Szanowny Panie Profesorze,

Naprawdę dziękuję za pański list i za wyróżnienie. Jest mi ogromnie miło, cieszę się, że mój wkład pracy został zauważony, traktowałem nauczany przez Pana przedmiot jako najważniejszy, bo właśnie z magicznymi stworzeniami łączę swoją przyszłość.
Przeprowadzony przez Pana egzamin był wymagający, ale dzięki temu wiele się nauczyłem i mogłem zmierzyć się ze swoimi słabościami, co podbudowało mnie trochę i teraz odważniej patrzę na swoje plany. Przygoda ze Srebrzykiem na długo pozostanie w mojej pamięci, za co również bardzo dziękuję. Życzę Panu udanego urlopu wakacyjnego.

Z wyrazami szacunku,

Bruno O. Tarly

Gryffindor, II rok studiów

Szanowny Panie Profesorze,

Przesyłam wypracowanie uzupełniające ostatnie zajęcia.

Pegazy to skrzydlate konie, posiadające magiczny pierwiastek, dzięki czemu ich włosie może być wykorzystywane np. przy produkcji różdżek. Występują w kilku odmianach (nie licząc krzyżówek), a mianowicie:
- Testrale - najrzadziej spotykane, klasyfikacja XX-XXXX, posiadające zdolność do niewidzialności, widziane przez osoby, które widziały śmierć innej osoby, są to zwierzęta nieco upiorne z wyglądu;
- Abraksany - wywodzące się z Francji, klasyfikacja XX-XXXX, niezwykle wymagające w hodowli, szczególnie ze względu na potrzebę podawania niemieszanej whisky do picia, mogą być cielesną formą Patronusa;
- Aetonany - zamieszkują Wyspy Brytyjskie, maści kasztanowatej, klasyfikacja XX-XXXX;
- Graniany - wywodzące się z Norwegii, klasyfikacja XX-XXXX, najszybsze i najbardziej płochliwe z pegazów, posiadają osiem nóg.

Na ostatnich zajęciach moja grupa została przydzielona do pracy przy krzyżówce pegaza Aetonana z Granianem, przy czym przypuszczam, że koń ten był w większej części Aetonanem. Swoje przypuszczenie opieram na niewielkiej płochliwości zwierzęcia i tym, że posiadał on jedynie cztery kończyny. Pegaz bez problemu dał się nakarmić, ochoczo podszedł do wyciągniętej ręki z próbką karmy.

Pegazy, podobnie jak zwyczajne konie, powinny mieć stały dostęp do świeżej wody oraz znaczną ilość paszy objętościowej, w tym owsa, siana łąkowego, zielonek czy warzyw takich jak: marchew, buraki bądź pietruszka. Próbka karmy, którą wybraliśmy składała się z ususzonych jabłek, marchwi, a także ziół, różnych traw, a owsa było niewiele. Zapewne wysoka kaloryczność i smakowitość skusiła pegaza i dzięki temu ochoczo podszedł do nas, by zjeść swoją porcję.
Prawdopodobnie taka dieta na co dzień nie byłaby wskazana przez niedokładne zbilansowanie makro i mikroelementów i zwierzę musiałoby uzupełniać niedobory na pastwisku. Ponadto pasza treściwa nie jest polecana ze względu na niezaspokojenie behawioru pokarmowego - pegaz powinien przez znaczą część swojego dnia spożywać pokarm o niskiej kaloryczności, by zaspokoić chęć eksploracji i gryzienia.

Z wyrazami szacunku,

Bruno O. Tarly

Gryffindor, II rok studiów

Szanowny Profesorze Swann

Pegaz, który przypadł nam w opiece na zajęciach był mieszanką Aeotano-graniana. Mieliśmy mały problem ze znalezieniem odpowiedniej karmy dla tej konkretnej krzyżówki. Zarówno Whisky, jak i surowe mięso nie były tym, czym te konie się żywią, dlatego postawiliśmy na prostsze rozwiązanie. Okazało się, że Aeotano-graniany uwielbiają zwykłe siano! Myślę jednak, ż ze względu na małą pożywność, nie jest to ich główne pożywienie, co nie zmienia faktu że na pewno im smakuje.

