- Udało się przed rozpoczęciem zajęć, yas! -mruknęła cicho Lucy, siadając obok chłopaka opartego na stoliku. Nie znała go wcześniej, ale zielarstwo często wymagało współpracy w większej grupie osób, toteż nawiązanie znajomości nie było całkiem pozbawione sensu. Lucy była świadoma swojej wiedzy i umiejętności, tego, ze da sobie radę sama, ale fakt faktem - ogromnie nudziła się w samotności.
No ale, ad rem:

Kartkówka:

Napisała, i oddała, bez zbędnych ceregieli. Łatwizna, jakich mało. Uśmiechnęła się, rozglądając po pomieszczeniu. Rozpoznawała rośliny bez trudu, ale troche mierziła ją świadomość, że wiele z nich, jedynm chociażby listkiem, mogłoby powalić dorosłego człowieka. Odpedzając niewygodne myśli, zerknęła na chłopaka siedzacego obok. Kartkówka, z tego co zauważyła z jego miny nie poszła mu najlepiej... Skoro olewa całkiem ciekawe zielarstwo, to czym się, w takim razie, interesuje?
Uniosła dłoń i dotknęła delikatnie jego ramienia. - Cześć, jak Ci poszło? Jestem Lucy.

Zdarzało mi się czasem chodzić na zielarstwo - nie ukrywam, że nieszczególnie często, jednak wiedza z zakresu tego przedmiotu była dość przydatna na eliksirach dlatego postanowiłam zaszczycić lekcję moją obecnością. Pomachałam na powitanie Bridget i skinęłam głową do mojego brata, po czym usiadłam lekko na uboczu i zabrałam się za pisanie kartkówki.

Kartkówka:

Wejściówka okazała się dla mnie odrobinę zbyt trudna - finalnie udzieliłam lakonicznych odpowiedzi na dwa pytania i zrezygnowana oddałam kartkę Estelli z nadzieją, że na drugiej części lekcji pójdzie mi lepiej.

Kostka: 3

Na zielarstwo poszła tknięta czymś w rodzaju przeczucia. Pierwsza lekcja od kilku dni, może nawet tygodnia? Fire straciła poczucie czasu, kiedy pakowała do torby książki i po raz dziesiąty sprawdzała, czy na pewno ma różdżkę we wszytej do szaty kieszeni. Pociły jej się ręce i nie umiała za bardzo zapanować nad ogólnym zdenerwowaniem. Zdawała sobie sprawę, że musi trochę przypominać ćpunkę na głodzie. Zachowywała się teraz zupełnie jak wtedy, kiedy ocknęła się z nieprzytomności bez różdżki i wspomnień, które ktoś jej wymazał z pamięci. Jedynie nieustanny ból i świadomość, że jest bezsilna towarzyszyły Gryfonce. Próbowała zabić to paleniem papierosa za papierosem, ale niewiele pomagały.
Weszła do klasy najciszej jak umiała, co w ogóle nie było do Fire podobne. Kiedyś potrafiła niemalże rozwalić kopniakiem drzwi cieplarni, a teraz po prostu zaszyła się w jej najciemniejszym kącie. Ostatnim, czego teraz potrzebowała, byli jacyś ludzie gderający jej do ucha. Odznaka prefekta na piersi coraz częściej przeszkadzała, ale nadal ją nosiła. Popatrzyła na pytania i w tempie ekspresowym zaczęła pisać. Jako, że znała się na eliksirach, musiała też posiadać jakąś wiedzę z dziedziny zielarstwa. Nic nie stanowiło dla Szkotki problemu, ale w pewnej chwili zorientowała się, że dusi czarnym, eleganckim piórem kartkę pergaminu tak mocno, że rozległ się cichy trzask.
- Kurwa. - stwierdziła, ale w głosie Szkotki panował chłodny spokój. Taki sam chłodny spokój od kilku dni, a mimo ogólnego złego samopoczucia siedziała dość wyprostowana i bynajmniej się nie trzęsła. Odłożyła złamane pióro, nie podnosząc wzroku na innych uczniów. Nie dokończyła ostatniego pytania, ale miała to gdzieś. Powinna naprawić pióro zaklęciem, ale od kiedy stało się to, co się stało nie potrafiła zapanować nad własną różdżką. Podobnie jak podczas pierwszych dni po jej zakupieniu. Wiedziała, że spieprzyłaby nawet zwykłe Reparo, dlatego oddała jak najszybciej kartkę. Po wróceniu na miejsce objęła się mocno ramionami, zastanawiając czy w ogóle wytrzyma siedzenie tutaj. Powinna wrócić do Caspra.

