Nero spokojnym, raczej turystycznym krokiem wkroczył na wybrzeże nieopodal rafy koralowej. Przez chwilę zastanowił się po co tutaj przyszedł. Ale całe szczęście przypomniało mu się. Tutaj się umówił z uczennicą imieniem Cornelia. Wynajął łódeczkę i już był gotowy aby wypłynąć. Jednak przystał na chwilę. Musiał definitywnie postanowić co zrobić z Corn. Otóż to męczyło go od kiedy tylko ją poznał. Czy popsuje swoją wewnętrzną reputacje? Nigdy się nie powstrzymywał i obiecał sobie, że nigdy nie będzie. Ale ta sytuacja, była inna. Po krótkiej burzy mózgów... mózgu. I doszedł do wniosku, że pomimo ryzyka podejmie się tego. No cóóż obiecał sobie. Teraz tylko pozostało mu czekać na przybycie Corin.

Corin po spotkaniu z Lilly nie ruszyła od razu na rafę. Najpierw poszła do namiotów, by wskoczyć szybko do swojego pokoju i przebrać się w ekspresowym tempie. Kiedy się już to udało i miała na sobie śliczny strój kąpielowy podkreślające wszelkie jej wdzięki obwiązała się wokół pasa białym pareo, a następnie ruszyła tam, gdzie miała się spotkać z Nero. Naprawdę cała ta sytuacja wydawała jej się być coraz lepsza, a wieczór zapowiadał się wręcz doskonale! Dlatego też wręcz tanecznym krokiem doszła do plaży, a dopiero idąc bezpośrednio do nauczyciela uspokoiła się trochę, żeby nie wyglądać jak pięcioletnie dziecko bujające się na nogach... Co w sumie było niemożliwe zważając na jej strój.
- Cześć – Przywitała się szeptem spoglądając niepewnie na łódkę. Umiała pływać, ale w sumie tylko pieskiem, więc jak się przewrócą będzie kiepsko. Ale takie coś raczej nie powstrzyma jej przed zobaczeniem rafy. Może zobaczą rekina?! Weszła niepewnie na unoszącą się na wodzie „trumne” jak to wiele osób mogłoby pomyśleć. Zaczesała kilka kosmyków za ucho i spojrzała na Crowa – Ruszamy?!

Nero ucieszył się, iż Corn przyszła. Prawdę powiedziawszy miał pewne wątpliwości. Ale zostały rozwiane gdy Corin wkroczyła w swoim jakże seksownym stroju kąpielowym. Ahh.. Wyglądała na przestraszoną. Ale z dozą niepewności wsiadła na łodkę. Odpowiedział jej:
- Pewnie, że ruszamy
Łódka była napędzana wiosłami. Więc Nero złapał za nie i począł wiosłować. Tak płynęli, aż dopłynęli to zatoczki.
-No Corin. Jesteśmy już praktycznie niedaleko rafy. Więc co robimy?
Nero liczył na pierwszy ruch Corn. Nie mógł do tego pierwszy przystąpić. Musiało to być zrobione przez Corn... On miałby się tylko przyłączyć... Miał nadzieję, że Cornelia rozpocznie ich morski romansik

Corinek spoglądała na niego z lekkim uśmiechem, kiedy tak wiosłował. Raz na jakiś czas odwracała się, by popatrzeć na wodę jakby się spodziewała, że w każdej chwili może dostrzec coś niesamowitego. Kiedy nie pojawiały się żadne piękne rybki znów wracała uwagą do Nero.
- Wow. Jesteś strasznie silny, skoro dajesz radę tyle czasu wiosłować – Zachwyciła się nim po czym jak gdyby nigdy nic zbliżyła się do niego. Coraz bliżej... I bliżej... I jej głowa przeszła nad jego ramieniem, a dłonie oparła o jego kolana. Spoglądała na rafę, do której się zbliżali. Jej oczy zdawały się wręcz błyszczeć w momencie, kiedy znaleźli się już na miejscu.
- Mieliśmy się kąpać, ne? - Wykorzystała fakt, że jest tak blisko niego lekko odwracając twarz w bok i szepcząc mu te słowa dość kuszącym tonem prosto do ucha, podrażniając jego płatek ciepłym oddechem.

Zaśmiał się gdy usłyszał jej słowa.
-Silny? Być może, ale jakoś nie ma się tu czym chwalić
Powiedział rozpromieniony. Potem ona zaczęła się przybliżać... Bardziej.. I bardziej. I wylądowali w tak bliskiej pozie. Był wręcz wniebowzięty. Położył swą rękę na jej i rzekł:
- Sprawdzę czy ciepła
Potem ucałował jej dłoń i wykonał długi skok, po czym uderzył w tafle wody. Wynurzył się i powiedział:
-Uuu... Gorąca... Przyłączysz się?
I wyciągnął w jej stronę dłoń.