Maximilian Felix Solberg, Slytherin, VII rok

Szanowny profesorze Swann,

Na dzisiejszych zajeciach opiekowalismy sie pegazem z gatunku aeotano-graniana. Znalezienie odpowiedniego dla niego pokarmu przez nasza grupe, nie bylo wiekszym problem. Wpierw poszlismy tropem, ze Whisky jest odpowiednim dla nich trunkiem, ze wzgledu na pochodzenie od podobnej odmiany. Niestety, okazalo sie to blednym zalozeniem. Kolejno sprobowalismy karmic je surowym miesem, co rowniez nie pokazalo wymiernych korzysci. Ostatecznie okazalo sie, ze powierzony naszej opiece pegaz, zasmakowal w sianie. Sadze, ze moze miec to cos wspolnego z duzymi wartosciami odzywczymi, jakie siano posiada. Wszelkie witaminy w nich zawarte sa niezbedne dla kazdych zwierzat kopytnych, od mugolskich krow poczawszy, na koniach i pegazach skonczywszy. Co prawda jego wybor nas zaskoczyl, jednak nie na tyle, bysmy w ogole wykluczyli siano z diety tego gatunku pegazow.

Z wyrazami szacunku,
Lara Burke, Gryffindor, IX klasa

Szanowny profesorze Swann,

W ramach ostatnich zajęć z Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami mieliśmy możliwość prowadzenia obserwacji i sprawowania opieki nad jednym z pegazów zamieszkujących stajnie Hogwartu. Mnie i Pannie Morgan Davies przypadł pegaz z gatunku abraksan-aetonan.
Pomimo początkowych problemów ze zbliżeniem się do niego, udało nam się dojść z nim do porozumienia stosunkowo szybko, co znacząco ułatwiło kolejną część zadania. Najpierw zdecydowaliśmy się wypróbować połączenie whisky z sokiem jabłkowym i cukrem, jednak mieszanka ta zdecydowanie nie przypadła pegazowi do gustu.
Strzałem w dziesiątkę okazał się najprostszy, a zarazem najłatwiejszy do zdobycia składnik, czyli świeża i zdatna do picia woda, do której została dodana mięta i odpowiednia dawka świeżo wyciskanego soku z cytryny.
Preferencje zwierzęcia nieco nas zaskoczyły, jednak jest wysoce prawdopodobne, że wynikają one z gatunku, z którego się wywodzi. Mimo wszystko warto by było wypróbować także inne mieszanki, aby w razie braków odpowiednich składników, można było się posłużyć zamiennikiem i urozmaicić dietę pegaza.

Z wyrazami szacunku,
Ignacy Mościcki, Hufflepuff rok IX

w nawiązaniu do ostatnio prowadzonych zajęć.

Mojej grupie przypadł pod opiekę, wnioskując po anatomii ciała, jeden ze skrzydlatych linii o bardzo bogatym rodowodzie. Gdyby nie mieszanka dwóch krwi, aeotana i grania na, uznać by go można za szlachetnego, wysokiej klasy pegaza. Niemniej, z uwagi na swoje mieszane korzenie, nasz Alorkin nie wybrzydzał z jedzeniem. Odrzucił pierwszą paszę, ale po xakropieniu tej samej kilkoma kroplami whisky, zjadł ja z najmilsza chęcią.