Kartkówka:

Kostka: 5

Nie do końca była pewna, jak mocny alkohol musiał zamroczyć jej głowę, że młoda Szwedka wpadła na wspaniały pomysł zaszczycenia swoją obecnością lekcji zielarstwa. Nawet nie kryła się z tym, że miała dwie lewe ręce i dwie lewe nogi w tej dziedzinie, nawet pomimo swojego olbrzymiego szacunku do roślin. Potrafiła się nimi zachwycać, rzucić kilka zaklęć, żeby miały ciepło, wilgotno i nie więdły, i na tym kończyły się jej powalające zielarskie zdolności. Wstyd jak jasny piorun, szczególnie będąc w posiadaniu babci zielarki, ale ustalmy - Wittenberg zawsze wolała ciskać zaklęciami, niż ziemią, czy rozbitą doniczką.
Trochę wywróciła oczami, kiedy doszło do niej, że musi pochwalić się swoją wiedzą z tego przedmiotu na kartkówce i usiadła przed pergaminem nie tyle zdenerwowana, co zrezygnowana, wgapiając się to w pustą kartkę, to w pytania. Cóż, nie ma rady, trzeba napisać cokolwiek, byle nie głupoty. Praktycznie od zawsze Ruth wolała nie produkować nic, niż marnować powietrze na bzdury (a w tym wypadku jakże cenny atrament - w końcu mógł się przydać do robienia serduszek na kartkówce u Fairwyna, prawda?).

kartkówka:

kostka:5

Roślinki zdecydowanie nie były dla Ezry tak ciekawe jak zwierzęta. Były takie... Przewidywalne. Jasne, mogły być niebezpieczne, ale generalnie nie miały rozumu ani nawet takich instynktów jak wszystkie żywe stworzenia, więc pole manewru było trochę mniejsze. Co oni właściwie robili na zielarstwie? Podcinali łodyżki, podlewali i przesadzali roślinki...? No i czasem coś z nich pozyskiwali. Genralnie jednak Ezra nie miał do tego zbyt wielkiego talentu i nie przepadał za babraniem się w ziemi.
Ale żeby być sprawiedliwym na profesor Vicario można było chociaż zawiesić oko, jak się nie rozumiało tematu, czego raczej nie zrobiłby na opiece nad magicznymi stworzeniami. Z obu zajęć Ezra wychodził więc usatysfakcjonowany - z jednych umysłowo, z drugich tylko wizualnie, na co ewidentnie wskazywała jego kartkówka. Pytania może nie należały do najtrudniejszych, ale i tak przerastały minimalną wiedzę Krukona. Ogólnie ostatnio miał jakąś złą passę, jeśli chodziło o kartkówki.

kartkówka:

Oddał kartkówkę, niezbyt przejmując się tak nędznym wynikiem. Przecież Estella Vicario była przesympatyczną, ugodową kobietą - za ładny uśmiech bez wątpienia nie będzie miała mu tego za złe, prawda?

Kostka: 2

Dawno nie było jej na lekcjach. Jakichkolwiek, nie tylko na zielarstwie. Co ciekawe dziś miała szczerą ochotę wybrać się na nią. Sama nie wiedziała po co, gdyż ten rodzaj zajęć jej nie interesował. Wolała eliksiry, które były tuż po tej lekcji, a których nie mogła się doczekać. Jednak nie weszła do cieplarni pełna spokoju. Obawiała się, że może spotkać jednego osobnika którego unikała od pewnego czasu. Evana. Widziała go raz. I przeżyła szok. W sumie to przeżyła go za nim się jeszcze spotkali. List od niego o mało nie wywołał zawału u niej. Rozglądając się gorączkowo po zebranych odetchnęła z ulgą. NIe było go tutaj. Co nie znaczyło wcale, że nie mógł sobie przyjść. Chciał być uzdrowicielem to zajęcia te z pewnością by mu się przydały. Tym bardziej, że miał sporo do nadrobienia. Jak ona sama. Dlatego czym prędzej stanęła koło @Ruth Wittenberg. Nie chciała aby przez przypadek obecność Evana wprawiła ją w jeszcze większy lęk. A czego tak się bała? To było naprawdę dobre pytanie, bo sama nie znała na nie odpowiedzi.
Uśmiechnęła się do dziewczyny i zabrała za pisanie. Ostatnio każdy nauczyciel, z tego co słyszała od innych, robił wejściówki. Czyżby była to jakaś nowa moda?
Wiedziała, że nie poszło jej najlepiej. Wręcz tragicznie. Nawet nie potrafiła odpowiedzieć na jedno CAŁE pytanie. Z miną jakby szła na ścięcie oddała pracę. Po chwili ciszy znów spojrzała na dziewczynę stojącą obok niej.
- Z pewnością tobie lepiej poszło niż mi. - to nie było pytanie, ani nawet stwierdzeni. Od taka luźna myśl, która przyszła Clari do głowy. Nie chciała po prostu stać w ciszy, gdy mogła wreszcie do kogoś się odezwać.

Uznała, że musi poprawić zielarstwo, więc postanowiła po raz pierwszy od kilku lekcji zaszczycić hogwarckie cieplarnie swoją obecnością. Rozejrzała się, znajdując kilka osób, które kojarzyła, jednak nie odważyła się do żadnej podejść ani tym bardziej się odezwać, toteż stanęła sobie w wolnym kącie i zabrała się za pisanie wejściówki.

kartkówka:

Poprawiła ostrożnie czarne kujonki na nosie i przyjrzała się jeszcze raz swoim odpowiedziom. Powinno być dobrze, w końcu się przygotowywała. Oddała pracę i wróciła szybko na swoje poprzednie miejsce. Czuła się mocno niezręcznie nie mając przy sobie nikogo znajomego, chociaż starała się to zatuszować. Zaplotła ręce na klatce piersiowej i obserwowała wejście do cieplarni, w sumie ciekawa, co było zaplanowane na tę lekcję. Tak czy owak musiało jej pójść dobrze, przecież zielarstwo było jednym z przedmiotów, których opanowanie wymagane było w św. Mungu. A tam właśnie Jean chciała pracować po studiach - magiopsychologia była zapewne niezwykle ciekawym kierunkiem!

