Mimowolnie przymknął oko przy roztrzepywaniu puchatych loczków, drugim posyłając rozbawione spojrzenie do piwnych tęczówek, póki nie pozwolił z cichym pomrukiem zgody opaść głowie luźno na włoski tors, chcąc wsłuchać się nie tylko w wypowiadane przez Raffaello słowa, ale i w rytm serca, który jeszcze przed chwilą sam mógł przyspieszać.
- Coś sobie wybiorę, a Ty ocenisz, czy jest wystarczająco konkretne? - zaproponował, gotów zjeść więcej, a nawet i zdrowiej, o ile tylko sam będzie mógł zdecydować co wydaje mu się najbardziej zjadliwe z dostępnych w Mont Blanc potraw. Ledwo zdążył przymknąć oczy, nakreślając sobie w wyobraźni obraz młodszego Raffaello, a już ściągał brwi i unosił się nieco, by ciekawsko zerknąć na swojego Bibliotekarza, w każdej jego kolejnej wypowiedzi doszukując się kontynuacji alarmującej go myśli.
- Nie no, podrywasz gdzie indziej, tutaj już tylko zbierasz żniwa - zaśmiał się mimowolnie, siadając wygodniej na włoskich biodrach, niby nieco się od partnera odsuwając, a jednak ani myśląc tracić ciepłe objęcie jego ramion. - Ale cofnijmy się trochę i… Jak mówisz, że nie spotykałeś się "z aż taką ilością", to masz bardziej na myśli, że nie wydają Ci się czarujący, gdy już wywindowałem Twoją poprzeczkę oczekiwań… - zaczął, uśmiechem i pewnością siebie próbując ochronić się przed tą zdradliwie atakującą go myślą, że Raffaello nie może być aż tak idealny, jak mu się to wydawało. - Czy bardziej na zasadzie, że oprócz mnie było ich tylko kilku?... I żaden tak czarujący jak ja.

- Czy teraz zamówisz sobie zestaw trzech dań z homarem? - Parsknął, nie wątpiąc wcale w ashową zadziorność, aczkolwiek będąc też całkiem pewnym, że Gryfon nie dałby radę wcisnąć w siebie tyle jedzenia i już nie wyszłoby tak konkretnie, jak miało.
- Zdecydowanie nie spotkałem nikogo równie czarującego - przytaknął mu, nad tym jednym wcale nie musząc się zastanawiać, więc tylko zabierając się za uspokajające - samego siebie? - głaskanie gryfońskich pleców. I chociaż nie miał nic przeciwko takiemu dopytywaniu, to widział przecież, że Asha trochę za bardzo interesował ten temat, a to natychmiast podpowiadało Raffaello, że jedno źle dobrane słowo może spowodować katastrofę.
- Nie spotykałem się z nikim podobnym do ciebie, Ash - wyznał wreszcie, uśmiechając się delikatnie, bo samemu widząc tę wyjątkowość jako komplement. - Nie wiem czego to może być kwestia, bo nigdy się nie zastanawiałem, czy mam jakiś swój “typ”... może chodziło bardziej o brak okazji albo odpowiedniego dopasowania - pociągnął dalej, domyślając się, że krótka odpowiedź nie będzie wystarczająca. - Więc nie, nie obieram sobie zawsze za cel czarujących twinków… chociaż jeśli nie patrzeć na związki, a bardziej jednorazowe przygody, to twój styl-... - urwał, dostrzegając, że wcale nie idzie w odpowiednią stronę i od razu głupio się spinając, co tylko wywołało u niego zakłopotany śmiech. - Przepraszam, to nie brzmi zbyt zgrabnie. Chodzi mi o to, że myślę, że zwróciłbym na ciebie uwagę, gdybyśmy wpadli na siebie w klubie albo gdziekolwiek indziej… ale nie jesteś “kolejnym”. Czy to ma sens?