Sidła zrobiły KLAPS! Nero – przynajmniej jej zdaniem – siedział w środku i miał dać się jej niedługo pogłaskać. Uśmiechnęła się do niego uroczo w momencie, kiedy szarmancko ucałował jej dłoń.
- Prawdziwy dżentelmen – Zaśmiała się cicho. Spojrzała na wodę niepewnie. No dobrze, raz kozie śmierć! Biedna koza... Corin podała mu dłoń, by chwilę później również znaleźć się w wodzie. Wynurzyła się pozwalając, by mokre kosmyki przykleiły się do jej policzków. Rozejrzała się w poszukiwaniu żyjątek znad rafy. Niestety chyba się wszystkie pochowały i będzie trzeba trochę poczekać. A skoro tak... Dopłynęła bliżej niego.
- Pamiętasz o moich planach?- Spytała i nie czekając na odpowiedź odwróciła się do niego tyłem. Obejrzała się tylko przez ramię patrząc w jego oczy – Odwiążesz? - Spytała wskazując na kokardkę trzymającą jej strój kąpielowy na szyi, oraz na drugą znajdującą się na plecach.

Zaśmiał się gdy Corin wskoczyła do wody. Jakby rozejrzała się... Czegoś szukając... I tak najwyraźniej sidła zrobiły KLAPS. Spodziewał się raczej nurkowania, zwiedzania rafy.. Ale CO?! Hmm... Strój w dól... Ale facet, jak facet. Znalazłszy się w uścisku sideł nie był w stanie z nich wyjść.. Spytał się tylko sceptycznie:
-Jesteś.. Pewna?
Nieoczekując odpowiedzi, powoli rozwiązał górną pętle... Potem dolną... I Corin miała już z głowy górną część swego stroju. Raczej nie wiedział co ma zrobić. Sytuacja nabrała dziwnego obrotu... Poczeka co dalej zrobi Corn..

Nie ma jednak tak dobrze. Oglądanie Corneli w bez stroju kąpielowego – w przypadku, kiedy tylko ona go straci – nie będzie możliwe. W momencie, kiedy Nero zaczął jej rozwiązywać dół. Odsunęła się trochę. Momentalnie ponownie zawiązała dwie kokardki i odwróciła się do niego przodem.
- Zastanawiałam się, czy to zrobisz... A skoro tak, to chyba mogę zrobić to, o czym marzę od dawna... - Wyszeptała zbliżając się do niego. Jedną dłoń położyła na jego ramieniu, a drugą złapała go za podbródek i gwałtownie pociągnęła w dół mocno i namiętnie wpijając się w jego usta. Przymrużyła przy tym oczy.

Szok osiągnął zenitu. Rzuciła się na niego i... całowali się... W sumie tam daleko w duszy Crow również o tym marzył... Namiętny pocałunek ciągnął się... I ciągnął... Nero przybliżył ją do siebie, tak, że ich ciała się stykały... On również przymrużył oczy... Dał się złapać w jej sidła. Ale on już nie chce wyjść. Jest jednak świadom.. A raczej jest zawiedziony, iż to będzie pusty pocałunek... Ale los niesie różne rzeczy.. Nadzieja umiera ostatnia... Jego zdziwienie mijało z każdą sekundą. Był wniebowzięty. Ale co będzie dalej? Jakiego obrotu nabierze ta sytuacja? TO się jeszcze okaże...

Zdaje się, że Cornelia mogłaby zostać wróżką na miarę niejakiej Releny Susso, bo oto jej wcześniejsze przypuszczenia miały stać się prawdziwe.
Kawałek od baraszkującej w wodzie pary pojawił się groźnie wyglądający trójkącik. Taki wiecie, trójkącik co się znajduje na grzbiecie rekina i zawsze go widać w filmach kiedy ten groźny zwierz jest niedaleko. Dokładnie tak wyglądał ten! Może dlatego, że to rzeczywiście był rekin? Zbliżał się niebezpiecznie szybko i jeśli Nero i Cornelia nie chcieli zaraz zostać krwawą kupią mięsa, to lepiej dla nich było, gdyby wskoczyli z powrotem do łódki.