Dotarłam w końcu do cieplarni. Wydawało mi się, że dzisiejszy dzień będzie idealny na naukę zielarstwa, słoneczko świeciło, jednak w oszklonym pomieszczeniu nie było aż tak gorąco, dzięki lekkiemu wiaterku, no naprawdę świetnie. Zaraz po wejściu do klasy rozejrzałam się po twarzach, wielu znałam, jednak na mojej twarzy pojawił się uśmiech gdy zauważyłam stojącą w koncie Jean. Przysiadłam się do niej kiwnęłam głową na przywitanie i wyjęłam kartkę oraz pióro.
                  1. Podaj 4 znane ci rośliny okrzyknięte jako ,,niebezpieczne" 
                       ' brzytwotrawa
                       ' Karmazynowy szeptnik
                       ' Krylica
                       ' Pyłowica
                  2.Która roślina z rodzinny jaskrowatych, większą część roku spędza pod ziemią, którą opuszcza jedynie zimą , gdy temperatura sięga około -10*C
                                              'Ranunculus lunaglacies
                  3. Podaj 2 rośliny o właściwościach leczniczych
                                              ' rumianek lekarski
                       ' Mandragora


Według mnie, pytania były naprawdę banalne, bez problemu odpowiedziałam na wszystkie. Sprawdziłam jeszcze szybko wszystkie odpowiedzi i oddałam kartkę pani.

Kostka - 6 :)

Zielarstwo było mi raczej obojętne - nie żebym specjalnie lubiła ten przedmiot, ale z racji tego, że bardzo sporadycznie trzeba było używać na nim zaklęć to zazwyczaj szło mi całkiem przyzwoicie. Pojawiłam się na lekcji sporo przed czasem, po czym usiadłam w kącie i pośpiesznie zaczęłam pisać kartkówkę.

1. Podaj 4 znane ci rośliny okrzyknięte jako ,,niebezpieczne"
Zjadacz Trupów
Karmazynowy Szeptnik
Krylica
Łza księżyca
2.Która roślina z rodzinny jaskrowatych, większą część roku spędza pod ziemią, którą opuszcza jedynie zimą , gdy temperatura sięga około -10*C
Ranunculus lunaglacies
3. Podaj 2 rośliny o właściwościach leczniczych
-

Była dość łatwa, ale na ostatnie pytanie zwyczajnie zabrakło mi czasu. Oddałam kawałek pergaminu z beznamiętnym wyrazem twarzy.

Kostka: 4

Ślizgońska potrzeba być najlepszym dawała w kość. W naszej krwi już chyba buzowała ta nieodłączna chęć rywalizacji. Na nieszczęście rzadko zdarzało się, że jakiś ślizgon, był lepszy od krukona, Ci przecież zapierdzielanie mieli wykute w DNA, jednak rywalizacja była zacięta. Bo przecież jeśli, nie rywalizacja o to, kto będzie najlepszy na lekcjach, to zawsze można powalczyć o Puchar Domów czy Puchar Qudditcha. No, ale, ja sama ostatnio czuła się bardzo słaba, a tajemniczy, kobiecy głos w głowie ciągle powtarzał mi, że nie jestem wystarczająco dobra, dlatego też postanowiłam, że chyba najwyższy czas lepiej przyłożyć się do nauki i zacząć chodzić na każdą lekcję, jaką się da.
Na początku było to dla mnie problemem, a żeby zwlec się z łóżka potrzebowałam wiadra zimnej wody zrzuconego na twarz, jednak po jakimś czasie przyzwyczaiłam się i takie życie stało się dla mnie rutyną.
Na Zielarstwie pojawiłam się na czas, zadowolona weszłam do sali. Szybko siadłam przy jednej z ławek, z torby wyciągnęłam pióro i pergamin, i zabrałam się do roboty.

Spoiler:

Zadowolona spojrzałam na pytania i odpowiedzi. Chyba ta dodatkowa nauka coś dawała, bo udało mi się odpowiedzieć na wszystkie pytania i to chyba nawet poprawnie. Pełna nadziej na dobrą lekcję oddałam kartkę, po czym złapałam się za policzki i w wyczekiwaniu spojrzałam na nauczycielkę, która chyba miała zamiar zacząć zajęcia.