Zaśmiał się leniwie, w tych ostatnich chwilach beztroskiego wsparcia na włoskim torsie, przytakując rozbawionym "Homar brzmi dobrze", faktycznie będąc gotów zwrócić swoją uwagę w stronę owoców morza, nie mając pomysłu na zbyt wiele zdrowych opcji, które miały szansę mu smakować.
Zadowolony pomruk zawibrował mu w piersi przy zdobytym komplemencie, za który nagrodził Raffaello drobnym pocałunkiem, chcąc wierzyć w to, że nawet jeśli nie jest najmądrzejszy, najzdolniejszy czy najpiękniejszy, to ma w sobie ten urok, który zawsze pomoże mu przetrwać, jakby mógł karmić się tą szczególną uwagą choćby jednej dostrzegającej go osoby.
I dopiero kolejne słowa przypomniały mu o tym, co właściwie zdążyło go zaniepokoić, więc zamilkł zupełnie, nie chcąc przypadkiem przerwać Raffaello, bo i chcąc zobaczyć jak daleko ten sam zapędzi się w swojej wypowiedzi. Im ten brnął dalej, tym jego własne brwi lgnęły ku sobie mocniej, wpierw w szczerej dezorientacji i niedowierzaniu, a zaraz - gdy nijak nie mógł już wyprzeć napływającego wniosku - w gwałtownym oburzeniu, gdy prychnął, zapowietrzając się niezrozumiałymi dla niego emocjami.
- Nie, co do kurwy w ogóle… - wyrzucił z siebie, nie do końca wiedząc kiedy tego typu komentarz z komplementu zamienił się w jego głowie w obelgę, a jednak dłoń instynktownie pomknęła mu do przewieszonego na jego szyi łańcuszka, jakby potrzebował upewnić się, że ten wciąż tam jest, choć przecież bez zapięcia nie miał żadnego prawa się zgubić. - W ogóle nie brzmiało zgrabnie - prychnął nieco nieprzytomnie, zbyt mocno gubiąc się we własnych myślach, bo i nie wiedząc w jaki sposób ma poukładać dane mu informacje, a jednak gdzieś podświadomie czując, że nie może zamilknąć zupełnie, by nie dać szansy Raffaello na zamieszanie mu w głowie jeszcze mocniej. - Zaklepałeś mnie sobie, by mieć swojego przygodnego twinka na wyłączność? - wyrzucił z siebie w końcu, podrywając się z łóżka, bo i nagle nie czując się wcale tak dobrze z ciepłą nagością, więc chcąc skorzystać z przewieszonego w łazience szlafroka i może nie do końca rozumiał czemu tak bardzo zależy mu, by być po prostu tym "kolejnym", a jednak czuł, że to w tym tytule kryje się teraz największa wartość.

Niby widział jak każde jego kolejne słowo odbija się na Ashu, a jednak przede wszystkim po prostu czuł rozdzierające mu się w klatce piersiowej serce, które wcale nie chciało zaakceptować tego jak beznadziejnie Raffaello brzmiał i jak jeszcze gorzej był odbierany. Spojrzenie zsunęło mu się z nieskrywanym strachem na łapaną przez Gryfona obrożę, chociaż prawda była taka, że ewentualnej próby zdjęcia tego nowego dodatku pewnie lepiej byłoby nie widzieć.
- Nie- nie, Ash, na Merlina - gaspnął, podnosząc się z łóżka zaraz za nim, bo nie mając w sobie tyle bezczelności, by powstrzymać go przed ucieczką. Absolutnie nie kłopotał się ubraniami, po prostu podążając za swoim partnerem i wpatrując się w niego spod ściągniętych w zmartwieniu brwi. - Nie jesteś przygodny i nie “zaklepałem cię” - zaznaczył. Wyciągnął rękę, początkowo chcąc ująć dłonią gryfoński policzek, ale wreszcie decydując się na zahaczenie palcem wskazującym o kółeczko obroży.
- Jesteś wyjątkowy i nawet nie wiem… nie wiem na jakiej zasadzie ktoś miałby być do ciebie podobny, więc może staram się celować w jakiś styl ubierania, wiek? - Potrząsnął lekko głową, teraz już nawet nie mogąc sobie przypomnieć za jaką inną spódniczką mógłby się obejrzeć. - Przepraszam, jeśli to źle brzmi, ale nie mam jak tego zmienić i to nie sprawia, że znaczysz dla mnie mniej… i nie do końca rozumiem dlaczego masz z tym problem - przyznał ostrożnie, delikatnie go do siebie za naszyjnik przyciągając. - Moje poprzednie związki nie wypaliły, więc może to dobrze, że nie mam jakiegoś konkretnego typu i nie powielam konkretnego schematu?