To było... naprawdę coś. Podobał jej się ten pocałunek. Musiała przyznać, że starszy nauczyciel robił to świetnie. Może nie doskonale – bo żeby tak było musiałaby być przybita do ściany w tym momencie – ale śmiało miał się czym chwalić. Dlatego też kontynuowała ów pieszczotę coraz to bardziej ją pogłębiając i starając się dać Nero jak najwięcej przyjemności – Żeby pragnął tego jeszcze długo po tym, jak już skończą. Żeby miał ochotę wkraść się do jej pokoju, bo tak strasznie będzie mu tego brakowało. Zawsze marzyła, by jej pocałunki miały właśnie taki wpływ, tak wzbudzały pożądanie.
Pewnie mogłoby to trwać w nieskończoność gdy nagle uchyliła lekko powieki i zauważyła...
- O kurwa – Powiedziała nie hamując dla odmiany przekleństwa. To, co płynęło do nich, to na pewno nie był delfinek! Cholera jasna! Brakowało tylko złowrogiej melodii. Natychmiast podpłynęła do łódki i o dziwo niemal od razu się w niej pojawiła. Adrenalina robiła swoje. Wystawiła rękę do nauczyciela, by pomóc mu wejść.
- To chyba jednak był zły pomysł – Powiedziała przerażona przełykając ślinę. Szczerze mówiąc, to się strasznie bała. Nie miała przy sobie różdżki! I co teraz? Dlatego zawsze coś długo planowanego musi się psuć.

Ahhh. Upojna chwila w towarzystwie pięknej kobiety.. To jest to czego brakowało nauczycielowi. Jednak nagle ta przeklęła i wskoczyła do łódki jak oparzona. Wyciągneła ręku ku niemu, A on nie wiedział co się dzieje. Jednak wtedy obrócił się a serce podskoczyło mu do gardła. To był wielki, wygłodniały rekin, płynący w ich stronę. Prędko wskoczył do łódki. I również nie zabrał różdżki. Ahhh błąd. No cóż trzeba sobie radzić. Łódka posiadała dwa wiosła prawidłowe i dwa zapasowe. Nie spuszczając wzroku nadchodzącego rekina chwycił za jedno zapasowe wiosło uniósł je do góry i rzekł do Corin:
- Przyznaję, że się tego nie spodziewałem. Ty zapewne też. Na tyle łódki jest skrytka z prowiantem i wodą. Zgaduję, że znajdziesz tam również nóż. Z tego co mi wiadomo to rekiny nie są w stanie połykać w całości. Zapewne się na nas rzuci. Gdy to nastąpi ja wsadzę mu wiosło najgłębiej jak potrafię. Spróbuję go podnieść, a wtedy Ty potniesz go po oczach i linii bocznej. Innymi słowy tnij oczy i wzdłuż boku. Jednak jeśli wywróci łódkę, wejdź na nią ponownie. Gdybyś zobaczyła jak on się do mnie dobiera- uciekaj. Nieopodal jest wysepka. Płyń tam ile sił. Nie odwracaj się, nie marnuj czasu. Po prostu płyń. Ja postaram się go wtedy zająć. ALe najpierw plan A. Jasne?

Słuchała go dokładnie czując, jak i jej serce podchodzi pod gardło a żołądek wywraca koziołki. Nie chciała, żeby któremuś z nich stała się krzywda. Nie powinni płynąć na rafę. Spoglądała przerażona to na płynącą rybę, to na nauczyciela. Jak on to sobie wyobraża?! Przecież nawet, jeśli plan A nie wyjdzie, to ona go tak nie zostawi. Cholera, że też przy stroju nie miała jak schować różdżki. Grzecznie poczęła przeglądać pudełko z prowiantem jednakże... Nastąpił pewien problem.
- Tutaj nie ma noża – Powiedziała naprawdę dokładnie sprawdzając. Sytuacja okropna i nawet nie miała siły wytknąć mu, że to się nazywa linia naboczna, a nie boczna. Zresztą, kto by myślał o tych w takiej sytuacji? Cała się trzęsła i to bynajmniej nie z zimna. Spojrzała z łezkami w oczach na pana Crow. Tak strasznie się bała...

- Co? Do kurwy nędzy... Nie dali noża. No to jesteśmy w niezłej dupie. To słuchaj. Kiedy mi uda go się nabić na wiosło, Ty z całych swoich sił pomożesz mi unieść go w górę. Przebijemy bydlakowi gardło. Nie ma co uciekać on ma przewagę w wodzie. Jednak gdyby udało nam się go przebić, będziemy musieli położyć go na łódce. Udusi się. I nie daj mu się ugryźć. A gdyby mnie złapał- wiesz co robić. I masz słuchać moich poleceń i wykonywać je jak najlepiej potrafisz. Od tego zależy nasze życie.
Powiedział nastawiając wiosło ku nadciągającemu rekinowi. On też się bał. Adrenalina dodawała mu masę siły. Dobrze, że ludzie mają taki system. Teraz pozostało czekać na rekina.