Kostki: 5+1 za kuferek

Pogoda była taka piękna, a mózg Gemmy tak zmęczony całym semestrem, że najchętniej rzuciłaby to wszystko w cholerę. Właściwie przestała pojawiać się na lekcjach i żadne OWUTEMY nie mogły jej do tego zmusić.
Tym, co przekonało ją do uczestnictwa w jeszcze kilku zajęciach, była nieduża różnica w punktach Hufflepuffu i Gryffindoru. Pluła sobie w brodę, że zwątpiła wcześniej w to, że niekoniecznie będą ostatni. Nie mówiąc już o tym, jak bardzo nie mogła wybaczyć sobie tych pięćdziesięciu ujemnych punktów, które zarobiła przez Craine’a. Teraz żałował, że nie została jednak zamiast tego zawieszona – drużyny i tak nie udało jej się zebrać i na mecz też nie mieli co liczyć.
Tak czy owak, Gemma nie zwykła płakać nad rozlanym mlekiem, dlatego też ze zdwojoną siłą próbowała ugrać jak największą ilość punktów, na wszystkich możliwych lekcjach. Jej obecność na zielarstwie nie była z resztą tak zaskakująca jak powiedzmy na historii magii. Botanik był z niej żaden, ale w szklarniach przynajmniej robiło się coś praktycznego.
Kartkówka na dzień dobry troszeczkę zgasiła jej zapał. O ile na pierwsze pytanie udało jej się coś wymyślić ("brzytwotrawy, diabelskie sidła"), o tyle drugie było równie dobrze mogło być napisane po chińsku. Tak bardzo zgłupiała przy tym pytaniu, że na ostatnie też nie zdążyła nic wymyślić. No cóż, teoria nie była jej mocną stroną. Entuzjazm jednak jej nie opuszczał.
- To w czym się dzisiaj grzebiemy? – zapytała wesoło. Skoro już przywlekła tu swój leniwy tyłek, to zamierzała się dobrze bawić. Jako, że znajdowali się w trzeciej cieplarni, mogła chyba na to liczyć.

Kostka: 1 ._.

Weszłam do cieplarni dosłownie w ostatniej chwili, ponieważ w chwili, gdy moja stopa przekroczyła próg, profesor Vicario podała pierwszą kartkówkę. Czułam się dosyć pewnie, cały poprzedni wieczór spędziłam na powtarzaniu informacji z ostatnich zajęć z zielarstwa, a niedawno zażyłam moją dzienną dawkę eliksiru pamięci, co oznaczało, że prawdopodobnie mam szansę na zaliczenie tych zajęć! Nigdy nie była wybitna z zielarstwa, mnóstwo było tu teorii do wyuczenia, która samoistnie lubiła wypadać mi z głowy, jednak w pracach manualnych i w praktyce często wypadałam lepiej niż na papierze. Dziś jednak szczęście się do mnie uśmiechnęło i udzieliłam odpowiedzi praktycznie na wszystkie pytania! Z uśmiechem oddałam kartkę i już zacierałam dłonie, gotowa do pracy.

Kostka:5

Estella podniosła wzrok na uczniów, którzy schodzili się do klasy. Zaprzestała czynność, którą wykonywała i wzięła do ręki kartkówki. Nie długo zajęło jej sprawdzanie prac. Rozejrzała się po klasie i ze zdumieniem stwierdziła, że pojawiły się tylko trzy twarze przeciwnej płci. Od nich postanowiła zacząć.
– William, Ezra, w razie potrzeby służę pomocą, można mnie zawsze znaleźć w gabinecie. – powiedziała i oddała im prace z okropnym, a mówiąc to puściła im oczko. – To samo tyczy się ciebie, Calum. – oddała w jego ręce kartkówkę z nędznym.
Spojrzała na nazwisko na kolejnej pracy i podeszła do uczennicy.
– Bridget, nie popisałaś się dzisiaj, ale myślę, że zaraz to poprawisz. – uśmiechnęła się do puchonki i oddała jej pergamin ze starannie nakreślonym nędznym – Vivien, tobie też średnio poszło. – rzuciła i podała jej kartkówkę z tą samą oceną co Brigdet.
Przejrzała kartkówki i wyciągnęła trzy z najlepszymi wynikami.
– Lucienne, Roksana, Dreama, brawo, wybitny. – podeszła do nich oddała prace i zwróciła się do czterech kolejnych uczennic, które otrzymały powyżej oczekiwań – Blaithin, Ruth, Jeanette, Lorraine, świetnie, mam nadzieję, że za kilka minut wykażecie się taką samą wiedzą. Blaithin, dasz radę pracować dalej? Kiepsko wyglądasz.
Dziewczyna naprawdę marnie wyglądała, ale Vicario nie bardzo chciała naciskać. Położyła jej tylko na chwilę dłoń na ramię i przeszła dalej do oddawania kartkówek.
– Clarissa, mam nadzieję, że niedługo zajmie ci nadrabianie zaległości. – rzuciła i oddała jej pergamin z nędznym – Florence, nieźle, zadowalający.
Została jej ostatnia praca Gemmy, która nie popisała się wiedzą. Estella chwilę ją przetrzymała i zerknęła na dziewczynę, zastanawiając się czy na pewno poradzi sobie z dalszą pracą na lekcji. Roślina, z którą mieli pracować nie należała do najbezpieczniejszych. Estella szybko podjęła decyzję, że będą pracować w parach, tak chyba będzie lepiej. Kobieta machnęła różdżką i na stole pośrodku cieplarni wylądowało siedem młodych tentakul, a obok nich większe doniczki.
– Cóż, Gemma, dzisiaj zajmiemy się jadowitymi tentakulami, możesz do mnie podejść? – powiedziała i bez komentarza oddała jej kartkówkę z trollem. – Rośliny te zaliczamy do roślin groźnych, ale myślę, że dacie sobie radę. – tutaj wymownie spojrzała na Twisleton, której poszło najgorzej na wejściówce. – Tentakule są jadowite, a z biegiem lat zamiast rosnąć ich macki się wydłużają. Uważajcie na nie, czerwonobrunatne wypustki, które widzicie są najniebezpieczniejszą częścią tej rośliny. Macie przed sobą jednak młode sadzonki, więc nie powinno być tak źle, chyba. No! To zabieramy się do pracy!
Estella rozdzieliła ich w pary i przypomniała o konieczności ubrania ochronnych rękawic i fartucha. Nie sądziła, że zadanie będzie im sprawiało kłopot, ale wszystko mogło się zdarzyć.