Gunnar Ragnarsson,
Slytherin, III rok

Keyira Shercliffe
Slytherin, studentka III roku

Piszę w związku z pracą zadaną po ostatnich zajęciach z Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami.
Mnie oraz pannie Kanoe przypadł w opiece pegaz Aralgan, w którym szybko rozpoznałyśmy Aralgana, a to dzięki ośmiu nogom, jakie te stworzenia posiadają. Pierwsza próba z podaniem mu zwykłej paszy zakończyła się niepowodzeniem, podobnie jak później w przypadku marchewki i jabłka. Przebiegło mi wtedy przez myśl, że może mamy do czynienia z krzyżówką dwóch ras (graniana i abraksana), choć zupełnie nic na to nie wskazywało - te drugie bowiem mają złoto-brązową sierść, podczas gdy nasz miał szarą. Podjęłyśmy się jednak jeszcze jednej próby nakarmienia Aralgana, tym razem do paszy dodając skrojoną marchewkę oraz jabłko. Dopiero to okazało się być wartym jego uwagi posiłkiem i nawet domagał się jeszcze jednej porcji!

Szanowny Panie Profesorze,

Przesyłam wypracowanie uzupełniające ostatnie zajęcia.

PEGAZ-Skrzydlate konie ,wymagania, aby ich właściciele regularnie rzucali na nie zaklęcie Kameleona. Właściciele mogli brać udział w wyścigu skrzydlatych koni.
Według klasyfikacji MM mają przed ostatnią kategorie.
XX-XXXX-Groźne / wymaga specjalistycznej wiedzy / czarodziej specjalista może sobie poradzić
przy produkcji różdżek wykorzystuje się ich włosie.
- Znane są cztery rasy pegazów, wywodzących się z różnych części świata, obecnie spotykanych niemalże wszędzie:
•  Abraksan – skrzydlaty koń o złoto-brązowej sierści, pochodzący z Francji. Abraksany są wymagające w hodowli, ponieważ piją tylko niemieszaną whisky.
•  Aetonan – skrzydlaty koń o sierści w barwie brunatnej, pochodzący z Wielkiej Brytanii i Irlandii.
•  Granian – skrzydlaty koń o szarej sierści, pochodzący z Norwegii. Graniany są bardzo szybkie, ponieważ mają osiem nóg.
•  Testral – skrzydlaty koń o karej maści. Kraj pochodzenia nie ustalony. Testrale są spotykane rzadziej niż pozostałe rasy pegazów, ponieważ mogą stać się niewidzialne.
kategoria: zależnie od gatunku niegroźne, groźne lub niebezpieczne

Spojrzałem do książki i rasa a raczej krzyżówka dwóch innych ras a mianowicie Granian z Abraksan ponieważ miał osiem nóg.
A my właśnie dostaliśmy graniano-abraksan Ermuswan.
Z początku trudno było podejść do zwierzęcia, wiadomo nic na siłę a  każde zwierzę musi się z zapachem człowieka oswoić aby muc do siebie odejść.
Jednak nie bardzo chciało jeść z ręki, więc spróbowałem najpierw dać zwykłą karmę dla koni nie chętnie zjadł dopiero za drugim razem dałem mu warzywo nasączone alkoholem to zjadł z apetytem i nawet wziął porcje od Aslana Colton.
Myślę że odpowiednie podejście do zwierząt i rękę do nich trzeba mieć na pewno.
Oczywiście jak ktoś się fascynuje lub ma zamiłowanie i zainteresowanie do zwierząt to bez problemu podejdą.

Z wyrazami szacunku,
Wiktor Krawczyk
Hufflepuff, V rok

piszę w związku z zadaną przez Pana pracą domową, która jest niejako podsumowaniem naszej pracy na poprzednich zajęciach z ONMS.
Pegaz, z którym miałem do czynienia, okazał się mieszanką graniana (był niezwykle szybki) i abraksana (charakterystyczna barwa sierści). Zgodnie z informacjami zawartymi w podręczniku, gdy byłem już pewny z jaką krzyżówką przyszło mi pracować, postanowiłem zmieszać sugerowaną dla granianów karmę z odrobiną czystej whisky, którą uwielbiają abraksany. Moja decyzja okazała się słuszna - Ermuswan zjadł przygotowaną mieszankę.