Uciekał głupio przed siebie, nie chcąc, by Raffaello patrzył mu teraz w oczy, a jednak gdy tylko naciągnął miękki szlafrok na ramiona, łatwo dał złapać się w pułapkę włoskiej dłoni, bezwiednie podążając do piwnych tęczówek.
- Zaklepałeś - zaprotestował oburzając się od nowa, bo i w pierwszej chwili myśląc, że teraz Swansea wypiera się nawet tego, dlaczego właściwie obrożowy łańcuszek okala gryfonią szyję. Spojrzał na niego twardo, próbując nie dać przekupić się już pierwszym lepszym komplementem i nawet skrzyżował ramiona na piersi, czując, że te za bardzo wyrywają mu się do szukającego zgody przytulenia.
- Też nie rozumiem czemu mam z tym problem, okej? - wyrzucił z siebie, ściągając brwi w irytacji, bo i nie tylko zabrzmiał nieco głośniej, niż planował, ale też szczerze nie potrafił wytłumaczyć swojego zachowania, pierwszy raz w życiu robiąc coś tak nielogicznego, czego nie mógł uargumentować zwyczajną zabawą - Chcę żebyś traktował mnie poważnie, skoro już… - urwał, nie potrafiąc znaleźć na to lepszego słowa od odrzuconego przez Raffaello zaklepania, więc znów instynktownie sięgnął do swojej obroży, chcąc zasugerować odpowiedni kierunek myśli. - No bo jesteśmy w normalnym związku, tak? - dopytał, unosząc spojrzenie do jego oczu, w końcu opuszczając swoją gardę, więc i pozwalając ramionom opaść nieco w dół. - Noo… poza tym, że nie możemy o tym nikomu powiedzieć i w ogóle, ale wiesz o co mi chodzi - prychnął cicho, przydreptując w miejscu z niecierpliwości, w którą wpędzał go nadmiar nieznanych mu jeszcze dobrze emocji.

- Okej - przytaknął mu od razu, tym razem się nie powstrzymując, więc muskając wierzchem dłoni gryfoński policzek, by jakoś zapewnić swojego partnera, że rzeczywiście może nie rozumieć i nie wiedzieć, a to dalej będzie w porządku. - Mów do mnie - poprosił go tylko cicho, chcąc poznać ashowe myśli, by to z nich próbować wyciągnąć jakieś wnioski i żeby przy okazji sprawdzić, czy chłopak sam do nich podczas opowiadania nie dojdzie.
- Wiem o co chodzi - pokiwał głową, uśmiechając się bezwiednie, bo dając się rozczulić tej ashowej niepewności, którą zupełnie przypadkiem w nim wywołał. - Definitywnie jesteśmy w normalnym związku i przysięgam, że traktuję cię bardzo poważnie - zapewnił, przyciągając go już do ciasnego przytulenia, od razu też składając drobnego całusa na czubku gryfońskiej głowy. - Jesteś moim pięknym Tygryskiem i ko- kompletnie… kompletnie nie wyobrażam sobie, że miałoby się to zmienić - wydusił, dociskając chłopaka do siebie mocniej, bo dając się złapać zażenowaniu, jakie zalało go gorącem przy uświadomieniu sobie jak blisko był zaryzykowania tym swoim szczęściem przez cisnące mu się na usta wyznanie. Nie chciał zrzucać na Asha ciężaru swojej miłości - nie chciał, żeby chłopak musiał się zastanawiać nad odpowiedzią i żeby został pospieszony do postrzegania związków przez jeszcze nowy pryzmat.
- Nie uciekaj już ode mnie - poprosił na granicy szeptu, robiąc krok w tył, by ciężko opaść na krawędź łóżka. - Obiecuję, że będę cię gonił, ale nie musisz testować.

/zt x2