PARY:

ZASADY:

Była bardzo zadowolona ze swojego Powyżej Oczekiwań, przez co nabrała nieco większej pewności siebie i uznała, że z przesadzaniem tentakuli też da sobie radę. Chociaż z drugiej strony ta roślina należała do groźnych i Krukonka liczyła, że przydzielą jej do pary kogoś z lepszymi umiejętnościami w zakresie zielarstwa. Wysłuchała spokojnie słów nauczycielki i mentalnie się skrzywiła, gdy usłyszała, z kim ma pracować. Calum, świetnie.
Westchnęła lekko, założyła fartuch i rękawice, zastanawiając się w międzyczasie, jak to rozegrać, żeby było dobrze, biorąc pod uwagę fakt, że jej relacje z Dearem nie były dobre. Były wręcz złe. Zabrała się psychicznie. Jej własne uprzedzenia nie mogą kolidować z nauką, to musi być pełen profesjonalizm, nie zawsze będzie pracowała tylko z tymi, których lubi albo chociaż toleruje. Spróbowała się rozluźnić i podeszła do Caluma, zaplatając ręce na piersi.
- Jak u Ciebie z zielarstwem? - spytała, starając się, by brzmiało to uprzejmie.

Kostka: 6

Nie tylko Austin była zawiedziona z doboru swojej pary, bo mi samemu nieszczególnie podobała się wizja nauczycielki. Nie powiedziałem jednak żadnego słowa w związku z tym i przybrałem bardzo wymuszony uśmiech, zbliżając się do Jeanette, który od razu zbladł po usłyszeniu jej pytania.
- Raczej liczymy na Ciebie - powiedziałem, unosząc jedną brew do góry. Naprawdę miałem nadzieję, że laska wie co robi, bo ja sam miałem tak marne pojęcie o zielarstwie, że samodzielnie prawdopodobnie umarłbym w mackach jadowitej tentakuli. Sam fakt, że była jadowita był już wystarczająco dobrym powodem, bym nie zbliżał się do niej za bardzo. To nie znaczy, że nie przyłożyłem się do swojego zadania w ogóle, bo coś tam zrobiłem, ale była to zdecydowanie gorsza praca niż ta, którą wykonała Krukonka. Ostatecznie przesadziliśmy to gówno i chociaż nie było idealnie, nie można było powiedzieć, że zadanie nie zostało wykonane.

kostka: 3
razem w parze: 9

Dziewczyna była zawiedziona swoją kartkówką. Naprawdę lubiła lekcje zielarstwa i ciężko znosiła niepowodzenia na tym przedmiocie. Była jednak dobrej myśli, że faktycznie na zadaniu praktycznym nieco się wybije i da radę przesadzić jadowite tentakule. Dostała do pary Ruth Wittenberg i była zadowolona z takiego doboru. Co prawda nie wiedziała, czego miała się spodziewać po współpracy z Krukonką na zielarstwie, ale warto zaznaczyć, że Bridget miała dziś ewidentnie zły dzień i w żaden sposób nie mogła zmusić tentakuli do współpracy. O ile Ruth udało się wyjść bez szwanku, tak Bridget dostała jednym z kolców w ramię.
- Cholera - powiedziała głośno, łapiąc się dłonią w miejscu skaleczenia i czym prędzej poszła do profesor Vicario, która odesłała ją do skrzydła szpitalnego. Bridget przywołała swoje rzeczy i zniknęła za drzwiami cieplarni, spiesząc się na wizytę u pielęgniarki.

/zt

kostka: 1 + 1 (kuferek)
w parze: 4
Ruth wyrzuciła 1, więc to Bridget zostaje skaleczona.

edit, zaszło nieporozumienie i punkty się nie zgadzają xD ale nie ma znaczenia, Bridget była w skrzydle, mi to różnicy nie robi ;) post w skrzydle

Zadowalający? To spoko - ani mi nie było smutno, ani wesoło. W sumie nie było o czym mówić.
Nie znałam niejakiej Clarissy - w gruncie rzeczy trudno się dziwić, była na pierwszym roku, więc między nami było koło czterech lat różnicy, poza tym nie za bardzo trzymałam się z ludźmi z Ravenclawu. Kojarzyłam jedynie, że Krukonka ma małe dziecko - byłam jednak pewna, że nie korzystała z porady proroka imienia, bo zwyczajnie bym to pamiętała.
- Cześć - przywitałam się z dziewczyną cicho nie chcąc wdawać się w zbędne dyskusje, po czym niemal natychmiast zabrałyśmy się do pracy.
Szło mi przeciętnie - ani szczególnie dobrze, ani szczególnie źle. Nie odzywałam się do @Clarissa R. Grigori, bo szczerze powiedziawszy nie czułam takiej potrzeby. Westchnęłam licząc, że dziewczyna jest lepsza ode mnie z zielarstwa i uratuje naszą pracę.