Rekin płynął bardzo szybko i zasmucił się, że jego ofiary zdążyły uciec na łódkę. Ale to nic! Przecież był taki silny i miał ostre zęby, zaraz ich i tak dopadnie. Głupi ludzie, wpływali na rafę gdzie były rekiny (nie mówiąc już o zniszczeniach!).
Wielkie cielsko uderzyło z boku łódki, aż cała się mocno zachwiała. Wydawało się, że zaraz się wywali, ale całe szczęście nic takiego się nie stało...

Zgodziła się na jego plan, chociaż widziała w nim ogrom luk i niedociągnięć. Sama jednak nie wymyśliłaby lepszego szczególnie na szybko. Dlatego przygotowana na plan A i plan B w razie czego siedziała patrząc z przerażeniem, jak trójkącik coraz to szybciej i szybciej płynie w ich stronę, aż w końcu wynurzyła się kreatura i uderzyła o łódkę. Corin nie trzymała się zbyt mocno – w sumie to ze strachu nie była w stanie, ponieważ całe jej ciało drżało ciągle – i momentalnie poleciała w bok, na szczęście w ramiona Nero. Gdyby wpadła do wody... To byłoby gorsze niż niegdyś moment, jak była pewna, że lada chwila spadnie z dachu i z hukiem łupnie o beton.
- On zaraz rozwali łódkę – Wyszeptała cicho tym razem z całej siły zaciskając palce na brzegu „pływającej trumny”. Jak widać bardzo dobrze ją ostatnio nazwała. Święta racja, powinna zostać jasnowidzem!

/Nie wiem, kto siedzi na MG ale: Kyaa ale fajna akcja *-* Dziękuję! ;*/

-Jebany
Wykrzyknął nauczyciel kiedy bestia z impetem uderzyła o łódkę. W samą porę złapał Corn, a ta nie wleciała do wody. Na szczęście. Też widział luki w swym planie, ale nie mógł wymyślić nic lepszego w przerażeniu. Nie mógł dłużej czekać. Czekanie tylko osłabiało go psychicznie. Wyrwał z łódki ostry kawałek drewna i powiedział:
-Wiosłuj. Uciekaj
Po czym pełen obaw wskoczył do wody. Spłynął nisko i czekał na przybycie rekina, przygotowany na atak drapieżnika.

Rekin niezwykle zdziwił się, że zdobycz sama do niego wyskoczyła, nie spodziewał się, że tak szybko pójdzie! Oczywiście, był z tego powodu bardzo szczęśliwy, jakżeby inaczej. Zazwyczaj jego ofiary odpływały szybko łódką i naprawdę sporo musiał się nastarać, żeby ją wywrócić (co i tak rzadko kiedy się udawało), a tu proszę! taki duży kąsek podany na talerzu... mnian mniam mniam. Gdyby mógł, pewnie by się oblizał.
Rekin podpłynął do Nero, jego łuski zdarły mu skórę z łydki, woda natychmiast zabarwiła się na czerwono, a zwierz jeszcze bardziej rozochocony tym zapachem, zacisnął szczęki na nodze i potrząsnął nią mocno.

Kiedy tylko zaczął się zbliżać, Nero wiedział, że nie wyjdzie po tym, bez uszczerbku na zdrowiu. Większym, bądź mniejszym, ale zawsze niestety będzie poszkodowany. Nie poczuł specjalnie tego, iż rekin otarł się o niego. Jednak gdy ten bydlak wgryzł mu się w nogę już poczuł. Przeszywający ból. Jednak nie mógł się poddać. Pokonując ból, wbił wiosło w jego skrzela i stosując zasadę dźwigni, rozerwał mu je na strzępy. Jednak ból rozrywanej nogi, był okropny. Potoki krwi wypłynęły na tafle wody. Potem Nero chwycił za ostry kawał drewna i przebił rekinowi oczy. Nauczyciel był bliski omdlenia. Ból zaciskania setek rekinich zębów na jego nodze, było największym cierpieniem jakie kiedykolwiek czuł. Ale musiał sobie poradzić dla Corneli. Ona była jedyną osobą, na której jej faktycznie zależało...

Na szczęście dla rekina, nauczyciel w skrzela nie trafił, za to tym numerem z oczami, rozwścieczył go jeszcze bardziej. Szarpał za nogę, aż nie oderwał kawału mięsa, potem miał ochotę zdobyć jeszcze więcej i więcej. Miał nadzieję, że jego dzisiejszemu obiadkowi nie uda się uciec na łódkę, może jeszcze panienka co na niej siedziała wskoczy do wody? Cudownie by było.