Poniżej zamieszczam wypracowanie, zgodnie z poleceniem, na temat opieki nad pegazem otrzymanym podczas lekcji ONMS.

Otrzymany przeze mnie i pannę Brandon pegazem była mieszanka abraksana z granianem, a można było to rozpoznać głównie poprzez inną karnację. Połączenie to spowodowało spowicie szarej barwy graniana i jasnobrązowej abraksana, jak również niechęć do zwykłej karmy przeznaczonej dla nieparzystokopytnych.

Ostatecznie druga próba pozwoliła mi i pannie Brandon na nakarmienie Drerrira. Odpowiednie pożywienie, nasączone czystą whisky, zachęciło rumaka do spożycia posiłku. Oznacza to, że mieszanki mają wpływ na ostatecznie spóżywany pokarm i mogą wykazywać również inne zapotrzebowanie na poszczególne składniki.

Pozdrawiam,

w odpowiedzi na zadaną przez Pana pracę domową, chciałbym opisać pegaza, o którego przyszło nam zadbać na ostatnich zajęciach ONMS.
Była to mieszanka graniana i aetona, imieniem Koliori. Piękny, posiadający cztery pary kopyt, o brunatnej sierści. Na początku zaczęliśmy od zaproponowania mu buraka, który zdecydowanie mu nie odpowiadał. Wzgardził także owadami, które mu podaliśmy. Dopiero połówki jabłka, posypane cukrem wpasowała się w jego gusta i mogliśmy jednogłośnie stwierdzić, że ten owoc najbardziej mu smakował, nawet jeśli nie miał słodkiego dodatku (co też na koniec sprawdziliśmy).

Z wyrazami szacunku,  

Szanowny Panie Profesorze,

zwracam się w ramach pracy domowej z ONMS.

Skrzydlatym koniem, który przypadł mojej grupie okazał się osobnik o zmieszanych genach Abraksana oraz Aetonana. Otrzymaliśmy zatem wierzchowca, który z jednej strony miał w sobie krew największego z gatunków, a z drugiej - tego najbardziej rozpowszechnionego i najsilniej podobnego wzrostem oraz sylwetką do tych koni, które dla niemagów byłyby uznane za stereotypowe, poczciwe szkapy. Krew Abraksana była widoczna przede wszystkim po wzroście, ponieważ kolor oczu naszego podopiecznego były ciemnobrązowe zamiast czerwonych, a maść nieco ciemniejsza niż jasny beż. Również grzywa była o kilka tonów bliżej czerni niż umaszczenie. Geny Abraksana dało się odczuć również przez wybredność, choć nasz skrzydlaty koń zdążył zgubić upodobanie do whisky. Wodę z cytryną oraz miętą przyjął jednak bardzo chętnie, więc być może orzeźwiające płyny stały się stałym punktem jego napitków?

Z poważaniem,

Morgan A. Davies

Gryffindor, VII rok

Szanowny profesorze Swann

Na dołączonym pergaminie przesyłam Odpowiedź na zadanie domowe

M.F.Solberg, SLytherin VII rok

Szanowny Profesorze!

Na dołączonym pergaminie przesyłam Panu odpowiedź na pracę domową z ONMS

Irvette de Guise, SLytherin VIII rok

Na osobnym pergaminie umieszczam odpowiedzi do zadanej przez Pana pracy domowej.

Pozdrawiam,

Szanowny Profesorze!

Na dołączonym pergaminie przesyłam Panu odpowiedź na pracę domową z ONMS

Wiktor Krawczyk, Puchon V rok

Szanowny panie profesorze,

Przesylam panu moja prace domowa z opieki nad magicznymi stworzeniami. Mam nadzieje, ze jak najwięcej odpowiedzi jest poprawnych.

Z powazaniem,
Robin Doppler, I klasa studencka, Slytherin

do listu dołączam osobny pergamin, na którym znajduje się rozwiązanie do zadanej przez Pana pracy domowej z opieki nad magicznymi stworzeniami.

Z poważaniem,