W gruncie rzeczy dość dawno nie odbywała się lekcja mugoloznawstwa dotyczące życia codziennego mugoli - trudno powiedzieć, żeby ćwiczenia dotyczące dokładniejszego działania prądu oraz trening boksu należały do codzienności mugoli, dlatego profesor Hall postanowiła tym razem przygotować lekcję skupiającą się na ich normalnym życiu.
Liczyła, że tym razem frekwencja będzie trochę lepsza niż na ostatnich zajęciach - miała świadomość, że część uczniów ignoruje jej zajęcia ze względu na niechęć do mugoli, a część uważa je za mało istotne, dlatego dla tych nielicznych, którzy przychodzili była szczególnie łagodna.
Na tablicy napisała trzy dość podstawowe pytania na wejściówkę mając szczerą nadzieję, że każdy sobie poradzić z tak łatwymi zagadnieniami.

1. Czym jest lodówka? (2pkt)
2. Podaj dwa sposoby komunikacji na odległość używane przez mugoli zamiast sowy (2 pkt)
3. Podaj dwa mugolskie środki transportu (2pkt)

Zasady:

Drugi etap rozpocznie się w niedzielę (28 maja)! Przypominam, że punkty za lekcje mugoloznawstwa możecie wykorzystać na dowolną umiejętność!

UWAGA: Jeśli ktoś chce wziąć udział w lekcji, ale wie, ze nie da rady napisać posta do niedzieli, to sama kartkówka i kostki wystarczą!!!

Przyszłam na lekcję jako pierwsza. Nie wiedziałam, że jest tak wcześnie, a skoro już nic nie miałam do roboty, dlaczego miałabym zwlekać?
Weszłam do klasy i się grzecznie przywitałam z nauczycielką. Lubiłam ją, była miła i trochę było mi jej żal. Niewiele osób chodziła na te lekcję. Większość mojej rodziny była mugolskiego pochodzenia, więc kartkówka była dla mnie naprawdę łatwa. Pytania były banalne, nie wiedziałam jak ktokolwiek mógł to napisać źle. Okej, nie wszyscy mieli do czynienia z mugolami, ale nie przesadzajmy. Żyjemy w jednym świecie, więc nie widziałam problemu.

Kartkówka:

Oddałam kartkówkę nauczycielce i zajęłam miejsce. Byłam zmęczona, więc czekając na rozpoczęcie lekcji i resztę uczniów, położyłam się na ławce i zamknęłam oczy. Prawie całą noc zajmowałam się pracami na staż, więc niewiele spałam. Pozwoliłam sobie na chwile odpoczynku, skoro i tak musiałam czekać na resztę.

KOSTKA: 5
BONUS: +1 za 25% czystości krwi

W gruncie rzeczy czułem się dość blisko związany z mugolami - spora część mojej rodziny była mugolskiego pochodzenia, więc spędzając dużo czasu z niemagicznymi miałem dość dużą wiedzę na temat ich technologii - w domu posiadałem telefon komórkowy, korzystałem też z Internetu. Nie było mi to szczególnie potrzebne, ale korzystanie z tego typu urządzeń zbliżało mnie do dziadków - lepiej rozumiałem ich życie, poza tym mogłem utrzymywać kontakt również z nielicznymi mugolskimi znajomymi. Lekcje mugoloznawstwa nie były dla mnie szczególnie ciekawe, bo to wszystko co się na nich działo było mi już znane, pojawiałem się na nich głównie po to, żeby popisać się swoją wiedzą.
Pomyliłem godzinę, więc przekonany, że mam piętnaście minut spóźnienia przyszedłem na lekcję za wcześnie - no już trudno. Usiadłem koło mojej siostry, która ewidentnie przysypiała.
- Cześć - rzuciłem do @Bianca Zakrzewski, po czym zabrałem się za pisanie (w moim mniemaniu) banalnej kartkówki.

Kartkówka:

Oddałem nauczycielce kartkę i wróciłem na miejsce. Nie zagadywałem siostry, bo widziałem, że jest ewidentnie zmęczona.