- Nie! - Krzyknęła w momencie, kiedy Nero skoczył już do wody. Boże, przez jej nieodpowiedzialność... Przez głupie pomysły flirtowania z nauczycielem ten teraz zginie. Nie miała pojęcia, co ma zrobić. Odpłynąć i skorzystać z okazji, czy może postarać się jakoś pomóc nauczycielowi. Choć jest ogromną egoistką, to jednak nie jest potworem. W takich chwilach się ludzi nie zostawia.
Kiedy zobaczyła krew niemal że zesztywniała. Boże, zeżarł go... A może tylko ugryzł? Może Nero jeszcze żyje? Jej ciało przeszedł dreszcz kiedy wstała. Chyba faktycznie rekinek będzie miał podwójny obiadek dzisiaj. Wskoczyła do wody.
Rozejrzała się za nauczycielem. Kiedy go zauważyła... To był akurat moment, kiedy rekin oderwał mu część ciała. Myślała, że zwymiotuje. Tylko w sumie po co ona weszła do wody skoro nie ma pla... O CHOLERA JAKA ONA JEST GŁUPIA! Popłynęła jak najszybciej mogła w stronę dwóch migoczących postaci. Nie potrafiła długo wstrzymywać oddechu, nie potrafiła szybko pływać, ale teraz musiała. Czas się liczył, a adrenalina zawsze dodaje odrobiny umiejętności.
Nastąpił moment, kiedy to po prostu znalazła się przy Nero, rzuciła mu się na szyję, a potem pomyślała o bezpiecznym miejscu. Miała ogromną nadzieję, że nie teleportacja tym razem okaże się być jej mocniejszą stroną. Udało się? Nastąpił trzask? Powinno ich już tu nie być, powinni pojawić się w namiocie pielęgniarskim, ale nigdy nie wiadomo co MG wymyśli.

Rekin był nieco zdezorientowany. O co chodzi, dlaczego drugi kąsek sam do niego przyszedł?
Musze cię rozczarować, Cornelio, ale nie udało ci się teleportować przede wszystkim dlatego, że w wieku szesnastu lat nie masz możliwości posiadania tej zdolności... uczniowie nie są dopuszczani do egzaminu dopóki nie staną się dorośli. Nie mam pojęcia jakim cudem masz ją wpisaną w zdolnościach.
A nie, już nie masz.
Tak więc, podpłynięcie do Nero było niezwykle głupia decyzją.

W sumie ja też nie wiem, co ta zdolność tam robiła, ale mniejsza o to. W takim więc razie próba się nie udała, a ów niezwykle głupi pomysł... No cóż. I zostaną zjedzeni i koniec bajki. A może jednak nie? Może Nero wpadnie na ten sam pomysł i wykona go nim to wielkie rybie coś, co nie powinno myśleć i jeść ludzi się na nich po raz kolejny rzuci. Proszę cię Nero, przecież ty musisz umieć teleportację bez najmniejszego problemu. Szczególnie, że nie tylko twoje życie jest teraz zagrożone. Szczególnie, że Corni mocno się ciebie trzyma mając ciasno zaciśnięte powieki i czując, że powoli zaczyna brakować jej powietrza.

(Cornelia, dzięki za pomysł)

Był ledwo żywy, gdy zobaczył płynącą Corn. Pomyślał sobie:
Ale ona jest durna
Miał nadzieję, iż ona ucieknie. O to mu chodziło. Chciał jej dać czas, na ucieczkę. A ona spowrotem wskoczyła do wody. Ajjj. Wtulił się w niego. Wtedy jego serce zadrżało. Przecież jak ta bestia się wróci to zeżre ich. Co by tu zrobić... Pozostało mu tylko jedno. Ostatkiem sił ucałował Corn i wydobył z siebie to co mu pozostało do przeżycia. Skupił się i starał się przeteleportować. Zamiarem był namiot szpitalny. Tam miał się udać. Ale co powie Mistrz Gry?

Brawo, Nero, w końcu jakiś dobry pomysł! Rekin pozostał ze swoim fragmentem oderwanej nogi... mogłoby się wydawać, że nasze gołąbeczki w końcu się uratowały, ale czy do końca?
W takiej sytuacji trudno było zastosować zasadę CeWuEn, szczególnie jeśli o namysł chodzi, bo nie wątpię, że wola, żeby uciec z tego miejsca była ogromna. Zaraz zobaczymy czy coś poszło nie tak!

cornelia + nero, zt -> namiot pielęgniarski