Kostka: 3

Nie byłam szczególnie zadowolona z oceny, ale starałam się tego nie okazywać - to w gruncie rzeczy było tylko zielarstwo, nic czym należało się szczególnie przejmować. Przeszkłam do stanowiska z roślinami.
Nie znałam dziewczyny z którą mia łam pracować, ale gdy tylko zobaczyłam @Roksana Delamar poczułam się niezręcznie - po samym stylu ubierania i zachowaniu dość szybko wywnioskowałam, że nie jest to osoba w moim typie i mimo, że starałam się nie oceniać ludzi według takich kryteriów trudno było pozbyć się uprzedzeń. Mimo to przywitałam się z dziewczyną bardzo grzecznie i przeszłyśmy do pracy.
Trudno ukryć, że szło mi jeszcze gorzej niż na kartkówce, starałam się jednak nie zniechęcać - zielarstwo było dość istotne w eliksirach, więc musiałam je przynajmniej mniej więcej ogarniać.

Kostka: 2

Wolałaby, żeby nauczyciele nie ingerowali aż tak bardzo w sprawy uczniów, zajmując się jedynie ich nauczaniem. W tym przypadku na plus wychodził Fairwyn, a Vicario na minus. Fire dobrze wiedziała, że może wzbudzić jakieś podejrzenia, ale liczyła na to, że jak przystało na profesorkę, kobieta zignoruje ten fakt albo chociaż zagadnie ją jakoś na boku, prywatnie. Tymczasem zwróciła na Blaithin uwagę wielu osób, a dodatkowo przekroczyła sztywną granicę, jaką wyznaczała Szkotka w kwestii dotyku. Zjeżyła się cała, spinając mięśnie aż do słabego bólu, jaki wywoływały blizny i odrzuciła od siebie tę nachalną dłoń, wykonując jednocześnie krok w tył. W jej tonie nie dało się doszukać jakiegoś ciepła, a już na pewno nie wdzięczności z powodu tego, że nauczycielka troszczy się o jej samopoczucie.
- To stwierdzenie oczywistego faktu rzeczywiście było bardzo przydatne. - odparła szorstko, ledwie zerkając na swoją ocenę z kartkówki. Nie odpowiadając na zadane pytanie, podeszła do stanowiska na którym miała pracować. Szkoda, że trafiło na Ezrę. Jakby to była jakaś gnida ze Slytherinu albo ktokolwiek inny, kogo Fire nie lubiła, nie próbowałaby się nawet powstrzymywać przed wrednymi komentarzami. Natomiast Ezra był boyfriendem Leo, jak lubiła to określać w żartach. Nie znali się osobiście, ale pewnie dużo o sobie nawzajem słyszeli.
- Hej, Clarke. - powiedziała, stając stosunkowo daleko od jadowitej rośliny. Aż taka dobra z zielarstwa nie była i nie chciała wystawiać swojego organizmu na kolejne zagrożenie. Wymusiła na sobie słaby uśmiech do Krukona. - Nie mam nastroju, więc jeśli możesz to nie zwracaj na mnie uwagi.
Założyła paskudne rękawice i równie brzydki fartuch, chcąc zrobić wszystko jak najszybciej. Upewniła się, z której strony chce się zabrać za zadanie i zaczęła z trudem przesadzać tentakulę. Najbardziej niepokoiła się o to, żeby, broń Merlinie, w pewnej chwili nie zasłabnąć.

Kostka: 4

Kartkówka poszła mi niespodziewanie dobrze i ciężko było mi powstrzymać narastającą w moim wnętrzu euforię. Odtańczyłam mój mały taniec szczęścia polegający na delikatnych wymachach rąk we wszystkie strony świata i lekkich przytupach, co bym się za bardzo w oczy nie rzucała, po czym skupiłam się ponownie na słowach nauczycielki, która tłumaczyła nam co mamy zrobić i jak mamy wykonać nasze zadanie. Na sam koniec przytaknęłam, mimo że nie patrzyła w moim kierunku i poczułam się w obowiązku odnaleźć moją parę. Rozglądałam się po cieplarni, próbując wywnioskować, która z dziewczyn została mi przydzielona do współpracy, ale niestety nie kojarzyłam nikogo takiego jak Dreama, toteż poszłam na łatwiznę i poczekałam, aż wszyscy się rozejdą, po czym sama udałam się do samotnie stojącej, bardzo wysokiej dziewczyny ze Slyhterinu.
- Cześć, jestem Lorraine - powiedziałam, przedstawiając się jej z szerokim uśmiechem. Nigdy nie miałam pewności, że taka rozmowa już przypadkiem nie miała miejsca, ale nie przejmowałam się tym. Najwyżej powie mi, że już się znamy i gadam głupoty, trudno. Włożyłam rękawiczki i zajęłam się zadaniem praktycznym, ale szło mi ono tak tragicznie, że aż szkoda słów na opisywanie. Może wystarczy jak powiem, że ledwo uniknęłam zadrapania? - Rany, ratunku, pomóż - prawie krzyknęłam w którymś momencie i odsunęłam się od tentakuli, dając Dreamie pole do popisu - cóż, dobrze wykorzystała swoje pięć minut. - Dzięki Merlinowi, że mam Cię w parze. W przeciwnym razie pewnie by mnie zabiły te macki - powiedziałam do niej z wdzięcznością i odetchnęłam z ulgą. Ostatecznie wyszło znośnie, co potraktowałam za dobry znak na resztę tego dnia.