Kostka: 5
Bonus: + 1 za krew

Stopa Ettie nigdy jeszcze nie postała w klasie mugoloznawstwa. Unikała wszystkiego co miało związek z niemagicznym światem i zamykała się na wszelką wiedzę o nim. Ze względów ideologicznych oczywiście, ale zupełnie innych niż popularna niechęć go niemagów. Mianowicie miała problem z Międzynarodowym Kodeksem Tajności. Gdzie była sprawiedliwość w tym, że mugole za żadne skarby świata nie mogli dowiedzieć się o istnieniu magii, a czarodziejom nikt nie zabraniał korzystać z technologii i jeszcze robiono im z tego lekcje?
Zamierzała kiedyś walczyć o zniesienie Kodeksu, ale póki co, ze względu na młody wiek, niewiele mogła zrobić. Ograniczała się więc do solidarności z mugolmi, wyrażonej nieustępliwym odmawianiem zgłębiania wiedzy o nich, mimo tego, że bardzo była tym zainteresowana. Nadszedł jednak czas, kiedy sam bojkot mugoloznawstwa przestał jej wystarczać i uznała, że czas zacząć się aktywizować. W tym właśnie celu, po raz pierwszy pojawiła się na zajęciach profesor Hall.
Raźnym krokiem weszła do sali i pomaszerowała do pierwszej ławki, centralnie naprzeciwko nauczycielki (chyba pierwszy raz w życiu zajęła takie miejsce). Skinęła głową Zakrzewskim, ale nie wdawała się w żadne pogaduszki. Przyszła tu w końcu z misją.
Spojrzała na kartkówkowe pytania i szybko wyjęła pergamin. Oddała pracę błyskawicznie, bowiem tylko się na niej podpisała. Nie miała pojęcia jakie były odpowiedzi i była z tego dumna. Może i udałoby jej się wymyślić coś na trzecie pytanie, bo pamiętała jak kiedyś, dziecięciem pozbawionym ideałów będąc, zwiedzała z tatą Londyn od mugolskiej strony. Tak czy owak nie o to chodziło. Carlotta Pinkstone w imię zniesienia tego niedorzecznego Kodeksu siedziała kilka razy w więzieniu, więc ona mogła chyba dostać trolla. Nie znała wprawdzie profesor Hall, nie wyglądała jednak na taką , która nie dopuści jej za to do kolejnego etapu lekcji.
Nie miała konkretnego planu, ale i tak wszystko najlepiej jej wychodziło, kiedy improwizowała. Głównym celem było zwrócenie uwagi na problem wśród ludzi, którzy w jakimś stopniu interesowali się zależnościami między magicznym a mugolskim światem. Martwiła ją trochę niska frekwencja, czekała, z niespotykaną u niej cierpliwością aż klasa zapełni się jeszcze trochę.
W końcu uznała, że czas najwyższy przejść do rzeczy i podniosła rękę, zdecydowanie wyżej niż wymagałaby tego jej pozycja.
- Pani profesor, mam pytanie. Jaka jest pani opinia na temat Międzynarodowego Kodeksu Tajności?


Kostka: nie rzucałam, bo... no jest wyjaśnione ;p
Zakładam, że to pytanie zadała jak już trochę ludzi się zeszło, ale wstawiam teraz, bo wyjeżdżam na weekend.
W ogóle to sory. Będę grzeczna, ale mogę trochę na tej lekcji namieszać

Poszłam na lekcję mugoloznawsta, nie dlatego, żeby szczególnie mnie interesowały ciekawostki z życie niemagów - chciałam zobaczyć minę @Calum O. L. Dear. Wkręciłam go, że na tej lekcji będziemy uczyć się o mugolskich motocyklach i z tego powodu pełen entuzjazmu chłopak miał się pojawić na zajęciach, które zazwyczaj traktował dość olewacko. Przyszłam na zajęcia dość wcześnie i niedbale usiadłam w ostatniej ławce, kładąc na drugim krześle torbę, by zaklepać miejsce obok mnie dla Deara, po czym zabrałam się za pisanie kartkówki, która nie była szczególnie trudna. Pierwsze pytanie jedynie kojarzyłam, więc zostawiłam bez odpowiedzi, drugie i trzecie napisałam bez problemu.

Lotta Hudson, klasa VII

1. Czym jest lodówka? (2pkt)
-
2. Podaj dwa sposoby komunikacji na odległość używane przez mugoli zamiast sowy (2 pkt)
Feleton telefon, e-mail
3. Podaj dwa mugolskie środki transportu (2pkt)
rower, autobus

Po napisaniu kartkówki oddałam ją nauczycielce i wróciłam na swoje miejsce. W oczekiwaniu na lekcję zatonęłam w lekturze - tym razem wypożyczyłam pozycję dotyczącą testrali.

Kostka: 4

Dobrze było czasem przyjść na zajęcia, na których można było mieć pewność, że człowiek nie wyjdzie na totalnego idiotę… Ruth ostatnio nie miała takiej gwarancji nawet na zaklęciach, po tym jak Craine nie dopuścił jej w ogóle do drugiej części lekcji i prawie z płaczem musiała do nocy sprzątać błonia z kolców usianych przez uczniów swoją i tak mocno eksploatowaną różdżką. Mugoloznawstwo należało jednak do takich zajęć, na których czuła się zwyczajnie pewnie, bo w większości dotyczyły spraw, których już kiedyś się nauczyła dzięki ojcu. Naturalnie nie wiedziała wszystkiego, a nawet część rzeczy jej po prostu nie obchodziła, jednak kolejna kartkówka wydała jej się po pierwsze prostsza niż ta poprzednia a po drugie – całkiem trafiła w jej zainteresowania. Czy wiedziała, czym jest lodówka? Oczywiście! Ba, mogłaby opisać cały proces chłodzenia krok po kroku, ale… Nawet jakby nie wiedziała, to przecież sama Hall wyjaśniła im to bardzo dokładnie na poprzedniej lekcji. Nie dziwne, że pytała teraz o lodówkę, skoro ostatnio tak się zatrzęsła nad klimatyzatorem. Ostatecznie zasada działania była przecież identyczna.
Dwa kolejne pytania też nie były dla Ruth źródłem jakiegokolwiek problemu, choć chyba nie do końca zrozumiała drugie polecenie, a przynajmniej – jak ostatnio Nebraska – wpadła zupełnie na inny pomysł, niż prawdopodobnie chodziło nauczycielce. Cicho weszła do sali i kiwnąwszy głową na Hall oraz pozostałych zgromadzonych zabrała się od razu do pisania.

kartkówka:

kostka:5 + 1 (kp)

