypnięciem, a po metalowych stopniach zstąpiła bardzo klasycznie wyglądająca, starsza czarownica. Miała tradycyjne szaty czarodziejskie, upięte włosy i czarną tiarę, w dłoni trzymała różdżkę, a za nią dreptał zgarbiony wpół domowy skrzat opatulony w skrawek szmaty w kolorze marengo.
- John, mynnwch y blychau yn barod. - zaskrzeczała po walijsku, po czym ruszyła do szklarni.

Do pomieszczeń w których pracowała Irvette wpadła jedna z dziewcząt, obsługujących sekcję roślin ozdobnych wielkiej szklarni.
- Pani De Guise, przepraszam, że przeszkadzam. - bąknęła - Przyszła klientka i nie chce rozmawiać z nikim innym poza właścicielem... - zmarszczyła brwi - Powiedziała, że żadne z nas się na niczym nie zna.

| Loki

Właśnie czytała przepisy dotyczące zmian, jakie planowała wdrożyć do szklarni, gdy hałas przed gabinetem przykuł jej uwagę. Nim jednak zdążyła sama zorientować się, co miało właściwie miejsce, jedna z pracownic Irvette pojawiła się przed jej obliczem i oznajmiła bardzo ekscytujące wieści. Przynajmniej dla rudowłosej czarownicy były one ekscytujące, bo tacy klienci zazwyczaj nie tylko pochodzili z jej świata, ale i byli gotowi zapłacić sowicie za odpowiedni towar, który Francuska była pewna, że posiada.
-Cudownie. Zajmij się proszę ziołami. Trzeba oczyścić jej z ewentualnego pyłku i nieco podlać. - Wydała pracownicy polecenie, a sama upewniła się, że wygląda nienagannie, jak zwykle i wyszła na spotkanie z tajemniczą klientką.
-Miło mi Panią gościć w moich skromnych progach. Irvette de Guise, właścicielka. W czym mogę służyć? - Kulturalnie rozpoczęła rozmowę, wzrokiem szybko omiatając postać, która przed nią wyrosła, by móc odszukać ewentualne mocne i słabe strony kobiety. Wyczuwała odpowiedni interes, choć okupiony niemałym trudem. Coś, co Irv uwielbiała ponad życie.