kostka: 1, brak bonusów

Katkówka nie poszła jej najepiej i profesor to zauważyła. Czy była zła na siebie za to? Ależ skąd. Oczywistym było, że o wiele bardziej wolała spędzić czas z dzieckiem niż siedzieć nad książkami i wkuwać. I to chyba jej zguba na tej lekcji.
Gdy tylko nauczycielka wyznaczyła pary od razu zaczęła szukać swojej. Kojarzyła tą dziewczynę jedynie z imienia. Puchonka mająca problemy z pamięcią. A przynajmniej tak mówili jej inni. W sumie to nie oceniała jej.
- CZeść. - przywitała się z nią tak samo jak ona. - Od razu cię uprzedzę ale nie jestem dobra z zielarstwa. - zagryzła usta i zabrała się do pracy.
I faktycznie, nawet to zadanie nie poszło im najlepiej. Nie szło im źle.Radziły sobie nawet nieźle, na początku. Przez przypadek tentakula, którą się zajmowały wylądowała na podłodze. Nie miały pojęcia co zrobić dalej. Clarissa tym bardziej. Od razu zaczęła szukać ratunku u nauczycielki. Teraz na pewno będzie podtrzymywała swoje zdanie na temat Clari o którym to dziewczyna nie miała pojęcia . Wystarczyło jedno machnięcie różdżką i było już po sprawie. Estella dała im jeszcze jedną szansę.

kostka: 3
Razem: 6
@Florence Henderson rzucamy raz jeszcze :(

Ruth poznała Clari na transmutacji. Dobrze pamiętała, jak dziewczyna przefarbowała jej wtedy włosy na niebiesko, a Craine na tej lekcji prawie zaczął uprawiać rzuty uczniami na odległość ze złości. Polubiła tę dziewczynę i choć nie znała jej za dobrze, potrafiła poznać po oczach, że coś ją trapi. Nie chciała jednak zgrywać psychologa, żeby nie pogorszyć sprawy, a przede wszystkim niemal od razu po kartkówce musiały się rozdzielić do swoich grup.
-To tylko zielarstwo - szepnęła do ucha @Clarissa R. Grigori, kiedy dopiero co oddały swoje prace.
Do grupy trafiła z Bri. Ucieszyło ją to o tyle, że widziała o ponadprzeciętnych umiejętnościach zielarskich dziewczyny, mając jednocześnie świadomość, że sama prezentuje poziom Wast Water.
I jak się domyślała – szło jej fatalnie. Nie, fatalnie to bardzo łagodne określenie tego, jaką szarpaninę podjęła roślina, kiedy młoda Szwedka próbowała cokolwiek z nią zrobić. Biedna Bri musiała się chyba trochę zestresować, choć tutaj sama Phyllida Spore by nie pomogła, bo ich mantykora miała jakąś mantykorską wściekliznę, bo wiła się jak szczupak na haczyku. Na domiar złego Bridget dostała kolcem i musiała natychmiast iść do skrzydła szpitalnego. Ruth podrapała się po skroni, zaczynając zastanawiać, czy nie ciąży nad nią jakaś klątwa, bo Calum ostatnio też musiał korzystać z pomocy pielęgniarek, będąc z nią w grupie na eliksirach.
-Pani profesor… - podniosła rękę, trzymając się na bezpieczną odległość od szalonej rośliny. Może Vicario się nad nimi ulituje, bo na chwilę obecną sytuacja nie wyglądała za różowo…
kostka:3 (ale tak jakby 2 xD)

Po tym jak tentakula wylądowała na ziemi lekko spanikowałam i chociaż po mojej twarzy nie było tego widać w środku cała się gotowałam. Gdyby nie to, że Clarissa wpadła na pomysł, żeby poprosić o pomoc nauczycielkę najprawdopodobniej skończyłybyśmy z Trollem, a na dodatek całe pogryzione.
Dostałyśmy jeszcze jedną szansę - tym razem bardzo się postarałam i skupiłam się całkowicie na naszej pracy. Niemalże bez problemy wykonałam pierwszy etap przesadzania mantykory - pozostało tylko liczyć, że Clarissa również się postara.