Po raz kolejny nie wiadomo dlaczego trafiłam na lekcję mugoloznawstwa - znaczy wiadomo dlaczego, ale to chyba jednak nie był dobry pomysł. Usłyszałam jak Hudson mówiła mojemu bratu o tym, że na lekcji będą motocykle, a nie ukrywam, że to akurat całkiem mnie interesowało.
Jakie było moje rozczarowanie, gdy weszłam do sali i zobaczyłam pytania na kartkówkę - tylko ostatnie dawało mi jakąś nadzieję, że na zajęciach jednak pojawią się tego typu pojazdy. Trudno jednak ukryć, że moja nadzieja była nikła, mimo to nauczycielka już mnie zauważyła, więc ze zrezygnowaniem usiadłam, gdzieś z tyłu.
Wzięłam się za pisanie - totalnie nie wiedziałam czym jest lodówka, więc pierwsze pytanie za dużo mi nie mówiło. W drugim nabazgrałam coś o "feletonie" i "liściu", aczkolwiek nie byłam pewna czy o to chodziło. Dopiero gdy doszłam do ostatniego pytania z entuzjazmem nabazgrałam słowo "motocykl" i w ogóle nie zwracając uwagi na to, że powinnam coś jeszcze dopisać oddałam kartkę, po czym wróciłam na miejsce i zaczęłam bazgrać jakieś bohomazy na pergaminie.

Kostka: 2, -1 za czystą krew

No właśnie, to wszystko za sprawą Hudson. Gdyby nie to, że powiedziała mi, że lekcja mugoloznawstwa w tym tygodniu będzie dotyczyła motocykli, w życiu nie postawiłbym nogi na tych zajęciach. Pomijając fakt, co zrobiłby ojciec, jakby dowiedział się, że jego dziecko i to takie już świadomie myślące zjawiłoby się na lekcji z tego przedmiotu, po prostu sam nigdy nie wykazywałem żadnego zainteresowania mugolami. W moim mniemaniu ich życie było dość nudne, brak magii zdecydowanie musiał im to życie utrudniać, w ogóle byli odcięci od tylu wspaniałych rzeczy, do których dostęp mieli czarodzieje... No masakra. Tak jak na ostatniej leczniczej Blanc mówiła, że muszą sobie szyć rany igłą i nitką!
Motocykle natomiast zainteresowały mnie już jakiś czas temu. Przy sklepie w Londynie, w którym pracowałem, często zatrzymywał się taki jeden motocykl i któregoś dnia zapytałem jednego chłopaka, co to jest. Teraz miałem ochotę dowiedzieć się czegoś od samej nauczycielki, chociaż w głębi duszy niezbyt wierzyłem, że udzieli mi odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.
Usiadłem obok Lotty, uśmiechając się do niej szeroko.
- W końcu nie ma przy Tobie Wankera - rzuciłem, chociaż uwaga mogła być bardzo nie na miejscu. Niby nie chciałem jej pokazywać, że bardzo, ale to bardzo przeszkadza mi obecny stan rzeczy, jeśli chodzi o jej życie uczuciowe, lecz nie mogłem się powstrzymać. Zerknąłem na kartkówkę, napisałem na niej jedynie "MOTOCYKL" (drukowanymi literami) i oddałem, nie mogąc wykrzesać z siebie nic więcej. No nie ciężko zobaczyć, że nie wiem nic a nic o mugolach.

kostka: 2 -1 (czysta krew) = 1

Bridget nigdy specjalnie nie przykładała wagi do przedmiotu mugoloznawstwa, ponieważ uważała, że w Hogwarcie odbywają się znacznie ciekawsze zajęcia oraz zazwyczaj działo się tak, że pewne przedmioty zachodziły na siebie i dziewczyna zawsze wybierała zielarstwo czy transmutację zamiast tych zajęć. Dzisiejszego dnia postanowiła jednak zaszczycić nauczycielkę swoją obecnością, ponieważ doszły ją słuchy, że lekcja ma dotyczyć życia codziennego, a akurat ten aspekt zdecydowanie bardziej ciekawił ją niż zagadnienia z mugolskich nauk ścisłych, do których kompletnie się nie nadawała i nie miała głowy. Weszła do sali, przywitała się uprzejmie z panią Hall, po czym rozejrzała się w poszukiwaniu miejsca. W sali obecny był Lysander, od którego natychmiast odwróciła wzrok. Lotta siedziała z Calumem, Ruth była sama i tak samo Vivien - wybór padł na tą ostatnią.
- Cześć - szepnęła do niej z szerokim uśmiechem i usadowiła się na krześle obok. Spojrzała na kartkówkę i zaczęła pisać co nieco, ale niestety nie poszło jej najlepiej. Pojęcie miała naprawdę niewielkie. Oddała swoją pracę, bo nie mogła wymyślić już nic innego.

kartkówka:

Nebraska cudem przeżyła poprzednią lekcję mugoloznawstwa, po której aż bolał ją mózg, ale na kolejną zjawiła się z szerokim uśmiechem, ponieważ słyszała, że zajęcia będą dotyczyły życia codziennego mugoli. Wiedziała co nieco o tych sprawach, gdyż jej babcia pochodziła z niemagicznej rodziny i w dzieciństwie opowiadała jej dużo historii. Kartkówkę napisała raczej dobrze, oddała ją będąc całkiem zadowoloną. Siedziała sama i czekała na rozpoczęcie zajęć.

kartkówka:

kostka: 6

Biegłem przez pół szkoły byle tylko nie spóźnić się na zaklęcia. Za bardzo zależało mi na tej lekcji, więc nie uśmiechało mi się jeszcze nie daj Boże wylecieć. Wparowałem do pomieszczenie ze słowami przepraszającymi. Szybko się jednak zorientowałem, że to nie jest lekcja, o której myślałem przez pół dnia. To niemożliwe, miałem przyjść na zaklęcia! Pomyliłem lekcje. Niech to szlag. Nie chciało mi się siedzieć na tak nic nieznaczącej lekcji jak jakieś mugoloznawstwo. Miałem milion innych, ciekawszych rzeczy do robienia. Chciałem wyjść, ale było już za późno. Hall do mnie podeszła i wręczyła pergamin. Świetnie, jeszcze miałem pisać jakąś idiotyczną kartkówkę. Żenada, świat mugoli był nudny. Może i byli pomysłowi i okej, radzili sobie bez magii, ale to i tak było beznadziejne.
Zerknąłem na pytania i prychnąłem pod nosem. One były banalne. Nie wiedziałem skąd znam odpowiedzi, w końcu wychowałem się wręcz w Hogwarcie, a moim domem był dom Julesa. Zawsze pełno magii. Szybko nabazgrałem odpowiedzi, siedząc w ostatniej ławce.

Kartkówka:

Oddałem kartkówkę i ciężko opadłem na krzesło. Świetnie, utknąłem tutaj.

KOSTKA: 6

Przychodzenie na mugoloznawstwo kompletnie nie było priorytetem dla  Ezry i prawdopodobnie profesor nawet nie pamiętała, że ma takiego ucznia... Ale, z całym szacunkiem dla profesor Hall, czego ta kobieta mogła go więcej nauczyć? Chłopak wychowywał się pomiędzy mugolami i nawet jeśli w dzieciństwie przez swój stan majątkowy nie miał zbyt dużej styczności z nowoczesnymi technologiami, to wiedzę na ten temat nadrabiał w każde kolejne wakacje, kiedy wracał do domu. Jasne, czasem zdarzało mu się zapominać niektórych nazw, ale tak czy inaczej miał przynajmniej powierzchowne pojęcie o działaniu mugolskich sprzętów, a już na pewno o lodówce. Ezra rozejrzał się po klasie i ostatecznie wybrał miejsce obok Ruth.
- Cześć - mruknął cicho, nie chcąc przerywać jej weny twórczej, bo wyglądało na to, że dziewczyna nie żałowała atramentu na odpowiedzi. Sam też musiał zabrać się za kartkówkę.

kartkówka:

Tequila starała się szanować wszystkie przedmioty, a przynajmniej jawnie nie okazywać, że któreś uważa za po prostu nieprzydatne. Bądź głupie. Tak na szczęście nie było z mugoloznawstwem, bo Evermore ceniła każdą możliwość do poznania fragmentu kultury jej rodziców. Tego jak sobie radzili, czego używali... Wiele rzeczy już jej umknęło, w końcu swoje ostatnie kontakty z niemagiczną rzeczywistością miała jeszcze nim poszła do pierwszej szkoły, Souhvezdi.
- Dzień dobry - przywitała się z entuzjazmem w oczach. Profesor Hall wyglądała na taką delikatną, cieplutką kobietkę i Tei nawet głupio byłoby być dla niej nieuprzejmą. Zerknęła na zapisane pytania, które w pierwszym momencie wydały jej się bardzo proste. Przecież pamiętała jak jej mama wkładała jedzenie do takiej... Takiej olbrzymiej szafy? Jak inaczej można było to wytłumaczyć?

kartkówka:

Miała problem z drugim zadaniem... Miała we wspomnieniach obraz taty, który klikał małe, kwadratowe przyciski i wtedy na świecącym ekranie pojawiały się znaczki. Nie mogła sobie jednak przypomnieć jak nazywała się tak wysłana wiadomość.

Kostka: 5, nie uwzględniam bonusu za krew, a u Ezry to 6 z automatu za pochodzenie

Nie wiadomo było co zaciągnęło Damona na tak bezużyteczną lekcję jak mugoloznawstwo. Mimo wszystko, mimo swojej olewającej postawy, były rzeczy, które mu się podobały, a które nie i ten przedmiot na pewno zaliczał się do tej drugiej kategorii. Świat mugolów można poznać nie na lekcji, lecz w ich parku na przykład dowiadując się od przechodniów. A jak się boi podchodzić do ludzi (jak Damon) to albo się chodzi na takie zajęcia, albo czyta książki. Jest też opcja, najlepsza z tych wszystkich - olać to. Nie przewidując kontaktu z ową grupą niemagicznych ludzi nie ma po prostu sensu się tym interesować. Jest wiele wiele więcej ważniejszych rzeczy do przerobienia niż życie mugola.
Lecz jednak coś go tu przyciągnęło i wszedł do sali. To chyba jego pierwsze zajęcia z tego przedmiotu.
Wziął pergamin i pióro i szybko zaczął pisać kartkówkę.

1. Czym jest lodówka? (2pkt)

2. Podaj dwa sposoby komunikacji na odległość używane przez mugoli zamiast sowy (2 pkt)

3. Podaj dwa mugolskie środki transportu (2pkt)
samochód, motor.

Szybko podpisał się i oddał kartkę. Jedynie co napisał to dwa środki transportu, które wie, że są używane, gdyż czarodzieje również z nich korzystają.
Wcześniej nie zwrócił uwagi na klasę, lecz teraz rozejrzał się i zauważył Vivien. Przypomniał sobie dziedziniec, lecz nawet przez myśl mu nie przeszło, żeby się przywitać. To nie w jego stylu.