Kostka: 5

@Clarissa R. Grigori - Twoja kolej ;)

Jeszcze jedna szansa? Niby po co, skoro Clari i tak zawali sprawę. Nawet Flo wychodziło wszystko lepiej. I w sumie co się dziwić... Dziewczyna była zdolna. Było to widać gołym okiem, a ona? Wielkie chodzące... NIC. Nawet nie zabrała się za nadrabianie zaległości więc druga szansa była zbędna. Zaciskając mocno usta zabrała się do pracy licząc, że moze jednak się pomyliła i wyjdzie im to przesadzanie. I to był jej błąd. Nie wyszło. Mało tego, poszło jeszcze gorzej niż za pierwszym razem. Zrezygnowana krukonka usiadła na ławce nie mając już nic więcej do powidzenia. Jednak w ostatniej chwili wpadło jej coś do głowy. MOże mogłyby poprosić kogoś o pomoc.
- Zaraz wracam. - nawet nie zdążyła dać zareagować puchonce tylko od razu ruszyła do obranej osoby. Zatrzymała się dopiero, gdy stanęła tuż obok niej. Wybrała @Jeanette Austin. - Hej Nette. Pomogłabyś mi i Flo w przesadzaniu tej głupiej rośliny? Nie chce z nami współpracować. - nie wiedziała czy dziewczyna z jej domu się zgodzi.

kostka: 1 ;c
razem: 6
wybrana osoba do pomocy: @Jeanette Austin

Mogłam się spodziewać, że nieprzypadkowo Estella z takim pietyzmem podlewała tantakulę na stoliku.
Tentakula, tentakula... nie wiedziałam zbyt wiele na tej temat. Mocny wstyd, bo uważałam się za niezłą mózgownicę z zielarstwa. No cóż, nie wymigam się. Moze ten chłopak wie coś więcej, chociaż z tego co widziałam, szsnse były co najmniej marne. Kwaśna mina nie zwiastuje raczej pozytynwej oceny, nieprawdaż?
Nie czekając na jego reakcje, związałam włosy w pseudo kok i nałożyłam rękawice. Zebralam się w sobie na odwagę i spróbowałam ominąc pędy boczne i dobrać się do głównego. W ten sposób mogłabym wyrwać roślinę, a przy odrobinie szczęścia i współpracy, przesadzenie mogłoby się powieść.
No właśnie, mogłoby. Tentakula nie zamierzała najwyrazniej dołączać do naszej pary, i tworzyć szczęsliwego tria. Chlasnęła mnie mackami i tylko dzięki swojemu refleksowi uniknęłam wizyty w skrzydle szpitalnym. Niestey, robiąc unik, odrzuciłam roślinę gdzies na podłogę. Wstałam z podłogi i wściekła, zrzuciłam rękawice. Czy mi sie wydaje, czy ten chłystek się ze mnie podśmiewuje? Niech sam spróbuje, jak taki mądry, tym razem ja będę robić za asystę.  Całe szczęście, że nauczcielka ogarnęła szybko sprawę, udając że nic nie zaszło.
Koleś chyba upadł na głowę, rzucając tą tentakulą. I jego odzywki, i styl bycia wskazywały że jest megalomanem, ale to rozbicie doniczki... On jest po porstu rasowym zadufanym w sobie kretynem.
Widzac że artysta- gwiazdor nie zamierza ratować naszej sytuacji, podeszłam do @Jeanette Austin ,modląc się w duchu, żeby pomogła jeszcze jednej parze.
- Cześć, zerknęłabyś do nas? Mamy mały kłopot, i będziemy..., to znaczy, ja będę bardzo ci wdzęczna za pomoc, naprawdę.
Kostka -  2 +1 za kuferek
Kostki pary - 7

Fakt, że Estella nie oddała jej pracy razem z resztą mówił sam za siebie, chociaż Gemma nie była przecież głupia i zdawała sobie sprawy, że nie ma szans na pozytywną ocenę. Na zielarstwie w każdym razie bardzo się tym nie przejmowała – wiedziała, że nauczycielka jej za to nie zabije.
- Urocze – skomentowała rośliny, które pojawiły się na stole i podeszła do nauczycielki – Ups… - skrzywiła się zażenowana, biorąc swoją kartkówkę. Miała cichą nadzieję, że dostanie chociaż Okropny, w końcu napisała… trzy słowa. No trudno… zgniotła pergamin i wpakowała go do kieszeni, żeby oszczędzić światu patrzenia na tę żenadę. Zgadnijcie kto i czym będzie dziś rozpalał w kominku w Pucholandzie?
Szybko puściła kartkówkę w niepamięć, udając, że nie widzi wymownego spojrzenia profesorki. Właściwie to nie żałowała tego trolla aż tak bardzo, skoro dzięki temu mogła pracować z Estellą. Niebezpieczne rośliny może i były ciekawe, ale wyobraźnia Gemmy pracowała na pełnych obrotach, miała więc jako taką wizję tego jak mogłaby wyglądać po tych zajęciach i więc średnio uśmiechało jej się dotykanie tentakul. Pocieszała się myślą, że sadzonki będą pewnie mniej jadowite, co zresztą zaraz potwierdziła nauczycielka. Chyba.
Z niesłabnącym entuzjazmem odziała się w fartuch i rękawice, po czym przystąpiła do zadania. Z początku szło jej trochę niepewnie. Szczerze powiedziawszy to w ogóle nie wiedziała jak do tej sadzonki podejść, bo jej kolce były właściwie wszędzie. W końcu jednak, z pomocą Estelli, jakoś jej się udało.
- Ta-dam! – wskazała na przesadzoną roślinę z dumą, ale zaraz potem dodała: – Mam nadzieję, że nie dadzą tego na OWUTEMACH… Egzamin bez możliwość poprawy – parsknęła śmiechem – Jak uwalisz, to umierasz.

Nie rzucam - Estella pomaga
Mam nadzieję, że jest z sensem, bo mi mózg już nie pracuje ;p