kostka: 3-1

Szybko ruszyłam na Mugoloznawstwo nie interesując się zbytnio powodem mojego uczęszczania na tą lekcje, ani też czy ktoś się tym zainteresuje. Robiłam to jedynie dla siebie, chcąc chociaż troszeczkę douczyć się o tych ludziach. Nie miałam do nich żadnego problemu - byłam z prawie czystomagicznej rodziny i niektórzy w rodzie chcieli przestrzegać starych nawyków, czyli, że krew jest stawiana priorytetowo i pierwsze na co zwracało się uwagę to czy jest to 'dobra partia'. Ja tak nigdy nie miałam, rodzice mnie inaczej nauczyli i tego się trzymałam.
Lekko się znałam na mugolach, lecz jedynie od tej zielonej strony. Miałam wiele styczności z mugolskim zielem, które bardzo nie odbiegało od magicznego - efekt był prawie taki sam.
Wchodząc do sali i siadając do ławki, od razu otrzymałam pergamin z zadaniami. No cóż, nie były to pytania o hash czy czegoś w tym rodzaju, więc jedyne co napisałam na kartce to:

1. Tam mugole chowają jedzenie.

Oddałam kartkę, nie bojąc się bo jak już zdążyłam zaobserwować, ta nauczycielka była spokojna.

kostka 1

Matthew Raynor, VIII Gryffindor

1. Czym jest lodówka?
-Jest to przyrządzenie do którego mugole wkładają jedzenie by się nie zepsuło.
2. Podaj dwa sposoby komunikacji na odległość używane przez mugoli zamiast sowy
-Telefon, e-mail
3. Podaj dwa mugolskie środki transportu
-Pociąg, samolot  

Kostki:6, za 0% krwii

//napisze posta ale później

Nikogo nie powinno dziwić, że Dreama przyjdzie na lekcje mugoloznastwa. Ona sama była na tyle leniwa, że chodziła tylko na lekcje przydatnę, które chociaż w małym stopniu mogły wpłynąć na przyszłość dziewczyny. Najgorsze w tym wszystkim było chyba to, że ona sama nie wiedziała zbyt dobrze co będzie robić kiedyś tam. Może zostanie treserką szczurów, a może nauczycielką, a jej celem w życiu zostanie gnębienie biednych nastolatków. No, ale dlatego pojawiła się dzisiaj też na mugoloznastwie. Z nudy i z tego, że była pewna, że pójdzie jej dobrze.
Uśmiechnięta weszła do sali i przywitała się grzecznie. Profesor Hall, była chyba jedną z niewielu nauczycielek, które sprawiały na tyle dobre wrażenie, że ich nie nie cierpiała. Było jeszcze parę spoko, ale ta to chyba była najbardziej spoko. Siadła w jednej z ławek, wyjęła z torby pergamin i długopis i zaczęła pisać.

Spoiler:

Uśmiechnęła się do siebie zadowolona. Pytania okazały się banalne. Jej matka sama używała lodówki w domu, a ona nie raz miała okazję jechać samochodem czy metrem, które było bardzo szybkim środkiem transportu. Miała pewne wahania, jeśli chodzi o komunikację, no ale sama miała w domu telefon stacjonarny, więc go tam wpisała. Jeszcze chwilę myślała nad środkowym pytaniem, no ale nic nie udało jej się wymyślić, więc oddała kartkę.

kostka: 4 + 1 (dodałam se 1, bo przerzut jest niebezpieczny, a Drama to Drama i w sumie zna się na mugolach i ogólnie, mam nadzieje, że mnie nie zjesz)

Trudno ukryć, że tak niezła frekwencja zaskoczyła profesor Hall - pewnie nie dosięgała frekwencji z zaklęć, ale trudno ukryć, że była najlepsza w całym roku szkolnym. Tuż przed nauczycielką usiadła dziewczyna (@Harriette Wykeham), której Hall nigdy wcześniej nie widziała. Po napisaniu kartkówki dziewczyna zadała dość kontrowersyjne pytanie.
- To dość trudne pytanie - profesor zawahała się przez moment spoglądając na klasę, która zamilkła wyraźnie zainteresowana - Jak pewnie wiesz Międzynarodowy Kodeks Tajności został wprowadzony nie bez powodu. Represje ze strony mugoli nie dawały nam spokoju - polowania na czarownice, zmuszanie czarodziejów do pokazów albo nauczania magii.
Hall spojrzała na dziewczynę, która wyglądała na lekko zawiedzioną jej odpowiedzią. Kobieta westchnęła i dodała:
- Nie uważam, żeby Międzynarodowy Kodeks Tajności był najlepszym wyjściem, bo każdy powinien mieć możliwość korzystania z dobrodziejstw magii, nie mniej jednak trudno ukryć, że na ten moment w moim mniemaniu nie ma żadnego lepszego rozwiązania - nasze ujawnienie mogłoby spowodować panikę i zamieszki.
Profesor zastanawiała się czy pytanie dziewczyny jest spowodowane zwykłą ciekawością, czy może jakimś żalem, że czarodzieje korzystają z mugolskich technologii nie dając za to nic w zamian. Kobieta postanowiła udzielić jeszcze jednej odpowiedzi, która być może usatysfakcjonowałaby dziewczynę.
- Mimo tego, że jesteśmy objęci Międzynarodowym Kodeksem Tajności to nasza obecność pozostawia pewien ślad w życiu niemagów. Wiedzą to szczególnie osoby, których rodzice są niemagiczni - tacy mugole wiedzą o istnieniu naszego świata, czasem korzystają z pomocy swoich bliskich czarodziejów. Poza tym w czasie wojen czarodziejów i drugiej Wojny Światowej wielu naszych pobratymców chroniło swoich mugolskich sąsiadów za pomocą zaklęć.
Uśmiechnęła się do dziewczyny, po czym usiadła do sprawdzania kartkówek - co poszło jej dość sprawnie.

Oceny:

Trudno ukryć, że większość klasy spisała się znakomicie, ale było kilka osób, które ewidentnie nie miały niemalże żadnej wiedzy na temat mugoli - profesor nie zamierzała ich jednak szkalować - skoro tu przyszli to chyba chcieli się jednak czegoś dowiedzieć. Przeszli do zadania - nauczycielka rozdała klasie mugolskie smatfony, a sobie zostawiła jeden. Zapisała na tablicy numer telefonu i zaczęła tłumaczyć zadanie:
- Na moją prośbę dyrektor zdjął z tej sali zaklęcia zaburzające działania elektroniki, dlatego możemy korzystać tutaj z mugolskich komórek. Waszym zadaniem jest zapisanie tego numeru - kobieta wskazała palcem na tablicę - I wysłanie na niego wiadomości tekstowej czyli tak zwanego smsa. W międzyczasie będę opowiadać Wam o mugolskich sposobach komunikacji, a Wy będziecie musieli po wszystkich sporządzić z tego notatkę.
Profesor Hall zaprezentowała im jak wykonać zadanie, po czym zaczęła opowiadać im o smsach, mailach, telefonach i systemie pocztowym
Dla kogoś kto pochodził z mugolskiego domu to zadanie było dość łatwe, jednakże większość z nich wychowało się w rodzinach czarodziejskich, więc to zadanie mimo wszystko mogło sprawić im jakiś problem.

Zasady:

Kostki na smsa:

Kostki na notatki:

Idę w środę do szpitala i nie wiadomo jak długo tam będę oraz jak bardzo będzie mi zamulał Internet (będę miała ze sobą laptopa). Termin jest do czwartku (1 czerwca), popołudniu dodam posta, byłabym jednak bardzo wdzięczna gdybyście postarali się uwinąć szybciej i ułatwić mi trochę życie.

Poderwałam się z miejsca. Cholera! Miałam tylko chwilę odetchnąć, a tymczasem przysnęłam. Spojrzała na @Lysander S. Zakrzewski lekko zdziwiona. Kiedy on tutaj przyszedł? Zupełnie nie pamiętałam kiedy się zjawił w klasie, co dopiero usiadł obok mnie. Cóż, nie byłam w zbyt dobrej kondycji tego dnia. Zdążyłam jednak usłyszeć co mamy zrobić. Nie notowałam prawie nic. Dajmy spokój, spotykałam się z mugolską technologią tyle razy, że zupełnie tego nie potrzebowałam. Miałam świetny kontakt z prababcią, która nie miała nic wspólnego z magią. Prababcia Helena nauczyła mnie wszystkiego o świecie mugoli, więc doskonale wiedziałam o co w tym wszystkim chodzi. Zresztą może i bym zanotowała więcej, ale wciąż byłam tak śpiąca, że nie bardzo kontaktowałam. Dopiero gdy profesor Hall rozdała nam telefony nieco się rozbudziłam. Sama miałam jeden i dzięki temu pozostawałam z prababcią w stałym kontakcie. Co prawda w Hogwarcie żadne urządzenie elektroniczne nie działało, ale nadal miałam poczucie, że mam z nią ciągły kontakt. Chwyciłam za komórkę i wysłałam SMSa tak jak on naprawdę powinien wyglądać. Szczerze mówiąc wolałam wysyłać listy tak jak robili to czarodzieje, ale prababcia chyba by zeszła na zawał gdyby w jej oknie pojawiła się sowa z listem. Więc tak było po prostu bezpieczniej. Niemniej jednak - bułka z masłem.

SMS: 3 + 1 za krew + 2 dodałam, bo Bianca wie wszystko dzięki prababci
NOTATKI: 5

Im dłużej siedziałem w tej klasie tym bardziej czułem, że po prostu nie powinno mnie tutaj być. Na Merlina, jakie to było marnotrawstwo czasu. Moi rodzice chyba przewracają się właśnie w grobie.
Nie słuchałem Hall kiedy odpowiadała na pytanie Wykeham. Jak już mówiłem - gówno mnie to wszystko obchodziło. Nie miałem nic innego do roboty, więc zacząłem notować to co mówiła nauczycielka. Lepsze było to niżeli miałbym siedzieć i patrzeć w sufit pustym wzrokiem. Moje notatki były całkiem zwięzłe i chyba zawarłem w nich większość ważnych rzeczy.
Kiedy na mojej ławce wylądował telefon komórkowy, spojrzałem na niego jak na robaka. Zupełnie nie wiedziałem co mam zrobić. Chwyciłem go do ręki i spróbowałem cokolwiek ogarnąć. Chyba podstawą było czytanie co tam było napisane. Wszedłem w "wiadomości" i postarałem się wysłać tego nieszczęsnego SMSa. Robiłem to pierwszy raz w życiu. Nigdy wcześniej nie miałem nawet takiego urządzenia w ręku, co dopiero miałem z niego korzystać. Udało mi się wysłać pustą wiadomość. No, jak na pierwszy raz to chyba nie było aż tak znowu źle. Może gdybym jednak więcej zanotował poszłoby mi lepiej. Oparłem się o oparcie krzesła i skrzyżowałem ręce na piersi, czekając na dalszy ciąg lekcji.
Jedyne czego chciałem w tamtej chwili, to wyjść.

SMS: 3
NOTATKI: 3

Puściłam mimo uszu złośliwą uwagę Caluma i zabrałam się do pracy.
Rozdziawiłam buzię, gdy usłyszałam jakie będzie nasze zadanie. Na brodę Merlina! Gdy nauczycielka podała mi smartfona nieszczególnie wiedziałam jak się nim posłużyć, jednakże po dokładnym wyjaśnieniu zrozumiałam przynajmniej jak napisać wiadomość tekstową. Jakimś cudem wysłałam nauczycielce smsa o treści Jestem Lotta Hudson, z klasy 7 : ) (chociaż trudno ukryć, że klikanie tych małych kwadracików na ekranie sprawiło mi trochę trudności) i zabrałam się za notowanie. Trudno ukryć, że byłam tak podekscytowana napisanym przeze mnie smsem, że nieszczególnie skupiłam się na notowaniu. Moje notatki wprawdzie oddawały sedno sprawy, jednakże nie były szczególnie dokładne, co zauważył nawet profesor Hall. Po ich sporządzeniu zajrzałam przez ramię @Calum O. L. Dear, żeby sprawdzić jak chłopak sobie radzi.

SMS: 6
Notatki: 3

Te zajęcia były zarówno dla Bianci, jak i dla mnie totalnie banalne. Nasi dziadkowie ze strony ojca byli mugolami, oboje mieszkaliśmy obecnie w mieszkaniu, które nasz ojciec dostał od nich i które było wyposażone po mugolsku - mieliśmy lodówkę, ekspres do kawy, meble z Ikei, prąd, Internet i wszystkie rzeczy, które większości czarodziejów wydawały się czymś nienormalnym, a dla mugoli było codziennością. Każdego dnia pisałem smsa do dziadka z pytaniem co tam u niego, z ojcem też dość często porozumiewałem się telefonicznie (chociaż gdy zostawałem na noc w Hogwarcie albo Hogsmeade byłem zmuszony wysyłać sowy).
Trudno ukryć, że bawiły mnie próby wysłania przez innych smsa (tak bardzo się na tym skupiłem, że moje notatki były co najmniej słabe). Moja dziewięćdziesięciopięcioletnia prababcia, która już bardzo słabo widziała, radziła sobie ze smartfonem lepiej niż ta banda kretynów. Nie ukrywam, że chciałem się popisać, więc wysłałem profesor Hall mmsa z selfie, podpisanego moim imieniem i nazwiskiem. Po oddaniu pracy zacząłem z nudów szkicować śmieszne obrazki w moim notatniku.

SMS: 6
Notatki: 4

Rzeczywiście odpowiedź nauczycielki jej nie ukontentowała, mimo wszystko od początku się tego spodziewała, a może nawet po cichu na to liczyła. Inaczej nie byłoby szans na polemikę, na którą tak się napalała. Chciała zmieniać świat nie tylko po to, żeby był lepszy, lecz także po to, żeby sama mogła odegrać w nim jakąś ważną rolę.
Z nieprawdopodobną dla niej cierpliwością czekała do samego końca wypowiedzi profesor. Kultura dyskusji to ważna rzecz, prawda? Kiedy tylko Hall skończyła swoją opinię, ręka Ettie znów wystrzeliła w górę. Niewzruszenie czekała aż kobieta dokończy sprawdzanie kartkówek i na tym jej grzeczność się kończyła, bo kiedy tylko nauczycielka skończyła, zaczęła własną przemowę nie czekając na pozwolenie.
- Po pierwsze: jesteśmy hipokrytami. Boohoo, polowania na czarownice... porozmawiajmy może o Voldemorcie i o tym, że do dziś, nawet w Hogwarcie, jest wielu rasistów. Po drugie: jesteśmy strasznymi tchórzami: gdyby każda dyskryminowana grupa cały czas ukrywała się ze strachu przed prześladowaniem, nigdy nie byłoby żadnego postępu w tej materii. Homoseksualizm na przykład. Pięćdziesiąt lat temu za inną orientację można było iść do więzienia albo dostać roboty społeczne, ale byli ludzie, którzy walczyli o równe prawa i owszem płacili za to wysokie stawki, ale coś przynajmniej osiągnęli. Może zamiast usprawiedliwiać się, że nie ma lepszego rozwiązania, powinniśmy się nad nim faktycznie zastanowić? Nie chodzi przecież o to, żeby na trzy-cztery i zupełnie bez pomysłu się ujawnić. Może zamiast uczyć się o działaniu siatki, sieci, czy czego tam, powinniśmy właśnie pracować nad jakimiś programami integracji z niemagami? Właśnie na przykładzie rodzin mugolaków widać najlepiej, że zaakceptowanie czarodziejów nie jest wcale takim ogromnym problemem jak nam się wydaje.
Swojego telefonu oczywiście nie tknęła, a nawet starała się omijać go wzrokiem. Notatek również nie zamierzała robić. Wcale nie przyszła tu żeby się uczyć. Najchętniej w ogóle zatkałaby uszy, żeby przypadkiem nic z wiedzy o nich nie zostało jej przypadkiem w głowie.

Nie wiedziała, czy się cieszyć, czy martwić, kiedy dostała do ręki telefon. Oczywiście jej ojciec posiadał takich pewnie trzy albo cztery jednocześnie, zmieniając modele na najnowsze co pół roku, ale jej bardzo mądra matka nie pozwalała małej Ruth się tym bawić. Nigdy. Nauczanie fizyki i matematyki było dla Alice jeszcze do przełknięcia, ale pokazywanie małej czarownicy jakichś metalowych, grających pudełek już nie. Wystarczyło jej stresów, kiedy stary Benedict zaczął uczyć wnuczkę strzelać z ostrej broni, toteż rad nie rad młoda Wittenberg dziś miała okazję obsługiwać telefon po raz pierwszy w życiu.
Oczywiście na początku kompletnie nie wiedziała, co z nim zrobić, dlatego też - swoim sposobem - zaczęła klikać wszystko na raz, wchodząc w jakieś opcje systemu i o włos brakowało, żeby swoimi ciekawskimi łapskami dobrała się do samego roota, ale smsa nie wysłała. Po jakimś czasie doklikała się w końcu do "tej słusznej" części telefonu, gdzie wpisywało się tekst i w końcu udało jej się wysłać lakoniczną wiadomość do nauczycielki.
Co do notatek - cóż, u Fairwyna, który bredził o runach pół zajęć potrafiła napisać jedynie dwa słowa notatek - pierwszym było jego imię, a drugim nazwisko, dlatego i tutaj, z racji zwyczajnej znajomości teoretycznej sposobów komunikacji mugolskiej zapisała tylko kilka kluczowych słów i oczywiście to by jej wystarczyło - Hall chyba niekoniecznie, bo jej wzrok mówił, jakby wymagała od Ruth całej epopei na temat sieci GSM. Chcesz się siłować panno (pani?) Amelio na teorię przesyłu fal elektromagnetycznych? No to Ruth bardzo chętnie.
Niemniej jednak był jeszcze jeden istotny powód tak skąpych notatek. @Harriette Wykeham, która ostatnio dała Wittenberg trochę w kość, choć ta i tak miała wrażenie, że właściwie wszystko sobie wyjaśniły. Nic do niej nie miała, ale słowa, które wypowiedziała Gryfonka były wprost wyrwane z umysłu szesnastolatki, która w życiu widziała tylko Hogwart Express i Miodowe Królestwo.
-Harriette, ty naprawdę porównałaś teraz inną orientację seksualną do zdolności magicznych? - zapytała głośno, ze zdziwieniem mrugając oczami - Poczytaj trochę, zanim zaczniesz wyręczać Ministra Magii w tworzeniu planów polityki kontaktów z mugolami - nie skończyła, bo aż zakuło ją serce. Wiedziała, że jej wyobrażenie o mugolach jest trochę wypaczone przez krzywdę, jaką jej kiedyś wyrządzili i nie chciała się wdawać w niepotrzebne dyskusje, ale fakt pozostawał faktem. Ujawnienie się oznaczałoby krwawą jatkę, bo jakże naiwnym byłoby sądzić, że czarodzieje pozostaliby bezpieczni, kiedy Mugole dowiedzieliby się, że są tacy, którzy mają "coś więcej" niż oni... To "coś", czyli zdolności magiczne szybko stałoby się powodem ich badań, a potem obsesji, przez co niejeden czarodziej skończyłby pokrojony na kawałeczki na prowizorycznym stole operacyjnym.
Ruth także chciałaby, żeby obie rasy żyły w zgodzie, oczywiście. Nikt nie wyobrażał sobie nawet, jak ciężko jej było całe życie ukrywać fakt, że jej najukochańszy ojciec jest mugolem, a żeby ratować związek jej rodziców musieli na zawsze opuścić Szwecję, gdy była jeszcze malutka. Bardzo chciała, żeby nastąpiło ujawnienie, jednak wiedziała także, że sprawa jest bardzo złożona, delikatna a przede wszystkim szalenie niebezpieczna i wręcz niemożliwa do zrealizowania. Mugole wydłubywali oczy dzieciom z heterochromią w ramach "studium medycznego", a przecież nie była to cecha tak cenna jak czarowanie, stąd Merlin wie, jak bezwzględni mogliby się okazać w swoim zaślepieniu dążeniem do uzyskania tej samej mocy, którą posiadali czarodzieje. Mogło okazać się naturalnie, że to najczarniejszy scenariusz, ale tylko głupiec by go nie przewidywał.
Naprawdę nie miała zamiaru się kłócić i te dwa krótkie zdania wyrwały jej się kompletnie niepotrzebnie, dlatego odpuściła, zanim jeszcze zaczęła licząc na to, że Harriette w swoim wojowniczym charakterze nie rzuci się na nią z pięściami.

kostki:4/5

Miałam tę lekcję tak bardzo w dupie, że jedyne co powstrzymało mnie przed opuszczeniem sali to fakt, że dosiadła się do mnie @Bridget Hudson i całkiem miło sobie gadałyśmy (oczywiście szeptem!) wymieniając najnowsze ploteczki.
Nie udało mi się wysłać wiadomości do nauczycielki - bez problemu wpisałam jej numer do książki kontaktów, ale wysłanie smsa mnie przerosło. Pewnie to było coś prostego, w gruncie rzeczy było mi wszystko jedno.
Notowałam dość nieświadomie (bo nie za bardzo wiedziałam o czym nauczycielka mówi): część ściągnęłam od Bri, część napisałam własnymi słowami - wyszło całkiem przyzwoicie, chyba zaznaczyłam wszystkie najważniejsze rzeczy.
W gruncie rzeczy zupełnie nie interesowała mnie dyskusja między Wykeham, Wittenberg, a nauczycielką - to nie był moje klimaty. Rodzice starali się wpoić mi nienawiść do mugoli i po latach udawania, że słucham ich gadania nie miałam żadnego zdania na temat niemagów - w moim mniemaniu byli, i tyle. Nie za bardzo mnie obchodzili.

SMS: 3 - 1 (czysta krew) = 2
Notatki: 3